giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Στοκχόλμη: Η αρχή! (περιοχή Norrmalm)
- Στοκχόλμη: Kungsholmen ως το Δημαρχείο
- Στοκχόλμη: Sodermalm!
- Στοκχόλμη: Το Globen, η Eurovision και το νεκροταφείο!
- Στοκχόλμη: Mot mig i Gamla Stan! Στην παλιά πόλη
- Στοκχόλμη:Skeppsholmen, Μουσείο Vasa και Skansen!
- Στοκχόλμη: Ο πύργος, το ηλιοβασίλεμα, το μετρό και το αντίο!
- Κρουαζιέρα θα σε πάω!
- Ελσίνκι express σε 7 ώρες!
- Κοπεγχάγη πρεμιέρα!
- Κοπεγχάγη κεντρικά
- Κοπεγχάγη: Μάθημα αρχιτεκτονικής!
- Κοπεγχάγη: Το φρούριο, το γοργονάκι, τα κανάλια και πέριξ!
- Κοπεγχάγη: Christiania.
- Επίλογος: Από Κοπεγχάγη στο Nykoping.
Επίλογος: Από Κοπεγχάγη στο Nykoping. ΤΕΛΟΣ
Η αναχώρηση μας με το τρένο ήταν στις 08:36. Φάγαμε γρήγορα το μέτριο πρωινό στο ξενοδοχείο και σε ελάχιστα λεπτά ήμασταν στο κεντρικό σταθμό αφού βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο. Πράγμα απίστευτα βολικό γιατί δεν θα άντεχα μετρό και τρεξίματα πρωί πρώί όπως φύγαμε από τη Στοκχόλμη. Τα εισιτήρια τα είχα και πάλι εκτυπωμένα από όταν τα είχα κλείσει από την σελίδα των σουηδικών σιδηροδρόμων. http://www.sj.se/start/startpage/index.form?l=en
Οι πίνακες ανακοινώσεων δεν είχαν ακόμα αναγράψει από ποια πλατφόρμα θα έφευγε το τρένο για Στοκχόλμη και περιμέναμε μέσα στο σταθμό. Η ώρα όμως περνούσε και είπαμε να κατέβουμε να ρωτήσουμε. Τελικά οριακά τρέχαμε σαν τους χαζούς γιατί μας είπαν πως για να πάμε στο συγκεκριμένο τρένο θέλει κάνα 5λεπτο περπάτημα κατά μήκος της πλατφόρμας. Από πίσω μας και μια μαυρούλα που και αυτή ψαχνόταν και θα έπαιρνε το ίδιο τρένο και μας ακολουθούσε όπου πηγαίναμε λες κι εμείς ήμασταν σίγουροι. Είχε γέλιο η υπόθεση.
Ανεβήκαμε επιτέλους στο τρένο με προορισμό τη Στοκχόλμη, μόνο που εμείς θα κατεβαίναμε στην πόλη Norrkoping. Περάσαμε τη γέφυρα Oresund που και πάλι δεν είδαμε τίποτα και διασχίσαμε τη σουηδική φύση με τα απέραντα δάση και τις λίμνες της.
Μετά από περίπου 4 ώρες στις 12:22 το τρένο έφτασε στον σταθμό του Norrkoping όπου κατεβήκαμε. Είχαμε μια μετεπιβίβαση σε άλλο τρένο που θα μας πήγαινε στην πόλη Nykoping. Το εισιτήριο έγραφε πως το τρένο αναχωρεί στις 12.32 δηλαδή σε 10 λεπτά από την ώρα που κατεβήκαμε. Το θέμα ήταν πως δεν ξέραμε αν το τρένο θα περάσει από την ίδια γραμμή που μας άφησε το προηγούμενο. Αν και ο σταθμός του Norrkoping είναι μικρός και έχει νομίζω 7 αποβάθρες θέλαμε να είμαστε σίγουροι για να μη τρέχουμε τελευταία στιγμή. Ο φίλος μου πήγε μέσα στο σταθμό να ρωτήσει κι εγώ περίμενα έξω με τις αποσκευές. Οι βλάκες δεν είδαμε πως έξω από το σταθμό είχε πίνακα ανακοινώσεων που έλεγε από πού θα ξεκινήσει το τρένο για τον προορισμό μας. Ήταν τελικά από το ίδιο σημείο που κατεβήκαμε.
Περίμενα, περίμενα και ο φίλος μου δεν εμφανιζόταν. Ήδη άρχισα να φουντώνω και να αγχώνομαι. Μα που είναι ο χριστιανός? Τι κάνει τόση ώρα? Τα 10 λεπτά κύλισαν σαν νεράκι και ο άλλος δεν φαινόταν. Δεν άντεξα την αναμονή και πήγα στην πλατφόρμα σέρνοντας τις βαλίτσες. Το τρένο ήρθε. Ήταν 12:31! Μονολογούσα, έβριζα και η αδρεναλίνη έπιασε κόκκινο. Ο κόσμος έμπαινε στο τρένο κι εγώ σαν τον τρελό μιλούσα μόνος και τρελές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Μα στα καλά καθούμενα να χάσουμε το τρένο? Μου ερχόταν να μπω μέσα στο βαγόνι και να εξαφανιστώ! Μετά σκέφτηκα θα γίνει ότι έγινε πέρσι στις Βρυξέλλες. Που για να προλάβουμε το αεροπλάνο πήραμε ταξί. Θα κλαίμε πάλι 150 ευρώ σκέφτηκα που θα τα δώσουμε στο ταξί. Κι αυτή τη φορά από μέγιστη μαλακία! Τελικά στο παρά 1 βλέπω τον φίλο μου αγχωμένο να βγαίνει από τον σταθμό. Ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλλους!
Άρχισα να ουρλιάζω που εξαφανίστηκε και πως κόντευα να πάθω εγκεφαλικό. Μου είπε πως ένας ηλίθιος δεν ήξερε και τον έστειλε αλλού και βολόδερνε μέσα στο σταθμό. Μα καλά δεν υπήρχαν μέσα πίνακες ανακοίνωσης των δρομολογίων? Δεν άκουγα καμιά δικαιολογία και συνέχιζα να ωρύομαι από τα νεύρα. Για να πάρετε μια ιδέα σε τι κατάσταση βρισκόμουν δείτε τουλάχιστον τα πρώτα λεπτά του παρακάτω βίντεο. Έχω πολλά κοινά με τη Σοράγια!
Μπήκαμε σαν τρελοί μέσα στο τρένο που έφυγε στο δευτερόλεπτο! Σουηδοί, δανοί και μετανάστες μας κοιτούσαν που μαλώναμε και τώρα που το σκέφτομαι ήταν πολύ γελοία η όλη σκηνή. Μετά από λίγο ήρθε η ηρεμία και μπορώ να πω γελούσαμε με αυτό που είχε γίνει λίγα λεπτά πριν! Απορώ πολλές φορές με τον εαυτό μου γιατί χάνω την ψυχραιμία μου!
Το βαγόνι ήταν μικρό και η διαδρομή σύντομη. Σε μισή ώρα ήμασταν στον σταθμό του Nykoping.
Ρωτήσαμε έναν σουηδό που και αυτός κατέβηκε εκεί πως θα πάμε προς την πόλη. Μας είπε πως δεν γνωρίζει καλά αγγλικά αλλά μας εξήγησε. Ή μας έκανε πλάκα ή ήταν πολύ μετριόφρων! Δηλαδή τα άριστα αγγλικά πως είναι? Τέλος πάντων περπατήσαμε λίγο και βρεθήκαμε μπροστά στον σταθμό. Το πρώτο που κάναμε ήταν να αγοράσουμε εισιτήρια για το λεωφορείο από το μικρό ψιλικατζίδικο που βρίσκεται μπροστά στο σταθμό (δεν μπορούν να αγοραστούν από τον οδηγό). Πήγαμε και στη στάση να δούμε τα δρομολόγια του λεωφορείου 515 που κάνει τη διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο Skavsta . Γενικά είχαμε αρκετή ώρα μέχρι την πτήση οπότε δεν υπήρχε λόγος βιασύνης.
Έξω απ’ το σταθμό τρένων
Ο φίλος μου αποφάσισε να καθίσει να φάει στο μικρό γραφικό κυλικείο του σταθμού και δώσαμε ραντεβού στη στάση του λεωφορείου συγκεκριμένη ώρα. Έτσι παρέα με το κινητό μου ξεκίνησα για μια χαλαρή βόλτα μέχρι το Nykoping χωρίς πλάνο και προγραμματισμούς. Άλλωστε ήθελα απλά να το περπατήσω και να δω μια επαρχιακή πόλη της Σουηδίας. Η απόσταση από τον σταθμό τρένων μέχρι το κέντρο της πόλης είναι γύρω στα 20 λεπτά με τα πόδια.
Η πόλη ήταν ήρεμη σχεδόν κοιμισμένη. Οι δρόμοι άδειοι κι εγώ ο μοναδικός τουρίστας τριγυρνούσα στους δρόμους της μικρής πόλης. Το Nykoping έχει 30 χιλιάδες κατοίκους και είναι η έξοδος ενός μικρού ποταμού που ονομάζεται Nykopingsan, το οποίο διασχίζει το κέντρο της πόλης. Προσανατολίστηκα με τον χάρτη στο κινητό μου, πέρασα από το κέντρο της πόλης με κατεύθυνση προς το κάστρο και τα νερά του ποταμού. Η πόλη δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά ούτε αδιάφορη. Η βόλτα στο συννεφιασμένο Nykoping ήταν ενδιαφέρουσα και χαλαρή.
Το κέντρο της πόλης. Κάπως πιο ζωηρό
Μετά ακολούθησα το δρόμο προς το κάστρο. Μου άρεσε τόσο πολύ η ερημιά στην πόλη και η μοναξιά εκείνη τη στιγμή
Το κάστρο / Nykopingshus
Το σημείο αυτό ήταν πολύ όμορφο. Πράσινο, οξυγόνο και ορμητικά νερά στην έξοδο του ποταμού
Έκανα έναν κύκλο και πήρα το δρόμο της επιστροφής προς τον σταθμό τρένων. Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε από τη στάση να πάρουμε το λεωφορείο για αεροδρόμιο.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός
Το λεωφορείο 515 ήρθε και μας μετέφερε στο αεροδρόμιο Skavsta, 10 χλμ. μακριά σε ένα 15λεπτο περίπου. Ένα εξαιρετικό ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Είναι γεγονός!
Δεν θα κάνω απολογισμό γιατί σε κάθε κεφάλαιο κατέθεσα την άποψη μου για τις πόλεις που είδαμε και ζήσαμε αυτές τις λίγες μέρες. Δεν θέλω να επαναλάβω τα ίδια. Ήταν 8 υπέροχες ημέρες η κάθε μια ξεχωριστή. Ένα ταξίδι που μπορεί εσωτερικά μέσα μου να μη ξεπέρασε αυτό της Πορτογαλίας, βρίσκεται όμως ψηλά γιατί ήταν το πιο πολυποίκιλο ταξίδι που έχω κάνει, και στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Τρείς χώρες, τρείς πρωτεύουσες που δεν βρίσκονται ψηλά στον τουριστικό χάρτη της Ευρώπης σε σύγκριση με άλλους προορισμούς και παρ’ όλο που είναι από τις πιο ακριβές θα πρότεινα να τις επισκεφτείτε και να τις ανακαλύψετε. Μέσα από αυτή την ιστορία ίσως κάποιοι να θέλουν να τις βάλουν στα ταξιδιωτικά τους σχέδια.
Και ζούνε οι Σκανδιναβοί καλά κι εμείς…χειρότερα!!!
*Ευχαριστώ όσες και όσους με ακολούθησαν και διάβασαν αυτόν τον ταξιδιωτικό μαραθώνιο. Εύχομαι να φανεί χρήσιμη αυτή η ιστορία και μέλη να αντλήσουν πληροφορίες. Όσο κουραστικό είναι (και βαρετό πολλές φορές να είμαι ειλικρινής) να γράφεις μια ιστορία με τόση ανάλυση, με πληροφορίες και φωτογραφίες, άλλο τόσο είναι δημιουργικό και όταν τελειώνει πάντα στεναχωριέμαι γιατί ξαναέζησα το ταξίδι και ζω το τέλος του 2η φορά!
Ήταν τελικά ένα ταξίδι με ευφορία!
Η αναχώρηση μας με το τρένο ήταν στις 08:36. Φάγαμε γρήγορα το μέτριο πρωινό στο ξενοδοχείο και σε ελάχιστα λεπτά ήμασταν στο κεντρικό σταθμό αφού βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο. Πράγμα απίστευτα βολικό γιατί δεν θα άντεχα μετρό και τρεξίματα πρωί πρώί όπως φύγαμε από τη Στοκχόλμη. Τα εισιτήρια τα είχα και πάλι εκτυπωμένα από όταν τα είχα κλείσει από την σελίδα των σουηδικών σιδηροδρόμων. http://www.sj.se/start/startpage/index.form?l=en
Οι πίνακες ανακοινώσεων δεν είχαν ακόμα αναγράψει από ποια πλατφόρμα θα έφευγε το τρένο για Στοκχόλμη και περιμέναμε μέσα στο σταθμό. Η ώρα όμως περνούσε και είπαμε να κατέβουμε να ρωτήσουμε. Τελικά οριακά τρέχαμε σαν τους χαζούς γιατί μας είπαν πως για να πάμε στο συγκεκριμένο τρένο θέλει κάνα 5λεπτο περπάτημα κατά μήκος της πλατφόρμας. Από πίσω μας και μια μαυρούλα που και αυτή ψαχνόταν και θα έπαιρνε το ίδιο τρένο και μας ακολουθούσε όπου πηγαίναμε λες κι εμείς ήμασταν σίγουροι. Είχε γέλιο η υπόθεση.
Ανεβήκαμε επιτέλους στο τρένο με προορισμό τη Στοκχόλμη, μόνο που εμείς θα κατεβαίναμε στην πόλη Norrkoping. Περάσαμε τη γέφυρα Oresund που και πάλι δεν είδαμε τίποτα και διασχίσαμε τη σουηδική φύση με τα απέραντα δάση και τις λίμνες της.
Μετά από περίπου 4 ώρες στις 12:22 το τρένο έφτασε στον σταθμό του Norrkoping όπου κατεβήκαμε. Είχαμε μια μετεπιβίβαση σε άλλο τρένο που θα μας πήγαινε στην πόλη Nykoping. Το εισιτήριο έγραφε πως το τρένο αναχωρεί στις 12.32 δηλαδή σε 10 λεπτά από την ώρα που κατεβήκαμε. Το θέμα ήταν πως δεν ξέραμε αν το τρένο θα περάσει από την ίδια γραμμή που μας άφησε το προηγούμενο. Αν και ο σταθμός του Norrkoping είναι μικρός και έχει νομίζω 7 αποβάθρες θέλαμε να είμαστε σίγουροι για να μη τρέχουμε τελευταία στιγμή. Ο φίλος μου πήγε μέσα στο σταθμό να ρωτήσει κι εγώ περίμενα έξω με τις αποσκευές. Οι βλάκες δεν είδαμε πως έξω από το σταθμό είχε πίνακα ανακοινώσεων που έλεγε από πού θα ξεκινήσει το τρένο για τον προορισμό μας. Ήταν τελικά από το ίδιο σημείο που κατεβήκαμε.
Περίμενα, περίμενα και ο φίλος μου δεν εμφανιζόταν. Ήδη άρχισα να φουντώνω και να αγχώνομαι. Μα που είναι ο χριστιανός? Τι κάνει τόση ώρα? Τα 10 λεπτά κύλισαν σαν νεράκι και ο άλλος δεν φαινόταν. Δεν άντεξα την αναμονή και πήγα στην πλατφόρμα σέρνοντας τις βαλίτσες. Το τρένο ήρθε. Ήταν 12:31! Μονολογούσα, έβριζα και η αδρεναλίνη έπιασε κόκκινο. Ο κόσμος έμπαινε στο τρένο κι εγώ σαν τον τρελό μιλούσα μόνος και τρελές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Μα στα καλά καθούμενα να χάσουμε το τρένο? Μου ερχόταν να μπω μέσα στο βαγόνι και να εξαφανιστώ! Μετά σκέφτηκα θα γίνει ότι έγινε πέρσι στις Βρυξέλλες. Που για να προλάβουμε το αεροπλάνο πήραμε ταξί. Θα κλαίμε πάλι 150 ευρώ σκέφτηκα που θα τα δώσουμε στο ταξί. Κι αυτή τη φορά από μέγιστη μαλακία! Τελικά στο παρά 1 βλέπω τον φίλο μου αγχωμένο να βγαίνει από τον σταθμό. Ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλλους!
Άρχισα να ουρλιάζω που εξαφανίστηκε και πως κόντευα να πάθω εγκεφαλικό. Μου είπε πως ένας ηλίθιος δεν ήξερε και τον έστειλε αλλού και βολόδερνε μέσα στο σταθμό. Μα καλά δεν υπήρχαν μέσα πίνακες ανακοίνωσης των δρομολογίων? Δεν άκουγα καμιά δικαιολογία και συνέχιζα να ωρύομαι από τα νεύρα. Για να πάρετε μια ιδέα σε τι κατάσταση βρισκόμουν δείτε τουλάχιστον τα πρώτα λεπτά του παρακάτω βίντεο. Έχω πολλά κοινά με τη Σοράγια!
Μπήκαμε σαν τρελοί μέσα στο τρένο που έφυγε στο δευτερόλεπτο! Σουηδοί, δανοί και μετανάστες μας κοιτούσαν που μαλώναμε και τώρα που το σκέφτομαι ήταν πολύ γελοία η όλη σκηνή. Μετά από λίγο ήρθε η ηρεμία και μπορώ να πω γελούσαμε με αυτό που είχε γίνει λίγα λεπτά πριν! Απορώ πολλές φορές με τον εαυτό μου γιατί χάνω την ψυχραιμία μου!
Το βαγόνι ήταν μικρό και η διαδρομή σύντομη. Σε μισή ώρα ήμασταν στον σταθμό του Nykoping.
Ρωτήσαμε έναν σουηδό που και αυτός κατέβηκε εκεί πως θα πάμε προς την πόλη. Μας είπε πως δεν γνωρίζει καλά αγγλικά αλλά μας εξήγησε. Ή μας έκανε πλάκα ή ήταν πολύ μετριόφρων! Δηλαδή τα άριστα αγγλικά πως είναι? Τέλος πάντων περπατήσαμε λίγο και βρεθήκαμε μπροστά στον σταθμό. Το πρώτο που κάναμε ήταν να αγοράσουμε εισιτήρια για το λεωφορείο από το μικρό ψιλικατζίδικο που βρίσκεται μπροστά στο σταθμό (δεν μπορούν να αγοραστούν από τον οδηγό). Πήγαμε και στη στάση να δούμε τα δρομολόγια του λεωφορείου 515 που κάνει τη διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο Skavsta . Γενικά είχαμε αρκετή ώρα μέχρι την πτήση οπότε δεν υπήρχε λόγος βιασύνης.
Έξω απ’ το σταθμό τρένων
Ο φίλος μου αποφάσισε να καθίσει να φάει στο μικρό γραφικό κυλικείο του σταθμού και δώσαμε ραντεβού στη στάση του λεωφορείου συγκεκριμένη ώρα. Έτσι παρέα με το κινητό μου ξεκίνησα για μια χαλαρή βόλτα μέχρι το Nykoping χωρίς πλάνο και προγραμματισμούς. Άλλωστε ήθελα απλά να το περπατήσω και να δω μια επαρχιακή πόλη της Σουηδίας. Η απόσταση από τον σταθμό τρένων μέχρι το κέντρο της πόλης είναι γύρω στα 20 λεπτά με τα πόδια.
Η πόλη ήταν ήρεμη σχεδόν κοιμισμένη. Οι δρόμοι άδειοι κι εγώ ο μοναδικός τουρίστας τριγυρνούσα στους δρόμους της μικρής πόλης. Το Nykoping έχει 30 χιλιάδες κατοίκους και είναι η έξοδος ενός μικρού ποταμού που ονομάζεται Nykopingsan, το οποίο διασχίζει το κέντρο της πόλης. Προσανατολίστηκα με τον χάρτη στο κινητό μου, πέρασα από το κέντρο της πόλης με κατεύθυνση προς το κάστρο και τα νερά του ποταμού. Η πόλη δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά ούτε αδιάφορη. Η βόλτα στο συννεφιασμένο Nykoping ήταν ενδιαφέρουσα και χαλαρή.
Το κέντρο της πόλης. Κάπως πιο ζωηρό
Μετά ακολούθησα το δρόμο προς το κάστρο. Μου άρεσε τόσο πολύ η ερημιά στην πόλη και η μοναξιά εκείνη τη στιγμή
Το κάστρο / Nykopingshus
Το σημείο αυτό ήταν πολύ όμορφο. Πράσινο, οξυγόνο και ορμητικά νερά στην έξοδο του ποταμού
Έκανα έναν κύκλο και πήρα το δρόμο της επιστροφής προς τον σταθμό τρένων. Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε από τη στάση να πάρουμε το λεωφορείο για αεροδρόμιο.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός
Το λεωφορείο 515 ήρθε και μας μετέφερε στο αεροδρόμιο Skavsta, 10 χλμ. μακριά σε ένα 15λεπτο περίπου. Ένα εξαιρετικό ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Είναι γεγονός!
Δεν θα κάνω απολογισμό γιατί σε κάθε κεφάλαιο κατέθεσα την άποψη μου για τις πόλεις που είδαμε και ζήσαμε αυτές τις λίγες μέρες. Δεν θέλω να επαναλάβω τα ίδια. Ήταν 8 υπέροχες ημέρες η κάθε μια ξεχωριστή. Ένα ταξίδι που μπορεί εσωτερικά μέσα μου να μη ξεπέρασε αυτό της Πορτογαλίας, βρίσκεται όμως ψηλά γιατί ήταν το πιο πολυποίκιλο ταξίδι που έχω κάνει, και στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Τρείς χώρες, τρείς πρωτεύουσες που δεν βρίσκονται ψηλά στον τουριστικό χάρτη της Ευρώπης σε σύγκριση με άλλους προορισμούς και παρ’ όλο που είναι από τις πιο ακριβές θα πρότεινα να τις επισκεφτείτε και να τις ανακαλύψετε. Μέσα από αυτή την ιστορία ίσως κάποιοι να θέλουν να τις βάλουν στα ταξιδιωτικά τους σχέδια.
Και ζούνε οι Σκανδιναβοί καλά κι εμείς…χειρότερα!!!
*Ευχαριστώ όσες και όσους με ακολούθησαν και διάβασαν αυτόν τον ταξιδιωτικό μαραθώνιο. Εύχομαι να φανεί χρήσιμη αυτή η ιστορία και μέλη να αντλήσουν πληροφορίες. Όσο κουραστικό είναι (και βαρετό πολλές φορές να είμαι ειλικρινής) να γράφεις μια ιστορία με τόση ανάλυση, με πληροφορίες και φωτογραφίες, άλλο τόσο είναι δημιουργικό και όταν τελειώνει πάντα στεναχωριέμαι γιατί ξαναέζησα το ταξίδι και ζω το τέλος του 2η φορά!
Ήταν τελικά ένα ταξίδι με ευφορία!
Last edited:
