10900km
Member
- Μηνύματα
- 392
- Likes
- 4.190
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Φωτογραφίες]Πολωνία: [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8730d1314434879-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-auschwitz-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8730d1314434879t-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-auschwitz-jpg[/IMG][/URL], Βοσνία: [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8731d1314434893-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-cevapi-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8731d1314434893t-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-cevapi-jpg[/IMG][/URL], Μαυροβούνιο: [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8732d1314434957-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-img_1264-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8732d1314434957t-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-img_1264-jpg[/IMG][/URL
Προχθεσινό πρωινό ευτράπελο, από την αγορά του εισιτηρίου μου για Σόφια... Πήγα στον σιδηροδρομικό σταθμό (Θεσσαλονίκης), στο γραφείο που μπορεί να αγοράσει κανείς εισιτήριο λεωφορείου για Σόφια, είπα στον κύριο που ήταν εκεί για ποια μέρα ήθελα το εισιτήριό μου, του φάνηκε παράξενο που του είπα απλή μετάβαση, με ρώτησε πώς και δεν ήταν μετ' επιστροφής, του είπα την... περίπτωσή μου, ότι θα πάω Σόφια και θα επιστρέψω από Βελιγράδι, μετά από δύο μήνες, και στο άκουσμα της λέξης “δημοσιογράφος”, αφού πρώτα με χαρακτήρισε μέλος του “συστήματος” που αποκρύπτει από τον “λαό” την “αλήθεια”, άρχισε έναν ασταμάτητο μονόλογο για το πώς έχει η κατάσταση στον ΟΣΕ.
Μου είπε ότι οι περισσότεροι από αυτούς που ταξιδεύουν κάθε μέρα από Θεσσαλονίκη για Αθήνα, ειδικά εκείνοι που επιβιβάζονται όχι στη Θεσσαλονίκη, αλλά αργότερα, δεν πληρώνουν εισιτήριο. Μου είπε ότι δεν υπάρχουν ελεγκτές στα τρένα, κι έτσι αμέτρητοι είναι εκείνοι που ταξιδεύουν τζάμπα. Μου είπε ότι εδώ κι έναν χρόνο έχει παραδώσει σε προϊστάμενό του έναν φάκελο με επισημάνσεις/προτάσεις για το ποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν, προκειμένου ο ΟΣΕ γενικά, αλλά ακόμη και η λεωφορειακή γραμμή προς Σόφια ειδικά, να “συμμαζευτούν”, να αρχίσουν να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες, να μη γεννούν ζημιά, αλλά κέρδος.
Μου είπε ότι αν οι “υπεύθυνοι” αποφάσιζαν να βάζουν και δεύτερο λεωφορείο από Θεσσαλονίκη για Σόφια καθημερινά, θα γέμιζε κι εκείνο, όμως οι προϊστάμενοί του αποφεύγουν να προωθήσουν την πρότασή του, επειδή φοβούνται ότι μπορεί να... πέσει έξω στην πρόβλεψη/εκτίμησή του, το δεύτερο λεωφορείο να μην αποδίδει κέρδος, και να την... πληρώσουν οι ίδιοι.
Τον άκουγα με ενδιαφέρον, επειδή η περίπτωση του ΟΣΕ πάντα με ενδιέφερε, επειδή τα τρένα τα λατρεύω, επειδή αν στην Αθήνα δεν πηγαίνω πετώντας τότε παίρνω συνήθως τρένο, όχι λεωφορείο, κι επειδή τις διεθνείς γραμμές του ΟΣΕ για Βελιγράδι (Ζάγκρεμπ) και Κωνσταντινούπολη τις είχα τιμήσει πάμπολλες φορές, μέχρι που... έβαλαν λουκέτο.
Ομολογώ ότι τα εσωτερικά του ΟΣΕ δεν τα γνωρίζω, όμως ακούγοντας την απλή κοινή λογική (μου), έμεινα με την εντύπωση ότι τα επιχειρήματα του κυρίου είχαν βάση. Μόνο που... ο μονόλογός του συνεχίστηκε επί αρκετά λεπτά ακόμη κι όταν πίσω μου ήταν ένας κύριος που προφανώς κάτι ήθελε να ρωτήσει, ή να αγοράσει εισιτήριο. Έκανα στην άκρη συνέχεια για να δώσει σημασία στον άλλο πελάτη, όμως εκείνος ούτε καν σταμάτησε για να τον ρωτήσει τι ακριβώς χρειαζόταν. Πρέπει να πέρασαν κοντά στα δέκα λεπτά, κι ο άλλος πελάτης, ο οποίος ήταν ξένος, έφυγε έξαλλος από το γραφείο, με τον υπάλληλο να του δίνει επιτέλους σημασία, μόνο όμως για να τον βρίσει, επειδή είχε το “θράσος” να εκνευριστεί που τον είχε “στημένο” και “γραμμένο” τόση ώρα...
Η ειρωνεία ήταν ότι όλη εκείνη την ώρα που μου μιλούσε ο υπάλληλος (κατά έναν παράξενο τρόπο το... βγάζω αυτό στους ανθρώπους... Είναι αμέτρητοι εκείνοι που στα καλά καθούμενα μου έχουν πει την ιστορία της ζωής τους, τον πόνο τους, τον, τον, τον...), έριχνε ιδιαίτερο βάρος στο πόσους πελάτες χάνει καθημερινά ο ΟΣΕ επειδή ο οργανισμός δε λειτουργεί σωστά!
Σχεδόν αμέσως μετά την... έξαλλη αποχώρηση του ξένου πελάτη, κτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν μία κυρία. Βουλγάρα. Ήθελε να ρωτήσει ώρες και ημέρες δρομολογίων, όμως προφανώς τα Ελληνικά της ήταν... έτσι κι έτσι. Κάποια στιγμή ο υπάλληλος είπε, όχι ακριβώς “της” είπε, γενικά “είπε”, μια και χαμήλωσε λίγο τον τόνο της φωνής του, σαν να μιλούσε στον εαυτό του, αλλά φωναχτά, είπε λοιπόν, “ΕΣΥ θα μάθεις Ελληνικά, όχι εγώ Βουλγαρικά”(!)...
Για να το κλείσω σιγά-σιγά, κάποια στιγμή κατάφερα να τον κάνω να σταματήσει τον μονόλογο, έχοντας ακούσει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα από τα χείλη του είναι αλήθεια, αλλά κι εκνευριστεί από τη συμπεριφορά του. Σε μένα ήταν άψογος. Στο τέλος μέχρι και “καλό ταξίδι” μου ευχήθηκε, με τόνο στη φωνή του που με έκανε να αισθανθώ ότι το εννοούσε. Όμως ο συγκεκριμένος κύριος, ο οποίος κατά βάση είναι οδηγός, αν κατάλαβα καλά, δεν είναι για να δουλεύει στην έκδοση εισιτηρίων... Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει στη συγκεκριμένη θέση ένας άνθρωπος ο οποίος να μπορεί ήρεμα και ευγενικά (προς ΟΛΟΥΣ, όχι μόνο μερικούς), να δίνει μία πληροφορία, να εξηγεί απορίες με υπομονή ακόμη και σε μη γνωρίζοντες καλά Ελληνικά. Αδιανόητο...
Κατά τ' άλλα, ενώ οι τελευταίες ημέρες μου πριν από κάθε αναχώρηση για ταξίδι ήταν πάντα γεμάτες ενθουσιασμό και γλυκιά προσμονή, αυτήν τη φορά οι μέρες μου ήταν γεμάτες τσατίλα, μπουνιές σε πόρτες και λοιπές... επιφάνειες, κλοτσιές κάθε λογής αντικειμένων, αλλά και συναισθηματικά φορτισμένες, αρνητικά φορτισμένες, για διάφορους λόγους. Ποντάρω όμως στο ότι την Πέμπτη το πρωί, στις οκτώ, τότε που ο οδηγός μας θα βάλει πρώτη και θα ξεκινήσουμε, το μυαλό μου θα αρχίσει σύντομα να “καθαρίζει”. Και μέχρι να φθάσω στο χόστελ μου στο κέντρο της Σόφιας, γύρω στις τρεις και μισή, περιμένω να είμαι... άλλος άνθρωπος. Θα το καταλάβετε (ελπίζω) από το πρώτο κείμενό μου από Βουλγαρία...
Όσο για τις φωτογραφίες, taver, τη λύση του συνδετήρα την ακολούθησα πριν καταλάβω ότι πρέπει πρώτα να ανεβάζουμε τις φωτογραφίες στην gallery και μετά να τις περνάμε στο κείμενο, μάλιστα “συνέδεσα” έξι φωτογραφίες, και τότε κατάλαβα ότι έξι είναι το όριο. Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως τις είδα μέσα στο κείμενό μου, δε μου άρεσαν οπτικά, δε μου άρεσαν τα τεράστια λευκά κενά που έμεναν επειδή το κείμενο δεν μπορεί να “αγκαλιάζει” τις φωτογραφίες, όπως στο blogspot για παράδειγμα. Έτσι όμως όπως τις παρουσιάζεις εσύ εδώ “πάνω”, μου αρέσει η εικόνα. Μου φαίνονται “τακτοποιημένες”, “νοικοκυρεμένες”, αρμονικά τοποθετημένες, και θα σε “κοπιάρω”, με έξι κάθε μέρα, για να ικανοποιηθούν και ο dmdoc με τη fenia42
.
Αποχαιρετώ από Θεσσαλονίκη απόψε, Τρίτη, όχι Τετάρτη, επειδή αν το αφήσω για το τελευταίο βράδυ πριν φύγω, μπορεί να μείνω απλά με την... πρόθεση να γράψω. Ελπίζω αυτό που θα κάνω να το χαρώ όσο περιμένω να το χαρώ, κι αν αυτό συμβεί, πιστεύω ότι θα μένετε ικανοποιημένοι κι εσείς από τις ιστορίες μου εδώ.
Χαιρετισμούς σε όλους, και... “τα λέμε” την Πέμπτη από Σόφια.
Δημήτρης
Μου είπε ότι οι περισσότεροι από αυτούς που ταξιδεύουν κάθε μέρα από Θεσσαλονίκη για Αθήνα, ειδικά εκείνοι που επιβιβάζονται όχι στη Θεσσαλονίκη, αλλά αργότερα, δεν πληρώνουν εισιτήριο. Μου είπε ότι δεν υπάρχουν ελεγκτές στα τρένα, κι έτσι αμέτρητοι είναι εκείνοι που ταξιδεύουν τζάμπα. Μου είπε ότι εδώ κι έναν χρόνο έχει παραδώσει σε προϊστάμενό του έναν φάκελο με επισημάνσεις/προτάσεις για το ποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν, προκειμένου ο ΟΣΕ γενικά, αλλά ακόμη και η λεωφορειακή γραμμή προς Σόφια ειδικά, να “συμμαζευτούν”, να αρχίσουν να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες, να μη γεννούν ζημιά, αλλά κέρδος.
Μου είπε ότι αν οι “υπεύθυνοι” αποφάσιζαν να βάζουν και δεύτερο λεωφορείο από Θεσσαλονίκη για Σόφια καθημερινά, θα γέμιζε κι εκείνο, όμως οι προϊστάμενοί του αποφεύγουν να προωθήσουν την πρότασή του, επειδή φοβούνται ότι μπορεί να... πέσει έξω στην πρόβλεψη/εκτίμησή του, το δεύτερο λεωφορείο να μην αποδίδει κέρδος, και να την... πληρώσουν οι ίδιοι.
Τον άκουγα με ενδιαφέρον, επειδή η περίπτωση του ΟΣΕ πάντα με ενδιέφερε, επειδή τα τρένα τα λατρεύω, επειδή αν στην Αθήνα δεν πηγαίνω πετώντας τότε παίρνω συνήθως τρένο, όχι λεωφορείο, κι επειδή τις διεθνείς γραμμές του ΟΣΕ για Βελιγράδι (Ζάγκρεμπ) και Κωνσταντινούπολη τις είχα τιμήσει πάμπολλες φορές, μέχρι που... έβαλαν λουκέτο.
Ομολογώ ότι τα εσωτερικά του ΟΣΕ δεν τα γνωρίζω, όμως ακούγοντας την απλή κοινή λογική (μου), έμεινα με την εντύπωση ότι τα επιχειρήματα του κυρίου είχαν βάση. Μόνο που... ο μονόλογός του συνεχίστηκε επί αρκετά λεπτά ακόμη κι όταν πίσω μου ήταν ένας κύριος που προφανώς κάτι ήθελε να ρωτήσει, ή να αγοράσει εισιτήριο. Έκανα στην άκρη συνέχεια για να δώσει σημασία στον άλλο πελάτη, όμως εκείνος ούτε καν σταμάτησε για να τον ρωτήσει τι ακριβώς χρειαζόταν. Πρέπει να πέρασαν κοντά στα δέκα λεπτά, κι ο άλλος πελάτης, ο οποίος ήταν ξένος, έφυγε έξαλλος από το γραφείο, με τον υπάλληλο να του δίνει επιτέλους σημασία, μόνο όμως για να τον βρίσει, επειδή είχε το “θράσος” να εκνευριστεί που τον είχε “στημένο” και “γραμμένο” τόση ώρα...
Η ειρωνεία ήταν ότι όλη εκείνη την ώρα που μου μιλούσε ο υπάλληλος (κατά έναν παράξενο τρόπο το... βγάζω αυτό στους ανθρώπους... Είναι αμέτρητοι εκείνοι που στα καλά καθούμενα μου έχουν πει την ιστορία της ζωής τους, τον πόνο τους, τον, τον, τον...), έριχνε ιδιαίτερο βάρος στο πόσους πελάτες χάνει καθημερινά ο ΟΣΕ επειδή ο οργανισμός δε λειτουργεί σωστά!
Σχεδόν αμέσως μετά την... έξαλλη αποχώρηση του ξένου πελάτη, κτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν μία κυρία. Βουλγάρα. Ήθελε να ρωτήσει ώρες και ημέρες δρομολογίων, όμως προφανώς τα Ελληνικά της ήταν... έτσι κι έτσι. Κάποια στιγμή ο υπάλληλος είπε, όχι ακριβώς “της” είπε, γενικά “είπε”, μια και χαμήλωσε λίγο τον τόνο της φωνής του, σαν να μιλούσε στον εαυτό του, αλλά φωναχτά, είπε λοιπόν, “ΕΣΥ θα μάθεις Ελληνικά, όχι εγώ Βουλγαρικά”(!)...
Για να το κλείσω σιγά-σιγά, κάποια στιγμή κατάφερα να τον κάνω να σταματήσει τον μονόλογο, έχοντας ακούσει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα από τα χείλη του είναι αλήθεια, αλλά κι εκνευριστεί από τη συμπεριφορά του. Σε μένα ήταν άψογος. Στο τέλος μέχρι και “καλό ταξίδι” μου ευχήθηκε, με τόνο στη φωνή του που με έκανε να αισθανθώ ότι το εννοούσε. Όμως ο συγκεκριμένος κύριος, ο οποίος κατά βάση είναι οδηγός, αν κατάλαβα καλά, δεν είναι για να δουλεύει στην έκδοση εισιτηρίων... Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει στη συγκεκριμένη θέση ένας άνθρωπος ο οποίος να μπορεί ήρεμα και ευγενικά (προς ΟΛΟΥΣ, όχι μόνο μερικούς), να δίνει μία πληροφορία, να εξηγεί απορίες με υπομονή ακόμη και σε μη γνωρίζοντες καλά Ελληνικά. Αδιανόητο...
Κατά τ' άλλα, ενώ οι τελευταίες ημέρες μου πριν από κάθε αναχώρηση για ταξίδι ήταν πάντα γεμάτες ενθουσιασμό και γλυκιά προσμονή, αυτήν τη φορά οι μέρες μου ήταν γεμάτες τσατίλα, μπουνιές σε πόρτες και λοιπές... επιφάνειες, κλοτσιές κάθε λογής αντικειμένων, αλλά και συναισθηματικά φορτισμένες, αρνητικά φορτισμένες, για διάφορους λόγους. Ποντάρω όμως στο ότι την Πέμπτη το πρωί, στις οκτώ, τότε που ο οδηγός μας θα βάλει πρώτη και θα ξεκινήσουμε, το μυαλό μου θα αρχίσει σύντομα να “καθαρίζει”. Και μέχρι να φθάσω στο χόστελ μου στο κέντρο της Σόφιας, γύρω στις τρεις και μισή, περιμένω να είμαι... άλλος άνθρωπος. Θα το καταλάβετε (ελπίζω) από το πρώτο κείμενό μου από Βουλγαρία...
Όσο για τις φωτογραφίες, taver, τη λύση του συνδετήρα την ακολούθησα πριν καταλάβω ότι πρέπει πρώτα να ανεβάζουμε τις φωτογραφίες στην gallery και μετά να τις περνάμε στο κείμενο, μάλιστα “συνέδεσα” έξι φωτογραφίες, και τότε κατάλαβα ότι έξι είναι το όριο. Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως τις είδα μέσα στο κείμενό μου, δε μου άρεσαν οπτικά, δε μου άρεσαν τα τεράστια λευκά κενά που έμεναν επειδή το κείμενο δεν μπορεί να “αγκαλιάζει” τις φωτογραφίες, όπως στο blogspot για παράδειγμα. Έτσι όμως όπως τις παρουσιάζεις εσύ εδώ “πάνω”, μου αρέσει η εικόνα. Μου φαίνονται “τακτοποιημένες”, “νοικοκυρεμένες”, αρμονικά τοποθετημένες, και θα σε “κοπιάρω”, με έξι κάθε μέρα, για να ικανοποιηθούν και ο dmdoc με τη fenia42
.Αποχαιρετώ από Θεσσαλονίκη απόψε, Τρίτη, όχι Τετάρτη, επειδή αν το αφήσω για το τελευταίο βράδυ πριν φύγω, μπορεί να μείνω απλά με την... πρόθεση να γράψω. Ελπίζω αυτό που θα κάνω να το χαρώ όσο περιμένω να το χαρώ, κι αν αυτό συμβεί, πιστεύω ότι θα μένετε ικανοποιημένοι κι εσείς από τις ιστορίες μου εδώ.
Χαιρετισμούς σε όλους, και... “τα λέμε” την Πέμπτη από Σόφια.
Δημήτρης
και καλο σου ταξιδι.
) στη μέση της Βενεζουέλας!
