kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.986
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- yeah, whatever...
Περιεχόμενα
«Προσοχή! Δρόμος χωρίς προστατευτική μπαριέρα» εγώ παντού είδα. Αρχίζουμε ξανά την άνοδο (αλίμονο) με φιδίσιο δρόμο. Για άλλη μια φορά φτάσαμε σε ευθύ τμήμα όπου από κάτω μας απλωνόταν μια χαράδρα καταπράσινη 300 μέτρων βάλε- βγάλε. Και σε διάσπαρτα σημεία της διαδρομής, μικρά παρκινγκ πρόσφεραν θέα για φωτογράφηση. Κάποια, πιο τυχερά, σου έδιναν γκρο πλάνο του καταρράκτη από το άνω υψόμετρο του πλέον. Τα έλατα λιγοστεύουν. Το τοπίο θυμίζει τούντρα. Όσο πλησιάζουμε καταλαβαίνουμε την γεωμορφολογία του χώρου. Ανεβαίναμε την χαράδρα για να βρεθούμε σε ένα μικρό πλάτωμα από όπου έπεφτε ο καταρράκτης. Το πλάτωμα τελείωνε γρήγορα και ξεκινούσε κι άλλη ανάβαση. Άλλωστε έχουμε άλλα 500 μέτρα να ανεβούμε!
Μπαίνοντας στο πλάτωμα, μας έπιασαν τα γέλια! Επαναπροσδιορισμός του φιδίσιου δρόμου! Κυριακή και ο δρόμος με πολλά αμάξια. Από κάτω φάνταζε σαν το παιχνίδι που είχαμε μικροί με τα πιγκουινάκια που ανέβαιναν μια μηχανική σκάλα και κατέβαιναν από μια ράμπα! Το μόνο που μπορεί να βοηθήσει στην πλήρη αντίληψη αυτής της χάραξης είναι φωτογραφίες ή google earth. Λόγια εγώ δεν έχω…
Ή μπορεί και να έχω… ας προσπαθήσω τουλάχιστον! Ο δρόμος πλησίαζε στην πλαγιά και μπορούσες να δεις τουλάχιστον 8 επίπεδα ανόδου. 8 ευθείες ανηφόρες σε διαφορετικό υψόμετρο η μια πάνω στην άλλη. Σε πολλά σημεία της πλαγιάς κυλούσαν ποταμάκια και καταρρακτάκια που ανάγκαζαν το δρόμο να αφήνει ανοίγματα με μικρά γεφυράκια. Ανάμεσα οι τεράστιοι πυλώνες του τελεφερίκ και που και που καμιά καμπίνα πάνω από το κεφάλι σου. Στις άκρες του δρόμου αλλά και σε κάποια πλατώματα, παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ενίοτε και σκηνές. Στα μισά της ανόδου μας επιτίθεται ένα σύννεφο προκαλώντας ομίχλη. Μέχρι να φτάσουμε πάνω, είχε μπλοκαριστεί από τα θεόρατα βουνά και αναγκάστηκε να διαλυθεί προς τέρψιν μας διότι τώρα ο δρόμος ήταν ορατός και από πάνω προς τα κάτω. Στην κορυφή της διαδρομής, παζάρι. Λόγω κίνησης, τα αυτοκίνητα είχαν σταματήσει. Ως συνοδηγός, βγήκα και άρχισα το περπάτημα παράπλευρα του δρόμου. Δεν ήταν πάντα εύκολο. Λόγω της κίνησης, τα περισσότερα αμάξια είχαν σβήσει τους κινητήρες, πράγμα καλό. Όταν όμως ξεκινούσαν και όλα μαζί ανάβανε για να προχωρήσουν 5 μέτρα, έπαιρνες μια γερή δόση Πατησίων και συνέχιζες την άνοδο. Εγκατέλειψα τον δρόμο κακήν κακώς για ένα κακοτράχαλο μονοπάτι που περνούσε μπροστά από τον τερματικό σταθμό του τελεφερίκ. Από πίσω, μακριά από τον δρόμο και την φασαρία, μια αλπική λίμνη η Balea. Δύο κτίρια πάνω στις όχθες τις. Κάνοντας delete όλη την κοσμοσυρροή, πολύ εύκολα θα ονόμαζες την εικόνα απόκοσμη. Μακριά από κάθε άλλη εμπειρία μου. (όποιος αποφασίσει να περάσει τον δρόμο, προτείνω καθημερινή). Βγαίνω στο παζάρι, παίρνω ένα καλαμπόκι κι ένα colac se cuiesc. Αντιλαμβάνομαι ότι πάνω από το κεφάλι μου κινείται κάτι για να σηκώσω το βλέμμα και να δω μια κοπελίτσα κρεμασμένη από ένα σύρμα το οποίο περνούσε από ένα λόφο στην αριστερή πλευρά του δρόμου, σε ένα πλάτωμα από τα δεξιά. Έχει φτάσει όμως το αμάξι μου. Μπαίνω μέσα και μπαίνουμε μέσα. Σε τούνελ.
Το τούνελ είναι κατηφορικό και μακρύ. Ενʼ αναμονή τι μας επιφυλάσσει η άλλη πλευρά. Όχι σπουδαία πράγματα. Το σκηνικό δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο της βόρειας πλευράς. Πάλι μια θεόρατη πλαγιά με υψοφοβικές χαράξεις δρόμου. Πάνω σε μια σχεδόν κατακόρυφη πλαγιά, ένα κοπάδι πρόβατα (κομμάντα!), καταρράκτες στις άκρες του δρόμου και εκεί παρκαρισμένα αυτοκίνητα για φωτογραφίες και μια ουρά καμιά 15αριά αυτοκίνητα από πίσω… Για αρκετά χιλιόμετρα, είμαστε πάλι σε μια χαράδρα με ποταμάκια, δεντράκια κλπ. Ώσπου φτάνουμε στην λίμνη.
Η λίμνη Βιντράρου είναι τεχνική. Το φράγμα κατασκευάστηκε το 1965. Πίσω από το φράγμα, υδροηλεκτρικός σταθμός. Εκείνη την εποχή ήταν ο 5ος πιο παραγωγικός σταθμός στην Ευρώπη και ο 9ος στον κόσμο. Το μήκος της είναι περίπου 8χλμ. αλλά με το αμάξι είναι άλλο πράγμα. Ο δρόμος είναι σε μαύρο χάλι, οι στροφές ανυπόφορες και συνεχείς, η θέα περιορισμένη λόγω των δέντρων. Ατέλειωτος. Στην λίμνη υπάρχουν μερικά ξενοδοχεία και εστιατόρια και υπάρχει δυνατότητα βαρκάδας. Φτάνουμε στο φράγμα. Απίστευτο το θέαμα ενός δρόμου που τρυπάει το βουνό στην απέναντι πλευρά της λίμνης, ο οποίος συναντάει τον δικόν μας μέσω γέφυρας. Και μετά, απανωτά τούνελ τα οποία μας βγάζουν στην άλλη πλευρά του φράγματος. Κοιτάς πίσω και βλέπεις το τεράστιο φράγμα των 166 μέτρων, αντιλαμβάνεσαι ότι κινείσαι σε πανύψηλη γέφυρα, βλέπεις το τούνελ που μόλις άφησες και ξανα μπαίνεις σε άλλο. Γυρνάς μην έχοντας αντιληφθεί τι γίνεται και μπροστά σου το φαράγγι που πρόκειται να κατεβείς μέσω γεφυρών και τούνελ και κάπου πάνω σε μια κορυφή ένα κάστρο με την Ρουμάνικη σημαία.. αποχαυνωμένος από τόσες εικόνες ξανά κοιτάς πίσω για να δεις από άλλη γωνιά το φράγμα. Μπροστά τώρα γιατί ο δρόμος έχει στρίψει και σε βάζει σε μια άλλη βαθιά λεκάνη απορροής από όπου τρυπάει το βουνό μια σωλήνα απίστευτου διαμετρήματος για να περάσει πάνω από το χάος στην απέναντι πλευρά του δρόμου, κάτω από το οδόστρωμα. Έχεις περάσει από την άλλη πλευρά της λεκάνης και βλέπεις τις γέφυρες που πέρασες. Υπάρχει άλλη μια γέφυρα για πρόσβαση στο φράγμα. Αυτή είναι και η πιο βαθιά. Όσο πρόλαβα να δω, ένας τύπος καθόταν στην άκρη της γέφυρας. Μπάντζι υπέθεσα. Όλα όμως γίνονται πολύ γρήγορα γιατί η κίνηση δεν σου επιτρέπει να χασομερήσεις. (έχουμε και τον αδιάφορο οδηγό που προείπα..) Πλέον βλέπεις καθαρά και το κάστρο. Είναι το Poenari. Τον 15ο αιώνα μετατράπηκε στο κύριο κάστρο του Δράκουλα. Εδώ είμαστε! Ο βράχος είναι τόσο ψηλός, τα βουνά απότομα με χαράδρες παντού. Έ ναι! Το περιβάλλον είναι ιδανικό! Εδώ έζησε ο Δράκουλας!
Και τέλος. Ελάχιστα χιλιόμετρα μετά η πεδιάδα απλώνεται μπροστά μας. Όμορφα χωριά που ωχριούν όμως στις προηγούμενες εικόνες. Φτάσαμε στο Πιτέστι και από εκεί Βουκουρέστι μέσω του Α1. Όλα φαντάζουν διαφορετικά. Ακόμα και το άσχημο Βουκουρέστι. Κάποιες ρανίδες από όλη αυτή την παράδοση κατέβηκαν μαζί μας προσπαθώντας να μπολιάσουν στην εικόνα της σύγχρονης πόλης, τους λόγους αυτής της εικόνας. Άσχημης ή όχι…. Άσχημης. Το ταξίδι τελειώνει. Το αυτοκίνητο θα μείνει Βουκουρέστι και θα επιστρέψουμε με τρένο στο Γαλάτσι. Ο σταθμός τρένων ευπρεπής. Το τρένο το ίδιο. Η διαδρομή βαρετή αλλά, πάντα τα τρένα προσφέρουν τις ίδιες εικόνες από άλλη σκοπιά. Τα τρένα με μελαγχολούν. Θα σταματήσω τώρα. Στην διαδρομή σκεφτόμουν τα παραπάνω που έγραψα, όχι το κλείσιμο. Καλά να είμαστε. Εκεί θα είναι όλα αυτά. Και εγώ ξανά. Με φίλους, οικογένεια ή όποιον θέλει. Γιατί όποιος από το forum μου πει να το ξανακάνω, κλείνω ημερομηνία. Τώρα.
Μπαίνοντας στο πλάτωμα, μας έπιασαν τα γέλια! Επαναπροσδιορισμός του φιδίσιου δρόμου! Κυριακή και ο δρόμος με πολλά αμάξια. Από κάτω φάνταζε σαν το παιχνίδι που είχαμε μικροί με τα πιγκουινάκια που ανέβαιναν μια μηχανική σκάλα και κατέβαιναν από μια ράμπα! Το μόνο που μπορεί να βοηθήσει στην πλήρη αντίληψη αυτής της χάραξης είναι φωτογραφίες ή google earth. Λόγια εγώ δεν έχω…
Ή μπορεί και να έχω… ας προσπαθήσω τουλάχιστον! Ο δρόμος πλησίαζε στην πλαγιά και μπορούσες να δεις τουλάχιστον 8 επίπεδα ανόδου. 8 ευθείες ανηφόρες σε διαφορετικό υψόμετρο η μια πάνω στην άλλη. Σε πολλά σημεία της πλαγιάς κυλούσαν ποταμάκια και καταρρακτάκια που ανάγκαζαν το δρόμο να αφήνει ανοίγματα με μικρά γεφυράκια. Ανάμεσα οι τεράστιοι πυλώνες του τελεφερίκ και που και που καμιά καμπίνα πάνω από το κεφάλι σου. Στις άκρες του δρόμου αλλά και σε κάποια πλατώματα, παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ενίοτε και σκηνές. Στα μισά της ανόδου μας επιτίθεται ένα σύννεφο προκαλώντας ομίχλη. Μέχρι να φτάσουμε πάνω, είχε μπλοκαριστεί από τα θεόρατα βουνά και αναγκάστηκε να διαλυθεί προς τέρψιν μας διότι τώρα ο δρόμος ήταν ορατός και από πάνω προς τα κάτω. Στην κορυφή της διαδρομής, παζάρι. Λόγω κίνησης, τα αυτοκίνητα είχαν σταματήσει. Ως συνοδηγός, βγήκα και άρχισα το περπάτημα παράπλευρα του δρόμου. Δεν ήταν πάντα εύκολο. Λόγω της κίνησης, τα περισσότερα αμάξια είχαν σβήσει τους κινητήρες, πράγμα καλό. Όταν όμως ξεκινούσαν και όλα μαζί ανάβανε για να προχωρήσουν 5 μέτρα, έπαιρνες μια γερή δόση Πατησίων και συνέχιζες την άνοδο. Εγκατέλειψα τον δρόμο κακήν κακώς για ένα κακοτράχαλο μονοπάτι που περνούσε μπροστά από τον τερματικό σταθμό του τελεφερίκ. Από πίσω, μακριά από τον δρόμο και την φασαρία, μια αλπική λίμνη η Balea. Δύο κτίρια πάνω στις όχθες τις. Κάνοντας delete όλη την κοσμοσυρροή, πολύ εύκολα θα ονόμαζες την εικόνα απόκοσμη. Μακριά από κάθε άλλη εμπειρία μου. (όποιος αποφασίσει να περάσει τον δρόμο, προτείνω καθημερινή). Βγαίνω στο παζάρι, παίρνω ένα καλαμπόκι κι ένα colac se cuiesc. Αντιλαμβάνομαι ότι πάνω από το κεφάλι μου κινείται κάτι για να σηκώσω το βλέμμα και να δω μια κοπελίτσα κρεμασμένη από ένα σύρμα το οποίο περνούσε από ένα λόφο στην αριστερή πλευρά του δρόμου, σε ένα πλάτωμα από τα δεξιά. Έχει φτάσει όμως το αμάξι μου. Μπαίνω μέσα και μπαίνουμε μέσα. Σε τούνελ.
Το τούνελ είναι κατηφορικό και μακρύ. Ενʼ αναμονή τι μας επιφυλάσσει η άλλη πλευρά. Όχι σπουδαία πράγματα. Το σκηνικό δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο της βόρειας πλευράς. Πάλι μια θεόρατη πλαγιά με υψοφοβικές χαράξεις δρόμου. Πάνω σε μια σχεδόν κατακόρυφη πλαγιά, ένα κοπάδι πρόβατα (κομμάντα!), καταρράκτες στις άκρες του δρόμου και εκεί παρκαρισμένα αυτοκίνητα για φωτογραφίες και μια ουρά καμιά 15αριά αυτοκίνητα από πίσω… Για αρκετά χιλιόμετρα, είμαστε πάλι σε μια χαράδρα με ποταμάκια, δεντράκια κλπ. Ώσπου φτάνουμε στην λίμνη.
Η λίμνη Βιντράρου είναι τεχνική. Το φράγμα κατασκευάστηκε το 1965. Πίσω από το φράγμα, υδροηλεκτρικός σταθμός. Εκείνη την εποχή ήταν ο 5ος πιο παραγωγικός σταθμός στην Ευρώπη και ο 9ος στον κόσμο. Το μήκος της είναι περίπου 8χλμ. αλλά με το αμάξι είναι άλλο πράγμα. Ο δρόμος είναι σε μαύρο χάλι, οι στροφές ανυπόφορες και συνεχείς, η θέα περιορισμένη λόγω των δέντρων. Ατέλειωτος. Στην λίμνη υπάρχουν μερικά ξενοδοχεία και εστιατόρια και υπάρχει δυνατότητα βαρκάδας. Φτάνουμε στο φράγμα. Απίστευτο το θέαμα ενός δρόμου που τρυπάει το βουνό στην απέναντι πλευρά της λίμνης, ο οποίος συναντάει τον δικόν μας μέσω γέφυρας. Και μετά, απανωτά τούνελ τα οποία μας βγάζουν στην άλλη πλευρά του φράγματος. Κοιτάς πίσω και βλέπεις το τεράστιο φράγμα των 166 μέτρων, αντιλαμβάνεσαι ότι κινείσαι σε πανύψηλη γέφυρα, βλέπεις το τούνελ που μόλις άφησες και ξανα μπαίνεις σε άλλο. Γυρνάς μην έχοντας αντιληφθεί τι γίνεται και μπροστά σου το φαράγγι που πρόκειται να κατεβείς μέσω γεφυρών και τούνελ και κάπου πάνω σε μια κορυφή ένα κάστρο με την Ρουμάνικη σημαία.. αποχαυνωμένος από τόσες εικόνες ξανά κοιτάς πίσω για να δεις από άλλη γωνιά το φράγμα. Μπροστά τώρα γιατί ο δρόμος έχει στρίψει και σε βάζει σε μια άλλη βαθιά λεκάνη απορροής από όπου τρυπάει το βουνό μια σωλήνα απίστευτου διαμετρήματος για να περάσει πάνω από το χάος στην απέναντι πλευρά του δρόμου, κάτω από το οδόστρωμα. Έχεις περάσει από την άλλη πλευρά της λεκάνης και βλέπεις τις γέφυρες που πέρασες. Υπάρχει άλλη μια γέφυρα για πρόσβαση στο φράγμα. Αυτή είναι και η πιο βαθιά. Όσο πρόλαβα να δω, ένας τύπος καθόταν στην άκρη της γέφυρας. Μπάντζι υπέθεσα. Όλα όμως γίνονται πολύ γρήγορα γιατί η κίνηση δεν σου επιτρέπει να χασομερήσεις. (έχουμε και τον αδιάφορο οδηγό που προείπα..) Πλέον βλέπεις καθαρά και το κάστρο. Είναι το Poenari. Τον 15ο αιώνα μετατράπηκε στο κύριο κάστρο του Δράκουλα. Εδώ είμαστε! Ο βράχος είναι τόσο ψηλός, τα βουνά απότομα με χαράδρες παντού. Έ ναι! Το περιβάλλον είναι ιδανικό! Εδώ έζησε ο Δράκουλας!
Και τέλος. Ελάχιστα χιλιόμετρα μετά η πεδιάδα απλώνεται μπροστά μας. Όμορφα χωριά που ωχριούν όμως στις προηγούμενες εικόνες. Φτάσαμε στο Πιτέστι και από εκεί Βουκουρέστι μέσω του Α1. Όλα φαντάζουν διαφορετικά. Ακόμα και το άσχημο Βουκουρέστι. Κάποιες ρανίδες από όλη αυτή την παράδοση κατέβηκαν μαζί μας προσπαθώντας να μπολιάσουν στην εικόνα της σύγχρονης πόλης, τους λόγους αυτής της εικόνας. Άσχημης ή όχι…. Άσχημης. Το ταξίδι τελειώνει. Το αυτοκίνητο θα μείνει Βουκουρέστι και θα επιστρέψουμε με τρένο στο Γαλάτσι. Ο σταθμός τρένων ευπρεπής. Το τρένο το ίδιο. Η διαδρομή βαρετή αλλά, πάντα τα τρένα προσφέρουν τις ίδιες εικόνες από άλλη σκοπιά. Τα τρένα με μελαγχολούν. Θα σταματήσω τώρα. Στην διαδρομή σκεφτόμουν τα παραπάνω που έγραψα, όχι το κλείσιμο. Καλά να είμαστε. Εκεί θα είναι όλα αυτά. Και εγώ ξανά. Με φίλους, οικογένεια ή όποιον θέλει. Γιατί όποιος από το forum μου πει να το ξανακάνω, κλείνω ημερομηνία. Τώρα.
Attachments
-
186 KB Προβολές: 583