Σ ευχαριστώ πολύ! Η αλήθεια είναι ότι τα θυμάμαι όλα πολύ ζωντανά και τις περιπέτειες και τα αισθήματα που προκάλεσαν. Αν κλείσω τα μάτια μου βλεπω πεντακαθαρα τον arrogant υπάλληλο του συνεργείου στα σύνορα Γαλλιας-Ελβετιας π.χ. ή το χέρι μου σε slow motion που αρπάζει το τιμόνι όταν κοιμήθηκε...
Πάντως στην Ισπανία μου έτυχε 2-3 φορές να χάσω την υπομονή μου με την ασυνεννοησία στα ισπανικά και να τους βάλω τις φωνές σε άπταιστα ελληνικά. Περίεργο πράγμα βρε παιδί μου! Με κατάλαβαν αμέσως και έσπευσαν να εξυπηρετησουν!!! Ε, ειμαστε τσαχπινιδες εμεις οι Μεσογειακοι λαοι, τα αρπαζουμε αμεσως!
Μεγάλη συζήτηση οντως! Πολιτικά, κοινωνικά, από που να το πρωτοπιασεις το θέμα. Πάντως είναι γεγονός ότι το Ταξίδι έχει μεταλλαχθεί πια σε τουρισμό για τους περισσοτερους
Ξαναδιαβάζω κι εγώ τα ταξιδιωτικά του Καζαντζάκη κι ένα πράγμα με στενοχωρεί τη σημερινή εποχή. Αυτή η υπερπληθωρα τουριστών, κι όχι ταξιδευτων βέβαια, που σε αναγκάζει να κλείνεις εισιτήρια για μνημεία και μουσεία τρεις μήνες πριν. Μέχρι το 2000 τουλάχιστον δεν υπήρχε αυτή η δυσκολία νομίζω...
Εγώ τώρα γιατί δεν έχω παει? Απαράδεκτη και μάλιστα τώρα που μας είπες για δύο πολύ ενδιαφέροντα σημεία, την εβραϊκή συνοικία και το μουσείο Robert Cappa! Ορθόδοξη εβραϊκή συνοικία έχω δει μόνο στην Αμβέρσα, στην περιοχή που πουλάνε τα διαμάντια, όπου βρέθηκα τυχαια. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν...