Αυτή είναι η οπτική μου, όπως τα διάβασα και τα βίωσα. Εξάλλου, οι Πορτογάλοι ως θαλασσοπόροι μετέφεραν τις γνώσεις και την αρχιτεκτονική τους στις χώρες που αποίκησαν. Οι δρόμοι και τα κτίρια κάποιων πόλεων στη Βραζιλία παρουσιάζουν τεράστιες ομοιότητες με της Λισσαβώνας. Από εκεί και στο εξής...
Ξέρω πως τα λένε, αλλά εδώ καταθέτω τη βιωματική μου εμπειρία και τα συναισθήματα της δεδομένης στιγμής, δεν τα παρουσιάζω ως μάθημα. Είναι θέμα απλώς προσωπικής οπτικής...
Μπροστά μας βρίσκεται ένα μικρό μαγαζάκι που πουλάει κλειδιά και φακούς. Ανάμεσα σ' αυτό και το διπλανό κατάστημα υπάρχει ένας στενός διάδρομος φάρδους ούτε ενός μέτρου που δείχνει να οδηγεί σε μια παλιά αποθήκη. Αποφασίζουμε να μπούμε, εξάλλου δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη είσοδος. Ανεβαίνουμε...
Έπειτα λοιπόν από έναν άβολο ύπνο στις δερμάτινες καρέκλες του Terminal 2, απογειωνόμαστε στις 6 παρά τέταρτο για Λισσαβώνα. Το ταξίδι θα διαρκούσε γύρω στις 3,5 ώρες, το αεροπλάνο και η εξυπηρέτηση της TAP μέτρια και μετά από αρκετό άνεμο κατά τη στροφή που κάναμε στα παράλια του Ατλαντικού...
Ήταν Γενάρης στην κρύα Βαυαρία. Είχα μπει για τα καλά στους ρυθμούς της δουλειάς, ο καλός μου θα έφευγε σύντομα για Κέιπ Τάουν και είχα ζηλέψει τις μακρινές του περιπλανήσεις... Είχε αρχίσει να μου λείπει και η Ελλάδα και κυρίως η οικογένειά μου. Για να κατέβω κάτω ούτε λόγος. Είναι αυτό το...
Εγώ πάντως και μόνο για την παραλία και το μπάνιο θα πήγαινα. Δεν είναι όποια και όποια παραλία, είναι επίγειος παράδεισος. Δεν θα το σκεφτόμουν ούτε δεύτερη φορά.
(ένατο μέρος)
Στο αεροπλάνο της επιστροφής, λοιπόν... Πιάνω θέση στο παράθυρο και δίπλα μου κάθεται ένας ηλικιωμένος Γερμανός με τον 28χρονο, προφανώς υιοθετημένο, γιο του από το Λάος! Ο νεαρός είναι πολύ κοινωνικός και ξεκινά πριν από την απογείωση τις ερωτήσεις για τις διακοπές, τη δουλειά...
(όγδοο μέρος)
To Palmeraie είναι μια υπέροχη όαση με αναρίθμητους φοίνικες και καμήλες που προσφέρονται για βόλτα. Είναι επίσης και μια πολυτελέστατη περιοχή, με τις βίλες, τα ξενοδοχεία, τα γήπεδα γκολφ και τις τεχνητές λιμνούλες να ξεπηδούν σαν μανιτάρια μέσα στην έρημο. Με την τεράστια...
(έβδομο μέρος)
Το μεσημέρι προς απόγευμα με βρίσκει στην οροφή του εστιατορίου ''Chez Chegrouni'', να παραγγέλνω μια σαλάτα με ψιλοκομμένη ντομάτα και κόλιανδρο (δεν τρελαίνομαι γι' αυτό το μπαχαρικό, αλλά τί να κάνουμε) και κυρίως πιάτο κους κους με ρεβίθια, λαχανικά (μεταξύ αυτών και γλυκιά...
Γεια σας! Πολύ χαίρομαι που υπάρχουν κάποιοι ''τελευταίοι των Μοϊκανών" σαν εμένα, που έχουν ανάγει τα νησάκια αυτά σε επίγειο παράδεισο και για πολύ καιρό τα είχα ως ταξίδι-όνειρο (κι ακόμη παραμένουν μετά το Κράμπι).
Τα νησάκια αυτά τα ανακάλυψα τυχαία όταν βρέθηκα στο αεροδρόμιο της...
(έκτο μέρος) Αφού διορθώσω πρώτα ότι στους γητευτές φιδιών έδωσα 100 DH και όχι 10, δηλαδή η όλη ιστορία στην πλατεία βγήκε γύρω στα 30-40 ευρώ, συνεχίζω την πορεία μου στα σουκς.
Τα σουκς είναι δαιδαλώδη δρομάκια με μικροσκοπικά μαγαζάκια που πουλούν πληθώρα αγαθών: πρώτα απ' όλα τις...
(πέμπτο μέρος)
Αντικρίζοντας την πλατεία Jemaa el fna, αφέθηκα απλώς στα θέλγητρά της... Η αλήθεια είναι ότι αποτελεί έναν υπαίθριο χώρο ανάμεσα στα χαμηλά κτίρια, που οι άνθρωποι και το ''πανηγύρι'' που επικρατεί εκεί μέρα και νύχτα, τη μετατρέπουν σε έναν επίγειο παράδεισο. Εκεί έγιναν τα...
(τέταρτο μέρος)
Έπειτα από την περιπετειώδη διαδρομή με το λεωφορείο στα στενά δρομάκια των φτωχογειτονιών, με την ενίοτε συνοδεία φρέσκιας...δυσωδίας από τα βυρσοδεψεία (ελπίζω να μην ήταν τίποτα άλλο) οδηγούμαστε σε ένα... ξέφωτο, ένα μεγάλο πάρκο με αμέτρητες, υπέροχα στολισμένες άμαξες με...
To πρωινό με βρήκε να περνώ τα φανάρια κάνοντας το σταυρό μου (δεν υπάρχει σε αρκετά σήμανση για πεζούς παρά τη σήμανση στο οδόστρωμα!) και να εισέρχομαι τα κόκκινα τείχη της πόλης. Το Μαρακές λέγεται εξάλλου "κόκκινη πόλη". Περπατώντας κάτω από τους πολυάριθμους φοίνικες και τις νεραντζιές...
Έπειτα από μια μικρή αναμονή στον έλεγχο διαβατηρίων και την έκδοση συναλλάγματος βγαίνουμε από το αεροδρόμιο και αντικρίζουμε έναν κόκκινο ήλιο να ετοιμάζεται να χαθεί στον ορίζοντα κάπου μεταξύ ξανθιάς ερήμου και χιονισμένου Άτλαντα. Φοίνικες διάσπαρτοι και αμέσως οι οδηγοί ταξί ως...
Δικά μου, κατάδικά μου τα λεφτά και δουλεμένα με αίμα! Σαββατοκύριακα ελεύθερα μόνο στις διακοπές μου έχω, όλα για χάρη των ταξιδιών, εμπειριών ζωής και αναζήτησης ήλιου...
Ιούλιος 2012... Εγώ στο γερμανικό νότο, εκείνος στο Βερολίνο... Μου τηλεφωνεί: "H easy jet έχει προσφορά απευθείας πτήση για το Agadir, πάμε να χαζέψουμε στο Μαρόκο το χειμώνα, τί λες;". Μπαίνω στην ιστοσελίδα της easy και ψάχνω, κάτι δεν μου πολυκολλάει, πρώτο ταξίδι στο Μαρακές, δεν θέλω...