Τυνησία-Ιταλία με 4χ4 αγροτικο
το καλοκαίρι του 2009 σκεφτήκαμε με την κοπελιά μου να πάμε ένα μεγάλο ταξίδι.βρήκε μια δουλειά μεσω internet στην Τυνησία και αποφασίσαμε να πάμε οδικώς. θα ενημερώσω για τα βασικά γιατί στο ταξίδι γίναν διάφορα και θα χρειαστώ πολύ χαρτί για να τα περιγράψω. ξεκινήσαμε 15 Ιουνίου με καράβι από Ηγουμενίτσα για Μπάρι.το εισιτήριο ήταν πολύ φθηνό για 2 άτομα και ένα αγροτικό πληρώσαμε καταστρωμα 85 ευρώ σύνολο. απο κρήτη που ερχομαι πληρώνω 100 και 120 ευρώ μόνο για το αμάξι.από Μπάρι πήγαμε όπως παέι η μπότα της Ιταλίας και με ferry boat περάσαμε Σικελία.το κομμάτι αυτό εκτός απο το Lecce που είναι όμορφο και τα ελληνόφωνα χωριά του νότου μας φάνηκε απίστευτα αδιάφορη διαδρομή (ειδικά το τμήμα από Τaranto - Catanzaro).H Σικελία έχει ενδιαφέρον ειδικά Τaormina - Siracusa - Cefalu και τα μεσαιωνικά χωριά της ενδοχώρας. Από παραλίες δεν είδαμε κάτι πολύ καλό.Όταν έχεις κάνει μπάνιο σε παραλίες της Ελλάδος δύσκολα βρίσκεις κάτι καλύτερο στην Ευρώπη.Από την Σικέλία θυμάμαι το πολύ καλό φαγητό και το τρομερό παγωτό.Ειδικά στο Trapani ,που πήραμε το καράβι για Τυνησία φάγαμε το καλύτερο παγωτό.Να πω μόνο για την ταλαιπωρία το πρωί στο καράβι.Η αναχώρηση ήταν για τις 7 το πρωί.Φθάνοντας στο λιμάνι έχει μια ουρά από 100 αυτοκινητα -τα περισσότερα φορτηγάκια φορτωμένα όσο δεν παέι - από Τυνήσιους που επιστρέφουν στην πατρίδα τους με ψώνια για το καλοκαίρι.Περιμέναμε 2 ώρες για να πάρουμε εισιτήριο και visa (επειδή ήμουν ευρωπαίος μου είπαν να μην περιμένω στην ουρά) και μπήκαμε στο καράβι που ήταν γεμάτο και δεν βρίσκαμε πουθενά να κάτσουμε.Τελικά ξαπλώσαμε στο διάδρομο και ταξιδέψαμε για 8 ώρες.Στην Τύνιδα ελεγχος για καμιά δυο ώρες για το αμάξι και μας ζητάγαν λεφτά συνέχεια οι τελωνειακοί (ευτυχώς δεν είχα ψιλά σε ευρώ και δεν είχα κάνει τοπικά λεφτά και τη γλύτωσα.Η οδήγηση στην Τυνησία είναι λίγο περίεργη και επικίνδυνη.Οι οδηγοί τρέχουν και κορνάρουν συνέχεια.τις πρώτες μέρες παθαίνεις ένα σοκ αλλά μετά συνηθίζεις.Βέβαια έχω οδηγήσει και σε Αίγυπτο και Ινδία που είναι ίδιες συνθήκες και μου ήταν πιο εύκολο.Γενικά αν βρεθείτε και δεν είστε έμπειροι οδηγοί μην το δοκιμάσετε. Από Τύνιδα πήγαμε Σφαξ και κινηθήκαμε νότια προς Τζέρμπα που είναι αρκετά όμορφα.Στη συνέχεια κινηθήκαμε στο εσωτερικό προς την έρημο όπου έχει πολύ ενδιαφέρον αλλά μην πάτε καλοκαίρι.Έχει πολύ ζέστη που δεν υποφέρεται.είχαμε ανοιχτό το aircondition αλλά δεν την αντέχαμε.σε πολλές περιοχές τα δωμάτια είναι φθηνά αλλά χωρίς ανέσεις και το βράδυ δεν μπορείς να κοιμηθείς από την ζέστη.Μετά από διαδρομή 3 μερών φθάσαμε στα σύνορα με Αλγερία στη Χαζάουα και πήραμε το δρόμο που πάει παράλληλα με τα σύνορα νότια.Στο δρόμο μας σταμάτησε ένα στρατιωτικό τζιπ που μας έκαμε έλεγχο και μας ρώτησε που πάμε. είπαμε ότι κάνουμε εκδρομή και μας απαντήσαν ότι η περιοχή είναι πολύ επικίνδυνη (πριν 1 χρόνο αλγερινοί αντάρτες είχαν απαγάγει 4 τουρίστες από εκεί) και μας οδήγησαν συνοδεία για 50 χιλιόμετρα μέχρι το επόμενο στρατιωτικό φυλλάκιο.Να πω κάτι για όσους δεν έχουν ταξιδέψει στην Αφρική. Η έννοια της ερήμου διαφέρει από τόπο σε τόπο.η κλασική έρημος αυτήν που έχουμε στο μυαλό μας με τους αμμόλοφους υπάρχει σε συγκεκριμένες περιοχές που πρέπει να πας με γκρουπ ή με τζιπ .συνήθως βλέπεις περιοχές με ελάχιστη βλάστηση ,βραχώδεις ,με χώμα και πέτρες και αν είστε τυχεροί να δείτε εκτάσεις με ασπρη έρημο που είναι αλμυρές λίμνες που έχουν εξατμιστεί και έχει μείνει το αλάτι.Μια τέτοια περιοχή είναι ανάμεσα στις πόλεις Τοζέρ ,Ντουζ ,Νέφτα. Αν θέλετε να δείτε έρημο καλύτερα να πάτε στην Αίγυπτο στην όαση της Σίβας στα δυτικά της χώρας.Δεν συγκρίνονται οι αμμόλοφοι.Στην Τυνησία οι αμμόλοφοι είναι μικροί σε ύψος. Το καλύτερο σημείο για έρημο είναι η όαση του Ksar Ghilane . Μια διαδρομή πολλών χιλιομέτρων μεσα στην έρημο που καταλήγει στην όαση όπου μπορείς να δεις μία θάλασσα από χαμηλούς αμμόλοφους.Από εκεί θελήσαμε να διασχίσουμε την έρημο από χωματόδρομους - να δοκιμάσουμε και το L200 .Oδηγούσα 70 χιλιόμέτρα χωματόδρομος χωρίς ταμπέλες .Ευτυχώς είχα πυξίδα μαζί μου και προσανατολιζόμουν συνέχεια και κάποια στιγμά βρήκαμε και ένα τύπο σε μια σκηνή και μας έδειξε το δρόμο.Γνωμη μου να μην το δοκιμάσετε μόνοι σας γιατί είναι πολύ εύκολο να χαθείς. Να σημειώσω ότι η Τυνησία είναι μια τουριστική χώρα που ταξιδεύουν πολλοί Έλληνες με γκρουπ.Στους αρχαιλογικούς χώρους θα βρείτε μλεχρι και ελληνικές πινακίδες για φραπέ και πολλοί πωλητές στα μαγαζιά μιλάνε ελληνικά.Εννοείτε ότι κάνετε παζάρια εξαντλητικά . Γενικά οι κάτοικοι δεν μιλάνε αγγλικά αλλά γαλλικά αλλά έχουν καθε πρόθεση να βοηθήσουν. Ο τουρισμός τους έχει αλλάξει τις συνήθειες τους και προφανώς το χαρακτήρα τους.Υπολογίζουν πολύ τα λεφτά ,ειδικά τα μικρά παιδιά που σε κυνηγούν για να τους δώσεις κατι. Οι τιμές είναι καλές .το φαγητό φθηνο ,η διαμονή αναλόγως την περιοχή σε λογικές τιμές (υπάρχουν περιοχές τουριστικές με πεντάστερα ξενοδοχεία) .Τα καύσιμα τα περιμενα φθηνότερα (δίπλα η Λιβύη είναι τσάμπα και πάνε και γεμίζουν). Στο μυαλό μας ήταν να συνεχίσουμε προς Λιβύη και μετά Αίγυπτο αλλά τουλάχιστον το καλοκαίρι του 2009 δεν δινόταν βιζα σε ευρωπαίους για Λιβύη και Αλγερία.Κάνανε πολλές προσπάθειες στα προξενεία των χωρών αυτών αλλά τίποτα.Έτσι αναγκάστηκαμε να γυρίσουμε πάλι Ιταλία.
το καλοκαίρι του 2009 σκεφτήκαμε με την κοπελιά μου να πάμε ένα μεγάλο ταξίδι.βρήκε μια δουλειά μεσω internet στην Τυνησία και αποφασίσαμε να πάμε οδικώς. θα ενημερώσω για τα βασικά γιατί στο ταξίδι γίναν διάφορα και θα χρειαστώ πολύ χαρτί για να τα περιγράψω. ξεκινήσαμε 15 Ιουνίου με καράβι από Ηγουμενίτσα για Μπάρι.το εισιτήριο ήταν πολύ φθηνό για 2 άτομα και ένα αγροτικό πληρώσαμε καταστρωμα 85 ευρώ σύνολο. απο κρήτη που ερχομαι πληρώνω 100 και 120 ευρώ μόνο για το αμάξι.από Μπάρι πήγαμε όπως παέι η μπότα της Ιταλίας και με ferry boat περάσαμε Σικελία.το κομμάτι αυτό εκτός απο το Lecce που είναι όμορφο και τα ελληνόφωνα χωριά του νότου μας φάνηκε απίστευτα αδιάφορη διαδρομή (ειδικά το τμήμα από Τaranto - Catanzaro).H Σικελία έχει ενδιαφέρον ειδικά Τaormina - Siracusa - Cefalu και τα μεσαιωνικά χωριά της ενδοχώρας. Από παραλίες δεν είδαμε κάτι πολύ καλό.Όταν έχεις κάνει μπάνιο σε παραλίες της Ελλάδος δύσκολα βρίσκεις κάτι καλύτερο στην Ευρώπη.Από την Σικέλία θυμάμαι το πολύ καλό φαγητό και το τρομερό παγωτό.Ειδικά στο Trapani ,που πήραμε το καράβι για Τυνησία φάγαμε το καλύτερο παγωτό.Να πω μόνο για την ταλαιπωρία το πρωί στο καράβι.Η αναχώρηση ήταν για τις 7 το πρωί.Φθάνοντας στο λιμάνι έχει μια ουρά από 100 αυτοκινητα -τα περισσότερα φορτηγάκια φορτωμένα όσο δεν παέι - από Τυνήσιους που επιστρέφουν στην πατρίδα τους με ψώνια για το καλοκαίρι.Περιμέναμε 2 ώρες για να πάρουμε εισιτήριο και visa (επειδή ήμουν ευρωπαίος μου είπαν να μην περιμένω στην ουρά) και μπήκαμε στο καράβι που ήταν γεμάτο και δεν βρίσκαμε πουθενά να κάτσουμε.Τελικά ξαπλώσαμε στο διάδρομο και ταξιδέψαμε για 8 ώρες.Στην Τύνιδα ελεγχος για καμιά δυο ώρες για το αμάξι και μας ζητάγαν λεφτά συνέχεια οι τελωνειακοί (ευτυχώς δεν είχα ψιλά σε ευρώ και δεν είχα κάνει τοπικά λεφτά και τη γλύτωσα.Η οδήγηση στην Τυνησία είναι λίγο περίεργη και επικίνδυνη.Οι οδηγοί τρέχουν και κορνάρουν συνέχεια.τις πρώτες μέρες παθαίνεις ένα σοκ αλλά μετά συνηθίζεις.Βέβαια έχω οδηγήσει και σε Αίγυπτο και Ινδία που είναι ίδιες συνθήκες και μου ήταν πιο εύκολο.Γενικά αν βρεθείτε και δεν είστε έμπειροι οδηγοί μην το δοκιμάσετε. Από Τύνιδα πήγαμε Σφαξ και κινηθήκαμε νότια προς Τζέρμπα που είναι αρκετά όμορφα.Στη συνέχεια κινηθήκαμε στο εσωτερικό προς την έρημο όπου έχει πολύ ενδιαφέρον αλλά μην πάτε καλοκαίρι.Έχει πολύ ζέστη που δεν υποφέρεται.είχαμε ανοιχτό το aircondition αλλά δεν την αντέχαμε.σε πολλές περιοχές τα δωμάτια είναι φθηνά αλλά χωρίς ανέσεις και το βράδυ δεν μπορείς να κοιμηθείς από την ζέστη.Μετά από διαδρομή 3 μερών φθάσαμε στα σύνορα με Αλγερία στη Χαζάουα και πήραμε το δρόμο που πάει παράλληλα με τα σύνορα νότια.Στο δρόμο μας σταμάτησε ένα στρατιωτικό τζιπ που μας έκαμε έλεγχο και μας ρώτησε που πάμε. είπαμε ότι κάνουμε εκδρομή και μας απαντήσαν ότι η περιοχή είναι πολύ επικίνδυνη (πριν 1 χρόνο αλγερινοί αντάρτες είχαν απαγάγει 4 τουρίστες από εκεί) και μας οδήγησαν συνοδεία για 50 χιλιόμετρα μέχρι το επόμενο στρατιωτικό φυλλάκιο.Να πω κάτι για όσους δεν έχουν ταξιδέψει στην Αφρική. Η έννοια της ερήμου διαφέρει από τόπο σε τόπο.η κλασική έρημος αυτήν που έχουμε στο μυαλό μας με τους αμμόλοφους υπάρχει σε συγκεκριμένες περιοχές που πρέπει να πας με γκρουπ ή με τζιπ .συνήθως βλέπεις περιοχές με ελάχιστη βλάστηση ,βραχώδεις ,με χώμα και πέτρες και αν είστε τυχεροί να δείτε εκτάσεις με ασπρη έρημο που είναι αλμυρές λίμνες που έχουν εξατμιστεί και έχει μείνει το αλάτι.Μια τέτοια περιοχή είναι ανάμεσα στις πόλεις Τοζέρ ,Ντουζ ,Νέφτα. Αν θέλετε να δείτε έρημο καλύτερα να πάτε στην Αίγυπτο στην όαση της Σίβας στα δυτικά της χώρας.Δεν συγκρίνονται οι αμμόλοφοι.Στην Τυνησία οι αμμόλοφοι είναι μικροί σε ύψος. Το καλύτερο σημείο για έρημο είναι η όαση του Ksar Ghilane . Μια διαδρομή πολλών χιλιομέτρων μεσα στην έρημο που καταλήγει στην όαση όπου μπορείς να δεις μία θάλασσα από χαμηλούς αμμόλοφους.Από εκεί θελήσαμε να διασχίσουμε την έρημο από χωματόδρομους - να δοκιμάσουμε και το L200 .Oδηγούσα 70 χιλιόμέτρα χωματόδρομος χωρίς ταμπέλες .Ευτυχώς είχα πυξίδα μαζί μου και προσανατολιζόμουν συνέχεια και κάποια στιγμά βρήκαμε και ένα τύπο σε μια σκηνή και μας έδειξε το δρόμο.Γνωμη μου να μην το δοκιμάσετε μόνοι σας γιατί είναι πολύ εύκολο να χαθείς. Να σημειώσω ότι η Τυνησία είναι μια τουριστική χώρα που ταξιδεύουν πολλοί Έλληνες με γκρουπ.Στους αρχαιλογικούς χώρους θα βρείτε μλεχρι και ελληνικές πινακίδες για φραπέ και πολλοί πωλητές στα μαγαζιά μιλάνε ελληνικά.Εννοείτε ότι κάνετε παζάρια εξαντλητικά . Γενικά οι κάτοικοι δεν μιλάνε αγγλικά αλλά γαλλικά αλλά έχουν καθε πρόθεση να βοηθήσουν. Ο τουρισμός τους έχει αλλάξει τις συνήθειες τους και προφανώς το χαρακτήρα τους.Υπολογίζουν πολύ τα λεφτά ,ειδικά τα μικρά παιδιά που σε κυνηγούν για να τους δώσεις κατι. Οι τιμές είναι καλές .το φαγητό φθηνο ,η διαμονή αναλόγως την περιοχή σε λογικές τιμές (υπάρχουν περιοχές τουριστικές με πεντάστερα ξενοδοχεία) .Τα καύσιμα τα περιμενα φθηνότερα (δίπλα η Λιβύη είναι τσάμπα και πάνε και γεμίζουν). Στο μυαλό μας ήταν να συνεχίσουμε προς Λιβύη και μετά Αίγυπτο αλλά τουλάχιστον το καλοκαίρι του 2009 δεν δινόταν βιζα σε ευρωπαίους για Λιβύη και Αλγερία.Κάνανε πολλές προσπάθειες στα προξενεία των χωρών αυτών αλλά τίποτα.Έτσι αναγκάστηκαμε να γυρίσουμε πάλι Ιταλία.
