campesino
Member
- Μηνύματα
- 27
- Likes
- 132
- Επόμενο Ταξίδι
- λατιν αμερικα κ καμποτζη
- Ταξίδι-Όνειρο
- λατιν αμερικα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχετικά με τους χάρτες και τις διαδρομές
- Οaxaca][I]ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ[/I
- San Cristobal de las Casas][I]Το ταξίδι προβλέπεται μακρύ απο την Ο[/I][I]axaca[/I][I] και πραγματικά είναι (12 ώρες)... Το λεωφορείο φεύγει αργά το βράδυ, η αστυνομία σε τραβάει με κάμερα με το που μπείς μέσα και φαντάζεσαι οτι όλο αυτό δεν θα σου βγεί σε καλό. Σε διαφορα σημεια της διαδρομης οπου σταματάς για κάποιο έλεγχο του στρατού ή σε κάποια ανύποπτη στιγμή βλέπεις πάντα 2 μάτια να πετάγονται πάνω απο κάθε κάθισμα, κάπως απορημένα και φοβισμένα και μετα χάνονται. Εαν δε, έχεις και την εμπερία της Μ. να ξυπνάς κατα τύχη 3 η ώρα τη νύχτα και να βλέπεις τον φαντάρο με το [/I][I]full[/I][I]-[/I][I]face[/I][I] και το [/I][I]G[/I][I]3 πάνω απ το κεφάλι σου, ε όπως και να το κάνουμε, αναρωτιέσαι τι διάολο γίνεται.[/I
- Comitan][I]Σκέψου να μην έχεις καμία επικοινωνία με τους ανθρώπους που υποτίθεται θα σε φιλοξενήσουν στην πόλη και ξαφνικά την μέρα που ετοιμάζεσαι να αφήσεις το [/I][I]San [/I][I]Cristobal[/I][I] για το [/I][I]Comitan[/I][I], να καταφέρνεις μέσω μηνύματος να κλείσεις ραντεβού σε ένα [/I][I]caf[/I][I]é στο [/I][I]Zocalo[/I][I]. Δεν μπορείς να φανταστείς καλύτερο σενάριο, οπότε απολαμβάνεις τον καφέ σου ήρεμος περιμένοντας μάλιστα τα παιδιά που θα περάσουν να σε πάρουν με αμάξι, μιας και ήταν στην [/I][I]Tuxtla[/I][I
- Palenque][I]Στέκοντας πεφήφανος και νικητής που έκλεισες τα 2 τελευταία εισιτήρια του λεωφορείου αφού περίμενες με το άγχος μισή ώρα στην ουρά, την κάνεις για πρωινό. Πας στο σταθμό του [/I][I]Comitan[/I][I] στη 13.00, αποχαιρετάς συγκινημένος τους [/I][I]L[/I][I]. και [/I][I]N[/I][I]. και περιμένεις το αργότερο 20.00 να είσαι στο [/I][I]Palenque[/I][I]. Το λεωφορείο σου φεύγει στη 13.30 άλλα ενα ύπουλο παιχνίδι της μοίρας το κάνει να εμφανιστεί στις 15.30 για να σε πάει πρώτα [/I][I]San [/I][I]Cristobal[/I][I] να μαζέψει κόσμο και να φύγει για το εξαντλητικό ταξίδι μέχρι το [/I][I]Palenque[/I][I
- Σύνορα, Γουατεμάλα και πάλι πίσω][I]Διαλυμένοι απο την κούραση περιμένουμε 05.30 η ώρα το πρωί την μεταφορά μας στα σύνορα. Το[/I][I] πλάνο[/I][I] είναι[/I][I] 3[/I][I]ήμερο[/I][I]: Frontera Corozal – Flores – Tikal – Yaxchilan – Bonampak – Palenque. [/I][I]Σίγουρα η σκέψη που βασανίζει το κεφάλι σου είναι αν θα βγούν όλες οι μεταφορές που έχεις κανονίσει, γιατι όπως και να το κάνεις...στο Μεξικό βρίσκεσαι. Δεν θές να σε ξεχάσουν σε καναν χωματόδρομο στη Γουατεμάλα, ούτε να ξεμείνεις σε καμια αρχαία πόλη των Μάγιας χωμένη στη ζούγκλα, κάπου στην όχθες του [/I][I]R[/I][I]í[/I][I]o[/I][I] Usumacinta[/I][I]. [/I
- Κλείνοντας][I]¨Όσοι δεν βρίσκουν αναπαμό ούτε στον Θεό, ούτε στην Ιστορία, καταδικάζονται να ζούν για εκείνους που, όπως και αυτοί, δεν μπορούν να ζούν: για τους ταπεινωμένους¨[/I
Α. Καμύ
Συνολικά το Μεξικό αν και δεν είναι ο πιο ξεχασμένος προορισμός στη Γη, σίγουρα είναι ένας απο τους πιο ποικιλόμορφους. Με βαριά ιστορία, παλιά και νεώτερη, δεν μπορεί να μην στιγματίσει τον ταξιδιώτη. Γιατί πολλές φορές πίσω απο τα χρώματα, κρύβεται η ανθρώπινη θλίψη και πίσω απο την εγκαρδιότητα και τα ζεστά χαμόγελα, κρύβεται ένας ξεχωριστός λαός, σύγχρονος Προμηθέας Δεσμώτης.
Ο κάθε ταξιδιώτης που αγαπά το ταξίδι, οφείλει να δείξει τον ανάλογο σεβασμό και ίσως να προβληματιστεί. Πώς αυτό που θεωρείται ως αντικειμενικά όμορφο, πολλές φορές είναι υποκειμενικά τρομακτικό?
Άλλωστε το Μεξικό, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, είναι γεμάτο αντιθέσεις. Τίποτα δεν κινείται ντετερμινιστικά εδώ, ούτε πουθενά και απο αυτές τις αντιθέσεις οι λαοί εξελίσσονται και πάνε μπροστά.
Η χώρα είναι μια πραγματική απόλαυση, ένα διαμάντι πολιτισμού, ιστορίας και χρωμάτων που δίνει την ευκαιρία στον κάθε ξένο να την ανακαλύψει με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Τα ερεθίσματα που δέχεται ο ταξιδιώτης είναι απαρίθμητα κάθε φορά που αλλάζει πόλη και τερέν. Ο καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει το σκηνικό που του κάνει. Και η επαφή με τους ανθρώπους είναι απαραίτητη για να ολοκληρωθεί, αυτη η ανεκτίμητη εμπειρία ζωής.
Και έτσι στο τέλος του ταξιδιού θα είναι πλέον σε θέση να το αναγνωρίσει χωρίς αμφιβολία:
¨La tierra es de quien la trabaja¨. (Η γη ανήκει σε αυτόν που την δουλεύει)
Ε.Zapata
Η ιστορία αφιερώνεται στον Καπετάν-Κώστα, που ¨έφυγε¨ νωρίς, μαζί με την κιθάρα του, για ενα πολυ πιο μακρινό ταξίδι...
ΤΕΛΟΣ
THE END
EL FIN
