Ινδονησία Μαλαισία Σιγκαπούρη Απο δω κ απο κει στη Ν.Α. Ασία

[silversurfer]

Σιγκαπούρη (ΙΙ)

Το πρωί που σηκώθηκα για τουαλέτα ήταν ακόμα 08:30, εντάξει λέω πολύ νωρίς, ας κοιμηθούμε λίγο ακόμα. Θα ορκιζόμουν οτι πέρασαν μόλις 15 λεπτά όταν χτύπησε η πόρτα του δωματίου. Room service λέει το παλικάρι, καλά ρε φιλαράκι πρωί πρωί με την αυγή κάνετε εδώ καθαρισμό δωματίου, ασε δυο πετσέτες και φύγε, κοιμόμαστε λέμε --- πράγμα που έπραξε γελώντας ... μα καλά τόσο αστείος του φαίνομαι, τι γελάει και ξαναγελάει αυτός. Ας την πέσω καμιά ωρίτσα ακόμα να κοιμηθώ γιατί σήμερα έχουμε να επισκεφθούμε ένα σωρό πράγματα. (Ναι, δε λέω ...)

Ξανανοίγω τα μάτια μου μετά απο λίγο και βλέπω .... ΤΙ ΝΑ ΔΩ .. 15:30 !!!! Ξύπνα λέμε, ξύπνα, πάει θα χάσουμε τη μέρα μας. Κάτι ήξερε και ο καμαρώτος που χασκογελούσε με μας τους κοιμήσηδες. Παρόλο που μας χάλασε εντελώς το πρόγραμμα, αυτόν τον ύπνο τον χρειαζόμασταν μετά την ταλαιπωρία του ταξιδιού και του αεροπλάνου. Βγαίνουμε λοιπόν απτο ξενοδοχείο και πρώτη στάση ένα φαγάδικο στην chinatown να φάμε κάτι και να πιούμε ενα φραπεδάκι να ανοίξει το μάτι μας (καφέ φέραμε μαζί μας απο Ελλάδα εννοείται). Οι εικόνες στο μενού για τα κινέζικα πιάτα μας έκανε να πιστέψουμε οτι τα παντελώς άγνωστα γλυκίσματα/κέικ/τάρτες/ κάτι τέλος πάντων θα ήταν λιχουδιές. Διαψευστήκαμε οικτρά, απλά ΔΕΝ τρωγόταν (μας τα σέρβιραν και με ξυλάκια πανάθεμά τους και γελούσαν κάτι γεροκινέζοι βλέποντας μας να ταλαιπωρούμαστε). Έλα, έλα σήκω να πάμε να φάμε κανα δυτικό πρωινό της προκοπής, δεν είμαστε εμείς (ακόμα) για τέτοια ...

Πρώτη (και μοναδική στάση , η Orchard Rd. Η Σιγκαπούρη δεν φημίζεται για την κουλτούρα και την πολιτιστική της κληρονομιά -- αντίθετα όντας ένα απτα μεγαλύτερα λιμάνια του πλανήτη αποτελεί το οικονομικό κέντρο της Ασίας με οτι αυτό συνεπάγεται για την κουλτούρα των πολιτών, τους ρυθμούς ζωής και τις εντυπωσιακές κατασκευές. Μας τα έλεγε ο φίλος μου ο Α. άλλα πρέπει να δεις και με τα μάτια σου για να αντιληφθείς. Η Orchard Rd είναι λοιπόν ο εμπορικός δρόμος της Σιγκαπούρης. Κάτι σαν τη 5th Avenue της ΝΥ , την Oxford Str. του Λονδίνου, την Τσιμισκή της Σαλονίκης ρε παιδί μου για να καταλαβαινόμαστε. Μόνο που καμία απτις προαναφερθείσες δεν φθάνει σε πλούτο και χλίδα την Orchard Rd της Σιγκαπούρης (ναι, ουτε καν η Τσιμισκή !!!)

Εντυπωσιακά κτίσματα τα οποία φιλοξενούν εμπορικά κέντρα τα οποία είναι οργανωμένα σε levels. Στα υπέργεια levels (ισόγειο και πάνω) συνήθως τα πιο ακριβά και κυριλέ brands. Πιο κάτω, τα καταστήματα του λαού άλλα και foοd courts άλλα και υπόγειες διαβάσεις οι οποίες συνδέουν το ένα mall με το επόμενο άλλα και το μετρο. Ο Α. μου είπε οτι μπορείς να διασχίσεις σχεδόν όλη την Orchard υπογείως !!! Απίστευτες κατασκευές και οργάνωση και μια μικρή απόδειξη οτι το χρήμα και οι αγορές μεταφέρονται απο Ευρώπη και Αμερική στην Ασία. Για να μπορέσω να συνηδητοποιήσω τα μεγέθη, η Μ. μου ανέφερε οτι στη 5th Avn. υπάρχει ένα κατάστημα LV ενώ εμείς είχαμε μετρήσει (βασικά η Μ. μετρούσε , εγώ κοιτούσα αδιάφορα) πάνω απο 5 και αντίστοιχο αριθμό λοιπών διάσημων brands (ξέρεις τώρα, Gucci και δε συμμαζεύεται) .. και όταν λέμε καταστήματα εννοούμαι υπερπαραγωγές ολόκληρες.

Αφου φάγαμε και .. πρωινό κατα τις 18:00 και ήπιαμε και άλλον ένα καφέ και περπατήσαμε όσο μπορούσαμε, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Είχαμε ραντεβού με τον Α. στις 21:00 για δείπνο και για ποτό. Με ταξί πήγαμε στην Tanglin, έξω απτο κέντρο, σε μια περιοχή με δάσος και διάφορα μαγαζιά. Ο Α. ήθελε να μας πάει στα καλύτερα και διαφορετικά και έτσι καταλήξαμε να τρώμε κάβουρα σε ένα πολύ ατμοσφαιρικό εστιατόριο. Ωραίος ο κάβουρας δε λέω, άλλα πολύ μανικι ρε παιδί μου, μέχρι να τον ανοίξεις, να σπάσεις τα κομμάτια με την ειδική δαγκάνα, σου βγαίνει η ψυχή.

Είχαμε αργήσει και ήταν και Κυριακή άλλα ο Α. επέμενε να πάμε για ποτό στο 1 Altitude . Το εν λόγω αποτελεί ένα απτα πιο ψηλά rooftop bars στον κόσμο με απίστευτη θέα που κόβει την ανάσα (για να καταλάβετε περι τινος πρόκειται, πατήστε το link) Δυστυχώς λόγω μέρας και ώρας ήταν σχεδόν άδειο, και περιοριστήκαμε να φωτογραφιζόμαστε με μανία και να κρεμόμαστε κυριολεκτικά απτις άκρες για να χαζεύουμε την πόλη.

Η ώρα πέρασε, εμείς δεν νυστάζαμε όμως την επομένη είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα. Αποχαιρετίσαμε τον Α. , δώσαμε ραντεβού σε 2 βδομάδες και επιστρέψαμε στο μικρό μας δωμάτιο, βάλαμε και 2-3 ξυπνητήρια ο καθένας μην τη ξαναπατήσουμε και προσπαθήσαμε να κοιμηθούμε. Μας περίμενε μια μέρα με πολύ ταλαιπωρία και πολλές εκπλήξεις

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 16

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 16

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[xenos]

Δύο χρόνια είχαν περάσει απτο σύντομο πέρασμά μου απο την γοητευτική Ταυλάνδη και το σαράκι της Ασίας με κατέτρωγε απο τότε. Βέβαια παράπονο δεν έχω, τα δυο αυτά χρόνια γύρισα αρκετά την Ευρώπη άλλα όπως και να το κάνουμε, σαν την ΝΑ Ασία δεν έχει ---

Ποσο δικηο εχεις !!!!!!

Ταξιδεψε με......

 

[Panos_65]

Περιμένουμε τη συνέχεια.. για να ταξιδέψουμε όπως λέει και ο xenos...

 

[silversurfer]

Η Πτήση

Το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης ευχάριστο, τα γερμανικά bakeries γευστικότατα, το Α380 της Lufthansa θηριώδης, όλα έμοιαζαν ιδανικά. Η χαρά μας κόπηκε όμως όταν είδαμε τα economy seats της γερμανικής εταιρείας. Έχω κάνει κάποια μεγάλα ταξίδια στη ζωή μου και όλα ήταν με Ασιατικές ή Αραβικές εταιρείες και απο ΟΛΕΣ έμεινα πολυ ευχαριστημένος. Η αντίδρασή μου οταν είδα πως θα ταξίδευα τις επόμενες 12 ώρες ήταν ένα μακρόσυρτο " Πλλλάκα ΜΕ κάνειςςςςςςς !!!! "
Οι κατάρες στους φρίτζ και στην Μέρκελ έδιναν και έπαιρναν ( σε αυτήν δεν ξέρω γιατί, μάλλον επειδή για οτιδήποτε στραβό αυτή η καταραμένη φταίει !!!)

Εδώ να σημειώσω οτι προσπάθησα να εξασφαλίσω καλύτερες θέσεις κάνοντας web check in μέσα απτην ιστοσελίδα της aegean άλλα μάταιος κόπος. Τρείς φορές προσπάθησα άλλα δεν μπόρεσα να αλλάξω τις θέσεις που μου έβγαζε το σύστημα για την πτήση της lufthansa. Τζίφος και στα γκισέ στη θεσσαλονίκη, τζίφος και στα service points της lufthansa στη φρανκφούρτη.

Η πιο δυσάρεστη εμπειρία σε πτήση μακράν. Το φαγητό τραγικό (κάποιος να τους ενημερώσει οτι τις πατάτες οταν τις ξαναζεστάνεις ΔΕΝ τρώγονται λέμε ), το inflight entertainment χάλια - είχε κανα δυο ενδιαφέρουσες ταινίες, όμως το όλο σύστημα υπολειτουργούσε, έπρεπε να το κοπανάς για να λάβει εντολή και το χειρότερο, άναβε μόνο του μέσα στη νύχτα όσο (λαγο)κοιμόσουν. Όταν πια πήραν όλοι οι επιβάτες θέση ανάκλισης, ήταν ΑΔΥΝΑΤΟ να βγείς απο τη θέση σου αν ήσουν στο παράθυρο. Έπρεπε να κάνεις κυριολεκτικά ακροβατικά και να σκαρφαλώσεις στις άλλες δυο θέσεις για να βγείς.
Χάλια, χάλια και ξανά ΧΑΛΙΑ. Το μόνο θετικό στην όλη ιστορία ήταν οτι η πτήση ήταν βραδυνή και οτι απο ένα σημείο και μετά αποκοιμηθήκαμε όσο άβολα και αν ήμασταν.

Όταν ξυπνήσαμε , ήταν ήδη μεσημέρι και πλησιάζαμε στον προορισμό μας. Χαζεύαμε την ασιατική μεγαλούπολη απτο παράθυρο μέχρι να προσγειωθούμε σε άλλο ένα εντυπωσιακό αεροδρόμιο. Το immigration ήταν σύντομο, η παραλαβή των αποσκευών γρήγορη, λίγα χρήματα στο ανταλλακτήριο και βουρ για την πόλη. Η πράσινη γραμμή του μετρό μας μετέφερε στο κέντρο και μετά απο μια σύντομη αλλαγή ήμασταν στην Chinatown. Στο μικρό ξενοδοχείο στην Temple Street μας υποδέχθηκαν με χαμόγελο και εμείς δεν μπορούσαμε να περιμένουμε την στιγμή να θέσουμε το ταλαιπωρημένο μας κορμί σε ύπτια θέση.

Το γεγονός της έλλειψης ασανσέρ το ήξερα και το είχα αποδεχθεί εκ των προτέρων. Εκεί που δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω παρά τα αμέτρητα reviews που διάβασα , ήταν η κατάσταση και η .. χωροταξία του δωματίου μας.

Ανοίγουμε λοιπόν την πόρτα .. και τι να δούμε .....

 

[dim kyr]

Ti είδατε? Τι είδατε?
Φίλε μου σερφερ, κατέβα απο την σανίδα, βγες απο την θάλασσα, βάλε το μαγιουδάκι να στεγνώσει, φόρα και ένα σαρόνγκ και γράφε.


Επίσης νομίζω ότι έχεις ξεχάσει να αναφέρεις την χώρα. Λεπτομέρειες θα μου πεις... ασία να ναι κι ότι να ' ναι..

 

[jimp]

Παω στοιχημα για Singapore

 

[Panos_65]

Τόσο χάλια το 380 της lufthansa???

 

[Panos_65]

Όταν ξυπνήσαμε , ήταν ήδη μεσημέρι και πλησιάζαμε στον προορισμό μας. Χαζεύαμε την ασιατική μεγαλούπολη απτο παράθυρο μέχρι να προσγειωθούμε σε άλλο ένα εντυπωσιακό αεροδρόμιο.

Εδώ έχω ένσταση.
Το Changi, δεν είναι άλλο ένα εντυπωσιακό αεροδρόμιο, είναι ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ

 

[silversurfer]

Σιγκαπούρη (Ι)

-Ντάξει μωρέ, δυο βράδυα θα μείνουμε, μην κάνεις έτσι.
-Κοίτα, τώρα που το ξαναπαρατηρώ δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, τουλάχιστον είναι καθαρό !!
- Και με το μπάνιο/τουαλέτα τι θα γίνει ?
-Εεεεεε , όποιος πάει ας ανοίγει τη βρυσούλα και ας ρίχνει κανα τραγουδάκι να μην ακούγεται

Μετά την πιο στριμόκωλη πτήση που είχα ποτέ, ήρθε η ώρα και για το πιο ... ... στενό να το πω, μικροσκοπικό να το πω, μια τρύπα με ένα κρεβάτι να το πω, όπως και να το πω για να περιγράψω το δωμάτιο μας, μέσα θα πέσω. Γενικά στη Σιγκαπούρη ένα θεματάκι με τον χώρο σαν έννοια , τον έχουνε. Δεν υπάρχει χώρος βρε αδερφέ, πως να το κάνουμε, ένα νησί - πόλη - κράτος είναι οι άνθρωποι, αν ήθελες XL καταστάσεις ας πήγαινες στο Texas λέμε.

Το δωμάτιο μας λοιπόν ήταν ΠΟΛΥ μικρό και σαν bonus επειδή είμασταν στην Chinatown (λέω εγώ τώρα για να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα) δεν είχαν κανονική πόρτα για το μπάνιο. Όπου κανονική πόρτα = μια κλασική πόρτα με ένα χερούλι ρε παιδί μου ή έστω συρόμενη, κάτι τέλος πάντων που να κόβει θορύβους, μυρωδιές και κάθε επίδοξο ματάκια. Ήταν λοιπόν μια ξύλινη κατασκευή, κατι ανάμεσα σε πόρτα σαλούν και παντζουριού, με κινέζικα γράμματα η οποία όπως καταλαβαίνετε, έκοβε ελάχιστα. Αν πάντως κάποιος απτους δύο είχε στομαχικές διαταραχές, ήταν ικανή (η πόρτα) να σκοτώσει τον ερωτισμό για τους επόμενους μήνες. (Ευτυχώς εμείς δεν είχαμε ακόμα

Για να μην αδικήσω το ξενοδοχείο βέβαια, απείχε θα έλεγα απτο να χαρακτηριστεί dimkyrοhotel ,κυρίως λόγω της καθαριότητας του. Άλλωστε όποιοι έχουν μείνει σε ξενοδοχεία στη Σιγκαπούρη, γνωρίζουν πολύ καλά οτι το μεγαλύτερο ποσοστό έχουν τέτοια μικροσκοπικά δωμάτια ασορτι με εξωφρενικές τιμές. Εμείς λόγου χάρη μείναμε στην Chinatown σε 3* και πληρώσαμε παραπάνω απο όσα είχαμε δώσει στη Βιέννη σε 4* κοντά στο παλάτι και μάλιστα σε περίοδο γιορτών. Πολύ διαδεδομένα είναι για τους low low budget και τα δωμάτια χωρίς παράθυρο, σαν ποντίκια στη φάκα δλδ, ακόμα και σε τετράστερα ξενοδοχεία.

Anyway μετά τα απαραίτητα (ντους και ξάπλα δλδ) βγήκαμε μια βόλτα να δούμε τα σοκάκια της Chinatown, να πιούμε κανα καφέ και αλλάξουμε χρήματα. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί κάποιοι οδηγοί συστήνουν βόλτα στην Chinatown της Σιγκαπούρης, δεν πρόκειται για κάτι αξιοπρόσεκτο, ουτε οι πάγκοι με τις πραμάτειες ουτε και τα φαγάδικα.
Το βραδάκι είχαμε ραντεβού με τον Α. ο οποίος κατοικεί και εργάζεται εκεί τα τελευταία 2.5 χρόνια. Το ταξί του έφτασε στο ξενοδοχείο μας και μετά τις αγκαλιές και τις χαιρετούρες, μας οδήγησε σε ένα υπαίθριο food court σχετικά κοντά στην περιοχή της Marina Bay. Τα food courts είναι πολύ διαδεδομένα στην Ν.Α. Ασία, είναι μεγάλοι χώροι όπου καντίνες/μικρά εστιατόρια ετοιμάζουν διαφόρων ειδών εδέσματα και υπάρχουν διάσπαρτα τραπεζάκια. Έτσι λοιπόν, εσυ μπορείς να πάρεις οτι θέλεις απο όποιον "καντινιέρη" θέλεις και να τα απολαύσεις στο τραπεζάκι σου. Μετά τα άθλια γεύματα της Lufthansa, του δώσαμε και κατάλαβε.

Με γεμάτο (επιτέλους) στομάχι, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο των πάντων στη Σιγκαπούρη, στη Marina Bay. Και στο Dubai είχα δει χλίδες και πολυτέλειες, άλλα αυτοί στη Σιγκαπούρη ήταν ένα επίπεδο πάνω και κερδίζουν εύκολα τις εντυπώσεις του επισκέπτη. Το νερό, τα φώτα, οι ουρανοξύστες, το εντυπωσιακό resort Marina Bay Sands με τους τρείς πύργους και τo φανταστικό skypark. Το Marina Bay Sands δεν απλά ένα ξενοδοχείο, άλλα ένας πολυχώρος, με ενα απτα μεγαλύτερα καζίνο, εμπορικό κέντρο, θέατρα, μουσεία τέχνης και διάσημα εστιατόρια και διάφορα άλλα (όπως ένα κτήριο-θόλος της L.V)

Οι άνθρωποι φτιάξαν μια περιοχή η οποία αποτελεί σημείο αναφοράς της πόλης, ένα τεχνητό landmark για τον τουρίστα και τον επισκέπτη. Ο Α. μας οδήγησε περιμετρικά του κόλπου, περάσαμε απτους δρόμους που χρησιμοποιούνται για τη Formula , μας πήγε μια βόλτα στην εξέδρα του Merlion, του συμβόλου της πόλης και μετά απο άφθονο περπάτημα καταλήξαμε στο rooftop bar ενος ξενοδοχείου απέναντι ακριβώς απτο Sands. Τέρμα κυρίλα, με πισίνα, εντυπωσιακό bar και θέα. Αφού απολάυσαμε τα ποτά μας και συζητήσαμε με τον Α. για τη ζωή και τους τρελούς ρυθμούς της πόλης (και του είπαμε και μεις για την τρελή μιζέρια της Ελλάδας) αποχωριστήκαμε δίνοντας ραντεβού για το επόμενο βράδυ. Είμασταν ψόφιοι απτο ταξίδι και δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να γυρίσω στο μικροσκοπικό μας δωμάτιο.

Αύριο είχαμε πολύ περπάτημα ... (ή έτσι νομίζαμε)

 

[ggonholidays]

Ξεκινώντας την ιστορία αυτή θα ήθελα να απευθύνω ένα μεγάλο ΚΑΤΗΓΟΡΩ σε όλους αυτούς τους περίεργους τύπους της κοινότητας του travelstories που γράφουν για φανταστικά ταξίδια σε περίεργα μέρη που δεν γνώριζα καν την ύπαρξή τους ... και μετά εγώ ονειρεύομαι μέρη μαγικά , ξεπατικώνω ιστορίες και καταλήγω μετά απο μήνες έχοντας ξοδέψει άφθονο χρόνο και ένα σωρό χρήματα στο συμπέρασμα οτι ... αν θέλω να κάνω αποταμίευση ΠΡΕΠΕΙ να κόψω το travelstories λέμε

Δύο χρόνια είχαν περάσει απτο σύντομο πέρασμά μου απο την γοητευτική Ταυλάνδη και το σαράκι της Ασίας με κατέτρωγε απο τότε.

Πραγματικά πόσο σε καταλαβαίνω...
Περιμένω τη συνέχεια!!!

 

[Samion]

Τόσο χάλια το 380 της lufthansa???

δουλεμπορικό. η πιο στριμόκωλη economy σε 380. όχι ότι τα αλλα της αεροσκαφη ειναι ευρύχωρα, αλλά κρίμα για το 380 τόοοσο στενά.

 

[Panos_65]

δουλεμπορικό. η πιο στριμόκωλη economy σε 380. όχι ότι τα αλλα της αεροσκαφη ειναι ευρύχωρα, αλλά κρίμα για το 380 τόοοσο στενά.

Κρίμα... γιατί κατά διαστήματα κάνει πολύ καλές προσφορές για Ασία.