silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.328
- Likes
- 3.468
- Επόμενο Ταξίδι
- Σικελία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Baku
Κοιμηθήκαμε λίγο παραπάνω (δικαίως μετά τη χθεσινή ταλαιπωρία) κ μεχρι να πεταχτώ στο φούρνο να φέρω κατι για πρωινό κ να πιουμε κ λιγο καφέ, η ώρα έφυγε κ ακυρώσαμε το free walking tour που είχαμε κανονίσει. Οχι οτι μας πείραξε κ ιδιαίτερα, έτσι κ αλλιώς τα σημαντικότερα κομμάτια περιελάμβαναν την παλιά πόλη την οποία είχαμε ήδη δει (κ καθόλου εντυπωσιαστεί).
Βέβαια η καρδιά της Μ. --- ούσα κ μηχανικός --- χτυπούσε για το Heydar Aliyev Cultural Center, ενα απο τα τελευταία (κ ομορφότερα) δημιουργήματα της σπουδαίας αρχιτεκτόνισας Zaha Hadid, η οποία απεβίωσε το 2016. Η λεγάμενη ήταν ευρέως γνωστή στον αρχιτεκτονικό κόσμο ως η «βασίλισσα της καμπύλης» κ τα έργα της ανα την υφήλιο αποτελούν μεγάλες ντιζαϊνιές (ή οπως θα ελεγε κ ο silversurfer, φοβερές αρχιτεκτονιές).
Φθάσαμε μεχρι εκεί καλώντας Uber το οποίο δραστηριοποιείται στο Baku κ συμφέρει απίστευτα. Μόνο να έχετε υπόψη σας, εαν έχετε ηδη την εφαρμογή στο κινητό σας, οτι πρέπει να κατεβάσετε ξεχωριστή έκδοση για το Αζερμπαϊτζάν. Οι διαδρομές που κάναμε κόστιζαν απο 1,5 εως 2 AZN κ για το αεροδρόμιο 10 ΑΖΝ.
Το πολιτιστικό κέντρο είναι πραγματικά πολυ όμορφο. Απο έξω φαίνεται να αποτελεί συνέχεια του εδάφους, σαν να έριξε κάποιος μια πέτρα στο νερό κ να συνέλλαβε τη στιγμή που το νερό πετάγεται προς τα πάνω κ ολο αυτό να το απέδωσε ως κτήριο.
Πραγματικά φανταστική δουλειά η οποία όμως είναι άλλο τόσο εντυπωσιακή στο εσωτερικό το οποίο σε ορισμένα σημεία μοιάζει με φουτουριστικό διαστημόπλοιο.
Λειτουργεί ως μουσείο, χώρος εκθέσεων κ μέγαρο μουσικής. Έχει 2 τιμές εισητηρίων ανάλογα αν θες να έχεις πρόσβαση στον εκθεσιακό χώρο. Όταν επισκεφθήκαμε εμείς, ο χώρος είχε αυτοκίνητα αντίκες τα οποία δεν μας ενδιέφεραν. Το μουσείο περιείχε θέματα και αντικείμενα της ιστορίας Αζερμπαϊτζαν άλλα κ Γεωργίας δοσμένα με φουτουριστικό τρόπο. Καλή η προσπάθεια τους δε λέω, άλλα εμας μας άφησαν ψιλοαδιάφορους. Υπήρχε ενας όροφος οπου είχαν σε μακέτες όλα τα σημαντικά κτήρια των τελευταίων χρόνων όπως κ ιστορικά μνημεία για τους πεσόντες απ’τον πόλεμο με την Αρμενία.
Ωραίες ήταν οι μακέτες, εγώ απ΄τη μια έπαιζα με τα αεροπλανάκια του «αεροδρομίου» κ απ’την άλλη έψαχνα να βρω τι ήταν τέλος παντων αυτος ο Heydar Aliyev που όλα έχουν πάρει το όνομά του.
Ο τυπάς λοιπόν αποτέλεσε πρόεδρος της χώρας για 10 χρόνια (βέβαια δρούσε κ επι των ημερών της Σοβιετικής Ένωσης ως γενικός γραμματέας της περιοχής ενω ήταν κ μέλος της KGB). Τα ιστορικά στοιχεία αναφέρουν οτι πρόσφερε πολλά στην οικονομική αναγέννηση κ σταθεροποίηση της χώρας άλλα κ οτι το καθεστώς του ήταν απολυταρχικό κ οι εκλογές που διεξήγαγε, μούφες. Τον διαδέχθηκε ο γιος του ως ο μόνος υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές (ουτε τα προσχήματα δλδ --- δεν πέρνουν παράδειγμα εμας εδώ, μετα απο 5-6 χρόνια ψηφίζουμε ΟΛΟ το σόι του ηγέτη μας, σταράτα κ δημοκρατικά, ουτε να μας κράζει ο πλανήτης ουτε τίποτα – αρε Ελλαδάρα δώσε τα φώτα σου στις απανταχού ολιγαρχίες )
Κάτσαμε αρκετή ώρα στο χώρο, ήπιαμε κ ενα καφέ στη καφετέρια του κτηρίου κ μόνον όταν πεινάσαμε εδεήσαμε να φύγουμε.
Ένα Uber μας μετέφερε στην πλατεία Συντριβανίου (επι το ελληνικότερον) κ εκεί εντοπίσαμε το εστιατόριο/καφε MADO το οποίο αποτελεί τουρκική αλυσίδα κ το είδαμε κ στην Τυφλίδα αργότερα. Αρκετές επιλογές με υγιεινά (φαινομενικά) πιάτα, χτυπήσαμε το brunch μας κ πιάσαμε μπιριμπιρι με το σερβιτόρο ο οποίος ήταν Τούρκος οικονομικός μετανάστης.
Στην αρχή μου προξένησε εντύπωση, κακώς βέβαια καθώς μεταξυ Τουρκίας – Αζερμπαϊτζαν υπάρχουν έντονα κολλητηλίκια απο αρχαιοτάτων χρόνων κ ως προς την καταγωγή των δυο λαών άλλα κ ως προς τη σύγχρονη πολιτική σύνδεσή τους. Τολμώ να πω οτι τους βλέπουν όπως βλέπουμε εμείς την Κύπρο. Το γαλάζιο χρώμα που υπάρχει στη σημαία της χώρας είναι εκεί προς τιμήν της Τουρκικής καταγωγής του λαού. Οχι τυχαία, η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε επισήμως το Αζερμπαϊτζαν κ η χώρα που συντάχθηκε πλήρως υπερ της στη διαμάχη με την Αρμενία.
Ακολούθως ξανα πήγαμε μια βόλτα στην πόλη κ επιστρέψαμε στο hotel για ξεκούραση κ για να ετοιμάσουμε τα πράγματά μας καθώς προβλεπόταν βραδυνή έξοδος.
Έχουμε μια αδυναμία στα rooftop bars ανα τον κόσμο κ έτσι επισκεφθήκαμε το 360 Hilton Bar στο ομώνυμο ξενοδοχείο το οποίο είχε διθυραμβικές κριτικές, ήταν περιστρεφόμενο κ πρόσφερε θέα στην πόλη (φυσικά κ στα flame towers). Ντυθήκαμε, σινιαριστήκαμε κ τελικά ... άνθρακες ο θησαυρός Παρασκευή βράδυ κ το μπαρ ήταν νεκρό. Βασικά έτσι οπως ήταν διαμορφωμένος ο χώρος ευνοούσε μονον καφε/φαγητό κ οχι μπαροκατάσταση καθώς οι θέσεις σε «απομόνωναν» κατα κάποιο τρόπο απ’το υπόλοιπο μαγαζί. Ξεραϊλα λοιπόν, καλά θα κάνουν να πάρουν μαθήματα απ’τα μπαρ των πρωτευουσών της Ν.Α. Ασίας. Μετά απο ενα μισάωρο είχαμε βαρεθεί κ με το ζόρι κάτσαμε μια ώρα ισα ισα να δικαιολογήσουμε το ποτό κ να τραβήξουμε καμιά θολή φωτο.
Για το γυρισμό επιλέξαμε να περπατήσουμε καθώς μας άρεσε παρα πολύ η ρυμοτομία της πόλης, ο φωτισμός, τα παραδοσιακού τύπου κτήρια της άλλα κ τα μεγάλα πάρκα της. Γενικά τη νύχτα η πόλη έχει πολύ όμορφο πρόσωπο. Φτάσαμε ξανα περιμετρικά της πλατείας όπου διαπιστώσαμε οτι τα εμπορικά καταστήματα ήταν ανοιχτά παρα το προχωρημένο της ώρας (22:30). Εντοπίσαμε ενα MADO σε διαφορετικό σημείο κ το τιμήσαμε για το βραδυνό μας πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο καθώς είχαμε πρωινό ξύπνημα.
Η Buta Airways είναι θυγατρική lowcost της ΑΖΑL (εθνικός αερομεταφορέας) κ δραστηριοποιείται στο terminal 2 του αεροδρομίου το οποίο είναι ταπεινό χωρίς πολλά πολλά περα απο μια καντίνα κ έτσι μου έμειναν αμανάτι κ 5 ΑΖΝ που δεν ήξερα που να τα σκοτώσω. Να σημειώσω εδώ οτι αρχικά χάλασα 30 Ε σε μανάτ άλλα παντου χρησιμοποιούσα πλαστικό χρήμα οπότε κ λιγότερα να χαλούσα δεν θα μου χρειάζονταν.
Με τα πολλά αφήσαμε την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζαν η οποία μας άρεσε πολυ κ ξεκινούσαμε για το κυρίως κομμάτι της εκδρομής μας στη Γεωργία
Κοιμηθήκαμε λίγο παραπάνω (δικαίως μετά τη χθεσινή ταλαιπωρία) κ μεχρι να πεταχτώ στο φούρνο να φέρω κατι για πρωινό κ να πιουμε κ λιγο καφέ, η ώρα έφυγε κ ακυρώσαμε το free walking tour που είχαμε κανονίσει. Οχι οτι μας πείραξε κ ιδιαίτερα, έτσι κ αλλιώς τα σημαντικότερα κομμάτια περιελάμβαναν την παλιά πόλη την οποία είχαμε ήδη δει (κ καθόλου εντυπωσιαστεί).
Βέβαια η καρδιά της Μ. --- ούσα κ μηχανικός --- χτυπούσε για το Heydar Aliyev Cultural Center, ενα απο τα τελευταία (κ ομορφότερα) δημιουργήματα της σπουδαίας αρχιτεκτόνισας Zaha Hadid, η οποία απεβίωσε το 2016. Η λεγάμενη ήταν ευρέως γνωστή στον αρχιτεκτονικό κόσμο ως η «βασίλισσα της καμπύλης» κ τα έργα της ανα την υφήλιο αποτελούν μεγάλες ντιζαϊνιές (ή οπως θα ελεγε κ ο silversurfer, φοβερές αρχιτεκτονιές).
Φθάσαμε μεχρι εκεί καλώντας Uber το οποίο δραστηριοποιείται στο Baku κ συμφέρει απίστευτα. Μόνο να έχετε υπόψη σας, εαν έχετε ηδη την εφαρμογή στο κινητό σας, οτι πρέπει να κατεβάσετε ξεχωριστή έκδοση για το Αζερμπαϊτζάν. Οι διαδρομές που κάναμε κόστιζαν απο 1,5 εως 2 AZN κ για το αεροδρόμιο 10 ΑΖΝ.
Το πολιτιστικό κέντρο είναι πραγματικά πολυ όμορφο. Απο έξω φαίνεται να αποτελεί συνέχεια του εδάφους, σαν να έριξε κάποιος μια πέτρα στο νερό κ να συνέλλαβε τη στιγμή που το νερό πετάγεται προς τα πάνω κ ολο αυτό να το απέδωσε ως κτήριο.
Πραγματικά φανταστική δουλειά η οποία όμως είναι άλλο τόσο εντυπωσιακή στο εσωτερικό το οποίο σε ορισμένα σημεία μοιάζει με φουτουριστικό διαστημόπλοιο.
Λειτουργεί ως μουσείο, χώρος εκθέσεων κ μέγαρο μουσικής. Έχει 2 τιμές εισητηρίων ανάλογα αν θες να έχεις πρόσβαση στον εκθεσιακό χώρο. Όταν επισκεφθήκαμε εμείς, ο χώρος είχε αυτοκίνητα αντίκες τα οποία δεν μας ενδιέφεραν. Το μουσείο περιείχε θέματα και αντικείμενα της ιστορίας Αζερμπαϊτζαν άλλα κ Γεωργίας δοσμένα με φουτουριστικό τρόπο. Καλή η προσπάθεια τους δε λέω, άλλα εμας μας άφησαν ψιλοαδιάφορους. Υπήρχε ενας όροφος οπου είχαν σε μακέτες όλα τα σημαντικά κτήρια των τελευταίων χρόνων όπως κ ιστορικά μνημεία για τους πεσόντες απ’τον πόλεμο με την Αρμενία.
Ωραίες ήταν οι μακέτες, εγώ απ΄τη μια έπαιζα με τα αεροπλανάκια του «αεροδρομίου» κ απ’την άλλη έψαχνα να βρω τι ήταν τέλος παντων αυτος ο Heydar Aliyev που όλα έχουν πάρει το όνομά του.
Ο τυπάς λοιπόν αποτέλεσε πρόεδρος της χώρας για 10 χρόνια (βέβαια δρούσε κ επι των ημερών της Σοβιετικής Ένωσης ως γενικός γραμματέας της περιοχής ενω ήταν κ μέλος της KGB). Τα ιστορικά στοιχεία αναφέρουν οτι πρόσφερε πολλά στην οικονομική αναγέννηση κ σταθεροποίηση της χώρας άλλα κ οτι το καθεστώς του ήταν απολυταρχικό κ οι εκλογές που διεξήγαγε, μούφες. Τον διαδέχθηκε ο γιος του ως ο μόνος υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές (ουτε τα προσχήματα δλδ --- δεν πέρνουν παράδειγμα εμας εδώ, μετα απο 5-6 χρόνια ψηφίζουμε ΟΛΟ το σόι του ηγέτη μας, σταράτα κ δημοκρατικά, ουτε να μας κράζει ο πλανήτης ουτε τίποτα – αρε Ελλαδάρα δώσε τα φώτα σου στις απανταχού ολιγαρχίες )
Κάτσαμε αρκετή ώρα στο χώρο, ήπιαμε κ ενα καφέ στη καφετέρια του κτηρίου κ μόνον όταν πεινάσαμε εδεήσαμε να φύγουμε.
Ένα Uber μας μετέφερε στην πλατεία Συντριβανίου (επι το ελληνικότερον) κ εκεί εντοπίσαμε το εστιατόριο/καφε MADO το οποίο αποτελεί τουρκική αλυσίδα κ το είδαμε κ στην Τυφλίδα αργότερα. Αρκετές επιλογές με υγιεινά (φαινομενικά) πιάτα, χτυπήσαμε το brunch μας κ πιάσαμε μπιριμπιρι με το σερβιτόρο ο οποίος ήταν Τούρκος οικονομικός μετανάστης.
Στην αρχή μου προξένησε εντύπωση, κακώς βέβαια καθώς μεταξυ Τουρκίας – Αζερμπαϊτζαν υπάρχουν έντονα κολλητηλίκια απο αρχαιοτάτων χρόνων κ ως προς την καταγωγή των δυο λαών άλλα κ ως προς τη σύγχρονη πολιτική σύνδεσή τους. Τολμώ να πω οτι τους βλέπουν όπως βλέπουμε εμείς την Κύπρο. Το γαλάζιο χρώμα που υπάρχει στη σημαία της χώρας είναι εκεί προς τιμήν της Τουρκικής καταγωγής του λαού. Οχι τυχαία, η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε επισήμως το Αζερμπαϊτζαν κ η χώρα που συντάχθηκε πλήρως υπερ της στη διαμάχη με την Αρμενία.
Ακολούθως ξανα πήγαμε μια βόλτα στην πόλη κ επιστρέψαμε στο hotel για ξεκούραση κ για να ετοιμάσουμε τα πράγματά μας καθώς προβλεπόταν βραδυνή έξοδος.
Έχουμε μια αδυναμία στα rooftop bars ανα τον κόσμο κ έτσι επισκεφθήκαμε το 360 Hilton Bar στο ομώνυμο ξενοδοχείο το οποίο είχε διθυραμβικές κριτικές, ήταν περιστρεφόμενο κ πρόσφερε θέα στην πόλη (φυσικά κ στα flame towers). Ντυθήκαμε, σινιαριστήκαμε κ τελικά ... άνθρακες ο θησαυρός Παρασκευή βράδυ κ το μπαρ ήταν νεκρό. Βασικά έτσι οπως ήταν διαμορφωμένος ο χώρος ευνοούσε μονον καφε/φαγητό κ οχι μπαροκατάσταση καθώς οι θέσεις σε «απομόνωναν» κατα κάποιο τρόπο απ’το υπόλοιπο μαγαζί. Ξεραϊλα λοιπόν, καλά θα κάνουν να πάρουν μαθήματα απ’τα μπαρ των πρωτευουσών της Ν.Α. Ασίας. Μετά απο ενα μισάωρο είχαμε βαρεθεί κ με το ζόρι κάτσαμε μια ώρα ισα ισα να δικαιολογήσουμε το ποτό κ να τραβήξουμε καμιά θολή φωτο.
Για το γυρισμό επιλέξαμε να περπατήσουμε καθώς μας άρεσε παρα πολύ η ρυμοτομία της πόλης, ο φωτισμός, τα παραδοσιακού τύπου κτήρια της άλλα κ τα μεγάλα πάρκα της. Γενικά τη νύχτα η πόλη έχει πολύ όμορφο πρόσωπο. Φτάσαμε ξανα περιμετρικά της πλατείας όπου διαπιστώσαμε οτι τα εμπορικά καταστήματα ήταν ανοιχτά παρα το προχωρημένο της ώρας (22:30). Εντοπίσαμε ενα MADO σε διαφορετικό σημείο κ το τιμήσαμε για το βραδυνό μας πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο καθώς είχαμε πρωινό ξύπνημα.
Η Buta Airways είναι θυγατρική lowcost της ΑΖΑL (εθνικός αερομεταφορέας) κ δραστηριοποιείται στο terminal 2 του αεροδρομίου το οποίο είναι ταπεινό χωρίς πολλά πολλά περα απο μια καντίνα κ έτσι μου έμειναν αμανάτι κ 5 ΑΖΝ που δεν ήξερα που να τα σκοτώσω. Να σημειώσω εδώ οτι αρχικά χάλασα 30 Ε σε μανάτ άλλα παντου χρησιμοποιούσα πλαστικό χρήμα οπότε κ λιγότερα να χαλούσα δεν θα μου χρειάζονταν.
Με τα πολλά αφήσαμε την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζαν η οποία μας άρεσε πολυ κ ξεκινούσαμε για το κυρίως κομμάτι της εκδρομής μας στη Γεωργία
Last edited: