mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.280
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο (Πορεία προς Νεπάλ....)
- Κεφάλαιο 5ο (Trekking Ημέρα πρώτη!)
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο (Λιγάκι από Κατμαντού....)
- Κεφάλαιο 8ο (Από το Κατμαντού στο Βαράνασι....24 περιπετειώδεις ώρες στους δρόμους)
- Κεφάλαιο 9ο (Βαράνασι)
- Κεφάλαιο 10ο (Βαράνασι - Ημέρα 2)
- Κεφάλαιο 11ο (Καλκούτα)
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο (Κεράλα ή μαλλον Κέρλα)
- Κεφάλαιο 14ο (Goa....ο παράδεισος των χίπις!)
- Κεφάλαιο 15ο (Από τη Goa, Rajastan με μια μικρή στάση Μομβάη)
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
Εκείνη τη μέρα ξύπνησα νωρίς και αποφάσισα μέχρι να ξυπνήσουν οι άλλοι να ανέβω στη ταράτσα να ζητήσω ενα καφέ και να κάτσω στο καναπεδάκι να διαβάσω κανα βιβλιαράκι..Ανεβαίνωντας βρίσκω και τη Μ. που ξυπνάει χαράματα συνηθισμένη απο τη δουλειά.
Η ιδιοκτήτρια της πανσιόν,το ονομά της είναι Τρίπτι , εκείνη την ώρα ξεκινούσε να φτιάχνει το μεσημεριανό της οικογένειας! Επωφελούμενες την απουσία των αντρών της παρέας , ρωτήσαμε αν μπορούμε να κάτσουμε μαζί της για να μάθουμε να μαγειρευουμε και τιποτα ινδικό! Η Τρίπτι χάρηκε πολύ που θα χε παρέα στο μαγείρεμα και μεις χαρήκαμε που θα χαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για ώρα με μια γυναίκα της Ινδίας...
Η Τρίπτι είναι 2 χρόνια μεγαλύτερη μου και έχει ήδη μια κόρη 6 ετών.. Η ίδια κατάγεται απο υψηλή κάστα και για αυτό το λόγο ήταν τυχερή και εχει σπουδάσει ψυχολογία και υπολογιστές! Και αυτη και ο αντρας της ειναι πολυ μορφωμένοι...τις επόμενες ώρες έμαθα πολλα πράγματα για τη ζωη των γυναικών στην Ινδια..Και κυρίως για τη σχεση των 2 φύλων και την οικογένεια...
Η ίδια θεωρεί τον εαυτότης τυχερό καθώς παντρευτηκε τον αντρα που ήθελε, μορφώθηκε, εχει δικια της δουλιεια και εισόδημα και μας ελεγε οτι αν θελει καποια στιγμη να χωρίσει εχει την επιλογη..Αλλα στα πιο πολλα μερη της Ινδιας , και ιδιαίτερα στην επαρχία δεν επιτρέπουν στις γυναίκες οχι μονο να μορφωθούν αλλα ουτε να δουλεψουν εκτός σπιτιού..
Η ιδια σα φοιτήτρια δεν είχε της αδεια της μητέρας της να βγει εξω σινεμα αλλα σαν μητέρα πλεον το θεωρει πολυ φυσικό για τη κορη της καθώς οι εποχες αλλαζουν..Και η σχεση της με τον αντρα της ειναι πολυ καλη, αλλα απο οτι καταλαβα ειναι ενα μοντερνο ζευγάρι σχετικά..αν σκεφτειτε οτι ο αντρας της μαγειρευει που και που !!!
Μάθαμε επίσης οτι το κράτος της Ινδιας δίνει καλα οικονομικα κίνητρα σε γυναίκες που ξεκινούν επιχειρήσεις, απλα λιγες το γνωριζουν...Η ιδια η Τριπτι είχε πάρει επιδότηση για να αγοράσει ταξι.
Προσπαθήσαμε και εμείς να της δώσουμε μια εικόνα της σχεσης των 2 φυλων και των οικογενειακών αξιων στη χώρα μας, βεβαια δεν τόλμησα να αναφέρθω στις προγαμιαιες σχεσεις καθώς η ιδια αναφερθηκε σε ενα και μοναδικο αθωο φλερτ πριν παντρευτει και δεν ηθελα να σοκαρω τη κοπελα....
Σα γυναικες πιάσαμε και τη κουβέντα για το ντύσιμο και μια και δε μας εβλεπε κανενα αρσενικο μας εδειξε και τι φοράνε μέσα απο το σαρι , καθώς και πως το τυλιγουν ολο αυτό το υφασμα...μη ξεχνάτε ειναι 5,5 μέτρα..Αυτό που μου κανε εντύπωση ειναι οτι μας ειπε πως κάθε φορα που βγαίνει να ψωνίσει πρεπει να ντυθεί καλά και να βάλει όλα τα κοσμήματα, σα να βγαινε εξω...Και αυτο γιατι αλλιώς δε σου δίνουν σημασία οι έμπορες!!! Η εξυπηρέτηση παει ανάλογα με το πόσο πλούσιος φαίνεσαι!!!
Πάντως ταυτόχρονα με τη συζητηση μάθαμε να φτιάχνουμε και λαχανικά κάρρυ!
Το απογευματάκι περπατήσαμε και πάλι στα γκατ...αυτη τη φορα αποφυγαμε να δουμε καυση και την ωρα που εδυε ο ηλιος πηγαμε για φαγητο στη ταρατσα ενος ξενοδοχειου...Εκει παρατηρησα οτι σχεδον ολες οι ταρατσες που επικοινωνουν με γυρω κτιρια ειναι ευκολα προσβασιμες απο μαιμουδιτσες! Απειρες μαιμουδιτσες τρεχουν πανω κατω στα κτιρια , σε ολη τη πολη!
Την επομενη μέρα και τελευταια στο Βαρανάσι αποφασίσαμε να πάμε σε ένα χωριό έξω απο το βαρανάσι που βρισκεται ενα συγκροτημα απο βουσιδτικους ναους.
Το μεσημερι μετα απο προτροπη του ξενοδοχου μας πηγαμε για φαγητο στην αλλη ακρη της πολης σε ενα μαγαζι για ντοπιους, το καφε Κέρλα. Τραπεζια λευκα και παγκακια αντι καρεκλες..Τα πιρουνια ερχονται κατοπιν παραγγελιας! Το μαγαζι ειχε φαγητο της ομωνυμης περιοχης και ηταν κυριολεκτικα παφθηνο! Στα εστιατορια των ξενοδοχειων πληρωναμε γυρω στα 2-3 ευρω το ατομο, εκει δωσαμε 4 ευρω και οι πεντε!!! Και το φαι πολυ καλο και πολυ πιο αυθεντικο..Δοκιμασαμε ουταπαμ, κατι σαν ομελετα με λαχανικα και καρυδα , αλλα πιο πολυ ξετρελαθηκα με το Chole Batture , ρεβυθια σε κοκκινωπη σαλτσα σερβιρισμενα με μια τραγανη πιτα!
Απο κεινη τη μερα τιμησαμε και αλλες φορες τετοια μαγαζια...
Φευγωντας απο το ξενοδοχειο ειδαμε μια πο τις πιο σοκαριστικες εικονες του ταξιδιου...Ο ξενοδοχος μας ειχε πει οτι απο το δρομο μπροστα απο το ξενοδοχειο συνηθιζουν να περνανε ολα τα πτωματα που πανε για καυση καθως θεωρειται ιερος κατα καποιο τροπο...Βγαινωντας εξω, στα 2 μετρα απο τη πορτα του ξενοδοχειου, βρισκοταν ενα πτωμα σε ενα καρο, σε οχι και τοσο καλη κατασταση, αρκετες ωρες αφημενο στον ηλιο, με εμφανη τα σημαδια σηψης παρα το σαβανο...πολυ δυσαρεστη εικονα...
Στη συνεχεια ξεκινησαμε με ενα μεγαλο τουκ τουκ ,απο αυτα που εχουν και 2 θεσεις πισω περα των μπροστινων, για το σταθμο Mughal Sarah, δεκα χιλιομετρα εξω απο το Βαρανασι, στην απεναντι οχθη του ποταμου...
Στο δρομο περασαμε απο χωματοδρομους γεματους κινηση..Καποια στιγμη ενα τζιπ που ερχοταν απο πισω μας με ταχυτητα κορνάρει και χωρις να ελλατωσει αρχιζει να πλησιαζει απειλητικα...Εγω που καθομουν στη πισω δεξια μερια, μαζεψα το χερακι μου λιγο πριν το μπαμ...Αν χαζευα θα το χα σπασει με βεβαιοτητα...βεβαια ο κυριος τζιπ επειδη στη χωρα ισχυει ο νομος του μεγλυτερου σηκωθηκε και εφυγε χωρις να ενδιαφερθει με τον οδηγο μας να βριζει...
Ευτυχως εμεις δε χτυπησαμε αλλα σοκαριστηκαμε λιγο...
Απο τα πολλα φτασαμε στο σταθμο και με προσοχη για να μη μας ξανακλεψουν επιβιβαστηκαμε στο τρενο...Το πρωι θα ξυπνουσαμε στη καλκουτα...
Η ιδιοκτήτρια της πανσιόν,το ονομά της είναι Τρίπτι , εκείνη την ώρα ξεκινούσε να φτιάχνει το μεσημεριανό της οικογένειας! Επωφελούμενες την απουσία των αντρών της παρέας , ρωτήσαμε αν μπορούμε να κάτσουμε μαζί της για να μάθουμε να μαγειρευουμε και τιποτα ινδικό! Η Τρίπτι χάρηκε πολύ που θα χε παρέα στο μαγείρεμα και μεις χαρήκαμε που θα χαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για ώρα με μια γυναίκα της Ινδίας...
Η Τρίπτι είναι 2 χρόνια μεγαλύτερη μου και έχει ήδη μια κόρη 6 ετών.. Η ίδια κατάγεται απο υψηλή κάστα και για αυτό το λόγο ήταν τυχερή και εχει σπουδάσει ψυχολογία και υπολογιστές! Και αυτη και ο αντρας της ειναι πολυ μορφωμένοι...τις επόμενες ώρες έμαθα πολλα πράγματα για τη ζωη των γυναικών στην Ινδια..Και κυρίως για τη σχεση των 2 φύλων και την οικογένεια...
Η ίδια θεωρεί τον εαυτότης τυχερό καθώς παντρευτηκε τον αντρα που ήθελε, μορφώθηκε, εχει δικια της δουλιεια και εισόδημα και μας ελεγε οτι αν θελει καποια στιγμη να χωρίσει εχει την επιλογη..Αλλα στα πιο πολλα μερη της Ινδιας , και ιδιαίτερα στην επαρχία δεν επιτρέπουν στις γυναίκες οχι μονο να μορφωθούν αλλα ουτε να δουλεψουν εκτός σπιτιού..
Η ιδια σα φοιτήτρια δεν είχε της αδεια της μητέρας της να βγει εξω σινεμα αλλα σαν μητέρα πλεον το θεωρει πολυ φυσικό για τη κορη της καθώς οι εποχες αλλαζουν..Και η σχεση της με τον αντρα της ειναι πολυ καλη, αλλα απο οτι καταλαβα ειναι ενα μοντερνο ζευγάρι σχετικά..αν σκεφτειτε οτι ο αντρας της μαγειρευει που και που !!!
Μάθαμε επίσης οτι το κράτος της Ινδιας δίνει καλα οικονομικα κίνητρα σε γυναίκες που ξεκινούν επιχειρήσεις, απλα λιγες το γνωριζουν...Η ιδια η Τριπτι είχε πάρει επιδότηση για να αγοράσει ταξι.
Προσπαθήσαμε και εμείς να της δώσουμε μια εικόνα της σχεσης των 2 φυλων και των οικογενειακών αξιων στη χώρα μας, βεβαια δεν τόλμησα να αναφέρθω στις προγαμιαιες σχεσεις καθώς η ιδια αναφερθηκε σε ενα και μοναδικο αθωο φλερτ πριν παντρευτει και δεν ηθελα να σοκαρω τη κοπελα....
Σα γυναικες πιάσαμε και τη κουβέντα για το ντύσιμο και μια και δε μας εβλεπε κανενα αρσενικο μας εδειξε και τι φοράνε μέσα απο το σαρι , καθώς και πως το τυλιγουν ολο αυτό το υφασμα...μη ξεχνάτε ειναι 5,5 μέτρα..Αυτό που μου κανε εντύπωση ειναι οτι μας ειπε πως κάθε φορα που βγαίνει να ψωνίσει πρεπει να ντυθεί καλά και να βάλει όλα τα κοσμήματα, σα να βγαινε εξω...Και αυτο γιατι αλλιώς δε σου δίνουν σημασία οι έμπορες!!! Η εξυπηρέτηση παει ανάλογα με το πόσο πλούσιος φαίνεσαι!!!
Πάντως ταυτόχρονα με τη συζητηση μάθαμε να φτιάχνουμε και λαχανικά κάρρυ!
Το απογευματάκι περπατήσαμε και πάλι στα γκατ...αυτη τη φορα αποφυγαμε να δουμε καυση και την ωρα που εδυε ο ηλιος πηγαμε για φαγητο στη ταρατσα ενος ξενοδοχειου...Εκει παρατηρησα οτι σχεδον ολες οι ταρατσες που επικοινωνουν με γυρω κτιρια ειναι ευκολα προσβασιμες απο μαιμουδιτσες! Απειρες μαιμουδιτσες τρεχουν πανω κατω στα κτιρια , σε ολη τη πολη!
Την επομενη μέρα και τελευταια στο Βαρανάσι αποφασίσαμε να πάμε σε ένα χωριό έξω απο το βαρανάσι που βρισκεται ενα συγκροτημα απο βουσιδτικους ναους.
Το μεσημερι μετα απο προτροπη του ξενοδοχου μας πηγαμε για φαγητο στην αλλη ακρη της πολης σε ενα μαγαζι για ντοπιους, το καφε Κέρλα. Τραπεζια λευκα και παγκακια αντι καρεκλες..Τα πιρουνια ερχονται κατοπιν παραγγελιας! Το μαγαζι ειχε φαγητο της ομωνυμης περιοχης και ηταν κυριολεκτικα παφθηνο! Στα εστιατορια των ξενοδοχειων πληρωναμε γυρω στα 2-3 ευρω το ατομο, εκει δωσαμε 4 ευρω και οι πεντε!!! Και το φαι πολυ καλο και πολυ πιο αυθεντικο..Δοκιμασαμε ουταπαμ, κατι σαν ομελετα με λαχανικα και καρυδα , αλλα πιο πολυ ξετρελαθηκα με το Chole Batture , ρεβυθια σε κοκκινωπη σαλτσα σερβιρισμενα με μια τραγανη πιτα!
Απο κεινη τη μερα τιμησαμε και αλλες φορες τετοια μαγαζια...
Φευγωντας απο το ξενοδοχειο ειδαμε μια πο τις πιο σοκαριστικες εικονες του ταξιδιου...Ο ξενοδοχος μας ειχε πει οτι απο το δρομο μπροστα απο το ξενοδοχειο συνηθιζουν να περνανε ολα τα πτωματα που πανε για καυση καθως θεωρειται ιερος κατα καποιο τροπο...Βγαινωντας εξω, στα 2 μετρα απο τη πορτα του ξενοδοχειου, βρισκοταν ενα πτωμα σε ενα καρο, σε οχι και τοσο καλη κατασταση, αρκετες ωρες αφημενο στον ηλιο, με εμφανη τα σημαδια σηψης παρα το σαβανο...πολυ δυσαρεστη εικονα...
Στη συνεχεια ξεκινησαμε με ενα μεγαλο τουκ τουκ ,απο αυτα που εχουν και 2 θεσεις πισω περα των μπροστινων, για το σταθμο Mughal Sarah, δεκα χιλιομετρα εξω απο το Βαρανασι, στην απεναντι οχθη του ποταμου...
Στο δρομο περασαμε απο χωματοδρομους γεματους κινηση..Καποια στιγμη ενα τζιπ που ερχοταν απο πισω μας με ταχυτητα κορνάρει και χωρις να ελλατωσει αρχιζει να πλησιαζει απειλητικα...Εγω που καθομουν στη πισω δεξια μερια, μαζεψα το χερακι μου λιγο πριν το μπαμ...Αν χαζευα θα το χα σπασει με βεβαιοτητα...βεβαια ο κυριος τζιπ επειδη στη χωρα ισχυει ο νομος του μεγλυτερου σηκωθηκε και εφυγε χωρις να ενδιαφερθει με τον οδηγο μας να βριζει...
Ευτυχως εμεις δε χτυπησαμε αλλα σοκαριστηκαμε λιγο...
Απο τα πολλα φτασαμε στο σταθμο και με προσοχη για να μη μας ξανακλεψουν επιβιβαστηκαμε στο τρενο...Το πρωι θα ξυπνουσαμε στη καλκουτα...