underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.712
- Likes
- 11.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Καλωσήρθατε στο Τιρασπόλ
Ο σταθμός των λεωφορείων του Τιρασπόλ βρίσκεται σε μια περιοχή λίγο έξω από την πόλη. Με το που κατέβηκα άρχισα να ψάχνω ανταλλακτήριο συναλλάγματος κι ευτυχώς υπήρχε ένα έξω από το κτίριο. Ως γνωστόν οι Υπερδνειστέριοι χρησιμοποιούν δικό τους νόμισμα, το ρούβλι. Η ισοτιμία πάνω-κάτω στα επίπεδα του μολδαβικού leu. Χαρακτηριστικό των χρημάτων της Υπερδνειστερίας είναι το γεγονός ότι κάποια από τα νομίσματα είναι πλαστικά και χρωματιστά, σαν παιδικά! Ήθελα πολύ να βρω κάποια για σουβενίρ, αλλά δυστυχώς δεν έτυχε. Άλλωστε λίγες μέρες μετά με έκλεψαν στην Οδησσό, οπότε και τα χαρτονομίσματα που είχα κρατήσει έκαναν φτερά.
Είχα καιρό να ταξιδέψω ολομόναχη και συνάμα δίχως δεδομένα internet, οπότε γενικώς στο συγκεκριμένο ταξίδι θυμήθηκα παλιές αγαπημένες εποχές, ρωτώντας κάθε λίγο και λιγάκι οδηγίες από όποιον έβρισκα στο διάβα μου! Με τον προσανατολισμό δεν το έχω! Η πρόκληση βέβαια στο Τιρασπόλ ήταν ότι ελάχιστοι άνθρωποι μιλούσαν αγγλικά σε σχέση με τη Μολδαβία, αλλά και όσοι μιλούσαν το είχαν σε πολύ βασικό επίπεδο. Είχα κατεβάσει στο κινητό κάποιες πληροφορίες σχετικά με την πόλη και τα αξιοθέατα και βάσει αυτών πορευόμουν. Γενικά τις πρώτες στιγμές σε ένα νέο μέρος κινούμαι με προσοχή και βάζω σημάδια παντού, μετά από λίγο βέβαια αφήνομαι και το απολαμβάνω!
Λίγο έξω από το σταθμό μια παρέα από ηλικιωμένες κυρίες καθόταν και συζητούσε καλοδιάθετα. Άρχισα να ρωτάω οδηγίες για το κέντρο, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του σώματος και έσπευσαν να βοηθήσουν! Μιλούσαν ασταμάτητα στα ρώσικα, με ελάχιστη νοηματική κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα έναν ατέρμονο διάλογο. Το μόνο που κατάλαβα ήταν ότι το κέντρο ήταν μακριά, ότι δεν υπήρχε λεωφορείο και πως η κατεύθυνση ήταν προς τα δεξιά! Ξεκίνησα λοιπόν, με έναν ελαφρώς μουντό και συννεφιασμένο καιρό και μια εξαιρετική θερμοκρασία για περπάτημα-μέσα Μαϊου γαρ!
Η περιήγηση άρχισε από το Πάρκο Κιρόβ, στο οποίο έχει χτιστεί μια όμορφη ρώσικη εκκλησία. Γενικά το Τιρασπόλ έχει πολύ πράσινο και αποτελεί μια ιδιαίτερα ευχάριστη και εύκολη πόλη για χαλαρό περπάτημα.
Από το πάρκο ξεκινά η οδός Λένιν, η οποία κατηφορίζει προς το κέντρο και την οδό 25ης Οκτωβρίου, την κεντρικότερη λεωφόρο της πόλης.
Η απόσταση δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο άφησαν να εννοηθεί οι κυριούλες στο σταθμό, αποτελεί όμως χαρακτηριστικό των κατοίκων μικρότερων πόλεων να "μετράνε" αλλιώς τις έννοιες του μακριά-κοντά. Αλλιώς λογίζονται τα 20 λεπτά περπάτημα στο κέντρο της Αθήνας, αλλιώς στα Γιάννενα ή το Τιρασπόλ! Κοντά στο πάρκο Κιρόβ βρίσκεται και το εργοστάσιο Kvint, το οποίο παράγει ένα περίφημο υψηλής ποιότητας κονιάκ!
Το Τιρασπόλ, πριν φτάσει κανείς στο κέντρο του, δε διαφέρει ιδιαίτερα από μια οποιαδήποτε πόλη της πρώην ΕΣΣΔ ή του ανατολικού μπλοκ γενικότερα. Μεγάλοι και άνετοι δρόμοι, κυριλλικό αλφάβητο, εκκλησίες, μεγάλα κτίρια και οικοδομικά τετράγωνα. Η "αποκάλυψη" λαμβάνει χώρα όταν προσεγγίσει πια κάποιος την οδό 25ης Οκτωβρίου, όπου νιώθεις ότι περπατάς σε σκηνικό ταινίας εποχής Ψυχρού Πολέμου! Πολύ άγαλμα, πολύ σημαία, πολλές επιγραφές, πολλά μνημεία! Και πολλή τάξη! Και πολλή ανοικοδόμηση. Κι όλα μεγάλα, επιβλητικά, τεράστια! Θυμήθηκα λίγο την εντύπωση που μου είχαν κάνει τα μεγέθη, τα αγάλματα και το σοβιετικό στοιχείο προ τετραετίας στο Μπισκέκ του Κιργιστάν, απλά στο Τιρασπόλ τα πάντα ήταν ακόμα πιο πομπώδη!
Η όλη ατμόσφαιρα γίνεται ακόμα πιο έντονη προσεγγίζοντας το Δημαρχείο (ή Σπίτι των Σοβιετικών), στο οποίο δεσπόζει μια προτομή του Λένιν, ο οποίος σαν κάπως στραβωμένος να φαίνεται, σα να μην εγκρίνει πολύ την έκβαση των πραγμάτων.
Στο πλάι φωτογραφίες ένδοξων κατοίκων του Τιρασπόλ και στοιχεία για τις ζωές τους.
Κατέληξα μπροστά στο πανεπιστήμιο της χώρας, η ύπαρξη του οποίου ομολογώ ότι με παραξένεψε. Άρχισα να κάνω σκέψεις του στυλ "άραγε αυτά τα πτυχία αναγνωρίζονται πουθενά;".
Στάθηκα λίγο να ξεκουραστώ και να συνεχίσω έπειτα τη βόλτα μου. Κι εκεί που κοιτούσα δεξιά-αριστερά να δω προς τα πού είναι ο δρόμος για το περίφημο κυβερνητικό κτίριο με το τεράστιο άγαλμα του Λένιν, μια κοπελίτσα με πλησίασε ρωτώντας με "Hi! Can I help you?".
Ο σταθμός των λεωφορείων του Τιρασπόλ βρίσκεται σε μια περιοχή λίγο έξω από την πόλη. Με το που κατέβηκα άρχισα να ψάχνω ανταλλακτήριο συναλλάγματος κι ευτυχώς υπήρχε ένα έξω από το κτίριο. Ως γνωστόν οι Υπερδνειστέριοι χρησιμοποιούν δικό τους νόμισμα, το ρούβλι. Η ισοτιμία πάνω-κάτω στα επίπεδα του μολδαβικού leu. Χαρακτηριστικό των χρημάτων της Υπερδνειστερίας είναι το γεγονός ότι κάποια από τα νομίσματα είναι πλαστικά και χρωματιστά, σαν παιδικά! Ήθελα πολύ να βρω κάποια για σουβενίρ, αλλά δυστυχώς δεν έτυχε. Άλλωστε λίγες μέρες μετά με έκλεψαν στην Οδησσό, οπότε και τα χαρτονομίσματα που είχα κρατήσει έκαναν φτερά.
Είχα καιρό να ταξιδέψω ολομόναχη και συνάμα δίχως δεδομένα internet, οπότε γενικώς στο συγκεκριμένο ταξίδι θυμήθηκα παλιές αγαπημένες εποχές, ρωτώντας κάθε λίγο και λιγάκι οδηγίες από όποιον έβρισκα στο διάβα μου! Με τον προσανατολισμό δεν το έχω! Η πρόκληση βέβαια στο Τιρασπόλ ήταν ότι ελάχιστοι άνθρωποι μιλούσαν αγγλικά σε σχέση με τη Μολδαβία, αλλά και όσοι μιλούσαν το είχαν σε πολύ βασικό επίπεδο. Είχα κατεβάσει στο κινητό κάποιες πληροφορίες σχετικά με την πόλη και τα αξιοθέατα και βάσει αυτών πορευόμουν. Γενικά τις πρώτες στιγμές σε ένα νέο μέρος κινούμαι με προσοχή και βάζω σημάδια παντού, μετά από λίγο βέβαια αφήνομαι και το απολαμβάνω!
Λίγο έξω από το σταθμό μια παρέα από ηλικιωμένες κυρίες καθόταν και συζητούσε καλοδιάθετα. Άρχισα να ρωτάω οδηγίες για το κέντρο, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του σώματος και έσπευσαν να βοηθήσουν! Μιλούσαν ασταμάτητα στα ρώσικα, με ελάχιστη νοηματική κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα έναν ατέρμονο διάλογο. Το μόνο που κατάλαβα ήταν ότι το κέντρο ήταν μακριά, ότι δεν υπήρχε λεωφορείο και πως η κατεύθυνση ήταν προς τα δεξιά! Ξεκίνησα λοιπόν, με έναν ελαφρώς μουντό και συννεφιασμένο καιρό και μια εξαιρετική θερμοκρασία για περπάτημα-μέσα Μαϊου γαρ!
Η περιήγηση άρχισε από το Πάρκο Κιρόβ, στο οποίο έχει χτιστεί μια όμορφη ρώσικη εκκλησία. Γενικά το Τιρασπόλ έχει πολύ πράσινο και αποτελεί μια ιδιαίτερα ευχάριστη και εύκολη πόλη για χαλαρό περπάτημα.
Από το πάρκο ξεκινά η οδός Λένιν, η οποία κατηφορίζει προς το κέντρο και την οδό 25ης Οκτωβρίου, την κεντρικότερη λεωφόρο της πόλης.
Η απόσταση δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο άφησαν να εννοηθεί οι κυριούλες στο σταθμό, αποτελεί όμως χαρακτηριστικό των κατοίκων μικρότερων πόλεων να "μετράνε" αλλιώς τις έννοιες του μακριά-κοντά. Αλλιώς λογίζονται τα 20 λεπτά περπάτημα στο κέντρο της Αθήνας, αλλιώς στα Γιάννενα ή το Τιρασπόλ! Κοντά στο πάρκο Κιρόβ βρίσκεται και το εργοστάσιο Kvint, το οποίο παράγει ένα περίφημο υψηλής ποιότητας κονιάκ!
Το Τιρασπόλ, πριν φτάσει κανείς στο κέντρο του, δε διαφέρει ιδιαίτερα από μια οποιαδήποτε πόλη της πρώην ΕΣΣΔ ή του ανατολικού μπλοκ γενικότερα. Μεγάλοι και άνετοι δρόμοι, κυριλλικό αλφάβητο, εκκλησίες, μεγάλα κτίρια και οικοδομικά τετράγωνα. Η "αποκάλυψη" λαμβάνει χώρα όταν προσεγγίσει πια κάποιος την οδό 25ης Οκτωβρίου, όπου νιώθεις ότι περπατάς σε σκηνικό ταινίας εποχής Ψυχρού Πολέμου! Πολύ άγαλμα, πολύ σημαία, πολλές επιγραφές, πολλά μνημεία! Και πολλή τάξη! Και πολλή ανοικοδόμηση. Κι όλα μεγάλα, επιβλητικά, τεράστια! Θυμήθηκα λίγο την εντύπωση που μου είχαν κάνει τα μεγέθη, τα αγάλματα και το σοβιετικό στοιχείο προ τετραετίας στο Μπισκέκ του Κιργιστάν, απλά στο Τιρασπόλ τα πάντα ήταν ακόμα πιο πομπώδη!
Η όλη ατμόσφαιρα γίνεται ακόμα πιο έντονη προσεγγίζοντας το Δημαρχείο (ή Σπίτι των Σοβιετικών), στο οποίο δεσπόζει μια προτομή του Λένιν, ο οποίος σαν κάπως στραβωμένος να φαίνεται, σα να μην εγκρίνει πολύ την έκβαση των πραγμάτων.
Στο πλάι φωτογραφίες ένδοξων κατοίκων του Τιρασπόλ και στοιχεία για τις ζωές τους.
Κατέληξα μπροστά στο πανεπιστήμιο της χώρας, η ύπαρξη του οποίου ομολογώ ότι με παραξένεψε. Άρχισα να κάνω σκέψεις του στυλ "άραγε αυτά τα πτυχία αναγνωρίζονται πουθενά;".
Στάθηκα λίγο να ξεκουραστώ και να συνεχίσω έπειτα τη βόλτα μου. Κι εκεί που κοιτούσα δεξιά-αριστερά να δω προς τα πού είναι ο δρόμος για το περίφημο κυβερνητικό κτίριο με το τεράστιο άγαλμα του Λένιν, μια κοπελίτσα με πλησίασε ρωτώντας με "Hi! Can I help you?".
