Τεταρτη 1/5/2019
Ενω ο ηλιος εμφανιζεται δειλα,εμεις ετοιμαζομαστε για την μεγαλη αναχωρηση.
Στην τελευταια κουβεντα που κανουμε με την οικοδεσποινα μας ,την ρωταμε διστακτικα για τον πολεμο.Προθυμα μας απαντα για την προσωπικη της ιστορια(ηταν εφηβη ),για τους συγγενης της μονιμους κατοικους στην Σερβια,πώς τοποθετειται η σημερινη νεολαια σε αντιθεση με τους γηραιοτερους ,για τις προσπαθειες που γινονται απο την ευρωπαϊκη ενωση ωστε στις περιοχες εκατερωθεν του Δουναβη να αποκατασταθει η καλη γειτονια και η κουβεντα τελειωσε λεγοντας μας οτι τα χειροτερα εγιναν στο Vukovar.
Εκει ακριβως κατευθυνομαστε.30 λεπτα αργοτερα παρκαρουμε εξω απο το ιστορικο του κεντρο ή τουλαχιστον οτι εχει απομεινει απο αυτο.Πληρωνουμε το παρκομετρο παρολο που λογω Πρωτομαγιας σκεφτομαστε οτι μπορει να ειναι δωρεαν.Δεν επιθυμουμε εκπληξεις.
Η πολη ειναι κτισμενη στις οχθες του Δουναβη.Διασχιζουμε το κεντρο με κατευθυνση το καστρο του Ελτζ.Εχει τελειωσει η αποκατασταση του και λειτουργει ως μουσειο, κλειστο σημερα ομως.
Σιγα σιγα επιστρεφουμε στην κεντρικη πλατεια της πολης.
Το σιγουρο ειναι οτι οι Κροατες αγαπουν τα λουλουδια.Παντου σε παρκα,παρτερια,στους κηπους τους ,στα παραθυρα τους(τοσες ορχιδεες μαζεμενες εχω δει μονο σε ανθοπωλειο) ,ακομα και στους τοιχους!! υπαρχουν καθε χρωματος και ειδος ανθη.
Αποχωρουμε με ενα σφιξιμο στην καρδια.
Ο δρομος που εχουμε επιλεξει ειναι επαρχιακος.Περνα αναμεσα απο σπαρμενα χωριαφια ,αμπελια και γραφικα χωρια.Ειναι η ωρα;ειναι η μερα; παντως ανθρωπο δεν συναντησαμε.Απο Κροατια σε Σερβια διαβηκαμε το συνοριακο περασμα του Sid.Ενα μικρο περασμα στο οποιο εντυπωσιαζουν δυο πραγματα:η ασφαλτος που χαλαει τραγικα με το που διαβαινεις τα συνορα και το πληθος των τριαξονικων και μονο αυτων που περνουν απο Σερβια Κροατια.Με μηδενικη αναμονη διασχιζουμε και τα δυο φυλακια,συνεχιζοντας σε επαρχιακο δρομο.Εδω τα χωρια που συνανταμε μας μοιαζουν ταλαιπωρημενα .Παρα κατω μπαινουμε στην γνωστη μας εθνικη.Στο υψος του Βελιγραδιου επιλεγουμε την παρακαμψη της περιφερειακης .Μεγα λαθος.Ο δρομος βρισκεται στο αρχικο σταδιο της κατασκευης του.
Χωρις αλλες εκπληξεις φτανουμε στον σημερινο προορισμο μας. Το Leskovac.
Για την τελευταια διαμονη μας επελεξα την πολη αυτη καθως και συγκεκριμενο ξενοδοχειο για τα προφανη της εγγυτητας στα συνορα και το πρωϊνο του , κυριως ομως για την παραδοσιακη ταβερνα που βρισκεται διπλα στο ξενοδοχειο(μοιραζονται το ιδιο ονομα),φημισμενο για τα κρεατικα του.
Τακτοποιουμαστε στο δωματιο μας και ως αλλοι Γαλατες(βλεπε Asterix) κλεινουμε το ταξιδι μας με ενα τσιμπουσι!!!!
Ενω ο ηλιος εμφανιζεται δειλα,εμεις ετοιμαζομαστε για την μεγαλη αναχωρηση.
Στην τελευταια κουβεντα που κανουμε με την οικοδεσποινα μας ,την ρωταμε διστακτικα για τον πολεμο.Προθυμα μας απαντα για την προσωπικη της ιστορια(ηταν εφηβη ),για τους συγγενης της μονιμους κατοικους στην Σερβια,πώς τοποθετειται η σημερινη νεολαια σε αντιθεση με τους γηραιοτερους ,για τις προσπαθειες που γινονται απο την ευρωπαϊκη ενωση ωστε στις περιοχες εκατερωθεν του Δουναβη να αποκατασταθει η καλη γειτονια και η κουβεντα τελειωσε λεγοντας μας οτι τα χειροτερα εγιναν στο Vukovar.
Εκει ακριβως κατευθυνομαστε.30 λεπτα αργοτερα παρκαρουμε εξω απο το ιστορικο του κεντρο ή τουλαχιστον οτι εχει απομεινει απο αυτο.Πληρωνουμε το παρκομετρο παρολο που λογω Πρωτομαγιας σκεφτομαστε οτι μπορει να ειναι δωρεαν.Δεν επιθυμουμε εκπληξεις.
Η πολη ειναι κτισμενη στις οχθες του Δουναβη.Διασχιζουμε το κεντρο με κατευθυνση το καστρο του Ελτζ.Εχει τελειωσει η αποκατασταση του και λειτουργει ως μουσειο, κλειστο σημερα ομως.
Σιγα σιγα επιστρεφουμε στην κεντρικη πλατεια της πολης.
Το σιγουρο ειναι οτι οι Κροατες αγαπουν τα λουλουδια.Παντου σε παρκα,παρτερια,στους κηπους τους ,στα παραθυρα τους(τοσες ορχιδεες μαζεμενες εχω δει μονο σε ανθοπωλειο) ,ακομα και στους τοιχους!! υπαρχουν καθε χρωματος και ειδος ανθη.
Αποχωρουμε με ενα σφιξιμο στην καρδια.
Ο δρομος που εχουμε επιλεξει ειναι επαρχιακος.Περνα αναμεσα απο σπαρμενα χωριαφια ,αμπελια και γραφικα χωρια.Ειναι η ωρα;ειναι η μερα; παντως ανθρωπο δεν συναντησαμε.Απο Κροατια σε Σερβια διαβηκαμε το συνοριακο περασμα του Sid.Ενα μικρο περασμα στο οποιο εντυπωσιαζουν δυο πραγματα:η ασφαλτος που χαλαει τραγικα με το που διαβαινεις τα συνορα και το πληθος των τριαξονικων και μονο αυτων που περνουν απο Σερβια Κροατια.Με μηδενικη αναμονη διασχιζουμε και τα δυο φυλακια,συνεχιζοντας σε επαρχιακο δρομο.Εδω τα χωρια που συνανταμε μας μοιαζουν ταλαιπωρημενα .Παρα κατω μπαινουμε στην γνωστη μας εθνικη.Στο υψος του Βελιγραδιου επιλεγουμε την παρακαμψη της περιφερειακης .Μεγα λαθος.Ο δρομος βρισκεται στο αρχικο σταδιο της κατασκευης του.
Χωρις αλλες εκπληξεις φτανουμε στον σημερινο προορισμο μας. Το Leskovac.
Για την τελευταια διαμονη μας επελεξα την πολη αυτη καθως και συγκεκριμενο ξενοδοχειο για τα προφανη της εγγυτητας στα συνορα και το πρωϊνο του , κυριως ομως για την παραδοσιακη ταβερνα που βρισκεται διπλα στο ξενοδοχειο(μοιραζονται το ιδιο ονομα),φημισμενο για τα κρεατικα του.
Τακτοποιουμαστε στο δωματιο μας και ως αλλοι Γαλατες(βλεπε Asterix) κλεινουμε το ταξιδι μας με ενα τσιμπουσι!!!!
Last edited by a moderator: