Rosa
Member
- Μηνύματα
- 1.635
- Likes
- 1.964
- Ταξίδι-Όνειρο
- Trobriand Islands...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο - Εβδομάδα 1η (ή, αλλιώς, 'Για ποιο λόγο ο σενιόρ Φρανσίσκο ντε Ορεγιάνα δεν έφτασε ποτέ στο Ελ Ντοράντο…')
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο][B]Δεύτερο Ετάπ: Άνδεις (ή, αλλιώς, 'Τι έγινε και 'καρβούνιασε' το στρούντελ της σκληρόκαρδης φροϊλάιν Βίζελ;')[/B
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο][B]Τρίτο Ετάπ: Γκαλάπαγκος (ή, αλλιώς, ʽΤι καλό σιγοβράζει στο πειρατικό καζάνι, Κάρολε;ʼ)[/B
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο][B]Επίλογος (ή, αλλιώς, ʽ…κι αν βγάζαμε το γιώτα απʼ το αλφάβητο…?)[/B
- Video][media=youtube]xM-o1eesn4M[/media
1. "Λίστα Γάμου" (ή, αλλιώς, "Στο Δρόμο για το Κίτο")
'Κι εσύ, Συνεπικουρητή των Δύσκολων Δρομολογίων, Πιστέ Ακόλουθε στα Λασπωμένα Μονοπάτια των Βουνών, Ακάματε Κουβαλητή του Σκονισμένου Υπνόσακου και Μέγα Μάγιστρε της Ταξιδιωτικής Λογιστικής, δέχεσαι για γυναίκα σου την Εν Πολλοίς Ταξιδίοις Περιπεσούσα και Εις Έναν Τόπο Μη Στέκουσα Γυνή, για να τη συντροφεύεις στα εύκολα και τα δύσκολα τρέκινγκ του κόσμου ετούτου;'
Εντάξει, δεν ήταν ακριβώς αυτή η ερώτηση που τέθηκε μπροστά απ' το παρεκκλήσι εκείνο το απόγεμα του Ιουνίου, αλλά στ' αυτιά Εκείνου (που εφεξής για χάρη συντομίας θα αποκαλούμε 'Σ'), κι Εκείνης (της υποφαινόμενης), κάπως έτσι ακούστηκε… 'Δέχομαι' αποκρίθηκαν με ένα στόμα οι νεόνυμφοι, κι αφού εφίλησαν ευλαβικά το εικόνισμα της Παναγιάς της Ticketοκρατούσας (εντάξει, δεν ήταν ακριβώς αυτό το εικόνισμα, μα στα δικά τους μάτια έτσι φάνταζε…), ξεκίνησαν για το μακρύ ταξίδι της ζωής που θα κρατούσε ισόβια, όπως ήλπιζαν, όπως και για εκείνο το άλλο, που θα κρατούσε μόνο τρεις βδομάδες σε μια χώρα ονειρική κι ανέλπιστα αυθεντική που θα συνέχιζε να τους μαγεύει χρόνια αργότερα…Οι βδομάδες που προηγούνται του ιερού μυστηρίου, συνήθως είναι αφιερωμένες σε ετοιμασίες που έχουν να κάνουν με αγορές και νυφικά και μπομπονιέρες, κι όχι σε τρελά τρεχάματα σε Υγειονομικά και Νομαρχίες για εμβόλια κίτρινου πυρετού…Την καλύτερη κομμώτρια αναζητά η μελλόνυμφη, όχι τον πιο καταφερτζή φαρμακοποιό που θα της βρει στη 'μαύρη' Lariam, που ξανά μανά και για ακόμα μια φορά θεωρούνται είδος εν ανεπαρκεία στα ράφια… Εκ παραδόσεως, τα ζεύγη συμπληρώνουν με αρμονική σύμπνοια λίστες γάμου για εσπρεσιέρες κι ατμομάγειρες, δεν απαντάνε ένα σκέτο και θρασύτατο 'Τον οβολό σας, νόνα μου', στα μούτρα της καλής συγγένισσας που παίρνει το θάρρος να τους ρωτήσει τι ακριβώς θα ήθελαν να τους δωρίσει προκειμένου να ευκολύνουν το ξεκίνημα της κοινής ζωής τους…Εντάξει, δεν απαντούσαμε ακριβώς αυτό, οι παραλλαγές ήταν άπειρες ανάλογα σε ποιον απευθυνόμαστε, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: λίγες μέρες μετά την ιερή τελετή, τα γνωστά γαλάζια σακίδια (που στο σύντομο διάστημα της φτηνιάρικης, πλαστικής ζωής τους, έμελλε να δουν μέρη και να απιθωθούν σε πατώματα αεροδρομίων τόσων, που οι ψηλομύτες Delsey και Samsonite συγγενείς τους ούτε στα όνειρά τους δε θα αντίκριζαν ποτέ…) παραγεμίζονται με τα χρειαζούμενα, τιγκάρονται ως εκεί που δεν παίρνει άλλο και φορτώνονται στις πλάτες του ζεύγους. Αγκαλιές, φιλιά, ευχές και καλό κατευόδιο από γονείς κι απ' την καλή τη θεία, που πρώτα μας 'σταυρώνει' για να φύγουμε με την ευχή του θεού, κι ύστερα σπεύδει να αποσυρθεί στο καμαράκι με μάτια βουρκωμένα, μουρμουρίζοντας, 'στο καλό, ματέλια μου, στο καλό…κι είστε και νιόπαντρα…'
Το αεροδρόμιο: το παλιό. Η εταιρία: KLM. Μπάνικη. Θεωρητικά αξιόπιστη. Καμία σχέση με τις μέχρι τότε επιλογές μας σε αεροπορικές εταιρίες. Έμπλεοι σιγουριάς, παραδίδουμε τους πολύτιμους σάκους… Μιάμιση ώρα αργότερα, μας τους παραδίδουν πίσω…Η πτήση αργοπορημένη, το Άμστερνταμ πολύ μακριά ακόμα, το connection το προλαβαίνουμε αλλά μπορεί και όχι, τι κάνουμε τώρα, ανησυχούμε-δεν ανησυχούμε, 'βρε σεις, δεν παίρνετε τους σάκους μες στην καμπίνα, να το σιγουράρουμε το πράγμα;' προτείνει η εταιρία (εντάξει, όχι ακριβώς έτσι, αλλά αυτό ήταν το νόημα). Να τους πάρουμε, γιατί όχι? Αεροσυνοδοί και πιλότοι, πρώτοι και δεύτεροι, όλοι ενημερωμένοι για τα δρώμενα. Φτάνουμε. Ζαλωνόμαστε τις τερατώδεις αποσκευές προτού καν σταθεροποιηθεί το αεροσκάφος. Οι υπόλοιποι επιβάτες μας κοιτάνε χάσκοντας. Ανοίγει η πόρτα. Βγαίνει η ευειδής αεροσυνοδός. Βγαίνουμε κι εμείς. Τρέχει εκείνη μπροστά ισορροπώντας με μαεστρία πάνω στα ψηλοτάκουνα υπηρεσιακά γοβάκια της. Τρέχουμε κι εμείς από πίσω, πλαταγίζοντας τα ταξιδιωτικά αρβυλάκια μας. Χάνουμε το connection…
Η υποφαινόμενη (για την οποία οφείλω και σπεύδω να εξηγήσω πως τα ταξίδια λειτουργούν κάπως σαν αντιβίωση, θεραπεύοντας κάθε νόσο, κούραση και κακοκεφιά, εφόσον βγάζουν από μέσα της τον άνθρωπο που θα ήθελε να είναι κι όλο τον υπόλοιπο χρόνο –τουτέστιν, έναν άνθρωπο εξαίρετα κοινωνικό, χιουμορίστα, ευπροσάρμοστο και καθόλου μα καθόλου γκρινιάρη…) κι ενώ καθόλου χαλασμένη δεν είναι από τις πρόσφατες εξελίξεις (εξάλλου το Ζεύγος έχει μακρόχρονη παράδοση στο να χάνει πτήσεις ανά τον κόσμο, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο…), προσπαθεί να σκεφτεί κάτι δυσάρεστο για να πάρει το ανάλογο ύφος κι ως νέα Παξινού στο ρόλο της Πιλάρ, κοιτάζει με μάτι μπλαβό τον πίνακα ανακοινώσεων. Ο Σ., αντάξιος του Μινωτή, σπεύδει να προσθέσει ψελλίζοντας: 'Ιτ γουόζ άουρ χάνιμουν'….Με έμφαση στο 'γουόζ', που μεθερμηνευόμενον πάει να πει, 'ήταν και δεν είναι πια, αφού εσείς και μόνο εσείς μόλις το φαρμακώσατε'….Παρόλα αυτά, αχρείαστες οι περφόρμανς και των δυο μας…Η KLM προσφέρεται εκούσια να μας κατασκλαβώσει…Με πληρωμένη διανυκτέρευση στο Ηilton του αεροδρομίου και μεταχείριση VIP (σημειωτέον πως όλα αυτά μετράνε αρκετά χρόνια στην πλάτη τους, στην εποχή των 'ευτραφών αγελάδων'…), περνάμε το τελευταίο ευρωπαϊκό βράδυ μας με παγωμένη σαμπάνια στη σουίτα…
Την επαύριον και χωρίς διατυπώσεις, κι αφού απορρίπτουμε κάμποσες εναλλακτικές προτάσεις για Παρίσι, Ολλανδικές Αντίλλες και διάφορα άλλα συναφή, επιβιβαζόμαστε ξανά με προορισμό το Κίτο, μέσω Παναμά αυτή τη φορά. Διάρκεια πτήσης: 10 ώρες και 20 ψωρολεπτά. Διάρκεια αναμονής στον Παναμά: 5 ωρίτσες, πού τι είναι μπροστά στην αιωνιότητα και μπροστά σε τέτοιο προορισμό, κι αλλάζουμε και αεροπλάνο και εταιρία…Copa Airlines, και βουρ… για Κάλι!!! Κι αλλαγή ξανά…Εν κατακλείδι: 2 αεροπορικές εταιρίες, 4 χώρες, 27μιση ώρες, 2 ταινίες Τζέιμς Μποντ, 1 ξενοδοχείο, 5-6 γεύματα, 1 σαμπάνια, 4 απογειώσεις και 3 προσγειώσεις αργότερα, και ώρα εντεκάμιση το βράδυ, το αεροσκάφος της COPA, μ' εμάς μαζί, κόβει κύκλους στον αεροδιάδρομο του Κίτο.
Όσο βρισκόταν εν ζωή, ο Αντόνιο Χοσέ ντε Σούκρε υπήρξε ήρωας της Εκουαδοριανής κι εν γένει της λατινοαμερικανικής ανεξαρτησίας. Μετά θάνατον, το ηρωικό του επίθετο δόθηκε στο αεροδρόμιο της χώρας, που κουρνιάζει 2.813 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, στη βόρεια πλευρά της πρωτεύουσας και σε μικρή απόσταση (μόλις ένα πεντάλεπτο) από το εμπορικό της κέντρο. Περικυκλωμένο από βουνά και με διαστάσεις κατά τι λιγότερο ηρωικές από το επίθετο του πνευματικού πατέρα του, το Mariscal Sucre αδυνατεί να εξυπηρετήσει μεγάλα αεροσκάφη, ή να εγγυηθεί την επιτυχία της προσγείωσης. Ας μην το πολυψειρίζουμε, όμως…Προσγειωνόμαστε, περνάμε απ' τον έλεγχο, φορτωνόμαστε τους σάκους μας (που ήρθαν αυτή τη φορά…), βουτάμε ένα ταξί και γραμμή για την Avenida Colon και το ξενοδοχείο μας, το Ambassador…
Περασμένα μεσάνυχτα, το μάτι θολό από την κούραση, καμιά εικόνα που να κόβει την ανάσα…Η νύχτα δεν κρύβει καμία έκπληξη και πέφτουμε για ύπνο…
Η πρώτη κίνηση του Σ. το πρωί, είναι να τρέξει στο παράθυρο. Τραβάει τις βαριές κουρτίνες και το πρώτο πράγμα που αντικρίζει σ' αυτή τη χαμένη χώρα της λατινικής Αμερικής είναι ένα εκουαδοριανό βουλκανιζατέρ με φόντο δυο κακοτράχαλα βουνά στο βάθος. Αν ποτέ αμφέβαλλα για την ύπαρξη του θεού, τώρα ζητώ συγγνώμη μεταμελημένη…Για έναν άνθρωπο όπως ο Σ., που σε κάποια προηγούμενη ζωή του (ή σε επόμενη, αφού για εκείνον κάπως έτσι πάει η εξέλιξη), έχει αναμφίβολα υπάρξει τροχοφόρο, αυτό είναι το απόλυτο, νοτιοαμερικάνικο υπερθέαμα! Διαβάζει την επιγραφή στην ξύλινη πόρτα του συνεργείου, κι ύστερα καταχαρούμενος γυρίζει προς το μέρος μου και με ακράτητο ενθουσιασμό δηλώνει: 'Los rotulos!!! Aγάπη μου, βρισκόμαστε στις Άνδεις!!!'
Attachments
Last edited:
