Maria L.
Member
- Μηνύματα
- 35
- Likes
- 381
- Ταξίδι-Όνειρο
- Χαβάη
Περιεχόμενα
Η πολιτεία που μένουμε ναι μεν ανήκει στο Νότο αλλά η αλήθεια είναι πως τα αμιγώς στοιχεία που χαρακτηρίζουν το Νότο ή πιο σωστά αυτά τα στοιχεία που εγώ έχω συνδέσει με το Νότο τα συναντάς σε πολιτείες που βρίσκονται νοτιότερα. Το ταξίδι που πραγματοποιήσαμε πρόσφατα στο Nashville – New Orleans – Ashville, μας άνοιξε την όρεξη, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για να περιηγηθούμε περισσότερο σε αυτά τα μέρη.
Επιλογή μας αυτή τη φορά για ένα 4ημερο road trip, το Charleston στη South Carolina και η Savannah στην Georgia.
Συνολική διαδρομή 20 ώρες, αρκετές μεν χωρίς όμως να είναι ιδιαίτερα κουραστικές μιας και οι δρόμοι στην Αμερική πραγματικά προσφέρονται για ταξίδια.
Charleston ‘Holly City’
Η παλαιότερη και μεγαλύτερη πόλη της South Carolina με πλούσια ιστορία.
Γνωστή για την αρχιτεκτονική των σπιτιών της, τη φιλοξενία και την ευγένια των κατοίκων αλλά και για τα διακεκριμένα εστιατόρια. Τι άλλο χρειάζεται ένα μέρος για να γίνει από τους αγαπημένους προορισμούς των τουριστών?
Το nickname Holly city, το έχει πάρει λόγω του μεγάλου αριθμού εκκλησιών που έχει παντού στην πόλη, και μάλιστα από διαφορετικές θρησκείες. Γράφοντας το συνηδητοποιώ πως πραγματικά είδαμε πάρα πολλές!
Η South Carolina και κατ’επέκταση το Charleston ανήκαν στις Confederate States, δηλαδή στις πολιτείες που βασιζόταν στη γεωργία και υποστήριζαν την ύπαρξη των σκλάβων. Μάλιστα κατά την περίοδο πρίν το εμφύλιο πόλεμο ήταν η πόλη με τους περισσότερους σκλάβους στην Αμερική και το μέρος που υπήρξαν τα πρώτα slave markets. Η ιδιοκτησία σκλάβων ήταν ένδειξη πλούτου, και χαρακτηριστικό είναι πως ακόμη και πρώην σκλάβοι όταν απέκτησαν την ελευθερία τους, αν το άντεχαν οικονομικά είχαν και οι ίδιοι σκλάβους.
Το λιμάνι καθώς και οι πολλές φυτείες ρυζιού και βαμβακιού βοήθησαν στην ευημερία και την οικονομική άνθιση της πόλης. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να χτιστούν όλα αυτά τα πανέμορφα, από αρχιτεκτονικής πλευράς, σπίτια των οικονομικά ευκατάστατων που έχουν διατηρηθεί εώς και σήμερα με κάποια μάλιστα να χρονολογούνται στα τέλη του 1600. Το τοπίο ολοκληρώνουν οι πλακόστρωτοι δρόμοι που σε ταξιδεύουν στο παρελθόν περπατώντας τους, καθώς και οι τουρίστες που κάνουν τη βόλτα ή την περιήγησή τους επάνω σε ένα από τα πολλά κάρα που διατηρούν τοπικές επιχειρήσεις.
Η πόλη έχει μεγάλη ιστορία μιας και εκεί έγινε η πρώτη μάχη του Αμερικάνικου εμφυλίου πολέμου. Ιδιαίτερη περίοδος έχοντας διχάσει τη χώρα στα δύο, όπως άλλωστε δυστυχώς γίνεται στους εμφυλίους σε όλες τις χώρες.
Το 1861 που ξεκίνησε ο εμφύλιος, υπήρχαν 34 πολιτείες και από αυτές αρχικά 7 και στην πορεία ορισμένες ακόμη, αποσχίστηκαν καθώς ήταν ενάντια στην κυβέρνηση και στην κατάργηση της δουλείας. Οι αποσχισμένες πολιτείες αποτελούσαν τις Confederate States και οι υπόλοιπες που ήταν προσκείμενες στην κυβέρνηση και ήταν υπέρ της κατάργησης του θεσμού της δουλείας, ονομάστηκαν Union.
Τη χρονική αυτή περίοδο πρόεδρος είχε εκλεχθεί ο Abraham Lincoln, ο οποίος θέλησε να καταργήσει τη δουλεία. Αυτή του την επιθυμία και την προσπάθειά του να την εφαρμόσει, οι Confederate τη θεώρησαν καταπάτηση των δικαιωμάτων τους και στην ουσία αποτέλεσε την αφορμή για την έναρξη του εμφυλίου, του πιο αιματηρού πολέμου στην Αμερικάνικη ιστορία.
Το θαλλάσιο φρούριο Fort Sumter, που βρίσκεται σε ένα νησάκι στο κέντρο του λιμανιού του Charleston, είναι το μέρος που έπεσαν οι πρώτες κανονιές από τους Confederate στρατιώτες εναντίον των Union στρατιωτών που βρισκόταν μέσα στο φρούριο.
Η μάχη κράτησε μόλις 2 μέρες, καθώς η έλλειψη φαγητού και πολεμομοφοδίων ανάγκασε τους Union στρατιώτες να παραδωθούν. Οι Confedarate μπορεί να κέρδισαν τη μάχη αλλά όχι στην πορεία και τον πόλεμο.
Το τέλος του πολέμου με την ήττα της Confederate παράταξης, δεν άλλαξε την κατάσταση άμεσα. Αρκετοί αγώνες χρειάστηκαν μέχρι να καταφέρουν να ομαλοποιηθεί η συνύπαρξη όλων ως ελεύθεροι πολίτες.
Το εμπόριο σκλάβων ήταν τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό.
Εξωτερικό σήμαινε μεταφορά σκλάβων από άλλες χώρες π.χ. Αφρική, Αϊτή με σκοπό να αγοραστούν από πλούσιους Αμερικάνους. Η μεταφορά γινόταν με καράβια υπό άθλιες συνθήκες, με αρκετά άτομα να μην καταφέρνουν να επιβιώσουν μεχρι τον τελικό προορισμό.
Εσωτερικό ήταν το εμπόριο που γινόταν αγοροπωλησίες σκλάβων, ουσιαστικά αλλάζοντας απλά ιδιοκτήτη.
Όλη αυτή η μεταφορά / μετακίνηση των πληθυσμών στην περιοχή είχε σαν αποτέλεσμα τη συσσώρευση μεγάλου αριθμού αφροαμερικάνων, που φυσικά με τον ερχομό τους έφεραν την κουλτούρα τους και τις συνήθειές τους. Μια από τις μεγαλύτερες επιρροές τους ήταν στην διατροφή.
Η lowcountry κουζίνα, όπως ονομάζεται, είναι νοστιμότατη και στις μέρες μας την έχουν αναγάγει σε πραγματική τέχνη. Πολλά τα εστιατόρια με διακρίσεις και αναφορά σε περιοδικά και εκπομπές. Άλλωστε η απόλαυση των εδεσμάτων τους είναι ένας από τους κύριους λόγους επίσκεψης των τουριστών στην περιοχή.
Το Charleston σήμερα βασίζεται στον τουρισμό, καθόλη τη διάρκεια του χρόνου, με τους Αφροαμερικανούς να έχουν δώσει την πινελιά τους απόλυτα στο μέρος. Έχουν δίκαιο όταν χαρακτηριστικά μου είχαν αναφέρει Αμερικάνοι πως όσο πιο Νότια πηγαίνεις τόσο πιο ευγενικοί είναι οι άνθρωποι!
Με στόχο να πάρουμε γεύση της κουζίνας (φυσικά) αλλά και της ιστορίας της περιοχής, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας.
Πρωινό ξύπνημα για να εκμεταλλευτούμε την ημέρα όσο γίνεται. Καφεδάκι, καλή διάθεση και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε νοτιότερα.
Δεν ξέρω πως οργανώνεται ο καθένας για ένα ταξίδι, αναφέρομαι στον τρόπο που κράταει σημειώσεις για τα μέρη που θα επισκεφθεί. Εγώ γεμίζω το χάρτη google maps με αστεράκια, για να μπορώ να είμαι σίγουρη πως δεν θα ξεχάσω κάποιο. Έτσι φαντάζεστε τον πανικό μου όταν συνηδειτοποίησα στη διαδρομή πως για κάποιο λόγο είχαν εξαφανιστεί όλα από την εφαρμογή...
Μετά από διάφορες προσπάθειες επίλυσης και με το σήμα να μην με βοηθάει ιδιαίτερα, τα κατάφερα! Επανήλθαν μετά από την απεγκατάστασή της εφαρμογής και την εκ νέου εγκατάσταση αλλά όσο να ‘ναι μια μίνι κρίση υπήρξε...
Πάλι καλά που ο δρόμος ήταν γνωστός και δεν χρειάζόταν να δω κάτι καινούριο έξω όσο τα μάτια μου ήταν στραμμένα στην οθόνη του κινητού...
Πρόθεση να σταματήσουμε δεν είχαμε, άρα διασχίσαμε ομαλά και όμορφα το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής. Γύρω στην ώρα μεσημεριανού θα βρισκόμασταν περίπου μιαμιση ώρα από το Charleston και θα σταματούσαμε για φαγητό σε ένα μέρος που είχαμε και πάλι από καιρό σημειώσει από εκπομπή του Bourdain.
Scott’s BarBQue το εστιατόριο όπου είναι εμπειρία!
Η εμφάνιση του πιθανά να μην γεμίζει το μάτι, μιας και είναι ένα μαγαζί στη μέση του πουθενά.
Στο πίσω μέρος είναι το smoke house όπου γίνεται όλη η διαδικασία ετοιμασίας, δηλαδή το ψήσιμο ολόκληρου του γουρουνιού για 12+ ώρες, και το μενού έχει τι άλλο? pulled pork και bbq chicken για να υπάρχει ποικιλία! Λίγα και καλά!
Αλλά πριν παραγγείλεις οφείλεις να διαβάσεις τις επιγραφές για να είσαι σίγουρος πως πληρείς τις προυποθέσεις για να φας!!
Διαβάζοντας το μενού για να αποφασίσουμε για το συνοδευτικό του κρέατος, μας ενημέρωσαν πως η επιλογή μας ήταν μόνο beans… Άρα η παραγγελία ήταν εύκολη και χωρίς καθυστερήσεις. Κρέας, φασόλια και 2 φέτες ψωμί. Για τα δικά μου γούστα είναι πολύ το κρέας και η σκέψη μου ήταν πως ίσως θα του πήγαινε λίγη φέτα και μια χωριάτικη…
Ομολογουμένως όμως η γευστική μας εμπειρία ήταν πετυχημένη! Με γεμάτα στομάχια συνεχίσαμε τη διαδρομή μας για το Charleston.
Το airbnb που επιλέξαμε βρισκόταν στο North Charleston, ένα από τα 6 districts που αποτελούν την πόλη. Η απόσταση από το κέντρο 20’ αλλά το προνόμιο να συμπεριλαμβάνετε στη διαμονή και πάρκινγκ είναι σημαντικό.
Το σπίτι, κλασικό διώροφο colonial style σε πολύ μεγάλο οικισμό, με 3 υπνοδωμάτια. Κόστος διαμονής για 3 βράδυα $285, εξαιρετική τιμή και αξιοπρεπέστατο δωμάτιο με ensuite μπάνιο.
Με την ελληνική πινελιά (δεν ξέρω αν είχε η ιδιοκτήτρια κάποια σχέση ή απλά της αρέσει η Ελλάδα) στη διακόσμηση του δωματίου μας...
Είχαμε όλη την υπόλοιπη ηλιόλουστη μέρα μπροστά μας, έτσι τελειώνοντας με το check in ξεκινήσαμε για το κέντρο.
Η διαφορά θερμοκρασίας αισθητή. Ξεκινήσαμε με 5C βαθμούς και εκεί είχε 25C, γεγονός που μας έφτιαξε τη διάθεση ακόμη περισσότερο.
Συνήθως όταν επισκεπτόμαστε μια πόλη για πρώτη φορά ξεκινάμε με πρώτη στάση στο Visitor Center που πάντοτε είναι γεμάτο με ενημερωτικά φυλλάδια αλλά και με εργαζόμενους ιδιαίτερα πρόθυμους να απαντήσουν σε ερωτήσεις.
Είναι ένας ωραίος τρόπος να ενημερωθούμε από πρώτο χέρι για τα δρώμενα αλλά και να πάρουμε επιπλέον πληροφορίες που σίγουρα θα μας βοηθήσουν.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως σταματήσαμε πρώτα στη Liberty square όπου βρίσκεται το Visitor Center του Fort Sumter, μέρος που ξεκινάει το καραβάκι που κάνει το tour στο ιστορικό φρούριο του εμφυλίου πολέμου. Γνωρίζαμε πως χρονικά είμασταν οριακά, ίσως να προλαβαίναμε το τελευταίο δρομολόγιο...
Δυστυχώς μόλις είχε φύγει και ο ranger μας πρότεινε να ρίξουμε μια ματιά στο χώρο που λειτουργεί και ως μικρό μουσείο, παρέχοντας πολλές πληροφορίες που βοηθάνε να έχεις μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα πριν το tour.
Καθώς λοιπόν διάβαζα μια επιγραφή με πλησιάσε ένα ζευγάρι Αμερικάνων λέγοντας μου πως μιας και οι ίδιοι δεν πρόλαβαν όπως εμείς το τελευταίο δρομολόγιο, και την επομένη έπρεπε να φύγουν δεν θα είχαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν το εισητήριο για 2 άτομα που τους είχαν κάνει δώρο. Το έδωσαν λοιπόν σε εμάς για να μην πάει χαμένο... Η αξία είναι $23/ άτομο άρα ωραίο δωράκι μας έκαναν, καλή τους ώρα!
Τους ευχαριστήσαμε θερμά και ξεκινήσαμε για την περιπλάνηση στην πόλη!
Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε στο ιστορικό κέντρο εντυπωσιάστηκα από τα κτίρια και αυτή η αίσθηση θα διατηρούνταν μέχρι να φύγουμε.
Ξεκινήσαμε από το Four Corners of Law που όπως υποδηλώνει το όνομα, πρόκειται για διασταύρωση δυο δρόμων όπου στις τέσσερις γωνίες τους βρίσκονται ισάριθμα επιβλητικά κτίρια
St. Michael’s Episcopal church
City Hall
County Courthouse
Federal Courthouse and US Post Office
Και όπως χαρακτηριστικά λένε οι ντόπιοι στη συμβολή των δύο αυτών δρόμων μπορείς να παντρευτείς, να φορολογηθείς, να χωρίσεις και να πας φυλακή...
Λίγα τετράγωνα πιο κάτω βρίσκεται ο Rainbow Row, δρόμος γνωστός για τα 13 Georgian style σπίτια βαμμένα σε παστελ χρώματα που θυμίζουν ουράνιο τόξο και χρονολογούνται από το 1748 έως το 1845.
Εκτός όμως από αυτά τα χρωματιστά σπίτια, γενικά στο δρόμο και σε όλη την περιοχή, όλα τα οικήματα είναι πραγματικά πανέμορφα. Ανακαινισμένα και διατηρημένα σε εξαιρετική κατάσταση. Χαίρεσαι να τα βλέπεις και φαντάζομαι πόσο περισσότερο θα χαιρόμουν αν έμενα και σε ένα από αυτά!!!
Σε ορισμένα μάλιστα για να πας πρέπει να περάσεις κάποια όμορφα δρομάκια που συνήθως έχουν σήμανση πως είναι ιδιωτική περιουσία, άρα μη προσβάσιμα.
Η θερμοκρασία ήταν η κατάλληλη για βόλτα και ο ήλιος ομόρφαινε το τοπίο ακόμη περισσότερο. Συνεχίσαμε με πρόθεση να δούμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι της πόλης.
Κατεβήκαμε λίγο άκομη πιο κάτω πλησιάζοντας στο ποτάμι, το οποίο ενώνεται με τον ατλαντικό ωκεανό, και βρεθήκαμε στο Battery.
Στην ουσία πρόκειται για κυμματοθραύστη που παράλληλα είναι και ένας υπερυψωμένος πεζόδρομος και περπατώντας μπορείς να θαυμάσεις τα σπίτια που κυρίως είναι από την προπολεμική εποχή.
Περιπλανηθήκαμε αρκετά σε πολλούς δρόμους με κάθε γειτονιά να έχει πολύ όμορφα στοιχεία και ιδιαίτερη χάρη. Γενικά σε όποιον αρέσει να γνωρίσει μια πόλη περπατώντας στους δρόμους της, το Charleston σίγουρα προσφέρεται!
Ώρα για ένα ποτάκι πριν το βραδυνό, μετά από τόσο περπάτημα το χρειαζόμασταν.
Henry’s Jazz & Seafood, εκεί που καταλήξαμε.
Βρίσκεται στην Market Street, δρόμος γεμάτος με εστιατόρια, και έχει ωραία θέα από την ταράτσα του.
Πρόκειται για πολυχώρο, με μπαρ, εστιατόριο και live μουσική.
Δροσιστικό ποτάκι στην ταράτσα λοιπόν και μετά σιγά σιγά προς τα κάτω για φαγητό. Σε όποιο μέρος του μαγαζιού σου αρέσει μπορείς να καθήσεις. Στο αίθριο, ακόμη και κάτω, σε κούνια, στο whiskey room. Ωραία ατμόσφαιρα σε κάθε σημείο του μαγαζιού.
Στο εστιατόριο βρίσκεται και ο χώρος της live μουσικής, χωρίς όμως κάποιο συγκρότημα την ώρα που ήμασταν εμείς εκεί. Παρόλα αυτά πολύ ζωντανό και γεμάτο κόσμο μαγαζί.
Με τη βραδυά να έχει δροσίσει έως κρυώσει αρκετά μπορώ να πω, ήταν κατάλληλη στιγμή για μια Southern σούπα.
Crab soup για εμένα
Και Southern fried green tomato BLT (Bacon – lettuce- tomato) για το σύζυγο
Νόστιμο φαγητό αλλά η αλήθεια είναι πως θέλαμε πάρα πολύ να δειπνήσουμε στο Husk, εστιατόριο που είχαμε δοκιμάσει στο Nashville και είχαμε ενθουσιαστεί. Αλλά δεν υπήρχε διαθέσιμο τραπέζι παρά μόνο μετά από 20 μέρες. Είχα ναι μεν προσπαθήσει πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι να κάνω κράτηση, χωρίς επιτυχία δε. Που να περιμένω τέτοια ζήτηση?
Έτσι έκλεισα τραπέζι στο Husk στη Savannah. Να πω όμως πως η επιθυμία μας ήταν το Husk στο Charleston μιας και είναι το πρώτο εστιατόριο της αλυσίδας. Προφανώς η μεγάλη του ζήτηση είναι γιατί στο συγκεκριμένο μαγειρεύει κιόλας ο chef / ιδιοκτήτης.
Άρα σίγουρα τώρα θα υπάρξει και επόμενη επίσκεψη!
Μια ακόμη βόλτα στην παραλία πριν την επιστροφή στο σπίτι.
Όμορφο κτίριο το τελωνείο
και το γνωστό και πολυφωτογραφημένο συντριβάνι στην παραλία, Pineapple fountain
Ο ανανάς είναι το σύμβολο της φιλοξενίας στο Νότο, έτσι ένα συντριβάνι σε αυτό το σχήμα δεν θα μπορούσε να λείπει από την πόλη.
Όμορφη και γεμάτη ημέρα.
Της επομένης το πρόγραμμα επίσης ήδη γεμάτο και για το λόγο αυτό ήπιαμε έναν γρήγορο καφέ και κατευθυνθήκαμε στην προβλήτα για να προλάβουμε το πρώτο δρομολόγιο που θα αναχωρούσε το καραβάκι για το tour στο φρούριο Fort Sumter.
Μεγάλη ουρά για να επιβιβαστούμε και ένοιωσα σαν να πηγαίνω σε κάποιο ελληνικό νησί!
Με τις γνωστές άσπρες πλαστικές καρέκλες να μας περιμένουν στο κατάστρωμα
Φτάνοντας στο νησάκι, μετά από τη μικρή μας διαδρομή, είχαμε 1 ώρα περίπου πριν την αναχώρηση για να δούμε το χώρο του μουσείου και γενικά το φρούριο.
Κάθε μέρα στις 10:30 ανεβάζουν τη σημαία στο φρούριο, διαδικασία στην οποία η ranger ζητά τη βοήθεια του κόσμου. Αφενός για πρακτικούς λόγους μιας και δεν γίνεται ένα άτομο να σηκώσει αυτή τη γιγαντιαία σημαία, και αφετέρου για να μπορέσει να συμμετάσχει στη διαδικασία όποιος επιθυμεί.
Στην επιβίβαση για την επιστροφή ευχάριστη η παρουσία των δελφινιών!
Μετά την αποβίβαση μας από το ενδιαφέρον tour, συνειδητοποίησα πως είχε φτάσει μεσημέρι και έπρεπε να φάμε μιας και είχαμε μεγάλη μέρα με αρκετό περπάτημα μπροστά μας.
Δίχως να αγαπώ ιδιαιτέρως το κρέας, αλλά με δική μου παραίνεση, θα τρώγαμε και σήμερα σε bbq εστιατόριο. Από τα πλέον χαρακτηριστικά γεύματα στο Νότο, άρα μονόδρομος, έπρεπε να ξαναφάμε!
Lewis barbecue το μαγαζί και η επιλογή του ήταν εύκολή μιας και αποτελεί μέρος που πηγαίνουν πάρα πολύ οι ντόπιοι. Άρα πολύ καλό σημάδι γι ανόστιμο φαγητό!
Εργοστασιακός χώρος το στυλ του, με τραπέζια κάτω από τα δέντρα για φας, να πιεις τη μπύρα σου και γιατί όχι, να γνωρίσεις και τους διπλανούς σου μιας και πιθανότατα θα κάθονται και άλλοι στο τραπέζι.
Brisket και Pulled pork sandwich στη λαδόκολα με εξαιρετικά συνοδευτικά, και καλύτερο όλων τα collard greens (κατεξοχήν πρασινάδα του Νότου)
Το πιο νόστιμο brisket που έχουμε φάει ως τώρα που δυστυχώς δεν ‘πρόλαβα’ να το βγάλω φωτογραφία (το εσωτερικό του sandwich εννοώ)
Αν ενθουσιάστηκα εγώ σκεφτείτε τους λάτρεις του κρέατος...
Θα συνεχίζαμε την ημέρα μας με επίσκεψη σε μια από τις πάρα πολλές φυτείες του Νότου. Η Magnolia plantation and gardens, είναι μία από τις παλαιότερες και τις πιο τουριστικές. Είναι ανοιχτή όλο το χρόνο και βρίσκεται σε σχετικά μικρή απόσταση από το Charleston.
Πρόκειται για φυτεία που χρονολογείται από το 1676 και παραμένει στην ίδια οικογένεια μετά από 15 γενιές. Η ιστορία της φυτείας είναι άρρηκτα δεμένη με τους σκλάβους που συνέβαλαν στη δημιουργία και συντήρηση του χώρου με το πέρασμα των χρόνων. Σήμερα μπορούμε να δούμε τα σπίτια που έμεναν και να μάθουμε για τα δύσκολα χρόνια τους, αν και χαρακτηριστικά αναφέρεται πως στην εν λόγω φυτεία οι κατα καιρούς ιδιοκτήτες που κληρονομούσαν το μέρος, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, παρείχαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στους σκλάβους, και τους επέτρεπαν ακόμη και τη μόρφωση σε αντίθεση με άλλες φυτείες.
Αν απομονώσεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου το θέμα με τους σκλάβους και σταθείς στο να απολαύσεις το τοπίο, πραγματικά θα μείνεις απόλυτα ευχαριστημένος. Γεμίζεις με χρώματα και αρώματα. Η καταπράσινη έκταση με τα ανθισμένα λουλούδια, με κάποιες μάλιστα σπάνιες ποικιλίες π.χ. από αζαλέες, σε κερδίζει αμέσως.
Το επιβλητικό σπίτι της οικογενείας βρίσκεται σε περίοπτη θέση και περιτριγυρίζεται από υπέροχους κήπους και λίμνες με αμέτρητα γεφυράκια.
Πετύχαμε το μέρος σε πλήρη άνθηση, άνοιξη άλλωστε, και μας αποζημίωσε με την ομορφιά του.
Στη φυτεία συναντήσαμε και εκπροσώπους του ζωικού βασιλείου.
Όμορφα πουλιά, με το συγκεκριμένο να είναι ακίνητο σε αυτή τη θέση πάρα πολύ ώρα.
αλλά και έναν αλιγάτορα να κάνει τη βόλτα του αμέριμνος στη λίμνη
Ομολογουμένως στο μέρος έχει πολλά να δεις και να κάνεις και για το λόγο αυτό το εισητήριο ισχύει και για την επόμενη μέρα. Εκτός από τα tours, που δυστυχώς το δικό μας πρόγραμμα δεν επέτρεψε να συμμετάσχουμε σε κάποιο, μπορείς απλά να κάνεις τη βόλτα σου, να φας, να χαλαρώσεις. Όρεξη να έχεις για περπάτημα και η φύση τριγύρω προσφέρεται για ότι άλλο επιλέξεις. Εξαιρετικά όμορφο μέρος!
Η μέρα ήταν ιδιαίτερα ζεστή και ο κόσμος είχε γεμίσει τις παραλίες, όπως μας ενημέρωσε η εκφωνήτρια του ραδιοφώνου. Θα αλλάζαμε λοιπόν τελείως το σκηνικό και το υπόλοιπο της ημέρας θα το περνούσαμε στην παραλία και συγκεκριμένα στη Folly Beach, που βρίσκεται στο James island.
Το Charleston απαρτίζεται από 6 districts (3 εκ των οποίων είναι νησιά) και το James island είναι ένα από αυτά.
Παραθαλάσσιο μέρος, που ως Έλληνες ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά πως είναι. Ένας κεντρικός δρόμος που βρίσκονται τα περισσότερα μαγαζιά, εστιατόρια, καφέ, μπαρ και γενικά όλη η ζωή της πόλης.
Όπως οι πιο πολλές παραλίες στην Αμερική έχει και μια αποβάθρα, το Folly beach pier. Η συγκεκριμένη είναι η πιο προσεγμένη που έχουμε πάει. Έχει σχεδόν σε όλο το μήκος και σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους θέσεις για να απολαύσεις τη θέα, να ξεκουραστείς ή ακόμη και να ψαρέψεις.
΄Οσοι λοιπόν έχουν άδεια ψαρέματος, χρησιμοποιούν αυτές τις θέσεις που μάλιστα σε όλες έχει και μια θήκη δίπλα για το καλάμι, σε περίπτωση που δεν θέλεις να το κρατάς. Επιπλέον έχει νεροχύτες για να πλύνεις τα ψάρια που θα πιάσεις αλλά και χάρακα στον τοίχο που δείχνει τις ποικιλίες και το μέγεθος της κάθε μιας από αυτές που επιτρέπετε να πάρεις σπίτι σου. Επομένως ότι πιάσεις το μετράς και αν είναι στα επιτρεπτά όρια το παίρνεις, αλλιώς το ξαναρίχνεις πίσω στη θάλασσα.
Πάντα με εντυπωσιάζουν παρόμοιες λεπτομέρειες, άσχετα αν αγγίζουν κάποιο ενδιαφέρον μου ή όχι.
Η ημέρα μας θα έκλεινε με ένα παγωτάκι από το Dolce Banana και μια βόλτα απολαμβάνοντας το όμορφο ηλιοβασίλεμα.
Επιλογή μας αυτή τη φορά για ένα 4ημερο road trip, το Charleston στη South Carolina και η Savannah στην Georgia.
Συνολική διαδρομή 20 ώρες, αρκετές μεν χωρίς όμως να είναι ιδιαίτερα κουραστικές μιας και οι δρόμοι στην Αμερική πραγματικά προσφέρονται για ταξίδια.
Charleston ‘Holly City’
Η παλαιότερη και μεγαλύτερη πόλη της South Carolina με πλούσια ιστορία.
Γνωστή για την αρχιτεκτονική των σπιτιών της, τη φιλοξενία και την ευγένια των κατοίκων αλλά και για τα διακεκριμένα εστιατόρια. Τι άλλο χρειάζεται ένα μέρος για να γίνει από τους αγαπημένους προορισμούς των τουριστών?
Το nickname Holly city, το έχει πάρει λόγω του μεγάλου αριθμού εκκλησιών που έχει παντού στην πόλη, και μάλιστα από διαφορετικές θρησκείες. Γράφοντας το συνηδητοποιώ πως πραγματικά είδαμε πάρα πολλές!
Η South Carolina και κατ’επέκταση το Charleston ανήκαν στις Confederate States, δηλαδή στις πολιτείες που βασιζόταν στη γεωργία και υποστήριζαν την ύπαρξη των σκλάβων. Μάλιστα κατά την περίοδο πρίν το εμφύλιο πόλεμο ήταν η πόλη με τους περισσότερους σκλάβους στην Αμερική και το μέρος που υπήρξαν τα πρώτα slave markets. Η ιδιοκτησία σκλάβων ήταν ένδειξη πλούτου, και χαρακτηριστικό είναι πως ακόμη και πρώην σκλάβοι όταν απέκτησαν την ελευθερία τους, αν το άντεχαν οικονομικά είχαν και οι ίδιοι σκλάβους.
Το λιμάνι καθώς και οι πολλές φυτείες ρυζιού και βαμβακιού βοήθησαν στην ευημερία και την οικονομική άνθιση της πόλης. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να χτιστούν όλα αυτά τα πανέμορφα, από αρχιτεκτονικής πλευράς, σπίτια των οικονομικά ευκατάστατων που έχουν διατηρηθεί εώς και σήμερα με κάποια μάλιστα να χρονολογούνται στα τέλη του 1600. Το τοπίο ολοκληρώνουν οι πλακόστρωτοι δρόμοι που σε ταξιδεύουν στο παρελθόν περπατώντας τους, καθώς και οι τουρίστες που κάνουν τη βόλτα ή την περιήγησή τους επάνω σε ένα από τα πολλά κάρα που διατηρούν τοπικές επιχειρήσεις.
Η πόλη έχει μεγάλη ιστορία μιας και εκεί έγινε η πρώτη μάχη του Αμερικάνικου εμφυλίου πολέμου. Ιδιαίτερη περίοδος έχοντας διχάσει τη χώρα στα δύο, όπως άλλωστε δυστυχώς γίνεται στους εμφυλίους σε όλες τις χώρες.
Το 1861 που ξεκίνησε ο εμφύλιος, υπήρχαν 34 πολιτείες και από αυτές αρχικά 7 και στην πορεία ορισμένες ακόμη, αποσχίστηκαν καθώς ήταν ενάντια στην κυβέρνηση και στην κατάργηση της δουλείας. Οι αποσχισμένες πολιτείες αποτελούσαν τις Confederate States και οι υπόλοιπες που ήταν προσκείμενες στην κυβέρνηση και ήταν υπέρ της κατάργησης του θεσμού της δουλείας, ονομάστηκαν Union.
Τη χρονική αυτή περίοδο πρόεδρος είχε εκλεχθεί ο Abraham Lincoln, ο οποίος θέλησε να καταργήσει τη δουλεία. Αυτή του την επιθυμία και την προσπάθειά του να την εφαρμόσει, οι Confederate τη θεώρησαν καταπάτηση των δικαιωμάτων τους και στην ουσία αποτέλεσε την αφορμή για την έναρξη του εμφυλίου, του πιο αιματηρού πολέμου στην Αμερικάνικη ιστορία.
Το θαλλάσιο φρούριο Fort Sumter, που βρίσκεται σε ένα νησάκι στο κέντρο του λιμανιού του Charleston, είναι το μέρος που έπεσαν οι πρώτες κανονιές από τους Confederate στρατιώτες εναντίον των Union στρατιωτών που βρισκόταν μέσα στο φρούριο.
Η μάχη κράτησε μόλις 2 μέρες, καθώς η έλλειψη φαγητού και πολεμομοφοδίων ανάγκασε τους Union στρατιώτες να παραδωθούν. Οι Confedarate μπορεί να κέρδισαν τη μάχη αλλά όχι στην πορεία και τον πόλεμο.
Το τέλος του πολέμου με την ήττα της Confederate παράταξης, δεν άλλαξε την κατάσταση άμεσα. Αρκετοί αγώνες χρειάστηκαν μέχρι να καταφέρουν να ομαλοποιηθεί η συνύπαρξη όλων ως ελεύθεροι πολίτες.
Το εμπόριο σκλάβων ήταν τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό.
Εξωτερικό σήμαινε μεταφορά σκλάβων από άλλες χώρες π.χ. Αφρική, Αϊτή με σκοπό να αγοραστούν από πλούσιους Αμερικάνους. Η μεταφορά γινόταν με καράβια υπό άθλιες συνθήκες, με αρκετά άτομα να μην καταφέρνουν να επιβιώσουν μεχρι τον τελικό προορισμό.
Εσωτερικό ήταν το εμπόριο που γινόταν αγοροπωλησίες σκλάβων, ουσιαστικά αλλάζοντας απλά ιδιοκτήτη.
Όλη αυτή η μεταφορά / μετακίνηση των πληθυσμών στην περιοχή είχε σαν αποτέλεσμα τη συσσώρευση μεγάλου αριθμού αφροαμερικάνων, που φυσικά με τον ερχομό τους έφεραν την κουλτούρα τους και τις συνήθειές τους. Μια από τις μεγαλύτερες επιρροές τους ήταν στην διατροφή.
Η lowcountry κουζίνα, όπως ονομάζεται, είναι νοστιμότατη και στις μέρες μας την έχουν αναγάγει σε πραγματική τέχνη. Πολλά τα εστιατόρια με διακρίσεις και αναφορά σε περιοδικά και εκπομπές. Άλλωστε η απόλαυση των εδεσμάτων τους είναι ένας από τους κύριους λόγους επίσκεψης των τουριστών στην περιοχή.
Το Charleston σήμερα βασίζεται στον τουρισμό, καθόλη τη διάρκεια του χρόνου, με τους Αφροαμερικανούς να έχουν δώσει την πινελιά τους απόλυτα στο μέρος. Έχουν δίκαιο όταν χαρακτηριστικά μου είχαν αναφέρει Αμερικάνοι πως όσο πιο Νότια πηγαίνεις τόσο πιο ευγενικοί είναι οι άνθρωποι!
Με στόχο να πάρουμε γεύση της κουζίνας (φυσικά) αλλά και της ιστορίας της περιοχής, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας.
Πρωινό ξύπνημα για να εκμεταλλευτούμε την ημέρα όσο γίνεται. Καφεδάκι, καλή διάθεση και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε νοτιότερα.
Δεν ξέρω πως οργανώνεται ο καθένας για ένα ταξίδι, αναφέρομαι στον τρόπο που κράταει σημειώσεις για τα μέρη που θα επισκεφθεί. Εγώ γεμίζω το χάρτη google maps με αστεράκια, για να μπορώ να είμαι σίγουρη πως δεν θα ξεχάσω κάποιο. Έτσι φαντάζεστε τον πανικό μου όταν συνηδειτοποίησα στη διαδρομή πως για κάποιο λόγο είχαν εξαφανιστεί όλα από την εφαρμογή...
Μετά από διάφορες προσπάθειες επίλυσης και με το σήμα να μην με βοηθάει ιδιαίτερα, τα κατάφερα! Επανήλθαν μετά από την απεγκατάστασή της εφαρμογής και την εκ νέου εγκατάσταση αλλά όσο να ‘ναι μια μίνι κρίση υπήρξε...Πάλι καλά που ο δρόμος ήταν γνωστός και δεν χρειάζόταν να δω κάτι καινούριο έξω όσο τα μάτια μου ήταν στραμμένα στην οθόνη του κινητού...
Πρόθεση να σταματήσουμε δεν είχαμε, άρα διασχίσαμε ομαλά και όμορφα το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής. Γύρω στην ώρα μεσημεριανού θα βρισκόμασταν περίπου μιαμιση ώρα από το Charleston και θα σταματούσαμε για φαγητό σε ένα μέρος που είχαμε και πάλι από καιρό σημειώσει από εκπομπή του Bourdain.
Scott’s BarBQue το εστιατόριο όπου είναι εμπειρία!
Η εμφάνιση του πιθανά να μην γεμίζει το μάτι, μιας και είναι ένα μαγαζί στη μέση του πουθενά.
Στο πίσω μέρος είναι το smoke house όπου γίνεται όλη η διαδικασία ετοιμασίας, δηλαδή το ψήσιμο ολόκληρου του γουρουνιού για 12+ ώρες, και το μενού έχει τι άλλο? pulled pork και bbq chicken για να υπάρχει ποικιλία! Λίγα και καλά!
Αλλά πριν παραγγείλεις οφείλεις να διαβάσεις τις επιγραφές για να είσαι σίγουρος πως πληρείς τις προυποθέσεις για να φας!!
Διαβάζοντας το μενού για να αποφασίσουμε για το συνοδευτικό του κρέατος, μας ενημέρωσαν πως η επιλογή μας ήταν μόνο beans… Άρα η παραγγελία ήταν εύκολη και χωρίς καθυστερήσεις. Κρέας, φασόλια και 2 φέτες ψωμί. Για τα δικά μου γούστα είναι πολύ το κρέας και η σκέψη μου ήταν πως ίσως θα του πήγαινε λίγη φέτα και μια χωριάτικη…
Ομολογουμένως όμως η γευστική μας εμπειρία ήταν πετυχημένη! Με γεμάτα στομάχια συνεχίσαμε τη διαδρομή μας για το Charleston.
Το airbnb που επιλέξαμε βρισκόταν στο North Charleston, ένα από τα 6 districts που αποτελούν την πόλη. Η απόσταση από το κέντρο 20’ αλλά το προνόμιο να συμπεριλαμβάνετε στη διαμονή και πάρκινγκ είναι σημαντικό.
Το σπίτι, κλασικό διώροφο colonial style σε πολύ μεγάλο οικισμό, με 3 υπνοδωμάτια. Κόστος διαμονής για 3 βράδυα $285, εξαιρετική τιμή και αξιοπρεπέστατο δωμάτιο με ensuite μπάνιο.
Με την ελληνική πινελιά (δεν ξέρω αν είχε η ιδιοκτήτρια κάποια σχέση ή απλά της αρέσει η Ελλάδα) στη διακόσμηση του δωματίου μας...
Είχαμε όλη την υπόλοιπη ηλιόλουστη μέρα μπροστά μας, έτσι τελειώνοντας με το check in ξεκινήσαμε για το κέντρο.
Η διαφορά θερμοκρασίας αισθητή. Ξεκινήσαμε με 5C βαθμούς και εκεί είχε 25C, γεγονός που μας έφτιαξε τη διάθεση ακόμη περισσότερο.
Συνήθως όταν επισκεπτόμαστε μια πόλη για πρώτη φορά ξεκινάμε με πρώτη στάση στο Visitor Center που πάντοτε είναι γεμάτο με ενημερωτικά φυλλάδια αλλά και με εργαζόμενους ιδιαίτερα πρόθυμους να απαντήσουν σε ερωτήσεις.
Είναι ένας ωραίος τρόπος να ενημερωθούμε από πρώτο χέρι για τα δρώμενα αλλά και να πάρουμε επιπλέον πληροφορίες που σίγουρα θα μας βοηθήσουν.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως σταματήσαμε πρώτα στη Liberty square όπου βρίσκεται το Visitor Center του Fort Sumter, μέρος που ξεκινάει το καραβάκι που κάνει το tour στο ιστορικό φρούριο του εμφυλίου πολέμου. Γνωρίζαμε πως χρονικά είμασταν οριακά, ίσως να προλαβαίναμε το τελευταίο δρομολόγιο...
Δυστυχώς μόλις είχε φύγει και ο ranger μας πρότεινε να ρίξουμε μια ματιά στο χώρο που λειτουργεί και ως μικρό μουσείο, παρέχοντας πολλές πληροφορίες που βοηθάνε να έχεις μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα πριν το tour.
Καθώς λοιπόν διάβαζα μια επιγραφή με πλησιάσε ένα ζευγάρι Αμερικάνων λέγοντας μου πως μιας και οι ίδιοι δεν πρόλαβαν όπως εμείς το τελευταίο δρομολόγιο, και την επομένη έπρεπε να φύγουν δεν θα είχαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν το εισητήριο για 2 άτομα που τους είχαν κάνει δώρο. Το έδωσαν λοιπόν σε εμάς για να μην πάει χαμένο... Η αξία είναι $23/ άτομο άρα ωραίο δωράκι μας έκαναν, καλή τους ώρα!
Τους ευχαριστήσαμε θερμά και ξεκινήσαμε για την περιπλάνηση στην πόλη!
Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε στο ιστορικό κέντρο εντυπωσιάστηκα από τα κτίρια και αυτή η αίσθηση θα διατηρούνταν μέχρι να φύγουμε.
Ξεκινήσαμε από το Four Corners of Law που όπως υποδηλώνει το όνομα, πρόκειται για διασταύρωση δυο δρόμων όπου στις τέσσερις γωνίες τους βρίσκονται ισάριθμα επιβλητικά κτίρια
St. Michael’s Episcopal church
City Hall
County Courthouse
Federal Courthouse and US Post Office
Και όπως χαρακτηριστικά λένε οι ντόπιοι στη συμβολή των δύο αυτών δρόμων μπορείς να παντρευτείς, να φορολογηθείς, να χωρίσεις και να πας φυλακή...
Λίγα τετράγωνα πιο κάτω βρίσκεται ο Rainbow Row, δρόμος γνωστός για τα 13 Georgian style σπίτια βαμμένα σε παστελ χρώματα που θυμίζουν ουράνιο τόξο και χρονολογούνται από το 1748 έως το 1845.
Εκτός όμως από αυτά τα χρωματιστά σπίτια, γενικά στο δρόμο και σε όλη την περιοχή, όλα τα οικήματα είναι πραγματικά πανέμορφα. Ανακαινισμένα και διατηρημένα σε εξαιρετική κατάσταση. Χαίρεσαι να τα βλέπεις και φαντάζομαι πόσο περισσότερο θα χαιρόμουν αν έμενα και σε ένα από αυτά!!!
Σε ορισμένα μάλιστα για να πας πρέπει να περάσεις κάποια όμορφα δρομάκια που συνήθως έχουν σήμανση πως είναι ιδιωτική περιουσία, άρα μη προσβάσιμα.
Η θερμοκρασία ήταν η κατάλληλη για βόλτα και ο ήλιος ομόρφαινε το τοπίο ακόμη περισσότερο. Συνεχίσαμε με πρόθεση να δούμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι της πόλης.
Κατεβήκαμε λίγο άκομη πιο κάτω πλησιάζοντας στο ποτάμι, το οποίο ενώνεται με τον ατλαντικό ωκεανό, και βρεθήκαμε στο Battery.
Στην ουσία πρόκειται για κυμματοθραύστη που παράλληλα είναι και ένας υπερυψωμένος πεζόδρομος και περπατώντας μπορείς να θαυμάσεις τα σπίτια που κυρίως είναι από την προπολεμική εποχή.
Περιπλανηθήκαμε αρκετά σε πολλούς δρόμους με κάθε γειτονιά να έχει πολύ όμορφα στοιχεία και ιδιαίτερη χάρη. Γενικά σε όποιον αρέσει να γνωρίσει μια πόλη περπατώντας στους δρόμους της, το Charleston σίγουρα προσφέρεται!
Ώρα για ένα ποτάκι πριν το βραδυνό, μετά από τόσο περπάτημα το χρειαζόμασταν.
Henry’s Jazz & Seafood, εκεί που καταλήξαμε.
Βρίσκεται στην Market Street, δρόμος γεμάτος με εστιατόρια, και έχει ωραία θέα από την ταράτσα του.
Πρόκειται για πολυχώρο, με μπαρ, εστιατόριο και live μουσική.
Δροσιστικό ποτάκι στην ταράτσα λοιπόν και μετά σιγά σιγά προς τα κάτω για φαγητό. Σε όποιο μέρος του μαγαζιού σου αρέσει μπορείς να καθήσεις. Στο αίθριο, ακόμη και κάτω, σε κούνια, στο whiskey room. Ωραία ατμόσφαιρα σε κάθε σημείο του μαγαζιού.
Στο εστιατόριο βρίσκεται και ο χώρος της live μουσικής, χωρίς όμως κάποιο συγκρότημα την ώρα που ήμασταν εμείς εκεί. Παρόλα αυτά πολύ ζωντανό και γεμάτο κόσμο μαγαζί.
Με τη βραδυά να έχει δροσίσει έως κρυώσει αρκετά μπορώ να πω, ήταν κατάλληλη στιγμή για μια Southern σούπα.
Crab soup για εμένα
Και Southern fried green tomato BLT (Bacon – lettuce- tomato) για το σύζυγο
Νόστιμο φαγητό αλλά η αλήθεια είναι πως θέλαμε πάρα πολύ να δειπνήσουμε στο Husk, εστιατόριο που είχαμε δοκιμάσει στο Nashville και είχαμε ενθουσιαστεί. Αλλά δεν υπήρχε διαθέσιμο τραπέζι παρά μόνο μετά από 20 μέρες. Είχα ναι μεν προσπαθήσει πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι να κάνω κράτηση, χωρίς επιτυχία δε. Που να περιμένω τέτοια ζήτηση?
Έτσι έκλεισα τραπέζι στο Husk στη Savannah. Να πω όμως πως η επιθυμία μας ήταν το Husk στο Charleston μιας και είναι το πρώτο εστιατόριο της αλυσίδας. Προφανώς η μεγάλη του ζήτηση είναι γιατί στο συγκεκριμένο μαγειρεύει κιόλας ο chef / ιδιοκτήτης.
Άρα σίγουρα τώρα θα υπάρξει και επόμενη επίσκεψη!
Μια ακόμη βόλτα στην παραλία πριν την επιστροφή στο σπίτι.
Όμορφο κτίριο το τελωνείο
και το γνωστό και πολυφωτογραφημένο συντριβάνι στην παραλία, Pineapple fountain
Ο ανανάς είναι το σύμβολο της φιλοξενίας στο Νότο, έτσι ένα συντριβάνι σε αυτό το σχήμα δεν θα μπορούσε να λείπει από την πόλη.
Όμορφη και γεμάτη ημέρα.
Της επομένης το πρόγραμμα επίσης ήδη γεμάτο και για το λόγο αυτό ήπιαμε έναν γρήγορο καφέ και κατευθυνθήκαμε στην προβλήτα για να προλάβουμε το πρώτο δρομολόγιο που θα αναχωρούσε το καραβάκι για το tour στο φρούριο Fort Sumter.
Μεγάλη ουρά για να επιβιβαστούμε και ένοιωσα σαν να πηγαίνω σε κάποιο ελληνικό νησί!
Με τις γνωστές άσπρες πλαστικές καρέκλες να μας περιμένουν στο κατάστρωμα
Φτάνοντας στο νησάκι, μετά από τη μικρή μας διαδρομή, είχαμε 1 ώρα περίπου πριν την αναχώρηση για να δούμε το χώρο του μουσείου και γενικά το φρούριο.
Κάθε μέρα στις 10:30 ανεβάζουν τη σημαία στο φρούριο, διαδικασία στην οποία η ranger ζητά τη βοήθεια του κόσμου. Αφενός για πρακτικούς λόγους μιας και δεν γίνεται ένα άτομο να σηκώσει αυτή τη γιγαντιαία σημαία, και αφετέρου για να μπορέσει να συμμετάσχει στη διαδικασία όποιος επιθυμεί.
Στην επιβίβαση για την επιστροφή ευχάριστη η παρουσία των δελφινιών!
Μετά την αποβίβαση μας από το ενδιαφέρον tour, συνειδητοποίησα πως είχε φτάσει μεσημέρι και έπρεπε να φάμε μιας και είχαμε μεγάλη μέρα με αρκετό περπάτημα μπροστά μας.
Δίχως να αγαπώ ιδιαιτέρως το κρέας, αλλά με δική μου παραίνεση, θα τρώγαμε και σήμερα σε bbq εστιατόριο. Από τα πλέον χαρακτηριστικά γεύματα στο Νότο, άρα μονόδρομος, έπρεπε να ξαναφάμε!
Lewis barbecue το μαγαζί και η επιλογή του ήταν εύκολή μιας και αποτελεί μέρος που πηγαίνουν πάρα πολύ οι ντόπιοι. Άρα πολύ καλό σημάδι γι ανόστιμο φαγητό!
Εργοστασιακός χώρος το στυλ του, με τραπέζια κάτω από τα δέντρα για φας, να πιεις τη μπύρα σου και γιατί όχι, να γνωρίσεις και τους διπλανούς σου μιας και πιθανότατα θα κάθονται και άλλοι στο τραπέζι.
Brisket και Pulled pork sandwich στη λαδόκολα με εξαιρετικά συνοδευτικά, και καλύτερο όλων τα collard greens (κατεξοχήν πρασινάδα του Νότου)
Το πιο νόστιμο brisket που έχουμε φάει ως τώρα που δυστυχώς δεν ‘πρόλαβα’ να το βγάλω φωτογραφία (το εσωτερικό του sandwich εννοώ)
Αν ενθουσιάστηκα εγώ σκεφτείτε τους λάτρεις του κρέατος...
Θα συνεχίζαμε την ημέρα μας με επίσκεψη σε μια από τις πάρα πολλές φυτείες του Νότου. Η Magnolia plantation and gardens, είναι μία από τις παλαιότερες και τις πιο τουριστικές. Είναι ανοιχτή όλο το χρόνο και βρίσκεται σε σχετικά μικρή απόσταση από το Charleston.
Πρόκειται για φυτεία που χρονολογείται από το 1676 και παραμένει στην ίδια οικογένεια μετά από 15 γενιές. Η ιστορία της φυτείας είναι άρρηκτα δεμένη με τους σκλάβους που συνέβαλαν στη δημιουργία και συντήρηση του χώρου με το πέρασμα των χρόνων. Σήμερα μπορούμε να δούμε τα σπίτια που έμεναν και να μάθουμε για τα δύσκολα χρόνια τους, αν και χαρακτηριστικά αναφέρεται πως στην εν λόγω φυτεία οι κατα καιρούς ιδιοκτήτες που κληρονομούσαν το μέρος, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, παρείχαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στους σκλάβους, και τους επέτρεπαν ακόμη και τη μόρφωση σε αντίθεση με άλλες φυτείες.
Αν απομονώσεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου το θέμα με τους σκλάβους και σταθείς στο να απολαύσεις το τοπίο, πραγματικά θα μείνεις απόλυτα ευχαριστημένος. Γεμίζεις με χρώματα και αρώματα. Η καταπράσινη έκταση με τα ανθισμένα λουλούδια, με κάποιες μάλιστα σπάνιες ποικιλίες π.χ. από αζαλέες, σε κερδίζει αμέσως.
Το επιβλητικό σπίτι της οικογενείας βρίσκεται σε περίοπτη θέση και περιτριγυρίζεται από υπέροχους κήπους και λίμνες με αμέτρητα γεφυράκια.
Πετύχαμε το μέρος σε πλήρη άνθηση, άνοιξη άλλωστε, και μας αποζημίωσε με την ομορφιά του.
Στη φυτεία συναντήσαμε και εκπροσώπους του ζωικού βασιλείου.
Όμορφα πουλιά, με το συγκεκριμένο να είναι ακίνητο σε αυτή τη θέση πάρα πολύ ώρα.
αλλά και έναν αλιγάτορα να κάνει τη βόλτα του αμέριμνος στη λίμνη
Ομολογουμένως στο μέρος έχει πολλά να δεις και να κάνεις και για το λόγο αυτό το εισητήριο ισχύει και για την επόμενη μέρα. Εκτός από τα tours, που δυστυχώς το δικό μας πρόγραμμα δεν επέτρεψε να συμμετάσχουμε σε κάποιο, μπορείς απλά να κάνεις τη βόλτα σου, να φας, να χαλαρώσεις. Όρεξη να έχεις για περπάτημα και η φύση τριγύρω προσφέρεται για ότι άλλο επιλέξεις. Εξαιρετικά όμορφο μέρος!
Η μέρα ήταν ιδιαίτερα ζεστή και ο κόσμος είχε γεμίσει τις παραλίες, όπως μας ενημέρωσε η εκφωνήτρια του ραδιοφώνου. Θα αλλάζαμε λοιπόν τελείως το σκηνικό και το υπόλοιπο της ημέρας θα το περνούσαμε στην παραλία και συγκεκριμένα στη Folly Beach, που βρίσκεται στο James island.
Το Charleston απαρτίζεται από 6 districts (3 εκ των οποίων είναι νησιά) και το James island είναι ένα από αυτά.
Παραθαλάσσιο μέρος, που ως Έλληνες ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά πως είναι. Ένας κεντρικός δρόμος που βρίσκονται τα περισσότερα μαγαζιά, εστιατόρια, καφέ, μπαρ και γενικά όλη η ζωή της πόλης.
Όπως οι πιο πολλές παραλίες στην Αμερική έχει και μια αποβάθρα, το Folly beach pier. Η συγκεκριμένη είναι η πιο προσεγμένη που έχουμε πάει. Έχει σχεδόν σε όλο το μήκος και σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους θέσεις για να απολαύσεις τη θέα, να ξεκουραστείς ή ακόμη και να ψαρέψεις.
΄Οσοι λοιπόν έχουν άδεια ψαρέματος, χρησιμοποιούν αυτές τις θέσεις που μάλιστα σε όλες έχει και μια θήκη δίπλα για το καλάμι, σε περίπτωση που δεν θέλεις να το κρατάς. Επιπλέον έχει νεροχύτες για να πλύνεις τα ψάρια που θα πιάσεις αλλά και χάρακα στον τοίχο που δείχνει τις ποικιλίες και το μέγεθος της κάθε μιας από αυτές που επιτρέπετε να πάρεις σπίτι σου. Επομένως ότι πιάσεις το μετράς και αν είναι στα επιτρεπτά όρια το παίρνεις, αλλιώς το ξαναρίχνεις πίσω στη θάλασσα.
Πάντα με εντυπωσιάζουν παρόμοιες λεπτομέρειες, άσχετα αν αγγίζουν κάποιο ενδιαφέρον μου ή όχι.
Η ημέρα μας θα έκλεινε με ένα παγωτάκι από το Dolce Banana και μια βόλτα απολαμβάνοντας το όμορφο ηλιοβασίλεμα.
