silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.328
- Likes
- 3.468
- Επόμενο Ταξίδι
- Σικελία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Perhentian Islands (ΙI)
Στα Perhentian μπορείς εύκολα να περάσεις τις μέρες σου αραγμένος στο μπαλκονάκι σου με ένα fruit shake και να απολαμβάνεις χαλάρωση, ησυχία και θέα. Οι μέρες που πέρασα εκεί ήταν με διαφορά οι πιο laid back διακοπές που έκανα ποτέ. Μπορείς να είσαι ΟΛΗ μέρα ξυπόλητος φορώντας συνέχεια ένα μαγιό. Μπορείς αν θέλεις να επιλέξεις αυτην τη ράθυμη βαρεμάρα όπως εξίσου μπορείς και να μη βάλεις κ...ο κάτω και να τριγυρνάς όλη μέρα. Μπορείς το βράδυ να επιλέξεις ρομαντσάδα με το αμόρε κάτω απο καμιά αιώρα άλλα επίσης, μπορείς και να καταλήξεις να πίνεις μπύρες στην πολυκοσμία με άτομα απο κάθε γωνιά της ηπείρου.
Ένα θέμα με τα Perhentian είναι και ο ντόπιος πληθυσμός που ασχολείται με τον τουρισμό. Στις 5 μέρες που κάτσαμε εκεί και αφού συνδιαλεχτήκαμε με ένα σωρό άτομα, μπορώ με σιγουριά να πω πως τα παιδιά εκεί ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ με τους τουρίστες. Ξεχάστε το στυλ "όλα για να ευχαριστήσουμε τον πελάτη". Η κατάσταση είναι πραγματικά χύμα και οι άνθρωποι εκεί έχουν μια αφελή αγένεια. Δεν τους κόβει ή δεν τους ενδιαφέρει να σκεφτούν βασικά πράγματα όπως πχ όταν έρχεται κάποιος στη ταβέρνα για να φάει θέλει μια μινιμουμ καθαριότητα βρε αδερφέ, ένα τραπεζομάντιλο πάνω στο πλαστικό τραπέζι, να σκουπιστεί το τραπέζι απτους προηγούμενους ίσως ... όταν δε, ζητήσαμε αλλαγή τραπεζομάντιλου, μας κοιτούσε το γκαρσόνι με γουρλωμένα μάτια !!! Ποτέ δεν θα ξεχάσω επίσης το δεύτερο μας βράδυ εκεί, όταν γύρω στις 21:30 έσκασε ο μαγαζάτορας στα τραπέζια και ουσιαστικά έδιωχνε
τον κόσμο καθώς .. " έχουν έρθει κατι φιλαράκια μου και θα πάμε αύριο πρωί για κατάδυση 
οπότε πρέπει να κοιμηθώ νωρίς απόψε ... έλα ξεκουβαλάτε λέμε, δεν σας διώχνω άλλα σε 15' κλείνω !!! 
Επίσης, δεν φέρνουν το λογαριασμό στο τραπέζι σου, πρέπει ΕΣΥ να πας μέσα στο ταμείο να πληρώσεις. Σε ένα καφέ στην Long Beach, ειλικρινά ένιωσα οτι μου έκαναν χάρη που άφησαν τη συζήτηση που είχαν στη μέση οι θείες στο ταμείο και μου επέτρεψαν να πληρώσω
Φυσικά τα γκαρσόνια ήταν παιδιά απτο απέναντι χωριό, αγγλικά ξέραν τα πολύ πολύ ΠΟΛΥ βασικά .. σε οτι έγραφε ο κατάλογος , την βγάζαμε την άκρη, για κάτι πιο πολύπλοκο και σύνθετο όπως ας πούμε -- ένα ποτήρι γάλα -- σηκώναν τα χέρια ψηλά, το σημείωνα εγώ στο χαρτί της παραγγελίας και ήλπιζα να το καταλάβουν στη κουζίνα Στη reception του συγκροτήματος, η κοπελίτσα όταν δεν έπαιζε με το κιν. και δεν γκομένιαζε με τους ταξιτζήδες , ήταν αραχτή με τα πόδια στο τραπέζι ... όταν της ζητήσαμε το δεύτερο βράδυ να μας δώσει νέες πετσέτες, μας απάντησε ένα ξερό " πετσέτες αλλάζουμε κάθε 3 μέρες " ,χαμογελαστή μεν, τα πόδια πάνω στο τραπέζι δε --- ντάξει κοπελιά, μην μου αγχώνεσαι , ΧΑΛΑΡΑ λεμε, θα σου μάθω να φτιάχνεις και φραπέ και θα είσαι ταμαμ για Σαλονίκη.
Οι ταξιτζήδες βαρκάρηδες ξεχωριστές περιπτώσεις. Ποτέ μην εμπιστευθείς κάποιον που σου υπόσχεται οτι "θα έρθω να σας πάρω την τάδε ώρα". Απλά πληρώνεις τη μισή διαδρομή και είτε εύχεσαι να μην τον έχει πάρει ο ύπνος, είτε όταν έρθει η ώρα να επιστρέψεις, αρπάζεις όποιον βαρκάρη βρείς ξέμπαρκο. Αν ξεχάσεις κατι μέσα στη βάρκα ... ξέχασε το Τα κόμιστρα είναι κοινά για όλους και ποικίλουν ανάλογα τον προορισμό. ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ, το βράδυ έχουν διπλή ταρίφα, άλλα επειδή προφανώς ξέρουν οτι τα διπλά είναι too much για 5΄- 10' λεπτά διαδρομή, μπορείς άνετα να τους παζαρέψεις.
Όλα τα παραπάνω όμως, δεν σε ενοχλούν στο βαθμό που θα το έκαναν αν τα αντιμετώπιζες σε κάποια δυτικοευρωπαϊκή πόλη ,κυρίως γιατί είσαι και εσύ επηρρεασμένος απτο όλο laid back περιβάλλον και γιατί η συμπεριφορά αυτή δεν πηγάζει απο κάποια εκ πεποιθήσεως αρνητική διάθεση προς τους τουρίστες , απλά , ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ και όσο πιο γρηγορα το αποδεχθείς, τόσο καλύτερα θα περάσεις
Στα Perhentian μπορείς εύκολα να περάσεις τις μέρες σου αραγμένος στο μπαλκονάκι σου με ένα fruit shake και να απολαμβάνεις χαλάρωση, ησυχία και θέα. Οι μέρες που πέρασα εκεί ήταν με διαφορά οι πιο laid back διακοπές που έκανα ποτέ. Μπορείς να είσαι ΟΛΗ μέρα ξυπόλητος φορώντας συνέχεια ένα μαγιό. Μπορείς αν θέλεις να επιλέξεις αυτην τη ράθυμη βαρεμάρα όπως εξίσου μπορείς και να μη βάλεις κ...ο κάτω και να τριγυρνάς όλη μέρα. Μπορείς το βράδυ να επιλέξεις ρομαντσάδα με το αμόρε κάτω απο καμιά αιώρα άλλα επίσης, μπορείς και να καταλήξεις να πίνεις μπύρες στην πολυκοσμία με άτομα απο κάθε γωνιά της ηπείρου.
Ένα θέμα με τα Perhentian είναι και ο ντόπιος πληθυσμός που ασχολείται με τον τουρισμό. Στις 5 μέρες που κάτσαμε εκεί και αφού συνδιαλεχτήκαμε με ένα σωρό άτομα, μπορώ με σιγουριά να πω πως τα παιδιά εκεί ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ με τους τουρίστες. Ξεχάστε το στυλ "όλα για να ευχαριστήσουμε τον πελάτη". Η κατάσταση είναι πραγματικά χύμα και οι άνθρωποι εκεί έχουν μια αφελή αγένεια. Δεν τους κόβει ή δεν τους ενδιαφέρει να σκεφτούν βασικά πράγματα όπως πχ όταν έρχεται κάποιος στη ταβέρνα για να φάει θέλει μια μινιμουμ καθαριότητα βρε αδερφέ, ένα τραπεζομάντιλο πάνω στο πλαστικό τραπέζι, να σκουπιστεί το τραπέζι απτους προηγούμενους ίσως ... όταν δε, ζητήσαμε αλλαγή τραπεζομάντιλου, μας κοιτούσε το γκαρσόνι με γουρλωμένα μάτια !!! Ποτέ δεν θα ξεχάσω επίσης το δεύτερο μας βράδυ εκεί, όταν γύρω στις 21:30 έσκασε ο μαγαζάτορας στα τραπέζια και ουσιαστικά έδιωχνε
τον κόσμο καθώς .. " έχουν έρθει κατι φιλαράκια μου και θα πάμε αύριο πρωί για κατάδυση οπότε πρέπει να κοιμηθώ νωρίς απόψε ... έλα ξεκουβαλάτε λέμε, δεν σας διώχνω άλλα σε 15' κλείνω !!! Επίσης, δεν φέρνουν το λογαριασμό στο τραπέζι σου, πρέπει ΕΣΥ να πας μέσα στο ταμείο να πληρώσεις. Σε ένα καφέ στην Long Beach, ειλικρινά ένιωσα οτι μου έκαναν χάρη που άφησαν τη συζήτηση που είχαν στη μέση οι θείες στο ταμείο και μου επέτρεψαν να πληρώσω
Φυσικά τα γκαρσόνια ήταν παιδιά απτο απέναντι χωριό, αγγλικά ξέραν τα πολύ πολύ ΠΟΛΥ βασικά .. σε οτι έγραφε ο κατάλογος , την βγάζαμε την άκρη, για κάτι πιο πολύπλοκο και σύνθετο όπως ας πούμε -- ένα ποτήρι γάλα -- σηκώναν τα χέρια ψηλά, το σημείωνα εγώ στο χαρτί της παραγγελίας και ήλπιζα να το καταλάβουν στη κουζίνα
Στη reception του συγκροτήματος, η κοπελίτσα όταν δεν έπαιζε με το κιν. και δεν γκομένιαζε με τους ταξιτζήδες , ήταν αραχτή με τα πόδια στο τραπέζι ... όταν της ζητήσαμε το δεύτερο βράδυ να μας δώσει νέες πετσέτες, μας απάντησε ένα ξερό " πετσέτες αλλάζουμε κάθε 3 μέρες " ,χαμογελαστή μεν, τα πόδια πάνω στο τραπέζι δε --- ντάξει κοπελιά, μην μου αγχώνεσαι , ΧΑΛΑΡΑ λεμε, θα σου μάθω να φτιάχνεις και φραπέ και θα είσαι ταμαμ για Σαλονίκη.Οι ταξιτζήδες βαρκάρηδες ξεχωριστές περιπτώσεις. Ποτέ μην εμπιστευθείς κάποιον που σου υπόσχεται οτι "θα έρθω να σας πάρω την τάδε ώρα". Απλά πληρώνεις τη μισή διαδρομή και είτε εύχεσαι να μην τον έχει πάρει ο ύπνος, είτε όταν έρθει η ώρα να επιστρέψεις, αρπάζεις όποιον βαρκάρη βρείς ξέμπαρκο. Αν ξεχάσεις κατι μέσα στη βάρκα ... ξέχασε το
Τα κόμιστρα είναι κοινά για όλους και ποικίλουν ανάλογα τον προορισμό. ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ, το βράδυ έχουν διπλή ταρίφα, άλλα επειδή προφανώς ξέρουν οτι τα διπλά είναι too much για 5΄- 10' λεπτά διαδρομή, μπορείς άνετα να τους παζαρέψεις.Όλα τα παραπάνω όμως, δεν σε ενοχλούν στο βαθμό που θα το έκαναν αν τα αντιμετώπιζες σε κάποια δυτικοευρωπαϊκή πόλη ,κυρίως γιατί είσαι και εσύ επηρρεασμένος απτο όλο laid back περιβάλλον και γιατί η συμπεριφορά αυτή δεν πηγάζει απο κάποια εκ πεποιθήσεως αρνητική διάθεση προς τους τουρίστες , απλά , ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ και όσο πιο γρηγορα το αποδεχθείς, τόσο καλύτερα θα περάσεις
Last edited:
