varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.472
- Likes
- 7.935
Καθως εδυε ο ηλιος αποχαιρετησαμε το παζαρι του Ασσουαν και πηραμε τον δρομο της επιστροφης προς το ποταμοπλοιο για την τελευταια διανυκτερευση μας σε αυτο. Τι διανυκτερευση δηλαδη? 2.30 τα ξημερωματα ηταν προγραμματισμενο το εγερτηριο, 3.00 θα ερχονταν να μας παραλαβουν με βανακι και 4.00 ειχαμε ραντεβου με το υπολοιπο κονβοι στο σημειο απο το οποιο θα ξεκινουσε η εκδρομη για το Αμπου Σιμπελ.
Φυσικα η υπερενταση δεν με αφησε να κλεισω ματι και ετσι οταν στις 3 παρα κατι εσκασα μυτη στο λομπυ του ποταμοπλοιου ημουν σαν μπαγιατικο μυδι... και φυσικα δεν μπορεσα να αρνηθω την ευγενικη χειρονομια του barista/σερβιτορου να μας κερασει εσπρεσο σε πλαστικα ποτηρακια για τον δρομο.
Η διαδρομη μεσα στη μαυρη νυχτα με την πολη ακομα να κοιμαται ειναι παντα κατι που με συναρπαζει, οποτε κι εδω δεν θα αποτελουσε εξαιρεση. Το βανακι μας ηταν το 2ο που εφτασε στο σημειο εκκινησης της εκδρομης το οποιο ηταν εξω απο ενα στρατιωτικο κτιριο και φυλασσοταν απο ενοπλους... Για να μπορεσεις να πας στο Αμπου Σιμπελ ειναι απαραιτητη προυποθεση η αστυνομικη συνοδεια για λογους ασφαλειας.
Ειχα ομως πλεον αρχισει να εξοικειωνομαι με ολη αυτη την κατασταση της ενοπλης συνοδειας.... Κι εκει που νομιζα πως δεν θα μαζευτει και πολυς κοσμος, δεδομενης της καταστασης στην Αιγυπτο, μεσα στο επομενο μισαωρο εγινε χαμος... απειρα τζιπ και βανακια συνωστιζονταν και προσπαθουσαν να μπουν σε μια σειρα... Οταν επιτελους μαζευτηκαμε ολοι, ενα αστυνομικο οχημα μπηκε επικεφαλης της αυτοκινητοπομπης και κανα 2 αλλα, επισης της αστυνομιας, στο τελος.
Η διαδρομη μεσα στην ερημο ειδικα οταν ανατελει ο ηλιος ειναι μια εμπειρια μοναδικη... Βεβαια, οταν λεμε ερημος δεν εννοουμε πορτοκαλι πουδρα χωρις ιχνος ανθρωπινης παρουσιας... Υπαρχει κανονικα ασφαλτοστρωμενος δρομος (επι του οποιου κινουμασταν), κατα διαστηματα καποιες κεραιες ηλεκτροδοτησης και κανα 2 εργοταξια.
Mετα απο 3,5 περιπου ωρες φτασαμε στο Αμπου Σιμπελ. Αν και μολις 8 παρα το πρωι, ο ηλιος ηταν δυνατος σα να ηταν μεσημερι κι εκανε πολυ ζεστη...Λογικο, αφου το Αμπου Σιμπελ βρισκεται ακομη πιο νοτια απο το Ασσουαν, μια ανασα απο το Σουδαν. Χωρις πολυ καθυστερηση, αποτραβηχτηκαμε απο το υπολοιπο team που μας ειχαν βαλει για να παρακολουθησουμε την οργανωμενη ξεναγηση... Τουριστικους οδηγους ειχαμε, διαβασμα ειχαμε ριξει, την ησυχια μας θελαμε, τον χρονο μας επισης, οποτε την καναμε με ελαφρα...
Το Αμπου Σιμπελ στην ουσια αποτελειται απο 2 ναους, τον ομωνυμο που χτιστηκε προς τιμην του Ραμση Β΄και εναν μικροτερο, αυτον της Αθωρ που χτιστηκε προς τιμην της Νεφερταρί (συζυγου του Ραμση). Και οι 2 ναοι ειναι ακρως επιβλητικοι αλλα ειδικα ο μεγαλος, με τα τεσσερα, κολοσσιαιων διαστασεων, καθιστά αγαλματα στην προσοψη (που απεικονιζαν τον Ραμση), ειναι ενα θεαμα που πραγματικα κοβει την ανασα. Απο την εισοδο του χωρου, μετα τα εκδοτηρια εισητηριων, ακολουθεις ουσιαστικα μια δεξιοστροφη πορεια, και περπατωντας διπλα στη λιμνη Νασερ βλεπεις πρωτα τον μεγαλο ναο και μετα τον μικροτερο. Προσωπικα θεωρω οτι ειναι καλυτερα να ακολουθησεις αριστεροστροφα την πορεια ωστε να δεις πρωτα τον μικρο ναο και μετα τον μεγαλο για να κορυφωθει σταδιακα το δεος που αναμφισβητητα θα νιωσεις. Αν υπαρχει χρονος, αξιζει επισης τον κοπο να παρακολουθησει κανεις και καποια απο τα βιντεο που προβαλλονται σχετικα με το πως ο ναος απο το βουνο οπου αρχικα βρισκοταν μεταφερθηκε στην σημερινη του θεση (που ειναι ενας τεχνητος λοφος) ουτως ωστε να διασωθει το μνημειο απο τη λιμνη Νασερ που απειλουσε να το σκεπασει ολοκληρο.
Αφου χορτασαμε το μνημειο και φουλαραμε τις καρτες μνημης απο τις πολλες φωτογραφιες, επιβιβαστηκαμε παλι στο βανακι και με το ατελειωτο καραβανι οχηματων πηραμε τον δρομο της επιστροφης για το Ασσουαν.
Φυσικα η υπερενταση δεν με αφησε να κλεισω ματι και ετσι οταν στις 3 παρα κατι εσκασα μυτη στο λομπυ του ποταμοπλοιου ημουν σαν μπαγιατικο μυδι... και φυσικα δεν μπορεσα να αρνηθω την ευγενικη χειρονομια του barista/σερβιτορου να μας κερασει εσπρεσο σε πλαστικα ποτηρακια για τον δρομο.
Η διαδρομη μεσα στη μαυρη νυχτα με την πολη ακομα να κοιμαται ειναι παντα κατι που με συναρπαζει, οποτε κι εδω δεν θα αποτελουσε εξαιρεση. Το βανακι μας ηταν το 2ο που εφτασε στο σημειο εκκινησης της εκδρομης το οποιο ηταν εξω απο ενα στρατιωτικο κτιριο και φυλασσοταν απο ενοπλους... Για να μπορεσεις να πας στο Αμπου Σιμπελ ειναι απαραιτητη προυποθεση η αστυνομικη συνοδεια για λογους ασφαλειας.
Ειχα ομως πλεον αρχισει να εξοικειωνομαι με ολη αυτη την κατασταση της ενοπλης συνοδειας.... Κι εκει που νομιζα πως δεν θα μαζευτει και πολυς κοσμος, δεδομενης της καταστασης στην Αιγυπτο, μεσα στο επομενο μισαωρο εγινε χαμος... απειρα τζιπ και βανακια συνωστιζονταν και προσπαθουσαν να μπουν σε μια σειρα... Οταν επιτελους μαζευτηκαμε ολοι, ενα αστυνομικο οχημα μπηκε επικεφαλης της αυτοκινητοπομπης και κανα 2 αλλα, επισης της αστυνομιας, στο τελος.
Η διαδρομη μεσα στην ερημο ειδικα οταν ανατελει ο ηλιος ειναι μια εμπειρια μοναδικη... Βεβαια, οταν λεμε ερημος δεν εννοουμε πορτοκαλι πουδρα χωρις ιχνος ανθρωπινης παρουσιας... Υπαρχει κανονικα ασφαλτοστρωμενος δρομος (επι του οποιου κινουμασταν), κατα διαστηματα καποιες κεραιες ηλεκτροδοτησης και κανα 2 εργοταξια.
Mετα απο 3,5 περιπου ωρες φτασαμε στο Αμπου Σιμπελ. Αν και μολις 8 παρα το πρωι, ο ηλιος ηταν δυνατος σα να ηταν μεσημερι κι εκανε πολυ ζεστη...Λογικο, αφου το Αμπου Σιμπελ βρισκεται ακομη πιο νοτια απο το Ασσουαν, μια ανασα απο το Σουδαν. Χωρις πολυ καθυστερηση, αποτραβηχτηκαμε απο το υπολοιπο team που μας ειχαν βαλει για να παρακολουθησουμε την οργανωμενη ξεναγηση... Τουριστικους οδηγους ειχαμε, διαβασμα ειχαμε ριξει, την ησυχια μας θελαμε, τον χρονο μας επισης, οποτε την καναμε με ελαφρα...
Το Αμπου Σιμπελ στην ουσια αποτελειται απο 2 ναους, τον ομωνυμο που χτιστηκε προς τιμην του Ραμση Β΄και εναν μικροτερο, αυτον της Αθωρ που χτιστηκε προς τιμην της Νεφερταρί (συζυγου του Ραμση). Και οι 2 ναοι ειναι ακρως επιβλητικοι αλλα ειδικα ο μεγαλος, με τα τεσσερα, κολοσσιαιων διαστασεων, καθιστά αγαλματα στην προσοψη (που απεικονιζαν τον Ραμση), ειναι ενα θεαμα που πραγματικα κοβει την ανασα. Απο την εισοδο του χωρου, μετα τα εκδοτηρια εισητηριων, ακολουθεις ουσιαστικα μια δεξιοστροφη πορεια, και περπατωντας διπλα στη λιμνη Νασερ βλεπεις πρωτα τον μεγαλο ναο και μετα τον μικροτερο. Προσωπικα θεωρω οτι ειναι καλυτερα να ακολουθησεις αριστεροστροφα την πορεια ωστε να δεις πρωτα τον μικρο ναο και μετα τον μεγαλο για να κορυφωθει σταδιακα το δεος που αναμφισβητητα θα νιωσεις. Αν υπαρχει χρονος, αξιζει επισης τον κοπο να παρακολουθησει κανεις και καποια απο τα βιντεο που προβαλλονται σχετικα με το πως ο ναος απο το βουνο οπου αρχικα βρισκοταν μεταφερθηκε στην σημερινη του θεση (που ειναι ενας τεχνητος λοφος) ουτως ωστε να διασωθει το μνημειο απο τη λιμνη Νασερ που απειλουσε να το σκεπασει ολοκληρο.
Αφου χορτασαμε το μνημειο και φουλαραμε τις καρτες μνημης απο τις πολλες φωτογραφιες, επιβιβαστηκαμε παλι στο βανακι και με το ατελειωτο καραβανι οχηματων πηραμε τον δρομο της επιστροφης για το Ασσουαν.
Attachments
Last edited:
