gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.732
Κεφάλαιο 5
Ο δρόμος του κρασιού - Colmar
Έφυγα λοιπόν από το Στρασβούργο με το όραμα του δρόμου του κρασιού. Συνέχιζε να χιονίζει. Όμως όπως έγραψα στο προηγούμενο κεφάλαιο, τόσο οι δημοτικές αρχές, όσο και οι πολίτες ήταν απόλυτα προετοιμασμένοι για τα καιρικά φαινόμενα. Αυτό το θεώρησα φυσιολογικό λόγω της συχνότητας αυτών των καιρικών φαινομένων τα οποία σε εμάς φαντάζουν ακραία. Και πώς να μην μας φαντάζουν σε εμάς ακραία, όταν Γενάρη μήνα, εμείς είμαστε στη θάλασσα και κολυμπάμε.
(Την παραπάνω φωτογραφία - η οποία είναι άσχετη με το θέμα μας - την αφιερώνω στους φίλους μας στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Μόλις βγήκα από τη θάλασσα και πάω να συνεχίσω το γράψιμο. Την υποθερμία λόγω του μπάνιου του Ιανουαρίου θα την αντιμετωπίσω με ένα αλσατικό κρασί το οποίο έφερα από το ταξίδι μου,)
Έτσι τα προβλήματα που αντιμετώπισα ήταν απειροελάχιστα και εντοπίζονταν μέχρι να βγω από την πόλη του Στρασβούργου, όπου και εκεί είχε ληφθεί πρόνοια για την ομαλή κυκλοφορία οχημάτων. Στις εθνικές οδούς ή στους επαρχιακούς δρόμους το πρόβλημα είχε επιλυθεί απόλυτα. Στο δρόμο προσπαθούσα να αποφασίσω σε ποιό σημείο να αφήσω την εθνική οδό και να πάρω το δρόμο του κρασιού. Αφήνω την εθνική οδό νότια του Obernai. Βρίσκω λίγο νοτιότερα από εκεί ένα πανέμορφο χωριό.
Τα εκχιονιστικά μηχανήματα ήταν παντού. Ακόμα και στο τελευταίο χωριό.
Περνάω από το κρασοχώρι Barr. Ήταν υπέροχο.
Θέλω να σταματήσω την περιήγηση και να μείνω εδώ.. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που είμαι στην Αλσατία.
Για το δρόμο του κρασιού δεν χάνεσαι με τίποτα. Οι ταμπέλες είναι σαφείς:
Route de vins d' Alsace.
Είμαστε εδώ! Ευχαριστώ και το «Θεό» για να παραφράσω και το γνωστό σύνθημα των Αρειανών. Ευχαριστώ που είμαι στην Αλσατία. Σκέφτομαι ότι όλοι μας, σε κάποια στιγμή της ζωής μας είμαστε Αρειανοί. Και ας βρισκόμαστε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Ας βρισκόμαστε στη Νότια Ελλάδα. Ας όψεται ο μεγάλος Νίκος Γκάλης.
Τέλος πάντων ας σταματήσουμε τις σκέψεις για το παρελθόν, γιατί τα αλσατικά κρασιά είναι εδώ και μας περιμένουν. Βρίσκομαι πλέον στην πηγή.
Συνεχίζω στο δρόμο του κρασιού.
Γυρίζω «από χωρίου εις χωρίον» απολαμβάνοντας τα τοπία
μέχρις ότου έφθασα στο Colmar!
Το Κολμάρ είναι πόλη του διαμερίσματος του Άνω Ρήνου της περιφέρειας της Αλσατίας στη βορειοανατολική Γαλλία. Αποτελεί την πρωτεύουσα του διαμερίσματος αυτού και έδρα Δικαστηρίου με πληθυσμό 65.000 περίπου κατοίκων.Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το Colmar είναι η πιο όμορφη πόλη στην Ευρώπη. Βέβαια εγώ σημειώνω ότι πολλές πόλεις έχουν χαρακτηριστεί ως οι πιο όμορφες στην Ευρώπη, Μία από αυτές είναι η Μπριζ στην οποίαν ήμουν προχθές. Άλλη είναι η Φλωρεντία, ενώ άλλοι ταξιδιώτες θεωρούν ως ομορφότερη πόλη τη Βενετία, την Πράγα, την Κρακοβία κλπ. Ο κατάλογος αυτός δεν έχει τέλος. Τέλος πάντων ας τελειώσουμε με αυτόν. Δεν υπάρχει η πιο όμορφη πόλη, όπως δεν υπάρχει η καλύτερη ταινία. Ας επικεντρωθούμε στο ταξίδι και στην ομορφιά που βλέπουμε μπροστά μας. Είμαστε στην πόλη Colmar. Ο ποταμός Ρήνος περνάει 16 χιλιόμετρα, περίπου, ανατολικά της πόλης, η οποία συνδέεται με αυτόν μέσω ενός καναλιού το οποίο συνδέει τον ποταμό Ρήνο με τον ποταμό Λάουχ. Ο ποταμός Λάουχ είναι αυτός ο οποίος διασχίζει την πόλη. Στα δυτικά της πόλης Κολμάρ, όπως και στο σύνολο της Αλσατίας ευρίσκεται η οροσειρά των Βοσγίων. Στην οροσειρά αυτήν και στην προστασία την οποία δίνει η οροσειρά αυτή στην περιοχή, οφείλεται η φήμη και η ποιότητα των αλσατικών κρασιών. Παρκάρω σε ένα δημόσιο parking σε απόσταση πέντε περίπου λεπτών με τα πόδια από τηΜικρή Βενετία, το σημείο για το οποίο έχει γίνει γνωστό το Κολμάρ. Περπατώ στο δρόμο δίπλα στο κανάλι για να φθάσω στη Μικρή Βενετία.
Η Μικρή Βενετία είναι τμήμα της πόλης με παραδοσιακά κτήρια στις όχθες του ποταμού Λάουχ. Μουσεία,καθεδρικοί ναοί, αρχιτεκτονικά μνημεία, κοσμούν την πόλη, πληθυσμού 65.000 περίπου κατοίκων όπως έχω προαναφέρει.
Συλλογίζομαι πως από τη μικρή Γαλλία του Στρασβούργου φθάνω σε λίγες ώρες στη μικρή Βενετία του Κολμάρ. Έχουν τον τρόπο τους οι Γάλλοι να σου πλασάρουν το κάθε τι. Και μάλιστα σε μικρό μέγεθος. Όπως τα αρώματα. Μικρή η Γαλλία στο Στρασβούργο, Μικρή και η Βενετία στο Κολμάρ. Τέλος πάντων, ας μη σκέφτομαι και πολύ και ας απολαύσω αυτό που ζω.
Φθάνω στη Μικρή Βενετία. Το θέαμα πράγματι σου κόβει την ανάσα.
Νόμισα ότι το παραμύθι ήταν μόνο στο Στρασβούργο. Αλλά ήταν και εδώ. Έκανα μια βόλτα στο κέντρο της πόλης.
Επέστρεψα στη Μικρή Βενετία και σε ένα κουκλίστικο μαγαζάκι. Η τάρτα φλαμπέ με αλσατικό κρασί με περίμενε.
Έφαγα την τάρτα, ήπια το κρασάκι μου. Έπρεπε όμως να φύγω. Πολύ ωραία η πόλη Κολμάρ. Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος. Σε αυτό το ταξίδι δεν ήρθα για άραγμα.
Δυστυχώς πρέπει να φύγω. Το Eguisheim με περιμένει. Σε αυτό το ταξίδι έπρεπε να αναπαυθώ κάποια στιγμή για λίγες ώρες. Ως ησυχαστήριο κατέφυγα στο Eguisheim. Το θεώρησα καλή ιδέα να ξεκουραστώ στη μέση – περίπου - του ταξιδιού. Άλλωστε το άλλο βράδυ με περίμενε – μακριά βέβαια – η Αμβέρσα με την έντονη ζωή. Έτσι αυτό το βράδυ θα έκανα αποτοξίνωση σε ένα χωριό. Θα έκανα; Μάλλον όχι. Το Eguisheim με περιμένει και είναι κοντά, σε απόσταση μικρότερη των έξι χιλιομέτρων από το δημόσιο parking του Κολμάρ. Πάω προς το parking. Παίρνω το αυτοκίνητο και κατευθύνομαι προς Eguisheim.
Αν είμαι σε κατάλληλη διάθεση το βράδυ θα επιστρέψω για ένα ποτό στο Colmar. Όμως τώρα θα πάω στο Eguisheim. Έχω διαβάσει πολλά για αυτό το κρασοχώρι. Θα είμαι σε ένα χώρο στην πηγή των αλσατικών κρασιών. Πιστεύω ότι θα αναλύσω τα αλσατικά κρασιά. Γνωρίζω ότι δεν είμαι τόσο γευσιγνώστης σε σχέση με τα κρασιά. Εγώ γνωρίζω πολύ καλά τα μαλτ ουίσκι. Όμως τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι και με τα κρασιά. Τα τελευταία μου ταξίδια στη Ρουμανία, Γερμανία, Γαλλία, Ισραήλ, αλλά και σε οινοποιεία στην Ελλάδα αρχίζουν να με κάνουν πιο ειδικό. Θα τα καταφέρω με τα αλσατικά κρασιά; Δεν το γνωρίζω. Πάντως θα το προσπαθήσω. Είμαι ευτυχής! Μπαίνω στο αυτοκίνητο και γκαζώνω. Eguisheim έρχομαι!
Ο δρόμος του κρασιού - Colmar
Έφυγα λοιπόν από το Στρασβούργο με το όραμα του δρόμου του κρασιού. Συνέχιζε να χιονίζει. Όμως όπως έγραψα στο προηγούμενο κεφάλαιο, τόσο οι δημοτικές αρχές, όσο και οι πολίτες ήταν απόλυτα προετοιμασμένοι για τα καιρικά φαινόμενα. Αυτό το θεώρησα φυσιολογικό λόγω της συχνότητας αυτών των καιρικών φαινομένων τα οποία σε εμάς φαντάζουν ακραία. Και πώς να μην μας φαντάζουν σε εμάς ακραία, όταν Γενάρη μήνα, εμείς είμαστε στη θάλασσα και κολυμπάμε.
(Την παραπάνω φωτογραφία - η οποία είναι άσχετη με το θέμα μας - την αφιερώνω στους φίλους μας στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Μόλις βγήκα από τη θάλασσα και πάω να συνεχίσω το γράψιμο. Την υποθερμία λόγω του μπάνιου του Ιανουαρίου θα την αντιμετωπίσω με ένα αλσατικό κρασί το οποίο έφερα από το ταξίδι μου,)
Έτσι τα προβλήματα που αντιμετώπισα ήταν απειροελάχιστα και εντοπίζονταν μέχρι να βγω από την πόλη του Στρασβούργου, όπου και εκεί είχε ληφθεί πρόνοια για την ομαλή κυκλοφορία οχημάτων. Στις εθνικές οδούς ή στους επαρχιακούς δρόμους το πρόβλημα είχε επιλυθεί απόλυτα. Στο δρόμο προσπαθούσα να αποφασίσω σε ποιό σημείο να αφήσω την εθνική οδό και να πάρω το δρόμο του κρασιού. Αφήνω την εθνική οδό νότια του Obernai. Βρίσκω λίγο νοτιότερα από εκεί ένα πανέμορφο χωριό.
Τα εκχιονιστικά μηχανήματα ήταν παντού. Ακόμα και στο τελευταίο χωριό.
Περνάω από το κρασοχώρι Barr. Ήταν υπέροχο.
Θέλω να σταματήσω την περιήγηση και να μείνω εδώ.. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που είμαι στην Αλσατία.
Για το δρόμο του κρασιού δεν χάνεσαι με τίποτα. Οι ταμπέλες είναι σαφείς:
Route de vins d' Alsace.
Είμαστε εδώ! Ευχαριστώ και το «Θεό» για να παραφράσω και το γνωστό σύνθημα των Αρειανών. Ευχαριστώ που είμαι στην Αλσατία. Σκέφτομαι ότι όλοι μας, σε κάποια στιγμή της ζωής μας είμαστε Αρειανοί. Και ας βρισκόμαστε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Ας βρισκόμαστε στη Νότια Ελλάδα. Ας όψεται ο μεγάλος Νίκος Γκάλης.
Τέλος πάντων ας σταματήσουμε τις σκέψεις για το παρελθόν, γιατί τα αλσατικά κρασιά είναι εδώ και μας περιμένουν. Βρίσκομαι πλέον στην πηγή.
Συνεχίζω στο δρόμο του κρασιού.
Γυρίζω «από χωρίου εις χωρίον» απολαμβάνοντας τα τοπία
μέχρις ότου έφθασα στο Colmar!
Το Κολμάρ είναι πόλη του διαμερίσματος του Άνω Ρήνου της περιφέρειας της Αλσατίας στη βορειοανατολική Γαλλία. Αποτελεί την πρωτεύουσα του διαμερίσματος αυτού και έδρα Δικαστηρίου με πληθυσμό 65.000 περίπου κατοίκων.Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το Colmar είναι η πιο όμορφη πόλη στην Ευρώπη. Βέβαια εγώ σημειώνω ότι πολλές πόλεις έχουν χαρακτηριστεί ως οι πιο όμορφες στην Ευρώπη, Μία από αυτές είναι η Μπριζ στην οποίαν ήμουν προχθές. Άλλη είναι η Φλωρεντία, ενώ άλλοι ταξιδιώτες θεωρούν ως ομορφότερη πόλη τη Βενετία, την Πράγα, την Κρακοβία κλπ. Ο κατάλογος αυτός δεν έχει τέλος. Τέλος πάντων ας τελειώσουμε με αυτόν. Δεν υπάρχει η πιο όμορφη πόλη, όπως δεν υπάρχει η καλύτερη ταινία. Ας επικεντρωθούμε στο ταξίδι και στην ομορφιά που βλέπουμε μπροστά μας. Είμαστε στην πόλη Colmar. Ο ποταμός Ρήνος περνάει 16 χιλιόμετρα, περίπου, ανατολικά της πόλης, η οποία συνδέεται με αυτόν μέσω ενός καναλιού το οποίο συνδέει τον ποταμό Ρήνο με τον ποταμό Λάουχ. Ο ποταμός Λάουχ είναι αυτός ο οποίος διασχίζει την πόλη. Στα δυτικά της πόλης Κολμάρ, όπως και στο σύνολο της Αλσατίας ευρίσκεται η οροσειρά των Βοσγίων. Στην οροσειρά αυτήν και στην προστασία την οποία δίνει η οροσειρά αυτή στην περιοχή, οφείλεται η φήμη και η ποιότητα των αλσατικών κρασιών. Παρκάρω σε ένα δημόσιο parking σε απόσταση πέντε περίπου λεπτών με τα πόδια από τηΜικρή Βενετία, το σημείο για το οποίο έχει γίνει γνωστό το Κολμάρ. Περπατώ στο δρόμο δίπλα στο κανάλι για να φθάσω στη Μικρή Βενετία.
Η Μικρή Βενετία είναι τμήμα της πόλης με παραδοσιακά κτήρια στις όχθες του ποταμού Λάουχ. Μουσεία,καθεδρικοί ναοί, αρχιτεκτονικά μνημεία, κοσμούν την πόλη, πληθυσμού 65.000 περίπου κατοίκων όπως έχω προαναφέρει.
Συλλογίζομαι πως από τη μικρή Γαλλία του Στρασβούργου φθάνω σε λίγες ώρες στη μικρή Βενετία του Κολμάρ. Έχουν τον τρόπο τους οι Γάλλοι να σου πλασάρουν το κάθε τι. Και μάλιστα σε μικρό μέγεθος. Όπως τα αρώματα. Μικρή η Γαλλία στο Στρασβούργο, Μικρή και η Βενετία στο Κολμάρ. Τέλος πάντων, ας μη σκέφτομαι και πολύ και ας απολαύσω αυτό που ζω.
Φθάνω στη Μικρή Βενετία. Το θέαμα πράγματι σου κόβει την ανάσα.
Νόμισα ότι το παραμύθι ήταν μόνο στο Στρασβούργο. Αλλά ήταν και εδώ. Έκανα μια βόλτα στο κέντρο της πόλης.
Επέστρεψα στη Μικρή Βενετία και σε ένα κουκλίστικο μαγαζάκι. Η τάρτα φλαμπέ με αλσατικό κρασί με περίμενε.
Έφαγα την τάρτα, ήπια το κρασάκι μου. Έπρεπε όμως να φύγω. Πολύ ωραία η πόλη Κολμάρ. Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος. Σε αυτό το ταξίδι δεν ήρθα για άραγμα.
Δυστυχώς πρέπει να φύγω. Το Eguisheim με περιμένει. Σε αυτό το ταξίδι έπρεπε να αναπαυθώ κάποια στιγμή για λίγες ώρες. Ως ησυχαστήριο κατέφυγα στο Eguisheim. Το θεώρησα καλή ιδέα να ξεκουραστώ στη μέση – περίπου - του ταξιδιού. Άλλωστε το άλλο βράδυ με περίμενε – μακριά βέβαια – η Αμβέρσα με την έντονη ζωή. Έτσι αυτό το βράδυ θα έκανα αποτοξίνωση σε ένα χωριό. Θα έκανα; Μάλλον όχι. Το Eguisheim με περιμένει και είναι κοντά, σε απόσταση μικρότερη των έξι χιλιομέτρων από το δημόσιο parking του Κολμάρ. Πάω προς το parking. Παίρνω το αυτοκίνητο και κατευθύνομαι προς Eguisheim.
Αν είμαι σε κατάλληλη διάθεση το βράδυ θα επιστρέψω για ένα ποτό στο Colmar. Όμως τώρα θα πάω στο Eguisheim. Έχω διαβάσει πολλά για αυτό το κρασοχώρι. Θα είμαι σε ένα χώρο στην πηγή των αλσατικών κρασιών. Πιστεύω ότι θα αναλύσω τα αλσατικά κρασιά. Γνωρίζω ότι δεν είμαι τόσο γευσιγνώστης σε σχέση με τα κρασιά. Εγώ γνωρίζω πολύ καλά τα μαλτ ουίσκι. Όμως τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι και με τα κρασιά. Τα τελευταία μου ταξίδια στη Ρουμανία, Γερμανία, Γαλλία, Ισραήλ, αλλά και σε οινοποιεία στην Ελλάδα αρχίζουν να με κάνουν πιο ειδικό. Θα τα καταφέρω με τα αλσατικά κρασιά; Δεν το γνωρίζω. Πάντως θα το προσπαθήσω. Είμαι ευτυχής! Μπαίνω στο αυτοκίνητο και γκαζώνω. Eguisheim έρχομαι!
Last edited: