aloha
Member
- Μηνύματα
- 23
- Likes
- 141
- Επόμενο Ταξίδι
- Εδιμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα
Περιεχόμενα
29/4, πέμπτη μέρα
Η τελευταία μέρα έφτασε και είχαμε πρωινή πτήση. Κι ενώ ελπίζω ότι θα πάω σπιτάκι μου να ξεκουραστώ το ρολόι χτυπάει στις 6 γιατί ο άντρας μου επέμενε να βγούμε και για τρέξιμο γιατί θα το μετανιώναμε τόσο πολύ αν δεν τρέχαμε στο πάρκο Λέτνα. Και έλα μωρέ, θα ξεκουραστούμε μόλις γυρίσουμε. Εντάξει αγάπη μου ναι θέλω τόσο πολύ να τρέξουμε, να τώρα σηκώνομαι. Σηκώνομαι, αντιλαμβάνομαι, ότι δεν έχω πόδια. Πέλματα, γόνατα, μηροί έχουν γίνει πλαστελίνη. Αχ! Τι κρίμα και ήθελα τόσο να τρέξω αλλά να κοίτα, δε μπορώ. Τελικά δεν ξέρω πως, βρεθήκαμε στο δρόμο με 1 βαθμό κελσίου στις 6 το πρωί, να διασχίζουμε την παλιά πόλη, και να κατευθυνόμαστε προς τον γιγάντιο μετρονόμο και το πάρκο Λέτνα, να ανεβαίνουμε τα σκαλιά προς το λόφο και να βρισκόμαστε στην όαση που λέγεται πάρκο Λέτνα, και μετά πάλι στο ποτάμι και τέλος να περνάμε τη γέφυρα του Καρόλου άδεια και γύρω στις 7 να είμαστε στο ξενοδοχείο μας. Τώρα τέλος! Μπάνιο, πρωινό και αεροδρόμιο.
Φύγαμε γεμάτοι από την Πράγα, αλλά εγώ δε θέλω να ξαναπάω. Μου άρεσε και δε μου άρεσε αυτή η πόλη. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω.
Η τελευταία μέρα έφτασε και είχαμε πρωινή πτήση. Κι ενώ ελπίζω ότι θα πάω σπιτάκι μου να ξεκουραστώ το ρολόι χτυπάει στις 6 γιατί ο άντρας μου επέμενε να βγούμε και για τρέξιμο γιατί θα το μετανιώναμε τόσο πολύ αν δεν τρέχαμε στο πάρκο Λέτνα. Και έλα μωρέ, θα ξεκουραστούμε μόλις γυρίσουμε. Εντάξει αγάπη μου ναι θέλω τόσο πολύ να τρέξουμε, να τώρα σηκώνομαι. Σηκώνομαι, αντιλαμβάνομαι, ότι δεν έχω πόδια. Πέλματα, γόνατα, μηροί έχουν γίνει πλαστελίνη. Αχ! Τι κρίμα και ήθελα τόσο να τρέξω αλλά να κοίτα, δε μπορώ. Τελικά δεν ξέρω πως, βρεθήκαμε στο δρόμο με 1 βαθμό κελσίου στις 6 το πρωί, να διασχίζουμε την παλιά πόλη, και να κατευθυνόμαστε προς τον γιγάντιο μετρονόμο και το πάρκο Λέτνα, να ανεβαίνουμε τα σκαλιά προς το λόφο και να βρισκόμαστε στην όαση που λέγεται πάρκο Λέτνα, και μετά πάλι στο ποτάμι και τέλος να περνάμε τη γέφυρα του Καρόλου άδεια και γύρω στις 7 να είμαστε στο ξενοδοχείο μας. Τώρα τέλος! Μπάνιο, πρωινό και αεροδρόμιο.
Φύγαμε γεμάτοι από την Πράγα, αλλά εγώ δε θέλω να ξαναπάω. Μου άρεσε και δε μου άρεσε αυτή η πόλη. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω.