Defkalion
Administrator
- Μηνύματα
- 11.400
- Likes
- 17.206
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
Αμάξι > αεροδρόμιο > πτήση > Las Vegas. Τόσο απλά, και όμως τόσο μακριά. Φτάνοντας στο Bellagio, παρότι φουλ προετοιμασμένος, μου πέφτουν τα σαγόνια στο πάτωμα. Στην είσοδο σε... παραλαμβάνει οικοδεσπότης που σε κατευθύνει μέσα από την είσοδο - γήπεδο προς το χώρο της reception η οποία είναι τόσο μεγάλη που μου θυμίζει το custom controls στο αεροδρόμιο.
Μέχρι να χαζέψουμε το υπέροχο floor του Bellagio, έχουμε κάνει checkin και ξεκινάμε το... ταξίδι προς το δωμάτιο. Για να φτάσεις στα ασανσέρ που πάνε στα δωμάτια περνάς μέσα από το casino, ενώ το ξενοδοχείο είναι τόσο μεγάλο που ότι και να σας πω αν δεν το δείτε από κοντά δε θα καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε. Η διαδρομή casino floor > δωμάτιο κράτησε περίπου 10 λεπτά
, πράγμα εντελώς φυσιολογικό όμως αν προσπαθήσετε να συλλάβετε το πλήθος των δωματίων που έχει αυτό το κτίριο-τέρας, ούτε λίγο ούτε πολύ 3993
Αποθέτω και κατηφορίζω στο casino, κόβοντας βόλτες ανάμεσα στους χώρους των παιχνιδιών και παρατηρώντας τον κόσμο. Αμερικανοί τουρίστες που έχουν σκάσει με βερμούδα και ανοιχτό πουκαμισάκι, ξένοι που ιδρώνουν για τα 5 δολλάρια που μόλις έχουν ακουμπήσει στη ρουλέτα, γιαπωνέζοι που ρίχνουν τις μάρκες των 100 δολλαρίων πέντε-πέντε στα τραπέζια του black jack, γυναίκες-μοντέλα δίπλα σε σχεδόν κάθε τραπέζι, και μανιακοί που έχουν φρουτάκια αντί για μάτια, κολλημένοι μόνιμα στα slot machines.
Ο αδερφός μου -αεκτζής γαρ- μου είχε ζητήσει να του παίξω 50 δολλάρια στο 21 και το θυμήθηκα όταν έκατσα σε ένα τραπέζι ρουλέτας. Μπα λέω τσάμπα λεφτά είναι και πολλά. Γυρίζει η μπίλια και κάθεται στο 21. Κοίτα να δεις λέω, συμπτώσεις, κρίμα θαχαμε βγάλει καλά φράγκα. Καλά. Ξαναγυρνάει η μπίλια και ξανακάθεται στο 21. 
(όταν γύρισα του το έφερα με το μαλακό μην τις φάω)
Δε φημίζομαι για την τύχη μου, παρόλα αυτά κέρδισα 200$ στη ρουλέτα. Αυτή είναι η μισή αλήθεια, η άλλη μισή είναι ότι κέρδιζα $700 αλλά τα ρούφηξε η απληστία μου και κάτι τύπισσες που με το που κερδίζεις σε πλησιάζουν και από την ταραχή σου βάζεις τις μάρκες όπου νάναι
Διάλειμμα, φαί, και... μίτινγκ:
"Έλα Def!!!"
"έλα ρε Κώστα! Πού σουλουμουντρούκουλου βρε?"
"Εεεεε, εδώ με τα φιλαράκια μου είμαι, κάνουμε casino hopping!"
"Θα περάσετε βόλτα για κόφι?"
"Ναι ναι ερχόμαστε"
Κάπως έτσι ήταν ο διάλογος που κατέληξε στην πρώτη -απ'όσο ξέρω- συνάντηση μελών του TravelStories στο Las Vegas.
Ο taver τελικά έσκασε μύτη σολαρία, αφού η παρέα του είχε... διαρροές στην πορεία προς το Bellagio, από τους πολυάριθμους πειρασμούς του vegas υποθέτω.
Κάτσαμε για καφέ στο lobby, ο taver μας είπε για την βόλτα που κάνανε από την ανάποδη (βόρεια > νότια) σε σχέση με αυτήν που επρόκειτο να κάνουμε εμείς, και η μίνι συνάντηση έλαβε τέλος με ανταλλαγή φιλοφρονήσεων για τις φωτογραφικές μηχανές μας
Το απόγευμα είχε βολτούλα εκτός Bellagio, για χαζευτήρι στα εκπληκτικά και διάσημα συντριβάνια του που χορεύουν στους ρυθμούς της μουσικής και μαζεύεται το μισό vegas για να δει, και πολεμική είσοδο στο ceasar's palace για τσεκάρισμα του casino floor. Εκεί τα πράγματα ήταν ακόμα πιο ήσυχα από το Bellagio ("it's the crisis" μου είπε με στόμφο ένας από τους dealers του black jack), και επιστρέψαμε γρήγορα για να προλάβουμε την παράσταση για την οποία είχαμε κλείσει εισητήρια μήνες πριν. Cirque du soleil λοιπόν, και "O". Τα λεφτά του άξιζαν και με το παραπάνω, ήταν πραγματικά μαγευτικό, και ας γίναμε μούσκεμα όσοι καθόμασταν στις πρώτες σειρές
Συνέχεια αύριο με Grand Canyon...
Μέχρι να χαζέψουμε το υπέροχο floor του Bellagio, έχουμε κάνει checkin και ξεκινάμε το... ταξίδι προς το δωμάτιο. Για να φτάσεις στα ασανσέρ που πάνε στα δωμάτια περνάς μέσα από το casino, ενώ το ξενοδοχείο είναι τόσο μεγάλο που ότι και να σας πω αν δεν το δείτε από κοντά δε θα καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε. Η διαδρομή casino floor > δωμάτιο κράτησε περίπου 10 λεπτά
, πράγμα εντελώς φυσιολογικό όμως αν προσπαθήσετε να συλλάβετε το πλήθος των δωματίων που έχει αυτό το κτίριο-τέρας, ούτε λίγο ούτε πολύ 3993 Αποθέτω και κατηφορίζω στο casino, κόβοντας βόλτες ανάμεσα στους χώρους των παιχνιδιών και παρατηρώντας τον κόσμο. Αμερικανοί τουρίστες που έχουν σκάσει με βερμούδα και ανοιχτό πουκαμισάκι, ξένοι που ιδρώνουν για τα 5 δολλάρια που μόλις έχουν ακουμπήσει στη ρουλέτα, γιαπωνέζοι που ρίχνουν τις μάρκες των 100 δολλαρίων πέντε-πέντε στα τραπέζια του black jack, γυναίκες-μοντέλα δίπλα σε σχεδόν κάθε τραπέζι, και μανιακοί που έχουν φρουτάκια αντί για μάτια, κολλημένοι μόνιμα στα slot machines.
Ο αδερφός μου -αεκτζής γαρ- μου είχε ζητήσει να του παίξω 50 δολλάρια στο 21 και το θυμήθηκα όταν έκατσα σε ένα τραπέζι ρουλέτας. Μπα λέω τσάμπα λεφτά είναι και πολλά. Γυρίζει η μπίλια και κάθεται στο 21. Κοίτα να δεις λέω, συμπτώσεις, κρίμα θαχαμε βγάλει καλά φράγκα. Καλά. Ξαναγυρνάει η μπίλια και ξανακάθεται στο 21.
(όταν γύρισα του το έφερα με το μαλακό μην τις φάω)Δε φημίζομαι για την τύχη μου, παρόλα αυτά κέρδισα 200$ στη ρουλέτα. Αυτή είναι η μισή αλήθεια, η άλλη μισή είναι ότι κέρδιζα $700 αλλά τα ρούφηξε η απληστία μου και κάτι τύπισσες που με το που κερδίζεις σε πλησιάζουν και από την ταραχή σου βάζεις τις μάρκες όπου νάναι
Διάλειμμα, φαί, και... μίτινγκ:
"Έλα Def!!!"
"έλα ρε Κώστα! Πού σουλουμουντρούκουλου βρε?"
"Εεεεε, εδώ με τα φιλαράκια μου είμαι, κάνουμε casino hopping!"
"Θα περάσετε βόλτα για κόφι?"
"Ναι ναι ερχόμαστε"
Κάπως έτσι ήταν ο διάλογος που κατέληξε στην πρώτη -απ'όσο ξέρω- συνάντηση μελών του TravelStories στο Las Vegas.
Ο taver τελικά έσκασε μύτη σολαρία, αφού η παρέα του είχε... διαρροές στην πορεία προς το Bellagio, από τους πολυάριθμους πειρασμούς του vegas υποθέτω.
Κάτσαμε για καφέ στο lobby, ο taver μας είπε για την βόλτα που κάνανε από την ανάποδη (βόρεια > νότια) σε σχέση με αυτήν που επρόκειτο να κάνουμε εμείς, και η μίνι συνάντηση έλαβε τέλος με ανταλλαγή φιλοφρονήσεων για τις φωτογραφικές μηχανές μας
Το απόγευμα είχε βολτούλα εκτός Bellagio, για χαζευτήρι στα εκπληκτικά και διάσημα συντριβάνια του που χορεύουν στους ρυθμούς της μουσικής και μαζεύεται το μισό vegas για να δει, και πολεμική είσοδο στο ceasar's palace για τσεκάρισμα του casino floor. Εκεί τα πράγματα ήταν ακόμα πιο ήσυχα από το Bellagio ("it's the crisis" μου είπε με στόμφο ένας από τους dealers του black jack), και επιστρέψαμε γρήγορα για να προλάβουμε την παράσταση για την οποία είχαμε κλείσει εισητήρια μήνες πριν. Cirque du soleil λοιπόν, και "O". Τα λεφτά του άξιζαν και με το παραπάνω, ήταν πραγματικά μαγευτικό, και ας γίναμε μούσκεμα όσοι καθόμασταν στις πρώτες σειρές
Συνέχεια αύριο με Grand Canyon...
