psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.310
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία & σχεδιασμός
- Κεφάλαιο 1 – Από πόλη σε πόλη
- Κεφάλαιο 2 – Αργεί πολύ αυτή η νύχτα;
- Κεφάλαιο 3 – Good Morning Edinburgh
- Κεφάλαιο 4 – Η ώρα των Malt
- Κεφάλαιο 5 – Στα Vaults του Εδιμβούργου
- Κεφάλαιο 6 – Στο …χωριό της πόλης
- Κεφάλαιο 7 –Μεταξύ παλιάς & νέας πόλης
- Κεφάλαιο 8 – Ώρα να πηγαίνω
- Επίλογος – συμπεράσματα
Κεφάλαιο 4 – Η ώρα των Malt
Βγήκα από την Pub από την επάνω είσοδο της Johnston Terrace, αντικρύζοντας απέναντι μου το θεόρατο κτίσμα του Tolbooth Kirk, ακόμα ένα ορόσημο της πόλης με το χαρακτηριστικό γοτθικό του κωδωνοστάσιο, που αποτελεί και το ψηλότερο σημείο στο κέντρο του Εδιμβούργου, χωρίς να λειτουργεί σαν εκκλησία όποιος εύκολα κάποιος μπορεί να υποθέσει αλλά σαν έδρα του Διεθνούς Φεστιβάλ της πόλης:
Άρχισα να ανεβαίνω τη μικρή ανηφόρα με τον κόσμο να πληθαίνει καθώς η οδός castlehill οδηγεί στο κάστρο, βλέποντας ιδιαίτερες Σκωτσέζικες εικόνες:
Η κοσμοπλημμύρα με άφηνε αδιάφορο προς το παρόν, μιας και δεν είχα σκοπό να πάω στο κάστρο αλλά στο αξιοθέατο με το όνομα scotch whisky experience που περίμενα πως και πως και στεκόμουν απέναντι του:
Η ώρα ήταν δύο παρά δέκα, με το tour μου να ξεκινάει στις δύο, οπότε φόρεσα τη μάσκα μου και μπήκα μέσα στεκόμενος στην ουρά για τον έλεγχο των εισιτηρίων.
Μια μικρή παρανόηση λύθηκε επιτόπου μιας και δεν είχα λάβει email με το barcode του εισιτηρίου, ωστόσο με την εύρεση του ονόματος μου στη λίστα επισκεπτών όλα πήραν το δρόμο τους κι εγώ τη θέση μου περιμένοντας το ατομικό μου βαρέλι:
Η πολύ ευγενική υπάλληλος με βοήθησε ρωτώντας με παράλληλα σε ποια γλώσσα επιθυμώ τη ξενάγηση μιας και είχε γύρω στις 8 διαθέσιμες. Το βαρέλι ξεκίνησε να προχωράει σε ένα αυτοματοποιημένο σύστημα με ράγες, πλαισιωμένο από τοίχους με οθόνες προβολής για τη ξενάγηση μέσω ενός ηθοποιού, αλλά και αντίγραφα μηχανισμών απόσταξης και βρασίματος:
Ήταν το πρώτο βήμα που έδειχνε ουσιαστικά όλες τις διαδικασίες με τη σειρά, από τη συγκομιδή των δημητριακών έως και την εμφιάλωση:
Το βαρέλι έφτασε στο τέλος του κι εγώ βγήκα συνεχίζοντας προς τις σκάλες, με τη σαφέστατη ένδειξη να ακολουθήσω τη …γάτα.
Ήταν βλέπετε ο οδηγός προκειμένου να δούμε τα στάδια της ωρίμανσης:
Τη διαδικασία της τοποθέτησης του whisky στα βαρέλια:
Αλλά κι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, αυτό της απώλειας του προϊόντος κατά την ωρίμανση, ή πιο απλά το «μερίδιο των Αγγέλων» όπως λένε οι Σκωτσέζοι, ατάκα που ήξερα βέβαια διαβάζοντας την ιστορία του @gelf
Κάπου εκεί μας περίμενε και ο φυσικός ξεναγός μας που θα μας έβαζε καλύτερα στο παιχνίδι του κεχριμπαρένιου θησαυρού που είχαμε έρθει να ανακαλύψουμε. Αφού συγκεντρώθηκε όλο το γκρουπ, μας μάζεψε σε μία αίθουσα προβολής με μια εντυπωσιακή ευρυγώνια οθόνη:
Τα όσα είδαμε και ακούσαμε ήταν πολύ ενδιαφέροντα, βλέποντας επί της ουσίας τη Σκωτία να διαιρείται σε 5 ξεχωριστές περιφέρειες όσον αφορά το whisky, που η κάθε μία δίνει ξεχωριστές γεύσεις και αρώματα. Για το λόγο αυτό μας δόθηκε και μια κάρτα, που αν έτριβες το δάκτυλο σου στο ανάλογο χρώμα, μπορούσες να μυρίσεις και τα συστατικά του whisky που παράγεται!
Η ξενάγηση συνεχίστηκε με το πολυπόθητο δωμάτιο της πρώτης γευσιγνωσίας και ήταν κοινή ως εκείνο το σημείο για όσους είχαν επιλέξει και το φθηνότερο εισιτήριο του tour:
Μετά από ένα ακόμη σύντομο video, μας δόθηκε το κλασσικό ποτήρι δοκιμής το οποίο έπρεπε να ακουμπήσουμε πάνω σε κάποιο από τα χρώματα που εμφανίστηκαν μπροστά μας μέσω προβολέων led. Θυμηθείτε, κάθε χρώμα αφορά ξεχωριστή γεύση και περιοχή, μ’ εμένα να επιλέγω το πράσινο, ξεκινώντας από ένα απαλό single malt με άρωμα εσπεριδοειδών:
Κατόπιν ακολουθήσαμε την εντολή του οδηγού παίρνοντας το ποτήρι ανά χείρας και ακολουθώντας τον προς το θησαυροφυλάκιο που άνοιγε:
Ίσως μάλιστα η λέξη θησαυροφυλάκιο ίσως να μην είναι αντιπροσωπευτική στο ναό αυτό του Whisky που αντίκρυζαν τα μάτια μου, με τις γυάλινες προθήκες γεμάτες μπουκάλια ως εκεί που έφτανε το μάτι σου!
Κάποιες από τις ετικέτες τις γνώριζα, μερικές άλλες τις έβλεπα πρώτη φορά στη ζωή μου, αντικρύζοντας τα πάντα με ιδιαίτερο ενθουσιασμό:
Μετά από μια μικρή ξενάγηση και αυτού του χώρου όπου μας δόθηκε νερό αλλά και μια χάρτινη θήκη για να κρατήσουμε το ποτήρι μας ως αναμνηστικό:
Βγήκα την απαραίτητη φωτογραφία στα ενδότερα του ναού και αναχώρησα για τα καλύτερα:
Στη κεντρική σάλα που κατέληγε το tour, χωριστήκαμε βάσει του εισιτηρίου μας προκειμένου να ακολουθήσουμε τη περεταίρω δοκιμή όσοι το δικαιούμασταν. Ήταν ακόμα ένας πολύ όμορφος χώρος με ιστορικά στοιχεία:
Ένα εντυπωσιακό μπαρ και σαλόνι:
Κι ακόμα μια θεόρατη γυάλινη προθήκη με αρκετά -συλλεκτικά τη φορά αυτή- μπουκάλια:
Δε πρόλαβα να πιάσω θέση στο μπαρ, οπότε αρκέστηκα σε ένα τραπέζι. Η περίφημη παλέτα δεν άργησε να έρθει μπροστά μου. Από αριστερά προς δεξιά τα τέσσερα αντιπροσωπευτικά single malt του χώρου, ξεκινώντας από το πιο απαλό και καταλήγοντας στο αρκετά καπνιστό, με το απαραίτητο νεράκι για τις ενδιάμεσες αλλαγές. Όνειρο!
Ήπια με την ησυχία μου τα εκλεκτά Whisky, πήρα την κάρτα με τη πιστοποίηση γευσιγνωσίας και διάβασα τις πληροφορίες περιεκτικότητας πριν συνεχίσω:
Μπήκα στο πολύ όμορφο κατάστημα του scotch whisky experience γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δε μπορούσα να ψωνίσω κάποιο μπουκάλι μιας και είχα χειραποσκευή:
Αρκέστηκα όμως σε μερικές μινιατούρες Tomatin των 50ml (είχα σχετική πληροφόρηση), για τις δύσκολες ώρες στο δωμάτιο αλλά και για να φέρω 1-2 και στο σπίτι.
*Ακριβώς από κάτω στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε τη βεβαίωση/εκπτωτική κάρτα μετά τη δοκιμή των malt, όπως και στ’ αριστερά τη κάρτα με τις περιοχές και τ’ αρώματα της Σκωτίας
Χαμογελαστός από την εμπειρία και τα μεσημεριανά malt βγήκα στο δρόμο για να συνεχίσω. Η μέρα είχε ακόμα μέλλον…
Βγήκα από την Pub από την επάνω είσοδο της Johnston Terrace, αντικρύζοντας απέναντι μου το θεόρατο κτίσμα του Tolbooth Kirk, ακόμα ένα ορόσημο της πόλης με το χαρακτηριστικό γοτθικό του κωδωνοστάσιο, που αποτελεί και το ψηλότερο σημείο στο κέντρο του Εδιμβούργου, χωρίς να λειτουργεί σαν εκκλησία όποιος εύκολα κάποιος μπορεί να υποθέσει αλλά σαν έδρα του Διεθνούς Φεστιβάλ της πόλης:
Άρχισα να ανεβαίνω τη μικρή ανηφόρα με τον κόσμο να πληθαίνει καθώς η οδός castlehill οδηγεί στο κάστρο, βλέποντας ιδιαίτερες Σκωτσέζικες εικόνες:
Η κοσμοπλημμύρα με άφηνε αδιάφορο προς το παρόν, μιας και δεν είχα σκοπό να πάω στο κάστρο αλλά στο αξιοθέατο με το όνομα scotch whisky experience που περίμενα πως και πως και στεκόμουν απέναντι του:
Η ώρα ήταν δύο παρά δέκα, με το tour μου να ξεκινάει στις δύο, οπότε φόρεσα τη μάσκα μου και μπήκα μέσα στεκόμενος στην ουρά για τον έλεγχο των εισιτηρίων.
Μια μικρή παρανόηση λύθηκε επιτόπου μιας και δεν είχα λάβει email με το barcode του εισιτηρίου, ωστόσο με την εύρεση του ονόματος μου στη λίστα επισκεπτών όλα πήραν το δρόμο τους κι εγώ τη θέση μου περιμένοντας το ατομικό μου βαρέλι:
Η πολύ ευγενική υπάλληλος με βοήθησε ρωτώντας με παράλληλα σε ποια γλώσσα επιθυμώ τη ξενάγηση μιας και είχε γύρω στις 8 διαθέσιμες. Το βαρέλι ξεκίνησε να προχωράει σε ένα αυτοματοποιημένο σύστημα με ράγες, πλαισιωμένο από τοίχους με οθόνες προβολής για τη ξενάγηση μέσω ενός ηθοποιού, αλλά και αντίγραφα μηχανισμών απόσταξης και βρασίματος:
Ήταν το πρώτο βήμα που έδειχνε ουσιαστικά όλες τις διαδικασίες με τη σειρά, από τη συγκομιδή των δημητριακών έως και την εμφιάλωση:
Το βαρέλι έφτασε στο τέλος του κι εγώ βγήκα συνεχίζοντας προς τις σκάλες, με τη σαφέστατη ένδειξη να ακολουθήσω τη …γάτα.
Ήταν βλέπετε ο οδηγός προκειμένου να δούμε τα στάδια της ωρίμανσης:
Τη διαδικασία της τοποθέτησης του whisky στα βαρέλια:
Αλλά κι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, αυτό της απώλειας του προϊόντος κατά την ωρίμανση, ή πιο απλά το «μερίδιο των Αγγέλων» όπως λένε οι Σκωτσέζοι, ατάκα που ήξερα βέβαια διαβάζοντας την ιστορία του @gelf
Κάπου εκεί μας περίμενε και ο φυσικός ξεναγός μας που θα μας έβαζε καλύτερα στο παιχνίδι του κεχριμπαρένιου θησαυρού που είχαμε έρθει να ανακαλύψουμε. Αφού συγκεντρώθηκε όλο το γκρουπ, μας μάζεψε σε μία αίθουσα προβολής με μια εντυπωσιακή ευρυγώνια οθόνη:
Τα όσα είδαμε και ακούσαμε ήταν πολύ ενδιαφέροντα, βλέποντας επί της ουσίας τη Σκωτία να διαιρείται σε 5 ξεχωριστές περιφέρειες όσον αφορά το whisky, που η κάθε μία δίνει ξεχωριστές γεύσεις και αρώματα. Για το λόγο αυτό μας δόθηκε και μια κάρτα, που αν έτριβες το δάκτυλο σου στο ανάλογο χρώμα, μπορούσες να μυρίσεις και τα συστατικά του whisky που παράγεται!
Η ξενάγηση συνεχίστηκε με το πολυπόθητο δωμάτιο της πρώτης γευσιγνωσίας και ήταν κοινή ως εκείνο το σημείο για όσους είχαν επιλέξει και το φθηνότερο εισιτήριο του tour:
Μετά από ένα ακόμη σύντομο video, μας δόθηκε το κλασσικό ποτήρι δοκιμής το οποίο έπρεπε να ακουμπήσουμε πάνω σε κάποιο από τα χρώματα που εμφανίστηκαν μπροστά μας μέσω προβολέων led. Θυμηθείτε, κάθε χρώμα αφορά ξεχωριστή γεύση και περιοχή, μ’ εμένα να επιλέγω το πράσινο, ξεκινώντας από ένα απαλό single malt με άρωμα εσπεριδοειδών:
Κατόπιν ακολουθήσαμε την εντολή του οδηγού παίρνοντας το ποτήρι ανά χείρας και ακολουθώντας τον προς το θησαυροφυλάκιο που άνοιγε:
Ίσως μάλιστα η λέξη θησαυροφυλάκιο ίσως να μην είναι αντιπροσωπευτική στο ναό αυτό του Whisky που αντίκρυζαν τα μάτια μου, με τις γυάλινες προθήκες γεμάτες μπουκάλια ως εκεί που έφτανε το μάτι σου!
Κάποιες από τις ετικέτες τις γνώριζα, μερικές άλλες τις έβλεπα πρώτη φορά στη ζωή μου, αντικρύζοντας τα πάντα με ιδιαίτερο ενθουσιασμό:
Μετά από μια μικρή ξενάγηση και αυτού του χώρου όπου μας δόθηκε νερό αλλά και μια χάρτινη θήκη για να κρατήσουμε το ποτήρι μας ως αναμνηστικό:
Βγήκα την απαραίτητη φωτογραφία στα ενδότερα του ναού και αναχώρησα για τα καλύτερα:
Στη κεντρική σάλα που κατέληγε το tour, χωριστήκαμε βάσει του εισιτηρίου μας προκειμένου να ακολουθήσουμε τη περεταίρω δοκιμή όσοι το δικαιούμασταν. Ήταν ακόμα ένας πολύ όμορφος χώρος με ιστορικά στοιχεία:
Ένα εντυπωσιακό μπαρ και σαλόνι:
Κι ακόμα μια θεόρατη γυάλινη προθήκη με αρκετά -συλλεκτικά τη φορά αυτή- μπουκάλια:
Δε πρόλαβα να πιάσω θέση στο μπαρ, οπότε αρκέστηκα σε ένα τραπέζι. Η περίφημη παλέτα δεν άργησε να έρθει μπροστά μου. Από αριστερά προς δεξιά τα τέσσερα αντιπροσωπευτικά single malt του χώρου, ξεκινώντας από το πιο απαλό και καταλήγοντας στο αρκετά καπνιστό, με το απαραίτητο νεράκι για τις ενδιάμεσες αλλαγές. Όνειρο!
Ήπια με την ησυχία μου τα εκλεκτά Whisky, πήρα την κάρτα με τη πιστοποίηση γευσιγνωσίας και διάβασα τις πληροφορίες περιεκτικότητας πριν συνεχίσω:
Μπήκα στο πολύ όμορφο κατάστημα του scotch whisky experience γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δε μπορούσα να ψωνίσω κάποιο μπουκάλι μιας και είχα χειραποσκευή:
Αρκέστηκα όμως σε μερικές μινιατούρες Tomatin των 50ml (είχα σχετική πληροφόρηση), για τις δύσκολες ώρες στο δωμάτιο αλλά και για να φέρω 1-2 και στο σπίτι.
*Ακριβώς από κάτω στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε τη βεβαίωση/εκπτωτική κάρτα μετά τη δοκιμή των malt, όπως και στ’ αριστερά τη κάρτα με τις περιοχές και τ’ αρώματα της Σκωτίας
Χαμογελαστός από την εμπειρία και τα μεσημεριανά malt βγήκα στο δρόμο για να συνεχίσω. Η μέρα είχε ακόμα μέλλον…
Last edited:
), όμως όπως διαπίστωσα μετά από ανελέητο ψάξιμο αυτή ήταν μια δύσκολη περίπτωση Ιούνιο μήνα, ειδικότερα για μεμονωμένο ταξιδιώτη όπως εγώ. Κατέληξα λοιπόν στη πιο συμβιβαστική λύση, μένοντας στο αμφιβόλου ποιότητας 
