silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.328
- Likes
- 3.467
- Επόμενο Ταξίδι
- Σικελία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Bali (I)
Βγαίνοντας απτο αεροδρόμιο συναντήσαμε αυτό για το οποίο μας είχαν όλοι προειδοποιήσει. Ένα σμήνος ανθρώπων μας τη πέσαν ταυτόχρονα , ή για να πάρουμε το ταξί τους είτε για να αλλάξουμε τα χρήματα μας. "Μην κουράζεστε παιδιά, θα πάω καρφί στο επίσημο γραφείο των ταξιτζήδων του αεροδρομίου" ... Εκεί λοιπόν, ήταν η πρώτη φορά που με έκλεψαν στο Μπαλί.
Του δίνω (βλακωδώς) το χαρτί του Booking με την διεύθυνση, το κοιτάει ο "βρωμάει απο μακριά οτι είμαι λαμόγιο" "υπεύθυνος" .... - 300000 αποκρίνεται
- Κάτσε ρε φιλαράκι, στον πίνακα λέει για Ubud είναι 250000
- Εεε, εσείς δεν μένετε κεντρο κεντρο άλλα απόκεντρο ... οπότε είναι extra διαδρομή κ είναι +50000 .. αποκρίνεται ενώ ταυτόχρονα μου ετοιμάζει το εισητήριο μου
Φυσικά ο τύπος ΔΕΝ είχε ιδέα που βρίσκεται το κατάλυμα μας .. εν τέλει, αυτό ήταν ΠΡΙΝ το κέντρο του Ubud συνεπώς έπρεπε να πληρώσουμε (θεωρητικά) λιγότερα αν ίσχυαν όλα αυτά !! Φυσικά στο Μπαλί δεν αυτά δεν έχουν σημασία, ισχύει ΜΟΝΟΝ το "ο πιο καπάτσος και καλύτερος διαπραγματευτής κερδίζει" !!
Μπαίνουμε λοιπόν στο παμπάλαιο ταξί με έναν νεαρούλη ο οποίος δεν σταμάτησε στιγμή να χαμογελά και ξεκινήσαμεεεεεε ... Εκεί λοιπόν που πάει το αμάξι, κάπου κλωτσάει, κάπου μαγκώνει, κάπου δεν τη παλεύει ρε παιδί μου.
- "Φιλαράκι πως το βλέπεις το όχημα, θα μας φτάσει μέχρι το Ubud ή να κατεβούμε να σπρώξουμε .. είμαι και λίγο πιασμένος απτις θεόστενες θέσεις της AirAsia, δεν θα το κάνω κ ζήτημα" ...
- "Dont worry " μου λέει και αρχίζει τα τηλέφωνα ... - "Εε αφου το λές εσύ" ...
Το αμάξι βέβαια δεν τραβούσε με τίποτα. Ήταν θέμα χρόνου --- ο μαγκάκος συνέχιζε να μιλάει ανελειπώς στο τηλ. και κάποια στιγμή στρίβει σε ένα σπίτι. Να φτάσαμε , λέω, αποκλείεται.
Ξάφνου εμφανίζεται ένα άλλο αυτοκίνητο, καινούριο, μεγάλο και ένας άλλος συμπαθής Μπαλινεζούλης --- " Φορτώστε !!!" -- Για πότε αλλάξαμε αυτοκίνητα, χαμπάρι δεν πήρα.
'Οντας πλέον στο καινούριο, ευρύχωρο και άνετο αυτοκίνητο, ο νέος οδηγός, εμφανώς πιο περπατημένος απτον προηγούμενο, μας αρχίζει στο μπλα μπλα
Με πολύ καλά αγγλικά και ευχέρεια λόγου, μας εξήγησε οτι το προηγούμενο παλικαράκι ήταν ο αδερφός του και οτι .... "Αυτά συμβαίνουν στο Μπαλί !!!" .. Dont worry , δεν θα σας παρεξηγήσουμε
Στην περίπου μια ώρα που διήρκησε η διαδρομή, ο τυπάκος είχε καταφέρει να μας γίνει ιδιαίτερα συμπαθής, ευγενικός, ομιλητικός, με χιούμορ και αρκετές γνώσεις για τον τόπο του άλλα και για τον κόσμο, παρόλο που δεν πήγε ποτε πουθενά εκτος του νησιού. Ντάξει, ξέρει να χρησιμοποιεί το Google σκέφτηκα ... Όταν πλησιάζαμε βέβαια, άρχισε να μας πλασάρει αυτο που ήθελε να πετύχει. Τι ήταν αυτό ? Μα φυσικά, να τον αγκαζάρουμε τις υπόλοιπες μέρες ώστε να αποτελέσει τον ημερήσιο οδηγό μας στο Μπαλί. Και ομολογώ οτι ο τρόπος του και η φυσιογνωμία του γενικότερα τον έκαναν ιδιαίτερα συμπαθή. Επιφυλαχθήκαμε να απαντήσουμε την επόμενη μέρα και πήραμε το τηλ του.
Ένα πράγμα που μας έκανε τρομερή εντύπωση με τη διαδρομή, ήταν οτι ήταν αδύνατο να διαχωρίσεις τα χωριά μεταξύ τους. Σε ΟΛΟ το μήκος του δρόμου υπήρχαν σπίτια, μαγαζιά, σπίτια .. δεν υπήρχε ένα κομμάτι να έχει μονο δρόμο ώστε να ξέρεις και εσυ οτι το χωριό τελείωσε. Ειλικρινά απτο Denpasar που ήταν το αεροδρόμιο μεχρι το Ubud μου φάνηκε ένας τεράστιος ατελείωτος οικισμός
Με τα πολλά φθάσαμε το βραδάκι στο Pondok Oka όπου θα περνούσαμε τα επόμενα 5 βράδυα μας. Ο συμπαθής Agung μας υποδέχθηκε εγκάρδια και μας προέτρεψε να πάμε σύντομα για φαγητό. Εεε, οκ λέμε εμείς, κάτσε να κάνουμε ένα μπανάκι και πάμε. "Ναι μην αργήσετε όμως εεεε" αποκρίθηκε ξανα ... Εντάξει μωρε, εμείς Ελληνάρες, και 12 το βράδυ να φάμε δεν τρέχει τίποτα
Ξεκινάμε που λέτε την πρώτη βόλτα μας στο Ubud. Το σπίτι που μέναμε ήταν κανα 15-20 λεπτά απτο υποτιθέμενο κέντρο. Λέμε πάμε τη βόλτα μας, να μαρκάρουμε οτι μας αρέσει και μετά καθόμαστε μωρε ... χαλαρά, δε θέλω βιασύνες, διακοπές είμαστε !!!
Πράγματι ξεκινάμε, προχωράμε, σκοτάδι, κόσμος πουθενά, κάτι μηχανάκια πηγαινοέρχοταν, πεζοδρόμια ανύπαρκτα, οι οικισμοί φτωχικοί και σαν παρατημένοι ένα πράγμα, γενικώς αν πας απροετοίμαστος, σε πιάνει μια κατάθλιψη απτην πρώτη εικόνα. Δεν πτοούμαστε, θα κρίνουμε αύριο με το φώς του ήλιου. Ααααα, να ένα ωραίο εστιατόριο ... μπαίνουμε , καθόμαστε, έρχετε η κοπελίτσα, παραγγέλνουμε ..."Εεεεε, sorry , υπάρχει ειδικο μενού για τέτοια ώρα, το late night menu !!!" .. κοιτάμε τα ρολόγια, 10:00 -- ντάξει δεν το λές και αργά (στην Ελλάδα)
Φεύγουμε , λέμε πάμε παρακάτω θα βρούμε. Δρόμο πέρνουμε, δρόμο αφήνουμε , ΤΙΠΟΤΑ, όλα κλειστά Κουραστήκαμε και μεις να περπατάμε, λέμε κομμάτια να γίνει, ας φάμε στο late night. Μόνο που όταν φτάσαμε, το late night ήταν very very late και συνεπώς closed !!!!
Και τώρα ? Δεν τη βγάζουμε με τίποτα τη νύχτα λέμε, ουτε μπισκότα δεν είχαμε -- Εκεί που ήμαστε στη μέση του δρόμου απεγνωσμένοι, σκάει ένα βανάκι, και ένας πιτσιρικάς μας φωνάζει ... "Ψάχνετε ταξί ?? " ---- Τον αρπάζουμε απτα μούτρα, και του αναθέτουμε αποστολή ... ΒΡΕΣ ΜΑΣ ΦΑΪ --- οτιδήποτε , οπουδήποτε --- ΠΕΙΝΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
Ψάχνει απο δω, ψάχνει απο κει, στρίβει εδώ, μπαίνει απο κει, τζίφος, μου λέει μια ελπίδα έχουμε, θα σας πάω σε ένα local ταχυφαγείο, δεν πάνε ξένοι, δεν είανι και πολύ σόι .... Μας τα μασούσε ο μικρός, άλλα εμείς αποφασίσαμε να το ρισκάρουμε
Φθάνουμε λοιπόν σε ένα στενό, το αντικρύζουμε , κοιταζόμαστε, λέμε "θα το τολμήσουμε !!!!"
Κάνουμε και μια συμφωνία με τον νεαρό ταξιτζή, να κάτσει στο τζιπ να μας περιμένει και μετα να μας πάει και σπίτι, όλα αυτά για 50000.
Μπαίνουμε λοιπόν στη γιάφκα .. εεεε ... στη ταβέρνα, σκάει ο ράσταμαν σερβιτόρος-μάγειρας-ιδιοκτήτης και μας δείχνει τη πραμάτεια. Μερικά ψάρια και καλαμάρια και ασορτί ρύζι και λαχανικά. Το ρύζι μάλιστα το είχε σε βαρέλι !!!
Φέρε ρε φιλάρα, φέρε οτι έχεις ---- Έχουμε και λέμε λοιπό, ένα ψάρι , δυο καλαμάρια, 2 κούπες ρύζι και δυο κούπες λαχανικά, καταβροχθήστηκαν σε χρόνο dt --- απο γεύση .. δε θυμάμαι
Απο τιμή ---- 3 (τρία) ευρώ !!!!
Tips
Βγαίνοντας απτο αεροδρόμιο συναντήσαμε αυτό για το οποίο μας είχαν όλοι προειδοποιήσει. Ένα σμήνος ανθρώπων μας τη πέσαν ταυτόχρονα , ή για να πάρουμε το ταξί τους είτε για να αλλάξουμε τα χρήματα μας. "Μην κουράζεστε παιδιά, θα πάω καρφί στο επίσημο γραφείο των ταξιτζήδων του αεροδρομίου" ... Εκεί λοιπόν, ήταν η πρώτη φορά που με έκλεψαν στο Μπαλί.
Του δίνω (βλακωδώς) το χαρτί του Booking με την διεύθυνση, το κοιτάει ο "βρωμάει απο μακριά οτι είμαι λαμόγιο" "υπεύθυνος" .... - 300000 αποκρίνεται
- Κάτσε ρε φιλαράκι, στον πίνακα λέει για Ubud είναι 250000
- Εεε, εσείς δεν μένετε κεντρο κεντρο άλλα απόκεντρο ... οπότε είναι extra διαδρομή κ είναι +50000 .. αποκρίνεται ενώ ταυτόχρονα μου ετοιμάζει το εισητήριο μου
Φυσικά ο τύπος ΔΕΝ είχε ιδέα που βρίσκεται το κατάλυμα μας .. εν τέλει, αυτό ήταν ΠΡΙΝ το κέντρο του Ubud συνεπώς έπρεπε να πληρώσουμε (θεωρητικά) λιγότερα αν ίσχυαν όλα αυτά !! Φυσικά στο Μπαλί δεν αυτά δεν έχουν σημασία, ισχύει ΜΟΝΟΝ το "ο πιο καπάτσος και καλύτερος διαπραγματευτής κερδίζει" !!
Μπαίνουμε λοιπόν στο παμπάλαιο ταξί με έναν νεαρούλη ο οποίος δεν σταμάτησε στιγμή να χαμογελά και ξεκινήσαμεεεεεε ... Εκεί λοιπόν που πάει το αμάξι, κάπου κλωτσάει, κάπου μαγκώνει, κάπου δεν τη παλεύει ρε παιδί μου.
- "Φιλαράκι πως το βλέπεις το όχημα, θα μας φτάσει μέχρι το Ubud ή να κατεβούμε να σπρώξουμε .. είμαι και λίγο πιασμένος απτις θεόστενες θέσεις της AirAsia, δεν θα το κάνω κ ζήτημα" ...
- "Dont worry " μου λέει και αρχίζει τα τηλέφωνα ... - "Εε αφου το λές εσύ" ...
Το αμάξι βέβαια δεν τραβούσε με τίποτα. Ήταν θέμα χρόνου --- ο μαγκάκος συνέχιζε να μιλάει ανελειπώς στο τηλ. και κάποια στιγμή στρίβει σε ένα σπίτι. Να φτάσαμε , λέω, αποκλείεται.
Ξάφνου εμφανίζεται ένα άλλο αυτοκίνητο, καινούριο, μεγάλο και ένας άλλος συμπαθής Μπαλινεζούλης --- " Φορτώστε !!!" -- Για πότε αλλάξαμε αυτοκίνητα, χαμπάρι δεν πήρα.
'Οντας πλέον στο καινούριο, ευρύχωρο και άνετο αυτοκίνητο, ο νέος οδηγός, εμφανώς πιο περπατημένος απτον προηγούμενο, μας αρχίζει στο μπλα μπλα
Με πολύ καλά αγγλικά και ευχέρεια λόγου, μας εξήγησε οτι το προηγούμενο παλικαράκι ήταν ο αδερφός του και οτι .... "Αυτά συμβαίνουν στο Μπαλί !!!" .. Dont worry , δεν θα σας παρεξηγήσουμε
Στην περίπου μια ώρα που διήρκησε η διαδρομή, ο τυπάκος είχε καταφέρει να μας γίνει ιδιαίτερα συμπαθής, ευγενικός, ομιλητικός, με χιούμορ και αρκετές γνώσεις για τον τόπο του άλλα και για τον κόσμο, παρόλο που δεν πήγε ποτε πουθενά εκτος του νησιού. Ντάξει, ξέρει να χρησιμοποιεί το Google σκέφτηκα ... Όταν πλησιάζαμε βέβαια, άρχισε να μας πλασάρει αυτο που ήθελε να πετύχει. Τι ήταν αυτό ? Μα φυσικά, να τον αγκαζάρουμε τις υπόλοιπες μέρες ώστε να αποτελέσει τον ημερήσιο οδηγό μας στο Μπαλί. Και ομολογώ οτι ο τρόπος του και η φυσιογνωμία του γενικότερα τον έκαναν ιδιαίτερα συμπαθή. Επιφυλαχθήκαμε να απαντήσουμε την επόμενη μέρα και πήραμε το τηλ του.
Ένα πράγμα που μας έκανε τρομερή εντύπωση με τη διαδρομή, ήταν οτι ήταν αδύνατο να διαχωρίσεις τα χωριά μεταξύ τους. Σε ΟΛΟ το μήκος του δρόμου υπήρχαν σπίτια, μαγαζιά, σπίτια .. δεν υπήρχε ένα κομμάτι να έχει μονο δρόμο ώστε να ξέρεις και εσυ οτι το χωριό τελείωσε. Ειλικρινά απτο Denpasar που ήταν το αεροδρόμιο μεχρι το Ubud μου φάνηκε ένας τεράστιος ατελείωτος οικισμός
Με τα πολλά φθάσαμε το βραδάκι στο Pondok Oka όπου θα περνούσαμε τα επόμενα 5 βράδυα μας. Ο συμπαθής Agung μας υποδέχθηκε εγκάρδια και μας προέτρεψε να πάμε σύντομα για φαγητό. Εεε, οκ λέμε εμείς, κάτσε να κάνουμε ένα μπανάκι και πάμε. "Ναι μην αργήσετε όμως εεεε" αποκρίθηκε ξανα ... Εντάξει μωρε, εμείς Ελληνάρες, και 12 το βράδυ να φάμε δεν τρέχει τίποτα
Ξεκινάμε που λέτε την πρώτη βόλτα μας στο Ubud. Το σπίτι που μέναμε ήταν κανα 15-20 λεπτά απτο υποτιθέμενο κέντρο. Λέμε πάμε τη βόλτα μας, να μαρκάρουμε οτι μας αρέσει και μετά καθόμαστε μωρε ... χαλαρά, δε θέλω βιασύνες, διακοπές είμαστε !!!
Πράγματι ξεκινάμε, προχωράμε, σκοτάδι, κόσμος πουθενά, κάτι μηχανάκια πηγαινοέρχοταν, πεζοδρόμια ανύπαρκτα, οι οικισμοί φτωχικοί και σαν παρατημένοι ένα πράγμα, γενικώς αν πας απροετοίμαστος, σε πιάνει μια κατάθλιψη απτην πρώτη εικόνα. Δεν πτοούμαστε, θα κρίνουμε αύριο με το φώς του ήλιου. Ααααα, να ένα ωραίο εστιατόριο ... μπαίνουμε , καθόμαστε, έρχετε η κοπελίτσα, παραγγέλνουμε ..."Εεεεε, sorry , υπάρχει ειδικο μενού για τέτοια ώρα, το late night menu !!!" .. κοιτάμε τα ρολόγια, 10:00 -- ντάξει δεν το λές και αργά (στην Ελλάδα)
Φεύγουμε , λέμε πάμε παρακάτω θα βρούμε. Δρόμο πέρνουμε, δρόμο αφήνουμε , ΤΙΠΟΤΑ, όλα κλειστά
Κουραστήκαμε και μεις να περπατάμε, λέμε κομμάτια να γίνει, ας φάμε στο late night. Μόνο που όταν φτάσαμε, το late night ήταν very very late και συνεπώς closed !!!!Και τώρα ? Δεν τη βγάζουμε με τίποτα τη νύχτα λέμε, ουτε μπισκότα δεν είχαμε -- Εκεί που ήμαστε στη μέση του δρόμου απεγνωσμένοι, σκάει ένα βανάκι, και ένας πιτσιρικάς μας φωνάζει ... "Ψάχνετε ταξί ?? " ---- Τον αρπάζουμε απτα μούτρα, και του αναθέτουμε αποστολή ... ΒΡΕΣ ΜΑΣ ΦΑΪ --- οτιδήποτε , οπουδήποτε --- ΠΕΙΝΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
Ψάχνει απο δω, ψάχνει απο κει, στρίβει εδώ, μπαίνει απο κει, τζίφος, μου λέει μια ελπίδα έχουμε, θα σας πάω σε ένα local ταχυφαγείο, δεν πάνε ξένοι, δεν είανι και πολύ σόι .... Μας τα μασούσε ο μικρός, άλλα εμείς αποφασίσαμε να το ρισκάρουμε
Φθάνουμε λοιπόν σε ένα στενό, το αντικρύζουμε , κοιταζόμαστε, λέμε "θα το τολμήσουμε !!!!"
Κάνουμε και μια συμφωνία με τον νεαρό ταξιτζή, να κάτσει στο τζιπ να μας περιμένει και μετα να μας πάει και σπίτι, όλα αυτά για 50000.
Μπαίνουμε λοιπόν στη γιάφκα .. εεεε ... στη ταβέρνα, σκάει ο ράσταμαν σερβιτόρος-μάγειρας-ιδιοκτήτης και μας δείχνει τη πραμάτεια. Μερικά ψάρια και καλαμάρια και ασορτί ρύζι και λαχανικά. Το ρύζι μάλιστα το είχε σε βαρέλι !!!
Φέρε ρε φιλάρα, φέρε οτι έχεις ---- Έχουμε και λέμε λοιπό, ένα ψάρι , δυο καλαμάρια, 2 κούπες ρύζι και δυο κούπες λαχανικά, καταβροχθήστηκαν σε χρόνο dt --- απο γεύση .. δε θυμάμαι
Απο τιμή ---- 3 (τρία) ευρώ !!!!
Tips
- Στο αεροδρόμιο αποφύγετε τους γνωστούς ντελάληδες και απευθυνθείτε στο γραφείο των taxi --- Εκεί ΜΗΝ μπείτε σε καμία διαπραγμάτευση, αναφέρετε το χωριό που θέλετε να πάτε και δώστε ΟΤΙ λέει ο πίνακας που είναι αναρτημένος πίσω απτον ταμία. Ούτε ερωτήσεις για διευθύνσεις ούτε τίποτα. Αφήστε τα για μέσα στο ταξί
- Η αναλογία στα ανταλλακτήρια ήταν πάρα πολύ καλή, αυτό οφείλετε βέβαια και στο γεγονός πως είναι ΠΑΡΑ πολλά. Όσο πιο μακριά απτο κέντρο, τόσο καλύτερη αναλογία
- Στο Ubud μην κάνετε το λάθος και βγείτε για φαγητό μετά τις 10. 8-9 η ενδεδειγμένη ώρα
- Η τιμή των ταξί εντος του χωριού είναι συγκεκριμένη, κάτι σαν πλαφόν. Φυσικά οι ταξιτζήδες ζητάνε παραπάνω. Αν δεν δεχθούν, απλά σηκωθείτε να φύγετε. Κατά 99,99 % θα σας φωνάξουν πίσω, αλλιώς θα σας βρούν οι επόμενοι. Ρωτήστε εκεί που μένετε να σας πούν
- By the way, η αναλογία την εποχή του ταξιδιού μας ήταν πάνω-κάτω 1€ = 15000 IDR
- ΜΗΝ κρίνετε το Ubud απο την πρώτη μέρα ...
Last edited:
