Διακοπές στον ... Αρκτούρο

kalove

Member
Μηνύματα
436
Likes
1.637
Επόμενο Ταξίδι
Παρίσι
Ονειρεμένο Ταξίδι
Εθνικά πάρκα ΗΠΑ

Η ιδέα μού καρφώθηκε όταν πρίν μερικά χρόνια είχα επισκεφθεί το Πάρκο της Αρκούδας πού Χορεύει, στην Βουλγαρία. Εκείνα τα σβησμένα μάτια της κακοποιημένης αρκούδας, πού γύριζε προς όποιο ήχο άκουγε, προκειμένου να επικοινωνήσει με το περιβάλλον της, με στοιχειώνουν ακόμα.
Ετσι λοιπόν, την άνοιξη του ΄13, έκανα αίτηση γιά εθελοντισμό μιάς εβδομάδας στον Αρκτούρο καί σε λίγες μέρες η πολυπόθητη απάντηση ήρθε: ναί, μπορούσα να πάω τον Αύγουστο, όπως είχα ζητήσει στην αίτησή μου καί να φιλοξενηθώ στον ξενώνα πού διαθέτει.
Φόρτωσα την βαλίτσα μου στο ΚΤΕΛ γιά Φλώρινα, πλήρωσα 50,50 ευρώ γιά το εισιτήριο καί άλλα τόσα γιά την επιστροφή (όσο μού στοίχησαν τα αεροπορικά γιά Μιλάνο πριν λίγο καιρό) διανυκτέρευσα στην πόλη γιατί έφτασα βράδυ (οκτώ γεμάτες ώρες από Αθήνα) καί το επόμενο πρωί αναχώρησα γιά Αμύνταιο καί από εκεί με τοπικό λεωφορείο γιά το χωριό Αετός, όπου καί η έδρα-Περιβαλλοντικό Κέντρο τού Αρκτούρου.
Αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις, μού πρότειναν γιά το υπόλοιπο της ημέρας να τακτοποιηθώ στον ξενώνα καί να εξοικειωθώ με το χώρο καί το χωριό, αφού η εθελοντική ομάδα γιά το Νυμφαίο είχε φύγει νωρίς το πρωί.
Ο ξενώνας, πολύ κοντά στο περιβαλλοντικό κέντρο, στεγάζεται σε ένα πέτρινο σπιτάκι καί φιλοξενεί περί τα δέκα άτομα. Στό ισόγειο δέ, βρίσκεται το μικρό χειρουργείο γιά τα τραυματισμένα ζώα καθώς καί κάποιοι αποθηκευτικοί χώροι. Εκτός αυτού, υπάρχει καί ένας περιφραγμένος χώρος γιά τα ζώα πού είναι σε ανάρρωση καί περίοδο προσαρμογής. Εκεί βρήκα έναν πελεκάνο, πού είχε πυροβοληθεί στο φτερό.
Στον ξενώνα, τα περισσότερα κρεβάτια ήταν ήδη κατειλημμένα, όπως πρόδιδαν τα μπαγκάζια πού ήταν απιθωμένα πάνω τους.
Καλό αυτό, σκέφτηκα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει σημαντική συμμετοχή στον εθελοντισμό.
Από την άλλη, κακό γιά μένα. Στα νιάτα μου -προ αμνημονεύτων χρόνων- δεν είχαμε τέτοιου είδους δραστηριότητες καί δεν είμαι συνηθισμένη στην «κοινοβιακή» ζωή της παρέας. Ετσι βγήκα προς αναζήτηση νέας στέγης. Ευτυχώς, πολύ κοντά βρήκα μία συμπαθέστατη πανσιόν, με ακόμα συμπαθέστερη ιδιοκτήτρια.
Σηκώθηκα χαράματα. Η αδημονία μου καί η αγωνία μου, δεν με άφησαν να καλοκοιμηθώ.
Οκτώ παρά ήμουν στο περιβαλλοντικό κέντρο. Εκεί γνώρισα καί την υπόλοιπη εθελοντική ομάδα: Ολοι τους νέα παιδιά, φοιτητές οι περισσότεροι, έτοιμοι να δουλέψουν καί να προσφέρουν σε μιά καλή ιδέα. Συγκινήθηκα καί μακάρισα τούς γονιούς τους.
Οι υπεύθυνοί μας, πολύ αξιόλογα άτομα. Νέοι άνθρωποι, μορφωμένοι, κατηρτισμένοι καί με πολύ αγάπη γι’ αυτό πού κάνουν.
Αφού φορέσαμε όλοι μπλουζάκια με το λογότυπο τού Αρκτούρου -γιά να μας ξεχωρίζουν οί επισκέπτες, επιβιβαστήκαμε σε δύο αγροτικά καί αναχωρήσαμε γιά το Νυμφαίο, όπου το Καταφύγιο της Καφέ Αρκούδας.
Παρκάραμε στο χωριό ακριβώς εκεί πού αρχίζει ένα πλακόστρωτο μοναπάτι, περίπου ένα χιλιόμετρο, πού οδηγεί στο Καταφύγιο.
Τίποτε πιό αναζωογονητικό από αυτόν τον πρωϊνό περίπατο, μέσα στο δάσος, με τις αιωνόβιες πανύψηλες οξιές, πού έκλειναν καμάρα γιά να σε προστατέψουν από την κάψα τού καλοκαιριού. Αν καί σε τέτοιο υψόμετρο, μόνο ζέστη δεν καταλαβαίνεις.
Στο τέλος τού μονοπατιού, ξεπρόβαλλε το ξύλινο σπιτάκι τού Αρκτούρου.
Εδώ στεγάζεται το «κατάστημα» όπου πωλούνται διάφορα αντικείμενα με το λογότυπο τού Αρκτούρου καί εδώ συγκεντρώνονται οί επισκέπτες πού θα ξεναγηθούν στο χώρο πού βρίσκονται οί αρκούδες.
Ηρθε λοιπόν η πολυπόθητη ώρα να γνωρίσω «από κοντά» τις φίλες καί τούς φίλους γιά τούς οποίους ήρθα.
Οί υπεύθυνοι μας «σύστησαν» ένα ένα τα αρκουδάκια καί έβλεπες την τρυφερότητα στα μάτια καί τα λόγια τους.
Να ο Μήτσος ο φαγανός, η Μπάρμπαρα η όμορφη, η Κατερίνα, ο Μανώλης καί ο Κυριάκος, τα δύο ορφανά αδερφάκια, ο Γιωργάκης ο μικρότερος, η Βέσνα από τον ζωολογικό κήπο τού Βελιγραδίου, το μόνο ζώο πού γλύτωσε από τούς βομβαρδισμούς, η Ειρήνη καί τέλος οι «αρραβωνιασμένοι» η Τασούλα καί ο Γιώργος, πού από μικρά πάνε πάντα μαζί, αχώριστοι.
Αχώριστοι? Δυστυχώς πρίν λίγο καιρό ο Γιώργος «έφυγε» πλήρης ημερών, στα είκοσι επτά του χρόνια.
Πολύ φορτισμένη μέρα. Η επόμενη όμως θα ήταν μοναδική. Θα μας έπαιρνε μαζί του ο φροντιστής, ένας ακάματος άνθρωπος καί φύλακας άγγελος για τ’ αρκουδάκια, γιά να τα ταίσουμε. Ετσι θα τα βλέπαμε πραγματικά σε απόσταση αναπνοής...

 

Maria Mavr

Member
Μηνύματα
87
Likes
50
Επόμενο Ταξίδι
???
Ονειρεμένο Ταξίδι
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Αναμένω με αγωνία τη συνέχεια!!
 

varioAthens

Member
Μηνύματα
5.423
Likes
7.772
Μπραβο σου! Εχω παει και στο Περιβαλλοντικό Κέντρο και στο Καταφυγιο στο Νυμφαιο και πραγματικα ειναι αξιεπαινη η προσπαθεια και η δουλεια που γινεται…
 

kalove

Member
Μηνύματα
436
Likes
1.637
Επόμενο Ταξίδι
Παρίσι
Ονειρεμένο Ταξίδι
Εθνικά πάρκα ΗΠΑ
Πως καί πως περιμέναμε το ξημέρωμα της επομένης. Ακολουθήσαμε τον φροντιστή στα «άδυτα» τού καταφυγίου, διασχίζοντας ένα χώρο πνιγμένο στο πράσινο (αυτό ισχύει γιά όλη την περιοχή, να μην το επαναλαμβάνω), φτάσαμε στα δωματιάκια όπου κοιμούνται καί τρώνε τα αρκουδάκια. Εδώ βρίσκονται περιορισμένα το κάθε ένα στο σπιτάκι του, έως να ολοκληρωθεί η διαδικασία σίτισης, γιά προφανείς λόγους. Μετά αφήνονται ελεύθερα μέσα στην έκταση τού καταφυγίου. Αυτονόητο είναι ότι δεν υπάρχει άμεση επαφή με τα ζώα. Τα βλέπεις μεν από πολύ κοντά αλλά υπάρχουν μικρά παραθυράκια με κάγκελα. Οχι, μην το βλέπετε σαν φυλακή, είναι τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Αλλωστε όπως σας είπα αμέσως μετά βολτάρουν ελεύθερα στό καταφύγιο. Κάτω από τα καγκελωτό παραθυράκι υπάρχει ένα είδος μεταλλικού συρταριού, το οποίο ο φροντιστής, σύροντάς το προς το μέρος του, το γεμίζει με την τροφή τους καί μετά κλείνοντάς το αυτό μεταφέρει την τροφή προς την μεριά τού ζώου. Οπως μας εξήγησε , το κάθε ένα χρειάζεται κατά μέσω όρο 17 κιλά φρούτα καί λαχανικά, τα οποία, αναλόγως της εποχής, το αυξάνουν ή το μειώνουν.
Είναι μοναδική εμπειρία να βλέπεις αυτά τα μεγαλόσωμα ζώα από τόσο κοντά καί πολύ λυπηρό ταυτόχρονα, γνωρίζοντας ότι είναι από τα «τυχερά» άτυχα, όχι μόνο γιατί δεν βρίσκονται στο φυσικό περιβάλλον τους αλλά γιατί είναι όλα κακοποιημένα, βασανισμένα καί άκρως ταλαιπωρημένα. Εχουν κατασχεθεί καί διασωθεί από τσίρκα καί κυρίως από τούς λεγόμενους «αρκουδιάρηδες». Οσοι είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία, θα θυμούνται αυτούς τούς αχαρακτήριστους ανθρώπους με το ντέφι πού έσερναν τα άμοιρα ζώα αλυσοδεμένα με τον χαλκά στην μύτη καί τα έκαναν να «χορεύουν». Αυτός ο βηματισμός τού ζώου από το ένα πόδι στο άλλο ήταν αποτέλεσμα άγριου βασανισμού, καθώς τα υποχρέωναν να βαδίζουν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, χτυπώντας ταυτόχρονα το ντέφι. Τα εκπαίδευαν από μικρά, σκοτώνοντας την μάνα τους καί κλέβοντάς τα. Δεν έχουν μάθει να επιβιώνουν μόνα τους στην φύση καί αυτός είναι ο λόγος πού δεν ελευθερώνονται.
Ατιμη ράτσα ο άνθρωπος.
Γυρίσαμε στο σπιτάκι τού καταφυγίου, για να συνεχίσουμε την εθελοντική μας εργασία. Μην φανταστείτε τίποτα «βαρειές» δουλειές. Κυρίως ασχολείσαι στην εξυπηρέτηση τών επισκεπτών, στην συνοδεία τους στον χώρο τού καταφυγίου, τον έλεγχο των εισιτηρίων, στο κατάστημα κτλ. Πράγματα πού ο κάθε ένας μπορεί να κάνει, ακόμα καί έφηβος. Απ’ ότι μας είπαν, λίγο δύσκολα είναι στην αρχή της σαιζόν, όταν έχει τελειώσει ο χειμώνας καί χρειάζεται να καθαρίσουν το μονοπάτι.
Μιά παρέα είχαμε γίνει όλοι. Η βραδινή μάζωξη κατέληξε σε γλέντι στο ταβερνάκι τού χωριού. Να καλωσορίσουμε τούς νέους εθελοντές, να αποχαιρετήσουμε αυτούς πού έφευγαν.
Η αυριανή μέρα θα ήταν η τελευταία μου στο καταφύγιο της αρκούδας. Θα συνέχιζα με το καταφύγιο τού λύκου.
 

kalove

Member
Μηνύματα
436
Likes
1.637
Επόμενο Ταξίδι
Παρίσι
Ονειρεμένο Ταξίδι
Εθνικά πάρκα ΗΠΑ
Σάββατο πρωί. Εχθές είχα αποχαιρετήσει τ’ αρκουδάκια καί σήμερα μας πήγαιναν, με το αγροτικό πάντα, στο καταφύγιο τού λύκου. Αυτό βρίσκεται λίγο πιό έξω από το χωριό Αετός, στην θέση Αγριαπιδιά καί λειτουργεί μόνο σαββατοκύριακο.
Η θέση είναι πανέμορφη, κατάφυτη, με ρυάκια καί γεφυράκια καί ο προστατευόμενος χώρος πού φιλοξενούνται οί λύκοι, γεμάτος βελανιδιές.
Ό υπεύθυνος τού καταφυγίου, μας ενημέρωσε για το προστατευόμενο είδος, το οποίο καί αυτό απειλείται με εξαφάνιση, από την αλόγιστη χρήση των χώρων του, την μείωση της φυσικής λείας καί το άγριο κυνήγι πού κάνει ο άνθρωπος στον «κακό» λύκο.
Εδώ, εκτός από τούς λύκους, προστατεύονται καί αναπαράγονται οί ελληνικοί ποιμενικοί, άλλο ένα απειλούμενο είδος. Τα ζώα πού γεννούνται, τα μεγαλώνουν καί τα παραδίδουν, υπό προϋποθέσεις καί παρακολούθηση, σε κτηνοτρόφους γιά φύλαξη των κοπαδιών.
Δυστυχώς, δεν καταφέραμε να δούμε κάποιο λύκο παρ’ ότι παρακολουθήσαμε το τάϊσμα τους , έξω από το προστατευτικό συρματόπλεγμα. Προφανώς είχαν κρυφτεί πίσω από τις βαλανιδιές καί τούς θάμνους.
Το βράδυ με περίμενε μία μεγάλη έκπληξη στο χωριό. Είχαν την «Γιορτή της Πιπεριάς». Χωριό της Φλώρινας γαρ, περιττό να πώ πως όλοι οι κήποι τού χωριού «κοκκίνιζαν» από τα μικρά γλυκά κερατάκια.
Χρόνια είχα να ζήσω αυθεντικό πανηγύρι τού χωριού.
Είχε στρωθεί ένα τεράστιο τραπέζι όπου όλες οι νοικοκυρές τού χωριού έφερναν το κάτι τις τους. Αλλες με ταψιά, άλλες σε πιατέλες, άλλες σε τσουκάλια, όλες τοπικές νοστιμιές με βάση την πιπεριά. Περνούσες με το πιάτο σου καί δεν ήξερες τι να πρωτοδιαλέξεις. Πρωτόγνωρες γεύσεις, μέχρι κέϊκ από πιπεριά, σουφλέ από πιπεριά, γλυκό από πιπεριά, πίτες από πιπεριά καί ο κατάλογος ατέλειωτος.
Σχολεία καί χορευτικοί σύλλογοι, όλοι με τοπικές ενδυμασίες, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό στούς παραδοσιακούς χορούς. Καί ύστερα άρχισαν τα όργανα, τα κλαρίνα, τα τουμπερλέκια, τα βιολιά, τα τραγούδια. Το κέφι έρεε όπως καί το κρασί, μέχρι το ξημέρωμα.
Λίγες ώρες ύπνου καί αναχωρήσαμε γιά το Νυμφαίο όπου το Κέντρο Ενημέρωσης τού Αρκτούρου, πού στεγάζεται στην Νίκειο Σχολή. Ενα υπέροχο πετρόκτιστο αρχοντικό τού 1928, τού Νυμφαίου ευεργέτη Νίκου.
Εδώ, εκτός από την ενημέρωση, βρίσκεται μία εκτενής έκθεση με αφίσες, φωτογραφικό υλικό καί αντικείμενα, πού αφορούν την αρκούδα. Ιδιαίτερη θλιβερή εντύπωση μού έκαναν τα εκθέματα με αντικείμενα αιχμαλωσίας καί βασανισμού των ζώων καί με ενθουσίασε ένα φιλμάκι πού δείχνει την γέννα μιάς αρκούδας, μέσα στην φωλιά της στην χειμερία νάρκη της.
Την επομένη, αποχαιρέτησα το όμορφο χωριό καί τούς υπέροχους ανθρώπους πού γνώρισα, επέστρεψα στην Φλώρινα, με ταξί έφτασα στην Μπίτολα καί από κεί με λεωφορείο αναχώρησα γιά Σκόπια. Η λίμνη Οχρίδα με περίμενε. Αλλά αυτή είναι μία άλλη ιστορία...
Σημ: Θα μπορούσα να γράψω πολλά περισσότερα, αλλά επειδή πρόκειται γιά ένα «ευαίσθητο» θέμα δεν θέλησα ούτε ονόματα να αναφέρω ούτε να προβώ σε λεπτομέρειες. Αρκέστηκα στα απολύτως απαραίτητα καί τις προσωπικές μου εντυπώσεις.
Αυτό το «ταξίδι» ήταν πολύ ιδιαίτερο γιά μένα καί μία εμπειρία πού θα μού μείνει αξέχαστη...
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.110
Μηνύματα
880.635
Μέλη
38.838
Νεότερο μέλος
Crimson_gr

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom