vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 917
- Likes
- 8.348
- Επόμενο Ταξίδι
- Οδικό στην ;;;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Ημέρα 10η: Η επιστροφή.
Σήμερα έχουμε να διανύσουμε 600 χιλιόμετρα μέχρι τα Γιάννενα όπου και θα κάνουμε την τελευταία διανυκτέρευση του ταξιδιού μας, οπότε έχουμε πρωινή αναχώρηση.
Πρώτα βέβαια επισκέφτηκα την Pekara Branković, στον άδειο πρωινό πεζόδρομο, για ταξιδιωτικές προμήθειες και λίγες φωτογραφίες, και στην κυριολεξία σήκωσα το μαγαζί παίρνοντας ότι μου «γυάλισε» χωρίς να ξέρω τι είναι.
Πριν φύγουμε όμως από την πόλη, είχαμε δύο εκκρεμότητες. Η πρώτη ήταν ο πύργος των κρανίων (Cele Kula), λίγο πιο έξω από την πόλη, στον δρόμο για την Νίσκα Μπάνια.
Αντιγράφω λοιπόν από το περσινό μου κείμενο, οι φωτογραφίες όμως αυτή την φορά είναι δικές μου.
Ο Πύργος των Κρανίων είναι ένα ιστορικό μνημείο της πρώτης σερβικής επανάστασης . Το μνημείο στήθηκε από τους Οθωμανούς μετά την νικηφόρα μάχη τους επί των επαναστατημένων Σέρβων, το οποίο έχτισαν με τα κρανία των ηττημένων (συνολικά 952 κρανία) – τα υπόλοιπα τα είχαν στείλει πεσκέσι στον σουλτάνο. Όταν η Νις έγινε μέρος της Σερβίας το 1878 το Σερβικό κράτος κατασκεύασε ναό στο σημείο. Σήμερα το τμήμα που διασώζεται αποτελεί μουσείο κι μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Σερβίας.
Ο αρχηγός των εξεγερμένων Σέρβων:
Σήμερα είναι Κυριακή, ο κόσμος μάλλον ακόμα κοιμάται, γι’ αυτό η πόλη είναι σχεδόν άδεια, λίγες γριούλες πηγαίνουν στην εκκλησία, ενώ εμείς κατευθυνόμαστε στο πάρκο όπου βρίσκεται το μνημείο. Στα εκδοτήρια των εισιτηρίων, η υπάλληλος είναι ανένδοτη και δεν δέχεται €, μας ζητάει 150 δηνάρια για τους ενήλικες και 130 για τα παιδιά. Ευτυχώς λίγο πιο πέρα έχει 2-3 ανταλλακτήρια, οπότε επιστρέφουμε με τα δηνάρια στο χέρι, και τότε αποφασίζει ότι θα πληρώσουν μόνο οι μεγάλοι.
Δεν της χαλάμε χατίρι και κατευθυνόμαστε στο κτίριο το οποίο μοιάζει εξωτερικά με εκκλησία, αλλά εσωτερικά καμία σχέση δεν έχει, απλά νομίζω ότι στεγάζει τον «πύργο», για να μην καταστραφεί.
Η δεύτερη εκκρεμότητά μας είναι το πάρκο με τα ιαματικά νερά στη Νίσκα Μπάνια, που πολύ άρεσε στα παιδιά πέρυσι και απαίτησαν να το επισκεφτούμε ξανά. Αφού λοιπόν πλατσουρίσαμε τα πόδια μας στο ζεστό νερό, πιάσαμε την κουβέντα με τους επισκέπτες ενός γκρουπ από την Πάτρα, φάγαμε κι ένα παγωτό (τα πολυσυζητημένα από τα παιδιά, Frikom), πήραμε την απόφαση να κάνουμε την καρδιά μας πέτρα και να ξεκινήσουμε για την επιστροφή.
Πέρυσι όταν άρχιζε το ταξίδι μας:
Φέτος όταν αυτό τελειώνει:
Οι δρόμοι, ευτυχώς ήταν άδειοι, τα συνοριακά περάσματα το ίδιο, οπότε ανέλπιστα νωρίς μπήκαμε στην Ελλάδα. Τόσο νωρίς που απόρησα με τον εαυτό μου, πως και δεν είχα βάλει τίποτα άλλο να δούμε ενδιάμεσα.
Τέλος πάντων, βγάλαμε την καθιερωμένη τελευταία αποχαιρετιστήρια φωτογραφία, και ο καθένας κίνησε για εντελώς διαφορετικό προορισμό.
Το ταξίδι μας έλαβε τέλος και σε λίγο καιρό θα ονειρευόμαστε και θα σχεδιάζουμε -ήδη το έχουμε κάνει- νέα ταξίδια. Μακάρι να είμαστε καλά να καταφέρουμε να τα πραγματοποιήσουμε και να σας τα διηγηθούμε.
Ακολουθεί μίνι απολογισμός.
Σήμερα έχουμε να διανύσουμε 600 χιλιόμετρα μέχρι τα Γιάννενα όπου και θα κάνουμε την τελευταία διανυκτέρευση του ταξιδιού μας, οπότε έχουμε πρωινή αναχώρηση.
Πρώτα βέβαια επισκέφτηκα την Pekara Branković, στον άδειο πρωινό πεζόδρομο, για ταξιδιωτικές προμήθειες και λίγες φωτογραφίες, και στην κυριολεξία σήκωσα το μαγαζί παίρνοντας ότι μου «γυάλισε» χωρίς να ξέρω τι είναι.
Πριν φύγουμε όμως από την πόλη, είχαμε δύο εκκρεμότητες. Η πρώτη ήταν ο πύργος των κρανίων (Cele Kula), λίγο πιο έξω από την πόλη, στον δρόμο για την Νίσκα Μπάνια.
Αντιγράφω λοιπόν από το περσινό μου κείμενο, οι φωτογραφίες όμως αυτή την φορά είναι δικές μου.
Ο Πύργος των Κρανίων είναι ένα ιστορικό μνημείο της πρώτης σερβικής επανάστασης . Το μνημείο στήθηκε από τους Οθωμανούς μετά την νικηφόρα μάχη τους επί των επαναστατημένων Σέρβων, το οποίο έχτισαν με τα κρανία των ηττημένων (συνολικά 952 κρανία) – τα υπόλοιπα τα είχαν στείλει πεσκέσι στον σουλτάνο. Όταν η Νις έγινε μέρος της Σερβίας το 1878 το Σερβικό κράτος κατασκεύασε ναό στο σημείο. Σήμερα το τμήμα που διασώζεται αποτελεί μουσείο κι μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Σερβίας.
Ο αρχηγός των εξεγερμένων Σέρβων:
Σήμερα είναι Κυριακή, ο κόσμος μάλλον ακόμα κοιμάται, γι’ αυτό η πόλη είναι σχεδόν άδεια, λίγες γριούλες πηγαίνουν στην εκκλησία, ενώ εμείς κατευθυνόμαστε στο πάρκο όπου βρίσκεται το μνημείο. Στα εκδοτήρια των εισιτηρίων, η υπάλληλος είναι ανένδοτη και δεν δέχεται €, μας ζητάει 150 δηνάρια για τους ενήλικες και 130 για τα παιδιά. Ευτυχώς λίγο πιο πέρα έχει 2-3 ανταλλακτήρια, οπότε επιστρέφουμε με τα δηνάρια στο χέρι, και τότε αποφασίζει ότι θα πληρώσουν μόνο οι μεγάλοι.
Δεν της χαλάμε χατίρι και κατευθυνόμαστε στο κτίριο το οποίο μοιάζει εξωτερικά με εκκλησία, αλλά εσωτερικά καμία σχέση δεν έχει, απλά νομίζω ότι στεγάζει τον «πύργο», για να μην καταστραφεί.
Η δεύτερη εκκρεμότητά μας είναι το πάρκο με τα ιαματικά νερά στη Νίσκα Μπάνια, που πολύ άρεσε στα παιδιά πέρυσι και απαίτησαν να το επισκεφτούμε ξανά. Αφού λοιπόν πλατσουρίσαμε τα πόδια μας στο ζεστό νερό, πιάσαμε την κουβέντα με τους επισκέπτες ενός γκρουπ από την Πάτρα, φάγαμε κι ένα παγωτό (τα πολυσυζητημένα από τα παιδιά, Frikom), πήραμε την απόφαση να κάνουμε την καρδιά μας πέτρα και να ξεκινήσουμε για την επιστροφή.
Πέρυσι όταν άρχιζε το ταξίδι μας:
Φέτος όταν αυτό τελειώνει:
Οι δρόμοι, ευτυχώς ήταν άδειοι, τα συνοριακά περάσματα το ίδιο, οπότε ανέλπιστα νωρίς μπήκαμε στην Ελλάδα. Τόσο νωρίς που απόρησα με τον εαυτό μου, πως και δεν είχα βάλει τίποτα άλλο να δούμε ενδιάμεσα.
Τέλος πάντων, βγάλαμε την καθιερωμένη τελευταία αποχαιρετιστήρια φωτογραφία, και ο καθένας κίνησε για εντελώς διαφορετικό προορισμό.
Το ταξίδι μας έλαβε τέλος και σε λίγο καιρό θα ονειρευόμαστε και θα σχεδιάζουμε -ήδη το έχουμε κάνει- νέα ταξίδια. Μακάρι να είμαστε καλά να καταφέρουμε να τα πραγματοποιήσουμε και να σας τα διηγηθούμε.
Ακολουθεί μίνι απολογισμός.
Last edited: