giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Λόφος Petrin!
Η ψιλή βροχή συνέχιζε ακάθεκτη σε συνδυασμό με το κρύο που όλο και γινόταν πιο τσουχτερό, δεν δημιουργούσαν τις καλύτερες συνθήκες για την ανάβαση μας στο λόφο Πετρίν. Ας είναι. Ακόμα κι έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να μην ανέβουμε. Άλλωστε ήμασταν πάρα πολύ κοντά στο σταθμό του τελεφερίκ Ujezd, η χρήση του οποίου περιλαμβάνεται και στην κάρτα απεριορίστων διαδρομών που είχαμε. Το μήκος της διαδρομής είναι μόνο 510 μέτρα και το υψόμετρο στην τελική στάση στο λόφο είναι 130 μέτρα πάνω από την αριστερή όχθη του Ποταμού Μολδάβα. Στην καμπίνα ήμασταν ελάχιστα άτομα, και όσο ανέβαινε το τελεφερίκ, ξεπρόβαλε η πανοραμική άποψη της πόλης. Πριν την τελική στάση Petrin LD στην κορυφή, το τελεφερίκ κάνει ακόμα μια στάση στη μέση της διαδρομής στη Nebozizek.
Κατεβήκαμε στο τέρμα του λόφου με τη βροχή να έχει κοπάσει. Κυκλοφορούσε πολύ λίγος κόσμος, το μέρος έμοιαζε έρημο αλλά αυτή η ησυχία μας χαλάρωσε και μας πρόσφερε έναν υπέροχο χειμερινό ήσυχο περίπατο. Πάνω στο λόφο έχει αρκετά πράγματα να δεις και να κάνεις. Εκτός από τις διαδρομές μέσα στο δάσος, στα πάρκα και τους κήπους άλλα αξιοθέατα είναι το αστεροσκοπείο Stefanik, ο Πύργος Πετρίν σαν άλλος Άιφελ, ο Λαβύρινθος με τους καθρέπτες, ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Λαυρεντίου, τα τείχη της πείνας και φυσικά σε αρκετά σημεία του λόφου υπάρχουν καφέ και εστιατόρια. Όμως μέσα σ’αυτή την ερημιά και λίγη ώρα πριν σουρουπώσει, το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι μια βόλτα στο λόφο και στα μονοπάτια του.
Το Αστεροσκοπείο Stefanik
Rose Garden
Ο Πύργος Πετρίν (Petrinska rozhledna), είναι η μίνι έκδοση του πύργου του Άιφελ! Το 1889 τα μέλη της τουριστικής λέσχης της Τσεχίας, επισκέφτηκαν την παγκόσμια έκθεση στο Παρίσι και εντυπωσιάστηκαν τόσο από τον διάσημο Πύργο του Άιφελ, που αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν παρόμοιο σε δεσπόζουσα θέση πάνω από την πόλη της Πράγας. Συγκέντρωσαν ένα επαρκές ποσό και σε μόνο 4 μήνες έγινε η ανέγερση του Πύργου Πετρίν στα πλαίσια της Παγκόσμιας Έκθεσης που έγινε στην Πράγα.
Είναι 5 φορές μικρότερος από τον πύργο του Άιφελ με 63,5 μέτρα ύψος και τα 299 σκαλοπάτια του οδηγούν στην κορυφή. Είμαι σίγουρος ότι η θέα προς την Πράγα αλλά και την ευρύτερη περιοχή θα είναι τέλεια αλλά με τέτοιο καιρό και με τόσες πανοραμικές θέες που είχαμε δει και θα βλέπαμε, δεν σκέφτηκα καν να ανεβούμε κι ας έχει είσοδο 150CZK (6€).
Ο τοίχος της πείνας (Hladova zed), είναι ένα μεσαιωνικό αμυντικό τείχος που χτίστηκε πάνω στο Λόφο Πέτριν μεταξύ 1360 και 1362 με διάταξη Καρόλου IV, προκειμένου να ενισχυθεί η οχύρωση του κάστρου της Πράγας και η Μάλα Στράνα. Ο τοίχος αρχικά ονομαζόταν Zubata (οδοντωτός). Το επίθετο Hladova (πεινασμένα) εμφανίστηκε το 1361 όταν ξέσπασε πείνα και στο χτίσιμο βοήθησαν οι φτωχοί της πόλης και έβγαζαν τα προς το ζην. Σύμφωνα με το μύθο, ο σκοπός του τοίχου δεν ήταν στρατηγικός αλλά για να εργάζονται και να θρέφονται οι φτωχοί. Ένας άλλος μύθος, λέει ότι και ο ίδιος ο αυτοκράτορας Κάρολος εργάστηκε στην κατασκευή του τοίχου αρκετές ώρες κάθε μέρα για να βοηθήσει την αγαπημένη του πόλη και το λαό της Πράγας από την πείνα!
Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Λαυρεντίου (Katedrální chrám sv. Vavřince)
Απέναντι ακριβώς ένα μικρό κάστρο που δεν είναι κάστρο αλλά το κτίριο του διασκεδαστικού λαβύρινθου με τους καθρέφτες (Zrcadlove bludiste), που κι αυτό χτίστηκε για την Έκθεση του 1891. Ήταν ανοιχτό εκείνη την ώρα και η είσοδος είναι μόνο 90 CZK (3,5€) αλλά δεν μπήκαμε.
Εκείνη τη στιγμή άρχισε μια δυνατή βροχή. Είπαμε να μην επιστρέψουμε στο τελεφερίκ της κορυφής, αλλά να κατηφορίσουμε το λόφο και να πάρουμε το τελεφερίκ από τον μεσαίο σταθμό του λόφου τον Nebozizek. Έτσι θα περπατούσαμε μια όμορφη δασική διαδρομή που σε πολλά σημεία της είχαμε πανοραμική θέα. Αν και έβρεχε ο περίπατος ήταν ωραιότατος και δεν γκρίνιαξα καν που βρεχόμουν!
Η γραμμή του τελεφερίκ. Στη μέση φαίνεται ο σταθμός Nebozizek
Το τείχος της πείνας
Η θέα προς το κάστρο
Φτάνοντας στο σταθμό Nebozizek
Ευτυχώς δεν περιμέναμε πολλή ώρα στη βροχή και το τελεφερίκ ήρθε γρήγορα. Άλλωστε έχει δρομολόγια ανά 15 λεπτά. Κατεβήκαμε στη βάση του τελεφερίκ στο σταθμό Ujezd ενώ είχε σχεδόν σουρουπώσει. Η 2η μέρα της περιήγησης είχε ουσιαστικά τελειώσει. Ήταν η ώρα της χαλάρωσης και του καφέ. Περπατήσαμε τη Μάλα Στράνα, και ξανά από την οδό Vitezna, βγήκαμε στην μεγάλη γέφυρα Legii. Η θέα από την γέφυρα ήταν τόσο γαλήνια με ένα υπέροχο μουντό χειμωνιάτικο σκηνικό.
Το νησάκι Strelecky στη μέση του ποταμού Μολδάβα
Το Εθνικό Θέατρο από τη γέφυρα Legii
Καταπληκτική παραποτάμια λεωφόρος Masarykovo, και απέναντι το νησάκι Slovansky
Η ώρα του καφέ ήρθε στο Kavarna Slavia απέναντι από το Εθνικό Θέατρο
Το καφέ Slavia είναι ένα από τα πιο ιστορικά και καλλιτεχνικά καφενεία της Πράγας με πολλούς διάσημους θαμώνες. Ιδρύθηκε το 1884 και υπήρξε μάρτυρας πολλών σημαντικών ιστορικών γεγονότων του 20ού αιώνα, τα οποία έλαβαν χώρα στην τσεχική πρωτεύουσα. Ο Βάτσλαβ Χάβελ και οι συνοδοιπόροι του είχαν κάνει το Καφέ Σλάβια καταφύγιο μυστικών συναντήσεών τους, όπου κατέστρωναν τα σχέδιά τους για την ανατροπή του κομμουνιστικού καθεστώτος στη χώρα τους.
Το καφέ είχε κόσμο όλων των ηλικιών, ντόπιους και τουρίστες που απολάμβαναν τη χαλαρή ατμόσφαιρα και τη θέα στον ποταμό και το κάστρο. Προνομιακή η θέση του Καφέ Σλάβια. Δύο καπουτσίνο και ένα γευστικό γλυκό κόστισαν 220CZK (8,60€). Τι ωραίες τιμές!
Όταν φύγαμε ήταν η μπλε ώρα! Δεν γινόταν να μην απολαύσουμε για ακόμα μια φορά τη θέα του φωτισμένου κάστρου που η σκιά του αντανακλάται στα ήρεμα νερά του Μολδάβα!
Δίπλα από τη στάση του τραμ Narodni divadlo, η κρήνη Krannerova στο πάρκο Narodniho Probuzeni
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας και ζεστάθηκε το κοκαλάκι μας στο υπερ ζεστό δωμάτιο μας. Ξεκουραστήκαμε και συγχρόνως έψαχνα από τη λίστα μου που θα φάμε για βράδυ. Η απόφαση πάρθηκε. Εκεί έχει φάει το μισό φόρουμ, έχει πάει και η κουτσή Μαρία και ήταν η ώρα να πάμε κι εμείς. Καταλάβατε σε ποιο αναφέρομαι. Στο Kolkovna Celnice. Αν και έχει τρελό κρύο αυτό το βράδυ, ξέρω ότι δεν θα ταλαιπωρηθούμε καθόλου. Με το τραμ σε 3 στάσεις κατεβήκαμε στην Namesti Republiky. Ένα λεπτό περπάτημα και φτάνουμε στη διάσημη μπυραρία Kolkovna Celnice στην πλατεία Republiky.
Στην είσοδο μας ρώτησε ο υπάλληλος αν έχουμε κάνει κράτηση. Είπαμε όχι και μας έβαλε σε αναμονή. Ήταν η πρώτη φορά που θα περιμέναμε. Το μαγαζί ήταν φίσκα γεμάτο και η πλειοψηφία προς έκπληξη μας ήταν Τσέχοι. Το κατάλαβα και από τις μπύρες που τις κατέβαζαν τη μία μετά την άλλη! Μετά από 10 λεπτά ο υπεύθυνος μας λέει πως υπάρχει ένα τραπέζι που ήδη κάθονται δυο κορίτσια και μας ρωτάει αν δεν έχουμε πρόβλημα να καθίσουμε μαζί τους! Με δύο στόματα και δύο φωνές εγώ λέω όχι και ο Rose λέει ναι! Εγώ ήμουν απόλυτος πως δεν θέλω να περάσω τρελοπαρέα όλη τη βραδιά μου σε ένα μικρό τραπέζι με δυο Κινέζες. Δεν θα με ενοχλούσαν τα κορίτσια αλλά το φαγητό είναι ιερό και θέλω να φάω με την άνεσή μου! Ο Rose με λέει κανίβαλο και πως έχω τον ανθρωποδιώκτη μέσα μου! Εγώ λέω πως δεν τρέχει και τίποτα να περιμένουμε λίγο ακόμα!
Τελικά μετά από άλλα 10 λεπτά, φεύγει μια παρέα και μας βάζουν σε ένα ωραιότατο τραπέζι σε περίοπτη θέση. Όποιος έχει υπομονή κερδίζει! Giannis – Rose: 1-0! Που προτιμάς, εδώ ή με τις Κινέζες φίλες σου? Δεν απάντησε. Η βραδιά κύλισε ωραία με μπύρες, σούπες και κοτοφτερούγες και ο λογαριασμός μόνο 367CZK (14,50€). Ο σερβιτόρος φιλικός και χιουμορίστας και όλο το προσωπικό που ήταν νέα παιδιά ήταν σβέλτο και συγχρόνως χαλαρό! Μας καληνύχτισαν θερμά και εκτίμησαν όπως φάνηκε τις 33 κορόνες (1,30€) πουρμπουάρ!
Με τη θερμοκρασία υπό το μηδέν επιστρέψαμε στη θαλπωρή του δωματίου μας υπερπλήρεις και σκασμένοι από το φαγητό. Δεν ξέρω αν φάγαμε τόσο πολύ αυτές τις 2,5 μέρες στην Πράγα αλλά νοιώθαμε μπουχτισμένοι, ίσως από τα τρελά πρωινά, από την κρεατοφαγία και τις βαριές γεύσεις ίσως και από τις μπύρες. Αντοχές έχουμε, είμαστε του κρέατος αλλά από μια φάση και μετά ήμασταν έτσι!
Την επόμενη μέρα είπαμε να μη φάμε τίποτα! Που λέει ο λόγος!
Η ψιλή βροχή συνέχιζε ακάθεκτη σε συνδυασμό με το κρύο που όλο και γινόταν πιο τσουχτερό, δεν δημιουργούσαν τις καλύτερες συνθήκες για την ανάβαση μας στο λόφο Πετρίν. Ας είναι. Ακόμα κι έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να μην ανέβουμε. Άλλωστε ήμασταν πάρα πολύ κοντά στο σταθμό του τελεφερίκ Ujezd, η χρήση του οποίου περιλαμβάνεται και στην κάρτα απεριορίστων διαδρομών που είχαμε. Το μήκος της διαδρομής είναι μόνο 510 μέτρα και το υψόμετρο στην τελική στάση στο λόφο είναι 130 μέτρα πάνω από την αριστερή όχθη του Ποταμού Μολδάβα. Στην καμπίνα ήμασταν ελάχιστα άτομα, και όσο ανέβαινε το τελεφερίκ, ξεπρόβαλε η πανοραμική άποψη της πόλης. Πριν την τελική στάση Petrin LD στην κορυφή, το τελεφερίκ κάνει ακόμα μια στάση στη μέση της διαδρομής στη Nebozizek.
Κατεβήκαμε στο τέρμα του λόφου με τη βροχή να έχει κοπάσει. Κυκλοφορούσε πολύ λίγος κόσμος, το μέρος έμοιαζε έρημο αλλά αυτή η ησυχία μας χαλάρωσε και μας πρόσφερε έναν υπέροχο χειμερινό ήσυχο περίπατο. Πάνω στο λόφο έχει αρκετά πράγματα να δεις και να κάνεις. Εκτός από τις διαδρομές μέσα στο δάσος, στα πάρκα και τους κήπους άλλα αξιοθέατα είναι το αστεροσκοπείο Stefanik, ο Πύργος Πετρίν σαν άλλος Άιφελ, ο Λαβύρινθος με τους καθρέπτες, ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Λαυρεντίου, τα τείχη της πείνας και φυσικά σε αρκετά σημεία του λόφου υπάρχουν καφέ και εστιατόρια. Όμως μέσα σ’αυτή την ερημιά και λίγη ώρα πριν σουρουπώσει, το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι μια βόλτα στο λόφο και στα μονοπάτια του.
Το Αστεροσκοπείο Stefanik
Rose Garden
Ο Πύργος Πετρίν (Petrinska rozhledna), είναι η μίνι έκδοση του πύργου του Άιφελ! Το 1889 τα μέλη της τουριστικής λέσχης της Τσεχίας, επισκέφτηκαν την παγκόσμια έκθεση στο Παρίσι και εντυπωσιάστηκαν τόσο από τον διάσημο Πύργο του Άιφελ, που αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν παρόμοιο σε δεσπόζουσα θέση πάνω από την πόλη της Πράγας. Συγκέντρωσαν ένα επαρκές ποσό και σε μόνο 4 μήνες έγινε η ανέγερση του Πύργου Πετρίν στα πλαίσια της Παγκόσμιας Έκθεσης που έγινε στην Πράγα.
Είναι 5 φορές μικρότερος από τον πύργο του Άιφελ με 63,5 μέτρα ύψος και τα 299 σκαλοπάτια του οδηγούν στην κορυφή. Είμαι σίγουρος ότι η θέα προς την Πράγα αλλά και την ευρύτερη περιοχή θα είναι τέλεια αλλά με τέτοιο καιρό και με τόσες πανοραμικές θέες που είχαμε δει και θα βλέπαμε, δεν σκέφτηκα καν να ανεβούμε κι ας έχει είσοδο 150CZK (6€).
Ο τοίχος της πείνας (Hladova zed), είναι ένα μεσαιωνικό αμυντικό τείχος που χτίστηκε πάνω στο Λόφο Πέτριν μεταξύ 1360 και 1362 με διάταξη Καρόλου IV, προκειμένου να ενισχυθεί η οχύρωση του κάστρου της Πράγας και η Μάλα Στράνα. Ο τοίχος αρχικά ονομαζόταν Zubata (οδοντωτός). Το επίθετο Hladova (πεινασμένα) εμφανίστηκε το 1361 όταν ξέσπασε πείνα και στο χτίσιμο βοήθησαν οι φτωχοί της πόλης και έβγαζαν τα προς το ζην. Σύμφωνα με το μύθο, ο σκοπός του τοίχου δεν ήταν στρατηγικός αλλά για να εργάζονται και να θρέφονται οι φτωχοί. Ένας άλλος μύθος, λέει ότι και ο ίδιος ο αυτοκράτορας Κάρολος εργάστηκε στην κατασκευή του τοίχου αρκετές ώρες κάθε μέρα για να βοηθήσει την αγαπημένη του πόλη και το λαό της Πράγας από την πείνα!
Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Λαυρεντίου (Katedrální chrám sv. Vavřince)
Απέναντι ακριβώς ένα μικρό κάστρο που δεν είναι κάστρο αλλά το κτίριο του διασκεδαστικού λαβύρινθου με τους καθρέφτες (Zrcadlove bludiste), που κι αυτό χτίστηκε για την Έκθεση του 1891. Ήταν ανοιχτό εκείνη την ώρα και η είσοδος είναι μόνο 90 CZK (3,5€) αλλά δεν μπήκαμε.
Εκείνη τη στιγμή άρχισε μια δυνατή βροχή. Είπαμε να μην επιστρέψουμε στο τελεφερίκ της κορυφής, αλλά να κατηφορίσουμε το λόφο και να πάρουμε το τελεφερίκ από τον μεσαίο σταθμό του λόφου τον Nebozizek. Έτσι θα περπατούσαμε μια όμορφη δασική διαδρομή που σε πολλά σημεία της είχαμε πανοραμική θέα. Αν και έβρεχε ο περίπατος ήταν ωραιότατος και δεν γκρίνιαξα καν που βρεχόμουν!
Η γραμμή του τελεφερίκ. Στη μέση φαίνεται ο σταθμός Nebozizek
Το τείχος της πείνας
Η θέα προς το κάστρο
Φτάνοντας στο σταθμό Nebozizek
Ευτυχώς δεν περιμέναμε πολλή ώρα στη βροχή και το τελεφερίκ ήρθε γρήγορα. Άλλωστε έχει δρομολόγια ανά 15 λεπτά. Κατεβήκαμε στη βάση του τελεφερίκ στο σταθμό Ujezd ενώ είχε σχεδόν σουρουπώσει. Η 2η μέρα της περιήγησης είχε ουσιαστικά τελειώσει. Ήταν η ώρα της χαλάρωσης και του καφέ. Περπατήσαμε τη Μάλα Στράνα, και ξανά από την οδό Vitezna, βγήκαμε στην μεγάλη γέφυρα Legii. Η θέα από την γέφυρα ήταν τόσο γαλήνια με ένα υπέροχο μουντό χειμωνιάτικο σκηνικό.
Το νησάκι Strelecky στη μέση του ποταμού Μολδάβα
Το Εθνικό Θέατρο από τη γέφυρα Legii
Καταπληκτική παραποτάμια λεωφόρος Masarykovo, και απέναντι το νησάκι Slovansky
Η ώρα του καφέ ήρθε στο Kavarna Slavia απέναντι από το Εθνικό Θέατρο
Το καφέ Slavia είναι ένα από τα πιο ιστορικά και καλλιτεχνικά καφενεία της Πράγας με πολλούς διάσημους θαμώνες. Ιδρύθηκε το 1884 και υπήρξε μάρτυρας πολλών σημαντικών ιστορικών γεγονότων του 20ού αιώνα, τα οποία έλαβαν χώρα στην τσεχική πρωτεύουσα. Ο Βάτσλαβ Χάβελ και οι συνοδοιπόροι του είχαν κάνει το Καφέ Σλάβια καταφύγιο μυστικών συναντήσεών τους, όπου κατέστρωναν τα σχέδιά τους για την ανατροπή του κομμουνιστικού καθεστώτος στη χώρα τους.
Το καφέ είχε κόσμο όλων των ηλικιών, ντόπιους και τουρίστες που απολάμβαναν τη χαλαρή ατμόσφαιρα και τη θέα στον ποταμό και το κάστρο. Προνομιακή η θέση του Καφέ Σλάβια. Δύο καπουτσίνο και ένα γευστικό γλυκό κόστισαν 220CZK (8,60€). Τι ωραίες τιμές!
Όταν φύγαμε ήταν η μπλε ώρα! Δεν γινόταν να μην απολαύσουμε για ακόμα μια φορά τη θέα του φωτισμένου κάστρου που η σκιά του αντανακλάται στα ήρεμα νερά του Μολδάβα!
Δίπλα από τη στάση του τραμ Narodni divadlo, η κρήνη Krannerova στο πάρκο Narodniho Probuzeni
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας και ζεστάθηκε το κοκαλάκι μας στο υπερ ζεστό δωμάτιο μας. Ξεκουραστήκαμε και συγχρόνως έψαχνα από τη λίστα μου που θα φάμε για βράδυ. Η απόφαση πάρθηκε. Εκεί έχει φάει το μισό φόρουμ, έχει πάει και η κουτσή Μαρία και ήταν η ώρα να πάμε κι εμείς. Καταλάβατε σε ποιο αναφέρομαι. Στο Kolkovna Celnice. Αν και έχει τρελό κρύο αυτό το βράδυ, ξέρω ότι δεν θα ταλαιπωρηθούμε καθόλου. Με το τραμ σε 3 στάσεις κατεβήκαμε στην Namesti Republiky. Ένα λεπτό περπάτημα και φτάνουμε στη διάσημη μπυραρία Kolkovna Celnice στην πλατεία Republiky.
Στην είσοδο μας ρώτησε ο υπάλληλος αν έχουμε κάνει κράτηση. Είπαμε όχι και μας έβαλε σε αναμονή. Ήταν η πρώτη φορά που θα περιμέναμε. Το μαγαζί ήταν φίσκα γεμάτο και η πλειοψηφία προς έκπληξη μας ήταν Τσέχοι. Το κατάλαβα και από τις μπύρες που τις κατέβαζαν τη μία μετά την άλλη! Μετά από 10 λεπτά ο υπεύθυνος μας λέει πως υπάρχει ένα τραπέζι που ήδη κάθονται δυο κορίτσια και μας ρωτάει αν δεν έχουμε πρόβλημα να καθίσουμε μαζί τους! Με δύο στόματα και δύο φωνές εγώ λέω όχι και ο Rose λέει ναι! Εγώ ήμουν απόλυτος πως δεν θέλω να περάσω τρελοπαρέα όλη τη βραδιά μου σε ένα μικρό τραπέζι με δυο Κινέζες. Δεν θα με ενοχλούσαν τα κορίτσια αλλά το φαγητό είναι ιερό και θέλω να φάω με την άνεσή μου! Ο Rose με λέει κανίβαλο και πως έχω τον ανθρωποδιώκτη μέσα μου! Εγώ λέω πως δεν τρέχει και τίποτα να περιμένουμε λίγο ακόμα!
Τελικά μετά από άλλα 10 λεπτά, φεύγει μια παρέα και μας βάζουν σε ένα ωραιότατο τραπέζι σε περίοπτη θέση. Όποιος έχει υπομονή κερδίζει! Giannis – Rose: 1-0! Που προτιμάς, εδώ ή με τις Κινέζες φίλες σου? Δεν απάντησε. Η βραδιά κύλισε ωραία με μπύρες, σούπες και κοτοφτερούγες και ο λογαριασμός μόνο 367CZK (14,50€). Ο σερβιτόρος φιλικός και χιουμορίστας και όλο το προσωπικό που ήταν νέα παιδιά ήταν σβέλτο και συγχρόνως χαλαρό! Μας καληνύχτισαν θερμά και εκτίμησαν όπως φάνηκε τις 33 κορόνες (1,30€) πουρμπουάρ!
Με τη θερμοκρασία υπό το μηδέν επιστρέψαμε στη θαλπωρή του δωματίου μας υπερπλήρεις και σκασμένοι από το φαγητό. Δεν ξέρω αν φάγαμε τόσο πολύ αυτές τις 2,5 μέρες στην Πράγα αλλά νοιώθαμε μπουχτισμένοι, ίσως από τα τρελά πρωινά, από την κρεατοφαγία και τις βαριές γεύσεις ίσως και από τις μπύρες. Αντοχές έχουμε, είμαστε του κρέατος αλλά από μια φάση και μετά ήμασταν έτσι!
Την επόμενη μέρα είπαμε να μη φάμε τίποτα! Που λέει ο λόγος!
Last edited:
