Μια και οι καλύτερες αναμνήσεις μου από την Ασουνσιόν έχουν να κάνουν με την κοπέλα που με φιλοξένησε, ιδού μία φωτογραφία που τράβηξε εκείνη, στο σπίτι της, λίγο πριν πάρω λεωφορείο για να πάω στο μεγαλύτερο γήπεδο της Παραγουάης, έχοντας μόλις αγοράσει την επίσημη φανέλα της εθνικής ομάδας της...
Το μεγάλο οπτικό ζουμ μίας εκ των μηχανών μου το χρησιμοποίησα στη Βραζιλία για να βγάλω 'ύπουλες' κοντινές φωτογραφίες κοπελιών σε παραλίες που φορούσαν... πολύ-πολύ-πολύ λίγα (σταυρώστε με...). Τη συγκεκριμένη φωτογραφία την έβγαλα επειδή μου άρεσε η εικόνα της κοπελιάς αραγμένη στο γρασίδι...
Εεε... κοπέλες κάνουν... πασαρέλα στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Newell's Old Boys, λίγο πριν το 'κλάσικο' κόντρα στη Rosario Central, κρατώντας μία μεγάλη διαφημιστική πινακίδα. Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν τις πρωτοείδα... Φανταστείτε μόνοι σας το πώς τις υποδέχτηκε το γήπεδο... Χωρίς...
Μικρή, ήσυχη, γραφική, πολύ πράσινη, ιδανική για ποδηλατάδες στην 'πάνω' πλευρά του κολπίσκου, δίπλα σε μεγάλη αμμουδερή παραλία. Jumping-off point για Μπουένος Άιρες, ή πρώτη εικόνα από Ουρουγουάη αν κάποιος ταξιδεύει ΑΠΟ Μπουένος Άιρες για Μοντεβιδέο.
Internacional-Grêmio, ένα από τα 3-4 μεγαλύτερα ντέρμπι της Βραζιλίας. Συνολικά, σε Βραζιλία, Ουρουγουάη, Αργεντινή και Παραγουάη, πήγα σε 13 παιχνίδια, όχι μόνο επειδή είμαι φαν του ποδοσφαίρου (πέρα από αθλητικογράφος που μέχρι πριν από έναν χρόνο έβγαζε το ψωμί του γράφοντας για...
'Descargá', 'querés', 'elegí' (κάτω αριστερά), αντί για 'descarga', 'quieres', 'elige'. Αν έχετε κάνει μαθήματα Ισπανικών, ή αν κάνετε στο μέλλον και ΜΕΤΑ πάτε στην Ουρουγουάη (στην Αργεντινή, και σε μερικές ακόμη χώρες της Λατινικής Αμερικής), μπορεί να μπείτε...
Λίγη ώρα πριν αρχίσει παιχνίδι της τοπικής Ατλέτσικο Παραναένσι, σε πάρκο, δίπλα στο γήπεδο. Οι κοπελιές της φωτογραφίες, είτε το πιστεύετε είτε όχι, αποτελούν μέλη φαν κλαμπ της ομάδας που αποτελείται μόνο από γυναίκες, και πριν το παιχνίδι έκαναν... πρόβα συνθήματα(!).
Πολύ κοντά στο Μπέλο Οριζόντσι, κουκλίστικο, με αμέτρητες 'Repúblicas' (γι' αυτό τράβηξα τη φωτογραφία), κάτι σαν... αδελφότητες, σπίτια που ανήκουν στο τοπικό πανεπιστήμιο, και στεγάζουν φοιτητές. Το αδίκησα, περνώντας εκεί μόνο λίγες ώρες, σε day-trip από το BH.
Επιτρέψτε μου να ευλογήσω λίγο τα γένια μου και να πω ότι αυτή δεν είναι 'μία ακόμη φωτογραφία από την Copacabana'... Οκτώβριος, δεύτερη μέρα του μήνα, λίγη ώρα μετά την ανάληψη της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016 από το Rio, με το πάρτι μπροστά στην τεράστια σκηνή που είχε στηθεί για...
Πολύ απλά, το μέρος που θεωρώ σπίτι μου στη Βραζιλία. Barra, το κομμάτι του Salvador στη μυτούλα της χερσονήσου όπου είναι απλωμένη η πόλη. Η σχολή μου ήταν/είναι λίγο δεξιά από εκεί που τελειώνει η φωτογραφία, και τα χόστελ όπου έμεινα για έναν μήνα είναι όλα στη γειτονιά. Κάθε απόγευμα...
Για να πω την αμαρτία μου, το ζωάκι δεν ξέρω πώς λέγεται, ξέρω όμως ότι υπάρχουν αμέτρητα σαν αυτό στη λίμνη Pampulha, λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο του Μπέλο Οριζόντσι. Όσο για το αν το ενοχλεί το σκουπιδαριό τριγύρω του, εμένα μου φαίνεται χαρούμενο σαν γουρούνι σε λάσπη, για να μην πω ότι...
Να 'σαι καλά Lalibela :-). Μ' έκανες και γέλασα... :-) Συνέχισε να διαβάζεις αυτό το κείμενο, και θα καταλάβεις γιατί... :-)
Έχουν περάσει δύο μήνες -και κάτι- από την τελευταία... εμφάνισή μου εδώ (πού να μην είχα υποσχεθεί κιόλας, Αύγουστο μήνα, ότι θα έγραφα κάθε 2-3 ημέρες...), αυτό...
Τι να γράψω μετά από τρεις εβδομάδες εξαφάνισης;... :-) Πώς να χωρέσω μία λίμνη (για να μην πω ωκεανό) σε ένα μπουκάλι;... Η πρώτη βδομάδα μου στο Ρίο πέρασε τόσο γεμάτα που τα μισά βράδια, αν και είχα πληρωμένο κρεβάτι σε χόστελ, κατέληξα να κοιμηθώ σε σπίτια ντόπιων που συνάντησα, μετά από...
Οι δύο τελευταίες ημέρες μου στο Belo Horizonte και οι δύο πρώτες στο Ρίο ήταν/είναι πολύ "γεμάτες", δεν έχω χρόνο να καθίσω και να γράψω αυτά που θα ήθελα να γράψω, όμως έστω και στα πεταχτά θέλω να "πω" ότι αισθάνομαι πολύ-πολύ-πολύ τυχερός που είμαι στο Ρίο σήμερα, που ήμουν στην Copacabana...
!!!!!!! :-):-):-) Δεκαπέντε χρόνια δημοσιογράφος δε μου πετσόκοψαν ποτέ κείμενο, και μόλις διαπίστωσα ότι από το πρώτο-πρώτο-πρώτο κείμενό μου σε αυτήν την "ταξιδιωτική ιστορία" για Βραζιλία, λείπει μία παράγραφος, στην οποία αναφερόμουν σε εντελώς μη πολιτικού περιεχομένου δήλωση του Ραούλ...
:-) Η μητέρα τού παιδιού που με φιλοξενεί στο Μπέλο Οριζόντσι, μόλις μου πρόσφερε “κίΤΣι κάΤΣι” :-) (να μαντέψω βλέμματα γεμάτα απορία να χαζεύουν οθόνες υπολογιστών αυτήν τη στιγμή; Να βοηθήσω: σοκολάτα σε κόκκινη και άσπρη συσκευασία; Ring any bells? Κιτ κατ ντε). Όρκο παίρνω, μερικές φορές...
Όταν περνάω αρκετές ημέρες “εξαφανισμένος”, τρεις είναι οι -βασικές- πιθανές εξηγήσεις της εξαφάνισής μου. Μία είναι ότι μπορεί να μην αισθάνομαι ότι έχω κάτι να γράψω, κάτι άξιο... διαβάσματος. Μία άλλη είναι ότι μπορεί οι μέρες μου να είναι ΤΟΣΟ γεμάτες που να μην έχω χρόνο να συγκεντρωθώ στο...
Déjà vu II, the sequel (ένα όμως που τουλάχιστον δε με άφησε embaraçado (τσεκάρω να δω αν... διαβάσατε το μάθημά σας -την τελευταία χθεσινή παράγραφό μου). Χρονιά, δεν θυμάμαι. Τιφλίδα. Τη μέρα του αγώνα του ΠΑΟΚ με την τοπική Λοκομοτίβ. Στο στάδιο. Ρωτάω Γεωργιανό συνάδελφο πώς ακριβώς...
Déjà vu... (το googled για να δω πώς ακριβώς γράφεται). Αύγουστος 1998, Γλασκόβη, πρώτη μέρα από τις εφτά που πέρασα εκεί σαν απεσταλμένος της τότε εφημερίδας μου για το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τη (τους) Ρέιντζερς, βγαίνω βόλτα το απόγευμα σε κεντρικό πεζόδρομο, και τρώω μία από τις μεγαλύτερες...
Jorgia, βροχή, και porra. Αυτές είναι οι τρεις λέξεις που θα φέρνω στο μυαλό μου όσο ζω, κάθε φορά που θα θυμάμαι το προχθεσινό παιχνίδι της Βραζιλίας με τη Χιλή. Jorgia είναι το όνομα του αγγέλου (λόγω καλοσύνης, γλυκύτητας, και ομορφιάς προσώπου) που μου άνοιξε τις πόρτες τού Pituaçu, του...