mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.280
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο (Πορεία προς Νεπάλ....)
- Κεφάλαιο 5ο (Trekking Ημέρα πρώτη!)
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο (Λιγάκι από Κατμαντού....)
- Κεφάλαιο 8ο (Από το Κατμαντού στο Βαράνασι....24 περιπετειώδεις ώρες στους δρόμους)
- Κεφάλαιο 9ο (Βαράνασι)
- Κεφάλαιο 10ο (Βαράνασι - Ημέρα 2)
- Κεφάλαιο 11ο (Καλκούτα)
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο (Κεράλα ή μαλλον Κέρλα)
- Κεφάλαιο 14ο (Goa....ο παράδεισος των χίπις!)
- Κεφάλαιο 15ο (Από τη Goa, Rajastan με μια μικρή στάση Μομβάη)
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
Στις 24 - 07 ο ηλιος ελαμπε στον ουρανο, η φυση υπεροχη και ολα δειχαν οτι η μερα θα εξελισοταν χωρις ιδιαιτερα προβληματα, τουλαχιστον οχι λογω καιρου!
Σημερα επρεπε να καλυψουμε το μεγαλυτερο κομματι της διαδρομης που ηταν γυρω στις 8 ωρες περπατημα , απο το χωριο Gandruck προς Ghorepani ! Ξεραμε οτι σε καποιο σημειο εχει λιγες βδελες οποτε φορεσαμε και μακρια παντελονια και καλτσες μακριες για να προφυλαχτουμε!
Προχωρουσαν οι 2 της παρεας μπροστα, η Μ πισω και στο τελος εγω με τον φιλο μου...Κλασσικα φωτογραφιζαμε τα βουνα ,χαζευαμε και η αποσταση με τους αλλους μεγαλωσε! Καποια στιγμη που το ποταμι περνουσε απο ενα ρυακι μπερδεψαμε λιγο το μονοπατι...Βλεπουμε καποιους ντοποιους, ρωταμε μας δειχνουν ενα μονοπατι...Λιγο μετα βλεπουμε τους 2 της παρεας και υποθεσαμε οτι παμε καλα., δε μπορει και οι ντοπιοι να καναν λαθος...
Ειχαμε χωθει πιο βαθεια και ξετρελαμενοι απο τα πυκνα δαση δε συνειδητοποιησαμε τις βδελες!!! Καποια στιγμη κοιταω κατω και βλεπω δεκαδες βδελες να περπατουν στα παπουτσια μου με πορεια προς το παντελονι! Καποιες ειχαν χωσει το κεφαλακι τους μεσα απο τις καλτσες...πανικος και δακρυα αρχιζουν να μου ερχονται....να σταματησεις για να απαλλαγεις δεν υπηρχε περιπτωση, ανεβαιναν ολο και περισσοτερες σιχαμερες βδελλες....ταυτοχρονα καταλαβαινουμε οτι χαθηκαμε και λιγακι...Πυκνο δασος, μικρο μονοπατι, λασπες ως τον αστραγαλο...Μετα απο μια προσπαθεια να βρουμε το σωστο μονοπατι αποφασιζουμε να επιστρεψουμε πισω πριν νυχτωσει...Εντωμεταξυ η μια φιλη μας δε ξεραμε που βρισκοταν, και αν ειχε χαθει και αυτη. Ανησυχουσαμε πολυ γιατι εμεις ειμασταν μαζι ενω αυτη μονη της εντελως ! Για να γυρισουμε πισω χρειαστηκαμε αλλες 2 ωρες , καθως ειχαμε χωθει πιο βαθεια απο οτι νομιζαμε στο δασος...Βδελες εξακολουθουσαν να ανεβαινουν στα ποδια μας και δεν υπηρχε ουτε ενα ξεφωτο να σταματησουμε....
Φτανουμε στο χωριο και μπαινωντας συνανταμε 2 ντοπιους ...με νοηματα μας εξηγουν οτι μια κοπελα μας περιμενει σε ενα χωριο 3 ωρες μακρια...Ευτυχως ειχε παρει το σωστο μονοπατι και ηταν καλα...
Επιχειρηση αφαιρεσεως βδελλων...Τσιγαρα αναμενα, βγαζουμε καλτσες και η μαχη αρχιζει..Ο καθενας μας αριθμουσε 40 τσιμπηματα απο βδελες και καμια εικοσαρια ζωντανες! Ευτυχως με το τσιγαρο εφευγαν ευκολα, αλλα το θεαμα ηταν ακρως αηδιαστικο καθως ολη αυτη την ωρα μεγαλωσαν και λιγο!
Ετρεχα να βρω το μοναδικο τηλεφωνο του χωριου για να στειλω μηνυμα στη φιλη μας στο αλλο χωριο οταν τη βλεπουμε να ξεπροβαλει απο τη γωνια...Ανησυχησε που δεν μας ειχε δει κανεις και επεστρεψε!
Τελος καλο , ολα καλα....
Για μια στιγμη σκεφτηκαμε να το ξαναεπιχειρησουμε την αλλη μερα, καθως το μονοπατι ηταν εμφανεστατο τελικα ,αλλα η κουραση , ο περιορισμος χρονου και η προσφατη κακη εμπειρια με τις βδελλες μας απετρεψαν.....ε δε πειραζει αποφασισαμε να ξαναεπιστρεψουμε για περισσοτερες μερες στο μελλον...
Το επομενο πρωι ο ουρανος καθαρισε εντελως και για πρωτη φορα ειδαμε τι κρυβοταν πισω απο την ομιχλη....Στο βαθος μερικες απο τις ψηλοτερες κορυφες του κοσμου, η Αναπουρνα1, η Αναπουρνα South και αλλες....το θεαμα σου εκοβε την ανασα...Ενιωσα τυχερη που εστω ηρθα ως εδω!
Η ηρεμια στα βουνα της Ποκχαρα , η ομορφια της φυσης, ο κοσμος , τα μικρα χωρια, ολα με εκαναν να ερωτευτω τη χωρα παραφορα....
Σημερα επρεπε να καλυψουμε το μεγαλυτερο κομματι της διαδρομης που ηταν γυρω στις 8 ωρες περπατημα , απο το χωριο Gandruck προς Ghorepani ! Ξεραμε οτι σε καποιο σημειο εχει λιγες βδελες οποτε φορεσαμε και μακρια παντελονια και καλτσες μακριες για να προφυλαχτουμε!
Προχωρουσαν οι 2 της παρεας μπροστα, η Μ πισω και στο τελος εγω με τον φιλο μου...Κλασσικα φωτογραφιζαμε τα βουνα ,χαζευαμε και η αποσταση με τους αλλους μεγαλωσε! Καποια στιγμη που το ποταμι περνουσε απο ενα ρυακι μπερδεψαμε λιγο το μονοπατι...Βλεπουμε καποιους ντοποιους, ρωταμε μας δειχνουν ενα μονοπατι...Λιγο μετα βλεπουμε τους 2 της παρεας και υποθεσαμε οτι παμε καλα., δε μπορει και οι ντοπιοι να καναν λαθος...
Ειχαμε χωθει πιο βαθεια και ξετρελαμενοι απο τα πυκνα δαση δε συνειδητοποιησαμε τις βδελες!!! Καποια στιγμη κοιταω κατω και βλεπω δεκαδες βδελες να περπατουν στα παπουτσια μου με πορεια προς το παντελονι! Καποιες ειχαν χωσει το κεφαλακι τους μεσα απο τις καλτσες...πανικος και δακρυα αρχιζουν να μου ερχονται....να σταματησεις για να απαλλαγεις δεν υπηρχε περιπτωση, ανεβαιναν ολο και περισσοτερες σιχαμερες βδελλες....ταυτοχρονα καταλαβαινουμε οτι χαθηκαμε και λιγακι...Πυκνο δασος, μικρο μονοπατι, λασπες ως τον αστραγαλο...Μετα απο μια προσπαθεια να βρουμε το σωστο μονοπατι αποφασιζουμε να επιστρεψουμε πισω πριν νυχτωσει...Εντωμεταξυ η μια φιλη μας δε ξεραμε που βρισκοταν, και αν ειχε χαθει και αυτη. Ανησυχουσαμε πολυ γιατι εμεις ειμασταν μαζι ενω αυτη μονη της εντελως ! Για να γυρισουμε πισω χρειαστηκαμε αλλες 2 ωρες , καθως ειχαμε χωθει πιο βαθεια απο οτι νομιζαμε στο δασος...Βδελες εξακολουθουσαν να ανεβαινουν στα ποδια μας και δεν υπηρχε ουτε ενα ξεφωτο να σταματησουμε....
Φτανουμε στο χωριο και μπαινωντας συνανταμε 2 ντοπιους ...με νοηματα μας εξηγουν οτι μια κοπελα μας περιμενει σε ενα χωριο 3 ωρες μακρια...Ευτυχως ειχε παρει το σωστο μονοπατι και ηταν καλα...
Επιχειρηση αφαιρεσεως βδελλων...Τσιγαρα αναμενα, βγαζουμε καλτσες και η μαχη αρχιζει..Ο καθενας μας αριθμουσε 40 τσιμπηματα απο βδελες και καμια εικοσαρια ζωντανες! Ευτυχως με το τσιγαρο εφευγαν ευκολα, αλλα το θεαμα ηταν ακρως αηδιαστικο καθως ολη αυτη την ωρα μεγαλωσαν και λιγο!
Ετρεχα να βρω το μοναδικο τηλεφωνο του χωριου για να στειλω μηνυμα στη φιλη μας στο αλλο χωριο οταν τη βλεπουμε να ξεπροβαλει απο τη γωνια...Ανησυχησε που δεν μας ειχε δει κανεις και επεστρεψε!
Τελος καλο , ολα καλα....
Για μια στιγμη σκεφτηκαμε να το ξαναεπιχειρησουμε την αλλη μερα, καθως το μονοπατι ηταν εμφανεστατο τελικα ,αλλα η κουραση , ο περιορισμος χρονου και η προσφατη κακη εμπειρια με τις βδελλες μας απετρεψαν.....ε δε πειραζει αποφασισαμε να ξαναεπιστρεψουμε για περισσοτερες μερες στο μελλον...
Το επομενο πρωι ο ουρανος καθαρισε εντελως και για πρωτη φορα ειδαμε τι κρυβοταν πισω απο την ομιχλη....Στο βαθος μερικες απο τις ψηλοτερες κορυφες του κοσμου, η Αναπουρνα1, η Αναπουρνα South και αλλες....το θεαμα σου εκοβε την ανασα...Ενιωσα τυχερη που εστω ηρθα ως εδω!
Η ηρεμια στα βουνα της Ποκχαρα , η ομορφια της φυσης, ο κοσμος , τα μικρα χωρια, ολα με εκαναν να ερωτευτω τη χωρα παραφορα....