Καμπότζη Καμπότζη, Cambodia ή Kampuchea?

[koyanaskatsi]

Μπερδεύονται οι σκέψεις κα δε βγαίνουνε λόγια αλλά πώς να περιγράψεις τα συναισθήματα με λόγια ή ακόμα και εικόνες; Μια συλλογή αναμνήσεων και εικόνων σε χαρτί. Είναι και αυτό που αισθάνεσαι. Αυτό που έχεις μέσα σου. Σαν ένα μικρό παιδί νοιώθεις, που παίζει και μαθαίνει τον κόσμο γύρω του. Ένα μυστήρια όμορφο και παράξενο κόσμο που αφήνει τα σημάδια του. Στο κεφάλι μου υπάρχει μια πλημμύρα που ελπίζω όταν τελειώσω να βγάζω κάποιο νόημα.


Η Καμπότζη είναι μια χώρα που ήθελα χρόνια τώρα να επισκεφθώ. Από μικρό παιδί είχα μαγευτεί με τις εικόνες του Angkor Wat. Θυμάμαι αργότερα γύρω στο 2000 να μου μιλάει ο Μικ για την επίσκεψη του σε αυτή την «παράξενη» χώρα. Η αναζήτηση για πληροφορίες ήταν η επόμενη κίνηση.
Η ιστορία μίλαγε μια χώρα με σύντομη αλλά έντονη παρουσία.
Με έκταση όση η Ελλάδα, η Αλβανία και η ΦΥΡΟΜ μαζί, και με περίπου 14 εκατομμύρια κατοίκους, η Καμπότζη είναι περήφανη για τον πολιτισμό των Χμερ, που ξεκίνησε γύρω στο έτος 800 έφτασε στο απόγειό του τους 10ο-13ο αιώνες. Η κληρονομία τους υπάρχει μέχρι σήμερα με τους ναούς και τις πόλεις γύρω από το Angkor. Πριν από τους Χμερ ήταν ένα προς σχηματισμό κράτος που άρχισε να παίρνει μορφή γύρω στον 4ο αιώνα. Από εκεί και μετά, στις μέρες μας, η ιστορία δεν υπήρξε ευγενική για τη χώρα. Εισβολές από γάλλους, αμερικανούς, βιετναμέζους και ο εμφύλιος πόλεμος πισωγύρισαν τις πολιτιστικές κατακτήσεις, με κορυφαία τα γεγονότα της δεκαετίας του '70, όταν οι Ερυθροί Χμερ ξεπάστρεψαν περισσότερους από το ένα πέμπτο του πληθυσμού της χώρας! Η βαρβαρότητα των “Khmer Rouge” ξεπέρασε κάθε όριο αφού έδωσε μια πολύ περίεργη εξήγηση στον κομμουνισμό/μαρξισμό όταν προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ξεκάθαρα αγροτικό κράτος, βασισμένο σε μια κοινωνία συνομοσπονδιών που καταργούσαν κάθε μορφή ιδιοκτησίας και προσωπικής ελευθερίας. Για να πετύχουν το σχέδιο τους έπρεπε να ξεπαστρέψουν τους διανοούμενους (γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι) και να διώξουν τον πληθυσμό από τα αστικά κέντρα στην επαρχία και τα χωράφια. Χαρακτηριστικό είναι ότι το ΄79 που ουσιαστικά έχασαν την εξουσία (αλλά δεν διαλύθηκαν) οι Ερυθροί Χμερ, υπήρχαν 8 γιατροί σε όλη τη χώρα και ότι η Phnom Penh από 3εκατομυρια πληθυσμό είχε 20,000. Μια πόλη φάντασμα! Ένας τόπος ταλαιπωρημένος, άνθρωποι που πέρασαν πολλά και η πολλή πρόσφατη ιστορία τους είχε δώσει τα πρώτα δείγματα μιας καλύτερης ζωής το 1993 όταν επανήρθε η δημοκρατία (βασιλευόμενη) στη χώρα. Από τοτε όμως η διαφθορα, καλα κρατει…

 

• 1
• 2
• 3

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 3

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[koyanaskatsi]

Μπανγκόκ και πέρασμα απο τα συνορα

Δεν σκόπευα να ξεκινήσω μόνος αυτό το ταξίδι. Όταν επιτέλους ήρθε ο χρόνος να συμβεί, βρισκόμασταν ήδη στο 2009! Βρέθηκα με τον Γακη και είπαμε να ταξιδέψουμε παρέα. Τελικά ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη τις αρχές του έτους τον έβγαλε εκτός προϋπολογισμού, και έτσι μια μέρα του Σεπτέμβρη ξεκίνησα γεμάτος ανυπομονησία για Καμπότζη. Ο καιρός της Αθήνας ήταν βροχερός αλλά υπήρχε η ελπίδα η περίοδος τον βροχών να έχει τελειώσει εκεί, τώρα που στην Ελλάδα άρχιζε. Με πτήση της Κατάρ, έγινε η αναχώρηση για ένα από τα πιο βαρετά καλοστημένα αραβικό κράτος. Ευτυχώς η ανταπόκριση ήταν μόνο δυο ώρες, ευτύχημα για το μικροσκοπικό αεροδρόμιο που το μόνο που με σώνει είναι ένα καλό βιβλίο, και η Μπανγκόκ ήταν γεγονός μετά από 7,5 ώρες. Μα γιατί σε κάθε επιστροφή να υπάρχει η αίσθηση ότι επιστρέφω σπίτι;
Η εύκολη λύση ακολούθησε. Ένα ταξί « μίτερ πλιζ!» φυσικά, και δρόμο για την Μπανγκόκα. Σα σκληρό ναρκωτικό μπορεί να σε μαγέψει και να σε καθηλώσει. Πολύ σύντομα μπορεί και να σε καταπιεί στο απέραντο χάος της!

Στην Μπανγκόκ δεν είχα και να κάνω κάτι ιδιαίτερο ή κάτι καινούργιο. Βόλτα σε κάνα εμπορικό, χάζεμα στον Chao Praya, βόλτα από Κάο Σαν, ρεφλεξολογίες και μπόλικες σούπες που μου είχανε λείψει τόσο! Ωστόσο ήταν και το σαββατοκύριακο που περίμενα, γιατί ένα σαββατόβραδο στην Μπανγκόκ είναι ιδανικό για τρελό πάρτι. Βόλτα για μπιλιάρδο, για μπυρίτσα και πέρασμα από Νάνα Πλάζα. Εκεί στο Rainbow 4 γνώρισα μια παρέα από ένα άγγλο τον Rick , ένα γάλλο συνάδελφο του τον Bernard και ένα φίλο τους Ινδό που γεννήθηκε στο Λονδίνο. Ο τρόπος γνωριμίας; Κατουρώντας στις τουαλέτες! Ω ναι, μεθυσμένος μπορείς να κάνεις μερικές γνωριμίες ακόμα και εκεί, ταξιδεύοντας μόνος. Ο Ρικ ζούσε εκεί 13 χρόνια και μου έλεγε πως θέλει να έρθει στην Ελλάδα για διακοπές.
-Τρελός είσαι άνθρωπε; Αφού καλά είσαι εκεί, ρώτα και μας.
-Το ξέρω αλλά εγώ είμαι εδώ τόσα χρόνια και μου μοιάζει το ίδιο. Ψιλό βαρέθηκα.
-Άμα σου λέω σε κατάλαβα. Είναι σαν το mouzaka που είναι καλός αλλά άμα τρως συνέχεια θα τον βαρεθείς.
Και μετά από κι άλλα παρόμοια σημαντικά αλλά και κάποιες πληροφορίες για Καμπότζη, αφού είχε πάει 3 φορές, καταλήξαμε φρέσκια παρέα, στο The Eternal. Αν κάποιος το βρει που είναι το συστήνω ανεπιφύλακτα. Ωραίος χόρος, με το ταβάνι να μοιάζει ότι έχει το σχήμα θόλου, εκτός τουριστικών οδηγών που σήμαινε λίγοι φάλανγκ και κυρίως μόνιμοι, αρκετοί Ται και μουσικές electro και progressive, αλλά μουσικάρες. Ωραία βραδιά…
Μετά ξανά χαλάρωμα. Έχει τόσο ποικιλία αυτή η πόλη. Μια βόλτα στο Lumpini Park σε πάει στην εξοχή στο κέντρο της πόλης. Η μεγάλη αγορά του σαββατοκύριακου Chatuchak προσφέρεται και αυτή για μια μέρα. Πότε εδώ, πότε εκεί κάποια στιγμή πρέπει να πάρω αυτό το ρημάδι το λεωφορείο.

Όταν ήρθε η στιγμή της αναχώρησης, κατέληξα στον σταθμό Morchit (Northern Bus Terminal). Θα μπορούσα να πάρω ένα λεωφορείο από την Καο Σαν όπου γκρουπ τουριστών αναχωρούν για το Siem Reap, αλλά είχα ακούσει ότι δεν είναι αξιόπιστοι και ταλαιπωρούν τον κόσμο για να πάρουν περισσότερα χρήματα. Γενικά δεν μου αρέσουν τα πολύ οργανωμένα ταξίδια, και πάντα προτιμώ τα τοπικά μέσα μεταφοράς. Στον σταθμό Morchit υπάρχουν διάφορες εταιρείες που κάνουν τη διαδρομή μέχρι την πόλη Aranyaprathet, την τελευταία πόλη της Ταϊλάνδης πριν τα σύνορα με την Καμπότζη. Στο γκισέ με τον αριθμό 23 πωλούνταν εισιτήρια από την δημόσια εταιρεία, και όχι από ιδιωτικό μεταφορέα, κάτι που σημαίνει λιγότερες στάσεις στη διαδρομή. Το εισιτήριο για την διαδρομή στοίχιζε 207 ΤΗΒ και είχε διάρκεια περίπου 4,5 ώρες. Ένα αξιοπερίεργο είναι ότι η γραμμή Bangkok-Ongkharak-Aranyaprathet είναι πιο σύντομη από την Bangkok-Aranyaprathet! Εννοείτε ότι διάλεξα αυτή και μέσα από την επαρχία Isaan φτάσαμε στον προορισμό μας. Κάποια στιγμή λίγο πριν την άφιξη στα σύνορα έγινε μπλόκο από την αστυνομία, που όπως αποδείχτηκε έψαχναν για τυχόν λαθρομετανάστες από το Λάος ή Καμπότζη. Αυτό το έμαθα γιατί όταν γινόταν ο έλεγχος ένα κοριτσάκι είχε κρυφτεί αφού δεν είχε τα απαραίτητα έγγραφα. Είχα αποφασίσει να περάσω το βράδυ στην Aranyaprathet και βγαίνοντας από το σταθμό έπρεπε να βρω που θα μείνω. Έχει ένα 7/11 στο σταθμό που μια που εξυπηρετική κοπέλα, με τα λιγοστά αγγλικά της προσφέρθηκε να καθοδηγήσει τον οδηγό του τουκ-τουκ σε κάποιο σημείο της πόλης. Έτσι λοιπόν έφτασα στο guesthouse με το όνομα Aran Garden 2. Για 200 ΤΗΒ δεν περίμενα τίποτα φανταχτερό, και ούτε το βρήκα. Μικρό δωμάτιο, αλλά καθαρό, χωρίς τηλεόραση και χωρίς ζεστό νερό, μετά την άνεση της πρωτεύουσας ήταν το σύνθημα ότι το ταξίδι και η περιπέτεια ξεκίνησε.

Η Aranyaprathet είναι μια μικρή επαρχιακή πόλη, που δεν θα απασχολούσε κανένα πέρα από του κατοίκους της, αν δεν βρισκόταν στο πέρασμα για τα σύνορα. Μετά την τρέλα της πρωτεύουσας όμως, ήταν ιδανικά. Το πρωί, φευγάτος από τις 7:30 , έβγαλα φωτογραφίες για την βίζα και με ένα τουκ-τουκ (80 ΤΗΒ) έφτασα στα σύνορα μετά από 10-15 λεπτά. Ο οδηγός έκανε μια στάση στο “Cambodia Consulate” για να βγάλω τη βίζα. Κάτι δε μου πήγαινε καλά αφού βρισκόμασταν ακόμα στην Ταϊλάνδη. Τι δουλειά είχαν οι Καμποτζιανοι εδώ; Το μυστήριο λύθηκε γρήγορα. -Σου βγάζουμε βίζα για 1100 ΤΗΒ, μου είπαν. Α, ρε λαμόγια, αυτό είναι σχεδόν 30 δολάρια και η βίζα κάνει 20. Ένα ευγενικό ευχαριστώ πολύ γεια σας ήταν η απάντηση και ξανά στο τουκ-τουκ. Ο οδηγός λίγο ενοχλημένος που έχασε την προμήθεια του δεν μπορούσε παρά να συνεχίσει. Φτάνοντας στα σύνορα γινόταν ένας μικρός χαμός. Εμπορεύματα με φορτηγά, με χειράμαξες, ζητιάνοι, τζογαδόροι, όλοι ένα κουβάρι. Υποχρεωτικά περνάς από το Immigration Office της Ταϊλάνδης για να πάρεις τη σφραγίδα εξόδου από την χώρα. Μετά στο φυλάκιο της αστυνομίας για την έκδοση βίζας στην Καμπότζη πλέον. Τα σύνορα είναι απλά μερικά μέτρα δρόμου που ξαφνικά σε πάνε από τη μια χώρα στην άλλη. Το κόστος για την βίζα είναι 20 δολάρια αλλά και εκεί θέλουν το χαρτζιλίκι τους. Αναμενόμενο, μα το Βούδα! Στην Ασία βρίσκομαι.
-Πρέπει να δώσεις άλλα 100 ΤΗΒ για να πάρεις τη βίζα.
-Γιατί ρε παίδες; Εγώ ξέρω ότι αν δεν έχεις φωτογραφία πληρώνεις το κατοστάρι.
-Ξέρεις, δε ξέρεις πρέπει να τα δώσεις γιατί αλλιώς θα αργήσουμε.
-Άμα είναι έτσι δεν πειράζει. Διακοπές είμαι και έχω πολύ χρόνο. Θα περιμενω.
Και με το πιο ηλίθιο χαμόγελο που μπορούσα να έχω, κάθομαι και τους κοιτάζω. Μετά από 2 λεπτά η βίζα ήταν έτοιμη. Θαύμα! Σφραγίδα εισόδου στην Καμπότζη από ένα άλλο γραφείο λίγο πιο κάτω, αφού πρώτα συμπληρώσεις μια φόρμα που λες από πού έρχεσαι, ότι δεν έχεις πυρετό, γρίπη κτλ. Κάπου εκεί μέσα στο χαμό και στο πλήθος γνώρισα τον Τσάι. Ένα ντόπιο στο Poipet, την πρώτη πόλη που συναντάς στην Καμπότζη. Δυστυχώς αν κρίνεις από το Poipet η πρώτη εντύπωση είναι πολύ άσχημη. Βρώμικη, γεμάτη από απατεώνες, κλέφτες και τυχοδιώκτες δεν είναι και το καλύτερο μέρος. Ευτυχώς που δεν πέρασα το προηγούμενο βραδύ εδώ. Και αυτά δεν είναι δικά μου λόγια αλλά του Τσάι.

Στην Poipet βρίσκονται πολλά καζίνο που γι’αυτά φτάνουν σωρηδόν Ταϊλανδοί, γιατί στην χώρα τους απαγορεύεται ο τζόγος. Αφού τέλειωσαν τα γραφειοκρατικά, άντε να πάρουμε δρόμο. Ένα λεωφορείο σε μεταφέρει από τα σύνορα στο σταθμό. Αυτός μάλλον είναι ο σταθμός για τους τουρίστες. Σίγουρα υπάρχει και αλλού με τοπικά λεωφορεία αλλά δεν βρήκα κανένα διαθέσιμο να βοηθήσει. Από εκεί ο δρόμος για το Siem Reap μπορεί να καλυφτεί με ταξί ή λεωφορείο. Το ταξί θέλει 50 δολάρια (για 4 άτομα) και το εισιτήριο του λεωφορείου είναι 9. Σφαγείο κανονικό δηλαδή αν αναλογιστεί κανείς το βιοτικό επίπεδο της χώρας, όπου ο μέσος μισθός του αγρότη που αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό, είναι 2 δολάρια. Στο σταθμό γνώρισα τον Brian, άγγλος 42 ετών που είχε φτάσει Καμπότζη μετά από ένα ταξίδι 23 ωρών σε λεωφορείο από το Λάος! Έχοντας κάνει το ταξίδι του υπερσιβηρικού Μόσχα – Πεκίνο περάσαμε ώρα κουβεντιάζοντας για κάτι που με ενδιέφερε πάρα πολύ. Οι εντυπώσεις του από Μογγολία που πέρασε 12 μέρες ήταν οι καλύτερες του αφού οι Μογγολοι είναι, όπως είπε, απλοί ζεστοί και υπέροχοι άνθρωποι. Με την κουβεντούλα πέρναγε η ώρα και οι ταξιτζήδες γίνονταν πιο διαλλακτικοί. Τελικά συμφωνήσαμε να δώσουμε 25 δολάρια και οι δυο και ξεκινήσαμε για Siem Reap, μια απόσταση περίπου 3,5 ωρών. Ευτυχώς ο δρόμος είχε ασφαλτοστρωθεί πριν μερικούς μήνες αλλιώς θα χρειαζόμασταν το διπλό χρόνο.
Η Καμπότζη ξεδιπλωνόταν στη διαδρομή. Μια επίπεδη χώρα όλη ένα μεγάλο ρυζοχωραφο. Σπάνια άλλαζε το τοπίο. Μερικά δέντρα στο δρόμο, πολλές αγελάδες που έκαναν την περατζαδα τους, αγρότες, καλύβες, έφτιαχναν ένα πάζλ από γνώριμες εικόνες της Ασίας, σε μια πολύ πρώιμη μορφή. Καλή παρέα, ωραίες εικόνες και το ταξίδι κυλαγε ήσυχα. Ή μάλλον σχεδόν ήσυχα αφού η μανία τους με την κόρνα είναι απίστευτη. Σε κάθε προσπέραση, σε κάθε τυχόν εμπόδιο και κάποιες φορές χωρίς προφανή λόγο ο οδηγός κόρναρε! Το ίδιο έκαναν βέβαια και όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί. Μετά από μια στάση στη διαδρομή για νερό, τουαλέτα, και τα σχετικά φτάσαμε στο Siem Reap.

 

[ΕΡΣΗ]

Με μαγευεις...

 

[babaduma]

Καλώς όρισες στην παρέα! Ορεξάτος και καλή πένα. Είμαστε μαζί σου!

 

[ELGEO2]

well come....
πολυ ευχαριστη η περιγραφη σου και με ενδιαφερον....θα ειναι το επομενο μου ταξιδι τον φεβρουαριο ..

 

[varioAthens]

Τέλεια αφήγηση!!! Μην αργήσεις για τη συνέχεια!!!

 

[go2dbeach]

Πολυ καλο το ξεκινημα , ανυπομονουμε για τη συνεχεια

 

[eleni70]

πολύ ωραία περιγραφή...περιμένω την συνέχεια...

 

[GTS]

Δηλώνω κι εγώ οπαδός της ιστορίας σου.....α ρε Ινδοκίνα τι μας έχεις κάνει...

 

[ELGEO2]

...α ρε Ινδοκίνα τι μας έχεις κάνει...


indochina party .....χιλιαδες ψηφοι .......

 

[giannoula]

μας έχεις συνεπάρει με την ιστορία σου. Περιμένουμε την συνέχεια με ..αγωνία

 

[koyanaskatsi]

σας ευχαριστω ολους για τα καλα λογια.. η αληθεια ειναι οτι ημουν λιγο βιαστικος και τα εγραψα με μια ανασα! τελικα η ταχυτητα δε βοηθαει και τωρα βλεπω οτι κατι εχω ξεχασει, κατι θα ηθελα να συμπηρωσω..
η διορθωση και η συνεχεια για το Siem Reap και τους ναους του Angkor θα ερθουν συντομα πιστευω..
ελπιζω να το διασκεδαζετε οσο εγω!!