Δευτερα 29/4/2019
Οι χειροτεροι εφιαλτες μου πραγματοποιηθηκαν.Ολο το βραδυ εβρεχε καταρακτωδως και ξημερωνοντας δεν λεει να κοψει.Υπο βροχη λοιπον φορτωνουμε το αμαξι,η σπιτονοικοκυρα μας αποχαιρετα με ενα αναμνηστικο δωρακι και ξεκιναμε για τον επομενο προορισμο.
Πισω στον χρονο οταν εψαχνα πώς να χωρισω τον δρομο επιστροφης μου φανηκε καλη ιδεα η επισκεψη στο Vukovar.Φοβηθηκα ομως οτι θα ηταν πολυ μικρο κι ετσι προσανατολιστικα προς την πρωτευουσα της περιοχης το Osijiek.Πληροφοριες πολλες (οσες για τα υπολοιπα μερη) δεν καταφερα να συλλεξω.Παρολα αυτα ειχα στο μυαλο μου ενα δυο πραγματα που θα μπορουσαμε να επισκεφθουμε στην γυρω περιοχη.Αλλα σκεφθηκα οτι και η ιδια η πολη ως πρωτευουσα θα ειχε καποια κινηση, ενα ενδιαφερον.
Μεχρι τον κομβο της Rijeka η βροχη συνεχιζει αμειωτη.Μετα αλλαξε καπως ο καιρος και μια ψιχαλιζει, μια σταματα.Στο υψος του Zagreb δε ,μια φωτεινη δεσμη πεφτει πανω του σαν να σε καλει.Μεχρι το υψος του αεροδρομιου η ορατοτητα εχει χαθει απο την σφοδροτητα της βροχης.
Ειχαμε συμφωνησει για μια επισκεψη στην πολη του Dakovo πριν την αφιξη μας στο Osijek.Καπου εκει ακουω τον συζυγο να λεει “ξεχνα το”. Με τετοια βροχη ουτε εγω εχω ορεξη.Και συνεχισαμε ετσι μεχρι την διασταυρωση.Η εθνικη συνεχιζει μεχρι το Οsijek.Εκει εξοφλεις και τα διοδια .Ε ντυπωση μας κανει οτι ο υπαλληλος μας μιλαει γερμανικα.Εδω δεν εχει βρεξει ακομα .
Φτανουμε στο διαμερισμα μας. Η οικοδεσποινα ειναι πολυ φιλικη και εχει ορεξη για κουβεντα.Μας ενημερωνει για την περιοχη(επιμενει στον εθνικο δρυμο kopacki rit),την βοηθαμε στον χειρισμο των ελλ.ταυτοτητων μας(μην παθει πανικο οπως η προηγουμενη στο Rovinj) και ξεκιναμε για μια πρωτη γνωριμια με την πολη.
Εχω νιωσει την ελλειψη ενθουσιασμου απο τις πρωτες εικονες.Η περιοχη ειναι φανερο οτι ειναι γεωργικη. Παρολα αυτα με τις ομπρελες στο χερι προχωρουμε προς το κεντρο.Καπως φτιαχνουν τα πραγματα.
Καπου εκει κανουν την εμφανιση τους οι πυργοι του καθεδρικου της πολης.Πολλα απο αρχιτεκτονικη δεν ξερω, ομως ειναι εμφανης ο γοτθικος ρυθμος του.Πλησιαζουμε ,οι πορτες ειναι κλειστες.Το αισθημα του εντυπωσιασμου ακολουθειται απο την απογοητευση.
Προχωρουμε και βγαινουμε στο ποταμι της πολης τον Δραβο.Περπατωντας παραποταμια συνανταμε την γνωστη πεζογεφυρα που ενωνει της δυο οχθες,την πολη με το παρκο της.
Συνεχιζουμε μεχρι το φρουριο .Εχει ξεκινησει να βρεχει αλλα κανουμε μια συντομη επισκεψη.Εδω κυκλοφορει πολυ νεολαια.Ολα τα κτιρια ειναι πανεπιστημια!!!
Αποφασιζουμε να παρουμε τον δρομο της επιστροφης.παιρνοντας τον συντομο δρομο της κεντρικης λεωφορου.Ειναι καταστολιστη με κτιρια σε ρυθμο αρτ-νουβω.
Βρεχει για τα καλα πια.Κανουμε μια σταση στο σουπερ της κεντρικης πλατειας και περνωντας μπροστα απο τον καθεδρικο με σκυμενο το κεφαλι ακουω μια φωνη να λεει: “εε,μαμα,η πορτα ειναι ανοιχτη”.Η αντιδραση μου υπηρξε αντικειμενο σχολιασμου,καζου και γελιου για τις επομενες ημερες.Χωρις κουβεντα ή νευμα επιταχυνω προς την ανοιχτη πορτα.Μπαινω μεσα και αντικρυζω μια απιστευτη ομορφια.Τα παραθυρα ειναι στολισμενα με βιτρο.Απο την μια μερια βλεπουμε την πορεια προς την Σταυρωση και απο την αλλη μερια την Γεννηση.Αλλα και ολη η εκκλησια ειναι στολισμενη με αγιογραφιες.Μεσα καθονται μια χουφτα ηληκιωμενες κυριες .Ειναι φανερο οτι θα εχει λειτουργεια.Απο σεβασμο δεν βγαζουμε φωτογραφιες και αποχωρουμε αθορυβα.
Η βροχη και η κουραση μας εχουν τσακισει.
Η μερα μας τελειωνει με την ευχη το ξημερωμα να ειναι τουλαχιστον στεγνο.
Οι χειροτεροι εφιαλτες μου πραγματοποιηθηκαν.Ολο το βραδυ εβρεχε καταρακτωδως και ξημερωνοντας δεν λεει να κοψει.Υπο βροχη λοιπον φορτωνουμε το αμαξι,η σπιτονοικοκυρα μας αποχαιρετα με ενα αναμνηστικο δωρακι και ξεκιναμε για τον επομενο προορισμο.
Πισω στον χρονο οταν εψαχνα πώς να χωρισω τον δρομο επιστροφης μου φανηκε καλη ιδεα η επισκεψη στο Vukovar.Φοβηθηκα ομως οτι θα ηταν πολυ μικρο κι ετσι προσανατολιστικα προς την πρωτευουσα της περιοχης το Osijiek.Πληροφοριες πολλες (οσες για τα υπολοιπα μερη) δεν καταφερα να συλλεξω.Παρολα αυτα ειχα στο μυαλο μου ενα δυο πραγματα που θα μπορουσαμε να επισκεφθουμε στην γυρω περιοχη.Αλλα σκεφθηκα οτι και η ιδια η πολη ως πρωτευουσα θα ειχε καποια κινηση, ενα ενδιαφερον.
Μεχρι τον κομβο της Rijeka η βροχη συνεχιζει αμειωτη.Μετα αλλαξε καπως ο καιρος και μια ψιχαλιζει, μια σταματα.Στο υψος του Zagreb δε ,μια φωτεινη δεσμη πεφτει πανω του σαν να σε καλει.Μεχρι το υψος του αεροδρομιου η ορατοτητα εχει χαθει απο την σφοδροτητα της βροχης.
Ειχαμε συμφωνησει για μια επισκεψη στην πολη του Dakovo πριν την αφιξη μας στο Osijek.Καπου εκει ακουω τον συζυγο να λεει “ξεχνα το”. Με τετοια βροχη ουτε εγω εχω ορεξη.Και συνεχισαμε ετσι μεχρι την διασταυρωση.Η εθνικη συνεχιζει μεχρι το Οsijek.Εκει εξοφλεις και τα διοδια .Ε ντυπωση μας κανει οτι ο υπαλληλος μας μιλαει γερμανικα.Εδω δεν εχει βρεξει ακομα .
Φτανουμε στο διαμερισμα μας. Η οικοδεσποινα ειναι πολυ φιλικη και εχει ορεξη για κουβεντα.Μας ενημερωνει για την περιοχη(επιμενει στον εθνικο δρυμο kopacki rit),την βοηθαμε στον χειρισμο των ελλ.ταυτοτητων μας(μην παθει πανικο οπως η προηγουμενη στο Rovinj) και ξεκιναμε για μια πρωτη γνωριμια με την πολη.
Εχω νιωσει την ελλειψη ενθουσιασμου απο τις πρωτες εικονες.Η περιοχη ειναι φανερο οτι ειναι γεωργικη. Παρολα αυτα με τις ομπρελες στο χερι προχωρουμε προς το κεντρο.Καπως φτιαχνουν τα πραγματα.
Καπου εκει κανουν την εμφανιση τους οι πυργοι του καθεδρικου της πολης.Πολλα απο αρχιτεκτονικη δεν ξερω, ομως ειναι εμφανης ο γοτθικος ρυθμος του.Πλησιαζουμε ,οι πορτες ειναι κλειστες.Το αισθημα του εντυπωσιασμου ακολουθειται απο την απογοητευση.
Προχωρουμε και βγαινουμε στο ποταμι της πολης τον Δραβο.Περπατωντας παραποταμια συνανταμε την γνωστη πεζογεφυρα που ενωνει της δυο οχθες,την πολη με το παρκο της.
Συνεχιζουμε μεχρι το φρουριο .Εχει ξεκινησει να βρεχει αλλα κανουμε μια συντομη επισκεψη.Εδω κυκλοφορει πολυ νεολαια.Ολα τα κτιρια ειναι πανεπιστημια!!!
Αποφασιζουμε να παρουμε τον δρομο της επιστροφης.παιρνοντας τον συντομο δρομο της κεντρικης λεωφορου.Ειναι καταστολιστη με κτιρια σε ρυθμο αρτ-νουβω.
Βρεχει για τα καλα πια.Κανουμε μια σταση στο σουπερ της κεντρικης πλατειας και περνωντας μπροστα απο τον καθεδρικο με σκυμενο το κεφαλι ακουω μια φωνη να λεει: “εε,μαμα,η πορτα ειναι ανοιχτη”.Η αντιδραση μου υπηρξε αντικειμενο σχολιασμου,καζου και γελιου για τις επομενες ημερες.Χωρις κουβεντα ή νευμα επιταχυνω προς την ανοιχτη πορτα.Μπαινω μεσα και αντικρυζω μια απιστευτη ομορφια.Τα παραθυρα ειναι στολισμενα με βιτρο.Απο την μια μερια βλεπουμε την πορεια προς την Σταυρωση και απο την αλλη μερια την Γεννηση.Αλλα και ολη η εκκλησια ειναι στολισμενη με αγιογραφιες.Μεσα καθονται μια χουφτα ηληκιωμενες κυριες .Ειναι φανερο οτι θα εχει λειτουργεια.Απο σεβασμο δεν βγαζουμε φωτογραφιες και αποχωρουμε αθορυβα.
Η βροχη και η κουραση μας εχουν τσακισει.
Η μερα μας τελειωνει με την ευχη το ξημερωμα να ειναι τουλαχιστον στεγνο.
Last edited by a moderator: