"Μπορείς να πάς οπουδήποτε, για οτιδήποτε, και για όσο θελήσεις"

[Talk to the Foot]

Καλησπέρα σας!
Έγραφα αρκετά παλιά από άλλο λογαριασμό τον οποίο αδυνατό να θυμηθώ!
Αποφάσισα να επανέλθω μετά από μηνες έως χρόνια ενεργής ανάγνωσης αλλά καθόλου ενεργής συμμετοχής και να θέσω ένα δύσκολο "πρόβλημα πολυτελείας"..

Είμαι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο εξωτερικό, στο εντελώς πολυσχιδές πεδίο της ανάπτυξης,..
Αυτό εσωκλείει από ανθρώπινα δικαιώματα, φτώχεια, ειρήνη, περιβάλλον, φυσικές καταστροφές, ανισότητες, προσφυγικό ...μέχρι ότι θελήσεις! (συνδιαστικό πτυχίο, περίπλοκη περίπτωση)

Είμαι στη φάση διενέργειας της διπλωματικής μου εργασίας, η οποία θα γίνει με έρευνα πεδίου (διαμονή σε χώρα κατά βάση αναπτυσσόμενη) για συλλογή στοιχείων για μερικούς μήνες.
Καλούμαι λοιπόν να αποφασίσω το θέμα της εργασίας μου..βρες το πάθε σου με λίγα λόγια!
Έχω ταξιδέψει πολύ (έως πάρα πολύ), έχω μείνει ή εργαστεί σε διάφορες χώρες και είμαι πολύ ανοιχτή σε καινούρια συστήματα αντιλλήψεων, συνθήκες διαβίωσης και ερευνητικά αντικείμενα..

Ενδεικτικά, κάποια από τα πολύ γενικά θέματα που με παθιάζουν είναι οι ειρηνευτικές διαδικασίες σε χώρες όπως Ρουάντα ή η Σιέρρα Λεόνε , αλλά και αποσχιστικά κινήματα όπως στις Φιλιππίνες, η πρόσφαση ιθαγενών σε φυσικούς πόρους στον Αμαζόνιο, οι τενεκεδούπολεις στις γιγαντούπολεις πχ Κένυα, η σύγχρονη εκμετάλλευση του"νότου" ή το ανθρώπινο εμπόριο, η σχέσεις δυνάμεων στην κλιματική αλλαγή..όμως και πιο ανθρωπολογικά θέματα, όπως οι αρχέγονοι πολιτισμοί και το χάσιμο γνώσεων και παραδόσεων μέσα στην παγκοσμιοποίηση, όπως το Μπουτάν..Τα πάντα όλα!

Είναι μια πολύ όμορφη ευκαιρία να εμβαθύνω σε ένα κοινωνικό πρόβλημα και να μείνω στον όποιο προορισμό.
Εσείς τι θα διαλέγατε να ερευνήσετε, πού και γιατί?
Σκέφτηκα να κάνω λιγάκι brainstorming στο φόρουμ..οποιαδήποτε ιδέα είναι καλοδεχούμενη!
Χαιρετισμούς,

 

[Yorgos]

H σύναψη της ειρηνευτικής συμφωνίας στην Κολομβία και το πώς ο εμφύλιος επηρεάζει τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Ιδανικά στην επαρχία quibdo.

Η ζωή των κατοίκων σε κάποιες από τις Μπαχάμες θα αλλάξει δραστικά μετά από τον τελευταίο τυφώνα.

Πέρασα δύο μέρες με μια απίθανη κοινότητα Μενονιτων στο Belize: σχεδόν καμία επαφή με τον έξω κόσμο, μηδαμινή χρήση τεχνολογίας ή ρεύματος, μικρό σπίτι στο λιβάδι με ξανθά παιδάκια να ζουν, εργάζονται και παίζουν σε αχυρωνες. Μοναδική κοινότητα.

Είναι της μόδας, αλλά οι μειονότητες της Βιτρμανιας και ειδικά η κατάσταση των Ροχινγκα έχει θέμα.

Υπάρχουν και χώρες που, χωρίς να είναι απαραίτητα επικίνδυνες, δε θα σε αφήσουν να πάρεις ούτε δύο λέξεις, οποτε δε στις συστήνω.
Άλλη που ίσως σε ενδιαφέρει είναι το Βανουατου, εκπληκτική περίπτωση κοινοτήτων σχεδόν τροφοσυλλεκτων με φοβερές παραδόσεις. Μηδέν βιομηχανοποιημενα προϊόντα σε κάποια κομμάτια.

Η Τιχουάνα, οι ορεινές κοινότητες της Βολιβίας που διαλυονται από την κλιματική αλλαγή, οι untouchables στην Καλκουτα, οι βορειοκορεατες που περνάνε τα σύνορα και περιθαλπτονται, η τραγική κατάσταση των αβοριγινων είναι άλλες που μου έρχονται στα γρήγορα στο μυαλό.

 

[Defkalion]

Καλησπέρα σας!
Έγραφα αρκετά παλιά από άλλο λογαριασμό τον οποίο αδυνατό να θυμηθώ!,

Αν θες στείλε μου ένα προσωπικό μήνυμα με το email που χρησιμοποιούσες παλιά και θα σε βοηθήσω να βρεις τον προηγούμενο λογαριασμό σου.

 

[Talk to the Foot]

Αν θες στείλε μου ένα προσωπικό μήνυμα με το email που χρησιμοποιούσες παλιά και θα σε βοηθήσω να βρεις τον προηγούμενο λογαριασμό σου.

τέλεια!

 

[Talk to the Foot]

H σύναψη της ειρηνευτικής συμφωνίας στην Κολομβία και το πώς ο εμφύλιος επηρεάζει τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Ιδανικά στην επαρχία quibdo.

Η ζωή των κατοίκων σε κάποιες από τις Μπαχάμες θα αλλάξει δραστικά μετά από τον τελευταίο τυφώνα.

Πέρασα δύο μέρες με μια απίθανη κοινότητα Μενονιτων στο Belize: σχεδόν καμία επαφή με τον έξω κόσμο, μηδαμινή χρήση τεχνολογίας ή ρεύματος, μικρό σπίτι στο λιβάδι με ξανθά παιδάκια να ζουν, εργάζονται και παίζουν σε αχυρωνες. Μοναδική κοινότητα.

Είναι της μόδας, αλλά οι μειονότητες της Βιτρμανιας και ειδικά η κατάσταση των Ροχινγκα έχει θέμα.

Υπάρχουν και χώρες που, χωρίς να είναι απαραίτητα επικίνδυνες, δε θα σε αφήσουν να πάρεις ούτε δύο λέξεις, οποτε δε στις συστήνω.
Άλλη που ίσως σε ενδιαφέρει είναι το Βανουατου, εκπληκτική περίπτωση κοινοτήτων σχεδόν τροφοσυλλεκτων με φοβερές παραδόσεις. Μηδέν βιομηχανοποιημενα προϊόντα σε κάποια κομμάτια.

Η Τιχουάνα, οι ορεινές κοινότητες της Βολιβίας που διαλυονται από την κλιματική αλλαγή, οι untouchables στην Καλκουτα, οι βορειοκορεατες που περνάνε τα σύνορα και περιθαλπτονται, η τραγική κατάσταση των αβοριγινων είναι άλλες που μου έρχονται στα γρήγορα στο μυαλό.

Σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο! Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η τοπική γνώση και η (μη-)συμβίωση με την τεχνολογική και "επιστημονική" γνώση, ή με τις πολιτικές αναπτυξιακών οργανισμών. Για παράδειγμα η καθολικότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία εσωκλείουν αρκετά δυτικότροπες ιδεολογίες. (πχ. θρησκευτικές πεποιθήσεις).
Μου αρέσει το παράδειγμα του Μπελίζ, Μπαχάμες και της Βολιβίας, όσο το έψαξα.. σε τι θα εστίαζες?


Είχα σκεφτεί την Ρουάντα αρχικά, λόγω του "Σιγκαπουριανού" μοντέλου επανάκαμψης και την χρήση παραδοσιακών πρακτικών και αντιλλήψεων ένναντι των συστάσεων διεθνών οργανισμών.. έχω όμως ηθικούς ενδιασμούς.. Ακριβώς απόι δίπλα, η "τουριστική" Ουγκάντα φιλοξενεί και εκατομύρια προσφύγων, ενώ ταυτόχρονα επουλώνει πληγές στο βορρά με τα παιδιά του Κόνυ.. Αυτά βέβαια είναι εντελώς ευρεία θέματα..

Τι αντίστοιχες περιπτώσεις επανάκαμψης από πόλεμο ή καταστροφή γνωρίζετε και που θα εστιάζατε?

 

[Yorgos]

Εμφυλιος Κολομβία, τυφώνας Ντομινίκα, σεισμός Νεπάλ.

Το θέμα στο Μπελιζ είναι πιο ενδιαφέρον για μένα.

 

[Talk to the Foot]

Εμφυλιος Κολομβία, τυφώνας Ντομινίκα, σεισμός Νεπάλ.

Το θέμα στο Μπελιζ είναι πιο ενδιαφέρον για μένα.

Πάνω σε αυτές τις περιπτώσεις, τι βρίσκεις πιο σημαντικό/ενδιαφέρον?
Ο εμφ'υλιος και το FARC είναι σε fatigue λόγω των κυμμάτων ερευνητών και "ειδημωνων" που σπεύδουν να το μελετήσουν. Υπάρχουν όμως σίγουρα πτυχές που δεν έχουν ερευνηθεί, όπως η αληλλεπίδραση με τους Βενεζολάνους πρόσφυγες..
Γεια παράδειγμα, στο σεισμό στο Νεπάλ ή στο Μπελίζ? πχ. το ρόλο συγκεκριμένων πρακτικών? την καταπίεση ή μη διακιωμάτων τον μειονοτήτων...?

 

[Yorgos]

Στην Κολομβία για πρώτη φορά υπάρχει ασφαλής πρόσβαση στις κοινότητες που επλήγησαν περισσότερο. Το θέμα των σεξουαλικών σκλάβων των FARC ας πούμε είναι πολύ ενδιαφέρον.

Το βενεζολανικο θέμα είναι πολύ πιο χιλιοαναλυμενο, μπορεί να έχει και 60 ngo να ασχολούνται με τους πρόσφυγες τώρα που μιλάμε.

Το Νεπάλ είναι μια χώρα χωρίς υποδομές, όπου το 70% της ενέργειας είναι από την καύση της ξυλείας, ο σεισμός τους διέλυσε και το κράτος είναι ανήμπορο να προμηθεύσει και νερό, θα με ενδιέφερε να δω τι λύσεις βρήκαν, δεν έχω πάει μετά το σεισμό.

Στο Μπελιζε έχεις την παραγωγικοτερη κοινότητα της χώρας να ζει από επιλογή, κι όχι από φτώχεια, το αντίθετο, όπως το 1850. Προσωπικά το βρήκα συγκλονιστικό.

 

[hydronetta]

H σύναψη της ειρηνευτικής συμφωνίας στην Κολομβία και το πώς ο εμφύλιος επηρεάζει τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Ιδανικά στην επαρχία quibdo.

Η ζωή των κατοίκων σε κάποιες από τις Μπαχάμες θα αλλάξει δραστικά μετά από τον τελευταίο τυφώνα.

Πέρασα δύο μέρες με μια απίθανη κοινότητα Μενονιτων στο Belize: σχεδόν καμία επαφή με τον έξω κόσμο, μηδαμινή χρήση τεχνολογίας ή ρεύματος, μικρό σπίτι στο λιβάδι με ξανθά παιδάκια να ζουν, εργάζονται και παίζουν σε αχυρωνες. Μοναδική κοινότητα.

Είναι της μόδας, αλλά οι μειονότητες της Βιτρμανιας και ειδικά η κατάσταση των Ροχινγκα έχει θέμα.

Υπάρχουν και χώρες που, χωρίς να είναι απαραίτητα επικίνδυνες, δε θα σε αφήσουν να πάρεις ούτε δύο λέξεις, οποτε δε στις συστήνω.
Άλλη που ίσως σε ενδιαφέρει είναι το Βανουατου, εκπληκτική περίπτωση κοινοτήτων σχεδόν τροφοσυλλεκτων με φοβερές παραδόσεις. Μηδέν βιομηχανοποιημενα προϊόντα σε κάποια κομμάτια.

Η Τιχουάνα, οι ορεινές κοινότητες της Βολιβίας που διαλυονται από την κλιματική αλλαγή, οι untouchables στην Καλκουτα, οι βορειοκορεατες που περνάνε τα σύνορα και περιθαλπτονται, η τραγική κατάσταση των αβοριγινων είναι άλλες που μου έρχονται στα γρήγορα στο μυαλό.

Δεν μας τα γράφεις και σε ιστορίες Γιώργο να ανοίξουν λίγο τα ματάκια και το μυαλό μας;

 

[Talk to the Foot]

Όντως για το Νεπάλ, καλή σκοπιά. το όποίο σκεφτομαι και για περιοχές που είναι αμφισβητούμενες ή έχουν συρράξεις, παράλληλα με τις φυσικές καταστροφές.. πώς κάνουν σχέδια για το μέλλον? ίσως τις συμμετοχικές διαδικασίες ή την εκπαίδευση?
Υπάρχει κάποιος που έχει πάει μετά το σεισμό στο Νεπάλ,ή να έχει επισκεφτεί περιοχές μετά απο φυσική καταστροφή?

Ένας καθηγητής μου εξηγούσε πως η ανθεκτικότητα αυτών των λαών έχει να κάνει με τις Ν.Α.Ασιατικές φιλοσοφίες και τις διαφορετικές αντιλήψεις τις ευτυχίας, της ευρεσης λύσεων και του αισθήματος της κοινότητας. Το Νεπάλ σίγουρα ανήκει σε τέτοιες περιπτώσεις. Φαντάζομαι ότι σε μεγάλο βαθμό αυτό συνδέεται και με λαούς της Λατινικής Αμερικής. Παρόλα αυτά, εκεί η σχέση με το περιβάλλον (ιδιαίτερα σε ιθαγενεις πληθυσμούς) αφορά πιο ανθρωπογενείς απειλές..πχ την ιδιωτικοποίηση δημοσιων αγαθών, αρπαγή εδαφών, τους εμπρισμούς στον αμαζόνιο.
Πώς επικοινωνείται αυτή η κοινωνική αδικία σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο?

Γενικά είμαι αρκετά επικριτική στη μπίζνα της φιλανθρωπίας καθώς και την ανάμειξη στην εσωτερική πολιτική των κρατών,ειδικά σε χώρες της Υπο-σαχάριας αφρικής αλλά και χώρες όπως η Αιτή ή το Αφγανιστάν,Βέβαια αυτό είναι χαοτικό πεδίο..
Ποιες χώρες σε μεταπολεμικό στάδιο έχουν ενδιαφέρον για εσάς?

Για Μπελίζ θα το ψάξω, όπως και Βανουάτου! Ομολογώ πως δεν ξέρω καθόλου το τρόπο ζωής εκεί.

 

[dim kyr]

Επιγραμματικα:
Οικολογική καταστροφή (την μεγαλυτερη του προηγουμενου αιωνα) θα συναντησεις στην Αράλσκ, και στην γυρω περιοχή. Δεν υπάρχει μέλλον ουτε ανασχεση της καταστροφης (ισως ελαχιστη καλυτερευση απο την πλευρα του καζακσταν). Ειναι μια ζωντανή Κόλαση πάνω στη γη. Επίσης το Τσερνομπιλ ειναι μια καλή αρχή. Προτυπες κοινωνίες μη αναγνωρισμενες απο την διεθνη κοινότητα ειναι η Υπερδνειστερια (επιβιωνει με παρανομο εμπόριο οπλων και λευκη σαρκα), αλλά και απο βοηθεια των Ρωσων. Παρομοια περιπτωση η Αμπχαζία. Περισσοτερο σκοτεινη και με εμφανη ακόμα τα σημαδια πολέμου. Δεν εχει συνέλθει. Το Ναγκορνο Καραμπαχ ειναι επισης μια κατηγορία απο μόνο του. Ενδιαφερον στο συγκεκριμενο εχει το γεγονος οτι δεν εχει ουτε πόλεμο, ουτε ειρηνη. Μια ματιά αξίζει και το πρωην Σεμιπαλατινσκ και το Πολυγωνο (τερατογενεσεις απο ραδιενεργεια).
Το Σουμκαιτ στο Αζερμπαιτζαν ειναι ενα σχετικά καλό παραδειγμα πως η μολυνση απο ανεξελεγκτη βιομηχανια εις βαρος του περιβαλλοντος και της υγειας, μπορει με κάποια δραση να περιοριστει. Το Κασμίρ δεν το αναφερω καν: θρησκευτικοεθνο διαμάχη μεχρι θανάτου και τρομερη μολυνση στη λιμνη, αφού οι δυο χωρες φαινεται εχουν σοβαροτερα πραγματα να κάνουν. Οσο για το νεπαλ που αναφερθηκε , μεγαλυτερο προβλημα απο τις υλικες ζημιες του σεισμου ειναι η απαγωγη ή πώληση ή παραδοση απο τους γονεις λόγω άγνοιας και φτωχειας των κοριτσιων για πορνεια στο εξωτερικό. Καλό ψαξιμο

 

[Talk to the Foot]

Σε ευχαριστώ πολύ @dim kyr , κατατοπιστικότατoi και οι δύο σας ! Έχω επισκεφτεί Υπερδνειστερια και Ναγκορνο Καραμπαχ (άρα δεν παίρνω βίζα για Σουμκαιτ ). Τα πρώην Σοβιετικά θα με δυσκολέψουν, χρειαζομαι έξτρα ιστορικό homework μιας και πρόκειται για απομεινάρια πολλών δεκαετιών. Για Τσερνόμπιλ έχω ασχοληθεί σε κάποιο βαθμό αλλά δεν με κεντρίζει.

Για Κασμίρ επίσης δύσκολη η ερευνητική άδεια - πολύ χαρτούρα. Ο συνδυασμός οικολογίας/συρραξης/αμφισβητουμενο εδαφος, θετει μεγάλα ερωτηματικά στο τι εστί αναπτυξη.

@Yorgos περιπτωσάρα το Βανουάτου. Με πολλά ερωτήματα για το ρόλο της διεθνούς κοινότητας στην "βιώσιμη" ανάπτυξη. Εκτός μπάτζετ .

Ποιες περιοχές σε μεταπολεμικό ή μετακαταστροφικό στάδιο έχουν ενδιαφέρον για εσάς, και για πιο λόγο?