Γαλλία Ιταλία Οδοιπορικό στην Τοσκάνη, την Προβηγκία, την Λομβαρδία και την Βενετία

Greg_ce

Member
Μηνύματα
165
Likes
3.089
Ονειρεμένο Ταξίδι
U.S. Route 66

Από την Τοσκάνη, στη Λιγουρία, την Προβηγκία, την Λομβαρδία, την Βενετία και από την θάλασσα της Αδριατικής, στη θάλασσα της Λιγουρίας, τον κόλπο του Λέοντα και την λιμνοθάλασσα της Βενετίας.


Ένα ταξίδι, εμπειριών, γνώσεων, γεμάτο εικόνες, τοπία, πολιτισμό.

Ήρθε πράγματι, η ώρα να το πραγματοποιήσουμε. Πάντα ήταν στη σκέψη μας ένα οδοιπορικό στην Ευρώπη με το αυτοκίνητό μας. Ήρθε η ώρα να αποβάλλουμε τις δεσμεύσεις και τις αναστολές, που κάθε φορά το ανέβαλαν για τον επόμενο χρόνο. Ένα ταξίδι που μας γέμισε από τη στιγμή του σχεδιασμού του, της καταγραφής των αξιοθέατων και των πολιτιστικών του δεδομένων και όλων αυτών που απαιτούνται για την προετοιμασία ενός 15μερου road trip.

Η ιδέα έπεσε από τη σύζυγό μου. Γιατί να μην επιχειρήσουμε να κάνουμε μια περιηγητική εκδρομή στην Ευρώπη, όπως το συνηθίζουμε στη χώρα μας;

Αρχίσαμε λοιπόν να το δουλεύουμε στο μυαλό μας στις αρχές του Ιουνίου, προσπαθώντας να καθορίσουμε τις χώρες που θα επισκεφθούμε, δρομολογώντας αρχικά τη σκέψη μας για τη σύνθεση όμορφων προορισμών.

Τελικά καταλήξαμε σ’ ένα ταξίδι που θα περιελάβανε, την Ιταλική Τοσκάνη, τα κρεμαστά χωριά της θάλασσας της Λιγουρίας, τον Γαλλικό νότο μέχρι και την Montpellier και στη συνέχεια θα επισκεπτόμασταν τμήμα της Βόρειας Ιταλίας, με τελικό προορισμό τη ρομαντική Βενετία.

Το ταξίδι σχεδιάστηκε συνοπτικά ως ακολούθως:

· 01-08-2018: Αθήνα – Πάτρα και επιβίβαση στο πλοίο με προορισμό την Ancona. (Διανυκτέρευση εν πλω).

· 02-08-2018: Άφιξη στην Ancona και στη συνέχεια Urbino - Arezzo - Florence. (Διανυκτέρευση στην Florence).

· 03-08-2018: Florence - San Gimignano - Florence. (Διανυκτέρευση στην Florence).

· 04-08-2018: La Spezia - CinqueTerre - Genova. (Διανυκτέρευση στην Genova).

· 05-08-2018: Genova - Aix en Provence - Arles. (Διανυκτέρευση στην Arles).

· 06-08-2018: Arles – Avignon – Nîmes – Montpellier – Arles. (Διανυκτέρευση στην Arles).

· 07-08-2018: Marseille - St. Tropez – Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).

· 08-08-2018: Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).

· 09-08-2018: Monaco – Eze – Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).

· 10-08-2018: Cannes – Antibes – Nice. (Διανυκτέρευση στην Nice).

· 11-08-2018: Nice – Milano. (Διανυκτέρευση στο Milano).

· 12-08-2018: Milano - Franciacorta Outlet – Sirmione (Garda Lake) – Venice. (Διανυκτέρευση στην Venice).

· 13-08-2018: Venice. (Διανυκτέρευση στην Venice).

· 14-08-2018: Venice – Ferrara – Ancona. (Διανυκτέρευση εν πλω).

· 15-08-2018: : Άφιξη στην Πάτρα και στη συνέχεια Αθήνα.

Το ταξίδι συνολικά περιλάμβανε 12 διανυκτερεύσεις, σε 6 διαφορετικά ξενοδοχεία και 2 επιπλέον διανυκτερεύσεις στα πλοία από και προς Ancona.

Τα προβλεπόμενα χιλιόμετρα ήταν άνω των 3500.

Για το αυτοκίνητο θα έπρεπε να εξασφαλίσουμε την στάθμευση, τόσο για λόγους ασφαλείας όσο και για λόγους πρακτικότητας.

Με τα παραπάνω δεδομένα και μόνο, ήταν απαραίτητη η καλή οργάνωση του ταξιδιού, διότι εάν κάτι δεν πήγαινε καλά θα ήταν δύσκολο να ακολουθηθεί το πρόγραμμα όπως αρχικά σχεδιάστηκε.

Απαιτείτο κατ’ αρχάς το κλείσιμο των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, για τα οποία είχαμε θέσει ως προϋπόθεση την εξασφάλιση δίκλινης εξωτερικής καμπίνας και στις δύο διαδρομές: Patra – Ancona και Ancona – Patra. Τα εισιτήρια τα κλείσαμε online στις 21-06-2018 μέσω του site της Superfast.com/adrikatiki. (Κόστος ακτοπλοϊκών εισιτηρίων με έκπτωση 30% στα εισιτήρια επιστροφής 809 €).

Στη συνέχεια αφού εξασφαλίσαμε την μετάβαση και την επιστροφή, έπρεπε να κλείσουμε τα ξενοδοχεία στις πόλεις που είχαμε προγραμματίσει να μείνουμε.

Η έρευνα των ξενοδοχείων έγινε μέσω της πλατφόρμας Trivago και με τα κάτωθι προαπαιτούμενα: α) ύπαρξη πρωινού β) θέση στάθμευσης στο χώρο του ξενοδοχείου γ) να βρίσκονται σχετικά κοντά στις πόλεις που θα επισκεπτόμασταν δ) να είναι κατηγορίας 3* και άνω.

Τελικά κλείσαμε στα παρακάτω ξενοδοχεία, τα οποία κάλυπταν τα γούστα και τις απαιτήσεις μας.

2-3/8: IH HOTELS FIRENZE BUSINESS (μέσω Amoma.com).

4/8: MERCURE GENOVA SAN BIAGIO (μέσω της Booking.com).

5-6/8: IBIS BUDGET ARLES PALAIS DES CONGRES (μέσω της Booking.com).

7-8-9-10/8: B&B HOTEL VILLENEUVE LOUBET VILLAGE (μέσω της Booking.com).

11/8: NH MILANO CONCORDIA. (μέσω της Booking.com).

12-13/8: HOTEL ALVERI MESTRE VENEZIA. (μέσω της Hotels.com).

Τέλος έπρεπε να βρούμε τους χώρους στάθμευσης στις πόλεις που θα επισκεπτόμασταν, διότι πέρα από τις ζώνες περιορισμού της κυκλοφορίας (ZTL), υπάρχει τρομερή δυσκολία στο να βρεις θέση στάθμευσης ακόμα και στα πιο μικρά χωριουδάκια. Έπρεπε λοιπόν να βρούμε τα κατάλληλα parking που θα μας εξυπηρετούσαν, καθώς και μια εναλλακτική δεύτερη επιλογή στην περίπτωση που το πρώτο θα ήταν πλήρες. Η όλη οργάνωση έγινε μέσω των Google Maps και της εφαρμογής Parkopedia για Android.

Εκείνο που αφήσαμε στο τέλος, ήταν να καταγράψουμε το πλήρες πρόγραμμα της εκδρομής και να δημιουργήσουμε ένα ταξιδιωτικό οδηγό, με τα αξιοθέατα, τα ιστορικά δεδομένα και γενικότερα τα ενδιαφέροντα σημεία της κάθε περιοχής που θα επισκεπτόμασταν. Επίσης να καταγράψουμε τα αξιόλογα μέρη για φαγητό, καφέ, παγωτό.

Την εργασία αυτή την ανέλαβα προσωπικά. Όσο και αν φαίνεται επίπονη, αποδείχτηκε ιδιαίτερα ευχάριστη και θεωρώ ότι περισσότερο με ξεκούραζε μετά την εργασία γραφείου, ενώ μου έδινε το ερέθισμα για επιπλέον μάθηση, γνώση και συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων πληροφοριών. Την εργασία την υλοποίησα τα ελεύθερά μου απογεύματα από τις 19:00 έως τις 21:00 και τα Σαββατοκύριακα. Διήρκεσε περίπου 1 μήνα. Το αποτέλεσμα ήταν ένας πολύ πλούσιος οδηγός 70 σελίδων, με ιστορικά, πολιτιστικά δεδομένα, οδηγίες για τους δρόμους, το κόστος στάθμευσης, το κόστος των διοδίων, με προτάσεις για φαγητό και καφέ.

Και μετά απ’ αυτά ξεκινάει το ταξίδι μας.

1η μέρα (01-08-2018)

(ΑΘΗΝΑ – ΠΑΤΡΑ)

Αφού φορτώσαμε τις αποσκευές μας και επιπλέον 2 εξάδες μπουκάλια νερό του 1,50 lt, καθώς και τρία μικρά μπουκάλια νερό του 0,50 lt στο ντουλαπάκι του συνοδηγού, που είχε τη δυνατότητα ψύξης μέσω του air condition, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας από την Αθήνα για την Πάτρα στις 12:00. Το πλοίο SUPERFAST XI θα αναχωρούσε στις 17:30 και έπρεπε αφενός να παραλάβουμε τα εισιτήριά μας από το πρακτορείο στην Πάτρα (Όθωνος και Αμαλίας 12) και αφετέρου για να είμαστε 2 ώρες πριν την αναχώρηση στο λιμάνι, σύμφωνα με τις οδηγίες.

Στην Πάτρα φτάσαμε στις 14:30 και αφού γεμίσαμε το réservoir με Shell Vpower, κατευθυνθήκαμε για την παραλαβή των εισιτηρίων. Στη συνέχεια επειδή είχαμε χρόνο μέχρι την επιβίβαση, αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο στην περιοχή “ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ”, στη μαρίνα των σκαφών αναψυχής και στο καφέ “Θεατράκι”.

image002.jpg

Στο parking του καφέ “Θεατράκι” στην Πάτρα, με την ένδειξη ANCONA on dashboard.

Στη συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς το νέο λιμάνι, από το οποίο αναχωρούν τα πλοία για Ιταλία και μπήκαμε στη γραμμή για τον τελωνειακό έλεγχο. Όταν έφτασε η σειρά μας, οι λιμενικοί μας ζήτησαν τις ταυτότητες, τα εισιτήρια για το check in, και μας έλεγξαν τον χώρο των αποσκευών, μήπως υπάρχει κάποιο κρυμμένο άτομο.

Τελικά επιβιβαστήκαμε στις 17:00 και κατευθυνθήκαμε στην καμπίνα μας, της οποίας το νούμερο και το κλειδί (key card) παραλάβαμε από το πρακτορείο στην Πάτρα. Η καμπίνα βρισκόταν στο 8ο κατάστρωμα, ήταν δίκλινη εξωτερική με wc και douche και από το παράθυρό της μας εξασφάλιζε εξαιρετική θέα προς τον ορίζοντα.

Αφού τακτοποιηθήκαμε, κάναμε μια βόλτα εξερεύνησης του πλοίου και τελικά καταλήξαμε να πίνουμε μια παγωμένη σοκολάτα. (Εξαιρετική γιατί στο πλοίο υπήρχε Flocafe, αλλά η τιμή της ήταν 4,90 €).

Το πλοίο απέπλευσε με 1 ώρα καθυστέρηση, δηλαδή στις 18:30.

Να σημειώσω ότι στην καμπίνα δεν υπήρχε τηλεόραση και έτσι ο χρόνος μας πέρασε συζητώντας για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας και διαβάζοντας πληροφορίες και μελετώντας χάρτες.

image003.jpg

Μέσα από την καμπίνα μας, ενώ πλέουμε στο Ιόνιο Πέλαγος.

μέρα (02-08-2018)

(ANCONA-URBINO-AREZZO-FIRENZE)

image004.jpg


Αφού ξυπνήσαμε πήραμε το πρωινό μας στο πλοίο και καθίσαμε στο πλώριο σαλόνι για να απολαύσουμε τον καφέ μας. (Εξαίρετος cappuccino με τιμή 4,80 €).

Η άφιξη του πλοίου στην Ancona, προβλεπόταν στις 12:00 τοπική ώρα Ιταλίας (1 ώρα πίσω από την Ελλάδα). Τελικά φτάσαμε στο λιμάνι στις 13:00. Ωστόσο, μέχρι να αποβιβαστούμε χρειάστηκε πάνω από 1 ώρα, διότι κατά την επιβίβασή μας, είχαμε φτάσει στο πλοίο αρκετά νωρίς και έτσι το αυτοκίνητο τα βάλαμε στο χαμηλότερο επίπεδο στάθμευσης (level 3). Έπρεπε λοιπόν να αποβιβαστούν άλλα τρία καταστρώματα για να βγούμε. Τελικά αναπνεύσαμε αέρα στις 14:30 και αφού ανασυνταχθήκαμε, βάλαμε στο android auto κατεύθυνση για Urbino.

Από Ancona μέσω της Strada Stratale 16 (SS16) μπήκαμε στην Autostrada Adriatica (A14), την οποία ακολουθήσαμε μέχρι το Fano, απ’ όπου βγήκαμε στο σταθμό διοδίων Casello A14 Fano. (Κόστος διοδίων 3,00 €). Στη συνέχεια μέσω της SS73bis, φτάσαμε στο Urbino στις 16:00. (Km 101).

image005.jpg


Βάλαμε το αυτοκίνητο στο υπόγειο parking (Parcheggio - Piazza Borgo Mercatale e Via Gramsci) και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας.

image006.jpg


Από την πύλη (Porta Valbona) αφού περπατήσουμε στη Via Mazzini φτάσαμε στην Piazza della Repubblica. Η πλατεία αυτή είναι ένα σταυροδρόμι στο κέντρο του Urbino.

image007.jpg

image008.jpg

Από την Piazza della Repubblica, η διαδρομή Via Raffaello μας οδήγησε στο σπίτι του Ραφαήλ και σε μια εξαιρετική θέα.

image009.jpg


Στο τέλος της Via Raffaello το άγαλμα του Raffaello Sanzio - γνωστού καλύτερα ως Raphael.

Από την Piazza della Repubblica, μέσω της Via Vittorio Veneto, φτάσαμε στο παλάτι Ducal.

image010.jpg


Το παλάτι Ducal - Palazzo Ducale - είναι το κύριο τουριστικό αξιοθέατο του Urbino

image011.jpg


Το όνομά του δούκα Federico da Montefeltro εμφανίζεται παντού: «Federicus Urbini Dux» ή απλώς «FE DUX», σε τοίχους, τζάκια και κουφώματα.

image012.jpg


Η καθολική εκκλησία του San Domenico.

image013.jpg

Απέναντι από το παλάτι του Ducal, πίσω από την εκκλησία του San Domenico, υπάρχει μια τοιχογραφία της Madonna του 15ου αιώνα.

image014.jpg


Άλλο ενδιαφέρον αξιοθέατο στο Urbino είναι το Ντουόμο, με νεοκλασικό στιλ πρόσοψης.

image015.jpg


Η ωραιότερη θέα στο Urbino είναι από την κορυφή της πλαγιάς απέναντι από το Palazzo Ducale. Από το μικρό δημόσιο πάρκο που υπάρχει εκεί (Parco della Resistenza), απολαύσαμε την υπέροχη θέα του τοπίου και βγάλαμε όμορφες φωτογραφίες.

Από το Parco della Resistenza κατηφορίσαμε προς την Piazza della Repubblica, όπου αφού απολαύσαμε δύο υπέροχα παγωτά από την gelateria – yogousteria Sorbetto del Duka (προτείνονται οι γεύσεις: limone e zenzero, cheesecake, dolce salato al caramello, ricotta pera e cioccolato, yogurt e mirtillo, melone, gianduia con nocciole – 2,70 € ο μεσαίος κώνος), πληρώσαμε το Parking στο τουριστικό γραφείο της πλατείας (3,70 €, για 21/2 ώρες), και ξεκινήσαμε για το Arezzo.

Η ώρα ήταν 18:30 και είχαμε να διανύσουμε 105 km για το Arezzo, αλλά επειδή ο δρόμος ήταν ορεινός, με συνεχείς στροφές και δυσκολία στην προσπέραση απαιτήθηκαν 13/4 ώρες για την κάλυψη της απόστασης. Φτάσαμε στο Arezzo στις 20:15.


image016.jpg


Σταθμεύσαμε στο parking Parcheggio Pietri (Via Giuseppe Pietri - Arezzo). Σ’ ένα μεγάλο μέρος του η στάθμευση είναι δωρεάν.

image017.jpg


Ακολουθήσαμε τα τείχη για τη είσοδο στην παλιά πόλη. Ευτυχώς υπήρχαν κυλιόμενες σκάλες για την ανάβαση, διότι είχαμε αρχίσει να κουραζόμαστε.

image018.jpg


Στο ψηλότερο σημείο του Arezzo βρίσκεται ο καθεδρικός ναός, το Cattedrale dei Santi Pietro e Donato, χτισμένος μεταξύ 1278 και 1511.

image019.jpg


Η πλατεία Piazza Grande του Arezzo, είναι μια από τις καλύτερες της Τοσκάνης. Τα οικόσημα στα γύρω κτίρια, μας παρέπεμπαν σε μια αυθεντική μεσαιωνική ατμόσφαιρα.

image020.jpg


Άλλη μία όψη της πλατείας Piazza Grande. Εδώ γυρίστηκε η ταινία του Roberto Remigio Benigni «Η Ζωή Είναι Ωραία» (La Vita è Bella), για την οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου. Επίσης η επαρχία του Arezzo είναι γενέτειρα του Benigni.

Η πλατεία ήταν ήσυχη και όπως έπεφτε το φως του ήλιου την έκανε ιδιαίτερα ρομαντική για να απολαύσουμε το δείπνο μας. Υπήρχαν αρκετά εστιατόρια περιμετρικά της πλατείας και έτσι η πρότασή μου για φαγητό ήταν αναπόφευκτη. Δυστυχώς δεν βρήκα πρόσφορο έδαφος γιατί το κορίτσι μου ανησυχούσε για την διαδρομή που είχαμε να κάνουμε μέχρι την Φλωρεντία, συν το ότι είχε αρχίσει να νυχτώνει. Τελικά αποφασίσαμε να πάμε κατευθείαν στην Φλωρεντία και να φάμε στο εστιατόριό του ξενοδοχείου.

Η ώρα ήταν 21:30 και είχαμε να διανύσουμε 90 km μέχρι το ξενοδοχείο IH HOTEL FIRENZE BUSINESS, το οποίο βρίσκονταν στην περιοχή Scandicci. Ακολουθήσαμε την Autostrada del Sole μέχρι και το σταθμό διοδίων Casello Firenze Scandicci. (Κόστος διοδίων 5,70 €).

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 22:30, και δυστυχώς είχε κλείσει η κουζίνα. Την βγάλαμε λοιπόν με panini και sandwiches, από αυτόματο πωλητή του ξενοδοχείου, διότι δεν αντέχαμε άλλη μετακίνηση για φαγητό.

Το δωμάτιο ήταν εξαιρετικό με όμορφη διακόσμηση και τέλειο στρώμα στο κρεβάτι. Κάναμε ένα χαλαρωτικό douche και κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια.

3η μέρα (03-08-2018)

(FIRENZE-SAN GIMIGNANO-FIRENZE)

image021.jpg


Ξυπνήσαμε γύρω στις 8:30 και κατεβήκαμε στον χώρο του πρωινού. Αρκετά καλό και πλούσιο πρωινό με εξαιρετικό καφέ Cappuccino. Το προσωπικό του ξενοδοχείου στο χώρο του πρωινού ήταν ιδιαίτερα ευγενικό και με διάθεση να μας εξυπηρετήσει στο οτιδήποτε και παρά το ότι δεν μιλούσαν αγγλικά η συνεννόησή μας ήταν άψογη.

image022.jpg


Από το ξενοδοχείο IH HOTEL FIRENZE BUSINESS, αναχωρήσαμε στις 10:00 για το ιστορικό κέντρο της Florence.

image023.jpg


Σταθμεύσαμε στο Parcheggio Stazione Fortezza (Piazzale Caduti nei Lager, 50129 Firenze) και συνεχίσαμε με τα πόδια.

image024.jpg


Πρώτος μας σταθμός το Ανάκτορο των Μεδίκων (Palazzo Medici Riccardi). Αφού περπατήσαμε από τον κήπο προς το εσωτερικό του παλατιού μπήκαμε στην Cortile delle Colonne. Εκεί μας μας εντυπωσίασε το άγαλμα του "Orpheus Enchants Cerberus" από τον Bandinelli.

Η μυθική ερωτική ιστορία του Ορφέα και της Ευρυδίκης είναι πολύ γνωστή μέχρι τη σύγχρονη εποχή…

image025.jpg


Και προχωρήσαμε προς τον Καθεδρικό Ναό της Φλωρεντίας (Cattedrale di Santa Maria del Fiore). Ο ναός δεσπόζει στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Οι εντυπωσιακές διαστάσεις του προκαλούν δέος, ενώ η νεογοτθική πρόσοψη δημιουργήθηκε από πανέμορφα μάρμαρα Τοσκάνης.

Ωστόσο, αναμφίβολα αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο είναι ο πελώριος τρούλλος του Brunelleschi (45 μ. η διάμετρος της βάσης και το τελικό του ύψος 114 μ.) Χτίστηκε χωρίς σκαλωσιές με ένα πρωτοπόρο σύστημα κατασκευής, το λεγόμενο ραχοκοκαλιά ψαριού με πέτρες και τούβλα που σφηνώνονται το ένα ανάμεσα στο άλλο με τέτοιο τρόπο, ώστε η κατασκευή να υπερυψώνεται σε ομόκεντρους κύκλους πάντα πιο στενούς και έτσι να μπορεί να αυτοστηρίζεται. Στο εσωτερικό του είναι τοποθετημένες νωπογραφίες του Giorgio Vasari με θέμα την Ημέρα της Κρίσης.

Το εξωτερικό τύμπανο του τρούλλου ξεκίνησε να διακοσμείται το 1500 με ένα μαρμάρινο εξώστη, από τον καλλιτέχνη Baccio d'Agnolo. To 1508 τελειώνει τη μία από τις 8 πλευρές. Όταν το είδε ο Μιχαήλ Άγγελος (Michelangelo) το χαρακτήρισε σαν ένα κλουβί για γρύλλους. Οι αρχές της πόλης τότε έδωσαν εντολή να σταματήσουν οι εργασίες και μέχρι και σήμερα παραμένει ανολοκλήρωτο.

image026.jpg


Το πιο όμορφο κτίριο όμως δεν είναι άλλο από το Βαπτιστήριο, το οποίο ανατέθηκε στον Λορέντσο Γκιμπέρτι κι εκεί βαπτίστηκαν πολλοί διάσημοι και άσημοι κάτοικοι της πόλης.

image027.jpg

Στην οροφή του βαπτιστηρίου θαυμάσαμε τα υπέροχα ψηφιδωτά που αναπαριστούν την Ημέρα της Κρίσης, αγαπημένο θέμα των καλλιτεχνών του Μεσαίωνα.

image028.jpg


Στη συνέχεια περπατήσαμε προς την Piazza della Signoria. Ένα όμορφο άγαλμα, από τον καλλιτέχνη Gianbologna, του Cosimo I de Medici, Δούκα της Φλωρεντίας και πρώτου Μεγάλου Δούκα της Τοσκάνης, δεσπόζει στο κέντρο της πλατείας.

image029.jpg


Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου και το άγαλμα του Ηρακλή και του Κάκου του Μπαντινέλι, μπροστά από το Palazzo Vecchio (Παλαιό Μέγαρο). Τα αγάλματα αυτά τοποθετήθηκαν εμπρός από το Palazzo της Signoria σαν σύμβολα της δύναμης και της ελευθερίας αλλά και σαν μια προειδοποίηση για αυτούς που ήθελαν να καταλύσουν τη Δημοκρατία.

image030.jpg


Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την Ponte Vecchio (Παλιά Γέφυρα) του ποταμού Άρνο. Αποτελεί την παλαιότερη γέφυρα της πόλης, καθώς χρονολογείται από το 1345. Τους πρώτους αιώνες πάνω σε αυτήν βρίσκονταν τα εργαστήρια των σιδεράδων και των βυρσοδεψών αλλά απομακρύνθηκαν λόγω της δυσωδίας και σήμερα υπάρχουν κοσμηματοπωλεία.

image031.jpg


Η ομορφιά της γέφυρας με τα εντυπωσιακά μεσαιωνικά εργαστήρια πάνω της εντυπωσίασαν ακόμα και τον Χίτλερ, ώστε έδωσε διαταγή να μην ανατιναχτεί, σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες που δε γλίτωσαν κατά την υποχώρηση των Γερμανών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

image032.jpg


Ύστερα από αρκετό περπάτημα καταλήξαμε στην Gelateria La Carraia (Piazza Nazario Sauro, 25/r, 50124 Firenze) πίσω από την Ponte Vecchio. Πήραμε κυπελάκια με 4 γεύσεις {Arachidi Salate (peanut butter), Limone, Mousse Tiramisu, Cioccoarancia (orange chocolate), Yogurt, Crème Caramel - 4,00 € το κυπελάκι των 4άρων γεύσεων}. Οι γεύσεις που δοκιμάσαμε ήταν απλά θεϊκές. Ίσως μία από τις καλύτερες Gelaterie της πόλης.

image033.jpg


Αφού απολαύσαμε άλλη μία φορά την θέα από τον ποταμό Arno, κατευθυνθήκαμε ξανά προς το κέντρο της πόλης. Ακολουθώντας τη Via Calimala, συναντήσαμε καλλιτέχνες του δρόμου που αποτύπωναν τα έργα τους στο πλακόστρωτο, ζητώντας λίγα χρήματα για την τέχνη τους.

image034.jpg


Πραγματικά έχουν ένα μοναδικό ταλέντο. Μόνο με μία μικρή φωτογραφία έργου τέχνης στο χέρι τους, το αναπαριστούν σε μεγέθυνση με κάθε λεπτομέρεια.

image035.jpg


Και περπατώντας φτάσαμε στην Πλατεία της Δημοκρατίας (Piazza della Repubblica). Στην πλατεία το Carousel κλέβει την παράσταση!

image036.jpg


Λίγο πιο κάτω βρεθήκαμε στη Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου (Basilica di San Lorenzo).

image037.jpg


Στη συνέχεια αφού ολοκληρώσαμε την περιήγησή μας στο κέντρο της Φλωρεντίας κατευθυνθήκαμε προς το Fortezza da Basso, όπου είχαμε σταθμεύσει το αυτοκίνητο. Το επίσημο του όνομα του οχυρού είναι το Φρούριο του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή (Fortezza di San Giovanni Battista). Στη σύγχρονη εποχή φιλοξενεί πολυάριθμα συνέδρια, συναυλίες και διεθνείς εκθέσεις.

Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (8,00 €, για 5 ώρες, μεταξύ 10:30 και 15:30) και αφού ανασυντάξαμε τις δυνάμεις μας, ξεκινήσαμε για το «μεσαιωνικό Μανχάταν» της Τοσκάνης, το San Gimignano.

image038.jpg


Φτάσαμε στο San Gimignano στις 16:30, αλλά το νότιο parking P2 (Via dei Fossi 1) που είχαμε προγραμματίσει να σταθμεύσουμε ήταν πλήρες, οπότε κατευθυνθήκαμε προς το βόρειο parking, το P4.

Τελικά ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στις 15:00.

Αφού ανεβήκαμε την ανηφόρα, βρεθήκαμε στο βορειοανατολικό τμήμα της πόλης, στην piazza St. Agostino με την ομώνυμη εκκλησία.

image039.jpg


Η εκκλησία του Saint Agostino, είναι μονόκλιτη, ρωμανικού ρυθμού με γοτθικά στοιχεία.

image040.jpg


Στην Αγία Τράπεζα κυριαρχεί η στέψη της Παναγίας, έργο του Piero del Pollaiolo, ζωγραφισμένο το 1483.

image041.jpg


Στη συνέχεια, μέσω της Via S. Matteo κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο του San Gimignano.

image042.jpg


Και φτάσαμε στην Piazza del Duomo, στην οποία βρίσκεται ο καθεδρικός ναός της πόλης.

Στα σκαλοπάτια που οδηγούν στον Duomo, ο κόσμος κάθονταν και απολάμβανε το δροσερό αεράκι, ενώ χάζευε αμφιθεατρικά το πέρασμα του κόσμου απ’ την πλατεία. Οι περισσότεροι είχαν ένα ποτό στο χέρι, ή μία μπύρα και σχεδόν όλοι μια pizza που έφτιαχνε μπροστά σου μια μικρή πιτσαρία, η Ricca Pizza.

image043.jpg


Πήραμε και εμείς μία Pizza Gigante Prosciutto και δύο τοπικές μπύρες Moretti. Πολύ νόστιμη πίτσα, με 16,00 € και 2,30 € η μπύρα.

image044.jpg


Εκεί τρώγοντας στα σκαλάκια, απολαύσαμε και την τελετή ενός γάμου.

image045.jpg


Το σημείο ήταν απλά και υπέροχο, δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε.

image046.jpg


Από την άλλη είχαμε τη θέα των πέτρινων πύργων που υψώνονται γύρω από την πλατεία.

Οι πύργοι άρχισαν να ξεπροβάλλουν το 1150. Αρχικά χρησίμευαν ως οχυρά, δεν άργησαν όμως να αποτελέσουν σύμβολα κοινωνικού κύρους, με τους ιδιοκτήτες τους να προσπαθούν να τους φτάσουν όσο γίνεται ψηλότερα. Τον 14ο αιώνα, το San Gimignano, όπως και άλλες πόλεις λόφων, έπεσε υπό τον έλεγχο της Φλωρεντίας. Οι Φλωρεντινοί επέβαλαν την εξουσία τους στους τοπικούς ευγενείς, διατάζοντάς τους να μικρύνουν τα ύψη των πύργων τους. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι με διάταγμα το 1255 ορίστηκε ως μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος για τους ιδιωτικούς πύργους τα 52 μέτρα, τα οποία είχα φτάσει ήδη ο Torre Rognosa. Τότε η οικογένεια των Salvucci έχτισε τους δίδυμους πύργους Torre Salvucci Maggiore, τοποθετώντας τους τόσο κοντά ώστε κάθε ανταγωνιστής να μπορεί να «προσθέτει» το ύψος τους και να λαμβάνει το μήνυμα.

Σήμερα, υπάρχουν 14 από τους αρχικούς 72 πύργους.

image047.jpg


Ο περίφημος Torre Rognosa, είναι ο δεύτερος ψηλότερος πύργος στην πόλη μετά τον Torre Grossa.

image048.jpg


Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την Piazza della Cisterna, μια όμορφη πλατεία με ένα παλιό πέτρινο πηγάδι (που δεν χρησιμοποιείται πλέον).

Στην πλατεία υπάρχει η πιο γνωστή gelateria του κόσμου. Η Gelateria Dondoli.

Δεν θα ξέρετε πώς να αντιταχτείτε στον πειρασμό γεύσης του παγωτού crema di santa fina, η γεύση του οποίου κέρδισε τον τίτλο Tuscany best gelato 2015. Είναι παγωτό κρέμας, με πορτοκάλι, βανίλια Μαδαγασκάρης, κρόκο από το San Gimignano και κουκουνάρι από την Pisa. Όλες οι γεύσεις που δοκιμάσαμε ήταν εξαιρετικές (3,00 € ο κώνος των 2 γεύσεων).

image049.jpg


Και ύστερα από την ωραία περιήγησή μας κατηφορίσαμε προς το αυτοκίνητο.

Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (6,00 €, για 3 ώρες) και κατευθυνθήκαμε πίσω προς Florence.

image050.jpg


Στην επιστροφή, περάσαμε από την Πλατεία Μικελάντζελο (Piazzale Michelangelo). Εδώ επίσης βρίσκεται ακόμα ένα άγαλμα (το αυθεντικό βρίσκεται στην Ακαδημία) του Δαβίδ από τον Μιχαήλ Άγγελο. Η πλατεία βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου νότια του ποταμού Άρνου και της γέφυρας Ponte alle Gracie.

Το Parking στην πλατεία είναι ελεύθερο, αλλά υπάρχουν εκεί κάτι περιθωριακοί τύποι που προθυμοποιούνται να σε διευκολύνουν στη στάθμευση. Στη συνέχεια σου ζητούν να τους δώσεις ότι έχεις ευχαρίστηση. Έδωσα στον τύπο 1,00 € και με ευχαρίστησε, «Grazie, Signore».

image051.jpg


Η εικόνα του τοπίου μας μάγεψε, μας έδωσε την αίσθηση πως αγναντεύαμε έναν πίνακα ζωγραφικής.

Αφού λοιπόν, απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα, την πανοραμική θέα της πόλης της Φλωρεντίας, των λαμπρών της κτιρίων, αλλά και της ευρύτερης τοσκανικής γης, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.

Χρειαζόμασταν ανάπαυση, διότι την επόμενη μέρα θα επισκεπτόμασταν τα κρεμαστά χωριά Cinque Terre.

μέρα (04-08-2018)

(FIRENZE-LA SPEZIA-CINQUE TERRE-GENOVA)

image052.jpg


Σήμερα είχαμε αποφασίσει να ξυπνήσουμε νωρίς, ώστε να έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για την επίσκεψή μας στα μικρά χωριά της Λιγουρίας, στην Ιταλική Ριβιέρα.

Κατεβήκαμε λοιπόν, για πρωινό στις 7:30. Γινόταν χαμός από groups Κινέζων και προκειμένου να μην καθυστερούμε, αποφασίσαμε να αποφύγουμε την πολυκοσμία και ανεβήκαμε ξανά στο δωμάτιο, να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες, να τις φορτώσουμε στο αυτοκίνητο και στη συνέχεια να πάρουμε το πρωινό μας. Πράγματι, αφού κάναμε όλα τα παραπάνω, πήγαμε ξανά στην αίθουσα του πρωινού. Να σημειώσω ότι η αίθουσα δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη και το προσωπικό με δυσκολία ανταποκρινόταν στο service, λόγω της πολυκοσμίας. Δυστυχώς πέσαμε πάλι σε groups τουριστών, Ινδών αυτή τη φορά. Βρήκαμε ένα τραπέζι στον κήπο, όπου σερβιριστήκαμε τον θεσπέσιο cappuccino , αλλά κατά τα λοιπά οι Ινδοί λειτουργούσαν σαν ακρίδες.

Φάγαμε τα βασικά και ξεκινήσαμε την πορεία μας για την La Spezia, απ’ όπου θα ξεκινούσαμε την επίσκεψή μας στα χωριά.

Από Firenze μέσω της Autostrada Firenze - Mare (A11/Ε76), της Autostrada Lucca – Viareggio (A11), της Autostrada Azzurra (A12/E80) και της Autostrada della Cisa (A15), βγήκαμε στο σταθμό διοδίων Barriera Autostradale di Santo Stefano Magra. (Κόστος διοδίων 13,60 €). Στη συνέχεια μέσω τοπικών οδών φτάσαμε στη La Spezia στις 10:15. (Km 145).

Κατευθυνθήκαμε στο Parking του Railway station. Δυστυχώς ήταν πλήρες. Μάλιστα όταν φτάσαμε έδειχνε ότι υπάρχει μόνο μία διαθέσιμη θέση, και πριν προλάβω να το πω, ήδη έμπαινε αυτοκίνητο να την καταλάβει. Η ώρα ήταν 10:30. Από την ώρα αυτή και μέχρι τις 11:30, ψάχναμε για parking φυλασσόμενο, ή και στο δρόμο επί πληρωμή. Πήγαμε στην Piazzale d’Armi, στην οποία το parking ήταν ελεύθερο. Δεν υπήρχε ελεύθερη θέση ούτε εκεί, ωστόσο είδα ένα Σουηδό με ένα Volvo XC 60 να έχει παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο που οριοθετεί τις θέσεις. Αποφασίζουμε να παρκάρουμε και εμείς μ΄ αυτόν τον τρόπο. Το ίδιο έκανε και ένας Γερμανός με μία Mercedes GLE. Ξαφνικά, ακούω να με φωνάζει ο Γερμανός. Helloooo… Ο Γερμανός που είχε παρκάρει δίπλα στο Volvo, μου έδειχνε την κλήση των 60,00 €, που του είχε κολλήσει η δημοτική αστυνομία στο παρμπρίζ. Very expensive parking!!! Φεύγουμε λοιπόν και από εκεί. Για καλή μας τύχη βρίσκουμε θέση σε δρόμο κοντά στο σταθμό του τραίνου, σε θέσεις με μπλε διαγράμμιση (0,50 €/h). Ενώ παρκάρω, με βλέπει ένας Γάλλος με ένα Audi A6, με φωνάζει (στα Αγγλικά!!!), για να μου προσφέρει το εισιτήριό του. Έφευγε από το parking και είχε κόψει εισιτήριο για 4 ώρες, ενώ είχε καλύψει μόνο τη 1 ώρα. Μου το πρόσφερε, δεχτήκαμε την προσφορά του και τον ευχαριστήσαμε, παρά το ότι δεν μας εξυπηρετούσε, διότι θα μέναμε στα Cinque Terre πάνω από 5 ώρες. Ωστόσο μας έμεινε η ευγένεια αυτού του κυρίου… Τι ωραίος άνθρωπος αυτός ο Γάλλος…

Εκδώσαμε λοιπόν εισιτήριο για 6 ώρες (3,00 €) και εν τέλει κατευθυνθήκαμε με τα πόδια προς τον Centrale Stazione.

Το πρώτο χωριό που επισκεφθήκαμε ήταν το RIOMAGGIORE. Το τραίνο έκανε περίπου 6 min και το εισιτήριο στοίχισε 4,00 € / άτομο.

image053.jpg


Αυτό το πολύχρωμο ψαροχώρι βρίσκεται καλά κρυμμένο στην αγκαλιά δύο απότομων βράχων που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα.

Στο βάθος διακρίνεται το μονοπάτι που ονομάζεται Via dell’ Amore, ελληνιστί ο Δρόμος της Αγάπης που συνδέει το Riomaggiore με τη Manarola.

Ο θρύλος λέει πως παλαιότερα οι γάμοι μεταξύ κατοίκων διαφορετικών χωριών της περιοχής δεν επιτρέπονταν, γι’ αυτό και τα «παράνομα» ζευγαράκια μοίραζαν την διαδρομή και συναντιόντουσαν κρυφά σε αυτό το μονοπάτι με τις ζωγραφισμένες καρδιές στους βράχους.

image054.jpg


Περπατώντας στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο λιμανάκι, παρατηρούμε πως τα σπίτια έχουν 3 με 4 πατώματα το καθένα καθώς επίσης και 2 διαφορετικές πόρτες, η πρώτη είσοδος βρίσκεται στο επίπεδο το βασικού δρόμου και η δεύτερη στον άνω δρόμο, μια τεχνική που μπορεί να φαντάζει περίεργη αλλά ήταν η λύση των κατοίκων για να διαφεύγουν γρήγορα σε περίπτωση εισβολής των Σαρακηνών πειρατών.


image055.jpg


Στην άκρη του δρόμου βρίσκεται η μαρίνα του Riomaggiore, από όπου είναι τραβηγμένες όλες οι θεαματικές φωτογραφίες των case torri, δηλαδή των «σπιτιών-πύργων».

image057.jpg


Στη συνέχεια ανηφορήσαμε προς το εσωτερικό του χωριού. Στη δεξιά πλευρά του δρόμου υπήρχαν μαγαζάκια που πωλούσαν τηγανητά καλαμαράκια, γαρίδες, μύδια, μαριδούλες κ.λ.π, τα οποία τα έδιναν στο χέρι σε χωνάκια. Πήραμε από ένα χωνάκι με διάφορα (5,00 € το χωνάκι).

image058.jpg


Αφού χορτάσουμε και βγάλαμε και τις απαραίτητες φωτογραφίες, κατεβήκαμε και πάλι στο ιστορικό κέντρο.

image059.jpg


Κατευθυνθήκαμε στο σταθμό του τραίνου για να πάμε στο επόμενο χωριό, τη Manarola. Το τραίνο έκανε περίπου 3 min και το εισιτήριο στοίχισε 4,00 € / άτομο.

image060.jpg


Από το σταθμό του τραίνου περπατήσαμε προς το λιμάνι της Manarola.

image061.jpg


Η Manarola, είναι το πιο γνωστό και πολυφωτογραφημένο από τα πέντε χωριά.

image062.jpg


Διαθέτει εξίσου εντυπωσιακή μαρίνα με πυργόσπιτα σκαρφαλωμένα σε δυσθεώρητα ύψη και πολλαπλά επίπεδα.

image063.jpg


Στην άκρη του λιμανιού, κάποιοι έκαναν βουτιές.

image064.jpg


Ενώ, κάποιοι άλλοι έκαναν ηλιοθεραπεία, πάνω στην τσιμεντένια ράμπα καθόδου των σκαφών στη θάλασσα.

image065.jpg


Είχε φοβερή ζέστη και λιοπύρι με τη θερμοκρασία να φτάνει τους 38ο C. Ο κόσμος βουτούσε για να δροσιστεί.

image066.jpg


Παρ’ αυτά, ανηφορίσαμε προς το αναψυκτήριο Nessun Dorma, απ’ όπου είχαμε την ωραιότερη θέα του χωριού.

Τελικά αποφασίσαμε λόγω της ζέστης και της πολυκοσμίας να μην επισκεφθούμε τα άλλα τρία χωριουδάκια, Corniglia, Vernazza και Monterosso. Ωστόσο αισθανθήκαμε ότι πήραμε μία αντιπροσωπευτική γεύση των μικρών χωριών που κρέμονται στα απόκρημνα βράχια της Λιγουρίας και έχουν ανακηρυχθεί από την UNESCO μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.


image067.jpg


Από το σταθμό τραίνου της Manarola επιστρέψαμε στη La Spezia, με νέο εισιτήριο 4,00 € / άτομο.

Εδώ να σημειώσω, ότι τα εισιτήρια του τραίνου στα χωριά, εκδίδονταν μόνο μέσω αυτόματων μηχανημάτων και μάλιστα στην Manarola δεν δέχονταν και χαρτονομίσματα. Αναγκαστικά λοιπόν χρησιμοποιήσαμε την χρωστική μας κάρτα.

Στο τραίνο της επιστροφής μας, λόγω πολυκοσμίας χάσαμε μία βεντάλια που είχαμε πάρει από τη Βενετία σε προηγούμενο ταξίδι μας. Της υποσχέθηκα ότι θα την αντικαταστήσουμε με νέα και πάλι Βενετσιάνικη…

Φτάνοντας στη La Spezia πήγαμε στο super market COOP, για να ανεφοδιαστούμε με νερά. Πήραμε 2 εξάδες νερά του 1,50 lt, υγρά μαντηλάκια, τραυμοπλάστ, δύο Ιταλικές Φοκάτσια (Focaccia) και δύο μπουκαλάκια spark water (πληρώσαμε 9,18 €).

Από La Spezia μέσω της Autostrada Azzurra (A12/E80), βγήκαμε στο σταθμό διοδίων Casello autostradale Genova Bolzaneto. (Κόστος διοδίων 12,70 €). Στη συνέχεια μέσω τοπικών οδών φτάσαμε στο ξενοδοχείο Mercure Genova San Biagio στις 19:00. (Km 110).

image068.jpg


Σταθμεύσαμε στο πίσω μέρος του ξενοδοχείου. Εδώ δίπλα μας το νέο Volvo XC 60.

Το ξενοδοχείο στην πρόσοψή του έβλεπε προς τον ποταμό Polcevera.

Τελικά αφού ξεκουραστήκαμε κάνοντας ένα δροσερό douche, αποφασίσουμε να βγούμε στην Genova για by night και φαγητό. Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο στις 22:15 και αφού περάσαμε κάτω από τη γέφυρα Morandi, φτάσαμε στο Φάρο της Γένοβας (La Lanterna di Genova), στη συνέχεια στο ενυδρείο (Acquario di Genova) και το Porto Antico. Η ώρα ήταν 22:50 και δεν κυκλοφορούσε ψυχή στο δρόμο, παρά μόνο περιθωριακοί τύποι και σε κάθε γωνία υπήρχαν γυναίκες που εκδίδονταν.

Θεωρήσαμε ότι η ώρα ήταν τέτοια που καθιστούσε επικίνδυνη την βόλτα στην πόλη. Έτσι δεν το ρισκάραμε και κάναμε μία ακόμη βόλτα με το αυτοκίνητο. Δεν ενθουσιαστήκαμε και αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο τύπου Mall, λίγο έξω από την πόλη (το FIUMARA Shopping & Fun). Είχαμε επηρεαστεί όμως τόσο άσχημα με την κατάσταση του λιμανιού της Genova, που το ίδιο ανασφαλείς αισθανθήκαμε και εκεί. Φτάσαμε στο σημείο να πάρουμε pizza Margarita σε πακέτο και να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για να την φάμε. Να σημειώσω ότι η pizzeria Rossopomodoro, βρισκόταν στον α΄ όροφο και μέχρι να ετοιμαστεί η pizza είχα πει στη σύζυγό μου, να μείνει στο ισόγειο για να ρίχνει και καμιά ματιά στο αυτοκίνητο, το οποίο είχαμε σταθμεύσει στον σκοτεινό απέναντι δρόμο, με τα parking lights του αυτοκινήτου αναμμένα.

Τόσο ωραία περάσαμε στην Genova. Anyway…

μέρα (05-08-2018)

(GENOVA-AIX EN PROVENCE-ARLES)

image069.jpg


image070.png


Αφού πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο, βγάλαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες και ξεκινήσαμε για την Aix en Provence.

Από το ξενοδοχείο Mercure Genova San Biagio αναχωρήσαμε στις 9:45. Σταματήσαμε και βάλαμε βενζίνη κοντά στο ξενοδοχείο, σε βενζινάδικο TotalErg 24/24 - Stazione di Servizio (Via Romairone, 6/R, 16163 Genova). Στο βενζινάδικο λειτουργούσε μόνο αυτόματος πωλητής καυσίμων, ο οποίος δεχόταν και χαρτονομίσματα. Βάλαμε 50,00 € απλής αμόλυβδης, (δεν υπήρχε άλλη επιλογή) με τιμή 1,67 €/lt και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας. Είχαμε να διανύσουμε 373 km μέχρι την Aix.

Μέσω της Autostrada Dei Fiori (A10/Ε80), φτάσαμε στα σύνορα με την Γαλλία. Λίγο πριν τα σύνορα πληρώσαμε διόδια 20,00 €.

Στη συνέχεια μέσω του αυτοκινητόδρομου (A8/E80) La Provençale, συνεχίσαμε στη Γαλλία.

image071.jpg


Κάναμε στάση σε σταθμό εξυπηρέτησης στην περιοχή του Mougins, ύστερα από 220 km.

image072.jpg


Και φτάσαμε στην Aix στις 15:00, αφού πληρώσαμε διόδια στους σταθμούς: α) La Turbie: Toll: 2.50 EUR, β) Nice Saint-Isidore: Toll: 1.50 EUR, γ) Antibes: Toll: 3.00 EUR, δ) La Barque: Toll: 14.60 EUR. Σύνολο διοδίων από Genova μέχρι την Αix 41.60 €.

Σταθμεύσαμε στο Packing Mignet (3 Avenue Malherbe, 13100 Aix-en-Provence).

image073.jpg


Το Parking ήταν σχεδόν άδειο. Μεσημέρι Κυριακής βλέπετε…

image074.png


Η περιήγησή μας ξεκίνησε από το εντυπωσιακό Δικαστικό Μέγαρο. Ένα εξαιρετικό κτίριο αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα, με όμορφη πρόσοψη στο χρώμα της ώχρας.

image075.jpg


Τα δύο αυτά αγάλματα στην κεντρική μεγαλοπρεπή του είσοδο υποβαστάζουν τον εξώστη του ορόφου.

image076.jpg


Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η πλατεία Place d'Albertas. Μια πλατεία που δεν συνδέει κανένα δρόμο, με ένα όμορφο σιντριβάνι.

image077.jpg


Ο λόγος ύπαρξή της; Πρέπει να γυρίσουμε τις πλάτες μας για να τον ανακαλύψουμε. Το αρχοντικό, του οποίου ο ιδιοκτήτης ήθελε μια όμορφη θέα.


image078.jpg


Και περιπλανώμενοι στα στενά γραφικά δρομάκια της πόλης, ακολουθώντας τα βήματά του Σεζάν (Paul Cezanne), του διάσημου ζωγράφου που πέρασε εδώ το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, μαγεμένος από τις μικρές και μεγάλες ομορφιές της πόλης.

image079.jpg


Φτάσαμε στο σήμα κατατεθέν της Aix, το κεντρικό σιντριβάνι της Ροτόντας με τα τρία αγάλματα που συμβολίζουν τη Δικαιοσύνη, τη Γεωργία και τις Καλές τέχνες.

image080.jpg


Από το σημείο αυτό ξεκινά ένας από τους ωραιότερους δρόμους, η οδός Mirabeau. Είναι ένας φαρδύς πεζόδρομος, με δύο σειρές πανύψηλα πλατάνια να διατρέχουν τις άκρες του. Πολυτελή ζαχαροπλαστεία, αυθεντικά μπιστρό, μπαρόκ καφέ-εστιατόρια είναι παραταγμένα στην αριστερή πλευρά, αποτελώντας εδώ και δύο αιώνες τόπο καθημερινής συνάντησης της ως επί το πλείστο υψηλής κοινωνίας της Εξ, των Εξουά, όπως τους ονομάζουν οι Γάλλοι.

Και αφού πήραμε ένα παγωτό από το Glace Magasin Philippe Faur (57 Cours Mirabeau) (4,50 €, ο κώνος των 2 γεύσεων), συνεχίσαμε τον περίπατό μας στο πεζοδρομημένο ιστορικό κέντρο του Viel Aix στα τα σοκάκια όπου παρατάσσονται στιλάτες μπουτίκ.

Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (4,90 €, για 2 ώρες, μεταξύ 15:30 και 17:30) και ξεκινήσαμε για την Arles.

image081.jpg


Στο ξενοδοχείο IBIS Budget Arles Palais des Congrès, φτάσαμε στις 18:45, αφού διανύσαμε 82,00 km από την Aix. Το ξενοδοχείο βρισκόταν σχετικά κοντά στο ιστορικό κέντρο της Arles, δίπλα στον Ροδανό ποταμό. Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο και πήραμε μία ανάσα ξεκούρασης, ξεκινήσαμε για μια βόλτα στο κέντρο της πόλης. Επιλέξαμε να πάμε στην πόλη με το αυτοκίνητο, γιατί θέλαμε να αποφύγουμε το περπάτημα πέραν των σημείων που είχαν ενδιαφέρον.


image082.jpg


Σταθμεύσαμε στο Parking du Centre (8 Rue Emile Fassin, 13200 Arles), στις 20:00.

image083.jpg


Και βαδίζοντας, φτάσαμε στον εξωτερικό περίγυρο του αρχαίου θέατρου της Arles. Χτίστηκε στα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ. κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αυγούστου. Είναι ένα από τα πρώτα ρωμαϊκά θέατρα από πέτρα. Σε αντίθεση με τα ελληνικά θέατρα, δεν ήταν αφιερωμένο στον Διόνυσο, αλλά στον θεό Απόλλωνα.

image084.jpg


Και ακριβώς απέναντι υπάρχει το Middle School Saint Charles, με το μεσαιωνικό πύργο του Αγίου Καρόλου.

image085.jpg


Και στη συνέχεια η εντυπωσιακή ρωμαϊκή αρένα (Arles Amphitheatre). Κατασκευάστηκε το 90 μ.Χ. και χωράει 20.000 θεατές. Περιβάλλεται από 60 στοές κατασκευασμένες σε δύο επίπεδα, και από μια περιμετρική στοά. Υπάρχει επίσης ένα σύστημα από γαλαρίες, αποχετευτικό δίκτυο και σκάλες για εύκολη και γρήγορη έξοδο των θεατών. Στο αμφιθέατρο της Αρλ διεξάγονται ιπποδρομίες και ταυρομαχίες. Πρότυπο για την κατασκευή του ήταν το Κολοσσαίο της Ρώμης.

image086.jpg


Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα στενά μεσαιωνικά δρομάκια της Arles.

image087.jpg


Στη Rue du 4 Septembre, μας εντυπωσίασε το κτίριο της Grande Boucherie, όπου γινόταν το χονδρεμπόριο κρέατος. Η πρόσοψή του κτιρίου είναι χαρακτηριστική του αρχιτεκτονικού στυλ των γαλλικών οικιστικών κτιρίων της κλασικής περιόδου.

Το κτίριο μαρτυρεί μια αξιοσημείωτη αστική ανάπτυξη, η οποία διεκόπη λόγω της μεγάλης πανούκλας του 1721, που εξαιτίας της πέθαναν οι 10.000 από τους συνολικά 23.000 κατοίκους της πόλης.

Το κτίριο σήμερα χρησιμοποιείται ως εκθεσιακός χώρος και χώρος συνεδριάσεων, είναι δε γνωστό ως Salle Jean-et-Pons-Dedieu.

image088.jpg


Η καμάρα της κυρίας εισόδου στολιζόταν με κέρατα της αμάλθειας, που σήμαιναν την αφθονία των προϊόντων.

image089.png


Και φτάσαμε μέχρι τη βόρεια είσοδο της πόλης, στην κρήνη Amédée Pichot. Ένα εκπληκτικά όμορφο σιντριβάνι, που χρονολογείται από το 1887.

image090.jpg


Τελικά επιστρέψαμε στη Αρένα. Τα εστιατόρια γύρω της είναι το απόλυτο must, για φαγητό, ποτό, καφέ και για χάζι. Καθίσαμε στο εστιατόριο Vert – Olive Arles.

image091.png


Εγώ παράγγειλα (Côte du taureau) καρέ ταύρου (σπεσιαλιτέ της περιοχής).

image092.jpg


Ενώ η σύζυγός μου, Tagliatelle Carbonara (lardons, crème fraiche, oeuf). Μαζί με 3εις μπύρες Grimbergen blanche και 2 espresso, δώσαμε 50,00 €. Αρκετά οικονομικά για τα δεδομένα της νότιας Γαλλίας.

Εδώ όμως να σημειώσω, ότι προσωπικά δεν μπορώ να φάω το άψητο κρέας που σερβίρουν. Όταν ανέφερα στον σερβιτόρο ότι θα ήθελα well done steak, γελούσε και μου έκανα τη κίνηση του πριονιού, υπονοώντας ότι μόνο έτσι θα κοβόταν το κρέας. Δυστυχώς δεν μιλούσε αγγλικά και η συνεννόησή μας ήταν δυσχερής, ωστόσο κατάλαβε την επιθυμία μου. Παρ’ αυτά δεν θα πω ότι με ικανοποίησε η γεύση τόσο του κρέατος, όσο και των συνοδευτικών του πιάτου.

Πάντως μας αποζημίωσε η θέα προς την αρένα. Καθίσαμε εκεί μέχρι τις 22:30 και στη συνέχεια κάναμε άλλη μια ρομαντική βόλτα στη γλυκύτατη πόλη. Σταθήκαμε και παρακολουθήσαμε έναν καλλιτέχνη που έπαιζε βιολί στο ημίφως με φόντο την ρωμαϊκή αρένα και αφού τον επιβραβεύσαμε, ξεκινήσαμε για το χώρο στάθμευσης. Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (1,80 €, για 41/2 ώρες, μεταξύ 20:00 και 00:20 και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο.

Info-1: H χρέωση της στάθμευσης στο Parking du Centre είχε ως ακολούθως: 2 €/h από 8:00 έως 20:00 και 0.40 €/h από 20:00 έως 8:00.

Info-2: Ο γνωστός ζωγράφος, Vincent van Gogh, διάλεξε την Arles ως κατοικία του.

Ο Vincent van Gogh έφτασε εδώ σε ηλικία 35 ετών (1888) από τον ανήλιαγο Βορρά, με το όνειρο να ιδρύσει το Atelier du Midi, μια αποικία καλλιτεχνών. Η Αρλ τον μάγεψε όχι μόνο για την ομορφιά της, αλλά κυρίως για το φως της και για τα έντονα χρώματα του φυσικού της περιβάλλοντος (εδώ ανακάλυψε τη δύναμη του κίτρινου, ενός χρώματος έως τότε «απαγορευμένου» στους ζωγράφους).

Στην Αρλ ο Βαν Γκογκ βρήκε τον τρόπο να εκφράσει την ταραγμένη του ψυχή, σκληρά δοκιμασμένη από την έλλειψη χρηματικών πόρων, αλλά κυρίως, από την απουσία κατανόησης. Μια μεγαλοφυΐα πολύ μπροστά από την εποχή του, που πλήρωσε την αντισυμβατικότητά του με το χλευασμό. Κι ας ανήκε στην πανίσχυρη οικογένεια των Βαν Γκογκ, διάσημων εμπόρων τέχνης της εποχής.

Για τον Βίνσεντ δεν υπήρχε χώρος πουθενά.

Οι κάτοικοι της Αρλ δεν πρωτοτύπησαν.

Τον υποδέχτηκαν ψυχρά, ορισμένοι μάλιστα έως και ατιμωτικά. Ήταν ο τρελός του χωριού. Όσο αυτός αγάπησε την πόλη τους, τόσο οι «φιλήσυχοι» τον κυνήγησαν. Μέχρι που κατάφεραν να κλειστεί «οικειοθελώς» στο τρελοκομείο του Saint Remy (είχε προηγηθεί το περίφημο κόψιμο του αυτιού του, εξαιτίας ενός καβγά με το φίλο του, Gauguin), όπου και πέθανε το 1890.

Στον ενάμιση χρόνο παραμονής του στην Αρλ πρόλαβε να ζωγραφίσει περί τους διακόσιους πίνακες! Όλοι εμπνευσμένοι από τα τοπία και τις γειτονιές της Αρλ, ακόμη και από τους ανθρώπους της. Ακολούθησαν κι άλλοι διάσημοι ζωγράφοι (για παράδειγμα, ο Πικάσο λάτρεψε επίσης την Αρλ), όμως ο Βαν Γκογκ ήταν ο πρώτος και ο πιο σημαντικός. Κυρίως όμως ήταν αυτός που την έκανε διάσημη στους κύκλους των εραστών της τέχνης και (για δες ειρωνεία…) της καλής ζωής γενικώς.

Μια νέα θεωρία γιατί ο Βαν Γκογκ έκοψε το αυτί του:

Η νέα έρευνα υποστηρίζει ότι έκοψε το αυτί του αφότου έμαθε ότι ο αδερφός του Theo, ο έμπιστος και βασικός οικονομικός του υποστηρικτής, ετοιμαζόταν να παντρευτεί.

Η είδηση του γάμου είχε στενοχωρήσει τον ζωγράφο, αλλά εκτιμούσαν πως έμαθε τα νέα μετά το περιστατικό με το κόψιμο του αυτιού.

Ωστόσο, ο Bailey βρήκε στοιχεία που δείχνουν ότι είναι σχεδόν βέβαιο πως ο Βαν Γκογκ έμαθε τα νέα από ένα γράμμα του αδερφού του που παραδόθηκε στις 23 Δεκεμβρίου του 1888. Αργότερα την ίδια μέρα υπήρξε όντως ένας διαπληκτισμός με τον φίλο του Γκωγκέν, αλλά το έναυσμα για να κόψει το αυτί ήταν τα νέα του γάμου, ισχυρίζεται ο Bailey.

Ο συγγραφέας διαπίστωσε ότι ο Theo είχε ήδη γράψει στη μητέρα του, ζητώντας την άδειά της να παντρευτεί, και ότι η μέλλουσα σύζυγός του είχε γράψει στον μεγαλύτερο αδερφό της, ο οποίος απάντησε με ένα τηλεγράφημα συγχαρητηρίων που έφτασε στις 23 Δεκεμβρίου. Ο Bailey είναι βέβαιος ότι ο Theo έγραψε και στον αδερφό του την ίδια στιγμή, και ότι η είδηση βρισκόταν στην επιστολή που παραδόθηκε στο περίφημο Κίτρινο Σπίτι στην Αρλ, επίσης, στις 23 Δεκεμβρίου.

Το ίδιο βράδυ, ο Βαν Γκογκ πήρε το ξυράφι, έκοψε το αυτί του και στη συνέχεια το τύλιξε σε ένα χαρτί και αιμορραγώντας, πήγε στον αγαπημένο του οίκο ανοχής και το χάρισε σε μία γυναίκα.
 
Last edited:

Defkalion

Administrator
Μηνύματα
11.398
Likes
17.200
Ονειρεμένο Ταξίδι
Αλάσκα
Γιατί δε μεταφέρεις το κείμενό σου εδώ για να μπορεί ο κόσμος να το διαβάσει πιο εύκολα; Αυτός είναι ο σκοπός του φόρουμ.
 

Greg_ce

Member
Μηνύματα
165
Likes
3.089
Ονειρεμένο Ταξίδι
U.S. Route 66
Ο τρόπος ανάρτησης του κειμένου, τροποποιήθηκε σύμφωνα με την υπόδειξή σου. Ελπίζω αυτή η μορφή κειμένου, να είναι πιο εύχρηστη και ευκολοανάγνωστη.
 

katkats

Moderator
Μηνύματα
9.552
Likes
12.363
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ν. Αμερική
Ο τρόπος ανάρτησης του κειμένου, τροποποιήθηκε σύμφωνα με την υπόδειξή σου. Ελπίζω αυτή η μορφή κειμένου, να είναι πιο εύχρηστη και ευκολοανάγνωστη.
Πολύ καλύτερα έτσι! Άσε που η ιστορία σου θα μείνει για "πάντα" εδώ, ενώ με τα λινκ ποτέ δεν ξέρεις...
 

Greg_ce

Member
Μηνύματα
165
Likes
3.089
Ονειρεμένο Ταξίδι
U.S. Route 66
μέρα (06-08-2018)

(ARLES-AVIGNON-NIMES-MONTPELLIER-ARLES)

image093.jpg


Σήμερα το πρόγραμμά μας περιλάμβανε επίσκεψη στην Avignon. Η Avignon απέχει 46 km από την Arles. Στη διαδρομή συναντήσαμε ατέλειωτες εκτάσεις με ηλιοτρόπια.

image094.jpg


Φτάσαμε στην πόλη στις 10:00 και σταθμεύσαμε στο υπόγειο Parking Indigo Oratoire.

image095.jpg


Ξεκινήσαμε την βόλτα μας από το (Palais des papes), το παλάτι που χρησιμοποιούσαν οι πάπες όταν είχαν την έδρα τους στην Αβινιόν. Είναι από τα καλύτερα μνημεία της Γαλλίας, ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής και δείγμα δύναμης και πλούτου που είχε η πόλη την περίοδο εκείνη. Όσο εντυπωσιακό είναι εξωτερικά και μεγαλειώδες που θυμίζει τεράστιο φρούριο με επάλξεις και πολεμίστρες, άλλο τόσο είναι και εσωτερικά.

image096.png


Η Αβινιόν είναι γνωστή ως «η έδρα των 7 παπών γαλλικής καταγωγής» όπου κατά την περίοδο 1309-1377 λόγω πολιτικών αναταραχών στη Ρώμη, η έδρα της καθολικής εκκλησίας μεταφέρθηκε στην Αβινιόν. Η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία βρέθηκε υπό την επιρροή της Γαλλίας και των βασιλέων της τον 14ο αι. και επί 67 χρόνια επτά διαδοχικοί πάπες, όλοι γαλλικής καταγωγής, είχαν την έδρα τους στην Αβινιόν.

image097.jpg


Απέναντι από το παλάτι δεσπόζει το εντυπωσιακό, σε στυλ μπαρόκ κτίριο, το σημερινό Hotel des Monnaies. Στην πρόσοψή του η επιγραφή αναφέρει ότι χτίστηκε το 1619, προς τιμήν του τότε βασιλεύοντας Πάπα Παύλου του V. Πάνω από την επιγραφή, μεταξύ δύο αγγέλων, υπάρχει το οικόσημο του Πάπα Παύλου V (τον κατά κόσμο Camillo Borghese) και η παπική τιάρα. Πιο κάτω, εκατέρωθεν της επιγραφής της πρόσοψης, απεικονίζεται το οικόσημο της δυναστείας Borghese, στο οποίο ένας αετός περιστοιχίζεται από δράκους, πάνω σε πλούσιες γιρλάντες φρούτων.

image098.jpg


Στην πλατεία του παλατιού, υπάρχει ένα πανέμορφο τρενάκι το petit train Avignon, με το οποίο μπορούμε να αποκτήσουμε μια σφαιρική άποψη της παλιάς πόλης, να δούμε τα σημαντικότερα αξιοθέατα και να περιδιαβούμε τα μικροσκοπικά δρομάκια του ιστορικού κέντρου.

image099.png


Δίπλα στο παπικό παλάτι βρίσκεται ο καθεδρικός ναός Notre dam des doms, που χτίστηκε το 1150. Το επίχρυσο άγαλμα της Παναγίας στην κορυφή του καθεδρικού ναού, καθώς και ο εσταυρωμένος δίνουν μια θρησκευτική πινελιά στη πλατεία του παπικού ανάκτορου, θυμίζοντας πως κάποτε ήταν το επίκεντρο του καθολικισμού.

image100.jpg


Ανηφορίσαμε προς το πάρκο Rocher des Domes, στο επάνω μέρος της ακρόπολης της Αβινιόν. Η ανηφόρα προς το πάρκο ήταν απότομη, αλλά άξιζε τον κόπο, γιατί ήταν το ιδανικό μέρος για να χαλαρώσουμε κάνοντας μια ωραία βόλτα.

image101.png


Η θέα από εκεί προς την Avignon ήταν μαγική.

image102.jpg


Το ίδιο υπέροχη θέα είχαμε προς κάθε κατεύθυνση.

image103.jpg


Με τον ποταμό Ροδανό να διατρέχει την πόλη.

image104.jpg


Θαυμάσαμε τη μισογκρεμισμένη γέφυρα Pont d’ Avignon, επάνω στον Ροδανό ποταμό. Το όνομα της γέφυρας είναι Saint Benezet και πήρε το όνομά της από το μικρό εκκλησάκι που είναι θαμμένος ο Άγιος Benezet.

Η Pont d’ Avignon είχε μήκος 900 μ., τον 12ο αι. που χτίστηκε. Ήταν ένα τεχνολογικό επίτευγμα και γνώρισε μεγάλες δόξες, καθώς ήταν η μοναδική σταθερή γέφυρα της περιοχής. Η πόλη υπέφερε συχνά από πλημμύρες και το 1660 μέρος της γέφυρας γκρεμίστηκε από παλιρροϊκό κύμα. Σήμερα η γέφυρα έχει μόνο 4 αψίδες από τις 22 που είχε αρχικά.

image105.jpg


Στη συνέχεια κάναμε μία βόλτα στα φιδογυριστά και πολλά δρομάκια της πόλης, που είναι γεμάτα με καταστήματα.

image106.png


Και καταλήξαμε στην όμορφη κεντρική πλατεία της ιστορικής πόλης, στην Πλας ντε λ΄Ορλόζ (Place de l΄ Horloge), μπροστά στο Ηotel de Ville και στην Opera Grand Avignon.

image107.jpg


Και αφού απολαύσαμε τον καφέ μας στην Place du Palais (2 καφέδες 8,50 €), ξεκινήσαμε για το χώρο στάθμευσης. Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (7,30 €, για 31/4 ώρες, μεταξύ 10:00 και 13:15 και ξεκινήσαμε για την Nîmes.

image108.jpg


Στο δρόμο για την Nîmes, βάλαμε βενζίνη στην περιοχή της πόλης Redessan, σε βενζινάδικο Casino carburant. Η μόνη διαθέσιμη βενζίνη, ήταν απλή αμόλυβδη 95 και η αγορά καυσίμου γινόταν μόνο από αυτόματο πωλητή με υποχρεωτική χρήση κάρτας. Γεμίσαμε καύσιμο με 73,81 € και τιμή 1,44 €/lt. Ωστόσο η κάρτα μου χρέωσε 120,00 €.

Δίπλα μου έβαζαν βενζίνη δύο Γάλλοι, εκ των οποίων ο ένας μιλούσε αγγλικά. Τον ρώτησα για την παραπάνω χρέωση και πραγματικά έμεινε και εκείνος έκπληκτος. Μου είπε ότι στο κατάστημα Casino supermarché που ήταν δίπλα, δεν μιλούσαν αγγλικά. Τον ρώτησα αν μπορούσε να μου κάνει τη διερμηνεία και προσφέρθηκε να με εξυπηρετήσει. Τελικά, ο υπάλληλος του super market μας είπε ότι η εταιρεία δεσμεύει ένα επιπλέον ποσό, ως προέγκριση αγοράς και ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, αφού αποδεσμεύεται σε μικρό χρονικό διάστημα. Αφού ευχαρίστησα τον Γάλλο για την εξυπηρέτηση συνεχίσαμε το δρόμο μας.

Πάντως το επιπλέον ποσό αποδεσμεύθηκε από τη κάρτα μου στις 08-09-2018!!!

image109.png


Φτάσαμε στη Nîmes στις 14:40 και ξεκινήσαμε μια βόλτα στην πόλη με το αυτοκίνητο. Εδώ στην οδό Boulevard Victor Hugo, πηγαίνοντας για την Αρένα.

image110.png


Φτάσαμε στην εντυπωσιακή Ρωμαϊκή Αρένα (Les Arènes). Από τα 75 Ρωμαϊκά αμφιθέατρα, που σώζονται σήμερα η Αρένα της Νιμ είναι το 20ο μεγαλύτερο σε μέγεθος, με εξήντα καμάρες και χωρητικότητα 21.000 θεατών.

image111.jpg


Από το 1853, το αμφιθέατρο χρησιμοποιείται για ιπποδρομίες, ταυρομαχίες και για άλλες εκδηλώσεις ψυχαγωγίας. Είναι χαρακτηριστικό το άγαλμα του ταυρομάχου στον εξωτερικό χώρο της Αρένας.

image112.jpg


Συνεχίσαμε προς Place Gabriel Péri με την εκκλησία του Saint Baudile. Ο Saint Baudile είναι ο κύριος προστάτης της πόλης. Ο Baudile μαρτύρησε τον 3ο αιώνα, όταν αποκεφαλίστηκε από Παγανιστές που ήθελαν να τον αναγκάσουν να συμμετάσχει σε λατρεία. Ο Baudile όταν αρνήθηκε τις παγανιστικές τελετές, αφού βασανίστηκε, αποκεφαλίστηκε εκτός των προμαχώνων.

image113.png


Απέναντι από την εκκλησία είναι το Πανεπιστημίου, Université de Nîmes Site des Carmes.

image114.jpg


Περάσαμε από την Square Antonin με το άγαλμα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα.

image115.jpg


Καθώς και από το ναό του πρώτου αιώνα μ.Χ., Maison Carrée ("τετράγωνο σπίτι" μεταφράζεται). Είναι αφιερωμένος στα εγγόνια του αυτοκράτορα Αύγουστου, του Γάιου Καίσαρα και του Λούκιου Καίσαρα. Χαρακτηριστικό του ναού είναι οι κολώνες Κορινθιακού ρυθμού. Λέγεται ότι είναι ο πιο καλοδιατηρημένος ναός Ρωμαϊκής κατασκευής σε όλο τον κόσμο.

Και αφού χορτάσαμε τις βόλτες μας στη μικρή και σχετικά άγνωστη πόλη της νότιας Γαλλίας, με τα πολλά και εντυπωσιακά Ρωμαϊκά μνημεία, που λόγω αυτών αναφέρεται και ως "Ρώμη της Γαλλίας", συνεχίσαμε για την Montpellier.

Η Montpellier απέχει 58 Km, από την Nîmes. Φτάσαμε στις 16:15 και σταθμεύσαμε στο parking Indigo (Peyrou Pitot) (8 Rue du Carré du Roi, 34000 Montpellier).

image116.jpg


Δίπλα στο parking ήταν η αψίδα του θριάμβου Arc de Triomphe. Η αψίδα κατασκευάστηκε τον 16ο αιώνα, προς τιμή του Λουδοβίκου του ΙΔ’. Το πέρασμά της σηματοδοτεί την είσοδο στην παλιά πόλη.

Αυτή η Αψίδα Θριάμβου φέρει την ακόλουθη επιγραφή : « Ludovico magno LXXII annos regnante dissociatis repressis conciliatis gentibus quatuor decennali bello conjuratis pax terra marique parta 1715 », κάτι που μεταφράζεται ως ακολούθως : « Ο Λουδοβίκος ο Μέγας, του οποίου η βασιλεία διήρκεσε 72 χρόνια, έφερε την ειρήνη σε στεριά και θάλασσα αφού διαχωρίστηκε, συμφιλιώθηκε και συμπορεύτηκε με συμμαχικούς λαούς σε έναν πόλεμο διάρκειας σαράντα ετών ».


image117.jpg


Μόλις περάσαμε την αψίδα του θριάμβου συναντήσαμε στα αριστερά μας το Δικαστικό Μέγαρο (Cour d'appel). Το κτίριο χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Charles Abric μεταξύ 1846 και 1853 σε νεοκλασικό στιλ. Οι Κορινθιακού ρυθμού κίονες και το αέτωμα δίνουν μια ξεχωριστή βαρύτητα και μεγαλοπρέπεια στο κτίριο. Το αέτωμα, έργο του γλύπτη Marius Ramus, που αναπαριστά «Τη δικαιοσύνη για την πρόληψη της αθωότητας και την αποκάλυψη του εγκλήματος».

image118.jpg


Περπατήσαμε στη Rue de la Loge, που είναι ένας δρόμος γεμάτος ζωντάνια, με πλήθος κόσμου να σεργιανίζει στα καταστήματα και ταυτόχρονα να απολαμβάνει τους ήχους και τα τραγούδια των διαφόρων μουσικών του δρόμου.

image119.jpg


Και φτάσαμε στην Place de la Comedie, την κεντρική πλατεία του Montpellier στο ιστορικό κέντρο της πόλης.

image120.jpg


Εδώ ξαποστάσαμε, τρώγοντας στα Mc Donald’s (2 γεύματα big mac 17,10 €), με θέα το εντυπωσιακό κτίριο του θεάτρου La Comedie, το οποίο χτίστηκε το 1755.

image121.jpg


Ένα Καρουζέλ – σήμα κατατεθέν των γαλλικών πόλεων – συμπληρώνει το παζλ μιας ούτως η άλλως πλήρους πλατείας.

image122.jpg


Η θέση της πάντως, είναι από κάθε άποψη στρατηγική.

image123.jpg


Και αφού την φωτογραφίσαμε και τη θαυμάσαμε από κάθε οπτική της γωνία, κατευθυνθήκαμε προς το τεράστιο εμπορικό κέντρο Polygone.

image124.png


Ανατολικά της Place de la Comedie, πίσω από το εμπορικό Polygone, βρίσκεται η Place de l’ Europe.

image125.jpg


Και αμέσως μετά το τεράστιο κτίριο της περιφέρειας Languedoc-Roussillon (έργο του Ισπανού Bofill), το οποίο έχει σαφείς επιρροές από την αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική και σηματοδοτεί την αρχή της συνοικίας Antigone.

Εδώ εκπλαγήκαμε ευχάριστα, όταν διαπιστώσαμε πως οι περισσότερες οδοί της συνοικίας έχουν ελληνικά ονόματα (Rue d'Athenes, Allée de Mycènes, Rue Poséidon, Rue de Thèbes κ.α). Αυτό οφείλεται στο ότι η πλειοψηφία των δημάρχων της πόλης ήταν φιλέλληνες.

image126.jpg


Παίρνοντας το δρόμο για την επιστροφή στο σημείο που ξεκινήσαμε, περάσαμε από το μνημείο με τον εσταυρωμένο Croix De Peyrou.

image127.jpg


Δίπλα στην αψίδα του θριάμβου Arc de Triomphe, την οποία θαυμάσαμε για μία ακόμα φορά.

image128.png


Ενώ στα αριστερά μας, απέναντι από την αψίδα βρεθήκαμε στο πανέμορφο πάρκο της Place Royale du Peyrou. Το πάρκο βρίσκεται σε ύψωμα και έχει δύο επίπεδα, τα οποία προσφέρουν πανέμορφη θέα προς την πόλη.

image129.jpg


Στο πάρκο δεσπόζει, σε κυρίαρχη θέση, το άγαλμα του Λουδοβίκου του ΙΔ’.

Η Montpellier, η μεγαλύτερη πόλη και παράλληλα πρωτεύουσα της περιφέρειας Languedoc-Roussillon, μπορεί να μην είχε αυτά που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «must αξιοθέατα», όμως είναι μία πανέμορφη νεανική πόλη, κομψή και ελκυστική σε κάθε γωνιά της.

Στο δρόμο για το parking, συζητούσαμε πόσο έντονη και πλούσια επίγευση, μας άφησε αυτή η πόλη.

Πλούσιοι από εικόνες και συναισθήματα, πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (6,00 €, για 3 ώρες, μεταξύ 16:15 και 19:20 και ξεκινήσαμε για την Arles και το ξενοδοχείο IBIS Budget Arles Palais des Congrès.

μέρα (07-08-2018)

(ARLES – MARSEILLE - SAINT TROPEZ – VILLENEUVE LOUBET

image130.jpg


Αναχωρήσαμε από την Arles, έχοντας ως πρώτο μας προορισμό την πόλη του Κόμη Μοντεχρήστο, την όμορφη Μασσαλία (Marseille).

Από το ξενοδοχείο φύγαμε στις 9:00 και είχαμε να διανύσουμε 90 km μέχρι τη Marseille. Επιλέξαμε την N113 και στη συνέχεια την N568, σε μια διαδρομή παράλληλη με τον Ροδανό ποταμό, που είναι γεμάτη εύφορες καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Με την N568 φτάσαμε στην Martigues και πήραμε τον A55, με τον οποίο φτάσαμε στο Παλιό λιμάνι της Μασσαλίας στις 10:10.

Κινούμενοι με το αυτοκίνητο, χαζεύαμε τα γραφικά σπίτια στο χρώμα της τερακότας, που απλώνονταν γύρω από το λιμάνι.

image131.jpg


Και φτάσαμε, στις 10:30, στο ψηλότερο φυσικό σημείο της πόλης, όπου βρίσκεται ο ναός Notre-Dame de la Garde. Ο ναός της «καλής μητέρας», όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι.

image132.png


Ο ναός χρονολογείται από το 1864 και την κορυφή των καμπαναριών του την στολίζει το άγαλμα της Παναγίας με το βρέφος.

image133.jpg


Από το πλάτωμα του χώρου, γύρω από το ναό, απολαύσαμε μία μαγική θέα της Μασσαλίας προς όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα.

image134.jpg


Εντυπωσιακή ήταν η θέα της Δυτικής Μεσογείου και του κόλπου του Λέοντα. Στην κατεύθυνση αυτή, βλέπαμε το νησάκι με το διάσημο κάστρο - φυλακή Chateau d’If, το οποίο αποτέλεσε το 1845 πηγή έμπνευσης του Αλέξανδρου Δουμά, για το μυθιστόρημα «Κόμης Μοντεχρήστος».

image135.jpg


Το εσωτερικό του ναού μας άφησε έκθαμβους. Ότι και να γράψω είναι λίγα. Οι θόλοι, οι πολύχρωμες πέτρες, τα χρυσά ψηφιδωτά είναι κάτι το ανεπανάληπτο.

image136.jpg


Ο Ναός είχε ιδιαίτερη σημασία για τους ναυτικούς και τις οικογένειές τους, γι’ αυτό υπάρχουν πολλά τάματα και προσφορές με θέμα τη θάλασσα και τα καράβια.

Tips:

  • Ο χώρος στάθμευσης στο ναό είναι δωρεάν αλλά είναι εξαιρετικά μικρός. Για να βρει κάποιος θέση στάθμευσης πρέπει να φτάσει στο ναό πριν τις 10:30 το πρωί. Μετά επειδή καταφθάνουν τα groups των τουριστών είναι αδύνατη η προσέγγιση του ναού με το αυτοκίνητο. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει κάποιος να οπλιστεί με δύναμη, για την ανάβαση με τα πόδια.
Και αφού βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και μαγευτήκαμε από το σημείο, ξεκινήσαμε για το κοσμοπολίτικο Saint Tropez.

Από τη Μασσαλία φύγαμε στις 12:00 και είχαμε να διανύσουμε 133 km μέχρι το Saint Tropez. Επιλέξαμε την DN8 και περάσαμε από την πίστα αγώνων Circuit Automobile Paul Ricard και φτάσαμε στην Toulon. Στο δρόμο, σταματήσαμε σε μία boulangerie και πήραμε από μία ευγενέστατη κυρία 2 focaccia, 2 panna cotta και 2 cokes (15,00 €) και αφού τα απολαύσαμε σ’ ένα ξέφωτο, στο δασικό τοπίο που διασχίζαμε, συνεχίσαμε για τον προορισμό μας.

image137.jpg


Λίγο έξω από το Saint Tropez, οι google maps δεν μας έδειχναν πρόβλημα στην κυκλοφορία, κάτι ασύνηθες για το κοσμοπολίτικο θέρετρο.

image138.jpg


Τελικά σταθμεύσαμε στο Parking du Nouveau Port (1 Avenue Gén de Gaulle, 83990 Saint-Tropez), στις 14:45.

image139.png


Και περπατήσαμε περιμετρικά του λιμανιού κατευθυνόμενοι προς το κέντρο.

image140.png


Στο λιμάνι ήταν ελλιμενισμένα σκάφη, θαλαμηγοί και yachts διασημοτήτων.

image141.png


Ενώ στην προβλήτα του λιμανιού φιγουράριζαν υπεραυτοκίνητα. Μια McLaren 570S.

image142.png


Μία Rolls Royce Phantom.

image143.png


Αλλά και πιο classic, αλλά ξεχωριστά αυτοκίνητα. Όπως ένα Citroën Mehari του 1979.

image144.png


Και ένα Volkswagen Karmann Ghia Convertible του 1974.

image145.jpg


Το λιμάνι έσφυζε από κόσμο, που έκανε τη βόλτα του, ενώ στα μαγαζιά και στα ταβερνάκια γινόταν το αδιαχώρητο.

image146.jpg


image147.jpg


Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το εσωτερικό, όπου τα στενά δρομάκια με τα ψηλά κτίρια, μας εξασφάλιζαν αρκετή σκιά.

image148.jpg


Σε κάθε γωνιά υπήρχαν γραφικά καφέ και bar.

image149.jpg


Ενώ οι περισσότεροι επισκέπτες, που ήταν τουρίστες, περπατούσαν μέσα στα γραφικά στενά δρομάκια, χαζεύοντας τα αναμνηστικά που κρέμονταν στις εισόδους των μαγαζιών.

image150.png



image151.png


Κάναμε μια στάση για γλυκό στην pâtisserie La Tarte Tropézienne. Σύμφωνα με την ιστορία του χώρου, η pâtisserie ιδρύθηκε από τον Alexandre Micka το 1955. Μέχρι τότε είχε ως επωνυμία το όνομα του ιδιοκτήτη της, μέχρι που την ίδια χρονιά, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Και ο Θεός έπλασε τη Γυναίκα» η Brigitte Bardot δοκίμασε την περίφημη tarte και προέτρεψε τον ιδιοκτήτη να ονομάσει το κατάστημά του La Tarte Tropezienne.

Πήραμε από ένα millefeuille Tropézien (3,70 €/τεμ.). Τι να πω, ίσως το καλύτερο millefeuille που έχω φάει ποτέ!

image152.jpg


Συνεχίσαμε τη βόλτα μας χαζεύοντας τις βιτρίνες των καταστημάτων με τους επώνυμους οίκους.

image153.jpg


Οι τιμές των καταστημάτων ήταν ελαφρώς απλησίαστες για τα δεδομένα μας. Ενδεικτικά τα καλάθια (panier) 395 και 450 €, τα κολιέ (collier) 290 και 350 €, ενώ το μαγιό (maillot) 390 €.

image154.png


Εδώ το περίφημο εστιατόριο – καφέ Dior Des Lices.

image155.png


Και περπατώντας φτάσαμε μέχρι την προβλήτα που στο τέλος της υπάρχει ο φάρος.

image156.jpg


Πηγαίνοντας στο χώρο στάθμευσης, συζητούσαμε το πόσο μας άρεσε η μικρή αυτή πόλη που παρ’ όλη την φήμη της, παραμένει γοητευτική και απλή.

image157.png


Στην επιστροφή μας στο parking είδαμε και το νέο Vw Touareg δίπλα σε μια Porsche Cayenne. Πόσο «λίγη» φαινόταν η Porsche δίπλα του!

Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (7,00 €, για 21/2 ώρες, μεταξύ 14:45 και 17:15 και ξεκινήσαμε για το Villeneuve-Loubet και το ξενοδοχείο B&B Hôtel Villeneuve-Loubet Village.

Φεύγοντας από το Saint Tropez, η κίνηση ήταν απίστευτη. Πηγαίναμε συνεχώς με πρώτη και δεύτερη ταχύτητα μέχρι και το Port Griamaud, ενώ στη συνέχεια μέχρι το Sainte-Maxime η κατάσταση άρχισε σταδιακά να βελτιώνεται.

image158.jpg


Τελικά φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 20:30. Το ξενοδοχείο ήταν κομψό, όμορφο, περιτριγυρισμένο από πράσινο και ιδιαίτερα καθαρό και προσεγμένο.

image159.jpg


Αφού παραλάβαμε το δωμάτιό μας, από το οποίο είχαμε μια εκπληκτική θέα στο δάσος, κάναμε ένα χαλαρωτικό douche και ετοιμαστήκαμε για φαγητό.

image160.jpg


Κατευθυνθήκαμε προς την θάλασσα και αφού σταθμεύσαμε το αυτοκίνητο στο δρόμο, σε χώρο με μπλε διαγράμμιση (η στάθμευση μετά τις 19:00 είναι δωρεάν και χωρίς περιορισμό στο χρόνο), περπατήσαμε στην Boulevard des Italiens.

image161.jpg


Και αποφασίσαμε να φάμε στην pizzeria Pizzatti. Πήραμε μία pizza La Reine (Sauce Tomate – Fromage – Champignons – Jambon – Olives –Origan) και δύο cokes (20,00 €). Το απολαύσαμε μέχρι τις 23:00, διότι το κατάστημα έκλεινε εκείνη την ώρα.

Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και πριν κοιμηθούμε, προετοιμαστήκαμε για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας. Αυτό προέβλεπε επίσκεψη στη Νίκαια (Nice).
 
Last edited:

Greg_ce

Member
Μηνύματα
165
Likes
3.089
Ονειρεμένο Ταξίδι
U.S. Route 66
μέρα (08-08-2018)

(VILLENEUVE LOUBET – NICE – CAGNES SUR MER)


image162.png


Ξυπνήσαμε και η μέρα ήταν πανέμορφη, είχε ένα καταγάλανο ουρανό και έναν λαμπερό ήλιο. Κατευθυνθήκαμε στην αίθουσα του πρωινού, στην οποία είχε την επιγραφή «Le petit déjeuner, comme chez vous» (πρωινό, όπως στο σπίτι). Αρκετά καλό πρωινό, για τα δεδομένα της Γαλλίας και των πρωινών που συνήθως προσφέρουν στα ξενοδοχεία.

Και αφού ήπιαμε και τον γαλλικό καφέ μας, ξεκινήσαμε για την Nice. Το Villeneuve-Loubet απείχε 16 Km από το κέντρο της Νίκαιας. Βάλαμε λοιπόν την κατεύθυνση στο android auto και ξεκινήσαμε.

image163.png


Σε περίπου 30 min βρισκόμασταν στο Parking Promenade des Arts (18 Avenue Saint-Jean-Baptiste, Nice). Η ώρα ήταν 11:05.

image164.png


Περπατήσαμε την Avenue Saint-Jean-Baptiste με κατεύθυνση την Place Masséna. Είναι εντυπωσιακός ο ποδηλατοδρόμος διπλής κατεύθυνσης ανάμεσα στον πεζόδρομο και τον δρόμο.

image165.jpg


Στα δεξιά μας συναντήσαμε την καθολική εκκλησία Église Saint Jean-Baptiste - le Voeu.

image166.jpg


και λίγο πιο κάτω το σχολικό κτήριο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Lycée Massena.

image167.jpg


Το κτίριο αυτό χτίστηκε το 1623, ως μοναστήρι του Τάγματος των Αυγουστίνων (Augustins Déchaux). Ως σχολείο λειτούργησε από το 1812.

image168.jpg


Κατά μήκος του δρόμου θαυμάζαμε τα πανέμορφα κτίρια που μας έφερναν στο μυαλό τις ημέρες της belle époque, που είχαμε διαβάσει για την πόλη.

image169.jpg


Και φτάσαμε στην Place Masséna, την κεντρική πλατεία, που ουσιαστικά χωρίζει την παλιά από τη νέα πόλη.

Το ενδιαφέρον κεντρίζει το έργο του Καταλανού καλλιτέχνη Jaume Plensa, «Συζήτηση στη Νίκαια». Επτά μικρά αγάλματα, ανυψωμένα σε στύλους διάσπαρτους στην πλατεία, συμβολίζουν τις επτά ηπείρους του κόσμου.

image170.jpg


Η ιταλική αρχιτεκτονική κυριαρχεί, με τα έντονα χρώματα, τις καμάρες και τις στοές. Στο κέντρο της πλατείας, το Σιντριβάνι του Ήλιου, όπου στέκεται ένα άγαλμα του Απόλλωνα ύψους 7 μέτρων, πλαισιωμένο από άλλες ελληνικές θεότητες.

image171.jpg


Από την Place Masséna, μπήκαμε στην παλιά πόλη και στα γραφικά δρομάκια της.

image172.jpg


Ακολουθώντας τον δρόμο του Saint-Francois de Paul, συναντήσαμε το κτίριο της όπερας (Opéra de Nice).

image173.jpg


Και απέναντί της, την καθολική εκκλησία Église Saint-François de Paule.

image174.png


Ο δρόμος της όπερας, μας οδήγησε στην αγορά Cours Saleya, που βρίσκεται στο κέντρο της παλιάς πόλης. Μέσα σε αυτήν, υπάρχει η φημισμένη αγορά των Λουλουδιών. (Marché aux Fleurs).

image175.jpg


Βρήκαμε όλων των ειδών τα προϊόντα λαϊκής αγοράς. Οι τιμές ήταν αρκετά υψηλότερες από την Ελλάδα. Ενδεικτικά, το καρπούζι είχε 2,50 €/Kg.

image176.jpg


Ενώ οι ντομάτες είχαν 3,40 €/Kg.

image177.png


Στην συνέχεια ξεχυθήκαμε στα γραφικά δρομάκια της παλιάς πόλη της Νίκαιας.

image178.png


Τα γραφικά στενάκια ήταν γεμάτα χρώματα, εκκλησίες, μαγαζιά, μικρά παζάρια.

image179.png


Μας εντυπωσίασε η αρχιτεκτονική της πόλης και τα χρώματά της που μας θύμισαν περισσότερο Ιταλία. Δεν είναι τυχαίο αυτό, αφού η πόλη παρέμεινε υπό ιταλική κατοχή μέχρι το 1860, οπότε και ενσωματώθηκε από τη Γαλλία.

image180.png


Ωστόσο οι επιδράσεις του ιταλικού στοιχείου στη γαλλική κουλτούρα, έδωσε πραγματικά έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στην πόλη.

Ακόμη και η επίσημη γλώσσα τους, η Νισάρτ (Niçard), είναι ουσιαστικά μια μίξη γαλλικών και ιταλικών. Αυτό διαπιστώνεται στις πινακίδες των δρόμων, στις οποίες τα ονόματα είναι γραμμένα στα γαλλικά και στα Niçard.

image181.jpg


Σε όλη την παλιά πόλη υπήρχαν μαγαζιά για να καθίσεις να απολαύσεις την μπύρα σου και να χαζεύεις τον κόσμο που πηγαινοέρχεται.

image182.png


Μετά από αρκετή περιπλάνηση στην πόλη, κάναμε μία στάση για παγωτό στην Gelateria Azzuro. Οι γεύσεις που επιλέξαμε ήταν crème brullet και nocciola (3,60 €, ο κώνος των 2 γεύσεων).

image183.jpg


Και αφού περιδιαβήκαμε αρκετά την παλιά πόλη, φτάσαμε στην περίφημη Promenade des Anglais, τον παραλιακό δρόμο της Παραλίας των Αγγέλων (Baie des Anges).

image184.png


Περπατώντας κατά μήκος της παραλιακής οδού εκεί που ανηφορίζει ο δρόμος βρίσκεται το Hotel Suisse, ενώ ακριβώς από πάνω του υπάρχει ο Λόφος του Κάστρου (Colline du Chateau).

image185.jpg


Ανεβήκαμε στο Colline du Chateau με το Ascenseur du Chateau, διότι έιχε αρκετή ζέστη και η ανάβαση με τα πόδια θα ήταν αρκετά κουραστική.

Ο λόφος μας προσέφερε μια πανοραμική θέα της Promenade des Anglais.

image186.png


Από εκεί είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το μπλε της Μεσογείου, μέσα από το πυκνό πράσινο του λόφου. Αυτός ο συνδυασμός έδινε στο τοπίο μία μοναδική ομορφιά.

image187.png


Το Parc du Chateau δεν έχει θέα μόνο στην Promenade, αλλά και στο λιμάνι Lympia.

image188.png


Στο Parc du Chateau, συναντήσαμε μικρές γωνιές με παγκάκια και τη φοβερή θέα να απλώνεται μπροστά, ενώ υπάρχουν ακόμη και παιδικές χαρές και μικρά μαγαζιά με σουβενίρ.

image189.jpg


Μια πολύ όμορφη έκπληξη, ήταν τα ψηφιδωτά δάπεδα με παραστάσεις από την Οδύσσεια. Στο ψηφιδωτό που απεικόνιζε το πλοίο του Οδυσσέα υπήρχε η επιγραφή «Heureux qui comme Ulysse a fait un beau voyage», δηλαδή «Ευτυχής είναι αυτός, που όπως ο Οδυσσέας, έκανε ένα ωραίο ταξίδι».



image190.jpg


Εδώ αισθανθήκαμε εθνικά υπερήφανοι, για την τοποθέτηση σε τόσο περίοπτη θέση των εικόνων που ξεπηδούσαν μέσα από την Οδύσσεια του Ομήρου.

image191.jpg


Εντυπωσιακό ήταν, που πολλοί τουρίστες προσπαθούσαν να καταλάβουν τα ελληνικά γράμματα των λέξεων. Ακούγοντάς μας δε, να τα διαβάζουμε μας κοιτούσαν εκστασιασμένοι.

Οι Γάλλοι στα ψηφιδωτά αυτά, αποτύπωσαν τον αγάπη τους για την Ελλάδα και έδειξαν ότι ποτέ δεν ξέχασαν ότι η Νίκαια χτίστηκε από Έλληνες, περίπου το 350 π.Χ. που της έδωσαν το όνομά Νίκη, από τη θεά Νίκη. Αργότερα, οι Ρωμαίοι την μετονόμασαν Νίκαια.

image192.jpg


Λίγο πιο κάτω ένας τεχνητός καταρράχτης,o Cascade Dijon, μας δρόσισε με τα σταγονίδια νερού που αντανακλώνταν από την πτώση τους.

image193.png


Και αφού απολαύσαμε το μεσημέρι μας στο ονειρικό αυτό πάρκο, κατεβήκαμε και πάλι με το asceneur και ακολουθώντας αντίστροφη πορεία κατευθυνθήκαμε προς την Place Masséna και την Promenade du Paillon που βρίσκεται δίπλα της.

Περάσαμε από το Fontaine Miroir d’eau, τον «υδάτινο καθρέφτη», που τραβάει την προσοχή.
image194.png


Και διασχίσαμε το πάρκο Promenade du Paillon.

image195.jpg


Εδώ υπάρχει άλλο ένα αντίγραφο αγάλματος του Δαβίδ από τον Μιχαήλ Άγγελο. Προς το τέλος της Promenade du Paillon, κοντά στην Place Garibaldi, βρίσκεται το Μουσείο Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης ( MAMAC).

Ακριβώς κάτω από το μουσείο βρισκόταν το Parking Promenade des Arts. Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (9,40 €, για 51/4 ώρες, μεταξύ 11:10 και 16:25 και ξεκινήσαμε για το Villeneuve-Loubet και το ξενοδοχείο B&B Hôtel Villeneuve-Loubet Village.


image196.jpg


Κατευθυνθήκαμε μέσω του παραλιακού δρόμου και την Promenade des Anglais.

image197.jpg

Και μέσα από το αυτοκίνητο θαυμάσαμε το ιστορικό ξενοδοχείο Negresco.

Αφού φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 17:45, κάναμε ένα douche και χαλαρώσαμε για ένα τρίωρο, πριν ξεκινήσουμε την απογευματινή μας έξοδο.

Στις 20:45 ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο για φαγητό στο διπλανό χωριό Cagnes sur Mer. Τελικά καταλήξαμε να φάμε κάτι στα γρήγορα από τα Mc Donald’s (δύο γεύματα McMenu 8,00 €/έκαστο), διότι μας γεννήθηκε η επιθυμία να ξαναπάμε στη Νίκαια για μία βραδινή βόλτα.

image198.jpg


Η πόλη το βράδυ αποκτά άλλη όψη και ρομαντισμό. Κάναμε μια μεγάλη βόλτα με το αυτοκίνητο σ’ όλη την πόλη.

image199.jpg


Και αφού είδαμε άλλη μία φορά τα φωτισμένα αξιοθέατα της πόλης, επιστρέψαμε στις 01:00 για ύπνο και ανασυγκρότηση των δυνάμεών μας.

Την επόμενη μέρα είχαμε στο πρόγραμμα, την επίσκεψή μας στο κοσμοπολίτικο Monaco.

Info:

Η Νίκαια ήταν ένας χειμερινός προορισμός ήδη από τον 19ο αιώνα, όταν η Βασίλισσα Βικτωρία της Αγγλίας λόγω του ήπιου κλίματος που είχε η περιοχή, περνούσε τους χειμώνες της στην όμορφη αυτή πόλη της νότιας Γαλλίας.

Τα χρόνια εκείνα δεν ήταν της μόδας η θάλασσα και τα μπάνια. Η ευρύτερη περιοχή αποτελούσε επιλογή για χειμερινές διακοπές πλουσίων.

Αργότερα αριστοκράτες και εύποροι Άγγλοι, αποφάσισαν να κατοικήσουν μόνιμα στην πόλη, μιμούμενοι τη βασίλισσα, αναζητώντας και αυτοί καλύτερο κλίμα από τις βόρειες περιοχές που έμεναν. Τους ακολούθησαν καλλιτέχνες και ζωγράφοι που μετοίκησαν στην πόλη και εμπνεύστηκαν από την ομορφιά της.

Έτσι άρχισαν να συρρέουν στη Κυανή Ακτή Ευρωπαίοι, Αμερικανοί και Ρώσοι πλούσιοι. Μάλιστα έλεγαν ότι έβρισκες χαβιάρι πιο συχνά στη Νίκαια από τη Μόσχα!

Πολλοί Ρώσοι αριστοκράτες που διέμεναν στη Νίκαια, μετά τα γεγονότα της ρωσικής επανάστασης κατά το έτος 1917, ξέπεσαν μέσα σε μια νύχτα και συνέβη το εξής αξιομνημόνευτο. Έπιασαν δουλειά ως υπάλληλοι στα ξενοδοχεία που μέχρι πρότινος διέμεναν!

μέρα (09-08-2018)

(VILLENEUVE LOUBET – MONACO – EZE – ANTIBES)


image200.jpg


Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο μας στις 9:15, με κατεύθυνση την Nice -Villefranche sur Mer - Beaulieu sur Mer – Monaco.

image201.jpg


Στην διαδρομή σταματήσαμε για να θαυμάσουμε από ψηλά το φωλιασμένο ανάμεσα σε άφθονη βλάστηση Beaulieu sur Mer. Beaulieu σημαίνει "όμορφο μέρος" στα γαλλικά και πράγματι διαπιστώσαμε ότι ο χαρακτηρισμός ανταποκρινόταν σ’ αυτό που βλέπαμε.

image202.jpg


Τελικά φτάσαμε στο Monaco στις 10:30 και κατευθυνθήκαμε στο Parking du Chemin des Pêcheurs (4 Avenue Saint-Martin, Monaco), κάτω από το Ωκεανογραφικό Μουσείο. Κάναμε αρκετούς γύρους για να το βρούμε, διότι αποσυχρονιζόταν το gps λόγω των πολλών τούνελ. Όταν φτάσαμε, δυστυχώς ήταν πλήρες και έτσι κατευθυνθήκαμε στην δεύτερη εναλλακτική επιλογή στάθμευσης, το Parking de la Colle (Boulevard Charles III, Monaco). Αφού πάλι ψιλοχαθήκαμε κάνοντας κάποιους επιπλέον γύρους, τελικά το βρήκαμε και σταθμεύσαμε στον 10ο υπόγειο όροφο, αφού οι τρείς πρώτοι υπόγειοι όροφοι ήταν για τους κατοίκους, και οι υπόλοιποι έξι ήταν πλήρεις. Ωστόσο υπήρχε εξαιρετικός σχεδιασμός στην ράμπα καθόδου, στην οποία ακολουθώντας μία σταθερή ακτίνα στροφής, μπορούσες να κατέβεις όλους τους ορόφους, χωρίς να διορθώσεις το τιμόνι του αυτοκινήτου, ούτε κατά 1ο .

image203.jpg


Ακριβώς απέναντι από το parking, περπατώντας βρεθήκαμε στο πολύ ωραίο λιμανάκι Fontvieille Harbour, ακριβώς κάτω από τον του βράχο που βρίσκεται το παλάτι.

image204.jpg


Αφού πρώτα περάσαμε από το εμπορικό πολυκατάστημα Centre Commercial de Fontvieille, και την Esplanade Rainier III.

image205.jpg


Στη συνέχεια ακολουθήσαμε τον οδό Boulevard Charles III, για να ανεβούμε στο βράχο του παλατιού.

image206.jpg


Στο δρόμο οι φωτογραφική μας μηχανή και τα κινητά μας τηλέφωνα, είχαν πάρει φωτιά.

image207.jpg


Και από το σημείο αυτό, δίπλα στην Avenue de la Porte Neuve, ξεκινήσαμε την ανάβαση της ράμπας των πεζών, για το παλάτι.

image208.jpg


Όταν φτάσαμε στο το επιβλητικό «Palais du Prince», η ώρα ήταν ακριβώς 12:00 και γινόταν η αλλαγή της φρουράς.

Το εντυπωσιακό παλάτι, αποτελεί την επίσημη κατοικία του εκάστοτε Πρίγκηπα του Μονακό από το 1297.

image209.jpg


Από την πλατεία του παλατιού θαυμάσαμε τη θέα από ψηλά προς το λιμανάκι Fontvieille Harbour.

image210.png


Το ίδιο όμορφη θέα είχαμε και προς το πιο διάσημο λιμάνι Port Hercule. Από εδώ φαίνεται και ένα τμήμα της περίφημης διαδρομής του Circuit de Monaco, μπροστά από την περίφημη Piscine.


image211.jpg


Από την πλατεία του παλατιού ξεκινούν τα δρομάκια για την Παλιά Πόλη. Τα όμορφα πλακόστρωτα δρομάκια έσφυζαν από κόσμο.
image212.png


Περπατήσαμε αρκετά και ψωνίσαμε αναμνηστικά μπλουζάκια, με το λογότυπο Monaco και Monte Carlo.

image213.png


Και συνεχίσαμε βαδίζοντας στην Rue Colonel Bellando de Castro.

image214.jpg


Φτάσαμε στο Δικαστικό Μέγαρο (Palais de Justice), δίπλα από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου.

Υπάρχει η φήμη, ότι η δικαιοσύνη του Μονακό για τους Μονεγάσκους, είναι αρκετά ελαφριά στις καταδίκες, σε αντίθεση με αυτή των Γάλλων, η οποία είναι πολύ σκληρή προς τους εναγόμενους.

image215.jpg


Ακριβώς δίπλα από το Δικαστήριο ήταν ο Saint Nicholas Cathedral. Ο ναός ήταν εντυπωσιακός εξωτερικά και αποφασίσαμε να τον επισκεφθούμε και στο εσωτερικό του. Στην είσοδο του ναού υπήρχαν δύο φύλακες που δεν επέτρεπαν την είσοδο των γυναικών με ακάλυπτους τους ώμους. Ο έλεγχος ήταν αυστηρός, διότι το επέβαλε η ιερότητα του χώρου, αλλά μέσα στον χώρο του ναού υπήρχαν αυτόματα μηχανήματα πώλησης σουβενίρ και αναμνηστικών. Το ανωτέρω, μας έκανε να αισθανθούμε ότι βρισκόμασταν σε μια καλοστημένη επιχείρηση, παρά σ’ έναν καθεδρικό ναό.

image216.jpg


Ο ναός εσωτερικά ήταν εξίσου εντυπωσιακός και είχε αξιοσημείωτη αρχιτεκτονική. Στο εσωτερικό του ήταν όλοι οι πριγκηπικοί τάφοι των μελών της οικογένειας Royal Monegasque.

image217.png


image218.png


Μεταξύ των τάφων, υπήρχαν και του πρίγκηπα Rainier III και της Grace Kelly. Λέγεται ότι κάθε πρωί οι κόρες τους φροντίζουν να τοποθετούνται στους τάφους των γονιών τους φρέσκα λουλούδια.

image219.png


Απέναντι από τον Ναό υπάρχει είναι ένα κρυφό μαργαριτάρι στο Μονακό! Οι κήποι «Jardins de Saint-Martin». Το σημείο αυτό, διαφέρει πραγματικά από την υπόλοιπη πολύβουη πόλη. Βρίσκεται μέσα σε πλούσια βλάστηση, μακριά από την τουριστική πολυκοσμία και με μια υπέροχη θέα στην Μεσόγειο.

Κατεβαίνοντας στους κήπους συναντήσαμε το Statue «Le carrefour de la vie» (Το σταυροδρόμι της ζωής).

image220.png


Και λίγο πιο κάτω, βρεθήκαμε στο άγαλμα του «Prince Albert Ι».

image221.jpg


Από το σημείο του αγάλματος βγάλαμε εκπληκτικές φωτογραφίες. Εδώ φαίνεται το περίφημο Ωκεανογραφικό μουσείο. Το μουσείο είναι στην κυριολεξία κτισμένο πάνω στα απόκρημνα βράχια της ακτής.



image222.jpg


Το Ωκεανογραφικό μουσείο του Μονακό λειτουργεί από το 1910. Βρίσκεται στην περιοχή Monaco-Ville.

Μπροστά από την είσοδο του μουσείου, υπάρχει ένα μικρό κίτρινο υποβρύχιο, το οποίο χρησιμοποίησε ο εξερευνητής Jacques-Yves Cousteau.

image223.png


Do you know this song? … we all live in a yellow submarine.

image224.png


Αφού χορτάσαμε εικόνες, γεμάτοι εμπειρίες, επιστρέψαμε στην πλατεία του παλατιού και κατηφορίσαμε προς τον χώρο στάθμευσης.

Θέλαμε να κάνουμε με το αυτοκίνητο μια βόλτα στο σύγχρονο τμήμα του Μονακό και ειδικά στη συνοικία Monte Carlo.

Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (11,50 €, για 33/4 ώρες, μεταξύ 11:15 και 15:00) και ξεκινήσαμε να κάνουμε την διαδρομή του περίφημου Circuit de Monaco.

image225.jpg


Γινόταν το αδιαχώρητο από την κίνηση, αλλά δεν πτοηθήκαμε. Είχαμε την μοναδική ευκαιρία να οδηγήσουμε στους δρόμους που διεξάγεται ο πιο διάσημος αγώνας της F1 και θα το κάναμε με οποιαδήποτε συνθήκη και αν ίσχυε. Ήταν από τις λίγες φορές που διασκεδάζαμε το μποτιλιάρισμα.

image226.jpg


Ακολουθήσαμε την Avenue d'Ostende, λίγο μετά την στροφή Beau Rivage.

image227.jpg


Εδώ, το ανηφορικό κομμάτι με την τράπεζα HSBC στα αριστερά μας και αμέσως μετά το Hôtel Hermitage Monte Carlo.

image228.jpg


Και περάσαμε τη στροφή Massenet, λίγο πριν το θρυλικό Καζίνο του Monte-Carlo.

image229.jpg


Από τη στροφή casino, μια φωτογραφία του κτιρίου.

image230.jpg


Μπροστά από το καζίνο σταθμευμένα υπέροχα αυτοκίνητα, και ευγενείς παρουσίες.

image231.jpg


Το καζίνο αποτελεί μία από τις δημοφιλέστερες τουριστικές ατραξιόν και το συγκρότημά του περιλαμβάνει ένα θέατρο, ένα κτίριο μπαλέτου και την όπερα.

image232.jpg


Μπροστά από το καζίνο υπάρχουν πανέμορφοι κήποι και σιντριβάνια.

image233.jpg


Και αφού περάσαμε την στροφή Mirabeau και την περίφημη κλειστή στροφή του Grand Hotel, βλέπαμε ήδη το Tunnel. Ρίγη συγκίνησης…

image234.jpg


Αμέσως μετά κατηφορίσαμε για την στροφή Tabac, λίγο πριν την Piscine

image235.jpg


Και εδώ στο βάθος η στροφή Rascasse, ενώ στη συνέχεια ακολουθεί η στροφή Antony Noghes και η γραμμή εκκίνησης-τερματισμού.

Ύστερα απ’ αυτή την περιήγηση στους δρόμους του Monaco, αναχωρήσαμε για το μεσαιωνικό χωρίο Èze.

Τι μας εντυπωσίασε στο Monaco.
  • Η πυκνή του δόμηση και η μεγάλη του οικιστική ανάπτυξη. To μικρό πριγκιπάτο της Κυανής Ακτής συνεχώς μεγεθύνεται, τόσο καθ’ ύψος όσο και υπόγεια, διότι λόγω της μικρής του έκτασης (1,95 Km2), δεν υπάρχει άλλος ελεύθερος χώρος για δόμηση. Αποτελεί το πιο πυκνοκατοικημένο κράτος στον κόσμο, έχει δε τόσους πολλούς ουρανοξύστες, που πολλοί το αποκαλούν «Χονγκ Κονγκ της Μεσογείου» ή «παραθαλάσσιο Λας Βέγκας».

  • Το ότι αποτελεί έναν επίγειο φορολογικός παράδεισο, για τους κατοίκους του, γιατί έχει μια και μοναδική πρωτοτυπία. Οι υπήκοοι του, οι Μονεγάσκοι, δεν πληρώνουν φόρους!

  • Οι βίλες, τα επιβλητικά ξενοδοχεία, τα γκουρμέ εστιατόρια και οι ακριβές μπουτίκ.

  • Η κομψότητα, η καθαριότητα και γενικότερη η φινέτσα της πόλης, που την κάνει να ξεχωρίζει.

  • Η ιδιαίτερη ομορφιά του τόπου, που παντρεύει το παραδοσιακό και το παλαιό, με την σύγχρονη αισθητική και την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.

Info:
  • Η οικογένεια Γκριμάλντι
Η οικογένεια Γκριμάλντι, που κατάγονταν από τη Γένοβα της Ιταλίας, κληρονόμησε το πριγκιπάτο από το 14ο αι. και απέκτησε πριγκιπικό τίτλο. Τότε το Μονακό εκτεινόταν από τη Μεντόν έως την Αντίμπ και συντηρούνταν από τους φόρους της καλλιέργειας των λεμονιών. Όταν το 1860 η Μεντόν παραχωρήθηκε στη Γαλλία, το Μονακό κόντεψε να χρεοκοπήσει. Όμως ο τότε πρίγκιπας Κάρολος Γ΄ κατασκεύασε ένα καζίνο σε μια έρημη και βραχώδη περιοχή, σε ένα λόφο, ο οποίος προς τιμήν του από τότε ονομάστηκε Μόντε Κάρλο (βουνό του Καρόλου). Πάρα πολλοί ήταν οι πελάτες του καζίνο, το εγχείρημα αποδείχθηκε επικερδές, έγινε διάσημο, απέφερε πολλά έσοδα στο πριγκιπάτο και το Μονακό όχι μόνο δεν χρεοκόπησε, αλλά αντιθέτως απάλλαξε από τους φόρους τους κατοίκους του.

Στα χρόνια που πέρασαν, η ιστορία των Γκριμάλντι συνεχίστηκε. Οι εποχές ήρθαν και πέρασαν, αλλά η παραμυθένια εποχή του Μονακό ήρθε μόνο, όταν ο πρίγκιπας Ρενιέ Γ΄ παντρεύτηκε την Αμερικανίδα ηθοποιό Γκρέις Κέλι. Τότε το Μονακό πήρε άλλη λάμψη. Πήρε λάμψη γυναίκας, ομορφιάς, οικογένειας, ευτυχίας. Δυστυχώς όμως η ευτυχία αυτής της παραμυθένιας εποχής κόπηκε απότομα, όταν η Γκρέις σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα το 1982. Η ιστορία παρόλα αυτά συνεχίζεται, γιατί συνεχίζεται και η ζωή όλων αυτών που μένουν, ωστόσο σύμφωνα με τη συνθήκη του 1918, αν η οικογένεια Γκριμάλντι εξαλειφθεί, το πριγκιπάτο του Μονακό θα ανακηρυχθεί αυτόνομο κράτος, κάτω από τη γαλλική προστασία.

image236.png


Στο Èze φτάσαμε στις 16:00. Το μικρό αυτό χωριουδάκι είναι σκαρφαλωμένο πάνω σε ένα βραχώδη λόφο, σε ύψος 427 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και περιβάλλεται από ένα κάστρο του 12ου αιώνα.

Θεωρείται η εναλλακτική επιλογή για όσους δεν αντέχουν τη λάμψη και το θόρυβο της πολύβουης Κυανής Ακτής.

Το Èze αποτελούσε αγαπημένο προορισμό του πατέρα των κινουμένων σχεδίων, Walt Disney.

image237.jpg


Στους πρόποδες του βράχου που στέκει το Èze, βρεθήκαμε στο ναό της ιστορικής αρωματοποιίας Fragorand.

image238.jpg


Η Fragonard ιδρύθηκε το 1926 και πήρε το όνομα της από τον γνωστό ζωγράφο, τιμής ένεκεν.

Τα πιο δημοφιλή αρώματα, που αγόραζε ο κόσμος, ήταν από λεβάντα, άνθη πορτοκαλιάς, γιασεμί, βιολέτα και εκατοντάφυλλο τριαντάφυλλο.

Τελικά αναχωρήσαμε από το Èze στις 17:00, ενώ είχε αρχίσει να βρέχει έντονα. Απείχαμε 12 km από την Νίκαια και 16 Km από το Villeneuve Loubet.

Ε λοιπόν, λόγω της απίστευτης κίνησης που είχε ο δρόμος, για μία απόσταση 28 Km, κάναμε 21/2 ώρες.

Κάναμε μία στάση στην Cagnes-sur-Mer για την αγορά 2 εξάδων νερού από το Casino supermarché (2x6 Vittel 5,88 €) και κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο.

Φρεσκαριστήκαμε στα γρήγορα και βγήκαμε για φαγητό. Τα εστιατόρια στο χωρίο έκλειναν στις 22:00 και η ώρα ήταν ήδη 20:00.

image239.jpg


Καθίσαμε στο restaurant Au Garçon Boucher (Place de Verdun, Villeneuve-Loubet).

image240.jpg


Παραγγείλαμε brochettes d' agneau (σουβλάκια αρνιού με τηγανιτές πατάτες), salade Italienne (salade, tomates, mozzarella, jambon cru, gressins, basillic) και 2 μπύρες Stella Artois. Το φαγητό ήταν υπέροχο και φθηνό για τα δεδομένα της νότιας Γαλλίας (πληρώσαμε 52,00 €).

Ωστόσο η ώρα είχε πάει 21:30 και ήδη οι υπάλληλοι του καταστήματος είχαν ξεκινήσει να μαζεύουν τα καθίσματα του εξωτερικού χώρου, διότι σε μισή ώρα θα έκλειναν.

Χορτάτοι πλέον, αποφασίσαμε να κάνουμε μια βραδινή βόλτα στην κοντινή Antibes, από την οποία απείχαμε μόνο 10 km.

Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν η παραλιακή, με την οποία καταλήξαμε στο Port Vauban Antibes.

Η Antibes, δεν έχει τον κοσμοπολίτικο αέρα των άλλων πόλεων της Κυανής Ακτής, ωστόσο θυμίζει ελληνικό νησί, με το φρούριο στο λιμάνι, τα χαμηλά χρωματιστά σπιτάκια και τα όμορφα καντούνια, που παραπέμπουν σε νησιά του Ιονίου.

Αφού κάναμε μία ωραία βόλτα, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, για ανασύνταξη των δυνάμεών μας και για ύπνο.
 
Last edited:

Greg_ce

Member
Μηνύματα
165
Likes
3.089
Ονειρεμένο Ταξίδι
U.S. Route 66
10η μέρα (10-08-2018)

(VILLENEUVE LOUBET – CANNES - NICE)

image241.jpg


Η σημερινή ημέρα περιλάμβανε επίσκεψη σε μία από τις πιο γνωστές πόλεις της Γαλλικής Ριβιέρας, την διάσημη Cannes.

image242.jpg


Ξεκινήσαμε στις 10:00, αφού πήραμε το πρωινό μας. Η απόστασή από το ξενοδοχείο μας για τις Cannes ήταν 20,00 Km. Στη διαδρομή σταματήσαμε για βενζίνη, σε πρατήριο Total Access (3 Avenue de Cannes) και επιτέλους βρήκαμε βενζίνη SP98 με τιμή 1,53 €/lt. Βάλαμε ποσότητα καυσίμου, που αντιστοιχούσε σε 70,00 € και ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας.

image243.jpg


Στην Cannes φτάσαμε στις 11:00 και κατευθυνθήκαμε στο Parking Suquet Forville (7 Rue Louis Pastour, 06400 Cannes). Όταν φτάσαμε, είδαμε στον ηλεκτρονικό πίνακα την ένδειξη complet, ήταν πλήρες. Έτσι κατευθυνθήκαμε στην δεύτερη εναλλακτική επιλογή στάθμευσης, το Parking Pantiero (Promenade de la Pantiero, Cannes), μέσα στο λιμάνι Port de Cannes.

Εκεί βρήκαμε θέση μετά από αρκετούς γύρους, στον 2ο υπόγειο όροφο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, μία από τις λιγοστές που είχαν απομείνει.

Δίπλα μας ήταν σταθμευμένη μία Ferrari F12 Berlinetta. Η εντυπωσιακή F12 έχει V12 κινητήρα, κυβισμού 6.262 cm³, ιπποδύναμη 740 PS και 69 Kg·m ροπής στις 6.000 rpm.

image244.jpg


Ο χώρος που σταθμεύσαμε ήταν ακριβώς δίπλα στο Palais des Festivals. Η εικόνα, των κατά βάσει Κινέζων γυναικών, που περίμεναν μέσα στο λιοπύρι υπομονετικά τη σειρά τους, για μια φωτογραφία στο κόκκινο χαλί, πραγματικά μας ξεπερνούσε!

Για να πω την αλήθεια, στην αρχή όταν είδαμε την πολυκοσμία μπροστά από το χώρο διεξαγωγής του Φεστιβάλ κινηματογράφου, θεωρήσαμε ότι απλά ήταν ένας group τουριστών που έκανε την ξενάγησή του. Πήγαμε λοιπόν και εμείς προς το περίφημο κόκκινο χαλί. Όταν όμως ανέβηκε τις σκάλες η γυναίκα μου για μια αναμνηστική φωτογραφία, άρχισαν να ωρύονται οι Κινέζες στην δική τους, ακαταλαβίστικη για μας, γλώσσα. Ειλικρινά δεν αντιληφθήκαμε το λόγο που κραύγαζαν και συνεχίσαμε τη λήψη των αναμνηστικών φωτογραφιών. Μέχρι που κάποια στιγμή η αρχηγός της αποστολής τους με έπιασε από το χέρι και προσπάθησε να με ψέξει για τη στάση μας και το ότι προηγούνταν στη σειρά. Τα είπαμε ένα χεράκι στα αγγλικά, διότι είχε οικειοποιηθεί ένα δημόσιο χώρο και προσπαθούσε να επιβάλλει τους δικούς της κανόνες, προσπαθώντας μάλιστα να με χειραγωγήσει εκτός του χώρου. Τα καταγράφω σχετικά ανώδυνα, γιατί της είπα και κάτι γαλλικά… but anyway...

… και μετά από αυτό το ευτράπελο περιστατικό, συνεχίσαμε την βόλτα μας.

image245.png


Περάσαμε από τον δρόμο που υπάρχουν τα αποτυπώματα στο τσιμέντο από τις παλάμες των ηθοποιών που βραβεύθηκαν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.

image246.jpg


Περπατήσαμε κατά μήκος της La Croisette, που πηγαίνει παράλληλα με τη θάλασσα. Στα αριστερά μας συναντήσαμε το πεντάστερο ξενοδοχείο Hôtel Barrière Le Majestic Cannes.

image247.jpg


Ενώ η δημοτική plage έσφυζε από κόσμο.

image248.jpg


Λίγο πιο κάτω το βρεθήκαμε στο ονειρικό ξενοδοχείο InterContinental Carlton Cannes. Εδώ τα είδαμε όλα…

Μπροστά από το ξενοδοχείο ήταν σταθμευμένα απίστευτα υπεραυτοκίνητα.

image249.jpg


Μία Mercedes G 63 AMG 6x6, με κινητήρα 5,5λιτρο διτούρμπινο V8 της AMG με 544 PS.

image250.jpg


Μία MANSORY Stallone, που βασίζεται στη Ferrari 812. Ο V12 κινητήρας των 6.5 lt της 812 Superfast, έχει αναβαθμιστεί σε απόδοση και φτάνει τους 830hp, ενώ η ροπή έχει επίσης αυξηθεί στα 74 Kg·m.


image251.jpg


Ένα αυτοκίνητο έργο τέχνης, απ‘ όποια μεριά και αν το δεις.

image252.jpg


Μία Ferrari 488 GTB, με κινητήρα 3,9 lt, που αποδίδει 670 PS.

image253.jpg


Μία Bugatti Chiron με κινητήρα W16 8,00 lt, που αποδίδει 1500 PS, σε χρώμα μαύρο – λευκό. Η τιμή του εν λόγω αυτοκινήτου; …2.400.000 €. Και το έχουν στο δρόμο!!!

image254.jpg


Και μία άλλη σε composer λευκού – μαύρου.

image255.jpg


Μετά τις Bugatti, η Lamborghini Aventador Superveloce Coupé, μας φάνηκε εξαιρετικά γήινη!

image256.jpg


Καθώς και η Lamborghini Aventador S Roadster, με κινητήρα 6,50 lt, που αποδίδει 740 PS και τιμή 650.000 €. Θα την έλεγες και ευκαιρία…

Σε όποιο χρώμα προτιμάτε…

image257.jpg


Και η όμορφη πίσω όψη!

image258.jpg


C'est magnifique!!!

Μήπως είδατε τις πινακίδες; Καταραμένη κρίση…

image259.jpg


Μία McLaren 720S με κινητήρα 4,00 lt, που αποδίδει 720 PS.
image260.png


Και μια σπάνια Pagani Huayra με κινητήρα V12 6,00 lt, που αποδίδει 730 PS χωρίς καθορισμένη επίσημα τιμή πώλησης.

image261.jpg


Το εσωτερικό της Pagani Huayra είναι φανταχτερό. Κάθε μέρος του εσωτερικού είναι κατασκευασμένο στο χέρι. Δεν υπάρχει ίχνος πλαστικού πουθενά, παρά μόνο άριστης ποιότητας δέρμα.

image262.png


image263.png


image264.png


Στην είσοδο του ξενοδοχείου Carlton, εκθέτονταν η νέα Rolls Royce Cullinan, το πρώτο μοντέλο SUV της μάρκας.

image265.jpg


Πραγματικά ήμασταν εκστασιασμένοι με τα ασύλληπτα υπεραυτοκίνητα. Τόσο πολύ δε, που αφού τα περιεργαστήκαμε από κοντά διεξοδικά, στη συνέχεια καθίσαμε ακριβώς απέναντι για τα απολαύσουμε και από απόσταση. 'Οπως ακριβώς κάνουμε και σ’ ένα έργο τέχνης.

Τα αυτοκίνητα που εξέρχονταν από το parking του ξενοδοχείου ήταν σαν αυτό… no comments…

image266.jpg


Και μετά απ’ αυτή την απόλαυση, κάναμε μία βόλτα στην παλιά πόλη της Cannes.

image267.jpg


Ήταν πραγματικά εντυπωσιακές οι ζωγραφισμένες όψεις των κτιρίων.

image268.jpg


Και αφού περάσαμε από το πανέμορφο Δημαρχείο της πόλης (Hotel de Ville), κατευθυνθήκαμε προς τον χώρο στάθμευσης για να πάρουμε το αυτοκίνητο και να κάνουμε μία βόλτα εποχούμενοι.

Πληρώσαμε το Parking στο αυτόματο μηχάνημα (8,90 €, για 21/2 ώρες, μεταξύ 11:15 και 13:45) και ξεκινήσαμε να κάνουμε μία βόλτα παραλιακά, παράλληλα με την La Croisette.

Φτάνοντας μπροστά από το ξενοδοχείο Carlton, σταματήσαμε σε μία διάβαση πεζών, όπου μία συνοδός του ξενοδοχείου οδηγούσε κάποιους ενοίκους στην απέναντι ιδιωτική παραλία. Καθώς περνούσαν, η συνοδός κοπέλα μας χαμογέλασε και οι πελάτες της κοιτούσαν μία την πινακίδα του αυτοκινήτου μας και μία εμάς. Μάλλον τους φανήκαμε ως εξωγήινοι!

Εδώ θα ’θελα να σημειώσω ότι όλες τις ημέρες που βρισκόμασταν στη Γαλλία δεν είδαμε ούτε ένα αυτοκίνητο με ελληνικές πινακίδες! Ίσως αυτός ήταν ο λόγος που μας κοιτούσαν διερευνητικά και γεμάτοι απορία. Χα …Χα… αυτό μας έκανε να χαμογελάμε.

image269.jpg


Τελικά καταλήξαμε στο χωριό Villeneuve Loubet, αφού πρώτα περάσαμε από τη Boulangerie Bour Pastry Bread Catering (94 Avenue des Alpes, Cagnes-sur-Mer) και πήραμε 2 Navettes Garnies, ένα κουτί με διάφορες γαλλικές τάρτες (Tarte Tatin, Ganache/Rhum, Millefeuille, Eclair Chantilly, κλπ) και 2 cokes (13,50 €). Τα απολαύσαμε δίπλα στο ποτάμι “Loup”, σε ένα όμορφο καταπράσινο πάρκο.

Το απόγευμα ξεκινήσαμε για τη Nice. Πηγαίνοντας στην πόλη συναντήσαμε ένα Pullman με ελληνικές πινακίδες του Zorpidis travel. Οπ, λέω εδώ είμαστε! Τον προσπερνάω και για αρκετή διαδρομή βρισκόταν πίσω μας. Κάποια στιγμή, κοιτώντας τον καθρέφτη, βλέπω τους μπροστά επιβάτες να μας δείχνουν και στη συνέχεια να χαιρετούν. Αθάνατη ελληνική αλληλεγγύη…μόνο σε ξένο τόπο όμως…

image270.jpg


Τελικά φτάσαμε στη Νίκαια και σταθμεύσαμε και πάλι στο Parking Promenade des Arts. Κατευθυνθήκαμε στο Fontaine Miroir d’eau και το πάρκο Promenade du Paillon.


image271.jpg


Και είδαμε για μία ακόμη φορά την Place Masséna.

image272.png


Ύστερα από μερικές βόλτες, καταλήξαμε για φαγητό στο Chez Freddy στην πιο τουριστική περιοχή της Νίκαιας, στην αγορά Cours Saleya. Ο δρόμος και η πλατεία το πρωί λειτουργούν ως αγορά, ενώ το απόγευμα μαζεύονται οι πάγκοι και απλώνονται τα τραπέζια των εστιατορίων.

Το φαγητό ήταν καλό, αλλά υπερβολικά υπερτιμημένο. Ενδεικτικά για 1 σαλάτα Nicoise, μία μερίδα Grilled prawns (gambas grillees) δύο μπύρες και μία crème brulee, πληρώσαμε 78,00 €.

image273.jpg


Στη συνέχεια κάναμε μια βόλτα στην Promenade des Anglais. Είδαμε το 5 αστέρων ξενοδοχείο Hyatt Regency Nice Palais de la Méditerranée.

image274.jpg


Λίγο πιο κάτω το ξενοδοχείο Hôtel Le Royal.

image275.png


Επιστέφοντας σταθήκαμε στο Monument du Centenaire. Το μνημείο της εκατονταετηρίδας χτίστηκε το 1896, για να τιμηθεί η προσάρτηση της Νίκαιας από τη Γαλλία το 1793.

Η φτερωτή θεά Νίκη στην είσοδο του Albert 1er Garden, αποτελεί ένα μνημείο αναγνώρισης των αρχαίων Ελλήνων, που τον 4ο π.Χ. αιώνα ίδρυσαν την πόλη και την ονόμασαν Νίκαια προς τιμήν της θεάς της νίκης.

image276.png


Τα ποδήλατα ήταν διαθέσιμα για μία βόλτα στην Promenade, αλλά και στα πιο ενδιαφέροντα σημεία της πόλης.

image277.png


Καθίσαμε και λίγο στα βότσαλα, απολαμβάνοντας τα μουσικά ακούσματα από τα μαγαζιά της παραλίας. Ο τόπος σου άφηνε έναν ρομαντισμό που σε έκανε να μην χορταίνεις την κάθε στιγμή που ζούσες.

image278.jpg


Περάσαμε και από το φωτισμένο δικαστικό μέγαρο (Palais de Justice). Στην πρόσοψή του αναγράφονται οι τρείς αρχές της δημοκρατίας Liberte –Egalite – Fraternité (Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφότητα).

Και γεμάτοι εικόνες και όμορφα συναισθήματα, κατευθυνθήκαμε προς το parking Promenade des Arts (πληρώσαμε 6,20 €) και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο.

Την επόμενη μέρα θα αποχαιρετούσαμε τη Γαλλία και θα κατευθυνόμασταν για την Λομβαρδία με τελικό προορισμό το Μιλάνο.
 
Last edited:

whoknows

Member
Μηνύματα
742
Likes
2.228
Επόμενο Ταξίδι
Στο φεγγαρι
Ονειρεμένο Ταξίδι
Στο κεντρο της Γης
πολυ ωραιο οδιπορικο, και υπεροχες φωτογραφιες
 

Greg_ce

Member
Μηνύματα
165
Likes
3.089
Ονειρεμένο Ταξίδι
U.S. Route 66
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Είναι πραγματικά ευχάριστο να δέχεσαι φιλοφρονήσεις, από άτομα που γράφουν αρκετά χρόνια στο forum.
 

Greg_ce

Member
Μηνύματα
165
Likes
3.089
Ονειρεμένο Ταξίδι
U.S. Route 66
11η μέρα (11-08-2018)

(VILLENEUVE LOUBET – MILANO)

image279.jpg


Αποχαιρετίσαμε την Γαλλία και την θαυμάσια Côte d' Azur και ξεκινήσαμε το οδοιπορικό μας για την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην Ιταλίας, το Μιλάνο.

Από το ξενοδοχείο, στο Villeneuve Loubet ξεκινήσαμε στις 9:00 και είχαμε να διανύσουμε 353 km, μέχρι το ξενοδοχείο NH MILANO CONCORDIA.

Στη διαδρομή, μας συντρόφευαν μουσικά ακούσματα από Ιταλικά και Γαλλικά τραγούδια που είχαμε οργανώσει ειδικά για την εκδρομή.

Ακόμα και σήμερα, κάθε φορά που ακούμε τα συγκεκριμένα τραγούδια, μας έρχεται στο μυαλό μια γλυκιά ανάμνηση της εκδρομής μας, με τα τοπία και τις διαδρομές που τα έχουμε συνδεδεμένα.

Αφού κάναμε μόνο μία στάση για καφέ, σε σταθμό εξυπηρέτησης Autogrill, φτάσαμε στο Μιλάνο στις 14:00.

Πληρώσαμε διόδια στους σταθμούς: α) Cagnes Est: Toll: 0.80 EUR, β) Nice Saint-Isidore: Toll: 1.50 EUR, γ) La Turbie: Toll: 2.50 EUR, δ) Milano Ovest: Toll: 29.20 EUR. Σύνολο διοδίων από Villeneuve Loubet μέχρι τo Milano 34,00 €.

Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο, μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Μας πρόσφεραν δωρεάν αναβάθμιση δωματίου σε Junior suite, καθώς και δωρεάν ποτό στο bar του ξενοδοχείου.

image280.jpg


Το δωμάτιο ήταν υπέροχο. Μάλιστα είχε και μηχανή καφέ για αυθεντικό ιταλικό cappuccino. Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας και συμβουλευτήκαμε τις σημειώσεις μας, ξεκινήσαμε για την περιήγησή μας στο ιστορικό κέντρο του Μιλάνου.

image281.jpg


Αποφασίσαμε να πάμε στο κέντρο με το μετρό, για να μην έχουμε το βάρος του αυτοκινήτου. Το ξενοδοχείο βρισκόταν δίπλα στο σταθμό Sesto Marelli της γραμμής 1 (κόκκινη) του μετρό του Μιλάνου.

image282.jpg


Μετά από 17 λεπτά και δώδεκα στάσεις, φτάσαμε στην Piazza del Duomo και στον Καθεδρικό Ναό του Μιλάνου.

image283.png


Κάθε φορά που επισκεπτόμαστε το Μιλάνο, δεν σταματάμε να κοιτάμε με δέος και θαυμασμό τον πελώριο Ναό, με τους 135 πύργους και 3.200 αγάλματα που κοσμούν τις όψεις του. Αυτό όμως που ξεχωρίζει είναι το χρυσό άγαλμα της Παναγίας στην πιο ψηλή κορυφή του και το οποίο είναι γνωστό και ως «La Madonnina».

image284.jpg


image285.png


Κάναμε μια βόλτα γύρω από τον Καθεδρικό Ναό και την πλατεία που τον περιβάλλει. Τα κτίρια γύρω από το Ναό είναι εξαιρετικής ομορφιάς, με κομψή αλλά ταυτόχρονα επιβλητική αρχιτεκτονική.

image286.png


Και φυσικά κατευθυνθήκαμε στη μεγαλοπρεπή στοά της Galleria Vittorio Emanuele II.

image287.png


Το όνομά της, εδόθη προς τιμήν του πρώτου βασιλιά της ενωμένης Ιταλίας Vittorio Emanuelle II (1860).

image288.png


Ο χώρος είναι υπέροχος και αξίζει κάθε φορά μια βόλτα στα καταστήματα, με τις ακριβές βιτρίνες.

image289.png


Ο χώρος εκπέμπει μια αριστοκρατική αύρα και αποπνέει μια φινέτσα και γοητεία, που σε κάνει να ονειρεύεσαι ότι βρίσκεσαι μέσα σ’ ένα σαλόνι που φιλοξενεί καταστήματα πολυτελείας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, που στο παρελθόν ήταν η έδρα της μιλανέζικης μπουρζουαζίας, και ο χώρος ονομαζόταν "το σαλόνι του Μιλάνου".

image290.png


Βγαίνοντας από τη στοά, στο δάπεδό της, θαυμάσαμε το υπέροχο ψηφιδωτό με τον Ρωμύλο, τον Ρώμο και την λύκαινα που ταΐζει τα δύο αδέλφια. Τα αρχικά SPQR είναι το έμβλημα της πόλης της Ρώμης, από τη λατινική φράση Senatus Populusque Romanus, που σημαίνει «Η Σύγκλητος και ο Λαός της Ρώμης».

image291.png


Και μας ήρθε ένα γερό σοκ από την εικόνα που αντικρύσαμε, έξω από την διάσημη galleria. Ένα νέο παιδί να κοιμάται πάνω σε ένα χαρτόνι και ο σκύλος του να έχει την ίδια στάση σώματος, ενώ ταυτόχρονα τον είχε αγκαλιάσει στο λαιμό. Εντάξει, θα μου πείτε δεν έχεις ξαναδεί άστεγο; Εδώ όμως υπήρχε η εξής διαφορά. Ήταν ένα νέο παιδί, που δεν σου έδινε την εντύπωση του περιθωριακού τύπου, αλλά αμέσως σου δημιουργούσε τον συνειρμό ότι κάτι διαφορετικό τον ανάγκασε να κοιμάται στον δρόμο. Πραγματικά, μετά τη χλιδή που είδαμε, το contrast των συναισθημάτων μας ήταν πολύ έντονο. Ρωτούσαμε ο ένας τον άλλο… Τι να συνέβη, σ΄ αυτό το παιδί; Πως είναι δυνατόν να κοιμάται στο δρόμο; Τι να συνέβη με την οικογένειά του; Αναπάντητα δυστυχώς ερωτήματα…

image292.png


Περπατήσαμε για λίγο την Corso Vittorio Emanuele II, αμίλητοι, σκεπτόμενοι την προηγούμενη εικόνα και φτάσαμε στην Basilica San Carlo al Corso. Η Basilica San Carlo al Corso είναι μια καθολική εκκλησία, που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία.

image293.jpg


Και κάνοντας μια βόλτα σταματήσαμε να ξαποστάσουμε στην πλατεία Cesare Beccaria. Είναι μια μικρή όμορφη πλατεία με παγκάκια περιμετρικά της και στο μέσο της δεσπόζει το άγαλμα του Τσέζαρε Μπεκαρία. Ο Τσέζαρε Μπεκαρία γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1738 και ήταν εγκληματολόγος, οικονομολόγος, φιλόσοφος και συγγραφέας του μνημειώδους έργου «Περί εγκλημάτων και ποινών».

Και αφού πεινάσαμε είπαμε να πάμε, να δοκιμάσουμε τα περίφημα panzerotti του Luini. Το κατάστημα όμως είχε πινακίδα ότι θα παρέμενε κλειστό όλον τον Αύγουστο.

image294.jpg


Έτσι πήγαμε λίγο πιο δίπλα, στην pizzeria Spontini. Πήραμε 2 menu με pizza, μπύρα και επιδόρπιο tiramisu (21,00 €). Η πίτσα του Spontini, διαφέρει από τις άλλες πίτσες, ειδικά στην Ιταλία. Η πίτσα του είναι ουσιαστικά μια μεγάλη και χοντρή φέτα από πίτσα Margherita, στην οποία προστίθενται εκ των υστέρων ζαμπόν και μανιτάρια. Ήταν νόστιμη και ιδιαίτερη.

image295.jpg


image296.jpg


Ακριβώς απέναντι από την pizzeria Spontini, βρίσκεται το Ferrari Store. Ακριβό, αλλά πολύ ωραίο κατάστημα.

image297.jpg


Και αφού περάσαμε από την διάσημη Σκάλα του Μιλάνου, κατευθυνθήκαμε για μια βόλτα στη συνοικία Brera.

image298.jpg


Περπατήσαμε την Via Giuseppe Verdi και στα δεξιά μας συναντήσαμε το Ναό του Αγίου Ιωσήφ (Chiesa di San Giuseppe).


image299.jpg


Και φτάσαμε στην Πινακοθήκη Μπρέρα (Pinacoteca di Brera).

image300.jpg


Η Pinacoteca Di Brera είναι το μεγαλύτερο μουσείο τέχνης της πόλης, με έργα των Mantegna, Giovanni Bellini, Bramante και Caravaggio, μεταξύ άλλων.

image301.jpg


Και αφού κάναμε ένα γύρο στους πλακόστρωτους δρόμους της συνοικίας, με τα πολλά και όμορφα εστιατόρια.

image302.jpg


Περάσαμε και από την Piazza del Carmine με την ομώνυμη εκκλησία Santa Maria del Carmine.

image303.jpg


image304.png


Και φτάσαμε στην piazza Cordusio. Μια πανέμορφη πλατεία - σταυροδρόμι με εξαιρετικής αρχιτεκτονικής art nouveau κτίρια να την περιστοιχίζουν.

Η πλατεία αυτή, αποτελεί την πόρτα εισόδου στην Piazza Duomo.

image305.jpg


Στην piazza Duomo, είχε μόλις αρχίσει να σουρουπώνει και οι μουσικοί του δρόμου, είχαν αρχίσει να δίνουν τις παραστάσεις τους.

image306.jpg


Ο κόσμος το απολάμβανε, διότι οι μελωδίες και τα τραγούδια των μουσικών ήταν υπέροχα. Κάπως έτσι κλείσαμε την βραδιά μας και πήραμε το μετρό για την επιστροφή στο ξενοδοχείο.

Την επόμενη μέρα θα κατευθυνόμασταν για την Βενετία.

Info:
  • Για τα εισιτήρια στο Metro του Μιλάνου ισχύουν τα κάτωθι:
1. Το ενιαίο εισιτήριο ισχύει για 90 λεπτά από την πρώτη επικύρωσή του στο μηχάνημα. Μπορούμε να αλλάξουμε γραμμές μετρό κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αλλά δεν μπορούμε να αφήσουμε το σταθμό του μετρό και στη συνέχεια να επιστρέψουμε και να χρησιμοποιήσουμε το ίδιο εισιτήριο. Η τιμή ενός ενιαίου αστικού εισιτηρίου κοστίζει 1,50 €.​

2. Το ημερήσιο εισιτήριο ισχύει για 24 ώρες από τη στιγμή της πρώτης επικύρωσης και κοστίζει 4,50 €.​

3. Το διήμερο εισιτήριο ισχύει για 48 ώρες από την πρώτη επικύρωσή του και κοστίζει 8,25 €.​


  • Η ενοικίαση ποδηλάτου στο Μιλάνο, γίνεται μέσω της εφαρμογής BikeMi, που κατεβάζουμε στο τηλέφωνό μας. Είναι βέβαια απαραίτητη η χρήση πιστωτικής κάρτας.
Το κόστος ενοικίασης, είναι για το πρώτο μισάωρο δωρεάν, ενώ για κάθε επόμενο μισάωρο μέχρι και τις 2 ώρες είναι 0,50 €. Δηλαδή για παραδοσιακό ποδήλατο, πληρώνουμε 1,50 € το δίωρο.​

Να σημειωθεί ότι το ποδήλατο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περισσότερες από δύο ώρες ανά διαδρομή.​

Μετά το όριο των δύο ωρών, αν το ποδήλατο δεν τοποθετηθεί σε κάποιο σταθμό, τότε υπάρχει ποινή χρέωσης 2,00 €/h.​

Επίσης, αν το ποδήλατο δεν επιστραφεί μέσα σε 24 ώρες από τη λήψη του από το σταθμό, υπάρχει πρόσθετη ποινή 150 €.​
 

Greg_ce

Member
Μηνύματα
165
Likes
3.089
Ονειρεμένο Ταξίδι
U.S. Route 66
12η μέρα (12-08-2018)

(MILANO – FRANCIACORTA OUTLET – SIRMIONE (Garda Lake) – VENICE)

image001.jpg


Η ημέρα μας σήμερα ξεκίνησε με ένα υπέροχο πρωινό στο ξενοδοχείο NH Milano Concordia. Ήταν το καλύτερο πρωινό, από ποικιλία προϊόντων και ποιότητας, που είχαμε γευτεί μέχρι τότε στην εκδρομή μας.

image003.jpg


Το ξενοδοχείο ήταν για ένα επιπλέον λόγο ξεχωριστό. Ήταν το μοναδικό στο οποίο φεύγοντας ο υπάλληλος της reception μας ρώτησε αν ευχαριστηθήκαμε την διαμονή μας και αν περάσαμε όμορφα στο Μιλάνο. Τέλος ενώ στην κράτηση μας, η στάθμευση του αυτοκινήτου είχε χρέωση 15 €/ ημέρα, τελικά μας χρέωσαν μόνο 10 €.

image005.jpg


Αναχωρήσαμε λοιπόν από το Μιλάνο με τις καλύτερες εντυπώσεις. Είχαμε σχεδιάσει να περάσουμε από το εκπτωτικό χωριό Franciacorta Outlet, διότι το 2010 που το είχαμε επισκεφθεί και πάλι, είχαμε μείνει ιδιαίτερα εντυπωσιασμένοι από τις πολύ καλές τιμές, αλλά και από τα επώνυμα brands στα καταστήματά του. Τότε θυμάμαι είχαμε ψωνίσει πολλά ρούχα σε ιδιαίτερα ανταγωνιστικές τιμές. Αφού φορτώσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο, πήραμε την autostrada A4 Torino – Trieste και φτάσαμε στο εκπτωτικό χωριό Franciacorta Outlet στις 12:00. Η διαδρομή ήταν μόνο 82 km και κάναμε 1 ώρα να τη διανύσουμε. Πληρώσαμε διόδια 6,40 € στο Casello Ospitaletto.

Και ξεκινήσαμε το shopping.

image007.jpg


Μετά από αρκετές βόλτες, βρήκαμε τελικά, κάποια polo μπλουζάκια Calvin Klein, σε πολύ καλή τιμή με έκπτωση 70% (24,50 €/τεμ.), τα οποία και αγοράσαμε. Όμως πλέον διαπιστώσαμε ότι, το μιλανέζικο outlet είναι παραπλήσιο με το δικό μας Mc Arthur Glen Outlet, τόσο σε τιμές όσο και σε ποικιλία επώνυμων προϊόντων. Συνεπώς, η επίσκεψή του δεν έχει το ενδιαφέρον που είχε τα προηγούμενα χρόνια.

Έτσι ξεκινήσαμε για Βενετία, με ενδιάμεση στάση στη χερσόνησο Sirmione, στη λίμνη της Garda.

image009.jpg

Photo from: https://initalia.virgilio.it

Στη Sirmione φτάσαμε στις 15:00. Τι να σας λέω!! Γινόταν το αδιαχώρητο! Η κίνηση μέχρι την το χώρο στάθμευσης Sirmione Parcheggio, ήταν φοβερή. Ήταν βλέπετε Κυριακή και είχαν ξεχυθεί όλοι, στην όμορφη χερσόνησο. Τελικά αφού περάσαμε από θαυμάσιους κήπους στη διαδρομή μας, φτάσαμε μετά από αρκετή καθυστέρηση στο χώρο στάθμευσης, όπου οι δημοτικοί υπάλληλοι μας υποχρέωσαν να ακολουθήσουμε την αντίστροφη πορεία, διότι ο χώρος ήταν υπερπλήρης. Έτσι μόνο μια μικρή γεύση πήραμε από αυτόν τον μικρό παράδεισο.

Πάντως μέσα από το αυτοκίνητο, ξεγελαστήκαμε και νομίσαμε ότι βρισκόμασταν σε θάλασσα, λόγω της αύρας και των καταγάλανων νερών της λίμνης. Άλλωστε, ο περισσότερος κόσμος έκανε μπάνιο, ενώ οι γλάροι και οι πάπιες έδιναν μια ιδιαίτερη νότα ομορφιάς. Δεν είναι τυχαίο που η Sirmione αποκαλείται «Πέρλα της Λίμνης Garda».

Εδώ μάθαμε ότι έζησε η Ελληνίδα ντίβα «Μαρία Κάλλας» μαζί με τον σύζυγο της, από το 1950 έως το 1959, στην περίφημη Βίλα Μενεγκίνι.

Δυστυχώς, αφού δεν μπορέσαμε να παρκάρουμε κοντά στο κάστρο Rocca Scaligera, δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να το δούμε και να περιηγηθούμε την παλιά πόλη.
Φτάσαμε στην πηγή και δεν ήπιαμε νερό…Ίσως κάποια άλλη φορά…

Κάπως έτσι ξεκινήσαμε για Βενετία.

image011.png


Είχαμε να διανύσουμε 146 km, μέχρι το Hotel Alveri ( Mestre Venezia).

Κάναμε μόνο μία στάση για panini και cokes, σε σταθμό εξυπηρέτησης Autogrill και φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 17:40, αφού πληρώσαμε διόδια 10,40 € στο σταθμό διοδίων Barrier Highway A57 Mestre.

Το Hotel ALveri, βρίσκεται στο Mestre, το τελευταίο κομμάτι γης πριν περάσουμε στην πόλη της Βενετίας. Ήταν ένα αρκετά συμπαθητικό ξενοδοχείο, το οποίο επελέγη περισσότερο λόγω της ιδιαίτερα εξυπηρετικής θέσης του, που σου προσέφερε κοντινή πρόσβαση στο σταθμό του τραίνου, αλλά και σε στάση αστικού λεωφορείου.

Σε προηγούμενο ταξίδι μας είχαμε μείνει στο Hotel NH Venezia Laguna Palace, το οποίο ήταν πιο πολυτελές, αλλά για το κέντρο της Βενετίας υπήρχε από εκεί μόνο αστικό λεωφορείο.

Το αστικό λεωφορείο κάνει τέρμα στην Piazzale Roma και εκεί είναι και η αφετηρία για το Mestre. Το τελευταίο όμως δρομολόγιο από Βενετία προς Mestre είναι στις 19:20.
To δε τραίνο, έχει τερματικό σταθμό τον Stazione di Venezia Santa Lucia και από εκεί το τελευταίο δρομολόγιο για Mestre είναι στις 00:15.
Συνεπώς το τραίνο ήταν το ιδανικό μέσο για την επιστροφή μας και μ’ αυτό το δεδομένο επιλέξαμε το ξενοδοχείο μας να βρίσκεται σε κοντινό σταθμό.
Στη περίπτωσή μας ο κοντινότερος σταθμός ήταν o Porto Marghera, σε απόσταση 700 μ από το ξενοδοχείο.

Αφού τακτοποιηθήκαμε, τίποτα δεν μας κρατούσε για μια πρώτη βόλτα στην πόλη.

Περπατήσαμε λοιπόν μέχρι τον σταθμό Porto Marghera, και ετοιμαστήκαμε να βγάλουμε εισιτήρια για το τραίνο. Ανεβήκαμε στην αποβάθρα, περάσαμε την υπόγεια διάβαση στην αντίθετη κατεύθυνση, κοιτάξαμε παντού, δεν υπήρχε εκδοτήριο εισιτηρίων, αλλά ούτε και μηχάνημα έκδοσης. Ωχ λέω την πατήσαμε… Πως θα ανεβούμε στο τραίνο χωρίς εισιτήριο;;; Στο σταθμό εν τω μεταξύ δεν υπήρχε ψυχή ζώσα. Κάποια στιγμή βλέπουμε έναν Ιταλό με ποδήλατο, να κατευθύνεται στην υπόγεια διάβαση για να περάσει απέναντι. Του φώναξα «Sorry misterrrr…. May I ask you somethingggg??? » Σταμάτησε και όταν τον ρωτήσαμε με ποιο τρόπο μπορούμε να βρούμε εισιτήρια, μιας και δεν υπάρχει εκδοτήριο στο σταθμό, ξέρετε τι μας απάντησε; Εντάξει, ανεβείτε στο τραίνο έτσι και αν σας ελέγξουν πείτε ότι δεν υπήρχε εκδοτήριο στο σταθμό! Τόσο απλά!!! Χειρότερα και από εμάς, δηλαδή. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που μας αποκαλούν «una faccia una razza…».

image013.jpg


Έτσι λοιπόν, πήραμε το τραίνο χωρίς άλλες αναστολές. Η διαδρομή μέχρι τον τερματικό σταθμό ήταν υπέροχη, αφού το τραίνο διασχίζει μια γέφυρα που αριστερά και δεξιά της έχει θάλασσα.

image015.png


image017.jpg


Φτάνοντας στο σταθμό, ακριβώς απέναντι είδαμε το Ναό του Αγίου Συμεών (Chiesa di San Simeone Piccolo), με τον υπέροχο χαλκοσκεπή τρούλο.

image019.jpg


Η Βενετία, είχε ήδη ξεκινήσει να μας συνεπαίρνει με την ομορφιά της. Όπου και να κοίταζες ήταν ένα χάρμα οφθαλμών.

image021.jpg


Αποφασίσαμε να μην χρησιμοποιήσουμε κάποιο βαπορέτο για την ώρα, αλλά να περπατήσουμε μέχρι την Γέφυρα του Ριάλτο (Ponte di Rialto). Άλλωστε στη Βενετία επιβάλλεται η πεζοπορία, αφού είναι η μοναδική πεζοδρομημένη πόλη στον κόσμο. Δεν υπάρχει πουθενά αυτοκίνητο, μηχανή, παπάκι ή ποδήλατο εκτός από την Piazzale Roma.

image023.jpg


Η ώρα ήταν 20:45 και πλέον δεν υπήρχαν τα τουριστικά πλήθη, που την κατακλύζουν την ημέρα. Η βόλτα μέσα από τα στενά σοκάκια, τα γραφικά γεφυράκια, τα φιδωτά κανάλια, με τη θέα των περίτεχνων palazzi, μας έκανε να αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε σ’ ένα αναγεννησιακό παραμύθι.

image025.png


image027.jpg


image029.jpg


Τελικά ήταν ότι καλύτερο η βραδινή ρομαντική βόλτα, χέρι – χέρι, μέχρι την Γέφυρα του Ριάλτο.

image031.png


image033.png


Η θέα που σου χαρίζει η γέφυρα προς το Μεγάλο Κανάλι, είναι απλά μαγική!

image035.jpg


Πήραμε δύο κομμάτια Pizza (4,50 €/τεμ.) από την pizzeria Al Ponte di Rialto και τα φάγαμε περπατώντας χαλαρά στα μικρά σοκάκια.

image037.jpg


Και φτάσαμε στην πλατεία όπου υπάρχει το άγαλμα του Carlo Goldoni. Κοντά σ’ αυτή την πλατεία υπάρχει η gelateria Suso, κρυμμένη σε μία στοά. Υπήρχε αρκετή ουρά, παρά το ότι η ώρα ήταν 22:30, αλλά πραγματικά το παγωτό ήταν υπέροχο (4,00 € ο κώνος 2 γεύσεων).

Εκδώσαμε την 24ωρη κάρτα VENEZIA UNICA (20 €/card), με την οποία είχαμε πρόσβαση στα vaporetto και στα λεωφορεία. Από τη γέφυρα Rialto, πήραμε το vaporetto για το σταθμό Ferrovia "B", και από εκεί εκδώσαμε εισιτήρια για το τραίνο (1,30 €/ticket).

Κάπως έτσι κλείσαμε την πρώτη μας μέρα στη Βενετία.
 
Last edited:

Greg_ce

Member
Μηνύματα
165
Likes
3.089
Ονειρεμένο Ταξίδι
U.S. Route 66
13η μέρα (13-08-2018)

(VENICE)

Σήμερα όλη την ημέρα την είχαμε αφιερωμένη στη Βενετία.

Ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς, και πήγαμε στην αίθουσα του πρωινού. Το πρωινό ήταν αρκετά πλούσιο και είχε πολύ ωραίο καφέ.

Είχαμε πληροφορηθεί για τις ώρες των δρομολογίων του λεωφορείου από το Mestre στη Βενετία, και επειδή η στάση ήταν ακριβώς έξω από το ξενοδοχείο, δεν χάσαμε χρόνο στην αναμονή και βγήκαμε την κατάλληλη στιγμή.

Φτάσαμε στην Piazzale Roma και από εκεί περπατήσαμε μέχρι τον σταθμό Ferrovia, απ’ όπου πήραμε το vaporetto για τον σταθμό S. Marco.

Η πλωτή διαδρομή στο Μεγάλο Κανάλι, μας έδωσε την δυνατότητα να θαυμάσουμε μερικά από τα ομορφότερα κτίσματα της πόλης.

image001.png

image003.png

image005.png

image007.jpg

image009.jpg

image011.jpg

image013.jpg


Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

image015.jpg

image017.png

image019.jpg

image021.png

image023.jpg

Ο Ναός του Αγίου Ευσταθίου (Chiesa di San Stae).

image025.jpg


Τo μουσείο σύγχρονης Ca’ Pesaro.

image027.jpg

image029.jpg



image031.png

image033.jpg

image035.png

image037.jpg

image039.png

image041.jpg

image043.png


Η Πινακοθήκη της Ακαδημίας (Gallerie dell'Accademia).

image045.jpg


Το Palazzo Da Mula Morosini.

image047.jpg


Το Palazzo Dario.

image049.jpg


Ο Καθεδρικός Ναός της Αγίας Μαρίας της Υγείας (Basilica di Santa Maria della Salute).

image051.jpg

image053.jpg


Και αφού φτάσαμε στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, στα δεξιά μας υψώνονταν το θρυλικό Παλάτι των Δόγηδων (Doge's Palace), η κατοικία των ηγετών της Βενετίας. Μέσα σ’ αυτό το παλάτι έχει χυθεί πολύ αίμα ανθρώπων που ήταν αντίθετοι με τις αποφάσεις του Μεγάλου Συμβουλίου. Το Συμβούλιο είχε και την αρμοδιότητα να εκλέγει και τον εκάστοτε Δόγη. Ήταν δε τόσο μεγάλη η δύναμή του, που ο εκάστοτε Δόγης λειτουργούσε κάτω από τις αποφάσεις του και έτσι θεωρείτο ότι η εξουσία ασκείτο με μια μορφή ήπιας δημοκρατίας και όχι από έναν και μοναδικό ηγέτη, το Δόγη. Θεωρείτο δε, τα χρόνια εκείνα, που στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο υπήρχε η μοναρχία ως μορφή πολιτεύματος, πως η εξουσία ασκείτο από την πιο «Γαλήνια Δημοκρατία». Εξ’ ου και το όνομα της Βενετίας, «Γαληνοτάτη».

image055.png


Και εδώ στη διάσημη γέφυρα των στεναγμών.

Απ’ εδώ οδηγούνταν οι κατάδικοι στα υπόγεια υγρά κελιά του παλατιού, την περίφημη «Μολυβένια φυλακή» και έβλεπαν για τελευταία φορά το φως του ήλιου. Επρόκειτο για ένα κολαστήριο, επενδεδυμένο με μολύβι. Τα κελιά δεν είχαν παράθυρα, ενώ η υγρασία, το κρύο και η κάκιστη σίτιση, διέλυαν πολύ γρήγορα και τον πλέον ανθεκτικό οργανισμό. Ο μέσος όρος ζωής των φυλακισμένων ήταν ένα με δύο χρόνια.

Η δε φυλακή, είχε τη φήμη ότι δεν είχε δραπετεύσει ποτέ ούτε ποντίκι.

Εδώ φυλακίστηκε και ο μεγαλύτερος γυναικοκατακτητής του κόσμου, ο Τζάκομο Καζανόβα (Giacomo Casanova), με την κατηγορία της λατρείας του Σατανά.

Ήταν ο μόνος κρατούμενος που κατάφερε να δραπετεύσει απ’ αυτή τη φυλακή.

Ο Καζανόβα, ιδιαίτερα ευφυής άνθρωπος, έθεσε σε εφαρμογή, μαζί με έναν συγκρατούμενό του, τον ιερέα Μπάλμπι, ένα σχέδιο απόδρασης.

Έσκαψαν μια τρύπα στην οροφή του κελιού τους και απ’ εκεί βγήκαν σ’ ένα δωμάτιο του Παλατιού. Παραβίασαν την πόρτα του δωματίου, που θεώρησαν ότι θα τους έβγαζε στο εξωτερικό του κτιρίου, αλλά αυτή τους οδήγησε σ’ άλλο δωμάτιο του Παλατιού! Τότε, ο πολυμήχανος Καζανόβα βρήκε και φόρεσε, μαζί με το φίλο του, πολυτελείς μανδύες και στη συνέχεια, πήγε σε ένα εξωτερικό παράθυρο του παλατιού και φώναξε έναν υπηρέτη του Δόγη, που περπατούσε στον προαύλιο χώρο. Ψύχραιμος και αγέρωχος, του είπε να έρθει να τους ανοίξει, διότι ήταν δήθεν φιλοξενούμενοι του Δόγη, που είχαν κλειδωθεί εκεί κατά λάθος. Ο ανύποπτος υπηρέτης άνοιξε την πόρτα και έτσι κατάφεραν να δραπετεύσουν, περπατώντας και συζητώντας αμέριμνα, μπροστά στους σκοπούς.

Τελικά, η Βενετία είναι όλη ένα παραμύθι…

image057.jpg

image059.png


H Βασιλική του Αγίου Μάρκου, μας άφησε άφωνους για μια ακόμη φορά με την αριστουργηματική αρχιτεκτονική της.

Από την πλατεία αυτή ξεχυθήκαμε στα γύρω σοκάκια, για να περιπλανηθούμε και να μπούμε στον παλμό ζωής της πόλης.

image061.png

image063.png


Φωτογραφήσαμε τα palazzi, τα γεφυράκια, τα κανάλια, τις γόνδολες και φωτογραφηθήκαμε με ότι μας έκανε εντύπωση. Και δεν σας κρύβω, ότι δεν σταματήσαμε να φωτογραφίζουμε, γιατί παρά το ότι την Βενετία την έχουμε επισκεφθεί άλλες δύο φορές, ή έλξη που μας ασκεί κάθε φορά είναι διαφορετική. Τέτοια που μας κάνει να μην την χορταίνουμε.

image065.png

image067.png

image069.png

image071.jpg

Τελικά ξεχυθήκαμε και στα μαγαζάκια για shopping και χάζι. Αγοράσαμε αρκετά Murano για δώρα, αλλά και μία δερμάτινη γυναικεία τσάντα και μία δερμάτινη ζώνη. Επίσης βρήκαμε και αγοράσαμε την ίδια βεντάλια, που χάσαμε στη Manarola, αν θυμάστε στην αρχή του οδοιπορικού μας.

image073.jpg


Το ωραιότερο όμως αναμνηστικό, ήταν ένας πίνακας, ζωγραφισμένος με την τεχνική της ελαιογραφίας σε καμβά. Αποτυπώνει μια άποψη από το Canale S. Stin. Το σημαντικότερο είναι ότι ο δημιουργός του ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος, που μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή, με το χαμόγελό του και την ευγένειά του. Ο πίνακας μπήκε σε κορνίζα και τοποθετήθηκε σε περίοπτη θέση του σαλονιού μας, για να αποτελέσει εμπόδιο λησμονιάς των όμορφων στιγμών που ζήσαμε στην Βενετία.

image075.jpg

image077.jpg

image079.jpg

image081.jpg

image083.jpg

image085.jpg

image087.jpg

image089.jpg

image091.jpg

image093.jpg


Και αφού περπατήσαμε σχεδόν σε κάθε σοκάκι, αποφασίσαμε να πάμε για siesta στο ξενοδοχείο και να επιστρέψουμε αργά το απόγευμα για ένα αποχαιρετιστήριο by night.

image095.jpg

image097.jpg


Βρεθήκαμε και πάλι στην περίφημη πλατεία, στις 20:30. Ο καιρός είχε αρχίσει να βαραίνει και ήταν έτοιμος για βροχή. Πόσο διαφορετική είναι η Βενετία το βράδυ, που αποχωρεί ο μεγάλος όγκος των τουριστών!

Τελικά την βροχή δεν την γλυτώσαμε και έτσι περιοριστήκαμε στο να κάνουμε μια βόλτα μέσα από τις καμάρες της πλατείας, μέχρι και το Café Florian. Παρά την βροχή, που είχε αρχίσει να γίνεται αρκετά έντονη, οι μουσικοί του αριστοκρατικού café, συνέχιζαν να παίζουν ωραία κλασικά κομμάτια.

image099.jpg


Καταλήξαμε σ’ ένα εστιατόριο σχετικά κοντά στην πλατεία San Marco, το Ristorante Pizza e Bar Da Celio. Δεν ήταν το φοβερό εστιατόριο, αλλά δεν υπήρχε επιλογή για κάτι καλύτερο, λόγω της βροχής. Πήραμε δύο pizzas και δύο ποτήρια λευκό κρασί και πληρώσαμε 34 €.

image101.jpg


Αφού κόπασε η κακοκαιρία, κάναμε άλλη μία βόλτα και αποχαιρετήσαμε την μεθυστική πόλη, κρατώντας ως τελευταία εικόνα, αυτή, της φωταγωγημένης εμβληματικής πλατείας του Αγίου Μάρκου.
 
Last edited:

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.109
Μηνύματα
880.572
Μέλη
38.837
Νεότερο μέλος
koliswa

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom