Αίγυπτος The backpack goes to Egypt: Cairo & Luxor

[Christi_ki]

Μέρος 1ο: Προς αναζήτηση προορισμού...

-Πάρε τη Σόφη να μας βάλει μαζί άδεια!

Μία πρόταση απλή. Μια ιστορία αξέχαστη. Ένα τηλέφωνο και όλα κανονίστηκαν. Ποιος ο προορισμός; Το ψάξαμε από δω το ψάξαμε από κει.. «Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο, έχεις ξεχάσει που ακριβώς θέλεις να πας» που λέει και το τραγούδι, κάπως έτσι η κατάστασή μας.

Οι επιλογές, πολλές: Δουβλίνο, Λονδίνο, Βελιγράδι, Κάιρο.. Κάιρο; Ντίν! Και μάλιστα τηρεί τις προϋποθέσεις του ταξιδιού μας. Δε θυμίζει Ευρωπαϊκή πόλη, με το ιστορικό κέντρο, τα κλασσικά αξιοθέατα και τα αμέτρητα μουσεία. Είναι οικονομικό.. Αρκούν! Ο διάλογος που ακολούθησε ήταν λίγο πολύ κάπως έτσι: «Που είναι αυτό; Αίγυπτο;; Είναι επικίνδυνα;». Ερωτήματα που αγνοήθηκαν πλήρως. Τα εισιτήρια λοιπόν, κλείστηκαν στο πι και φι. «Στο Κάιρο;; Είστε τρελές; Με τους τζιχαδιστές;; Τόσοι προορισμοί! Το Κάιρο βρήκατε;; Δε θα πας!». Τα λόγια του μπαμπά που αγνοήθηκαν για ακόμη μια φορά.

Κάθε φορά που πρόκειται να επισκεφτώ ένα μέρος ακολουθεί εξονυχιστικό ψάξιμο για τον προορισμό. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Να εμφανίζονται μπροστά μου δεκάδες άλλοι! Που μάλιστα δε μπορούν να αγνοηθούν! Έτσι και εδώ.. ο αρχικός προορισμός «Κάιρο» έγινε «Κάιρο-Σαρμ Ελ Σέιχ-Σινά» κατέληξε μετά από πολλές τροποποιήσεις σε «Κάιρο-Λούξορ».

Οι μέρες λίγες (τέσσερις γεμάτες), οι ώρες όμως πολλές!

Συνεχίζεται...

 

[Christi_ki]

Μέρος 2ο: Στο αεροδρόμιο..

Με αυτό το κορίτσι ήταν να μη γίνει η αρχή. Είναι το ταξιδιωτικό μου ταίρι. Τέλος! Εντάξει μερικές διαφωνίες υπάρχουν αλλά στο τέλος καταφέρνω και την πείθω. Σε αυτό το ταξίδι επιτεύχθηκε μερικώς η πρόκληση Νο1: να μείνουμε σε αεροδρόμιο. Γιατί; Να πληρώνουμε ξενοδοχείο για μερικές μόνο ώρες;; Όχι κυρία μου! Στο αεροδρόμιο. Μαξιλαράκι, κουβερτούλα και μια χαρά θα περάσουν οι ώρες.

Η πτήση για Κάιρο ήταν βραδινή και έτσι κερδίσαμε μία μέρα (έξω από την άδειά μας). Μετά από δύο ώρες πτήσης φτάνουμε στο αεροδρόμιο του Καίρου. Αφού βγάλαμε τη βίζα έπρεπε να ψάξουμε για το τέρμιναλ. Ξέχασα να σας πω ότι τελικά αποφασίσαμε να φύγουμε απευθείας τα ξημερώματα για Λούξορ γιατί βρήκαμε φθηνότερα εισιτήρια για αυτές τις μέρες.

Πήραμε το εσωτερικό λεωφορειάκι που περνάει από όλα τα τέρμιναλ του αεροδρομίου (το οποίο είναι τεράστιο) και κατεβήκαμε στο τέρμιναλ . Και τώρα; Πού πάμε; Πάμε να μπούμε μέσα στο αεροδρόμιο αλλά κάποιοι ένοπλοι αστυνομικοί μας έδειξαν το δρόμο προς τα δεξιά. Δεξιά όμως που;; Ήμασταν τυχερές καθώς μαζί μας είχε έρθει και ένα ζευγάρι Αιγύπτιων που ζούσαν στις Η.Π.Α. και τους πήραμε από πίσω. Φυσικά αυτοί δεν ήξεραν τον δρόμο αλλά ένας ευγενικός κυριούλης μας καθοδήγησε. Όχι από την καλοσύνη του βέβαια. Για κάθε τι που έκανε ζητούσε μπαξις! Για να είμαι σύντομη τα πράγματα εξελίχθηκαν ως εξής: το αεροδρόμιο θα ήταν κλειστό για 3 ώρες ακόμα, ο ευγενικός κυριούλης μας πήγε σε μία παρακμιακή καφετέρια όπου σωριαστήκαμε περιμένοντας να ανοίξει το αεροδρόμιο. Στη γωνία ένας αιγύπτιος τρώει με τα χέρια μακαρόνια..

Το φίλεμα των Αιγύπτιων φίλων μας στην καφετέρια

 

[Christi_ki]

Μέρος 3ο: Άφιξη στο Λούξορ

Αφού άνοιξε λοιπόν το αεροδρόμιο, αφού περιμέναμε κάμποση ώρα στην πύλη ακούγοντας το κινητό ενός κινέζου να χιλιοχτυπάει στους ήχους της " You're my lover, undercover.." μπήκαμε στο αεροπλάνο της Luxair. Η πτήση διήρκεσε πάνω- κάτω 1 ώρα.

Η θέα της ατέλειωτης ερήμου από το α εροπλάνο αξέχαστη!

Φτάνουμε στο αεροδρόμιο! Η διαφορά της θερμοκρασίας αισθητή! Βγαίνοντας λοιπόν, κατευθυνόμαστε προς τα ταξί. Εεεε μην περιμένετε ταξί σαν τα δικά μας. Παλιά αυτοκίνητα εσωτερικά επενδυμένα με γούνα στο τιμόνι και τα καθίσματα και διαφορά διακοσμητικά να κρέμονται από παντού. Πιο πολύ θύμιζε καμήλα παρά αυτοκίνητο! Οι οδηγοί μαυριδεροί Αιγύπτιοι ντυμένοι με μακρούς μανδύες.

Η διαπραγμάτευση στην τιμή του ταξί ήταν μεγάλη. Βλέπετε εμείς πήγαμε εκεί έχοντας στο μυαλό μας τις τιμές και την ισοτιμία που ίσχυαν πριν από 10 περίπου χρόνια (μελετήσαμε πολύυυυ καλα τις αντίστοιχες ιστορίες στο travelstories).

Για αυτό το λόγο λοιπόν απαιτήσαμε να έχουμε τις τιμές που θέλαμε! Οι οποίες απ'ότι συνειδητοποιήσαμε αργότερα ήταν υπερβολικά μικρές (η ισοτιμία το 2008 ήταν 1 ευρώ 8 αιγυπτιακές λίρες, ενώ το 2017 1 ευρώ 18 αιγυπτιακές λίρες).

Ό,τι και να μας έλεγαν λοιπόν οι ταξιτζήδες εμείς εκεί. 60 λίρες το πολύ για το αεροδρόμιο! Τίποτα παραπάνω. Κάθε φορά που κάναμε να φύγουμε έπεφτε και μια καλύτερη προσφορά, όχι ικανοποιητική όμως για εμάς. Οι δικαιολογίες τους πολλές, εμείς όμως ακάθεκτες! 60 λίρες για το ξενοδοχείο ή τίποτα.

Οφείλω να ομολογήσω ότι μέσα μας υπήρχε ένας φόβος μήπως δε μας ξαναφωνάξουν και αναγκαστούμε έτσι να τους δώσουμε αυτά που θέλανε. Όχι τίποτα άλλο, απομακρυνόμασταν από τα ταξί και δεν ξέραμε που να πάμε.. Η λύση του ταξί ήταν μονόδρομος ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε.

Ο στόχος επιτεύχθηκε: αεροδρόμιο-ξενοδοχείο 60 αιγυπτιακές λίρες!

Οι εικόνες που συναντήσαμε στη διαδρομή πρωτόγνωρες! Δρόμοι από χώμα. Καμήλες, γαϊδούρια, άλογα, κάρα! Πόσα χρόνια πίσω;


Συνεχίζεται.....