silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.327
- Likes
- 3.460
- Επόμενο Ταξίδι
- Σικελία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Kazbegi
Προσγειωθήκαμε στην Τυφλίδα γύρω στις 11 ΑΜ κ υποτίθεται θα μας περίμενε στις αφίξεις εκπρόσωπος της Europcar καθώς η συγκεκριμένη εταιρεία δεν έχει γραφείο στο αεροδρόμιο. Άφαντος ο εκπρόσωπος, λέμε ας του δώσουμε λίγο χρόνο κ ας αγοράσουμε SIM κάρτες για να έχουμε data κ τηλέφωνο. Είχα διαβάσει σε ενα blog οτι η BeeLine προσφέρει διάφορα πακέτα κ συμφέρει περισσότερο άλλα μάλλον το ιδιο blog το διάβασαν κ ολοι οσοι θέλανε να αγοράσουν γεωργιανή SIM κ μαζευτήκαμε όλοι πάνω απ’τη μοναδική υπάλληλο. Αγοράσαμε αμφότεροι απο 4GΒ για 9 lari ( 1 Ε = 3,25 lari ) κ γω έβαλα κ άλλα 5 lari χρόνο ομιλίας έτσι να υπάρχει. Μιλάμε οι επικοινωνίες τσάμπα, πήρα ενα σωρο τηλέφωνα οσο ήμασταν στη χώρα κ δεν κατάφερα να κάψω ουτε το 1 απ’τα 5 lari που έβαλα.
Τέλος πάντων αντιληφθήκαμε οτι ο εκπρόσωπος προφανώς δεν άργησε άλλα μας ξέχασε κ πήρα τηλ στη Europcar. «Τώρα ερχόμαστε» άκουσα απ’την άλλη πλευρά κ γω υπέθεσα οτι το γραφείο τους θα ήταν κοντά στο αεροδρόμιο και ΟΧΙ στο κέντρο της πόλης οπως ήταν στη πραγματικότητα. Φυσικά ο τύπος έκανε πάνω απο μιση ώρα να έρθει κ μεις σκοτώσαμε την ώρα μας στο μοναδικό χάλια καφε που είχε στις αφίξεις κ τα νεύρα μας τσατάλια. Όταν έφτασε ο εκπρόσωπος τα άκουσε άλλα φαντάζομαι απ’το ενα αυτί μπηκαν κ απ’το άλλο βγήκαν.
Μιαμιση ώρα λοιπόν μετά την άφιξή μας στη χώρα ξεκινήσαμε για τον πρώτο σταθμό μας, το χωριό Stepantsmida (πρώην Kazbegi) στο ομώνυμο βουνό. Η πρώτη εντύπωση απ΄τον περιφερειακό (???) της Τυφλίδας, θλιβερή. Οχι κ πολυ καλό οδόστρωμα, δρόμος μιας λωρίδας την περισσότερη ώρα, έργα, νταλίκες, προσπεράσεις. Δεν είχαμε ιδέα οτι αυτά ήταν πταίσματα μπροστά σε αυτά που θα ακολουθούσαν ως προς την οδηγική συμπεριφορά των Γεωργιανών.
Κάποια στιγμή μπήκαμε στον περιβόητο Georgian Military Road, τον ιστορικό δρόμο του οποίου η αρχική κατασκευή ξεκίνησε το 1800 κ συνεχίστηκε εως το 1876 αποτελώντας τον ποιοτικότερο δρόμο της εποχής στη Ρωσία. Ξεκινούσε απο την Τυφλίδα κ έφτανε μέχρι το Βλαδικαφκάζ. Σήμερα αποτελεί το μόνο επίσημο κ νόμιμο συνοριακό πέρασμα μεταξυ Γεωργίας κ Ρωσίας με αποτέλεσμα να γίνεται χαμός απο νταλίκες οι οποίες σχηματίζουν μεγάλες ουρές οι οποίες ξεκινάνε αρκετά μακριά απο τα σύνορα. Καθώς είναι δρόμος με μια λωρίδα, είναι αρκετά επικίνδυνος κ θέλει αρκετή προσοχή κ υπομονή.
Εμείς για να φτάσουμε στη Stepantsmida κάναμε γύρω στις 4+ ώρες οι οποίες βέβαια συμπεριλαμβάνουν κανα 2 στάσεις για να αγοράσουμε κατι φαγώσιμο κ να ξεπιαστούμε, ενα μισάωρο καφεδάκι με προνομιακή θέα κ ενα κόλλημα λόγω έργων σε μια μικρή γέφυρα. Για την φυσική ομορφιά της περιοχής οτι κ να πω είναι λίγο. Οι όψεις των βουνών με το χαμηλό γρασίδι έδιναν ένα φοβερό τοπίο, κανονικά έπρεπε να βγάζουμε φωτο κάθε τρεις κ λίγο άλλα δεν θα φτάναμε ποτε.
Εκεί είχαμε κλείσει σε ενα νεόκτιστο μικρό ξενοδοχείο φτιαγμένο απο ξύλο, με μπαλκόνι με θέα κ κήπο, ήταν σα μικρό σαλέ. Ήταν κ το πιο ακριβό κατάλυμμα της εκδρομής άλλα χαλάλι του. Ιδιοκτήτης ήταν ενας τύπος που τα πρωινά δούλευε στο περιβόητο Rooms Kazbegi, το πεντάστερο ξενοδοχείο με τη βεράντα φάτσα κάρτα στο Trinity Church. Εμείς λόγω κούρασης δεν βγήκαμε στο χωριό αλλα απολαύσαμε στο μπαλκόνι μας το κρασί που μας πρόσφεραν μαζί με το παραδοσιακό Churchkhela το οποίο μοιάζει με μια μίξη κεριού κ πολύχρωμου λουκάνικου κ ειναι παραδοσιακό γλύκισμα. Φτιάχνεται απο σταφύλια κ ξηρούς καρπούς κ φυσικά δεν έχω ιδέα πως προφέρεται.
Για dinner επιλέξαμε χωρίς δεύτερη σκέψη το Rooms Hotel, μόνο που παρότι Αύγουστος, το βραδάκι είχε αρκετή ψύχρα κ ετσι καθίσαμε στο εσωτερικό του, το οποίο είναι εξίσου εντυπωσιακό κ καλαίσθητο. Απο πιάτα επιλέξαμε ενα παραδοσιακό γεωργιανό κ ένα «δυτικό» burger έτσι για να κινηθούμε safe, άλλα οτι κ αν επιλέγαμε είμαι σίγουρος οτι θα ήταν υπέροχο. Το δικό τους κρασί δεν μας εντυπωσίασε, κατι όμως που έκανε με το παραπάνω η σοκολατόπιτα για την οποία έγινε μάχη.
Το επόμενο πρωί μας βρήκε ξανα εκεί να απολαμβάνουμε (στη βεράντα αυτή τη φορά) καφε κ πρωινό. Η τιμή για το μπουφέ ήταν στα 15 Ε άλλα δε νομίζω οτι αξίζει – εμείς πήραμε αλα καρτ απο μια ομελέτα-υπερπαραγωγή, pancakes με μερέντα κ μελι κ καφέδες κ δεν δώσαμε ουτε 10 Ε σύνολο.
Πρώτη στάση της ημέρας η Gergeti Trinity Church, ίσως η πιο πολυφωτογραφημένη εκκλησία της Γεωργίας κ τουριστικό hotspot. Πρόσφατα μάλιστα ασφαλτοστρώσαν τον δρόμο που οδηγεί μέχρι εκεί (προς μεγάλη λύπη των απανταχού ταξιτζήδων της περιοχής που ζητούσαν 60 lari). Στα 2200 μέτρα υψόμετρο με φάτσα κάρτα το όρος Καζμπέγκι κ με ένα απιστεύτης καρτποσταλικής ομορφιάς τοπίο, κανείς νομίζω δεν ανεβαίνει μέχρι εκεί για θαυμάσει το φτωχό εσωτερικό της άλλα για να γεμίσει τα μάτια του κ την κάμερα του με αυτήν την ασύλληπτη ομορφιά.
Αφιερώσαμε αρκετή ώρα στο χώρο, άλλοτε θαυμάζοντας το τοπίο κ άλλοτε παλεύοντας να απομονώσουμε το φοβερό background απ’τα ενοχλητικά βανάκια κ αυτοκίνητα που έφταναν μέχρι δίπλα στην εκκλησία. Στο τέλος περπατήσαμε στα γρασίδια κ αράξαμε σε ενα σημείο απλά αγναντεύοντας την φοβερή θέα.
Αφου χορτάσαμε εικόνες ξεκινήσαμε την κάθοδο μας. Μόλις 45 λεπτά αργότερα φτάσαμε στο Gudauri, δημοφιλές θέρετρο του σκι. Βέβαια δεν πήγαμε για σκι αυγουστιάτικα άλλα για μια άλλη εμπειρία για την οποία είναι εξίσου διάσημο το συγκεκριμένο μέρος. Οι πλαγιές του Gudauri λοιπόν είναι ιδανικές για paragliding, ελληνιστί αλεξίπτωτο πλαγιάς ή λαϊκιστί «παραπέντε». Είχα κάνει το homework μου κ είχα κλείσει με την εταιρεία SkyAtlantida την οποία προτείνει κ ο LP. Γενικά η ιστοσελίδα τους δεν είναι κ οτι καλύτερο (είναι χάλια) κ έτσι έκανα την απαραίτητη επικοινωνία μέσω email κ whatsapp.
Για όποιον ενδιαφέρεται να τονίσω οτι οι τύποι που εκτελούν τις πτήσεις είναι οι πρώτοι που έφεραν την δραστηριότητα στη περιοχή, είναι Ουκρανοί κ πιστοποιημένοι εκπαιδευτές με χιλιάδες ωρες πτήσης. Στο χώρο κυκλοφορούν διάφοροι οι οποίοι μυρίστηκαν εύκολο χρήμα κ το παίζουν «έμπειροι» κ «εκπαιδευτές» κ προσφέρουν καλύτερες τιμές άλλα ΔΕΝ είναι επαγγελματίες κ δεν προσφέρουν σωστή εμπειρία στους πελάτες τους.
Όλοι αυτοί εκτελούν συνήθως τις πτήσεις στο σημείο όπου βρίσκεται το μνημείο της «φιλίας» μεταξύ Γεωργίας κ Ρωσίας, ενα ημικυκλικό κατασκεύασμα το οποίο μάλλον δεν έκανε καλά τη δουλειά του καθώς μεταξύ των 2 λαών κάθε άλλο παρα φιλία επικρατεί. Το δικό μας σημείο ήταν ένα ήρεμο μέρος με resting point κ καφεδάκι το οποίο να πω την αλήθεια δυσκολεύτηκα στην αρχή να βρώ άλλα η κοπέλα-manager μου έστειλε ενα youtube βιντεο κ έβγαλα άκρη.
Υπάρχουν διάφορα ήδη πτήσεων. Η πολυ απλή «ανεβαίνω κατεβαίνω» που διαρκεί 4 λεπτά, η economy που περιλαμβάνει απλες μανούβρες στην πλαγιά (15 λεπτά) , πτήση στο φαράγγι κ extreme πτήση που διαρκούν απο 30 εως 60 λεπτά κ κάνεις διάφορα ακροβατικά στον αέρα. Εγώ σαν πρώτη φορά επέλεξα την economy flight με τις απλές μανούβρες κ καλά έκανα διοτι μπορεί οσο είσαι στο έδαφος να τους βλέπεις κ να λες «νταξει μωρε, περα δώθε στην πλαγιά κάνουν» άλλα αμα είσαι εκεί πάνω η καρδούλα σου το ξέρει !!!
Η εμπειρία φανταστική, ομολογώ οτι λίγο σε πιάνει ένα σύγκρυο οσο κάνει ο εκπαιδευτής τις στροφές κ εσυ βλέπεις κάτω τις χαράδρες άλλα με την ώρα συνηθίζεις. Μπορεί να ήταν μόλις 15’ άλλα εμένα μου φάνηκε πολυ περισσότερο. Κατα τη διάρκεια της πτήσης κρατάς κ μια GoPro που καταγράφει τη διαδρομή κ τη φάτσα σου που προσπαθεί να το παίξει cool
Πληροφοριακά η πτήση κόστισε 250 lari (η τιμή αν κλείσεις online κ δώσεις προκαταβολή μεσω paypal) κ επειδή ήμουν βαρύτερος απο κάποιο όριο, πλήρωσα 30 lari extra.
Όταν τελείωσα, ήπιαμε κ ενα καφέ να συνέλθω κ να πουμε τις εμπειρίες μας εκατέρωθεν - εγω στον αέρα κ η Μ. στο έδαφος παρακαλώντας μην πέσω - κ ξεκινήσαμε για τον επόμενο σταθμό μας. Η Μ. οσο ήταν κατω συζητούσε με τους βοηθούς την επικινδυνότητα κ αυτοι της είπαν οτι το οτι ήρθαμε μεχρι εκει με αυτοκίνητο είναι πολυ πιο επικίνδυνο απο την πτήση με αλεξίπτωτο. Κ πράγματι είχαν δίκιο. Ακόμα θυμάμαι όταν πηγαίναμε, εναν τύπο ο οποίος πήγε να προσπεράσει 3 αυτοκίνητα (!!!) σε στροφή (!!!) στην ανηφόρα !!!! Στο τσακ δε φιληθήκαμε κ αφου πρώτα κοκκάλωσα το αυτοκίνητο κ τον κόρναρε το απαν σύμπαν.
Μετά απο περίπου 1 ώρα φθάσαμε στο φρούριο Ananuri το οποίο είναι χτισμένο σε προνομιακή θέση δίπλα στον ποταμό Aragvi. Έχει μικρές εκκλησίες κ μισογκρεμισμένα κάστρα άλλα πιο ωραία φαίνεται απο μακριά παρα αν μπεις μέσα καθώς οι χώροι είναι άδειοι. Ίσα ισα κάναμε μια μικρή στάση ενα μισάωρο να βγάλουμε 2 φωτογραφίες κ να φάμε κανα φρούτο πριν συνεχίσουμε για την Τυφλίδα.
Η εκδρομή στο Kazbegi προσφέρεται απ’τα πρακτορεία στην Τυφλίδα ως ημερήσια εκδρομή κ συνήθως περιλαμβάνει στάσεις στο μοναστήρι Jvari , στο Ananuri , στο μνημείο της υποτιθέμενης φιλίας κ καταλήγει στην εκκλησία της αγίας τριάδας. Κατα τη γνώμη μου η εκδρομή αυτή είναι σκότωμα κ απο πλευράς κούρασης άλλα κ γιατί τα τοπία είναι μαγικά κ είναι κρίμα ίσα ισα να πάρει κάποιος μια γεύση πίσω απ’τα τζάμια ενος τουριστικού βαν. Εμείς κάναμε μια διανυκτέρευση κ μετανιώσαμε που δεν αφιερώσαμε κ δεύτερη καθώς περα απ’το paragliding η περιοχή προσφέρει πολλές επιλογές για hiking , rafting ή απλώς για να χαλαρώσεις κ να απολαύσεις το τοπίο.
Προσγειωθήκαμε στην Τυφλίδα γύρω στις 11 ΑΜ κ υποτίθεται θα μας περίμενε στις αφίξεις εκπρόσωπος της Europcar καθώς η συγκεκριμένη εταιρεία δεν έχει γραφείο στο αεροδρόμιο. Άφαντος ο εκπρόσωπος, λέμε ας του δώσουμε λίγο χρόνο κ ας αγοράσουμε SIM κάρτες για να έχουμε data κ τηλέφωνο. Είχα διαβάσει σε ενα blog οτι η BeeLine προσφέρει διάφορα πακέτα κ συμφέρει περισσότερο άλλα μάλλον το ιδιο blog το διάβασαν κ ολοι οσοι θέλανε να αγοράσουν γεωργιανή SIM κ μαζευτήκαμε όλοι πάνω απ’τη μοναδική υπάλληλο. Αγοράσαμε αμφότεροι απο 4GΒ για 9 lari ( 1 Ε = 3,25 lari ) κ γω έβαλα κ άλλα 5 lari χρόνο ομιλίας έτσι να υπάρχει. Μιλάμε οι επικοινωνίες τσάμπα, πήρα ενα σωρο τηλέφωνα οσο ήμασταν στη χώρα κ δεν κατάφερα να κάψω ουτε το 1 απ’τα 5 lari που έβαλα.
Τέλος πάντων αντιληφθήκαμε οτι ο εκπρόσωπος προφανώς δεν άργησε άλλα μας ξέχασε κ πήρα τηλ στη Europcar. «Τώρα ερχόμαστε» άκουσα απ’την άλλη πλευρά κ γω υπέθεσα οτι το γραφείο τους θα ήταν κοντά στο αεροδρόμιο και ΟΧΙ στο κέντρο της πόλης οπως ήταν στη πραγματικότητα. Φυσικά ο τύπος έκανε πάνω απο μιση ώρα να έρθει κ μεις σκοτώσαμε την ώρα μας στο μοναδικό χάλια καφε που είχε στις αφίξεις κ τα νεύρα μας τσατάλια. Όταν έφτασε ο εκπρόσωπος τα άκουσε άλλα φαντάζομαι απ’το ενα αυτί μπηκαν κ απ’το άλλο βγήκαν.
Μιαμιση ώρα λοιπόν μετά την άφιξή μας στη χώρα ξεκινήσαμε για τον πρώτο σταθμό μας, το χωριό Stepantsmida (πρώην Kazbegi) στο ομώνυμο βουνό. Η πρώτη εντύπωση απ΄τον περιφερειακό (???) της Τυφλίδας, θλιβερή. Οχι κ πολυ καλό οδόστρωμα, δρόμος μιας λωρίδας την περισσότερη ώρα, έργα, νταλίκες, προσπεράσεις. Δεν είχαμε ιδέα οτι αυτά ήταν πταίσματα μπροστά σε αυτά που θα ακολουθούσαν ως προς την οδηγική συμπεριφορά των Γεωργιανών.
Κάποια στιγμή μπήκαμε στον περιβόητο Georgian Military Road, τον ιστορικό δρόμο του οποίου η αρχική κατασκευή ξεκίνησε το 1800 κ συνεχίστηκε εως το 1876 αποτελώντας τον ποιοτικότερο δρόμο της εποχής στη Ρωσία. Ξεκινούσε απο την Τυφλίδα κ έφτανε μέχρι το Βλαδικαφκάζ. Σήμερα αποτελεί το μόνο επίσημο κ νόμιμο συνοριακό πέρασμα μεταξυ Γεωργίας κ Ρωσίας με αποτέλεσμα να γίνεται χαμός απο νταλίκες οι οποίες σχηματίζουν μεγάλες ουρές οι οποίες ξεκινάνε αρκετά μακριά απο τα σύνορα. Καθώς είναι δρόμος με μια λωρίδα, είναι αρκετά επικίνδυνος κ θέλει αρκετή προσοχή κ υπομονή.
Εμείς για να φτάσουμε στη Stepantsmida κάναμε γύρω στις 4+ ώρες οι οποίες βέβαια συμπεριλαμβάνουν κανα 2 στάσεις για να αγοράσουμε κατι φαγώσιμο κ να ξεπιαστούμε, ενα μισάωρο καφεδάκι με προνομιακή θέα κ ενα κόλλημα λόγω έργων σε μια μικρή γέφυρα. Για την φυσική ομορφιά της περιοχής οτι κ να πω είναι λίγο. Οι όψεις των βουνών με το χαμηλό γρασίδι έδιναν ένα φοβερό τοπίο, κανονικά έπρεπε να βγάζουμε φωτο κάθε τρεις κ λίγο άλλα δεν θα φτάναμε ποτε.
Εκεί είχαμε κλείσει σε ενα νεόκτιστο μικρό ξενοδοχείο φτιαγμένο απο ξύλο, με μπαλκόνι με θέα κ κήπο, ήταν σα μικρό σαλέ. Ήταν κ το πιο ακριβό κατάλυμμα της εκδρομής άλλα χαλάλι του. Ιδιοκτήτης ήταν ενας τύπος που τα πρωινά δούλευε στο περιβόητο Rooms Kazbegi, το πεντάστερο ξενοδοχείο με τη βεράντα φάτσα κάρτα στο Trinity Church. Εμείς λόγω κούρασης δεν βγήκαμε στο χωριό αλλα απολαύσαμε στο μπαλκόνι μας το κρασί που μας πρόσφεραν μαζί με το παραδοσιακό Churchkhela το οποίο μοιάζει με μια μίξη κεριού κ πολύχρωμου λουκάνικου κ ειναι παραδοσιακό γλύκισμα. Φτιάχνεται απο σταφύλια κ ξηρούς καρπούς κ φυσικά δεν έχω ιδέα πως προφέρεται.
Για dinner επιλέξαμε χωρίς δεύτερη σκέψη το Rooms Hotel, μόνο που παρότι Αύγουστος, το βραδάκι είχε αρκετή ψύχρα κ ετσι καθίσαμε στο εσωτερικό του, το οποίο είναι εξίσου εντυπωσιακό κ καλαίσθητο. Απο πιάτα επιλέξαμε ενα παραδοσιακό γεωργιανό κ ένα «δυτικό» burger έτσι για να κινηθούμε safe, άλλα οτι κ αν επιλέγαμε είμαι σίγουρος οτι θα ήταν υπέροχο. Το δικό τους κρασί δεν μας εντυπωσίασε, κατι όμως που έκανε με το παραπάνω η σοκολατόπιτα για την οποία έγινε μάχη.
Το επόμενο πρωί μας βρήκε ξανα εκεί να απολαμβάνουμε (στη βεράντα αυτή τη φορά) καφε κ πρωινό. Η τιμή για το μπουφέ ήταν στα 15 Ε άλλα δε νομίζω οτι αξίζει – εμείς πήραμε αλα καρτ απο μια ομελέτα-υπερπαραγωγή, pancakes με μερέντα κ μελι κ καφέδες κ δεν δώσαμε ουτε 10 Ε σύνολο.
Πρώτη στάση της ημέρας η Gergeti Trinity Church, ίσως η πιο πολυφωτογραφημένη εκκλησία της Γεωργίας κ τουριστικό hotspot. Πρόσφατα μάλιστα ασφαλτοστρώσαν τον δρόμο που οδηγεί μέχρι εκεί (προς μεγάλη λύπη των απανταχού ταξιτζήδων της περιοχής που ζητούσαν 60 lari). Στα 2200 μέτρα υψόμετρο με φάτσα κάρτα το όρος Καζμπέγκι κ με ένα απιστεύτης καρτποσταλικής ομορφιάς τοπίο, κανείς νομίζω δεν ανεβαίνει μέχρι εκεί για θαυμάσει το φτωχό εσωτερικό της άλλα για να γεμίσει τα μάτια του κ την κάμερα του με αυτήν την ασύλληπτη ομορφιά.
Αφιερώσαμε αρκετή ώρα στο χώρο, άλλοτε θαυμάζοντας το τοπίο κ άλλοτε παλεύοντας να απομονώσουμε το φοβερό background απ’τα ενοχλητικά βανάκια κ αυτοκίνητα που έφταναν μέχρι δίπλα στην εκκλησία. Στο τέλος περπατήσαμε στα γρασίδια κ αράξαμε σε ενα σημείο απλά αγναντεύοντας την φοβερή θέα.
Αφου χορτάσαμε εικόνες ξεκινήσαμε την κάθοδο μας. Μόλις 45 λεπτά αργότερα φτάσαμε στο Gudauri, δημοφιλές θέρετρο του σκι. Βέβαια δεν πήγαμε για σκι αυγουστιάτικα άλλα για μια άλλη εμπειρία για την οποία είναι εξίσου διάσημο το συγκεκριμένο μέρος. Οι πλαγιές του Gudauri λοιπόν είναι ιδανικές για paragliding, ελληνιστί αλεξίπτωτο πλαγιάς ή λαϊκιστί «παραπέντε». Είχα κάνει το homework μου κ είχα κλείσει με την εταιρεία SkyAtlantida την οποία προτείνει κ ο LP. Γενικά η ιστοσελίδα τους δεν είναι κ οτι καλύτερο (είναι χάλια) κ έτσι έκανα την απαραίτητη επικοινωνία μέσω email κ whatsapp.
Για όποιον ενδιαφέρεται να τονίσω οτι οι τύποι που εκτελούν τις πτήσεις είναι οι πρώτοι που έφεραν την δραστηριότητα στη περιοχή, είναι Ουκρανοί κ πιστοποιημένοι εκπαιδευτές με χιλιάδες ωρες πτήσης. Στο χώρο κυκλοφορούν διάφοροι οι οποίοι μυρίστηκαν εύκολο χρήμα κ το παίζουν «έμπειροι» κ «εκπαιδευτές» κ προσφέρουν καλύτερες τιμές άλλα ΔΕΝ είναι επαγγελματίες κ δεν προσφέρουν σωστή εμπειρία στους πελάτες τους.
Όλοι αυτοί εκτελούν συνήθως τις πτήσεις στο σημείο όπου βρίσκεται το μνημείο της «φιλίας» μεταξύ Γεωργίας κ Ρωσίας, ενα ημικυκλικό κατασκεύασμα το οποίο μάλλον δεν έκανε καλά τη δουλειά του καθώς μεταξύ των 2 λαών κάθε άλλο παρα φιλία επικρατεί. Το δικό μας σημείο ήταν ένα ήρεμο μέρος με resting point κ καφεδάκι το οποίο να πω την αλήθεια δυσκολεύτηκα στην αρχή να βρώ άλλα η κοπέλα-manager μου έστειλε ενα youtube βιντεο κ έβγαλα άκρη.
Υπάρχουν διάφορα ήδη πτήσεων. Η πολυ απλή «ανεβαίνω κατεβαίνω» που διαρκεί 4 λεπτά, η economy που περιλαμβάνει απλες μανούβρες στην πλαγιά (15 λεπτά) , πτήση στο φαράγγι κ extreme πτήση που διαρκούν απο 30 εως 60 λεπτά κ κάνεις διάφορα ακροβατικά στον αέρα. Εγώ σαν πρώτη φορά επέλεξα την economy flight με τις απλές μανούβρες κ καλά έκανα διοτι μπορεί οσο είσαι στο έδαφος να τους βλέπεις κ να λες «νταξει μωρε, περα δώθε στην πλαγιά κάνουν» άλλα αμα είσαι εκεί πάνω η καρδούλα σου το ξέρει !!!
Η εμπειρία φανταστική, ομολογώ οτι λίγο σε πιάνει ένα σύγκρυο οσο κάνει ο εκπαιδευτής τις στροφές κ εσυ βλέπεις κάτω τις χαράδρες άλλα με την ώρα συνηθίζεις. Μπορεί να ήταν μόλις 15’ άλλα εμένα μου φάνηκε πολυ περισσότερο. Κατα τη διάρκεια της πτήσης κρατάς κ μια GoPro που καταγράφει τη διαδρομή κ τη φάτσα σου που προσπαθεί να το παίξει cool
Πληροφοριακά η πτήση κόστισε 250 lari (η τιμή αν κλείσεις online κ δώσεις προκαταβολή μεσω paypal) κ επειδή ήμουν βαρύτερος απο κάποιο όριο, πλήρωσα 30 lari extra.
Όταν τελείωσα, ήπιαμε κ ενα καφέ να συνέλθω κ να πουμε τις εμπειρίες μας εκατέρωθεν - εγω στον αέρα κ η Μ. στο έδαφος παρακαλώντας μην πέσω - κ ξεκινήσαμε για τον επόμενο σταθμό μας. Η Μ. οσο ήταν κατω συζητούσε με τους βοηθούς την επικινδυνότητα κ αυτοι της είπαν οτι το οτι ήρθαμε μεχρι εκει με αυτοκίνητο είναι πολυ πιο επικίνδυνο απο την πτήση με αλεξίπτωτο. Κ πράγματι είχαν δίκιο. Ακόμα θυμάμαι όταν πηγαίναμε, εναν τύπο ο οποίος πήγε να προσπεράσει 3 αυτοκίνητα (!!!) σε στροφή (!!!) στην ανηφόρα !!!! Στο τσακ δε φιληθήκαμε κ αφου πρώτα κοκκάλωσα το αυτοκίνητο κ τον κόρναρε το απαν σύμπαν.
Μετά απο περίπου 1 ώρα φθάσαμε στο φρούριο Ananuri το οποίο είναι χτισμένο σε προνομιακή θέση δίπλα στον ποταμό Aragvi. Έχει μικρές εκκλησίες κ μισογκρεμισμένα κάστρα άλλα πιο ωραία φαίνεται απο μακριά παρα αν μπεις μέσα καθώς οι χώροι είναι άδειοι. Ίσα ισα κάναμε μια μικρή στάση ενα μισάωρο να βγάλουμε 2 φωτογραφίες κ να φάμε κανα φρούτο πριν συνεχίσουμε για την Τυφλίδα.
Η εκδρομή στο Kazbegi προσφέρεται απ’τα πρακτορεία στην Τυφλίδα ως ημερήσια εκδρομή κ συνήθως περιλαμβάνει στάσεις στο μοναστήρι Jvari , στο Ananuri , στο μνημείο της υποτιθέμενης φιλίας κ καταλήγει στην εκκλησία της αγίας τριάδας. Κατα τη γνώμη μου η εκδρομή αυτή είναι σκότωμα κ απο πλευράς κούρασης άλλα κ γιατί τα τοπία είναι μαγικά κ είναι κρίμα ίσα ισα να πάρει κάποιος μια γεύση πίσω απ’τα τζάμια ενος τουριστικού βαν. Εμείς κάναμε μια διανυκτέρευση κ μετανιώσαμε που δεν αφιερώσαμε κ δεύτερη καθώς περα απ’το paragliding η περιοχή προσφέρει πολλές επιλογές για hiking , rafting ή απλώς για να χαλαρώσεις κ να απολαύσεις το τοπίο.
Last edited: