Τουρκία Εις τον Πόντο

Μηνύματα
152
Likes
1.104
Καλοκαίρι 2014. Ένα νέο ταξίδι-διακαής στόχος -μετά από χρόνια απουσίας από τις αλλοδαπές ασφάλτους- ετέθη επιτέλους, σε τροχιά πραγματοποίησης. Όλο το μελετάγαμε, αλλά ποτέ δεν καθόταν, πιο πολύ λόγω αδράνειας. Όμως κάτι σαν θαύμα να συντελέστηκε τούτο καλοκαίρι κι η απόφαση ελήφθη γρήγορα και χωρίς καλά καλά να το πολυσκεπτούμε. Πρώτο μέλημα, να φρεσκάρουμε τα ληγμένα μας διαβατήρια με νέες τρομακτικές φωτό, κι αμέσως μετά η έκδοση αεροπλανικών εισιτηρίων.

Προορισμός; Ο γύρος του Πόντου σε 10 μέρες. Συμμετέχουν: Ιβάννα, Ξερξούσκα, _ _ _ _ _ _?

Το ταξίδι ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές κι ανανεωμένο -τριαδικό πάντα- ρόστερ. Στη θέση της Αντιγκόνα, που δεν εδύνατο να ταξιδέψει, πλασαρίστηκε μια νέα άφιξη, το τσικό της παρέας, η Πάμελα, με λαμπρή σταδιοδρομία στα road trip εντός της ελληνικής επικράτειας, με μηδέν όμως χιλιόμετρα στα εκτός. Το μεγάλο της ατού: τα άπταιστα ποντιακά της.

Η Ξερξούσκα, είχε και πάλι τον ρόλο του οδηγού, αλλά και διασώστη-μεταφραστή. Είχε ήδη αποκτήσει έγκαιρα, για ακόμα μια φορά, κάποιες ελάχιστες γνώσεις τουρκικών, που αποκόμισε από 2-3 free μαθήματα που είχε παρακολουθήσει, σε στέκι μεταναστών.

Η Ιβάννα είχε αναλάβει, όπως πάντα, την επιμέλεια του οπτικοακουστικού υλικού, ανασύροντας από το μπαουλέτο της, μια μέρα πριν την αναχώρηση, ό,τι -σχετικό με την περίσταση- ταξιδιωτικό οδηγό είχε κ δεν είχε. Και φυσικά έφτιαξε ένα μπουκέτο με ήχους, που περίμεναν να ανθίσουν στο cd player, κάτι που δεν θα άφηνε κανέναν ασυγκίνητο.

Η οργάνωση του ταξιδιού ήταν σχεδόν υποτυπώδης, κι είχε περιοριστεί αποκλειστικά στην ανεύρεση οχήματος, με σκοπό την άνετη περιπλάνηση ανά την τουρκική επικράτεια. Κρατήσεις σε ξενοδοχεία δεν υπήρχαν, ούτε και χρειάζονταν. Μόνο ένα είχε σταμπάρει η Ξερξούσκα (ο θεός να το κάνει ξενοδοχείο), το οποίο βρισκόταν σε απομακρυσμένο προορισμό, πάνω σε κάτι όρη, κι άγνωστο ήταν αν θα καταφέρναμε τελικά να το προσεγγίσουμε κι επισκεπτούμε.
 

underwater

Member
Μηνύματα
2.693
Likes
11.088
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ανταρκτική
Τι καλά!
Επιστροφή πολύ αγαπημένης συγγραφέα και ταξίδι-προσωπικός πόθος! :) Εξαιρετικός συνδυασμός! :clap:
Αναμένουμε! :)
 
Μηνύματα
152
Likes
1.104
Η Πάμελα, η Ξερξούσκα κι η Ιβάννα κατέφθασαν αεροπορικώς στην Κωνσταντινούπολη, έπειτα από ένα σύντομο και άνετο ταξίδι. Η ατμόσφαιρα και το περιβάλλον στο αεροδρόμιο, που πρώτη φορά επισκέπτονταν, ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστή. Όχι όμως λόγω του ίδιου του αεροδρομίου, που ήταν σε γενικές γραμμές μάλλον αδιάφορο, όσο λόγω των επισκεπτών του.

Οι άρτι αφιχθέντες ταξιδιώτες που κινούνταν μέσα, αλλά κι έξω από τις πύλες των αφίξεων, προέρχονταν από χώρες που βρίσκονταν στη σφαίρα του μύθου και των ανατολίτικων παραμυθιών κι οι τρεις φιλενάδες τους κοιτούσαν έκθαμβες, σχεδόν με δέος. Τη μεγαλύτερη εντύπωση τους προκάλεσε μια μεγάλη ομάδα ταξιδιωτών, ντυμένη με μακριά λευκά και γαλάζια ρούχα και ανατολίτικα μικρά καπελίνα. Οι υποψίες ότι ίσως προέρχονταν από το Αφγανιστάν, δεν μπόρεσαν να επιβεβαιωθούν. Με κλεφτές, όσο το δυνατόν πιο διακριτικές ματιές στα διαβατήριά τους, η Ιβάννα διέκρινε στα εξώφυλλά τους το αραβικό αλφάβητο. Ο μπάρμπας από την παρέα που ήρθε και κάθισε δίπλα της, είχε μια πρωτόγνωρη, απόκοσμη οσμή, λες και ερχόταν από το υπερπέραν...

Λίγο πιο πέρα, σύσσωμες οικογένειες επανασυνδέονταν και μαντηλοφορούσες μανάδες υποδέχονταν με δάκρυα στα μάτια και άκρως συγκινητικό κλίμα (που θύμιζε ταινία της Κλακ φιλμς) τα ξενιτεμένα μέλη της φαμίλιας.

Η αναμονή στις αφίξεις ήταν αρκετή για να δώσει ένα ενδεικτικό κλίμα για ένα trend που έπαιζε πολύ στην Τουρκία, στην ανδρική νεολαία: πουκάμισα με μεγάλο καρώ ή ενίοτε και μικρότερο, σε χρωματισμούς κυρίως καφετί, γήινους, σε συνδυασμό με παντελόνι σε απόχρωση που κυμαινόταν ανάμεσα στο μουσταρδί και καφετί. Υπό κανονικές συνθήκες, θα αναρωτιόσουν ποιος μπορούσε να το διαλέξει τούτο το χρωματάκι. Όμως στην Τουρκία, αγαπιόταν και φοριόταν πολύ! Το όλο σετάκι, σε συνδυασμό με το υπόλοιπο στυλιστικό πακέτο σε μαλλί και παπούτσι, σε μετέφερε με χρονομηχανή στη δεκαετία του '70...

_.jpg

Η άλλη όψη του νομίσματος, η άσχημη, δεν άργησε να δείξει το προσωπείο της, και να επισκιάσει το όμορφο και ξέγνοιαστο μέχρι τότε ταξίδι μας. Eίχε ήδη περάσει μια ώρα ανυπόφορης αναμονής, ούτως ώστε να διαπιστώσει η Ξερξούσκα, στο ραντεβού για την παραλαβή του αυτοκινήτου, ότι είχε γίνει λάθος συνεννόηση, με τον πανηλίθιο υπάλληλο ενοικιάσεως αυτοκινήτων, κι έτσι αυτοκίνητο, γιοκ! Υπήρχε πρόβλημα στον τρόπο πληρωμής, από δική του βλακεία κι έτσι η συναλλαγή δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί. Μας πούλησε! Όσον αφορά το θέμα αυτοκινήτου (το μόνο στανταράκι, που από αυτό εξαρτιόταν όλη η μετέπειτά μας πορεία), είχαμε μείνει στον άσο...

Η Ξερξούσκα δεν το ΄βαλε κάτω και πήρε σβάρνα όλα τα rent a car του αεροδρομίου. 'Ομως η απάντηση από όλους, ήταν αρνητική. Ήταν υψηλή περίοδος και δεν είχαν αυτοκίνητο ούτε για δείγμα. Το χαβά τους αυτοί! Και δε φθάνει που ήταν αποθαρρυντικοί, ήταν και αγενείς.. Η μόνη σανίδα σωτηρίας ήταν ένα και μοναδικό γραφείο αυτοκινήτων, όμως η τιμή που πρόσφερε το ενοικιαζόμενο όχημα, τσιμπημένη.

Δεν υπήρχε όμως άλλη λύση. Αφού τα κάναμε όλα φύλλο και φτερό, κινήσαμε γη και ουρανό, ρωτήσαμε τους πάντες και τα πάντα, ήταν η μόνη, πιο εύκολη διέξοδος.

Μπήκαμε στο 2 επί τρία δωματιάκι του rent a car, επιφυλακτικά, για να υπογράψουμε τα συμφωνητικά με την υποψία (σχεδόν βεβαιότητα) ότι μας έπιαναν κώτσους. Μας υποδέχτηκε ένας μικροκαμωμένος άντρας, με λουκ σερβιτόρου (=λευκό πουκάμισο, μαύρο παντελόνι), με ύψος γύρω στο 1.60, που φαινόταν ότι ήταν το παιδί για όλες τις δουλειές. Ήταν ο πρώτος εκπρόσωπος μιας επαγγελματικής κάστας που πρώτη φορά συναναστρεφόμασταν και που από εδώ και στο εξής θα συναντούσαμε συνέχεια, σε χώρους υποδοχής στην Τουρκία. Από ξενοδοχεία μέχρι εστιατόρια, τα ασπρομαυροντυμένα αυτά αγόρια (που η ηλικία τους ξεκινούσε από την εφηβεία κι έφτανε μέχρι τα πρώτα -άντα), εκτελούσαν χρέη χαμάλη, παρκαδόρου και "πόρτας". Η Ξερξούσκα τους αποκαλούσε χαϊδευτικά και πολύ εύστοχα,"τα Κολλητήρια" ...
 
Μηνύματα
152
Likes
1.104
ταξίδι-προσωπικός πόθος! :)
Αναμένουμε! :)
Δεν το συζητώ! Ταξίδι must για κάθε Έλληνα ποντιακής καταγωγής, κι όχι μόνο. Πολλοί θα διαπίστωναν ότι “οι εχθροί μας” δεν είναι τελικά και τόσο εχθροί όσο νομίζουν. Μπορούμε οι λαοί να χτίσουμε γέφυρες μεταξύ μας και να ξαναφτιάξουμε σιγά σιγά ό,τι οι πολιτικοί κατέστρεψαν. Ελπίζω η ιστορία να αποτελέσει περαιτέρω πηγή έμπνευσης :)

Βρε συ @hydronetta μόνο εσύ μπορείς να με διαφωτίσεις
Οι άρτι αφιχθέντες ταξιδιώτες που κινούνταν μέσα, αλλά κι έξω από τις πύλες των αφίξεων, προέρχονταν από χώρες που βρίσκονταν στη σφαίρα του μύθου και των ανατολίτικων παραμυθιών κι οι τρεις φιλενάδες τους κοιτούσαν έκθαμβες, σχεδόν με δέος. Τη μεγαλύτερη εντύπωση τους προκάλεσε μια μεγάλη ομάδα ταξιδιωτών, ντυμένη με μακριά λευκά και γαλάζια ρούχα και ανατολίτικα μικρά καπελίνα.
τι λες, ήταν τελικά τα παιδιά από το Αφγανιστάν ή όχι;!
(είχε άφιξη από Καμπούλ εκείνη την ώρα.)
Δικό μου ταξίδι-προσωπικός πόθος..........
 

hydronetta

Member
Μηνύματα
4.150
Likes
14.438
Επόμενο Ταξίδι
???
Ονειρεμένο Ταξίδι
όπου δεν έχω πάει
Πιθανότερο να ήταν Πακιστανοί αν και πολλοί στην Μ.Ανατολή έχουν ανάλογες ενδυματολογικές επιλογές. Στατιστικά πιο δύσκολο να είναι Αφγανοί.
Αραβικούς χαρακτήρες χρησιμοποιούν πολλοί λαοί που δεν μιλούν αραβικά, άρα μόνο κλεφτές ματιές στο διαβατήριο θα σας έλυναν την απορία.
 

vasnorth

Member
Μηνύματα
594
Likes
1.812
Η αναμονή στις αφίξεις ήταν αρκετή για να δώσει ένα ενδεικτικό κλίμα για ένα trend που έπαιζε πολύ στην Τουρκία, στην ανδρική νεολαία: πουκάμισα με μεγάλο καρώ ή ενίοτε και μικρότερο, σε χρωματισμούς κυρίως καφετί, γήινους, σε συνδυασμό με παντελόνι σε απόχρωση που κυμαινόταν ανάμεσα στο μουσταρδί και καφετί. Υπό κανονικές συνθήκες, θα αναρωτιόσουν ποιος μπορούσε να το διαλέξει τούτο το χρωματάκι. Όμως στην Τουρκία, αγαπιόταν και φοριόταν πολύ! Το όλο σετάκι, σε συνδυασμό με το υπόλοιπο στυλιστικό πακέτο σε μαλλί και παπούτσι, σε μετέφερε με χρονομηχανή στη δεκαετία του '70...
Το διαπιστώσαμε και εμείς φέτος τόσο στην Κων/πολη όσο και στο Μπόντρουμ. Εμείς το συναντήσαμε σε πιό προχωρημένη και πιό trendy έκδοση, παντελόνι σε μουσταρδί προς το κίτρινο, σε φραουλί χρώμα και στην πίο light έκδοση του σε λαχανί και γαλάζιο. Ιδιαίτερα στο Μπόντρουμ που είναι και πολύ προχωρημένο τουριστικά γινόταν χαμός. :lol:
Το ξεκίνημα της ιστορίας σας όπως πάντα εντυπωσιακό, περιμένουμε με πολύ χαρά και ενδιαφέρον τη συνέχεια.
 
Μηνύματα
152
Likes
1.104
Το διαπιστώσαμε και εμείς φέτος τόσο στην Κων/πολη όσο και στο Μπόντρουμ. Εμείς το συναντήσαμε σε πιό προχωρημένη και πιό trendy έκδοση, παντελόνι σε μουσταρδί προς το κίτρινο, σε φραουλί χρώμα και στην πίο light έκδοση του σε λαχανί και γαλάζιο. Ιδιαίτερα στο Μπόντρουμ που είναι και πολύ προχωρημένο τουριστικά γινόταν χαμός. :lol:
Το ξεκίνημα της ιστορίας σας όπως πάντα εντυπωσιακό, περιμένουμε με πολύ χαρά και ενδιαφέρον τη συνέχεια.
Ω! τι χάνω ! Το Μπόντρουμ θεωρείται η Μύκονος της Τουρκίας ε; (celebrities κλπ) Πάντως όταν είχα πάει προς τα κει πριν 5 χρόνια, στυλιστικά ήταν πιο συμμαζεμένοι! Ποιος ξέρει, ίσως να εμπνεύστηκαν από το μουσείο Zeki Müren (ως προς το προχώ στυλ του τιμώμενου προσώπου ;))

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
 

vasnorth

Member
Μηνύματα
594
Likes
1.812
Ω! τι χάνω ! Το Μπόντρουμ θεωρείται η Μύκονος της Τουρκίας ε; (celebrities κλπ) Πάντως όταν είχα πάει προς τα κει πριν 5 χρόνια, στυλιστικά ήταν πιο συμμαζεμένοι! Ποιος ξέρει, ίσως να εμπνεύστηκαν από το μουσείο Zeki Müren (ως προς το προχώ στυλ του τιμώμενου προσώπου ;))

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Πράγματι θεωρείται η Μύκονος της Τουρκίας τόσο στην καθημερινότητα όσο και στη διασκέδαση. Πολλή μούρη και ύφος ανάλογο της Μυκόνου, χωρίς να λείπει φυσικά και το γκλαμουροκίτς στυλ από κάποιους. Να βλέπεις για παράδειγμα BMW cabrio ντυμένη από άκρη σε άκρη με πετραδάκια swarovski!!!
 
Last edited:
Μηνύματα
152
Likes
1.104
Λίγο έξω από το χώρο του αεροδρομίου, έγινε κι επίσημα η παρουσίαση του "άρματος μάχης" = του αυτοκινήτου μας. Αποστολή του θα ήταν, για τις επόμενες 10 μέρες, να μας οδηγήσει με άνεση κι ασφάλεια στους προορισμούς των ονείρων μας, αλλά και σε τόπους που δεν είχαμε αποτολμήσει καν να φανταστούμε.. Επρόκειτο για ένα απαστράπτον, πάλλευκο όχημα, που αμέσως μας εντυπωσίασε λόγω χρώματος και διαστάσεων, και μας ανέμενε καρτερικά στη γωνία... ενώ τα φωτάκια του πάλλονταν και μας καλούσαν να το προσεγγίσουμε. Ήταν πλέον φανερό, ο πυρετός της ασφάλτου είχε αρχίσει να ανεβαίνει!

Το φορτώσαμε σε χρόνο dt σαν το γαϊδούρι, επιβιβαστήκαμε κι εμείς, και γραμμή για το κέντρο.

Ενώ πίναμε μια δροσερή, φρεσκοστυμμένη πορτοκαλάδα, το πρώτο πράγμα που μας τράβηξε την προσοχή στο δρόμο, ενθουσιάζοντας ιδιαίτερα την Πάμελα, ήταν οι φιλότιμες προσπάθειες εξωραϊσμού των λεωφόρων, με πληθώρα συνθέσεων, από λουλούδια και καλλωπιστικά φυτά, μέχρι ιδιόρρυθμα κηποτεχνικά κολάζ.


Φυσική λουλουδοταπετσαρία...



Παρατήρηση δεύτερη: Πολλοί, μα πάρα πολλοί ουρανοξύστες: οι περισσότεροι νεόκτιστοι και αστραφτεροί, άλλοι στα μπετά...


Διαπίστωση τρίτη: η χώρα βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο για εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας. Ο ένας εκ των τριών, το μόνο σίγουρο ήταν ότι ξεχώριζε...ήθελες δεν ήθελες, τον πετύχαινες παντού


Πόσα δις να είχε σκάσει γι αυτή την υπερπαραγωγή..;


Ατέλειωτες γιγαντοαφίσες σε τοίχους, σε γιαπιά, everywhere...


Στο κέντρο της φωτό, διακρίνεται το GPS μπακατέλα που μας παραχώρησε (με το αζημίωτο) το γραφείο ενοικιάσεων κι ήταν η τέταρτη γυναικεία φωνούλα που αντηχούσε στο ευρύχωρο σαλόνι του αυτοκινήτου. 'Εκανε τις δικές του παρεμβάσεις-παραπλανήσεις-αποπλανήσεις- αποκλειστικά και μόνο στα τουρκικά, σε ένταση που ξεκουφαίνει (μέχρι να βρούμε το κουμπί που χαμηλώνει), κι έμελλε να μας συντροφεύσει στα ατέλειωτα χιλιάδες χιλιόμετρα του ταξιδιού. Ήταν κι αυτό, όπως έλεγε η Πάμελα, "μια παρηγοριά"...


Διάσπαρτα στην πόλη, κατά μήκος του ατέλειωτου παραλιακού μετώπου, οικογενειακά barbecue σε στυλ πικ νικ, είχαν την απόλυτη τιμητική τους. Όπως και το μπάνιο, σε αχαρτογράφητα νερά (εντός ορίων πόλεως), αυστηρά από νεανικές ανδρικές μπακουροπαρέες, στα κλεφτά, με βουτιές πάνω από κάτι τοιχάκια. Κάθε άλλο από φραπεδάκια στην ακτή και ατελείωτο λιώσιμο α λα ελληνικά στην παραλία...


Στις τεράστιες γέφυρες που ενώνουν την Πόλη, σχίζοντάς την στα δύο, οι ντόπιοι εκτελούν με περίσσειο πάθος το για άλλους χόμπυ και για άλλους επάγγελμα; της ψαρικής.


Μπορεί αρχικά το κάτασπρο χρώμα του αυτοκινήτου μας, να μας εξέπληξε θετικά (εντυπωσίαζε, μέσα στην πάλλευκη λαμπρότητά του), όμως από τις πρώτες στιγμές της περιπλάνησής μας διαπιστώσαμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των οχημάτων ήταν λευκά και οικογενειακά, μεγάλων διαστάσεων. Στο τιμόνι κυριαρχούσε -όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο- ο ανδρικός πληθυσμός. Η οδήγηση ήταν για σπορ για γερά νεύρα, μιας και εκτός από την απαράδεκτη οδηγική συμπεριφορά, ηχούσαν κορναρίσματα για ασήμαντη αφορμή, σπέρνοντας συνεχώς την ανησυχία μήπως κάτι πήγαινε στραβά... Η Ξερξούσκα, πραγματική ηρωίδα, κάθε λίγο και λιγάκι έκραζε με αγανάκτηση τους επικίνδυνους ιππότες (ή μάλλον καλύτερα κουρσάρους) της καυτής ασφάλτου...




Ούτε που το καταλάβαμε πώς μας έφερε ο δρόμος σχεδόν εκτός πόλης, σε ένα πάρκο που μας είχε κινήσει από πολύ πριν την περιέργεια, όταν ξεφυλλίζαμε τον ταξιδιωτικό μας οδηγό: το Δάσος Βελιγραδίου, αποτελεί μάλλον δασική έκταση, παρά πάρκο, κι είναι γεμάτο από παλιά υδραγωγεία. Πράγματι αξιόλογο! Όμως η θέα της πύλης μας φρέναρε, κι έτσι κάναμε μεταβολή πίσω, για το κέντρο της Πόλης.


Είχε πάει πλέον σχεδόν απόγευμα κι είχαμε ανάγκη τόσο από ένα κατάλυμα, όσο κι από ένα τονωτικό, αναζωογονητικό καφεδάκι. Και το εντοπίσαμε, σε μια τυχαία συνοικία με πολλούς ουρανοξύστες, σερβιρισμένο πολύ χαριτωμένα με συνοδευτικά, σοκολατένια κουφετάκια σε ένα χαλαρό και όμορφο περιβάλλον.

Η Ιβάννα, βρέθηκε για λίγο μόνη της στο αυτοκίνητο, αράζοντας για πάρτη της και δεν έχασε την ευκαιρία: επιτέλους, να ακούσει το τραγούδι-ύμνο Punk Islam των θρυλικών Ιταλών CCCP, στο φυσικό του περιβάλλον! Ατενίζοντας όπως πάντα το πέρα δώθε των ανθρώπων, εστιάζοντας με προσήλωση στις καινούργιες φάτσες...

 
Last edited:
Μηνύματα
152
Likes
1.104
Live your myth in Istanbul...

Οι τρεις φιλενάδες είχαν αρχίσει επιτέλους να χαλαρώνουν, ύστερα από την τόση ταλαιπωρία της μέρας, γύρω από τα αχνιστά τους, μερακλίδικα καφεδάκια. Το πολύ οικείο για εκείνες άκουσμα της τουρκικής γλώσσας (να 'ναι καλά η πλύση εγκεφάλου μέσω της ένδοξης ελληνικής tv) και το γεγονός ότι δεν είχαν ακόμα προσαρμοστεί στην καινούργια πραγματικότητα, τις έκανε να νιώθουν σαν σε παραίσθηση, ότι συμμετείχαν κι αυτές σε κάποιο από εκείνα τα πολυπαιγμένα σήριαλ.
Λίγο ακόμα και θα έκανε την εμφάνισή του ο Onur...

Η παραίσθηση ήταν γραφτό να γίνει ένα με την πραγματικότητα, όταν εκεί, στην φιλόξενη καφετέρια-ζαχαροπλαστείο, έμελλε να συμβεί το πρώτο ξεχωριστό συμβάν του ταξιδιού.

Αφανείς ήρωες σε έργο για δύο: πρωταγωνίστρια η Ιβάννα και σε πρώτο ανδρικό ρόλο ένας γοητευτικός μελαχρινός άνδρας, που σαν κάτι να της θύμιζε

burak.jpg


και που καθόταν λίγο παραπέρα, μαζί με την παρέα του. Δίπλα του άραζαν μια γυναίκα (η δικιά του; ) και απέναντί του ένας μπάρμπας (ο πεθερός του ή πατέρας; ) συνομιλώντας και πίνοντας χαλαρά το τσάι τους.

Ο γοητευτικός μελαχρινός άγνωστος καθόταν με την πλάτη γυρισμένη στην Ιβάννα. Τα οπτικά τους πεδία ήταν το ένα στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση. Όμως ένα απλό πισωγύρισμα του γοητευτικού αγνώστου ήταν αρκετό για να διασταυρωθούν τα βλέμματά τους και να μαγνητιστούν ακαριαία...

H Ιβάννα ταράχτηκε μόλις συνειδητοποίησε το τι είχε μόλις συμβεί, και προσπάθησε να παραμείνει φαινομενικά απαθής. Ξαναέστρεψε το βλέμμα της διακριτικά προς εκείνον. Ο γοητευτικός άγνωστος μετά από λίγο στριφογύρισε στην καρέκλα του, γυρνώντας ξανά προς το μέρος της και κοιτώντας την αυτή τη φορά ακόμα πιο επίμονα και με νόημα, που δεν άφηνε περιθώρια για παρερμηνείες. "Μα καλά έχει τρελαθεί; Δεν τον νοιάζει αν τον πάρουν χαμπάρι οι άλλοι;" ήταν οι πρώτες σκέψεις που διαδέχτηκαν το αρχικό σοκ της Ιβάννα. Τέτοιο ριψοκίνδυνο μαρκάρισμα δεν είχε συναντήσει μέχρι τότε πουθενά. Ούτε καν στην απόλυτη πρωτεύουσα του απροκάλυπτου ερωτισμού, τη Νάπολη.

Η Ιβάννα για να καλύψει την αμηχανία της, αλλά και να δώσει το σήμα στην απέναντι πλευρά ότι ήταν Ελληνίδα ταξιδιώτισσα, πήρε στα χέρια της το βιβλιαράκι με τους ελληνοτουρκικούς διαλόγους που ήταν ακουμπισμένο στο τραπέζι κι άρχισε να το ξεφυλλίζει (με το χέρι ελαφρώς να τρεμουλιάζει), μοστράροντας διακριτικά το εξώφυλλο με τις σημαίες των γειτόνων χωρών...

Η δύσκολη στιγμή έφτασε όταν η Ιβάννα έπρεπε να πάει στο μπάνιο. "Έχει γούστο ο τρελός να με ακολουθήσει και να γίνει σκάνδαλο;" σκέπτηκε. Όμως δε μάσησε. Ό,τι ήταν να γίνει, θα γινόταν.

Ευτυχώς δεν έγινε τίποτα.

Επιστρέφοντας στο τραπέζι, κι αφού έδωσε άρον άρον στην υπόλοιπη παρέα το σήμα της αποχώρησης, η Ιβάννα κατευθύνθηκε με βήμα αβέβαιο προς την έξοδο. Λίγο πιο κάτω ο γοητευτικός άγνωστος είχε κι εκείνος σηκωθεί από τη θέση του, και κλείνοντάς της το δρόμο προσπάθησε να της μιλήσει, μόνο που εκείνη τον προσπέρασε με ένα σιωπηλό, συγκαταβατικό χαμόγελο που υπονοούσε

"... Aşkım, κάτω από αυτές τις συνθήκες δε μπορεί να γίνει τίποτα. Είμαστε δυό διαφορετικοί κόσμοι."


*(σενάριο-σκηνοθεσία Μανούσος Μανουσάκης)


..ανασηκώνοντας τους ώμους, και γειώνοντας για πάντα αυτό το αναπάντεχο περιστατικό κι ίσως έναν μεγάλο έρωτα.
Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο, οι ματιές τους διασταυρώθηκαν για τελευταία φορά.

Ποτέ δε θα μάθει τι ήθελε να της πει...
 
Μηνύματα
152
Likes
1.104
Ημέρα 2η. Το πρώτο και μοναδικό μέρος που είχαμε βάλει στο πρόγραμμα, δεν ήταν άλλο από τον απόλυτο προορισμό οποιουδήποτε Έλληνα επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη. Φυσικά και δε χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις...

Πρωί πρωί ξεκινήσαμε λοιπόν η τρελοπαρέα, απολαμβάνοντας τον πλούσιο και πολύ πρωτότυπο μπουφέ του φιλόξενου ξενοδοχείου μας, που το ανακαλύψαμε με πυξίδα το ένστικτο (και το απαρχαιωμένο gps), κι απ' ό,τι φαίνεται πάλι στα καλύτερα μας οδήγησαν! Μαζί με την ολόλευκη κούρσα μας, που δε μπορούσαμε πια να κάνουμε λεπτό μακριά της, κινήσαμε για εκείνα τα μέρη που

"πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι..."

ψέλλισε με τρεμάμενη φωνή η Πάμελα. Όσο πλησιάζαμε στην Αγιά Σοφιά, τόσο άρχιζε να την κυριεύει το δέος, και δώστου να διηγείται το παραμυθάκι με τον εξαδάκτυλο Κοκό, που ο θρύλος λέει (κι ο Λιακόπουλος) ότι θα κατακτήσει και πάλι την Πόλη. Η Ιβάννα από την άλλη, άρχισε να ανεβάζει το volume στα decks της κουρσάρας μας και να φτιάχνει το πιο όμορφο και ταιριαστό με την περίσταση ποτ πουρί...

Ήταν ευτυχώς νωρίς το πρωί κι ακόμα ο κόσμος που περίμενε στωικά στην ουρά δεν ήταν πάρα πολύς. Ο καύσωνας όμως ήταν προ των πυλών, γι΄αυτό και στην πλατεία ανάμεσα στο ναό και στο ακριβώς απέναντί του, Μπλε Τζαμί, είχαν ήδη λάβει θέση πλανόδιοι που δρόσιζαν τα ξερά και διψασμένα χείλη των προσκυνητών-επισκεπτών. Είχαν σε αφθονία και διέθεταν το πιο αγαπητό και περιζήτητο καλοκαιρινό φρούτο, το καρπούζι.



( Λίγα λόγια για την Αγία Σοφία, αναρτημένα σε μια ταμπέλα, κατευθείαν από το εσωτερικό της: )



The present Ayasofya is the third building of the same name that was constructed in the same place.

The First Great Church serving as the cathedral was constructed by the Emperor Constantius (337-361) in 360; it had a basilica plan and was covered with a wooden roof. During a riot that occurred during the reign of the Emperor Arcadios (365-408) in 404, it as set on fire.



After reconstruction, it was rededicated by the Emperor Theodosios II (408-450) in 415, and had a similar basilica plan. It survived until the more serious Nike riot in 532, as the greatest church in the city. After the Nike revolt against the Emperor Justinian (527-565) it was set alight and shortly afterwards razed to the ground to make way for a new church.



The Emperor Justinian built the new Hagia Sophia, meaning “Holy Wisdom” in the same place, as the world’s largest cathedral. The construction began in 532 and was completed in 537, a period of only 5 years. It was dedicated with a big ceremony on December Anthemios of Tralles (today Aydın): a central large dome supported by two half-domes on the eastern and western sides, different from the formers basilica type.





With the Conquest of Istanbul by the Ottoman Sultan Mehmed II in 1453, Hagia Sofia, as the largest religious structure of the city, was converted into a mosque. Ayasofya has been repaired many times during the Ottoman period. It was strengthened with additional structural support walls. These vital repairs and additions contributed both to making it survive until present and bringing an Turkish-Islamic character to the building.



In the 16th century, extensive repair works were made by the architect Sinan. During this period, exterior structural support walls and minarets were added. All these additions ensured that Ayasofya became the a large complex of Ottoman times. In the reign of the Sultan Abdülmecid (1839-1861), the Swiss Fossati Brothers made various kinds of repairs, between the years of 1847 and 1849.

Ayasofya, which reflects a combination of Christian and Islamic elements, was transformed into a museum by a the decision of the cabinet and the order of Mustafa Kemal Atatürk.


Μουσείο και καλά, αλλά η τεράστια ταμπέλα με την επιγραφή "Αλλάχ",
εξακολουθεί να παραμένει σε περίοπτη θέση


The Minbar. In mosques, the place used for Bayram and Friday prayer sermons. Period of Sultan Murad III (1574-1595)




Sultan Mahmud I's library.
It has a Reading Room and Library (Hazine-i Kutup).
Decorated with 16th and 18th century Iznik, Kutahya and Tekfur Palace tiles. It was built in 1739 by Sultan Mahmud I.



Και ξαφνικά, εκεί που η περιήγηση πήγαινε να λάβει τέλος, αντιληφθήκαμε την κινητικότητα και τον ενθουσιασμό των επισκεπτών προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αυτό που αντικρίσαμε, μέσα στην ημισκοτεινή και κατανυκτική ατμόσφαιρα, απλά δεν υπήρχε...


 

Maria Mavr

Member
Μηνύματα
87
Likes
50
Επόμενο Ταξίδι
???
Ονειρεμένο Ταξίδι
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Live your myth in Istanbul...

Οι τρεις φιλενάδες είχαν αρχίσει επιτέλους να χαλαρώνουν, ύστερα από την τόση ταλαιπωρία της μέρας, γύρω από τα αχνιστά τους, μερακλίδικα καφεδάκια. Το πολύ οικείο για εκείνες άκουσμα της τουρκικής γλώσσας (να 'ναι καλά η πλύση εγκεφάλου μέσω της ένδοξης ελληνικής tv) και το γεγονός ότι δεν είχαν ακόμα προσαρμοστεί στην καινούργια πραγματικότητα, τις έκανε να νιώθουν σαν σε παραίσθηση, ότι συμμετείχαν κι αυτές σε κάποιο από εκείνα τα πολυπαιγμένα σήριαλ.
Λίγο ακόμα και θα έκανε την εμφάνισή του ο Onur...

Η παραίσθηση ήταν γραφτό να γίνει ένα με την πραγματικότητα, όταν εκεί, στην φιλόξενη καφετέρια-ζαχαροπλαστείο, έμελλε να συμβεί το πρώτο ξεχωριστό συμβάν του ταξιδιού.

Αφανείς ήρωες σε έργο για δύο: πρωταγωνίστρια η Ιβάννα και σε πρώτο ανδρικό ρόλο ένας γοητευτικός μελαχρινός άνδρας, που σαν κάτι να της θύμιζε

View attachment 129467

και που καθόταν λίγο παραπέρα, μαζί με την παρέα του. Δίπλα του άραζαν μια γυναίκα (η δικιά του; ) και απέναντί του ένας μπάρμπας (ο πεθερός του ή πατέρας; ) συνομιλώντας και πίνοντας χαλαρά το τσάι τους.

Ο γοητευτικός μελαχρινός άγνωστος καθόταν με την πλάτη γυρισμένη στην Ιβάννα. Τα οπτικά τους πεδία ήταν το ένα στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση. Όμως ένα απλό πισωγύρισμα του γοητευτικού αγνώστου ήταν αρκετό για να διασταυρωθούν τα βλέμματά τους και να μαγνητιστούν ακαριαία...

H Ιβάννα ταράχτηκε μόλις συνειδητοποίησε το τι είχε μόλις συμβεί, και προσπάθησε να παραμείνει φαινομενικά απαθής. Ξαναέστρεψε το βλέμμα της διακριτικά προς εκείνον. Ο γοητευτικός άγνωστος μετά από λίγο στριφογύρισε στην καρέκλα του, γυρνώντας ξανά προς το μέρος της και κοιτώντας την αυτή τη φορά ακόμα πιο επίμονα και με νόημα, που δεν άφηνε περιθώρια για παρερμηνείες. "Μα καλά έχει τρελαθεί; Δεν τον νοιάζει αν τον πάρουν χαμπάρι οι άλλοι;" ήταν οι πρώτες σκέψεις που διαδέχτηκαν το αρχικό σοκ της Ιβάννα. Τέτοιο ριψοκίνδυνο μαρκάρισμα δεν είχε συναντήσει μέχρι τότε πουθενά. Ούτε καν στην απόλυτη πρωτεύουσα του απροκάλυπτου ερωτισμού, τη Νάπολη.

Η Ιβάννα για να καλύψει την αμηχανία της, αλλά και να δώσει το σήμα στην απέναντι πλευρά ότι ήταν Ελληνίδα ταξιδιώτισσα, πήρε στα χέρια της το βιβλιαράκι με τους ελληνοτουρκικούς διαλόγους που ήταν ακουμπισμένο στο τραπέζι κι άρχισε να το ξεφυλλίζει (με το χέρι ελαφρώς να τρεμουλιάζει), μοστράροντας διακριτικά το εξώφυλλο με τις σημαίες των γειτόνων χωρών...

Η δύσκολη στιγμή έφτασε όταν η Ιβάννα έπρεπε να πάει στο μπάνιο. "Έχει γούστο ο τρελός να με ακολουθήσει και να γίνει σκάνδαλο;" σκέπτηκε. Όμως δε μάσησε. Ό,τι ήταν να γίνει, θα γινόταν.

Ευτυχώς δεν έγινε τίποτα.

Επιστρέφοντας στο τραπέζι, κι αφού έδωσε άρον άρον στην υπόλοιπη παρέα το σήμα της αποχώρησης, η Ιβάννα κατευθύνθηκε με βήμα αβέβαιο προς την έξοδο. Λίγο πιο κάτω ο γοητευτικός άγνωστος είχε κι εκείνος σηκωθεί από τη θέση του, και κλείνοντάς της το δρόμο προσπάθησε να της μιλήσει, μόνο που εκείνη τον προσπέρασε με ένα σιωπηλό, συγκαταβατικό χαμόγελο που υπονοούσε

"... Aşkım, κάτω από αυτές τις συνθήκες δε μπορεί να γίνει τίποτα. Είμαστε δυό διαφορετικοί κόσμοι."


*(σενάριο-σκηνοθεσία Μανούσος Μανουσάκης)


..ανασηκώνοντας τους ώμους, και γειώνοντας για πάντα αυτό το αναπάντεχο περιστατικό κι ίσως έναν μεγάλο έρωτα.
Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο, οι ματιές τους διασταυρώθηκαν για τελευταία φορά.

Ποτέ δε θα μάθει τι ήθελε να της πει...
Καλά σε έκανε καμάκι ο υπερκούκλος Burak και τον απέφυγες?
inanmıyorum
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.108
Μηνύματα
880.512
Μέλη
38.836
Νεότερο μέλος
ipagou

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom