i love travels
Member
- Μηνύματα
- 252
- Likes
- 383
- Επόμενο Ταξίδι
- καλοκαιρινές διακοπές!!!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αμερική
Επόμενη Μέρα
Εγώ δεν μπορούσα να σηκωθώ για πρωινό. Δεν υπήρχε λόγος να σηκωθώ από τα άγρια χαράματα... Οκ , για γαμήλιο ταξίδι το 7:30 στην ρεσεψιόν είναι βάρβαρο , αλλά το είχαμε ξανακάνει, αλλά η εκδρομή μας περιείχε πρωινό οπότε δεν χρειαζόμουν έξτρα πρωινό. Ο άντρας μου από την άλλη δεν δεχόταν να χάσει την ιεροτελεστία του πρωινού του. Περιμέναμε στην ρεσεψιόν περισσότερο από ότι συνήθως γιατί είχε γίνει 1 μπέρδεμα με τα δωμάτια. Ο υπεύθυνος για την παραλαβή μας είπε άλλον αριθμό δωματίου από τον δικό μας και η ρεσεψιονιστ του είπε ότι δεν υπάρχουν αυτοί οι πελάτες και έφυγε και ξανά ήρθε. Anyway ανεβήκαμε σε 1 τζιπάκι παρόμοιο με το χθεσινό και μας πήγε σε 1 λιμανάκι. Εκεί μας πρόσφεραν καφέ και κρουασάν!
Με θέα την θάλασσα ήπια το καφεδάκι μου και επιβιβαστήκαμε στην speedboat που είχαμε κλείσει για να πάμε στο Ang Thong National Marine Park. Κάτσαμε στο μπροστά μέρος του ταχύπλοου μαζί με άλλα 2 αγγλόφωνα ζευγάρια, η υπόλοιπη ομάδα ήταν Ιταλοί. Ο ξεναγός μας 1 τυπάς με ράστα, κατάμαυρος που ήθελε να μοιάσει στον Bob Marley. Η ξεγνοιασιά ήταν ζωγραφισμένη στα μάτια του, έκανε αυτό το ταξίδι σχεδόν καθημερινά και από ότι κατάλαβα δεν είχε πάει ποτέ έξω από την Ταϋλάνδη και το σημαντικό είναι ότι δεν τον ένοιαζε. Αξιοζήλευτο; Δεν ξέρω!
Όταν είχε περάσει κάνα 5 λεπτο από την στιγμή που ξεκινήσαμε άρχισα να νιώθω σαν να είμαι σε λούνα-Παρκ. Ήταν απίστευτη η αίσθηση να σηκώνεται το μπροστά μέρος της βάρκας ψηλά και να κάνει ένα παφ και να πέφτει με δύναμη. Σηκωνόμουν από τον κυματισμό και την ταχύτητα από την θέση μου και με ξανά έβαζε στην θέση μου. Δεν με ενόχλησε όμως, είχε χαβαλέ, μας χτύπαγε το αεράκι και βλέπαμε τα κύματα να μας έρχονται και κάναμε σαν παιδάκια "κοίτα κοίτα τώρα τι έρχεται". Μιλούσαμε και κάναμε πλάκα με τους 2 ξεναγούς που καθόταν μαζί μας και με τα άλλα ζευγάρια. Συνειδητοποιήσαμε ότι βρισκόμασταν σε πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με τους Ιταλούς που είχαν κάτσει στο πίσω μέρος , γιατί ενώ είχε τέντα από πάνω και δεν τους χτύπαγε ο ήλιος τους ερχόντουσαν πάνω τους όλα τα απόνερα και είχαν γίνει λούτσα. Μετά από περίπου 1 ώρα ταξιδιού και χτυπήματος σαν τα χταπόδια μπήκαμε στην περιοχή του θαλάσσιου πάρκου όπου η θάλασσα ήταν λάδι.
Πρώτη στάση : snorkeling. Μας έδωσαν μάσκες και αναπνευστήρες (είχαμε και δικά μας, αλλά τα δικά τους ήταν επαγγελματικότερα και τα προτιμήσαμε) και βουτήξαμε! Ένιωθες λες και βρισκόσουν μέσα σε ενυδρείο!!!Τα ψαράκια ήταν άπειρα, πολύχρωμα, φωσφοριζέ και οι αχινοί ήταν τεράστιοι. Αν τον πάταγες έβγαινε στάνταρ από την άλλη μεριά του ποδιού και είχε κάτι μάτια σαν led φωτάκια! Πολλά κοράλλια και κάποια βράχια ήταν πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας.
Δεύτερη στάση: Koh Mae Koh. Ένα από τα νησάκια του θαλάσσιου πάρκου. Στο εσωτερικό του νησιού υπάρχει 1 λίμνη. Αράξαμε με το σκάφος σε 1 πρωτότυπη προβλήτα από πλαστικά και μας άφησαν ελεύθερους για περίπου μια ωρίτσα. Ανεβήκαμε αρκετά σκαλοπάτια για να φτάσουμε στο σημείο που βλέπεις την λίμνη από ψηλά και μπορείς να βγάλεις τέλειες φωτογραφίες με θέα τα μικρά εξωτικά νησάκια.
Και άντε ανεβήκαμε...ο κατέβασμα με δυσκόλεψε. Φλωριάστηκα. Τα σκαλοπάτια είχαν μικτό φάρδος και ήταν πολύ απότομα, βρισκόμασταν και αρκετά ψηλά σε σχέση με το έδαφος. Το πόδι έπρεπε να το τοποθετώ πλάγια για να νιώθω ασφάλεια. Κατέβαινα σαν γριά. Κρατιόμουν από την κουπαστή και το πήγαινα ένα-ένα. Τώρα που το θυμάμαι ,ήμουν για γέλια, αλλά εκείνη την ώρα φοβήθηκα. Κάναμε πιο πολύ ώρα να κατέβουμε παρά να ανέβουμε. Μετά από την τρομάρα μου μια βουτιά ήταν ότι χρειαζόταν! Ειχε και 1 καντίνα στο νησάκι, αλλά δεν είχαμε προνοήσει να έχουμε χρήματα μαζί μας. Το καλό είναι ότι μέσα στο σκάφος είχαμε δωρεάν νεράκια και πορτοκαλάδες!
Τρίτη στάση: canoeing. Πήγαμε σε 1 πανέμορφη παραλία που μας περίμεναν τα κανό μας. Βάλαμε τα σωσίβια μας, πήραμε τα κουπιά μας και αρχίσαμε την βόλτα. Ο ξεναγός μας προηγούταν και μας πήγε μέσα από κάτι σπηλιές. Προσπαθούσα να πείσω τον άντρα μου να συγχρονιστούμε, αλλά δεν γινόταν. Πρώτη φορά κάναμε κανό. Άλλη μια εμπειρία στο βιογραφικό μας σαν ζευγάρι!
Τέταρτη στάση: Η παραλία του φαγητού. Αράξαμε σε 1 όμορφη παραλία με φοίνικες και 2 κιόσκια με παγκάκια. Μας είπαν ότι μπορούμε να βουτήξουμε για μια τελευταία βουτιά μέχρι να ετοιμάσουν το φαγητό μας. Έστησαν ένα μικρό μπουφέ με όλα τα καλά και ήταν ένα από τα καλύτερα γεύματα. Δεν ήταν τόσο το τι τρώγαμε αλλά το που το τρώγαμε. Υπήρχε και μια κούνια που κρεμιόταν ανάμεσα σε 2 φοίνικες!
Όταν ήταν η ώρα να φύγουμε άρχισε να ψιχαλίζει και να φυσάει. Η βροχή μύριζε! Μα είπαν να επιστρέψουμε στο κιόσκι για να περάσει η μεγάλη μπόρα. Θέλω να κάνετε εικόνα το σκηνικό: Κιόσκι από μπαμπού πάνω στην άμμο, θέα τη θάλασσα και τους φοίνικες και χαλασμός από βροχή. Ο ράστα -μαν ξεναγός μας είχε βάλει ρέγκε μουσικούλα από το κινητό του, ήταν απόλαυση! Άρχισε βέβαια λίγο η ψύχρα και σκεπαστήκαμε με τις πετσέτες. Πέρασε καμιά ώρα, η βροχή δεν σταματούσε. Ίσως ήταν η μεγαλύτερη μπόρα ever. Μας είπαν ότι έπρεπε να φύγουμε γιατί ο καιρός χειροτέρευε. Όντως είχε αρχίσει και είχε ομίχλη και η ένταση της βροχής δεν ελαττωνόταν. Ανεβήκαμε τρέχοντας στο σκάφος και στην αρχή στριμωχτήκαμε στο σκεπασμένο μέρος που το πρωί κάθονταν οι Ιταλοί. Τα ρούχα μας ήταν ψιλοβρεγμένα, άρχισαν να μπαίνουν νερά μέσα! Αποφασίσαμε να βάλουμε τα πλαστικά σακουλο-αδιάβροχά μας και να βγούμε στο μπροστά μέρος. Βροχή να πέφτει πάνω μας και με τα χέρια μας να σκουπίζουμε τα μάτια μας για να μπορούμε να δούμε, κύματα τεράστια άρα και παφλασμός μεγάλος και από ότι καταλάβαμε ο οδηγός του σκάφους έκανε ψιλοκόντρα με ένα άλλο σκάφος. Εκεί κουραστήκαμε. Ήταν κάτι ανάμεσα σε κούραση και απελπισία. Μια ώρα διαδρομή σε συνθήκες ταινίας του Hollywood. Όταν επιτέλους φτάσαμε τα βρήκαμε όλα κλειστά. Δεν μας περίμενε κανένας. Δεν μπορούσαμε να δέσουμε στην προβλήτα από τα κύματα, και ρίξαμε άγκυρα στην παραλία. Μπήκαμε μέσα στο νερό για να κατέβουμε. Ένιωθα κακομοιρούλι. Μπήκαμε στο βαν που θα μας γύριζε στο ξενοδοχείο μας και ήμασταν βρεγμένοι από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Ζητήσαμε στον οδηγό να κλείσει το air-condition και ανυπομονούσαμε να πάμε στο δωμάτιο μας. Όταν επιτέλους φτάσαμε κάναμε το ντουζάκι μας, ξαπλώσαμε και εκείνη την στιγμή σκεφτήκαμε το πόσο όμορφα περάσαμε!
Η βραδινή μας βόλτα έπρεπε να μην έχει περιπέτεια. Κατεβήκαμε στην παραλία και κατά την διάρκεια της βόλτας μας αποφασίσαμε να πετάξουμε και εμείς ένα lucky balloon στον ουρανό. Μετά από σχετικό παζάρι με τον πωλητή μας το άναψε και το κρατήσαμε εμείς μέχρι να ζεσταθεί καλά ο αέρας στο εσωτερικό του ώστε να φουσκώσει και να είναι έτοιμο για απογείωση. Μόλις το αφήσαμε να φύγει είχαμε 1 χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, σαν μωράκια που βλέπαμε κάτι το φαντασμαγορικό. Καθόμασταν αγκαλιά στην παραλία και το βλέπαμε αν απομακρύνεται από εμάς. Σταματήσαμε να το κοιτάζουμε μόνο όταν είχε γίνει 1 πολύ μικρή φωτεινή κουκίδα στον μαύρο ουρανό.
Περπατώντας φτάσαμε σε 1 υπέροχο εστιατόριο με τραπεζάκια πάνω στην θάλασσα (όπως τα περισσότερα μαγαζιά) που μας έκανε κλικ. Ψιχάλιζε ελαφρά, αλλά ούτε που μας ένοιαζε. Μετά από την τόση βροχή που φάγαμε, δεν μας απασχολούσαν τόσο αραιές ψιχάλες! Το φαγητό ήταν φανταστικό...Μύδια γεμιστά με σπανάκι και τυριά, γαριδοκροκέτες, ο άντρας μου πήρε Παντ Τάϊ και εγώ σούπα TomYam με γαρίδες.
Ήταν τόσο χαλαρά. Ένιωσα αυτό που λένε ότι μετά από την μπόρα γαληνεύεις!
Χορτάτοι και ήρεμοι αποφασίσαμε να κλείσουμε την ημέρα μας με ένα Thai massage. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που πάει για μασάζ. Δεν είχα κάνει ποτέ. Όπου στεκόμασταν όμως στην Ταϋλάνδη ακούγαμε μια φωνούλα που έλεγε "Thai massage". Ο άντρας μου ήθελε να κάνουμε , ε και εγώ το πήρα απόφαση μιας και ήταν "παραδοσιακό". Μπήκαμε μέσα σε 1 από τα άπειρα μαγαζιά για μασάζ που υπήρχαν στον κεντρικό δρόμο της Chaweng και 2 κοπέλες μας ανέλαβαν. Μας έπλυναν τα πόδια και μας έκαναν σκραμπ και μας ανέβασαν στον πάνω όροφο όπου είχε στρώματα, μαξιλάρες, μουσικούλα ιδανική για μασάζ, χαλαρό φωτισμό . Σκεφτόμουν τις κοπέλες στις διαφημίσεις που τους κάνουν μασάζ και είναι γαλήνιες και ήρεμες. Το Thai massage είχε διάρκεια 1 ώρα. Πόσο λάθος βγήκα....Πόνος; Πάνω στο μπούτι μου έβαζε τον αγκώνα της και έριχνε όλο το βάρος της πάνω μου. Μου τράβαγε χέρια, πόδια. Κάποια στιγμή ήμουν μπρούμυτα και με το ένα της χέρι τράβαγε τα χέρια μου ενωμένα, με το άλλο της χέρι τράβαγε τα πόδια μου ενωμένα και περπατούσε πάνω μου. Αφού σε όλη σχεδόν την διάρκεια έβγαζα κραυγές πόνου και αυτή γέλαγε. Πως γλίτωσε την σφαλιάρα απορώ. Ο άντρας μου έκανε μασάζ ακριβώς δίπλα μου και πέρναγε σχεδόν τα ίδια και προσπαθούσε να μην με κοιτάξει για να μην τον πιάσει νευρικό γέλιο. Πήγαμε εκεί και βγαίνοντας όχι απλά δεν είχα χαλαρώσει αλλά ήταν σαν να έχω φάει πολύ ξύλο. Το μόνο που μου άρεσε ήταν το μασάζ στο κεφάλι. Μετά από λίγη ώρα με έπιασε 1 πόνος στο πόδι. Μου είπαν ότι μπορεί να είχα κάποιου είδους φλεγμονή και από το μασάζ να απελευθερώθηκε. Αλλά εμένα εκείνη την στιγμή με ένοιαζε που δεν χαλάρωσα και που πόναγε το πόδι μου. Τραυματική εμπειρία.
Πήραμε από έξω από το μαγαζί ένα τουκ-τουκ και επιστρέψαμε για ύπνο. Χρειαζόμασταν ξεκούραση. Δεν κατάλαβα πως κοιμήθηκα. Σαν πουλάκι...
Εγώ δεν μπορούσα να σηκωθώ για πρωινό. Δεν υπήρχε λόγος να σηκωθώ από τα άγρια χαράματα... Οκ , για γαμήλιο ταξίδι το 7:30 στην ρεσεψιόν είναι βάρβαρο , αλλά το είχαμε ξανακάνει, αλλά η εκδρομή μας περιείχε πρωινό οπότε δεν χρειαζόμουν έξτρα πρωινό. Ο άντρας μου από την άλλη δεν δεχόταν να χάσει την ιεροτελεστία του πρωινού του. Περιμέναμε στην ρεσεψιόν περισσότερο από ότι συνήθως γιατί είχε γίνει 1 μπέρδεμα με τα δωμάτια. Ο υπεύθυνος για την παραλαβή μας είπε άλλον αριθμό δωματίου από τον δικό μας και η ρεσεψιονιστ του είπε ότι δεν υπάρχουν αυτοί οι πελάτες και έφυγε και ξανά ήρθε. Anyway ανεβήκαμε σε 1 τζιπάκι παρόμοιο με το χθεσινό και μας πήγε σε 1 λιμανάκι. Εκεί μας πρόσφεραν καφέ και κρουασάν!
Με θέα την θάλασσα ήπια το καφεδάκι μου και επιβιβαστήκαμε στην speedboat που είχαμε κλείσει για να πάμε στο Ang Thong National Marine Park. Κάτσαμε στο μπροστά μέρος του ταχύπλοου μαζί με άλλα 2 αγγλόφωνα ζευγάρια, η υπόλοιπη ομάδα ήταν Ιταλοί. Ο ξεναγός μας 1 τυπάς με ράστα, κατάμαυρος που ήθελε να μοιάσει στον Bob Marley. Η ξεγνοιασιά ήταν ζωγραφισμένη στα μάτια του, έκανε αυτό το ταξίδι σχεδόν καθημερινά και από ότι κατάλαβα δεν είχε πάει ποτέ έξω από την Ταϋλάνδη και το σημαντικό είναι ότι δεν τον ένοιαζε. Αξιοζήλευτο; Δεν ξέρω!
Όταν είχε περάσει κάνα 5 λεπτο από την στιγμή που ξεκινήσαμε άρχισα να νιώθω σαν να είμαι σε λούνα-Παρκ. Ήταν απίστευτη η αίσθηση να σηκώνεται το μπροστά μέρος της βάρκας ψηλά και να κάνει ένα παφ και να πέφτει με δύναμη. Σηκωνόμουν από τον κυματισμό και την ταχύτητα από την θέση μου και με ξανά έβαζε στην θέση μου. Δεν με ενόχλησε όμως, είχε χαβαλέ, μας χτύπαγε το αεράκι και βλέπαμε τα κύματα να μας έρχονται και κάναμε σαν παιδάκια "κοίτα κοίτα τώρα τι έρχεται". Μιλούσαμε και κάναμε πλάκα με τους 2 ξεναγούς που καθόταν μαζί μας και με τα άλλα ζευγάρια. Συνειδητοποιήσαμε ότι βρισκόμασταν σε πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με τους Ιταλούς που είχαν κάτσει στο πίσω μέρος , γιατί ενώ είχε τέντα από πάνω και δεν τους χτύπαγε ο ήλιος τους ερχόντουσαν πάνω τους όλα τα απόνερα και είχαν γίνει λούτσα. Μετά από περίπου 1 ώρα ταξιδιού και χτυπήματος σαν τα χταπόδια μπήκαμε στην περιοχή του θαλάσσιου πάρκου όπου η θάλασσα ήταν λάδι.
Πρώτη στάση : snorkeling. Μας έδωσαν μάσκες και αναπνευστήρες (είχαμε και δικά μας, αλλά τα δικά τους ήταν επαγγελματικότερα και τα προτιμήσαμε) και βουτήξαμε! Ένιωθες λες και βρισκόσουν μέσα σε ενυδρείο!!!Τα ψαράκια ήταν άπειρα, πολύχρωμα, φωσφοριζέ και οι αχινοί ήταν τεράστιοι. Αν τον πάταγες έβγαινε στάνταρ από την άλλη μεριά του ποδιού και είχε κάτι μάτια σαν led φωτάκια! Πολλά κοράλλια και κάποια βράχια ήταν πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας.
Δεύτερη στάση: Koh Mae Koh. Ένα από τα νησάκια του θαλάσσιου πάρκου. Στο εσωτερικό του νησιού υπάρχει 1 λίμνη. Αράξαμε με το σκάφος σε 1 πρωτότυπη προβλήτα από πλαστικά και μας άφησαν ελεύθερους για περίπου μια ωρίτσα. Ανεβήκαμε αρκετά σκαλοπάτια για να φτάσουμε στο σημείο που βλέπεις την λίμνη από ψηλά και μπορείς να βγάλεις τέλειες φωτογραφίες με θέα τα μικρά εξωτικά νησάκια.
Και άντε ανεβήκαμε...ο κατέβασμα με δυσκόλεψε. Φλωριάστηκα. Τα σκαλοπάτια είχαν μικτό φάρδος και ήταν πολύ απότομα, βρισκόμασταν και αρκετά ψηλά σε σχέση με το έδαφος. Το πόδι έπρεπε να το τοποθετώ πλάγια για να νιώθω ασφάλεια. Κατέβαινα σαν γριά. Κρατιόμουν από την κουπαστή και το πήγαινα ένα-ένα. Τώρα που το θυμάμαι ,ήμουν για γέλια, αλλά εκείνη την ώρα φοβήθηκα. Κάναμε πιο πολύ ώρα να κατέβουμε παρά να ανέβουμε. Μετά από την τρομάρα μου μια βουτιά ήταν ότι χρειαζόταν! Ειχε και 1 καντίνα στο νησάκι, αλλά δεν είχαμε προνοήσει να έχουμε χρήματα μαζί μας. Το καλό είναι ότι μέσα στο σκάφος είχαμε δωρεάν νεράκια και πορτοκαλάδες!
Τρίτη στάση: canoeing. Πήγαμε σε 1 πανέμορφη παραλία που μας περίμεναν τα κανό μας. Βάλαμε τα σωσίβια μας, πήραμε τα κουπιά μας και αρχίσαμε την βόλτα. Ο ξεναγός μας προηγούταν και μας πήγε μέσα από κάτι σπηλιές. Προσπαθούσα να πείσω τον άντρα μου να συγχρονιστούμε, αλλά δεν γινόταν. Πρώτη φορά κάναμε κανό. Άλλη μια εμπειρία στο βιογραφικό μας σαν ζευγάρι!
Τέταρτη στάση: Η παραλία του φαγητού. Αράξαμε σε 1 όμορφη παραλία με φοίνικες και 2 κιόσκια με παγκάκια. Μας είπαν ότι μπορούμε να βουτήξουμε για μια τελευταία βουτιά μέχρι να ετοιμάσουν το φαγητό μας. Έστησαν ένα μικρό μπουφέ με όλα τα καλά και ήταν ένα από τα καλύτερα γεύματα. Δεν ήταν τόσο το τι τρώγαμε αλλά το που το τρώγαμε. Υπήρχε και μια κούνια που κρεμιόταν ανάμεσα σε 2 φοίνικες!
Όταν ήταν η ώρα να φύγουμε άρχισε να ψιχαλίζει και να φυσάει. Η βροχή μύριζε! Μα είπαν να επιστρέψουμε στο κιόσκι για να περάσει η μεγάλη μπόρα. Θέλω να κάνετε εικόνα το σκηνικό: Κιόσκι από μπαμπού πάνω στην άμμο, θέα τη θάλασσα και τους φοίνικες και χαλασμός από βροχή. Ο ράστα -μαν ξεναγός μας είχε βάλει ρέγκε μουσικούλα από το κινητό του, ήταν απόλαυση! Άρχισε βέβαια λίγο η ψύχρα και σκεπαστήκαμε με τις πετσέτες. Πέρασε καμιά ώρα, η βροχή δεν σταματούσε. Ίσως ήταν η μεγαλύτερη μπόρα ever. Μας είπαν ότι έπρεπε να φύγουμε γιατί ο καιρός χειροτέρευε. Όντως είχε αρχίσει και είχε ομίχλη και η ένταση της βροχής δεν ελαττωνόταν. Ανεβήκαμε τρέχοντας στο σκάφος και στην αρχή στριμωχτήκαμε στο σκεπασμένο μέρος που το πρωί κάθονταν οι Ιταλοί. Τα ρούχα μας ήταν ψιλοβρεγμένα, άρχισαν να μπαίνουν νερά μέσα! Αποφασίσαμε να βάλουμε τα πλαστικά σακουλο-αδιάβροχά μας και να βγούμε στο μπροστά μέρος. Βροχή να πέφτει πάνω μας και με τα χέρια μας να σκουπίζουμε τα μάτια μας για να μπορούμε να δούμε, κύματα τεράστια άρα και παφλασμός μεγάλος και από ότι καταλάβαμε ο οδηγός του σκάφους έκανε ψιλοκόντρα με ένα άλλο σκάφος. Εκεί κουραστήκαμε. Ήταν κάτι ανάμεσα σε κούραση και απελπισία. Μια ώρα διαδρομή σε συνθήκες ταινίας του Hollywood. Όταν επιτέλους φτάσαμε τα βρήκαμε όλα κλειστά. Δεν μας περίμενε κανένας. Δεν μπορούσαμε να δέσουμε στην προβλήτα από τα κύματα, και ρίξαμε άγκυρα στην παραλία. Μπήκαμε μέσα στο νερό για να κατέβουμε. Ένιωθα κακομοιρούλι. Μπήκαμε στο βαν που θα μας γύριζε στο ξενοδοχείο μας και ήμασταν βρεγμένοι από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Ζητήσαμε στον οδηγό να κλείσει το air-condition και ανυπομονούσαμε να πάμε στο δωμάτιο μας. Όταν επιτέλους φτάσαμε κάναμε το ντουζάκι μας, ξαπλώσαμε και εκείνη την στιγμή σκεφτήκαμε το πόσο όμορφα περάσαμε!
Η βραδινή μας βόλτα έπρεπε να μην έχει περιπέτεια. Κατεβήκαμε στην παραλία και κατά την διάρκεια της βόλτας μας αποφασίσαμε να πετάξουμε και εμείς ένα lucky balloon στον ουρανό. Μετά από σχετικό παζάρι με τον πωλητή μας το άναψε και το κρατήσαμε εμείς μέχρι να ζεσταθεί καλά ο αέρας στο εσωτερικό του ώστε να φουσκώσει και να είναι έτοιμο για απογείωση. Μόλις το αφήσαμε να φύγει είχαμε 1 χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, σαν μωράκια που βλέπαμε κάτι το φαντασμαγορικό. Καθόμασταν αγκαλιά στην παραλία και το βλέπαμε αν απομακρύνεται από εμάς. Σταματήσαμε να το κοιτάζουμε μόνο όταν είχε γίνει 1 πολύ μικρή φωτεινή κουκίδα στον μαύρο ουρανό.
Περπατώντας φτάσαμε σε 1 υπέροχο εστιατόριο με τραπεζάκια πάνω στην θάλασσα (όπως τα περισσότερα μαγαζιά) που μας έκανε κλικ. Ψιχάλιζε ελαφρά, αλλά ούτε που μας ένοιαζε. Μετά από την τόση βροχή που φάγαμε, δεν μας απασχολούσαν τόσο αραιές ψιχάλες! Το φαγητό ήταν φανταστικό...Μύδια γεμιστά με σπανάκι και τυριά, γαριδοκροκέτες, ο άντρας μου πήρε Παντ Τάϊ και εγώ σούπα TomYam με γαρίδες.
Ήταν τόσο χαλαρά. Ένιωσα αυτό που λένε ότι μετά από την μπόρα γαληνεύεις!
Χορτάτοι και ήρεμοι αποφασίσαμε να κλείσουμε την ημέρα μας με ένα Thai massage. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που πάει για μασάζ. Δεν είχα κάνει ποτέ. Όπου στεκόμασταν όμως στην Ταϋλάνδη ακούγαμε μια φωνούλα που έλεγε "Thai massage". Ο άντρας μου ήθελε να κάνουμε , ε και εγώ το πήρα απόφαση μιας και ήταν "παραδοσιακό". Μπήκαμε μέσα σε 1 από τα άπειρα μαγαζιά για μασάζ που υπήρχαν στον κεντρικό δρόμο της Chaweng και 2 κοπέλες μας ανέλαβαν. Μας έπλυναν τα πόδια και μας έκαναν σκραμπ και μας ανέβασαν στον πάνω όροφο όπου είχε στρώματα, μαξιλάρες, μουσικούλα ιδανική για μασάζ, χαλαρό φωτισμό . Σκεφτόμουν τις κοπέλες στις διαφημίσεις που τους κάνουν μασάζ και είναι γαλήνιες και ήρεμες. Το Thai massage είχε διάρκεια 1 ώρα. Πόσο λάθος βγήκα....Πόνος; Πάνω στο μπούτι μου έβαζε τον αγκώνα της και έριχνε όλο το βάρος της πάνω μου. Μου τράβαγε χέρια, πόδια. Κάποια στιγμή ήμουν μπρούμυτα και με το ένα της χέρι τράβαγε τα χέρια μου ενωμένα, με το άλλο της χέρι τράβαγε τα πόδια μου ενωμένα και περπατούσε πάνω μου. Αφού σε όλη σχεδόν την διάρκεια έβγαζα κραυγές πόνου και αυτή γέλαγε. Πως γλίτωσε την σφαλιάρα απορώ. Ο άντρας μου έκανε μασάζ ακριβώς δίπλα μου και πέρναγε σχεδόν τα ίδια και προσπαθούσε να μην με κοιτάξει για να μην τον πιάσει νευρικό γέλιο. Πήγαμε εκεί και βγαίνοντας όχι απλά δεν είχα χαλαρώσει αλλά ήταν σαν να έχω φάει πολύ ξύλο. Το μόνο που μου άρεσε ήταν το μασάζ στο κεφάλι. Μετά από λίγη ώρα με έπιασε 1 πόνος στο πόδι. Μου είπαν ότι μπορεί να είχα κάποιου είδους φλεγμονή και από το μασάζ να απελευθερώθηκε. Αλλά εμένα εκείνη την στιγμή με ένοιαζε που δεν χαλάρωσα και που πόναγε το πόδι μου. Τραυματική εμπειρία.
Πήραμε από έξω από το μαγαζί ένα τουκ-τουκ και επιστρέψαμε για ύπνο. Χρειαζόμασταν ξεκούραση. Δεν κατάλαβα πως κοιμήθηκα. Σαν πουλάκι...
Last edited:
