Το Άμα λάχει στην Καλλιδρομιου ήταν παλιά σχολείο κι έχουν κρατήσει αρκετά στοιχεία από τότε. Έχει ωραίο φαγητό, καλές τιμές κι εξυπηρέτηση, ιδιαίτερα ομως έχει ατμόσφαιρα. Όταν πηγαίνω ξένους εκεί τους αρέσει πολύ. Η αυλή τέλεια για το καλοκαίρι. Πρέπει όμως να κλείσεις τραπέζι, μαζεύεται...
Από 15 χρόνων έχω να δω αυτές τις πόλεις, όταν τις επισκεφθηκαμε με το σχολείο σε πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών. Φωτογραφία στους Μουζικαντηδες, φωτογραφία στον Ρολανδο, νιατα! Τώρα όλο Μόναχο παω λόγω φίλων.
Ωραίο ταξίδι κάνατε! Σας εύχομαι κι άλλα πολλά πολλά!
Μου "εκλεψες" την ίδια απάντηση πάνω στο πληκτρολόγιο!😄 2 Νύμφες ήπια διαβάζοντας τα 2 τελευταία κεφάλαια!!! Αλκοολικούς θα μας καταντήσει ο Ψηλός! ;)
Υ,Γ. Με την ίδια τρέλα διάβαζα και τον gelf (που πολύ μας λειπει) αλλά ευτυχώς δεν μου άρεσε το ουίσκι!!!
Μωρέ είναι μικρούλια ακόμα!
Δύο φορές σήκωσα χέρι στο γιο μου δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Τη μία μάλιστα τη συζητήσαμε όταν μεγάλωσε και δόθηκαν εξηγήσεις και συγνωμες. Ήταν ουρανοκατεβατο χαστούκι. Την πρώτη φορά ήταν στον πωπο. Ακόμα έχω τυψεις
4 βιβλία του ταξιδευτή και ελληνολατρη Πάτρικ Λη Φερμορ; τα 2 κλασσικά και πολυδιαβασμενα: Ρούμελη και Μάνη και τα άλλα δύο: Η εποχή της δωρεάς και η συνέχειά του: Ανάμεσα στα δάση και τα νερά, όπου περιγραφει το ταξίδι που έκανε στα 18 του, το 1933, από τη Μάγχη μέχρι τις σιδηρες πυλες του...
Πρέπει να ξαναπατε Ρώμη, αυτό είναι σίγουρο! Και να έχετε πιο πολύ χρόνο να τη χαρείτε με την ησυχία σας. Το τι γελασα με τον καθρέφτη πάνω από το κρεβάτι! Αυτοί οι Ιταλοί!!!
Φαγητό στη Ρώμη δεν πρόκειται να απολαύσετε, εκτός αν πάτε κάπου συστημένοι από ντόπιο που να ξέρει. Πανινι και Αperol με...
Θυμάστε που είχα δει τον Άσχημο και ανέφερα τη Μαίρη Μίνα? Πήρε το βραβείο Μελίνα Μερκούρη και το άξιζε με χίλια!
Είχε πάρει παλιότερα κι ο Σαραντης το βραβείο Χορν (σε προλαβα Yiorgos :lol: )
Και εις ανώτερα!!!
Για κάτσε μια στιγμή! Από τη μια περνάει το ποντίκι (μπλιαχ! Εγώ θα είχα κρεμαστεί από τη γενειάδα σου! :lol: ) κι από την αλλη η χρυσή βαθμίδα του φίλου με πρόσβαση σε όλα τα σαλόνια! Μας μπερδεύεις! :rolleyes-80:
Χάρηκα και για την Εσθονία γιατί κάθε φορά που άκουγα το τραγούδι, ξεκαρδιζομουν στα γελια!
Και το γαλλικό ήταν πολύ όμορφο και συγκινητικό. Η κοπέλα έπαιζε σε μια ωραια ταινία πριν μερικα χρονια που οι γονείς της ήταν κωφοι κι ενώ ήθελε να γίνει τραγουδιστρια, δεν τολμούσε να τους αφήσει μόνους.
Εμένα το τραγούδι μας δεν μου άρεσε στην αρχη, αλλά όταν είδα την Κλαυδια στον ημιτελικό, ανατρίχιασα. Είχε μια ενέργεια που σε διαπερνούσε. Μπράβο της!
Η δε ατάκα του Καπουτζιδη "ε, πες το πια κι είμαστε από τις 6.30 εδω" όλα τα λεφτά!
Την αμαρτία μου όμως θα την πω, γελασα πολύ με την Εσθονία...
Άστα να πάνε... απελπισία σε πιάνει με τόση ανθρώπινη ανοησία, ιδέα δεν εχουν τι σημαίνει πολεμος, ζουν στον κόσμο τους και μια μέρα θα βρεθούν όντως σε καμία τρύπα και δεν θα ξερουν από που τους ήρθε. Ούτε που θα μαθουν ποτε δηλαδη.