Βουλγαρία Μολδαβία Ουγγαρία Ουκρανία Πολωνία Ρουμανία Σερβία Σλοβακία Τσεχική Δημοκρατία Ποδοσφαιροπεριοδεία σε εννιά χώρες (ή αλλιώς, “η απόγνωση... θέλει καλοπέραση”)

10900km

Member
Μηνύματα
392
Likes
4.189
Περιεχόμενα
  1. Κεφάλαιο 1
  2. Κεφάλαιο 2ο
  3. Κεφάλαιο 3ο
  4. Κεφάλαιο 4ο
  5. Κεφάλαιο 5ο
  6. Κεφάλαιο 6ο
  7. Κεφάλαιο 7ο
  8. Κεφάλαιο 8ο
  9. Κεφάλαιο 9ο
  10. Κεφάλαιο 10ο
  11. Κεφάλαιο 11ο
  12. Κεφάλαιο 12ο
  13. Κεφάλαιο 13ο
  14. Κεφάλαιο 14ο
  15. Φωτογραφίες]Πολωνία: [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8730d1314434879-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-auschwitz-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8730d1314434879t-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-auschwitz-jpg[/IMG][/URL], Βοσνία: [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8731d1314434893-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-cevapi-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8731d1314434893t-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-cevapi-jpg[/IMG][/URL], Μαυροβούνιο: [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8732d1314434957-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-img_1264-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8732d1314434957t-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-img_1264-jpg[/IMG][/URL

Τελικά, Κλουζ, μετά το Βουκουρέστι. Και πολύ το χάρηκα. Έφθασα εκεί στις πέντε και μισή το πρωί, και παρά το γεγονός ότι δεν είχα κοιμηθεί καθόλου στο τρένο (σχεδόν δέκα ώρες για μία απόσταση λίγο μικρότερη από το Θεσσαλονίκη-Αθήνα, με το εισιτήριο στα 16-17 ευρώ), το Κλουζ άρχισε να με κερδίζει εκείνο το μισάωρο που περπάτησα με τον ουρανό σκοτεινό ακόμα, με ελάχιστα αυτοκίνητα στους δρόμους, και με μοναδικό... πεζό έναν τύπο που έβγαλε βόλτα τον πανέμορφο σκύλο του. Στις έξι ήμουν στο χόστελ, στις έξι και τέταρτο ήμουν στο κρεβάτι. Όταν η κοπέλα στη ρεσεψιόν μού είπε ότι δε χρειαζόταν να περιμένω μέχρι τις 11, 12, 1, για να κάνω τσεκ-ιν, μου ήρθε να την αγκαλιάσω σφιχτά...

Μετά από τρίωρο ύπνο, ανήσυχος για κάποιον λόγο, σηκώθηκα. Μπήκα για ντουζ, και πέντε λεπτά αργότερα άκουσα έναν δυνατό θόρυβο από τον κοιτώνα, στον οποίο ήμουν μόνος. Υπέθεσα -ανόητα, μια και ο θόρυβος ήταν πολύ πιο δυνατός- ότι είχε πέσει ο σάκος μου. Αυτό που είδα όταν άνοιξα την πόρτα του μπάνιου, το θυμάμαι τώρα και γελάω... Ένα σύννεφο σκόνης ανέβαινε σιγά-σιγά προς το ταβάνι, “φουσκώνοντας” έτσι όπως ανέβαινε, σκηνή που μου θύμισε κατεδάφιση κτηρίου. Τι είχε συμβεί; Ένα κομμάτι του ταβανιού, ακριβώς πάνω από το κρεβάτι μου, για την ακρίβεια ακριβώς πάνω από το σημείο που δέκα λεπτά νωρίτερα ήταν το κεφάλι μου, είχε πέσει(!). Τα κρεβάτια ήταν bunks, ένα πάνω ένα κάτω, κι εγώ είχα κοιμηθεί κάτω, όμως τα κρεβάτια ήταν δίπλα σε τοίχο, και τα κομμάτια του ταβανιού που έπεσαν, αφού βρήκαν στο πάνω κρεβάτι, έπεσαν προφανώς στον τοίχο και κατέληξαν, πολλά μικρά κομμάτια, στο σημείο ακριβώς που ήταν το κεφάλι μου. Δε θα είχα πάθει κάτι, μπορεί καν να μην είχα γρατζουνιστεί, τα κομμάτια ήταν μικρά, φαντάζεστε όμως την τρομάρα που θα είχα πάρει αν κοιμόμουν ακόμα και ξαφνικά έπεφταν... διάφορα στην κοιμισμένη μούρη μου;

Αφού με έβαλαν σε καλύτερο, μικρότερο κοιτώνα, βγήκα πρώτη “πραγματική” βόλτα. Πριν περάσει ένα μισάωρο, θυμήθηκα τι είχα γράψει εδώ, σε αυτό το σάιτ, για την Αντίγουα, τη “γοητευτική” πόλη σε απόσταση αναπνοής από τη “Γουάτε”, την Πρωτεύουσα της Γουατεμάλας. Είχα γράψει ότι η Αντίγουα είναι ανέκδοτο που “το πιάνεις με τη μία”, και γελάς, επειδή το αστείο είναι προφανές. Δε χρειάζεται να διαβάσεις ανάμεσα στις γραμμές για να “πιάσεις” το αστείο. Η γοητεία της Αντίγουα είναι προφανής. Το ίδιο με το Κλουζ. Σε κερδίζει εύκολα, έτσι όπως είναι μικρό, περιποιημένο, καθαρό, με ποτάμι να διατρέχει το κέντρο του, δύο-τρία “φαρδιά ρυάκια” (ας τα περιγράψω έτσι) να τρέχουν παράλληλα στο ποτάμι, και δίπλα τους να έχουν πλακόστρωτους πεζόδρομους με μαγαζιά στη μια πλευρά, και διαμερίσματα με λουλουδιαστά μπαλκόνια στην άλλη. Όμορφα κτήρια, πολλά πλακόστρωτα στενά, αμέτρητα καφέ πάνω τους, ακόμη περισσότερα συμπαθητικά μαγαζιά σε “κρυφές” εσωτερικές αυλές, από αυτές στις οποίες μπαίνεις και νομίζεις ότι από τη μια στιγμή στην άλλη εισέρχεσαι σε άλλο κόσμο, και... η λίστα με τα προτερήματα του Κλουζ τελειωμό δεν έχει...

Τέσσερις ημέρες έμεινα εκεί, είδα το Στεάουα-Σάλκε (με τον “δικό μας” Κυριάκο Παπαδόπουλο να τα πηγαίνει περίφημα), έκανα παρέα με διαφορετικό άτομο κάθε μέρα, χάρηκα βόλτες, πήγα στο... διαστημικό νέο στάδιο που εγκαινιάζουν σε λίγες ημέρες με συναυλία των Scorpions, κι ομολογώ ότι ότι αν δεν έπρεπε να συνεχίσω το ταξίδι, να πάω κάπου αλλού για το επόμενο ποδοσφαιρικό παιχνίδι, στο Κλουζ μπορούσα να μείνω όχι άλλες τέσσερις, αλλά άλλες δεκατέσσερις ημέρες. Το άφησα σχεδόν με... πίκρα, επειδή ήθελα ΠΟΛΥ να περάσω περισσότερο χρόνο με τα άτομα που γνώρισα εκεί, αλλά και να περπατήσω σε περισσότερα στενά, να σκοντάψω σε περισσότερες προεξέχουσες πέτρες στα πλακόστρωτά του. Προς το τέλος του ταξιδιού, τότε που θα είμαι στο Βελιγράδι, αν μου έχουν περισσέψει χρήματα, μπορεί να επιστρέψω, και να κάνω μαθήματα φωτογραφίας με μία κοπέλα, επαγγελματία φωτογράφο, που συνάντησα εκεί. Και μετά να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη μέσω Σόφιας, όπου επίσης έχω αφήσει... “ανοικτούς λογαριασμούς” με κόσμο που συνάντησα τις πρώτες τέσσερις ημέρες αυτού του ταξιδιού.

Αν κάποιος σας πάει στο Κλουζ χωρίς να έχει διαβάσει για την πόλη, μάλλον θα ξαφνιαστεί ακούγοντας πολλούς ντόπιους να μιλάνε. Ο ένας στους πέντε μόνιμους κατοίκους της πόλης είναι ουγγρικής καταγωγής, με πρώτη γλώσσα τα Ουγγρικά, τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με τα Ρουμάνικα. Πέρασα αρκετό χρόνο μιλώντας με μία κοπέλα που δουλεύει στο χόστελ, ουγγρικής καταγωγής, και μου έκανε εντύπωση ότι μου είπε πως αισθάνεται Ρουμάνα, άσχετα αν πρώτη γλώσσα της είναι τα Ουγγρικά. Δε θα έπρεπε να μου προκαλεί εντύπωση, το 2010 πέρασα δέκα μήνες στη Μαλαισία με μία κοπέλα κινεζικής καταγωγής η οποίας με ζέση μού έλεγε ότι είναι Μαλαισιανή, και όχι Κινέζα, άσχετα αν η πρώτη και η δεύτερη γλώσσα της είναι τα Καντονέζικα και τα Μανταρίνικα, όμως... προφανώς επειδή είμαι Έλληνας, αυτό το ζήτημα της γλώσσας εξακολουθεί να μου κεντρίζει το ενδιαφέρον...

Κλείνοντας με τα του Κλουζ, απλά σημειώνω ότι δίπλα σε όοολα τα άλλα, είναι φοιτητούπολη, με ό,τι αυτό σημαίνει για κάθε πόλη στην οποία ζουν χιλιάδες σπουδαστές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το “feeling” της πόλης, ειδικά τα βράδια, τότε που τα κάθε λογής στέκια γεμίζουν με κόσμο...

Μετά από τέσσερις ημέρες στο Κλουζ, πήρα βραδινό τρένο για Ιάσιο, δίπλα στα σύνορα με Μολδαβία, και νωρίς το πρωί, “στο καπάκι”, μίνιμπας για Κισινάου, εντυπώσεις από το οποίο θα γράψω αύριο το βράδυ, μετά το παιχνίδι που θα δω στο... όχι πάντως στο Κισινάου. Κισινάου, lllast week. This week, άλλη Πρωτεύουσα που αρχίζει με “Κι” (τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια...).

(Dmdoc, αν αρχίσω να γράφω ποδοσφαιρολεπτομέρειες, εσύ θα μείνεις να με διαβάζεις, και δύο-τρεις ακόμα :). Σου στέλνω προσωπικό μήνυμα με λινκ που μπορεί να σου φανεί ενδιαφέρον).
 

Attachments

pattyyy

Member
Μηνύματα
1.565
Likes
1.271
Επόμενο Ταξίδι
χμ...
Ονειρεμένο Ταξίδι
νότια αφρική
Wow! Ανυπομονώ (αν και μη ποδοσφαιρόφιλη!).
 

dmdoc

Member
Μηνύματα
1.413
Likes
899
Ξεχωριστή και ιδιαίτερη η σκέψη και το project.Επιτέλους κάτι ολότελα διαφορετικό.Thanks που το μοιράζεσαι...
 

Ivana

Member
Μηνύματα
899
Likes
1.432
Ονειρεμένο Ταξίδι
οχ.....όλος ο κόσμος
αντε, με το καλό...να περάσεις καλά και να τελειώσεις το έργο σου!!! ελπίζω και τα λεφτα να σου φτάσουν!

και εμένα μου άρεσε πολύ, άρα περιμένω την συνέχεια!
 

fenia42

Member
Μηνύματα
3.853
Likes
14.086
Επόμενο Ταξίδι
Азербайджан
Ονειρεμένο Ταξίδι
Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Δώσε στο λαό ποδόσφαιρο
 

YBONNH

Member
Μηνύματα
234
Likes
115
Ονειρεμένο Ταξίδι
γυρος του κοσμου
Καλως τον!:clap: και καλο σου ταξιδι.
Γραφε, κι ας ειναι και για ποδοσφαιρο:haha:
 

10900km

Member
Μηνύματα
392
Likes
4.189
Το σκέφτηκα αρκετά πριν συμπεριλάβω τη λέξη “ποδόσφαιρο” στον τίτλο της ιστορίας, επειδή, φυσικά, θέλω να με διαβάζετε όσο γίνεται περισσότεροι, και ξέρω ότι αρκετοί, κυρίως αρκετΕΣ, δεν έχουν το παραμικρό (μα το παραμικρό!) ενδιαφέρον για αυτό το άθλημα στο οποίο “22 τρελοί κυνηγάνε μία μπάλα”. Αν όμως δεν το ανέφερα στον τίτλο, θα ήταν σαν να ήμουν παντρεμένος και να έλεγα στη γυναίκα μου ότι θα πήγαινα Σαββατοκύριακο στο Λονδίνο για δουλειές, ενώ στην πραγματικότητα θα πήγαινα κυρίως για να δω εκεί την “παράνομη” σχέση μου, και πολύ λιγότερο για δουλειές...

Έχοντας περάσει 17 χρόνια σε εφημερίδες (κυρίως), περιοδικά (λιγότερο), ραδιόφωνο (λίγο), και τηλεόραση (ακόμη λιγότερο), παρακολουθώντας αμέτρητους αγώνες πολλοί εκ των οποίων ήταν τόσο μα τόοοσο βαρετοί που παρακαλούσα από το... 9΄, να συμβεί ένα θαύμα, να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου, και το χρονόμετρο να έχει πάει στο 89΄, δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, εκείνο που με συναρπάζει πλέον περισσότερο στο ποδόσφαιρο είναι η παρατήρηση του αντίκτυπου που έχει στον κόσμο, και οι απίθανες ιστορίες που “βγάζει”.

Στο γήπεδο της Μπόκα στο Μπουένος Άιρες, οι οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας στο παιχνίδι που πήγα, έβγαλαν τα... “πουλάκια” τους στο ημίχρονο, στο πάνω διάζωμα της κερκίδας που τους είχαν, κι άρχισαν να κάνουν το “ψιλό” τους(!) καταβρέχοντας τους οπαδούς της Μπόκα που κάθονταν στο κάτω διάζωμα. Στην Ασουνσιόν, στο μεγαλύτερο, αλλά άδειο στο ένα από τα δύο παιχνίδια που είδα εκεί, στάδιο, ένας πιτσιρικάς είπε μία κακή λέξη στην κερκίδα, τον ακούσαμε όλοι επειδή στο γήπεδο δεν ήμασταν πάνω από 150-200 φίλαθλοι, ο πατέρας του άρχισε να του “τις βρέχει”, και μαμάδες άλλων μπόμπιρων μπήκαν στη μέση για να τον πείσουν να σταματήσει τα σκαμπίλια στον πωπό του...

Στο Μαρακανά του Ρίο (το γήπεδο που για το ποδόσφαιρο είναι ό,τι είναι για τα μουσεία ο Λούβρος, το Βρετανικό Μουσείο, και το Πράδο ΜΑΖΙ), 90.000 οπαδοί της Φλαμένγκο τραγουδούσαν επί 90 λεπτά, κάνοντας καζούρα στη συμπολίτισσα Φλουμινένσε και τους 10.000 οπαδούς της, επειδή τους νικούσαν και η “Φλου” απειλούταν με υποβιβασμό. Υπάρχουν πολλές συναυλίες που να μαζεύουν 100.000 κόσμο;... Στη Βενεζουέλα, στο πρώτο παιχνίδι που είδα, από τα τέσσερα γκολ του είδα μόνο το ένα. Τα άλλα τρία τα έχασα επειδή χάζευα τις γυναίκες, που πηγαινοέρχονταν συνέχεια περπατώντας αγέρωχες και καμαρωτές με τις τονισμένες καμπύλες τους, σαν την Μπελούτσι στο “Μαλένα”...

Δε θα ξεχάσω ποτέ τις αυτόχθονες κοπελίτσες στη Γουατεμάλα, που ανεβοκατέβαιναν τις κερκίδες με τις παραδοσιακές φορεσιές τους, ένα ξύλινο κασελάκι κρεμασμένο μπροστά τους, κι έναν “μπόγο” στην πλάτη τους, και κάποια στιγμή άφηναν στην άκρη το κασελάκι, έφερναν τον “μπόγο” μπροστά τους, κι έβαζαν τα μωρά τους (οι... μπόγοι) να θηλάσουν, σε μια γωνιά των κερκίδων. Στο δε Κάλι, στην Κολομβία, τη μέρα που ήμουν στο γήπεδο της τοπικής Ντεπορτίβο, οι οπαδοί της “έκαναν ντου” στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, δε χτύπησαν κανέναν, αυτό όμως που έκαναν ήταν να πάνε μπροστά στους παίκτες της ομάδας τους, να σταθούν μπροστά τους, και με έντονες κινήσεις να τους ζητούν να βγάλουν τις φανέλες τους (είχαν βαρεθεί εκείνο το διάστημα να τους βλέπουν να χάνουν).

Στο Μαϊάμι, τέλη Απριλίου, φέτος, την τελευταία βδομάδα πριν επιστρέψω στην Ελλάδα, είχα ξεμείνει από καθαρά ρούχα, δεν ήθελα να ξοδέψω χρήματα να πλύνω τα βρώμικα μου, κι έτσι κάθε μέρα φορούσα και μία διαφορετική από τις 10+ αυθεντικές ποδοσφαιρικές φανέλες που είχα αγοράσει το προηγούμενο πεντάμηνο, και τις οποίες είχα ακόμα στις συσκευασίες τους. Κάθε μέρα υπήρχαν άνθρωποι που μου μιλούσαν “στο ξεκάρφωτο” στον δρόμο, στην παραλία, σε καταστήματα, στο χόστελ μου, παντού, κόσμος που αναγνώριζε τη φανέλα της ομάδας του, της Εθνικής της Βενεζουέλας, της Κολομβίας, της Λίγκα του Κίτο, της Μπαρσελόνα του Γκουαγιακίλ...

Στα καλά καθούμενα ένας καλοντυμένος κύριος που βγαίνει από τη μονοκατοικία του στο Miami Beach κι ετοιμάζεται να μπει στη χλιδάτη Μερτσέντες του, σε βλέπει με τη φανέλα της Μπαρσελόνα του Γκουαγιακίλ, σε ρωτάει αν είσαι από εκεί, του εξηγείς την... περίπτωσή σου, και μετά αρχίζει να σου λέει την ιστορία του, πώς από “αλάνι” σε άσχημη γειτονιά του Γκουαγιακίλ, έφθασε να ασχολείται με real estate στο Μαϊάμι. Κι όλα αυτά, επειδή σε είδε με τη φανέλα της ομάδας των παιδικών του χρόνων... Αυτό, ΑΥΤΟ είναι που λατρεύω περισσότερο στο ποδόσφαιρο, και το να διαβάζει κανείς ΤΕΤΟΙΕΣ ιστορίες δε νομίζω ότι αποτελεί χάσιμο χρόνου. Ελπίζω να το βλέπετε έτσι κι εσείς, και με το “εσείς” απευθύνομαι σε αναγνώστριες σαν την pattyyy, την Ivana, και την ΥΒΟΝΝΗ, που υποθέτω ότι δεν... κόβουν φλέβες για ποδόσφαιρο :). Fenia42, εσύ με άφησες με την εντύπωση ότι ασχολείσαι με το “τόπι”. Dmdoc, εσένα μάλλον σε υπολογίζω στους “τακτικούς” μου. Θα πρέπει να είναι εντελώς απογοητευτικά τα πρώτα κείμενά μου (από Βουλγαρία) για να σε “χάσω” :).

Ένα “ευχαριστώ” σε όσους με διάβασαν, κι ειδικά στα παιδιά με τα “ευχαριστώ” και τα σχόλιά τους!
 

go2dbeach

Member
Μηνύματα
5.962
Likes
9.344
Επόμενο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Ονειρεμένο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Ε-ΠΙ-ΤΕ-ΛΟΥΣ o 10900km επέστρεψε :clap:
Βαριέμαι απίστευτα ότι έχει σχέση με ποδόσφαιρο , αλλά και ότι έχει σχέση με Ευρώπη (αυτό το τελευταίο το λέω αψηφώντας τυχόν γιουχαίσματα και ρίψη τοματών από ευρωπαιολάτρες συμφορουμίτες). Όπως καταλαβαίνεις ο συνδυασμός στη συγκεκριμένη ιστορία είναι θανατηφόρος για μένα!
Παρόλα αυτά θα διάβαζα κείμενό σου ακόμα κι αν ήταν η λεπτομερής ανάλυση του ¨Αρνάκι άσπρο και παχύ¨ :haha:
Είσαι από τους πολύ πολύ αγαπημένους μου πόστερς κι ας μας παράτησες να ξεροσταλιάζουμε για το επόμενο κομμάτι απο λατινική αμερική (το τονίζω μπας και αισθανθείς τύψεις και συνεχίσεις την ιστορία :lol:) στη μέση της Βενεζουέλας!

Anyway , θα σε παρακολουθήσω στο ευρωπαικό οδοιπορικό σου.
Go2dbeach
 

mariath

Member
Μηνύματα
2.208
Likes
5.673
Ονειρεμένο Ταξίδι
Όλη η Νότια Αμερική
Εκεί που σ' έχουμε αφήσει (ή καλύτερα μας έχεις αφήσει...) κάπου στη νότια Αμερική, τσουπ σκας μύτη στη Θεσσαλονίκη και ετοιμάζεσαι για τον ποδοσφαιρικό γύρο της ανατολικής Ευρώπης!!!
Δηλώνω και γω φανατική αναγνώστριά σου και περιμένω!!!!!
 

LULLU

Member
Μηνύματα
3.500
Likes
7.691
Επόμενο Ταξίδι
το ψαχνω....
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νιγηρας-Μαλι
:lol:καλως τον και ας αργησε που και εμεις... δεν προφτασα να παω παρακατω να διαβασω για το ποδοσφαιρο..εμεινα στα 1300 ευρω κοστους του ταξιδιου και δεν εχω συνελθει ακομη!!!!!μα που βρησκεις τετοιες τιμες εσυ?:clap:
 

dik-7

Member
Μηνύματα
1.527
Likes
2.043
Επόμενο Ταξίδι
Θα δειξει!
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νησια μπορα μπορα
Μια ξεχωριστη από ενα ξεχωριστο μελος.
Αναμένω τη συνέχεια φυσικά.
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.109
Μηνύματα
880.601
Μέλη
38.837
Νεότερο μέλος
koliswa

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom