Φιλιππίνες Παμε Φιλιππινεs!

[go2dbeach]

Με παρηγορει το οτι μια αλλη καταπρασινη φιγουρα μας καλοσωριζει απεναντι , το λιμανακι Bato του Σεμπου με λιγα σπιτακια πνιγμενα στα φοινικοδεντρα. Sugbo ειναι η γνησια ονομασια του νησιου που παραφραστηκε σε Σεμπου απο τους ισπανους. Μερικοι ιστορικοι λενε οτι η ετοιμολογια της λεξης Sugbo προερχεται απο εναν ιδιωματισμο που σημαινει ρηχα νερα. Σιγουρα τα νερα ηταν ρηχα κατα μηκος της ακτογραμμης και βοηθουσε και η παλιρροια σε αυτο. Σε καθε στροφη που παιρναμε εμφανιζοταν μια πανοραμικη εξωτικη φωτογραφια , τυρκουαζ νερα , μικροι κολπισκοι και μεγαλυτερες παραλιες στα αριστερα ολα στολισμενα με φοινικοδεντρα, και λοφισκους να κυλουν τις πρασινες ζουγκλες τους μεχρι το δρομο. Δεντρα γερμενα να προσκυνουν τη θαλασσα προς μεγαλη χαρα της ντοπιας πιτσιρικαριας που εβρισκε μερος να κρεμασει μια κουνια και να βουταει στο νερο.

Ξυλινες μακριες εξεδρες εμπαιναν κατα τοπους στη θαλασσα καταληγοντας σε σκιερες παλαπες. Ευχης εργον για τους ντοπιους ψαραδες που αραζαν εδω τις μεγαλυτερες bancas , το τελειο μερος για μενα αν μπορουσα να κρεμασω εδω μια αιωρα και να απολαυσω θέα και τροπικο αερακι , ενα ακομα φοβερο μερος για παιχνιδι για τα παιδια οπως προδιδαν τα γελια και οι φωνουλες..Ομορφα τοπια που σου φερναν ευφορια ανταποκρινομενα πληρως στην ονομασια της περιοχης , Alegria!

Ειναι λιγο μετα τις τρεις το μεσημερι της Μεγαλης Παρασκευης , η ωρα που οπως πιστευουν εδω ο Χριστος παραδοθηκε στον Πατερα του , και οι πιστοι απο καθε χωριο βγαινουν στο δρομο κανοντας αναπαραστασεις. Σε καποιο χωριο σταματησαμε και παρακολουθησαμε τις πομπες με αρματα ντυμενα με μωβ γυαλιστερα υφασματα και κιτρινα λουλουδια που μεταφερουν αγαλματα του Ιησου και της Παναγιας. Την πομπη συνοδευουν παιδια ντυμενα σαν Ρωμαιοι στρατιωτες με περικεφαλαιες , ασπιδες και σπαθια φιαγμενα απο χαρτονια και τοπικες μπαντες που παιζουν μουσικες που ομως μονο πενθιμες δεν ειναι..Κατα ενα παραδοξο τροπο , ολη η τελετη δεν ειχε ιχνος θλιψης , παρα τη σοβαροτητα με την οποια ολοι , ακομα και τα μικρα παιδια συμμετειχαν. Υπηρχε μια διαχυτη αισιοδοξια στη μουσικη (που θυμιζε steel drums καραιβικης) , στα προσωπα , στους βωμους με τα λευκοχρυσα αγγελουδια να φυλανε το σωμα του Ιησου και τα λευκα κερια στα οποια οι πιστοι απλωνοντας να αγγιξουν το αρμα επιτηδες εκαιγαν τα χερια τους για να πονεσουν συμμετεχοντας ετσι στο θειο δραμα.
Αναμφισβητητα το Πασχα ειναι μια υπεροχη χρονικη στιγμη για να βρεθει καποιος στις Φιλιππινες. Σε καποιες περιοχες υπαρχουν καθε χρονο εθελοντες που θεωρουν τιμη τους να περασουν ολα τα παθη του Ιησου και λαμβανουν χωρα ακομα και κανονικες σταυρωσεις (!!)

Νωρις το απογευμα , φτασαμε στο Moalboal για το οποιο ειχα ακουσει οτι ειναι το πιο δημοφιλες παραλιακο σημειο του Σεμπου.

Δυστυχως οτι ειχα ακουσει για τη λευκη πανεμορφη παραλια δεν ισχυε. Η αμμουδια ειναι μεν λευκη και πλατια , αλλα μετα την φοβερη παραλια στο Bantayan και την ηρεμια του Νεγκρος μου φανηκε λιγη και πολυσυχναστη. Η παραλια Panagsama δεν ειχε καν αμμο και το ολο μερος ηταν ιδανικο για καταδυσεις - σνορκελ και μονο. Το Loves Resort που μας φιλοξενησε ηταν οτι καλυτερο!

Το εστιατοριo και το μπαρακι ηταν τοποθετημενο πανω στο βραχο με θεα στο νησι Pescador και τα δωματια διπλα στη μικρη πισινα ηταν καθαρα και ανετα. Παρολα αυτα , η αποφαση να μεινουμε μονο αποψε το βραδυ και να φυγουμε αυριο , παρθηκε ακαριαια!
Η δικη μου φωτο ειναι τραβηγμενη πανω απο το εστιατοριο και φαινεται καθαρα η απουσια παραλιας..
Και μπορει αυτα περι παραλιας να ηταν υπερβολες , αλλα οτι ειχα ακουσει για το βυθο ηταν πολυ λιγο. Ενα βυθισμενο αεροπλανο που η φυση κανοντας μικρη ανακαινιση μετετρεψε σε τεχνητο υφαλο , και το Sunken island , μια υποβρυχια πυραμιδα μαγνητης για τη θαλασσια ζωη κανουν το Moalboal δημοφιλες στους απανταχου scuba divers. ! Το νησακι Pescador και το ομονυμο θαλασσιο παρκο στα ανοιχτα μολις 15 λεπτα με τη banca , ειναι γνωστος υποβρυχιος παραδεισος.
Επειδη δεν κανω καταδυσεις , χαιρομαι ιδιαιτερα οταν δε χρειαζεται να απομακρυνθω πολυ απο την ακτη για να βρεθω εκει που θελω και αυτο ισχυε και για την Panagsama.

Ακολουθησα τα πιτσιρικια που κολυμπουσαν μεχρι τη banca κοντα στην ακτη , σκαρφαλωναν και βουτουσαν. Εβαλα τη μασκα και τα΄χασα! Ως μια ταπεινη σνορκελερ , μπορει να μην ειχα συναντησεις με τους μεγαλυτερους εκπροσωπους του θαλασσιου βασιλειου – βλεπε mantas και φαλαινοκαρχαριες – που εμφανιζονται κατα καιρους στην περιοχη , αλλα και οι μικροτεροι εκπροσωποι ηταν ακρως εντυπωσιακοι. Ο υφαλος για αλλη μια φορα ηταν αποκαλυψη με μια τεραστια ποικιλια απο μαλακα και σκληρα κοραλια σε ολοζωντανα χρωματα , μικρα σαλαχια , μια χελωνα και ψαρακια να ποζαρουν χωρις φοβο αλλα με πολλη φωτογενεια στο φακο μου.

Πρωι πρωι χαραζουμε πορεια για Σεμπου σιτι αν και στη διαδρομη συνειδητοποιουμε οτι ειμαστε απο τους ελαχιστους που πανε προς την πολη. Ολοκληρο καραβανι απο λεωφορεια , τζιπνευς και τρικυκλα με μπαγκαζια , οικοσιτα ζωντανα και κοσμο ακομα και στις οροφες , εγκαταλειπουν την πολη για να περασουν το Πασχα στην εξοχη , δημιουργωντας πρωτοφανες μποτιλιαρισμα. Υπαρχει μια λωριδα κυκλοφοριας ανα κατευθυνση και πολυ χαιρομαι που βρισκομαστε σε εκεινη που δεν έχει κολασμένη κινηση. Παραδιδουμε εγκαιρως το αυτοκινητο στο γραφειο ενοικιασης του αεροδρομιου και με ενα ταξι πηγαινουμε στο λιμανι για να περασουμε στο Μποχολ. Στα εισιτηρια γινεται επιεικως της κακομοιρας και ισα που προλαβα το τελευταιο εισιτηριο για τον παραδεισο! Μονο που δεν υπαρχει θεση στο καραβι για να επιστρεψουμε τη μερα που θελω , αλλα για την προηγουμενη το πρωι. Αυτο σημαινει συν μιαμιση μερα στο Σεμπου σιτι , μειον μιαμιση μερα απο τις παραλιες του Πανγκλαο..Δε με ενοχλει καθολου να αλλαζω σχεδια και ειναι αναμενομενο οταν δεν κλεινεις τιποτα απο πριν , αλλα αυτο “μειον μιαμιση μερα απο την παραλια” με σκοτωνει... Επιβιβαζομαι ενω σκεφτομαι οτι τωρα στο τελος του ταξιδιου θα στενοχωρηθω και θα με πιεσει ο χρονος να δω και να κανω αυτα που θελω στο νησι.

Ομως πως ειναι ποτε δυνατο να σε πικρανει ενα νησι που στο εσωτερικο του φιλοξενει λοφους απο... σοκολατα?

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 21
• 22
• 23
• 24
• 25
• …

  Go to chapter

  Go
• 30

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 23 of 30

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Defkalion]

Το σκηνικό γνωστό. Αρπάζω τα ποπκορν μου, παίρνω αγκαλιά ένα βαρέλι πορτοκαλάδα, αράζω στον καναπέ και περιμένω τη συνέχεια.

 

[NTINA]

Ξεκουράστηκα

αφήγηση που έχει μεταφέρει και εμένα σε μια αιώρα.
Μπράβο Ζωή ξέρεις να μας χαλαρώνεις

 

[Doug]

Το σκηνικό γνωστό. Αρπάζω τα ποπκορν μου, παίρνω αγκαλιά ένα βαρέλι πορτοκαλάδα, αράζω στον καναπέ και περιμένω τη συνέχεια.

DfL μαζι σου και γω!!

 

[Lthanos]

Μαζί κι εγώ. Θα χρειαστούμε τεράστιο καναπέ

 

[TENTEN]

Ελα, περιμένουμε, αργείς χαρακτηριστικά...Εχω πάρει και πατατάκια και θα αναγκαστώ να πάρω και άλλα εάν δεν ξεκινήσεις...

 

[go2dbeach]

Δε θα συνεχισω συντομα :roll:, οποτε μαζεψτε τουs τετραθεσιουs καναπεδεs και σκουπιστε τα ποπκορν προs το παρον

 

[Doug]

Δε θα συνεχισω συντομα :roll:, οποτε μαζεψτε τουs τετραθεσιουs καναπεδεs και σκουπιστε τα ποπκορν προs το παρον

Ετοιμοι...!

 

[vagantos]

Μας πετάς ενα μπανανα - ανανα σέικ και μας αφήνεις.
Και τα κείμενα τα μίκρυνες και τη συχνότητα μείωσες .
Γιατί μας το κάνεις τώρα που εθιστήκαμε;
Θέλεις λεφτά για το επόμενο ταξίδι;
Εγινες (πολυάσχολη ) φίρμα;
Ειναι συμβουλή του ατζέντη σου;
Ή απλώς ακολουθεις τους ρυθμούς της Ανατολής ( ενώ ανήκομεν εις την δύσιν
Μα ειναι Ζωή αυτή ...:jamaica01:

 

[go2dbeach]

Νησι Μακταν δυο μερες νωριτερα..
‘Στον παραδεισο δεν υπαρχει μπιρα , γι’αυτο την πινουμε εδω..’ , το τραγουδι μου ακουγεται γνωστο , μαλλον το εχω ακουσει στο Ραδιο Μανιλα σκεφτομαι αν και αυτη τη στιγμη θα προτιμουσα να μην ακουω τιποτα. Πιστευω οτι βρισκομαι σε λαθος μερος , η προκειται να με προσλαβουν για σερβιτορα αν δεν το ξεκαθαρισω γρηγορα..και με αργη φωνη ξαναλεω στην κοπελα οτι θελω δωματιο , -να με τυλιξουν με αλουμινοχαρτο σκεφτομαι-...οτιδηποτε αρκει να κοιμηθω. Ναι , μου απανταει , περιμενε να δω αν εχουμε... Αναρωτιεμαι που ειναι τα δωματια ενω κοιταζω το χωρο που βρισκομαι. Ασπρομαυρα πλακακια στο δαπεδο του μαγαζιου , τραπεζακια , μια μικρη πιστα και ενας χωρος υψωμενος για την ορχηστρα.
Η κοπελα επιστρεφει και μου λεει οτι υπαρχει δωματιο , μονο να περιμενω 10 λεπτα στην μπροστα αυλη.Βγαινω και φωναζω τον Mr , πληρωνω το ταξι που μας εφερε απο το αεροδρομιο ενω ο ταξιτζης μονο που δε με προσκυναει για το 1 ευρω που του δινω παραπανω.

Δεν ξερω ποιος ειναι πιο εκπληκτος στο προαυλιο που περιμενουμε. Οι τρεις κοπελες που βλεπουν μπροστα τους δυο ετοιμορροπους τουριστες μετα απο ταξιδι 20 ωρων να σερνονται πιο πολυ απο τις βαλιτσες τρειλερ , η εμεις που βλεπουμε εκεινες με τις σκωτσεζικες φουστιτσες σε μεγεθος ζωνης , καλτσοδετες μεχρι το γονατο και πουκαμισακια δεμενα ισα που να κρυβουν τα απαραιτητα.. Εκεινες αναρωτιουνται απο ποιον πλανητη πεσαμε , εγω αναρωτιεμαι τα δικα μου και ο Mr. αναρωτιεται που τον εφερα παλι , χωρις να παρει απαντηση.
Μια απο τις κοπελες μας φερνει χυμους και νερα ενω μου λεει οτι αν ερχομασταν χθες Σαββατο , θα πετυχαιναμε και το λαιβ γκρουπ που παιζει στο μαγαζι , ενω σημερα δεν εχει τιποτα δυστυχως..Δοξα το θεo σκεφτομαι!

Δευτερολεπτα πριν καταρρευσω η αλλη κοπελα μας καλει να την ακολουθησουμε. Και αντε παλι στο μαγαζι με την πιστα , σκαρφαλωνουμε με τις βαλιτσες στο χωρο που παιζουν τα οργανα και διπλα απο τον ντραμιστα ανοιγουμε την....εξοδο κινδυνου.Ειμαι πολυ χαλια για να γελασω η να σκεφτω γιατι μπαινουμε απο τη συγκεκριμενη πορτα κινδυνου , στο στενο σκοτεινο διαδρομο..διαβαζω μια ταμπελα που γραφει οτι αν το γκρουπ αργησει να βγει στη σκηνη , θα αφαιρουνται 10 ευρω απο την πληρωμη τους για καθε δεκαλεπτο αργοποριας ..
Ο διαδρομος περναει διπλα απο την κουζινα με τους υπαλληλους να μας κοιτανε με περιεργεια , αλλα ευτυχως μας βγαζει τελικα σε εναν ομορφο κηπο. Τουλαχιστον το δωματιο ειναι πολυ ωραιο για την τιμη του.Το μπανιο τεραστιο , κουζινα με ψυγειο και καφετιερα , καθιστικο με τηλεοραση , δερματινους καναπεδες , φοβερη διακοσμηση με περιεργα ξυλογλυπτα και ενα τεραστιο κρεβατι με ουρανο απ’οπου κρεμονται λευκα σατεν κουρτινακια που αιωρουνται απαλα στο χαδι του ερκοντισιον...τελειο!

 

[go2dbeach]

Οταν ανοιγουν επιτελους τα ματια μου η ωρα ειναι 7 αλλα εξω εχει ηδη νυχτωσει. Τωρα στο προαυλιο εκτος απο τα κοριτσια καθονται δυο παρεες αντρων τουριστων στα τραπεζακια.
Ξερω οτι στο ξενοδοχειο , μπαρ , και λιγο απ’ολα γενικως μαγαζι , νοικιαζουν μηχανακια και ζηταω να νοικιασουμε ενα για να βγουμε να δουμε το Μακταν , αλλα ειναι ολα νοικιασμενα.
Βγαινουμε εξω στο δρομο και περπαταμε ελπιζοντας οτι θα βρουμε ισως πιο κατω κατι να νοικιαζεται αλλα η περιοχη δεν νομιζω οτι ειναι η πιο τουριστικη του νησιου.Ξυλινες χαμοκελες δεξια κι αριστερα στο δρομο , μαγαζια στυλ παντοπωλειου με καγκελα τριγυρω εκτος απο ενα μικρο τετραγωνακι που χωραει ισα το χερι του αγοραστη και το προιον για να εξελθει του καταστηματος...δεν πρεπει να ειναι και η ασφαλεστερη περιοχη αργα το βραδυ..Τουριστας δε νομιζω να παταει εδω στο Lapu lapu , εκτος απο αυτους που ερχονται στα μπαρ σαν αυτο του ξενοδοχειου μας.Το επιβεβαιωνουν και οι περιεργες ματιες των ντοπιων που σταματανε οτι κανουν για να μας παρατηρησουν. Τζιπνει τρεχουν σαν παλαβα στο δρομο και οι κορνες δε σταματουν να χτυπουν. Παιδια ξυπολητα παιζουν στην ακρη του δρομου και φυσικα πεζοδρομιο δεν υπαρχει ουτε για δειγμα.
Δε χρειαζεται καν να ψαξω για ταξι , με ψαχνει και με βρισκει αυτο. Λεω του ταξιτζη να μας κανει μια βολτα να δουμε λιγο το νησι και τελος να μας παει στην περιοχη Marina που εχει εστιατορια και μαγαζια καπως καλυτερα απο την περιοχη που βρισκομαι τωρα.
Το νησι ειναι πολυ μικρο , αλλα παρολα αυτα μετρησα τρια αγαλματα του αρχηγου Lapu lapu ο οποιος το υπερασπιστηκε με το σπαθι του απεναντι στον Μαγγελανο και τους καλα οπλισμενους 45 αντρες του.
Υπαρχει και το αγαλμα του Μαγγελανου στο σημειο που εχασε τη ζωη του , αλλα λιγο πιο περα το μπρονζε αγαλμα του περηφανου Lapu lapu του εχει γυρισμενη την πλατη.
Κοντα στην περιοχη Maribago ειδα δεκαδες μαγαζια τελειως ανοιχτα μπροστα με δεκαδες γιουκαλιλι και κιθαρες να κρεμονται απο το ταβανι , αλλες ορθιες στη σειρα στο πεζοδρομιο προς πωληση και οι τεχνιτες να φιαχνουν , να γυαλιζουν ή να παιζουν με καποια.
Οι κατοικοι των νησιων Visayas λατρευουν το τραγουδι και νιωθουν σαν ψαρι εξω απ’το νερο χωρις κιθαρα.Σε καθε σπιτι υπαρχει οπωσδηποτε μια και τα ρομαντικα ρυθμικα τραγουδια των Visayas ειναι χαρακτηριστικα και αναγνωρισιμα σε ολεs τιs Φιλιππινεs.

Απο την περιοχη Marina και κατω εδω στην ανατολικη πλευρα του νησιου , ειναι αλλος κοσμος.Περιποιημενοι φαρδιοι δρομοι με νησιδες , 3-4 resorts καταπληκτικα με ολες τις ανεσεις για τους τουριστες και τα μαγαζια προσεγμενα , αν και δε νομιζω να βγαινει κανενας απο την ανεση του resort για να ερθει να φαει εδω..
Με το που βλεπω φωτεινη επιγραφη ‘Ντα βιντσι πιτσα’ θυμαμαι οτι εχω πανω απο 22 ωρες να φαω! Η πιτσα εδω ηταν τοσο καταπληκτικη που συμφωνησαμε οτι πριν φυγουμε για Ελλαδα , θα ερθουμε οπωσδηποτε να ξαναφαμε!
Μολις βγηκαμε στο δρομο , τα ταξι αρχισαν να μας πολιορκουν , αλλα εγω που ειχα παρει τα πανω μου πια , και αφου βρισκομουν στην πρωτευουσα των τζιπνει , με τι αλλο θα μπορουσα να μετακινηθω?

 

[go2dbeach]

Τα jeepneys ειναι το σημα κατατεθεν των Φιλιππινων.Ξεμειναν εδω απο τον β’ παγκοσμιο πολεμο και οι Φιλιππινεζοι με μαεστρια μετετρεψαν τα jeep του Αμερικανικου στρατου σε τεχνη πανω σε 4 τροχους!
Κανενας οδηγος jeepney που σεβεται τον εαυτο του δε θα αφησει το οχημα του να κυκλοφορει στο δρομο χωρις ενα , εως 45 διαφορετικα χρωματα πανω του , ή εστω ενα γκραφιτι βρε αδερφε!
Το καθε τζιπνει εχει διαφορετικο χρωμα , δεν υπαρχουν δυο ιδια σε ολη τη χωρα , καποια εχουν ολα τα χρωματα που υπαρχουν στον κοσμο , ζωγραφιες , ποιηματακια και οπωσδηποτε μια σειρα προβολεις στο εμπρος πανω μερος .Ακριβως απο κατω απο τους προβολεις υπαρχει μια επιγραφη με αυτο που θελει ο ιδιοκτητης ‘love you’ , ‘Ride if you dare’ ειναι μερικα που ειδα.
Απαραιτητο αξεσουαρ ειναι μια γιρλαντα με ευωδιαστα λουλουδια sampaguita τα οποια καταβαλουν προσπαθεια να επιβαλλουν το αρωμα τους πανω απο τα αρωματα των εξατμισεων και των καυσαεριων.Και φυσικα πανω στο ταμπλω υπαρχει το αγαλματακι της Παναγιας ή εστω ενα ομοιωμα ναου και στο πισω μερος ή καπου στο πλαι γραμμενο ενα θρησκευτικο ρητο ‘God bless our trip’..
Παραθυρα δεν υπαρχουν στα πλαινα και ολο το πισω μερος ειναι ανοιχτο με ενα σκαλοπατακι πισω που βοηθαει στο ανεβα-κατεβα. Δεν υπαρχει κανονας για το που θα γινονται στασεις και φυσικα στην οδηγηση τους ο κανονας ειναι περνα ελευθερα ακομα και με κοκκινο , αρκει να πατησεις την κορνα. Ο αλλος που περναει με πρασινο πρεπει να υποψιαστει οτι μπορει να σου ερθει ξαφνικα να περασεις.
Μπροστα στο τζιπνει καθονται συνηθως δυο ατομα , ο οδηγος και καποιος που παιρνει τα χρηματα και κανονιζει τις στασεις , αφου κατεβαινεις οπου θελειs. Για να κατεβεις , αρκει να στειλεις φιλακια δις , μουτς -μουτς δηλαδη και ο οδηγος θα σταματησει. Πισω στην καροτσα καθονται...οσοι χωρανε , και ξερουμε οτι ολοι οι καλοι χωρανε , οποτε ειχαμε στριμωχτει κι εγω δεν ξερω ποσοι , ενω ο οδηγος συνεχιζε να ανεβαζει κι αλλους , μεχρι που κρεμοντουσαν στην κυριολεξια απ’εξω.Υπαρχουν χειρολαβες εξωτερικες γι’αυτο το λογο , για τους..κρεμαμενους και πολλες φορες καποιος τζαμπατζης ετρεχε και κρεμοταν απο τη χειρολαβη και οταν εφτανε στον προορισμο του πηδουσε απο το εν κινησει jeepney , το οποιο ετρεχε σαν παλαβο με το χερι πατημενο στην κορνα συνεχως. Αααα!ολα κι ολα...μπορει να μην εχει αμορτισερ , μπορει να μην εχει λαστιχα , αλλα αν τυχον χαλασει η κορνα , κανεις δε βγαινει δρομολογιο.
Απο τα διπλανα τζιπνει στα φαναρια μας χαιρετουσαν οι παντες ...πιτσιρικια , γυναικες , ολοι μας εγνεφαν γεια! Συγνωμη για την jeepney-ολογια μου , αλλα τα λατρεψα , μεχρι που ανεβηκα σε τρικυκλο φυσικα , οποτε και αλλαξα αγαπημενο μεταφορικο μεσο.
Απολαυσα τη βολτα με το τζιπνει και ευτυχως που προλαβαμε να μπουμε στο ξενοδοχειο δευτερολεπτα πριν ανοιξουν οι ουρανοι!
Η βροχη ηταν ανεπαναληπτη και παρολο που βρισκομουνα πια στην ασφαλεια του δωματιου , η σκεψη μου ετρεχε στην αυριανη πτηση για Μπορακαι , τον παλιοκαιρο , το αεροπλανακι που θα κουναει , τα κουρτινακια που αιωρουνταν πανω απο το κεφαλι μου απαλα και με νανουριζαν..