ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 574
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Το επόμενο πρωινό το περάσαμε στην Long Beach και το απογευματάκι με βαριά καρδιά πήραμε το δρόμο για το Siam Reap. Τρεις μέρες στο Phu Qouc ήταν πάρα μα πάρα πολύ λίγες. Δεν θέλαμε να φύγουμε με τίποτα αλλά και από την άλλη δεν θέλαμε να χάσουμε την ευκαιρία να δούμε το Angkor Wat. Έτσι, αφού στα μέσα της διαδρομής επιστρέψαμε πίσω στο ξενοδοχείο για να πάρουμε τα διαβατήρια που ξεχάσαμε για δεύτερη φορά σε αυτό το ταξίδι πήραμε το αεροπλάνο με τελικό προορισμό το Siam Reap.
Στην έξοδο του αεροδρομίου μας περίμενε ο οδηγός τουκ τουκ που μας έστειλε το ξενοδοχείο δωρεάν και ο οποίος έμελλε να είναι ο απόλυτος συνοδός μας τις επόμενες μέρες που ήμασταν στο Siam Reap. Ήταν ένας αξιαγάπητος νεαρός που μιλούσε πολύ καλά αγγλικά. Αρχικά κανονίσαμε να μας πάει την επόμενη μέρα στους ναούς και αφού είδαμε ότι τα βρίσκαμε απόλυτα μας εξυπηρέτησε και τις επόμενες δύο μέρες.
Με το που πλησιάζει το τουκ τουκ το ξενοδοχείο άρχισε να φτάνει στα αυτιά μας καμποτζιανή μουσική.
- Ω! Τι ωραία καλέ μου!!!! … θα έχουνε καμιά γιορτή φαίνεται! Θα είναι ωραία να πάμε να τη δούμε!!!! Εεεε τι λες?... Καταπληκτικά! Πολύ τυχεροί είμαστε! . . . Πολύ τσιριχτές οι φωνές των καμποτζιανών όμως . . . Νταούλια είναι αυτά που ακούγονται???? Σαν το «Γλύκα γλύκα γλυκιά μου» δεν είναι αυτό? Χα χα! ... Να πάμε να τους βρούμε... δεν θα είναι μακρυά... Εεε καλέ μου?
Μέχρι να κάνουμε τσεκ ιν στο ξενοδοχείο είχε ήδη βραδιάσει για τα καλά έτσι ανεβήκαμε για πέντε λεπτά στο δωμάτιο μας με σκοπό να φύγουμε μια μικρή βόλτα στο Σιαμ Ριπ.
Μπαίνουμε στο δωμάτιο υπό τους ήχους του « Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ» το οποίο ακουγόταν πλέον σε ένταση που δεν μπορούσαμε καν να μιλήσουμε μεταξύ μας . Μετά από μερικά λεπτά οι τσιρίδες άρχισαν να μου τσιτώνουν τα νεύρα και ξαφνικά άρχισε να μου φαίνεται πολύ λιγότερο ενδιαφέρουσα αυτή η γιορτή. Από το παράθυρο διαπιστώσαμε ότι η μουσική έρχονταν από το διπλανό κτήριο το οποίο είχε και εξωτερικά μεγάφωνα.
- Δεν βαριέσαι! Μέχρι να γυρίσουμε θα το έχουν σταματήσει σίγουρα. Ε καλέ μου?
Αμ δε! Δύο ώρες μετά η ένταση ήταν αμετάβλητη και το ρεπερτόριο αναλλοίωτο!
Κάναμε τη μικρή μας δίωρη βόλτα στο κέντρο, πήραμε μια γεύση από την πολύ αξιόλογη αγορά, γεμίσαμε τα άδεια στομάχια μας και κατάκοποι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε περασμένα μεσάνυχτα. Δυστυχώς όμως η νύχτα έμελλε να είναι πολύ μεγάλη και κουραστική και με μουσική υπόκρουση «Θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου», δεν ξέρω ποια ώρα ακριβώς με πήρε ο ύπνος αλλά κόντευε να ξημερώσει.
Στην έξοδο του αεροδρομίου μας περίμενε ο οδηγός τουκ τουκ που μας έστειλε το ξενοδοχείο δωρεάν και ο οποίος έμελλε να είναι ο απόλυτος συνοδός μας τις επόμενες μέρες που ήμασταν στο Siam Reap. Ήταν ένας αξιαγάπητος νεαρός που μιλούσε πολύ καλά αγγλικά. Αρχικά κανονίσαμε να μας πάει την επόμενη μέρα στους ναούς και αφού είδαμε ότι τα βρίσκαμε απόλυτα μας εξυπηρέτησε και τις επόμενες δύο μέρες.
Με το που πλησιάζει το τουκ τουκ το ξενοδοχείο άρχισε να φτάνει στα αυτιά μας καμποτζιανή μουσική.
- Ω! Τι ωραία καλέ μου!!!! … θα έχουνε καμιά γιορτή φαίνεται! Θα είναι ωραία να πάμε να τη δούμε!!!! Εεεε τι λες?... Καταπληκτικά! Πολύ τυχεροί είμαστε! . . . Πολύ τσιριχτές οι φωνές των καμποτζιανών όμως . . . Νταούλια είναι αυτά που ακούγονται???? Σαν το «Γλύκα γλύκα γλυκιά μου» δεν είναι αυτό? Χα χα! ... Να πάμε να τους βρούμε... δεν θα είναι μακρυά... Εεε καλέ μου?
Μέχρι να κάνουμε τσεκ ιν στο ξενοδοχείο είχε ήδη βραδιάσει για τα καλά έτσι ανεβήκαμε για πέντε λεπτά στο δωμάτιο μας με σκοπό να φύγουμε μια μικρή βόλτα στο Σιαμ Ριπ.
Μπαίνουμε στο δωμάτιο υπό τους ήχους του « Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ» το οποίο ακουγόταν πλέον σε ένταση που δεν μπορούσαμε καν να μιλήσουμε μεταξύ μας . Μετά από μερικά λεπτά οι τσιρίδες άρχισαν να μου τσιτώνουν τα νεύρα και ξαφνικά άρχισε να μου φαίνεται πολύ λιγότερο ενδιαφέρουσα αυτή η γιορτή. Από το παράθυρο διαπιστώσαμε ότι η μουσική έρχονταν από το διπλανό κτήριο το οποίο είχε και εξωτερικά μεγάφωνα.
- Δεν βαριέσαι! Μέχρι να γυρίσουμε θα το έχουν σταματήσει σίγουρα. Ε καλέ μου?
Αμ δε! Δύο ώρες μετά η ένταση ήταν αμετάβλητη και το ρεπερτόριο αναλλοίωτο!
Κάναμε τη μικρή μας δίωρη βόλτα στο κέντρο, πήραμε μια γεύση από την πολύ αξιόλογη αγορά, γεμίσαμε τα άδεια στομάχια μας και κατάκοποι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε περασμένα μεσάνυχτα. Δυστυχώς όμως η νύχτα έμελλε να είναι πολύ μεγάλη και κουραστική και με μουσική υπόκρουση «Θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου», δεν ξέρω ποια ώρα ακριβώς με πήρε ο ύπνος αλλά κόντευε να ξημερώσει.
