LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.511
- Likes
- 7.700
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περασαμε σαν σιφουνες απο την εισοδο του Rocha καβαλωντας σχεδον το βουνο των φιλων και αφησαμε τα πονεμενα κορμια μας απο τη τοση σημερινη πεζοπορια να ξαποστασουν σε αυτο το ημισκληρο αλλα ουχι πουπουλενιο στρωμα ,,..
Ματι δεν εκλεισα αποψε παλι, τη μια τα κουνουπια, την αλλη η ζεστη αλλα κυριως τα εντονα γαυγισματα των αδεσποτων που τσακωνονται κατω απο το παραθυρο μου., αλλα και η πρωινη ψαλμοδια στην εκκλησια στη διαπασων τα γκαζια! , ..και ηλθε και εδεσε το κερασακι με τα παιδια να φωναζουν παλι ενα ενα τα ονοματα μας.. Δεν αντεξε η Κικη ανοιξε τα παραθυρα και τα πηρε κυνηγι με κερδος ενα μισαωρο ακομη υπνου για οσους εχουν το υπνο στο τεπακι...οι υπολοιποι για πρωινο...
Σημερα φευγομαι απο τη σκονισμενη ξερη αγονη πολη και πριν πουμε το αντιο σε αυτο το αγριο τοπιο, σταματαμε σε ενα ακομη μοναστηρι που ειναι χωμενο σε μια σπηλια λιγα χιλιομετρα εξω απο τη πολη. Μια μεγαλη αιθουσα στενομακρη, ημισκοτεινη με καλαμενια παραθυρα και αχυρενια στρωσιδια . Για να μπουμε οπως και σε καθε εκκλησια , βγαζουμε τα παπουτσια μας. Και ειναι αληθεια ενα βασανο να λυνεις και να δενεις τα κορδονια τοσες φορες την ημερα ,τοσο που περνα απο το μυαλο να πεις οχι .. Ασε που κυνδυνευεις να βγεις και να μην βρεις τα παπουτσια σου κυριως εκει οπου υπαρχει πολυς κοσμος.
Μονο στη εκκλησια του Αγιου Γεωργιου δεν υπηρχε περιπτωση να χασεις τιποτα. Στα σκαλια λοιπον εξω, αφησαμε τα παπουτσια μας καμμια 50 ανθρωποι, οταν δε βγηκαμε, ενας νεαρος που ηταν εκει και επεβλεπε με το που εκοβε τη φατσα μας εφερνε και το δικο μας παπουτσι..
Πως το κανεις αυτο ? Πως θυμασαι ποιο παπουτσι ανηκει σε ποιον?
Μαμ ..ολα ειναι ευκολα..
Δεν ειναι δυνατον.. ετυχε λεω και καθομαι και παρατηρω το επομενο γρουπ ... ο δικος σου με το που αρχισαν να βγαινουν απο την εκκλησια τους εβαζε στο χερι τα παπουτσια χωρις να κανει κανενα λαθος... .Λοιπον εδω σε αυτη την εκκλησια δεν υπηρχε ψυχη για να μπερδεψουμε τα παπουτσια υπηρχαν ομως κατι υπουλα ζωυφια που σφηνωθηκαν στα δαχτυλα μας και που μετα απο 2 μερες ολοι αντιμετωπισαμε μικροαποστηματα..
Μας βγηκε λιγο η γλωσσα στη ανηφορα μεχρι να πιασουμε ισωμα παλι , αλλα πηραμε μια ανασα σταματωντας στη κορυφη που μας περιμεναν τα παιδια του σχολειου με τραγουδια και ταμπουρλα... Επομενος σταθμος το αεροδρομιο για να πεταξουμε για Αxum. Μετα τη διαδικασια ελεγχου η επιβιβαση οπου τραγικη ανακαλυψη η ελλειψη θεσεων. Τα νευρικα γελια μας ,ενοχλησαν κατι ιταλους σε βαθια προχωρημενα γεραματα , ( γκιουρασικ γκρουπ κατα τη Τζινα,)που ηλθαν για ιερο προσκυνημα στη Αξωμη ασε δε που εκδηλωσαν φοβο για την ασφαλεια της πτησης..Ευτυχως η Τζινα βρηκε θεση στο πιλοτηριο και εμεις στα καθισματακια διπλα στη αεροσυνοδο.....Ειχαμε τυχη και προσγειωθηκαμε το απογευμα στη πολη και αμεσως επισκεψη στο μουσειο λες και θα χαναμε κανενα γλυπτο... Ενα πολυ μικρο, φτωχο και τιγκα στη σκονη μουσειο, ετσι για να τονιζει την ηλικια των ευρηματων, πραγμα που αφηνιαζει τη κυρα Ζωη..
Ε ...ειπαμε τωρα, βρωμα στο δρομο και στα σπιτια τους αλλα και στο μουσειο? Το μουσειο πρεπει να αστραφτει!!!!!!
Η πολη μας ανοιγεται διαφορετικη, ειναι διαφορετικη.. , εχει μεγαλους δρομους περισσοτερα μαγαζια και πολυ πιο πολυ καθαρη αν και δεν πειθεται η Ζωη.. Αντιλαμβανεσαι οτι εδω ο κοσμος ερχεται σε επαφη συχνοτερα με τουριστες, αλλες νοοτροπιες..Ακομη και το τσουρμο των φιλων εχει αφανιστει σχεδον..
Αναστεναξαν τα μαγαζια και οι μαγαζατορες απο τα σκληρα παζαρια των κοριτσιων.. , αλλα ειπαμε το χουι πεθαινει τελευταιο... Επι 5 ωρες η Ολγα μπαινοβγαινε στα μαγαζια μην μπορωντας να αποφασισει για την αγορα μια καρφιτσας και ενος ζευγαριου σκουλαρικια που σημειωτεον το ιδιο και μοναδικο σχεδιο υπηρχε σε ολα τα μαγαζια... , γλυτωσα το εγκεφαλικο και η Ολγα τον αποκεφαλισμο με το να αποχωρησω απο τη μαγαζοτσαρκα....
Αυριο ,αξημερωτα , δηλαδη μαυρα μεσανυχτα θα παμε να παρακολουθησουμε στο κεντρο της πολης ,μια ιερη ακολουθεια.. Νυχτα με φακους φτανουμε στη πλατεια και μπροστα μας απλωνεται ενα θρησκευτικο μεγαλειο που μονο σε επικα χολυγουτιανα εργα βλεπουμε. Εκατονταδες πιστοι τυλιγμενοι με ενα ασπρο μανδυα και σαλι τοποθετημενοι κυκλικα γυρω απο ενα βαθρο , μια σκηνη οπου μεσα παπαδες και κληρικοι ψελνουν... Τα προσωπα φωτιζονται απο αναμμενα κερια που μοιραζαν στη εισοδο σε καθε ενα ...Ενας ψαλμος ακουγεται και σιγα σιγα αρχιζει η περιφορα της εικονας και πισω οι πιστοι σε κυκλο ., μαζι και εμεις που εχουμε κυριευθει απο μια κατανυξη , ενα δεος.Η αληθεια ξαφνιαστηκα με ολα αυτο , κοιτω δεξια και βλεπω να δακρυζουν οι κολλητες μου, κοιτω κατω και αριστερα το ιδιο και οι αλλες και βρισκομαι αναμεσα σε ενα φορτισμενο συγκινησιακα χωρο που δεν μονο στη μνημη μπορω να αποτυπωσω γιατι η ηλιθια αφησα τη μηχανη στο ξενοδοχειο..., τετοια χαζομαρα δεν εχω διαπραξει ποτε......
Τυχερες που γευτηκαμε αυτη τη θρησκευτικη τελετη γυρισαμε στο ξενοδοχειο για πρωινο κατα τις 6 οπου οι αλλοι κοιμουνται ακομη τον υπνο του δικαιου και τι παραπονα οταν μαθουν τι εχασαν ...
.Οι τεραστιες κολωνες των 25 και 30 μετρων που ορθωνονται μπροστα μας μαγνητιζουν τα βλεμματα και απορουμε πως σκαλιστηκαν σε αυτο το μονοκομματο βραχο πως μεταφερθηκααν και πως καταφεραν οι πανπονηροι Ιταλοι να κλεψουν τη μεγαλητερη και σαφως πιο βαρια κολωνα που κοσμει της Ρωμης το μουσειο...
Εχουν γινει εκκλησεις να μας επιστρεψετε πισω τη κολωνα λεει ο ξεναγος...γουι σι..
Να σας επιστρεψουμε?
Ναι την εχετε στη Ρωμη!!!!!!!!
Ναι μα δεν εχουμε Ρωμη στη Ελλαδα .για την οποια ειχε δηλωσει πως γνωριζε τα μηκη και τα γεωγραφικα πλατη και την ιστορια της..
Παλι μας μπερδεψαν λεει η Αγγελικη...ας ειναι τουλαχιστον η συγκριση εγινε με Ιταλια παλι καλα....
Μετα τη επισκεψη μας στο παλατι της βασιλισσας Σαββας, που καπως μπερδευτηκα γιατι νομιζα οτι υπηρξε μονο στην Υεμενη αλλα ειπαμε ,βασιλεια ειναι αυτα απο ανατολη στη δυση ιδρυονται και καταργουνται .....,,,,.
Ετοιμοι για επιστροφη στη πρωτευουσα ξεκουραση μια μερα γιατι απο αυριο ξεκινα το οδοιπορικο στη κοιλαδα της ΟΜΟ .
Να πω οτι αυτη τη φορα ευτυχως και θεση βρηκαμε στο αεροπλανο και εφυγε και μια ωρα ενωριτερα οποτε φτασαμε ΑDDIS ABBEBA γυρω στις 7 το απογευμα.Δεν θα φηναμε να περασει το βραδυ ετσι χλιαρα και αποφασισαμε να παρακολουθησουμε παραδοσιακους χορους και να γευτουμε τα παραδοσιακα εδεσματα. Και εκει που ο νους ταρακουνιεται βλεποντας τους χορευτες να κουνουν μονο ωμους και αυχενα σουρχεται εσενα το ρεβοκρανο και τρεχεις για κολαρο...Τα ματια εχορτασαν αλλα το στομαχι αηδιασε στη γευση της ιγκερα, το τοπικο ψωμι ,που μοιαζει σαν βιτεξ που φουσκωνει στο νερο με μια οξινη γευση απιστευτη...Το Χιλτον μας περιμενει να μας κοιμησει , αναρωτιεμαι αν ειχε και να μας ταισει αλλα δεν ρωτησα...
Ξυπνημα πολυ πρωινο και σημερα... μας περιμενει μια διαδρομη 10 ωρων με τζιπ και ενας ουρανος συνεφιασμενος που μας φοβεριζει,,..
Α α δεν ειναι βροχη, ειναι η ρυπανση, η πολη μας ειναι απο τις πολεις εκεινες που πηραν τα πρωτεια στη ατμοσφαιρικη ρυπανση ...
Η διαδρομη απιστευτα ενδιαφερουσα Εδω στο νοτο κανει την εμφανηση του και λιγι πρασινο, μπανανιες, ακακιες, ευκαλυπτοι. Ενας βιοτοπος που ηταν και υδρο βιοτοπος αλλα λογω της υπεραντλησης εχει ξεραθει, φιλοξενει παρα μα παρα πολλα πουλια τα μονα που εμεινα μεχρι να φυγουν και αυτα κυνηγημενα απο τη δειψα και τα αεροβολα, τα ζωα την εχουν κανει εδω και καιρο, ενω η κυβερνηση της χωρας μενει παγερα αδιαφορη ., ναι σιγα μη σκασει, εδω δεν κανει απολυτως τιποτα για να βελτιωθει η ζωη των πολιτων θα κοιτα τα πουλια και ζωα?
Ανταμα με τα δεκαδες πουλια, εκατομυρια μυγες και κουνουπια, εκατονταδες ρακενδυτα αποστεομενα παιδια να φωναζουν να ποδοπαντουνται σε ενα κατατοπι πισω μας...Και τι φωναζουν? Στυλο μπλουζακια και τελευταια χρηματα, μιας και γνωριζουν πως και να τους δωθουν δεν μπορουν να τα αξιοποιησουν...
Οι κακτοι το μονο φυτο που αντεχει στη ξηρασια και για να πω τη αληθεια και στο μπαλκονι μου , φτανουν αρκετα μετρα σε υψος που τους χρησιμοποιουν για περιφραξη χωραφιων.
Ο κοσμος, πολυς κοσμος και παντα στα ασπρα, ο καθιερωμενος ενδυματολογικος χρωματισμος της χωρας... Ενα συνεχες πηγαινε- ελα σαν ενα σμηνος μελισσων που ψαχνει για λουλουδια και στις ακριες του δρομου με το που παει να δυση ο ηλιος αρχιζουν τη παρελαση χιλιαδες αγελαδες , που αφησαν τα βοσκοτοπια και επιστρεφουν στις στανες.Αρκετεες φορες αναγκαστηκαμε να σταματησουμε στη ακρη του δρομου και για αρκετη ωρα , διδοντας προτεραιοτητα σε αυτη τη κινουμενη θαλασσα... αλλοστε δεν υπηρχε και αλλη επιλογη περαν του ποδοπατηματος που δεν ηταν επιθυμητο απο κανενα μας... Σταματησαμε καθ οδον για καφε αρκετες φορες και φτασαμε στη λιμνη ArbaMunichπου θα διανυχτερευαμε..Στη μια πλευρα της λιμνης λοιπον σε ενα χωραφι, σκορπισμενα κατι μικρα αθλια δωματια χωρις μπανιο ,εκτος και αν η σωληνα που βγαινει στο τοιχο και τρεχει νερο θεωρηθει αξεσουαρ μπανιου,με ενα πλαστικο ροζουλι τριανταφυλλο να διακοσμει ενα ποτηρι και μια κουτα, ολοκληρη κουτα απο προφυλαχτικα πανω στο κρεββατι.. ,επεσε το γελιο της αρκουδας..
Ματι δεν εκλεισα αποψε παλι, τη μια τα κουνουπια, την αλλη η ζεστη αλλα κυριως τα εντονα γαυγισματα των αδεσποτων που τσακωνονται κατω απο το παραθυρο μου., αλλα και η πρωινη ψαλμοδια στην εκκλησια στη διαπασων τα γκαζια! , ..και ηλθε και εδεσε το κερασακι με τα παιδια να φωναζουν παλι ενα ενα τα ονοματα μας.. Δεν αντεξε η Κικη ανοιξε τα παραθυρα και τα πηρε κυνηγι με κερδος ενα μισαωρο ακομη υπνου για οσους εχουν το υπνο στο τεπακι...οι υπολοιποι για πρωινο...
Σημερα φευγομαι απο τη σκονισμενη ξερη αγονη πολη και πριν πουμε το αντιο σε αυτο το αγριο τοπιο, σταματαμε σε ενα ακομη μοναστηρι που ειναι χωμενο σε μια σπηλια λιγα χιλιομετρα εξω απο τη πολη. Μια μεγαλη αιθουσα στενομακρη, ημισκοτεινη με καλαμενια παραθυρα και αχυρενια στρωσιδια . Για να μπουμε οπως και σε καθε εκκλησια , βγαζουμε τα παπουτσια μας. Και ειναι αληθεια ενα βασανο να λυνεις και να δενεις τα κορδονια τοσες φορες την ημερα ,τοσο που περνα απο το μυαλο να πεις οχι .. Ασε που κυνδυνευεις να βγεις και να μην βρεις τα παπουτσια σου κυριως εκει οπου υπαρχει πολυς κοσμος.
Μονο στη εκκλησια του Αγιου Γεωργιου δεν υπηρχε περιπτωση να χασεις τιποτα. Στα σκαλια λοιπον εξω, αφησαμε τα παπουτσια μας καμμια 50 ανθρωποι, οταν δε βγηκαμε, ενας νεαρος που ηταν εκει και επεβλεπε με το που εκοβε τη φατσα μας εφερνε και το δικο μας παπουτσι..
Πως το κανεις αυτο ? Πως θυμασαι ποιο παπουτσι ανηκει σε ποιον?
Μαμ ..ολα ειναι ευκολα..
Δεν ειναι δυνατον.. ετυχε λεω και καθομαι και παρατηρω το επομενο γρουπ ... ο δικος σου με το που αρχισαν να βγαινουν απο την εκκλησια τους εβαζε στο χερι τα παπουτσια χωρις να κανει κανενα λαθος... .Λοιπον εδω σε αυτη την εκκλησια δεν υπηρχε ψυχη για να μπερδεψουμε τα παπουτσια υπηρχαν ομως κατι υπουλα ζωυφια που σφηνωθηκαν στα δαχτυλα μας και που μετα απο 2 μερες ολοι αντιμετωπισαμε μικροαποστηματα..
Μας βγηκε λιγο η γλωσσα στη ανηφορα μεχρι να πιασουμε ισωμα παλι , αλλα πηραμε μια ανασα σταματωντας στη κορυφη που μας περιμεναν τα παιδια του σχολειου με τραγουδια και ταμπουρλα... Επομενος σταθμος το αεροδρομιο για να πεταξουμε για Αxum. Μετα τη διαδικασια ελεγχου η επιβιβαση οπου τραγικη ανακαλυψη η ελλειψη θεσεων. Τα νευρικα γελια μας ,ενοχλησαν κατι ιταλους σε βαθια προχωρημενα γεραματα , ( γκιουρασικ γκρουπ κατα τη Τζινα,)που ηλθαν για ιερο προσκυνημα στη Αξωμη ασε δε που εκδηλωσαν φοβο για την ασφαλεια της πτησης..Ευτυχως η Τζινα βρηκε θεση στο πιλοτηριο και εμεις στα καθισματακια διπλα στη αεροσυνοδο.....Ειχαμε τυχη και προσγειωθηκαμε το απογευμα στη πολη και αμεσως επισκεψη στο μουσειο λες και θα χαναμε κανενα γλυπτο... Ενα πολυ μικρο, φτωχο και τιγκα στη σκονη μουσειο, ετσι για να τονιζει την ηλικια των ευρηματων, πραγμα που αφηνιαζει τη κυρα Ζωη..
Ε ...ειπαμε τωρα, βρωμα στο δρομο και στα σπιτια τους αλλα και στο μουσειο? Το μουσειο πρεπει να αστραφτει!!!!!!
Η πολη μας ανοιγεται διαφορετικη, ειναι διαφορετικη.. , εχει μεγαλους δρομους περισσοτερα μαγαζια και πολυ πιο πολυ καθαρη αν και δεν πειθεται η Ζωη.. Αντιλαμβανεσαι οτι εδω ο κοσμος ερχεται σε επαφη συχνοτερα με τουριστες, αλλες νοοτροπιες..Ακομη και το τσουρμο των φιλων εχει αφανιστει σχεδον..
Αναστεναξαν τα μαγαζια και οι μαγαζατορες απο τα σκληρα παζαρια των κοριτσιων.. , αλλα ειπαμε το χουι πεθαινει τελευταιο... Επι 5 ωρες η Ολγα μπαινοβγαινε στα μαγαζια μην μπορωντας να αποφασισει για την αγορα μια καρφιτσας και ενος ζευγαριου σκουλαρικια που σημειωτεον το ιδιο και μοναδικο σχεδιο υπηρχε σε ολα τα μαγαζια... , γλυτωσα το εγκεφαλικο και η Ολγα τον αποκεφαλισμο με το να αποχωρησω απο τη μαγαζοτσαρκα....
Αυριο ,αξημερωτα , δηλαδη μαυρα μεσανυχτα θα παμε να παρακολουθησουμε στο κεντρο της πολης ,μια ιερη ακολουθεια.. Νυχτα με φακους φτανουμε στη πλατεια και μπροστα μας απλωνεται ενα θρησκευτικο μεγαλειο που μονο σε επικα χολυγουτιανα εργα βλεπουμε. Εκατονταδες πιστοι τυλιγμενοι με ενα ασπρο μανδυα και σαλι τοποθετημενοι κυκλικα γυρω απο ενα βαθρο , μια σκηνη οπου μεσα παπαδες και κληρικοι ψελνουν... Τα προσωπα φωτιζονται απο αναμμενα κερια που μοιραζαν στη εισοδο σε καθε ενα ...Ενας ψαλμος ακουγεται και σιγα σιγα αρχιζει η περιφορα της εικονας και πισω οι πιστοι σε κυκλο ., μαζι και εμεις που εχουμε κυριευθει απο μια κατανυξη , ενα δεος.Η αληθεια ξαφνιαστηκα με ολα αυτο , κοιτω δεξια και βλεπω να δακρυζουν οι κολλητες μου, κοιτω κατω και αριστερα το ιδιο και οι αλλες και βρισκομαι αναμεσα σε ενα φορτισμενο συγκινησιακα χωρο που δεν μονο στη μνημη μπορω να αποτυπωσω γιατι η ηλιθια αφησα τη μηχανη στο ξενοδοχειο..., τετοια χαζομαρα δεν εχω διαπραξει ποτε......
Τυχερες που γευτηκαμε αυτη τη θρησκευτικη τελετη γυρισαμε στο ξενοδοχειο για πρωινο κατα τις 6 οπου οι αλλοι κοιμουνται ακομη τον υπνο του δικαιου και τι παραπονα οταν μαθουν τι εχασαν ...
.Οι τεραστιες κολωνες των 25 και 30 μετρων που ορθωνονται μπροστα μας μαγνητιζουν τα βλεμματα και απορουμε πως σκαλιστηκαν σε αυτο το μονοκομματο βραχο πως μεταφερθηκααν και πως καταφεραν οι πανπονηροι Ιταλοι να κλεψουν τη μεγαλητερη και σαφως πιο βαρια κολωνα που κοσμει της Ρωμης το μουσειο...
Εχουν γινει εκκλησεις να μας επιστρεψετε πισω τη κολωνα λεει ο ξεναγος...γουι σι..
Να σας επιστρεψουμε?
Ναι την εχετε στη Ρωμη!!!!!!!!
Ναι μα δεν εχουμε Ρωμη στη Ελλαδα .για την οποια ειχε δηλωσει πως γνωριζε τα μηκη και τα γεωγραφικα πλατη και την ιστορια της..
Παλι μας μπερδεψαν λεει η Αγγελικη...ας ειναι τουλαχιστον η συγκριση εγινε με Ιταλια παλι καλα....
Μετα τη επισκεψη μας στο παλατι της βασιλισσας Σαββας, που καπως μπερδευτηκα γιατι νομιζα οτι υπηρξε μονο στην Υεμενη αλλα ειπαμε ,βασιλεια ειναι αυτα απο ανατολη στη δυση ιδρυονται και καταργουνται .....,,,,.
Ετοιμοι για επιστροφη στη πρωτευουσα ξεκουραση μια μερα γιατι απο αυριο ξεκινα το οδοιπορικο στη κοιλαδα της ΟΜΟ .
Να πω οτι αυτη τη φορα ευτυχως και θεση βρηκαμε στο αεροπλανο και εφυγε και μια ωρα ενωριτερα οποτε φτασαμε ΑDDIS ABBEBA γυρω στις 7 το απογευμα.Δεν θα φηναμε να περασει το βραδυ ετσι χλιαρα και αποφασισαμε να παρακολουθησουμε παραδοσιακους χορους και να γευτουμε τα παραδοσιακα εδεσματα. Και εκει που ο νους ταρακουνιεται βλεποντας τους χορευτες να κουνουν μονο ωμους και αυχενα σουρχεται εσενα το ρεβοκρανο και τρεχεις για κολαρο...Τα ματια εχορτασαν αλλα το στομαχι αηδιασε στη γευση της ιγκερα, το τοπικο ψωμι ,που μοιαζει σαν βιτεξ που φουσκωνει στο νερο με μια οξινη γευση απιστευτη...Το Χιλτον μας περιμενει να μας κοιμησει , αναρωτιεμαι αν ειχε και να μας ταισει αλλα δεν ρωτησα...
Ξυπνημα πολυ πρωινο και σημερα... μας περιμενει μια διαδρομη 10 ωρων με τζιπ και ενας ουρανος συνεφιασμενος που μας φοβεριζει,,..
Α α δεν ειναι βροχη, ειναι η ρυπανση, η πολη μας ειναι απο τις πολεις εκεινες που πηραν τα πρωτεια στη ατμοσφαιρικη ρυπανση ...
Η διαδρομη απιστευτα ενδιαφερουσα Εδω στο νοτο κανει την εμφανηση του και λιγι πρασινο, μπανανιες, ακακιες, ευκαλυπτοι. Ενας βιοτοπος που ηταν και υδρο βιοτοπος αλλα λογω της υπεραντλησης εχει ξεραθει, φιλοξενει παρα μα παρα πολλα πουλια τα μονα που εμεινα μεχρι να φυγουν και αυτα κυνηγημενα απο τη δειψα και τα αεροβολα, τα ζωα την εχουν κανει εδω και καιρο, ενω η κυβερνηση της χωρας μενει παγερα αδιαφορη ., ναι σιγα μη σκασει, εδω δεν κανει απολυτως τιποτα για να βελτιωθει η ζωη των πολιτων θα κοιτα τα πουλια και ζωα?
Ανταμα με τα δεκαδες πουλια, εκατομυρια μυγες και κουνουπια, εκατονταδες ρακενδυτα αποστεομενα παιδια να φωναζουν να ποδοπαντουνται σε ενα κατατοπι πισω μας...Και τι φωναζουν? Στυλο μπλουζακια και τελευταια χρηματα, μιας και γνωριζουν πως και να τους δωθουν δεν μπορουν να τα αξιοποιησουν...
Οι κακτοι το μονο φυτο που αντεχει στη ξηρασια και για να πω τη αληθεια και στο μπαλκονι μου , φτανουν αρκετα μετρα σε υψος που τους χρησιμοποιουν για περιφραξη χωραφιων.
Ο κοσμος, πολυς κοσμος και παντα στα ασπρα, ο καθιερωμενος ενδυματολογικος χρωματισμος της χωρας... Ενα συνεχες πηγαινε- ελα σαν ενα σμηνος μελισσων που ψαχνει για λουλουδια και στις ακριες του δρομου με το που παει να δυση ο ηλιος αρχιζουν τη παρελαση χιλιαδες αγελαδες , που αφησαν τα βοσκοτοπια και επιστρεφουν στις στανες.Αρκετεες φορες αναγκαστηκαμε να σταματησουμε στη ακρη του δρομου και για αρκετη ωρα , διδοντας προτεραιοτητα σε αυτη τη κινουμενη θαλασσα... αλλοστε δεν υπηρχε και αλλη επιλογη περαν του ποδοπατηματος που δεν ηταν επιθυμητο απο κανενα μας... Σταματησαμε καθ οδον για καφε αρκετες φορες και φτασαμε στη λιμνη ArbaMunichπου θα διανυχτερευαμε..Στη μια πλευρα της λιμνης λοιπον σε ενα χωραφι, σκορπισμενα κατι μικρα αθλια δωματια χωρις μπανιο ,εκτος και αν η σωληνα που βγαινει στο τοιχο και τρεχει νερο θεωρηθει αξεσουαρ μπανιου,με ενα πλαστικο ροζουλι τριανταφυλλο να διακοσμει ενα ποτηρι και μια κουτα, ολοκληρη κουτα απο προφυλαχτικα πανω στο κρεββατι.. ,επεσε το γελιο της αρκουδας..
! Με το καλωσηρθατε στα δυσκολα..ή μηπως δεν αρχισαν καν τα δυσκολα?
