campesino
Member
- Μηνύματα
- 27
- Likes
- 132
- Επόμενο Ταξίδι
- λατιν αμερικα κ καμποτζη
- Ταξίδι-Όνειρο
- λατιν αμερικα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχετικά με τους χάρτες και τις διαδρομές
- Οaxaca][I]ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ[/I
- San Cristobal de las Casas][I]Το ταξίδι προβλέπεται μακρύ απο την Ο[/I][I]axaca[/I][I] και πραγματικά είναι (12 ώρες)... Το λεωφορείο φεύγει αργά το βράδυ, η αστυνομία σε τραβάει με κάμερα με το που μπείς μέσα και φαντάζεσαι οτι όλο αυτό δεν θα σου βγεί σε καλό. Σε διαφορα σημεια της διαδρομης οπου σταματάς για κάποιο έλεγχο του στρατού ή σε κάποια ανύποπτη στιγμή βλέπεις πάντα 2 μάτια να πετάγονται πάνω απο κάθε κάθισμα, κάπως απορημένα και φοβισμένα και μετα χάνονται. Εαν δε, έχεις και την εμπερία της Μ. να ξυπνάς κατα τύχη 3 η ώρα τη νύχτα και να βλέπεις τον φαντάρο με το [/I][I]full[/I][I]-[/I][I]face[/I][I] και το [/I][I]G[/I][I]3 πάνω απ το κεφάλι σου, ε όπως και να το κάνουμε, αναρωτιέσαι τι διάολο γίνεται.[/I
- Comitan][I]Σκέψου να μην έχεις καμία επικοινωνία με τους ανθρώπους που υποτίθεται θα σε φιλοξενήσουν στην πόλη και ξαφνικά την μέρα που ετοιμάζεσαι να αφήσεις το [/I][I]San [/I][I]Cristobal[/I][I] για το [/I][I]Comitan[/I][I], να καταφέρνεις μέσω μηνύματος να κλείσεις ραντεβού σε ένα [/I][I]caf[/I][I]é στο [/I][I]Zocalo[/I][I]. Δεν μπορείς να φανταστείς καλύτερο σενάριο, οπότε απολαμβάνεις τον καφέ σου ήρεμος περιμένοντας μάλιστα τα παιδιά που θα περάσουν να σε πάρουν με αμάξι, μιας και ήταν στην [/I][I]Tuxtla[/I][I
- Palenque][I]Στέκοντας πεφήφανος και νικητής που έκλεισες τα 2 τελευταία εισιτήρια του λεωφορείου αφού περίμενες με το άγχος μισή ώρα στην ουρά, την κάνεις για πρωινό. Πας στο σταθμό του [/I][I]Comitan[/I][I] στη 13.00, αποχαιρετάς συγκινημένος τους [/I][I]L[/I][I]. και [/I][I]N[/I][I]. και περιμένεις το αργότερο 20.00 να είσαι στο [/I][I]Palenque[/I][I]. Το λεωφορείο σου φεύγει στη 13.30 άλλα ενα ύπουλο παιχνίδι της μοίρας το κάνει να εμφανιστεί στις 15.30 για να σε πάει πρώτα [/I][I]San [/I][I]Cristobal[/I][I] να μαζέψει κόσμο και να φύγει για το εξαντλητικό ταξίδι μέχρι το [/I][I]Palenque[/I][I
- Σύνορα, Γουατεμάλα και πάλι πίσω][I]Διαλυμένοι απο την κούραση περιμένουμε 05.30 η ώρα το πρωί την μεταφορά μας στα σύνορα. Το[/I][I] πλάνο[/I][I] είναι[/I][I] 3[/I][I]ήμερο[/I][I]: Frontera Corozal – Flores – Tikal – Yaxchilan – Bonampak – Palenque. [/I][I]Σίγουρα η σκέψη που βασανίζει το κεφάλι σου είναι αν θα βγούν όλες οι μεταφορές που έχεις κανονίσει, γιατι όπως και να το κάνεις...στο Μεξικό βρίσκεσαι. Δεν θές να σε ξεχάσουν σε καναν χωματόδρομο στη Γουατεμάλα, ούτε να ξεμείνεις σε καμια αρχαία πόλη των Μάγιας χωμένη στη ζούγκλα, κάπου στην όχθες του [/I][I]R[/I][I]í[/I][I]o[/I][I] Usumacinta[/I][I]. [/I
- Κλείνοντας][I]¨Όσοι δεν βρίσκουν αναπαμό ούτε στον Θεό, ούτε στην Ιστορία, καταδικάζονται να ζούν για εκείνους που, όπως και αυτοί, δεν μπορούν να ζούν: για τους ταπεινωμένους¨[/I
Γουστάρω πολύ τους χάρτες. Εκεί χαράζω την δική μου πορεία, διαλέγω τον ρυθμό που μου κάνει και τραβάω τον δρόμο μου χωρίς κανένας να με ενοχλεί.
Το πιο σημαντικό σημείο ενός ταξιδιού είναι ο σχεδιασμός του (ειδικά αν είναι μικρής διάρκειας μέχρι 1 μήνα π.χ και ανάλογα τη χώρα). Τι πιο αναζωογονητικό, απο το να γυρνάς απο μια δουλειά που (πιθανότατα) μισείς και να ψαχουλεύεις τον χάρτη του επόμενου ταξιδιού κάνοντας σαν παιδάκι του δημοτικού που μόλις ανακάλυψε το αλφάβητο?
Mια γραμμή στον χάρτη μπορεί να περιλαμβάνει 2 πόλεις, μερικές δεκάδες χωριά, χιλιάδες ανθρώπους, έναν έρωτα της ζωής σου, μια πιθανή καταστροφή και αμέτρητες εμπειρίες ζωής. Γι αυτό να την σχεδιάζεις με σύνεση αλλά χωρίς δισταγμούς, φραγμούς ή φόβους.
Όσον αφορά το Μεξικό τώρα.
Αχανές. Πραγματικά. Μπορώ να πω οτι με τρομάζει, αλλά δεν θα μασήσω κιόλας. Θα παραθέσω 2 χάρτες στους οποίους προσπάθησα να βάλω τα σημεία με όση μεγαλύτερη ακρίβεια μπορούσα λόγω της κλίμακας του κάθε χάρτη. Πιο μετά θα ανεβάσω έναν χάρτη για κάθε πόλη και μεγαλύτερη ακρίβεια στα επιμέρους στοιχεία.
Έχω σημειώσει και βασικές αποστάσεις (με αρκετή ακρίβεια) για όποιον μπορεί να φανούν χρήσιμες.
Φαντάζει αστείο αποστάσεις 150 χιλιομέτρων να χρειάζονται 5-6 ώρες με το λεωφορείο αλλά για να έχετε μια ιδέα, ο δρόμος-μακελειό Κορίνθου- Πατρών είναι καλύτερος απο οποιονδήποτε άλλο δρόμο του Μεξικό. Σε κανέναν "αυτοκινητόδρομο" δεν υπάρχουν φώτα, η σήμανση είναι ελλιπέστατη και η φοβερή πρωτοπορία είναι τα απίστευτα κακοφτιαγμένα σαμαράκια (topes) στα καλα καθούμενα στη μέση της εθνικής που περισσότερο αιτία θανάτου είναι, παρα προστασία.
Δεν κάνουμε πλάκα εδώ, είσαι για εμετό αν έχεις φάει πολύ και βρεθείς σε δρόμο με πολλές κοινότητες δεξία-αριστερά και κατ επέκτασην, άπειρα σαμαράκια. Και δεν λέμε οτι το αμάξι πρέπει να κόψει ταχύτητα, πρέπει να σταματήσει στη μέση του δρόμου! Που και πάλι είναι πάρα πολύ πιθανό να "βρεί" απο κάτω, ακόμα και με 0 χιλιόμετρα! Η κατάσταση είναι τράγικη και δοκιμάζει τα νεύρα σου. Ειδικά αν βρίσκεσαι σε κάποιον χαντακόδρομο του βουνού με σαμαράκι να ξεπροβάλλει σαν τον χάρο απ το πουθενά, τον οδηγό να φρενάρει απότομα και ο γκρεμός να σου χτυπάει το παράθυρο και να σε καλεί όλος χαρά να τον ακολουθήσεις.
Βέβαια για να λέμε και του λόγου το αληθές, οι τύποι που οδηγούν τα λεωφορεία ειναι πιλότοι, φοβερά έμπειροι και ξέρουν το δρόμο σαν την παλάμη του χεριού τους. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις νυχτερινών διαδρομών που μάλλον ο οδηγός βιάζεται να φάει τα tacos της γυναίκας του με άμεση συνέπεια απότομα φρεναρίσματα στο χείλος του γκρεμού, κόρνες και χριστοπαναγίες με το datsun απ το απέναντι ρεύμα που για να τον αποφύγει παίρνει τα χωράφια και με σιωπηλό θεατή, εσένα τον ταπεινό επιβάτη.
Άλλο θέμα στους πιο περιέργους δρόμους της Chiapas είναι τα απίστευτα εκνευριστικά checkpoints του στρατού. Λες και ο κάθε σοβαρά σκεπτόμενος, εργατικός μέχρι...θανάτου narcotraficante θα μετέφερε τη πραμάτεια του με το λεωφορείο. Γενικά πάντως αν είσαι ξένος και ειδικά απο άλλη ήπειρο δεν πολυασχολούνται μαζί σου. Ειδικά αν αποφασίσεις να ξεχάσεις τα ισπανικά σου για το 5λεπτο που θα μιλήσεις με τον κάθε φαντάρο της κακιάς ώρας. Και το βλέπεις απο τα σχόλια των υπολοίπων κάθε φορά που γίνεται η ίδια ιστορία, οτι η παρουσία τους είναι τουλάχιστον ανεπιθύμητη στα μέρη τους.
Οι οικογένειες δεν ξεχνάνε τους νεκρούς τους βλέπεις.
Τελευταίο θέμα είναι τα διάφορα που ακούγονται για σταματήματα λεωφορείων και ληστεία και μάλιστα σε συγκεκριμένους δρόμους, στην περιοχή του Ocosingo. Εμάς κάτι τέτοιο δεν μας έτυχε αλλά μπορώ να πω οτι ο δρόμος προσφέρεται για κάτι τέτοιο, ειδικά αν κάνεις βράδυ τη διαδρομή όπως την κάναμε εμείς. Αλλα και πάλι νομίζω οτι πλέον τέτοιες περιπτώσεις είναι πάρα πολυ σπάνιες.
Επειδή στη χώρα δεν υπάρχει τρένο, τα λεωφορεία πάνε κυριολεκτικά παντού και συμφέρουν. Υπάρχουν διαφόρων τύπων: ADO-gl, ADO, OCC, segunda clase ανάλογα με το πόσα θές να πληρώσεις, πόσες στάσεις και πόση ώρα κάνει και πόσο λούξ είναι.
Σε αυτό το site Bienvenidos a Boletotal υπάρχει ο,τι χρειάζεται οποιοσδήποτε για να ταξιδέψει σε κάθε γωνιά του μεξικό, με ισχύοντα ωράρια και ισχύουσες τιμές. Μην ψάξετε σε άλλο site. Αυτο τα έχει όλα.
Και μια σημείωση για το δρόμο μετά τα σύνορα και το ποτάμι στη Γουατεμάλα. Μιλάμε για μπάχαλο!! 2.5 ώρες χωματόδρομος με λακούβες, τρύπες και λάσπη, όποιος έχει την μέση του, την πάτησε δυστυχώς. Αλλα με το τοπίο που σε περιβάλλει ανοίγει το μάτι σου ρε γαμώτο, πώς να το κάνουμε... Στη συνέχεια μέχρι το Flores είναι 2 γεμάτες ώρες, σε στρωμένο δρόμο όμως.
Γενικά οι μετακινήσεις και διαδρομές γίνονται μερικές φορές αφόρητες λόγω των κάκιστων δρόμων. Τα λεωφορεία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι εξαιρετικά (ανάλογα βέβαια την clase) και πολυ φθηνά. Προτιμότερο για μεγάλες αποστάσεις οι νυχτερινές διαδρομές, άλλωστε μπορεί να μην υπάρχει καν επιλογή για πρωινό δρομολόγιο αν το ταξίδι είναι μεγάλο.
Στην Οαχάκα μπήκε μέσα το όργανο της τάξης με μια κάμερα και άρχισε να τραβάει πρόσωπα με ζουμ. Στο πρώτο μου ταξίδι μου είχε συμβεί απο Μέξικο Σίτυ για Οαχάκα και καθώς ζήτησα το λόγο που γίνεται αυτό, που απάντησαν οτι θέλουν σε περίπτωση απαγωγής ή ληστείας να ξέρουν ποιός είναι ποιός ή ποιός έκανε τι. Τα συμπεράσματα δικά σας.
*Στη συνέχεια θα χωρίζω τα κεφάλαια σε κάθε πόλη, περιεκτικά αλλα και ουσιαστικά.
Το πιο σημαντικό σημείο ενός ταξιδιού είναι ο σχεδιασμός του (ειδικά αν είναι μικρής διάρκειας μέχρι 1 μήνα π.χ και ανάλογα τη χώρα). Τι πιο αναζωογονητικό, απο το να γυρνάς απο μια δουλειά που (πιθανότατα) μισείς και να ψαχουλεύεις τον χάρτη του επόμενου ταξιδιού κάνοντας σαν παιδάκι του δημοτικού που μόλις ανακάλυψε το αλφάβητο?
Mια γραμμή στον χάρτη μπορεί να περιλαμβάνει 2 πόλεις, μερικές δεκάδες χωριά, χιλιάδες ανθρώπους, έναν έρωτα της ζωής σου, μια πιθανή καταστροφή και αμέτρητες εμπειρίες ζωής. Γι αυτό να την σχεδιάζεις με σύνεση αλλά χωρίς δισταγμούς, φραγμούς ή φόβους.
Όσον αφορά το Μεξικό τώρα.
Αχανές. Πραγματικά. Μπορώ να πω οτι με τρομάζει, αλλά δεν θα μασήσω κιόλας. Θα παραθέσω 2 χάρτες στους οποίους προσπάθησα να βάλω τα σημεία με όση μεγαλύτερη ακρίβεια μπορούσα λόγω της κλίμακας του κάθε χάρτη. Πιο μετά θα ανεβάσω έναν χάρτη για κάθε πόλη και μεγαλύτερη ακρίβεια στα επιμέρους στοιχεία.
Έχω σημειώσει και βασικές αποστάσεις (με αρκετή ακρίβεια) για όποιον μπορεί να φανούν χρήσιμες.
Φαντάζει αστείο αποστάσεις 150 χιλιομέτρων να χρειάζονται 5-6 ώρες με το λεωφορείο αλλά για να έχετε μια ιδέα, ο δρόμος-μακελειό Κορίνθου- Πατρών είναι καλύτερος απο οποιονδήποτε άλλο δρόμο του Μεξικό. Σε κανέναν "αυτοκινητόδρομο" δεν υπάρχουν φώτα, η σήμανση είναι ελλιπέστατη και η φοβερή πρωτοπορία είναι τα απίστευτα κακοφτιαγμένα σαμαράκια (topes) στα καλα καθούμενα στη μέση της εθνικής που περισσότερο αιτία θανάτου είναι, παρα προστασία.
Δεν κάνουμε πλάκα εδώ, είσαι για εμετό αν έχεις φάει πολύ και βρεθείς σε δρόμο με πολλές κοινότητες δεξία-αριστερά και κατ επέκτασην, άπειρα σαμαράκια. Και δεν λέμε οτι το αμάξι πρέπει να κόψει ταχύτητα, πρέπει να σταματήσει στη μέση του δρόμου! Που και πάλι είναι πάρα πολύ πιθανό να "βρεί" απο κάτω, ακόμα και με 0 χιλιόμετρα! Η κατάσταση είναι τράγικη και δοκιμάζει τα νεύρα σου. Ειδικά αν βρίσκεσαι σε κάποιον χαντακόδρομο του βουνού με σαμαράκι να ξεπροβάλλει σαν τον χάρο απ το πουθενά, τον οδηγό να φρενάρει απότομα και ο γκρεμός να σου χτυπάει το παράθυρο και να σε καλεί όλος χαρά να τον ακολουθήσεις.
Βέβαια για να λέμε και του λόγου το αληθές, οι τύποι που οδηγούν τα λεωφορεία ειναι πιλότοι, φοβερά έμπειροι και ξέρουν το δρόμο σαν την παλάμη του χεριού τους. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις νυχτερινών διαδρομών που μάλλον ο οδηγός βιάζεται να φάει τα tacos της γυναίκας του με άμεση συνέπεια απότομα φρεναρίσματα στο χείλος του γκρεμού, κόρνες και χριστοπαναγίες με το datsun απ το απέναντι ρεύμα που για να τον αποφύγει παίρνει τα χωράφια και με σιωπηλό θεατή, εσένα τον ταπεινό επιβάτη.
Άλλο θέμα στους πιο περιέργους δρόμους της Chiapas είναι τα απίστευτα εκνευριστικά checkpoints του στρατού. Λες και ο κάθε σοβαρά σκεπτόμενος, εργατικός μέχρι...θανάτου narcotraficante θα μετέφερε τη πραμάτεια του με το λεωφορείο. Γενικά πάντως αν είσαι ξένος και ειδικά απο άλλη ήπειρο δεν πολυασχολούνται μαζί σου. Ειδικά αν αποφασίσεις να ξεχάσεις τα ισπανικά σου για το 5λεπτο που θα μιλήσεις με τον κάθε φαντάρο της κακιάς ώρας. Και το βλέπεις απο τα σχόλια των υπολοίπων κάθε φορά που γίνεται η ίδια ιστορία, οτι η παρουσία τους είναι τουλάχιστον ανεπιθύμητη στα μέρη τους.
Οι οικογένειες δεν ξεχνάνε τους νεκρούς τους βλέπεις.
Τελευταίο θέμα είναι τα διάφορα που ακούγονται για σταματήματα λεωφορείων και ληστεία και μάλιστα σε συγκεκριμένους δρόμους, στην περιοχή του Ocosingo. Εμάς κάτι τέτοιο δεν μας έτυχε αλλά μπορώ να πω οτι ο δρόμος προσφέρεται για κάτι τέτοιο, ειδικά αν κάνεις βράδυ τη διαδρομή όπως την κάναμε εμείς. Αλλα και πάλι νομίζω οτι πλέον τέτοιες περιπτώσεις είναι πάρα πολυ σπάνιες.
Επειδή στη χώρα δεν υπάρχει τρένο, τα λεωφορεία πάνε κυριολεκτικά παντού και συμφέρουν. Υπάρχουν διαφόρων τύπων: ADO-gl, ADO, OCC, segunda clase ανάλογα με το πόσα θές να πληρώσεις, πόσες στάσεις και πόση ώρα κάνει και πόσο λούξ είναι.
Σε αυτό το site Bienvenidos a Boletotal υπάρχει ο,τι χρειάζεται οποιοσδήποτε για να ταξιδέψει σε κάθε γωνιά του μεξικό, με ισχύοντα ωράρια και ισχύουσες τιμές. Μην ψάξετε σε άλλο site. Αυτο τα έχει όλα.
Και μια σημείωση για το δρόμο μετά τα σύνορα και το ποτάμι στη Γουατεμάλα. Μιλάμε για μπάχαλο!! 2.5 ώρες χωματόδρομος με λακούβες, τρύπες και λάσπη, όποιος έχει την μέση του, την πάτησε δυστυχώς. Αλλα με το τοπίο που σε περιβάλλει ανοίγει το μάτι σου ρε γαμώτο, πώς να το κάνουμε... Στη συνέχεια μέχρι το Flores είναι 2 γεμάτες ώρες, σε στρωμένο δρόμο όμως.
Γενικά οι μετακινήσεις και διαδρομές γίνονται μερικές φορές αφόρητες λόγω των κάκιστων δρόμων. Τα λεωφορεία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι εξαιρετικά (ανάλογα βέβαια την clase) και πολυ φθηνά. Προτιμότερο για μεγάλες αποστάσεις οι νυχτερινές διαδρομές, άλλωστε μπορεί να μην υπάρχει καν επιλογή για πρωινό δρομολόγιο αν το ταξίδι είναι μεγάλο.
Στην Οαχάκα μπήκε μέσα το όργανο της τάξης με μια κάμερα και άρχισε να τραβάει πρόσωπα με ζουμ. Στο πρώτο μου ταξίδι μου είχε συμβεί απο Μέξικο Σίτυ για Οαχάκα και καθώς ζήτησα το λόγο που γίνεται αυτό, που απάντησαν οτι θέλουν σε περίπτωση απαγωγής ή ληστείας να ξέρουν ποιός είναι ποιός ή ποιός έκανε τι. Τα συμπεράσματα δικά σας.
*Στη συνέχεια θα χωρίζω τα κεφάλαια σε κάθε πόλη, περιεκτικά αλλα και ουσιαστικά.
