LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.506
- Likes
- 7.699
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Το επόμενο πρωινό το αφιερώσαμε στις αμμώδης παραλίες για χατίρι του συζύγου, ο οποίος που όπου δει βοτσαλάκι γίνεται καπνός όχι να αφιερώσει χρόνο στα κατσάβραχα που πάω εγώ.. Οι παραλίες του Ξερόκαμπου μας δρόσισαν αν και η ζέστη ήταν αφόρητη , εγώ πάλι που δεν είχα πεδίο να δραστηριοποιηθώ απλά κοίταγα το πεντακάθαρο νερό…
Μετά μεσημεριανό το φαγητό καθίσαμε στη βεράντα του σπιτιού μας και κάναμε το αυριανό πρόγραμμα . Είχαμε πάρει όρκο πως δεν θα φεύγαμε αν δεν επισκεπτόμαστε το σπήλαιο των Πελεκητών.. Ο σύζυγος που είναι καλός στο να σχεδιάζει προγράμματα και εκδρομές αλλά δύσκολα εφαρμόζει ο ίδιος , μας ανακοινώνει ένα πολύ πρωινό ξύπνημα για να ανηφορίσουμε στο σπήλαιο, επιστροφή, ένα μπάνιο και ξεκούραση πριν πάρουμε το μακρύ δρόμο του γυρισμού για τα Χανιά το απόγευμα..
Κουβέντα στη κουβέντα αντιλαμβάνεται πως το τόλμημα αυτό , θα χρειαστεί ένα τρίωρο το λιγότερο, άσε που η πεζοπορία θα μας ταλαιπωρήσει( όχι όλους) και ρίχνει στο τραπέζι τη πρόταση που του γύρισε μπούμερανκ γιατί νόμιζε πως θα κάναμε πίσω.. ..
---Τι λέτε ? πάμε τώρα? Πόση ώρα θα μας πάρει?
Μόνο εγκεφαλικό δεν έπαθε με το που βλέπει τη Πόπη και εμένα έτοιμες με τα σακίδια στη πλάτη..
Τι να κάνει , πήρε τα τσιγάρα και το καπέλο έριξε και κάμποσες βαθιές αναπνοές και ξεκίνησε…
Σε όλο το δρόμο μουρμούριζε , πρόσεξε βράχια από κάτω, μην πατάς εκεί θα γλιστρήσεις, μην κοιτάς κάτω θα ζαλιστείς!!!!!!!!! με φωνή γεμάτη ενδιαφέρον …
--Μην μιλάς πολύ χρυσέ μου!!!!! Θα ανασαίνεις καλύτερα στην ανηφόρα, απαντούσα πνίγοντας τα γέλια μέσα μου εγώ.,…
Ο δρόμος για το σπήλαιο χαραγμένος άκρη –άκρη, σχεδόν γκρεμό στο βουνό Τραόσταλο, 100 μέτρα πάνω από τα βαθιά νερά της θάλασσας. Σε όλο το δρόμο το μάτι σου δε χορταίνει το βαθύ μπλε του νερού και ο πάντα παρών αέρας δημιουργεί περίεργα νερά και φιγούρες πάνω στο νερό, ενώ το σώμα σου ταλαντεύεται να κρατήσει τη ισορροπία του και με μια στραβοπατημασια( σε ορισμένα στενά σημεία) το πανέμορφο βαθύ μπλε νερό θα αγκαλιάσει το νεκρό πια κορμί σου …
Ανά διαστήματα βλέπαμε τις πινακίδες που μας έλεγαν πόση ώρα θέλουμε ακόμη για να φτάσουμε ,αλλά εμείς πουθενά δε βλέπαμε τη σπηλιά με τη συκιά που κλείνει την είσοδο.. Ανηφόρα, κατηφόρα, στροφή στη στροφή και όλο στο άλλο ύψωμα θα είναι, αλλά πάλι τίποτα, μου φάνηκε πως ο σύζυγος ήθελε ενα τσακ για να γυρίσει πίσω… .Άντε ένα τσιγάρο, άντε δεύτερο, τρίτο επιτέλους στο τέλος μιας από τις πολλές ανηφόρες εμφανίζεται η τεράστια ταμπέλα του υπουργείου πολιτισμού που δηλώνει τη παρουσία του σπηλαίου. Ευτυχώς δηλαδή που υπήρχε η ταμπέλα αλλιώς ούτε η είσοδο ούτε συκιά είναι ορατές…
Τελευταία μέτρα και καθόμαστε να πάρουμε μια ανάσα πριν πάρουμε τη κατηφόρα και βρεθούμε στα σπλάχνα του σπηλαίου.
Είναι από τα σπουδαιότερα σπήλαια της Σητείας και το μεγαλύτερο σε βάθος όλης της Κρήτης. Έχει μήκος 310 μέτρα και έχει ένα πλούσιο διάκοσμο με σταλακτίτες, σταλαγμίτες και θεαματικούς ογκόλιθους που δίνουν σχηματισμούς ,αγάλματα και διάφορες μορφές καθιστώντας μοναδικό το σπήλαιο αυτό στο νησί. Λέγεται και σπήλαιο Συκιάς γιατί η τοποθεσία που βρίσκεται κοντά στη Κάτω Ζάκρο εκτός από Πελεκητά λέγεται και Συκιά αλλά και γιατί μια συκιά κρύβει την είσοδο. Το πραγματικό του όνομα ,το πήρε από την ευρύτερη περιοχή όπου γινόταν εξόρυξη πέτρας.
Λόγω κλίσης του εδάφους νομίζεις πως είναι σε 3 επίπεδα Αποτελείται από πολλές αίθουσες που φτάνουν τα 45 μέτρα ύψος ενώ οι διάδρομοι έχουν συνολικό μήκος 700 μέτρα ενώ η συνολική έκταση του σπηλαίου είναι 500 τμ . Οι αίθουσες δεν έχουν καλή πρόσβαση και ο γλιστερός δρόμος σε δυσκολεύει πολύ για να φτάσεις βαθιά και ο φακός που μας φώτιζε το μισογκρεμισμένο μονοπάτι δεν ήταν αρκετά δυνατός..
Για πρώτη φορά χαρτογραφήθηκε και μελετήθηκε από τον Ελ Πλατάκη στις 11 Αυγούστου του 1963 ενώ πλήρη χαρτογράφηση έγινε από τα μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογίας το 1969 με επικεφαλής τον κ Ιωάννου.
Αντικρίζοντας τη μισοφραγμένη είσοδο από τη νεκρή και αποξηραμένη πια συκιά, από το ανύπαρκτο πια μονοπάτι από τα αγριόχορτα και τις πέτρες είμαι βέβαιη πως η πρώτη μα και τελευταία φροντίδα σε αυτό το χώρο έγινε το 1969.., εκτοτε η φύση πήρε το πάνω χέρι και η εγκατάλειψη είναι το μόνο χαρακτηριστικό του σπηλαίου που σε άλλες χώρες και σε άλλους λαούς θα έφερνε κέρδη και επισκεψιμότητα..Ντράπηκα και εκνευρίστηκα με το χάλι μας ….
Προς σπήλαιο:
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1170975-jpg.58916/
Σπήλαιο Πελεκητών:
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1180006-jpg.58917/
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1180010-jpg.58918/
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1180035-jpg.58919/
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1180016-jpg.58920/
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p8170100-jpg.58921/
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1180070-jpg.58922/
Μετά μεσημεριανό το φαγητό καθίσαμε στη βεράντα του σπιτιού μας και κάναμε το αυριανό πρόγραμμα . Είχαμε πάρει όρκο πως δεν θα φεύγαμε αν δεν επισκεπτόμαστε το σπήλαιο των Πελεκητών.. Ο σύζυγος που είναι καλός στο να σχεδιάζει προγράμματα και εκδρομές αλλά δύσκολα εφαρμόζει ο ίδιος , μας ανακοινώνει ένα πολύ πρωινό ξύπνημα για να ανηφορίσουμε στο σπήλαιο, επιστροφή, ένα μπάνιο και ξεκούραση πριν πάρουμε το μακρύ δρόμο του γυρισμού για τα Χανιά το απόγευμα..
Κουβέντα στη κουβέντα αντιλαμβάνεται πως το τόλμημα αυτό , θα χρειαστεί ένα τρίωρο το λιγότερο, άσε που η πεζοπορία θα μας ταλαιπωρήσει( όχι όλους) και ρίχνει στο τραπέζι τη πρόταση που του γύρισε μπούμερανκ γιατί νόμιζε πως θα κάναμε πίσω.. ..
---Τι λέτε ? πάμε τώρα? Πόση ώρα θα μας πάρει?
Μόνο εγκεφαλικό δεν έπαθε με το που βλέπει τη Πόπη και εμένα έτοιμες με τα σακίδια στη πλάτη..
Τι να κάνει , πήρε τα τσιγάρα και το καπέλο έριξε και κάμποσες βαθιές αναπνοές και ξεκίνησε…
Σε όλο το δρόμο μουρμούριζε , πρόσεξε βράχια από κάτω, μην πατάς εκεί θα γλιστρήσεις, μην κοιτάς κάτω θα ζαλιστείς!!!!!!!!! με φωνή γεμάτη ενδιαφέρον …
--Μην μιλάς πολύ χρυσέ μου!!!!! Θα ανασαίνεις καλύτερα στην ανηφόρα, απαντούσα πνίγοντας τα γέλια μέσα μου εγώ.,…
Ο δρόμος για το σπήλαιο χαραγμένος άκρη –άκρη, σχεδόν γκρεμό στο βουνό Τραόσταλο, 100 μέτρα πάνω από τα βαθιά νερά της θάλασσας. Σε όλο το δρόμο το μάτι σου δε χορταίνει το βαθύ μπλε του νερού και ο πάντα παρών αέρας δημιουργεί περίεργα νερά και φιγούρες πάνω στο νερό, ενώ το σώμα σου ταλαντεύεται να κρατήσει τη ισορροπία του και με μια στραβοπατημασια( σε ορισμένα στενά σημεία) το πανέμορφο βαθύ μπλε νερό θα αγκαλιάσει το νεκρό πια κορμί σου …
Ανά διαστήματα βλέπαμε τις πινακίδες που μας έλεγαν πόση ώρα θέλουμε ακόμη για να φτάσουμε ,αλλά εμείς πουθενά δε βλέπαμε τη σπηλιά με τη συκιά που κλείνει την είσοδο.. Ανηφόρα, κατηφόρα, στροφή στη στροφή και όλο στο άλλο ύψωμα θα είναι, αλλά πάλι τίποτα, μου φάνηκε πως ο σύζυγος ήθελε ενα τσακ για να γυρίσει πίσω… .Άντε ένα τσιγάρο, άντε δεύτερο, τρίτο επιτέλους στο τέλος μιας από τις πολλές ανηφόρες εμφανίζεται η τεράστια ταμπέλα του υπουργείου πολιτισμού που δηλώνει τη παρουσία του σπηλαίου. Ευτυχώς δηλαδή που υπήρχε η ταμπέλα αλλιώς ούτε η είσοδο ούτε συκιά είναι ορατές…
Τελευταία μέτρα και καθόμαστε να πάρουμε μια ανάσα πριν πάρουμε τη κατηφόρα και βρεθούμε στα σπλάχνα του σπηλαίου.
Είναι από τα σπουδαιότερα σπήλαια της Σητείας και το μεγαλύτερο σε βάθος όλης της Κρήτης. Έχει μήκος 310 μέτρα και έχει ένα πλούσιο διάκοσμο με σταλακτίτες, σταλαγμίτες και θεαματικούς ογκόλιθους που δίνουν σχηματισμούς ,αγάλματα και διάφορες μορφές καθιστώντας μοναδικό το σπήλαιο αυτό στο νησί. Λέγεται και σπήλαιο Συκιάς γιατί η τοποθεσία που βρίσκεται κοντά στη Κάτω Ζάκρο εκτός από Πελεκητά λέγεται και Συκιά αλλά και γιατί μια συκιά κρύβει την είσοδο. Το πραγματικό του όνομα ,το πήρε από την ευρύτερη περιοχή όπου γινόταν εξόρυξη πέτρας.
Λόγω κλίσης του εδάφους νομίζεις πως είναι σε 3 επίπεδα Αποτελείται από πολλές αίθουσες που φτάνουν τα 45 μέτρα ύψος ενώ οι διάδρομοι έχουν συνολικό μήκος 700 μέτρα ενώ η συνολική έκταση του σπηλαίου είναι 500 τμ . Οι αίθουσες δεν έχουν καλή πρόσβαση και ο γλιστερός δρόμος σε δυσκολεύει πολύ για να φτάσεις βαθιά και ο φακός που μας φώτιζε το μισογκρεμισμένο μονοπάτι δεν ήταν αρκετά δυνατός..
Για πρώτη φορά χαρτογραφήθηκε και μελετήθηκε από τον Ελ Πλατάκη στις 11 Αυγούστου του 1963 ενώ πλήρη χαρτογράφηση έγινε από τα μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογίας το 1969 με επικεφαλής τον κ Ιωάννου.
Αντικρίζοντας τη μισοφραγμένη είσοδο από τη νεκρή και αποξηραμένη πια συκιά, από το ανύπαρκτο πια μονοπάτι από τα αγριόχορτα και τις πέτρες είμαι βέβαιη πως η πρώτη μα και τελευταία φροντίδα σε αυτό το χώρο έγινε το 1969.., εκτοτε η φύση πήρε το πάνω χέρι και η εγκατάλειψη είναι το μόνο χαρακτηριστικό του σπηλαίου που σε άλλες χώρες και σε άλλους λαούς θα έφερνε κέρδη και επισκεψιμότητα..Ντράπηκα και εκνευρίστηκα με το χάλι μας ….
Προς σπήλαιο:
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1170975-jpg.58916/
Σπήλαιο Πελεκητών:
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1180006-jpg.58917/
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1180010-jpg.58918/
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1180035-jpg.58919/
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1180016-jpg.58920/
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p8170100-jpg.58921/
http://www.travelstories.gr/community/attachments/p1180070-jpg.58922/
Attachments
-
111,1 KB Προβολές: 152
Last edited by a moderator: