LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.506
- Likes
- 7.699
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Το βραδυ καθισμενοι γυρω απο τη φωτια ο καθε ενας βουτηγμενος στις σκεψεις του αλλα ολων τα χερια βουτηγμενα στη σακουλα των ξηρων καρπων....Ειχε αρχισει να πεφτει κρυο και προφυλαγμενοι μεσα στους υπνοσακκους ευχομαστε να μην πεινασει το λιονταρι η θελησει νυχτερινο περιπατο....Τη σιωπη της νυχτας σχιζει ενα ροχαλιτο-ουρλιαχτο που εκανε ολη τη κατασκηνωση να αρχισει να διερωταται τι ειναι... Ολο και καποιος ρωταγε απο καθε σκηνη τι συμβαινει και η μονη που δεν απαντησε στο νυχτερινο καλεσμα ηταν η κυρα Ζωη που εμενε στη διπλανη απο εμενα σκηνη.. Ακομη και το λιονταρι ειχε σωπασει και σεβαστει τη αγριοφωναρα της Ζωης..
-κυρα Ζωη-Λιονταρι, 1-0...αποφασιζει η ομαδα και πεφτουμε για υπνο παλι..,οχι ολοι ομως...δυστυχως...για μενα , μετα απο το ουρλιαχτο της Ζωης, τη σκυταλη πηρε η συγκατοικος μου η Ολγα αρχισε και το πηγαινε-ελα στις τουαλετες περνωντας κατω απο τη μυτη του λιονταριου που ενοχληθηκε απο το φως του φακου , το δικο μου βραδυ εμοιαζε με κολαση....η σχεδον....Κατα τις 4 το πρωι λες και ο θεος ηθελε να συναγωνιστει τη Ζωη και αρχισε να βροντα και να αστραφτει...η νεροποντη δεν αργησε να αρχισει ...λιγο ηθελε και οι σκηνες θα γινοντουσαν φουσκωτα πλεουμενα....Αν και η βροχη ταραξε τις πρωινες συνηθειες μας εμεις απολαυσαμε με γελια και αισιοδοξια και τον καφε με βροχινο νερο και το λασπωμενο τοστ και δυναμικα βοηθησαμε στο να ξεκολησουν τα τζιπ απο τις λασπες...
Πηραμε ενα αλλο δρόμο, δηλαδη περασαμε απο τις πιο στεγνες περιοχες για να φτασουμε σε ενα χωριο , DiMekka οπου γινοταν το παζαρι ολων των φυλων...Παλι η ιδια αγωνια καθε φορα που ο δρομος μετατρεπεται σε ορμητικο ποταμι , κατεβενεις σε δενουν με σχοινια μαζι με τους αλλους σε περνουν απεναντι ., εκει περιμενοντας να στεγνωσεις παρακολουθεις την οδυσεια των οδηγων και των τζιπ στην υπερανθρωπη προσπαθεια να βγουν αλωβητοι ολοι απο το υγρο ραλλυ..καμελ-τροφι..Οι ντοπιοι εμφανιζονται κατα δεκαδες πισω απο τις καλαμιες, θυμωνιες και παρακολουθουν , γελουν αλλα βοηθουν καμμια φορα..
Φτανουμε επιτελους στο χωριο οπου στη κεντρικη πλατεια χιλιαδες κοσμος ανακατεμενος με ζωα , τροφιμα, κεραμικα, εργα τεχνης περιμενουν κατω απο το καυτο ηλιο τους αγοραστες.. μοιαζει σαν ενα ζωντανο πινακα ζωγραφιας με εμας να αποτελουμε την ξενη πινελια , νοτα σαν το μοναδικο λαθος ενος τεστ παρατηριτικοτητας σε σταυρόλεξο...εμεις με τα καταιδρωμενα λευκα πρόσωπα, για την ακριβεια κατακοκκινα, προσπαθωντας να αποθισουμε τις χιλιαδες μυγες που μας επιτειθονται κουνωντας τα χερια εδω και εκει και κρατωντας την ανασα μην αντεχοντας σε αυτην την πρωτη οσφριστικη επαφη..Ολες οι φυλες εδω λοιπον , με τις ενδυμασιες τους τα στολιδια τους τη γυμνια τους,.. Πολλα μωρα κρεμασμενα στις πλατες των μαναδων η αδελφων τους μεσα στο χαρακτηριστικο τριγωνικο υφασμα που περνα απο το στερνο και δενει στη πλατη, μυξιαρικα, δακρυσμενα αλλα και φοβισμενα στο παρεξενο βλεμμα και χαδι αγνωστων ανθρωπων που ηλθαν στο χωριο τους ., άλλα κρεμασμενα στο χαλαρο ζαρωμενο αποστεγνωμενο στηθος της μανας πιπιλιζοντας τιποτα αλλο παρα κατι που μοιαζει με λαστιχο ή προβια κοροιδευοντας το χρονο, τη πεινα, τον υπνο... τα νεοτερα κοριτσια μα τι κορμια αληθεια, με βαδισμα γαζέλας στητό λαιμο και οπίσθια που θες δεν θες καρφωνεται το βλεμμα, με μονο καλυμα μια λωρίδα δέρμα και ενα κορδονακι να χωριζει τα οπίσθια ,που συνειδητοποιεις οτι η μοδα του στριγκ εχει τις ρίζες εδω και εμεις τριγυρνωντας μεσα στο σοκκολατι αυτο πληθος περιφερουμε τον εγωισμο μας, τη γελοιοτητα μας την ασπριλα του σωματος μα τη καφριλα του νου ,την υπεροχη εκφρασμενη σε δολαρια που κουνοντας τα μπροστα στα και κατω απο τα ματια τους προσπαθουμε να αποσπασουμε τη μονη ιδιοκτησια που εχουν.., αυτο το κομματι προβιας που κοσμει το κορμι τους για να κοσμει απο τωρα και στο εξης το τοιχο ενος σαλονιου....απομακρυνθηκα απο τη σκηνη για να μην βρισω η χειροδικησω μην μπορωντας να αντεξω το βουβο κλαμμα της κοπελιτσας που ο πατερας και αρχηγος της τραβηξε με το ζορι τη φορεσια για να τη δωσει σε καποια λευκη ...ουτε να αντεξω τον πανχοντρο λεφτα λευκο ζωσμενο με δεκαδες μηχανες και τριποδα που παζαρευει οχι μια αλλα 3 γυναικες και τις σερνει πισω του ...να ποια ειναι η μοιρα του πεινασμενου , του αδυνατου , αυτου που δεν εχει μαθει να επαναστατει αλλα να υποτασεται..ας το διαολο δικαιοσυνη των λαων σου λεει ο αλλος ..,για ποια ανθρωπινα διακαιωματα και απαγορευση της εκμεταλευσης ? ...
Γυρισαμε στη κατασκηνωση, θελαμε να γυρισουμε αλλα πως? Τα ποταμια λυσσαξαν, φουσκωσαν ετοιμα να μας παρασυρουν στο διαβα τους..Γυρω τριαντα τζιπ περιμενουν να κατεβει η σταθμη και η ορμη του νερου. Που ηταν τοσοι τουριστες ?απο που ξεφύτρωσαν? Στα λασπωδη τηςς οχθης μαζευτηκαν πολλοι ντοπιοι αλλοι για να δουν αλλοι για να πουλησουν καλαθια, ξυλογλυπτα, κολλιε και βραχιολια..Στα δεξια οι φωνες του χοντροαμερικανου σκιζουν τον αερα και καλυβουν το ηχο του νερου...πηγε να περασει νομιζοντας οτι το εκτοπισμα των κιλων του θα ηταν ικανο να κρατησει ισορροπια στο νερο , με αποτελεσμα να παρει τουμπα παρεα με τις πανακριβες μηχανες του , τον κρατησαν τη τελευταια στιγμη οι πιο γρηγοροι και δυνατοι που τους το ανταπεδωσε φωναζοντας τους σκυλαραπες.., κατακοκκινος απο νευρα και ντροπη προσταζει τις γυναικες που ειχε αγορασει να τον ακολουθησουν στο τζιπ γυρνωντας ισα πισω...
..-ψψιτ... χοντρουλη... αυτοι που λες σου εσωσαν το τουμπανισμενο απο παχος τομαρι σου και αυτες που συνοδευεις αν δεν ειχες τσεπες φουσκωμενες απο μπιρ ευχαριστως να σου μετεδειναν το aids δωρεαν.. λετινε εραστη του κερατα..δεινοσαυρε!!!!..εγινε ενα μικρο τοσο δα αμερικανοκρητικο επεισοδιο...αλλα το καταχαρηκα...
Καταφεραμε να περασουμε και τα δυο μανιασμενα ποταμια και φτασαμε στη κατασκηνωση.Οι τέντες μόλις ειχαν στηθει και νασου παλι η νεροποντη!!καποιος μας φτυνει σημερα δεν γινεται!!Τρεχοντας προλαβαινω να κανω ντουζ απο τους πρωτους γιατι σε λιγο θα καταφτασει ενα μεγαλο γκρουπ γερμανων και θα γινει πανικος..,οι αλλοι της παρεας μου κατεβαινουν στο διπλα χωριο για να ακουσουν τραγουδια και χορους , τουριστικη ατραξιον για τους γερμανους και ειπαν να επωφεληθουν και αυτοι..Εγω με τη Τζινα μειναμε να φυλαμε τα πραγματα ..Ο μυρωδατος ζεστος καφες μου γαργαλαει τα ρουθουνια , ικανοποιει τον ουρανισκο ενω γραφω τα οσα ειδα και εζησα σημερα..διπλα η Τζινα αποκρουει ευγενικα τις προτασεις ενός οδηγού για νυχτερινη εξοδο που περιλαμβανει βολτα και ποτο!! και με καλει ηρεμα να παω στη σκηνη της δηθεν για επισκεψη..
-Βρε κοπελα μου που ειναι τα μπαρ και τα ορθαδικα εδω ? Στειλτον απο εκει που ηλθε που το παιζει και αυτος βαλεντινο της μαυρης ηπειρου!
-κυρα Ζωη-Λιονταρι, 1-0...αποφασιζει η ομαδα και πεφτουμε για υπνο παλι..,οχι ολοι ομως...δυστυχως...για μενα , μετα απο το ουρλιαχτο της Ζωης, τη σκυταλη πηρε η συγκατοικος μου η Ολγα αρχισε και το πηγαινε-ελα στις τουαλετες περνωντας κατω απο τη μυτη του λιονταριου που ενοχληθηκε απο το φως του φακου , το δικο μου βραδυ εμοιαζε με κολαση....η σχεδον....Κατα τις 4 το πρωι λες και ο θεος ηθελε να συναγωνιστει τη Ζωη και αρχισε να βροντα και να αστραφτει...η νεροποντη δεν αργησε να αρχισει ...λιγο ηθελε και οι σκηνες θα γινοντουσαν φουσκωτα πλεουμενα....Αν και η βροχη ταραξε τις πρωινες συνηθειες μας εμεις απολαυσαμε με γελια και αισιοδοξια και τον καφε με βροχινο νερο και το λασπωμενο τοστ και δυναμικα βοηθησαμε στο να ξεκολησουν τα τζιπ απο τις λασπες...
Πηραμε ενα αλλο δρόμο, δηλαδη περασαμε απο τις πιο στεγνες περιοχες για να φτασουμε σε ενα χωριο , DiMekka οπου γινοταν το παζαρι ολων των φυλων...Παλι η ιδια αγωνια καθε φορα που ο δρομος μετατρεπεται σε ορμητικο ποταμι , κατεβενεις σε δενουν με σχοινια μαζι με τους αλλους σε περνουν απεναντι ., εκει περιμενοντας να στεγνωσεις παρακολουθεις την οδυσεια των οδηγων και των τζιπ στην υπερανθρωπη προσπαθεια να βγουν αλωβητοι ολοι απο το υγρο ραλλυ..καμελ-τροφι..Οι ντοπιοι εμφανιζονται κατα δεκαδες πισω απο τις καλαμιες, θυμωνιες και παρακολουθουν , γελουν αλλα βοηθουν καμμια φορα..
Φτανουμε επιτελους στο χωριο οπου στη κεντρικη πλατεια χιλιαδες κοσμος ανακατεμενος με ζωα , τροφιμα, κεραμικα, εργα τεχνης περιμενουν κατω απο το καυτο ηλιο τους αγοραστες.. μοιαζει σαν ενα ζωντανο πινακα ζωγραφιας με εμας να αποτελουμε την ξενη πινελια , νοτα σαν το μοναδικο λαθος ενος τεστ παρατηριτικοτητας σε σταυρόλεξο...εμεις με τα καταιδρωμενα λευκα πρόσωπα, για την ακριβεια κατακοκκινα, προσπαθωντας να αποθισουμε τις χιλιαδες μυγες που μας επιτειθονται κουνωντας τα χερια εδω και εκει και κρατωντας την ανασα μην αντεχοντας σε αυτην την πρωτη οσφριστικη επαφη..Ολες οι φυλες εδω λοιπον , με τις ενδυμασιες τους τα στολιδια τους τη γυμνια τους,.. Πολλα μωρα κρεμασμενα στις πλατες των μαναδων η αδελφων τους μεσα στο χαρακτηριστικο τριγωνικο υφασμα που περνα απο το στερνο και δενει στη πλατη, μυξιαρικα, δακρυσμενα αλλα και φοβισμενα στο παρεξενο βλεμμα και χαδι αγνωστων ανθρωπων που ηλθαν στο χωριο τους ., άλλα κρεμασμενα στο χαλαρο ζαρωμενο αποστεγνωμενο στηθος της μανας πιπιλιζοντας τιποτα αλλο παρα κατι που μοιαζει με λαστιχο ή προβια κοροιδευοντας το χρονο, τη πεινα, τον υπνο... τα νεοτερα κοριτσια μα τι κορμια αληθεια, με βαδισμα γαζέλας στητό λαιμο και οπίσθια που θες δεν θες καρφωνεται το βλεμμα, με μονο καλυμα μια λωρίδα δέρμα και ενα κορδονακι να χωριζει τα οπίσθια ,που συνειδητοποιεις οτι η μοδα του στριγκ εχει τις ρίζες εδω και εμεις τριγυρνωντας μεσα στο σοκκολατι αυτο πληθος περιφερουμε τον εγωισμο μας, τη γελοιοτητα μας την ασπριλα του σωματος μα τη καφριλα του νου ,την υπεροχη εκφρασμενη σε δολαρια που κουνοντας τα μπροστα στα και κατω απο τα ματια τους προσπαθουμε να αποσπασουμε τη μονη ιδιοκτησια που εχουν.., αυτο το κομματι προβιας που κοσμει το κορμι τους για να κοσμει απο τωρα και στο εξης το τοιχο ενος σαλονιου....απομακρυνθηκα απο τη σκηνη για να μην βρισω η χειροδικησω μην μπορωντας να αντεξω το βουβο κλαμμα της κοπελιτσας που ο πατερας και αρχηγος της τραβηξε με το ζορι τη φορεσια για να τη δωσει σε καποια λευκη ...ουτε να αντεξω τον πανχοντρο λεφτα λευκο ζωσμενο με δεκαδες μηχανες και τριποδα που παζαρευει οχι μια αλλα 3 γυναικες και τις σερνει πισω του ...να ποια ειναι η μοιρα του πεινασμενου , του αδυνατου , αυτου που δεν εχει μαθει να επαναστατει αλλα να υποτασεται..ας το διαολο δικαιοσυνη των λαων σου λεει ο αλλος ..,για ποια ανθρωπινα διακαιωματα και απαγορευση της εκμεταλευσης ? ...
Γυρισαμε στη κατασκηνωση, θελαμε να γυρισουμε αλλα πως? Τα ποταμια λυσσαξαν, φουσκωσαν ετοιμα να μας παρασυρουν στο διαβα τους..Γυρω τριαντα τζιπ περιμενουν να κατεβει η σταθμη και η ορμη του νερου. Που ηταν τοσοι τουριστες ?απο που ξεφύτρωσαν? Στα λασπωδη τηςς οχθης μαζευτηκαν πολλοι ντοπιοι αλλοι για να δουν αλλοι για να πουλησουν καλαθια, ξυλογλυπτα, κολλιε και βραχιολια..Στα δεξια οι φωνες του χοντροαμερικανου σκιζουν τον αερα και καλυβουν το ηχο του νερου...πηγε να περασει νομιζοντας οτι το εκτοπισμα των κιλων του θα ηταν ικανο να κρατησει ισορροπια στο νερο , με αποτελεσμα να παρει τουμπα παρεα με τις πανακριβες μηχανες του , τον κρατησαν τη τελευταια στιγμη οι πιο γρηγοροι και δυνατοι που τους το ανταπεδωσε φωναζοντας τους σκυλαραπες.., κατακοκκινος απο νευρα και ντροπη προσταζει τις γυναικες που ειχε αγορασει να τον ακολουθησουν στο τζιπ γυρνωντας ισα πισω...
..-ψψιτ... χοντρουλη... αυτοι που λες σου εσωσαν το τουμπανισμενο απο παχος τομαρι σου και αυτες που συνοδευεις αν δεν ειχες τσεπες φουσκωμενες απο μπιρ ευχαριστως να σου μετεδειναν το aids δωρεαν.. λετινε εραστη του κερατα..δεινοσαυρε!!!!..εγινε ενα μικρο τοσο δα αμερικανοκρητικο επεισοδιο...αλλα το καταχαρηκα...
Καταφεραμε να περασουμε και τα δυο μανιασμενα ποταμια και φτασαμε στη κατασκηνωση.Οι τέντες μόλις ειχαν στηθει και νασου παλι η νεροποντη!!καποιος μας φτυνει σημερα δεν γινεται!!Τρεχοντας προλαβαινω να κανω ντουζ απο τους πρωτους γιατι σε λιγο θα καταφτασει ενα μεγαλο γκρουπ γερμανων και θα γινει πανικος..,οι αλλοι της παρεας μου κατεβαινουν στο διπλα χωριο για να ακουσουν τραγουδια και χορους , τουριστικη ατραξιον για τους γερμανους και ειπαν να επωφεληθουν και αυτοι..Εγω με τη Τζινα μειναμε να φυλαμε τα πραγματα ..Ο μυρωδατος ζεστος καφες μου γαργαλαει τα ρουθουνια , ικανοποιει τον ουρανισκο ενω γραφω τα οσα ειδα και εζησα σημερα..διπλα η Τζινα αποκρουει ευγενικα τις προτασεις ενός οδηγού για νυχτερινη εξοδο που περιλαμβανει βολτα και ποτο!! και με καλει ηρεμα να παω στη σκηνη της δηθεν για επισκεψη..
-Βρε κοπελα μου που ειναι τα μπαρ και τα ορθαδικα εδω ? Στειλτον απο εκει που ηλθε που το παιζει και αυτος βαλεντινο της μαυρης ηπειρου!
- Να σου πω..η σκηνη προσφερει η καφε η αμυγδαλα θες? Αν ναι παρε αλλιως πανε πιο κατω..οκ?
- -Μωρε πως τα λες ετσι !
- -Ετσι ..γιατι αλλιως οποιοσδηποτε ενδοιασμος η δισταγμος θεωρειται και ισως....η μπορει....και αυτο ισχυει για ολα τα κρατη της γης..
- Γυρισαν οι αλλοι ενθουσιασμενοι , βρεγμενοι απο τη κορυφη ως τα νυχια και πεινασμενοι ..διοτι το μεσημερι το φαγητο ηταν μιση μεριδα λογω λαθους υπολογισμου ασε που ηταν και χαλια το μαγαζι...
- Αποψε ομως το φαγητο ηταν υπεροχο,αφθονο και πλουσιο, οι μαγειροι τα εδωσαν ολα!.
- Το πρωι , τα ρουχα που ειχε παρει ενας χωρικος σχεδον με το ζορι να τα πλυνει σιγουρα στο θολο ποταμι, επεστρεψαν το ιδιο μαυρα αλλα και βρεγμενα...φανερο πως ουτε στη φωτια τα απλωσε παροτι υποσχεεθηκε οτι θα ηταν εκτος απο καθαρα και στεγνα....
- Η επομενη μερα ειναι η αρχη της επιστροφης ...παλι πισω στο ArbaMunich που ελπιζω αυτη τη φορα να εχουν φτιαξει το συστημα υδρευσης....
- Οσο καλοι και εμπειροι και αν ειναι οι οδηγοι μας, σημερα τα τζιπ αρνηθηκαν να κολυμπισουν κοντρα στο νερο, κουραστηκαν και απλα καθησαν στο λασπωμενο βυθο...Περιμενοντας ενα μηχανημα, μια μπουλτοζα να μας συρει, ενα σμηνος παιδια και γυναικες απο τη φυλη Hamer μας περικυκλωσαν ζητωντας να φωτογραφηθουν..βρε μανια με τις φωτο!!Γλυτωσαμε τις εξηγησεις και τα πολλα παζαρεματα γιατι ηλθε η μπουλτοζα γρηγορα πραγμα περιεργο γιατι σε αυτες τις χωρες ο χρονος εχει αλλη σημασια και εννοια ..
- Η διαδρομη σημερα ειχε απο ολα τα καλα, τη μια λασπη, νερο, σκονη, πετρες ..και ενα καυτο ηλιο που εμεις αποφυγαμε απλωνοντας τα βρεγμενα ρουχα στα τζαμια του αυτοκινητου...μωρε κοιτα να δεις πως τελικα ουδεν κακο ....και οπως λεει και η κουμπαρα μου....,ολα γινονται για καποιο λογο!!!!!!!
- Περασαμε απο το χωριο των Elbore ,εδω οι ανθρωποι ειναι παραντυμενοι , κουκουλομενοι μεχρι απανω, με σκουρα μαυρα υφασματα με πολυ λιγο ανθακι στις φουστες και στα πουκαμισα οι γυναικες, οι ανδρες με σχεδον ευρωπαικα ρουχα και χωρις στολιδια και κρεμαστα στο σωμα τους. Ειναι αγροτες, βοσκοι και ηρεμοι ευγενικοι ανθρωποι. Σταματησαμε για να αλλαξουμε λαστιχο σε ενα αυτοκινητο και ηλθαν κοντα μας.. Ρωτησαν ευγενικα αν σαν ξενοι και λευκοι ειχαμε μαζι μας φαρμακο για στομαχοπονο και σε λιγα λεπτα μαζευτηκε σχεδον ολο το χωριο ..ο καθε ενας ειχε και απο κατι ,μικρο η μεγαλο σοβαρο η αστειο, ηθελε να πει να εκφρασει το πονο του ,να ζητησει βοηθεια.. ενα δεκαχρονο με υψηλο πυρετο και συσπαση που κανονικα θα νοσηλευονταν και θα χειρουργοταν σσε αλλη χωρα , εδω αρκεστηκαμε στα παυσιπονα και τα αντιβιωτικα, ελπιζοντας να βαλει τουλαχιστον ο θεος το χερι του αυτη τη φορα σε αυτη τη ξεχασμενη και απο εκεινον μερια .. Τι να πεις , τι να σκεφτεις πως να αντιδρασεις οταν προτινεις οχι νοσοκομειο γιατι ξερεις πως δεν υπαρχει, αλλα σιτισι με μονο πατατα και ρωτα τι ειναι αυτο? Οταν λες ρυζι και λεει το ξερουμε αλλα δεν εχουμε!!!! μενεις βουβη και ανυμπορη... Δεν ξερω ποτε περασαν ωρες απο τοτε που σταματησαμε, δεν καταλαβαμε ποτε τα αλλα τζιπ ειχαν φυγει ..τους ειδαμε να γυρνανε ψαχνοντας μας φοβισμενοι οτι κατι παθαμε.. τιποτα απο ολα αυτα...περασαμε ωρες με αυτους τους ανθρωπους και ο Ντανιελ ο οδηγος μας μετεφραζε τις οδηγιες που μπορουσαμε να δωσουμε..,μιας και το τζιπ μας αποτελειτο σχεδον μονο απο γιατρους πολλων ειδικοτητων...
! Με το καλωσηρθατε στα δυσκολα..ή μηπως δεν αρχισαν καν τα δυσκολα?
