Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.213
- Likes
- 25.793
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
ΑΜΒΕΡΣΑ
1-1-2019
Πρωτοχρονιά στην Αμβέρσα, την πόλη των διαμαντιών.
Μέρος 2ο
Η χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης ήταν στημένη σε ολόκληρη την Πλατεία Grote Markt. Τα γνωστά ξύλινα σπιτάκια με τα φαγητά, τα ρούχα, τα ζεστά κρασιά, τα τυριά και τα διάφορα παιχνίδια και αξεσουάρ είχαν και στην Αμβέρσα την τιμητική τους. Όμως, και εδώ, όλη αυτή η χριστουγεννιάτικη υπερπαραγωγή είχε "καταπιεί" όλα τα πανέμορφα ιστορικά κτίρια που πλαισιώνουν την Πλατεία.
H μνημειώδης Κρήνη Brabo, μπροστά από το Δημαρχείο, ήταν σχεδόν κρυμμένη από τα ξύλινα σπιτάκια. Tρύπωσα από ένα πολύ στενό πέρασμα, ανάμεσα από δύο ξύλινα κιόσκια, καταφέρνοντας να χωθώ πίσω από αυτά και πατώντας πάνω σε καλώδια και άλλον εξοπλισμό, μπόρεσα να πάρω μια φωτογραφία της Κρήνης. Ήταν κρίμα γνωρίζοντας την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του θρυλικού ήρωα Brabo να μην έχω μια όμορφη φωτογραφία του μνημείου.
Ένας θρύλος, που κατά πάσα πιθανότητα δημιουργήθηκε στον Μεσαίωνα, μιλάει για την ιστορία του ήρωα Brabo και για το πώς σκότωσε τον γιγαντιαίο Antigoon. Πάνω από 2.000 χρόνια πριν, όταν η Αμβέρσα ήταν απλά ένας μικρός οικισμός στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ο Druon Antigoon-ένας Γίγαντας-έχτισε ένα μεγάλο κάστρο κατά μήκος του ποταμού Scheldt. Ο ίδιος επέβαλε διόδια σε κάθε πλοίο που έπλεε στο ποτάμι.
Ο Γίγαντας έκοβε τα χέρια των ναυτικών που ήταν απρόθυμοι να παραδώσουν το ήμισυ του φορτίου τους και έριχνε τα χέρια στο ποτάμι. Μια μέρα ο Ρωμαίος στρατιώτης Silvius Brabo ταξίδεψε κατά μήκος του κάστρου του Γίγαντα. Αρνήθηκε να πληρώσει τα διόδια και προκάλεσε τον Γίγαντα σε μονομαχία. Ο Brabo κατόρθωσε να νικήσει τον Γίγαντα και έκοψε το κεφάλι και το χέρι του. Έριξε μάλιστα το χέρι στο ποτάμι, όπως έκανε και ο Γίγαντας με τα χέρια των ναυτικών.
Σύμφωνα με δημοφιλή ετυμολογία το όνομα της πόλης προέρχεται από την πράξη του Brabo που ρίχνει το χέρι-"handwerpen" στη φλαμανδική γλώσσα-στο ποτάμι. Tο χέρι συμβολίζει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα η οποία ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της πόλης. Tο χέρι έγινε, επίσης, σύμβολο της Αμβέρσας και εμφανίστηκε στις σφραγίδες της πόλης, ήδη, από τον 13ο αιώνα. Ακόμη και σήμερα είναι εμφανώς ορατό στην πόλη: το χέρι εμφανίζεται στο οικόσημο της πόλης και μια τοπική λιχουδιά γνωστή ως "handje" είναι διαμορφωμένη σαν χέρι.
Τον 19ο αιώνα ξεκίνησε η ιδέα να δημιουργηθεί μια μνημειακή Κρήνη που να απεικονίζει την ηρωική πράξη του Brabo. Ο θρύλος είχε γίνει πιο συμβολικός από ποτέ, αφού οι Ολλανδοί έκλεισαν τον ποταμό Scheldt, το 1585, απαιτώντας διόδια από οποιοδήποτε πλοίο και αυτό το γεγονός οδήγησε στην πτώση της πόλης από την κορυφή, σε μια μεσαίου μεγέθους πόλη.
Το 1863 οι Ολλανδοί, τελικά, σταμάτησαν να απαιτούν διόδια από τα πλοία και η πόλη άρχισε να μεγαλώνει πάλι. Ο γλύπτης Jef Lambeaux παρουσίασε σχέδιο για ένα νέο σιντριβάνι που θα γιορτάζει την απελευθέρωση του ποταμού. Τέσσερα χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκε στην Grote Markt μπροστά στο Δημαρχείο.
Η Κρήνη απεικονίζει τον Brabo να ρίχνει το χέρι του Γίγαντα στον ποταμό. Ο Brabo στέκεται πάνω σε ψηλό βάθρο διακοσμημένο με νερό που εκτοξεύεται από θαλάσσια ζώα (ένα ψάρι, ένα λιοντάρι της θάλασσας, μια χελώνα και έναν δράκο). Οι γοργόνες υποστηρίζουν ένα κάστρο που συμβολίζει την πόλη, πράγματα τα οποία δεν είδαμε αφού το σιντριβάνι δε βρισκόταν σε λειτουργία. Το κεφάλι του Γίγαντα κρέμεται ακριβώς κάτω από τα πόδια του Brabo.
Στη δυτική πλευρά της Πλατείας Grote Markt ορθώνεται το αναγεννησιακό κτίριο του Δημαρχείου το οποίο ενσωματώνει στην αρχιτεκτονική του, τόσο φλαμανδικές, όσο και ιταλικές επιρροές. Αναγράφεται στη λίστα της UNESCO, μαζί με τα Καμπαναριά του Βελγίου.
Όταν τον 16ο αιώνα η Αμβέρσα έγινε ένα από τα πιο πολυσύχναστα εμπορικά λιμάνια και μια από τις πιο ευημερούσες πόλεις της Βόρειας Ευρώπης, οι δημοτικές αρχές θέλησαν να αντικαταστήσουν το μικρό μεσαιωνικό Δημαρχείο με μια επιβλητικότερη δομή η οποία θα ταίριαζε στην ευημερία της μεγάλης πόλης. Αλλά, η απειλή του πολέμου εμπόδισε την οποιαδήποτε πρόοδο στο έργο, αφού τα δομικά υλικά που προορίζονταν για το Δημαρχείο χρησιμοποιήθηκαν για την άμυνα της πόλης. Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1565 και στη συνέχεια κάηκε στον Ισπανικό πόλεμο. Αναστηλώθηκε τρία χρόνια αργότερα.
Πάντως, και την 1η Ιανουαρίου του 2019, το κτίριο που βρισκόταν μπροστά μας ήταν σκεπασμένο με ύφασμα και εκτελούνταν εργασίες ανακατασκευής. Πολύ κρίμα που δεν μπορέσαμε να θαυμάσουμε την ομορφιά του. Χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν, φυσικά, στολισμένο απέξω για να μην έχουμε παράπονο.
Γύρω από την Πλατεία τα κτίρια των συντεχνιών είναι υπέροχα και σχετικά νέα, αφού τα αρχικά καταστράφηκαν στην πυρκαγιά του 1576. Ανασχηματίστηκαν και διακοσμήθηκαν, πάλι, τον 19ο αιώνα και σήμερα προσφέρουν μοναδική ομορφιά στον πυρήνα της πόλης.
Στο κέντρο της Grote Markt είχε στηθεί ένα μεγάλο στρογγυλό στέγαστρο διακοσμημένο με πρασινάδα και κάτω από αυτό υπήρχαν παγκάκια και τραπέζια για αυτούς που επιθυμούσαν να καθίσουν, να απολαύσουν το φαγητό τους, ή απλώς να ξεκουραστούν και να προστατευτούν από τη βροχή η οποία συνέχιζε να πέφτει κανονικά.
Κάτω από το στέγαστρο υπήρχε ένα πολύ μεγάλο καζάνι με ζεστό νερό στο οποίο, κατά διαστήματα, έριχναν μπαχαρικά και ο μυρωδάτος καπνός που έβγαινε σκόρπιζε ευωδιές σε ολόκληρη τη χριστουγεννιάτικη αγορά.
Βρήκαμε ελεύθερες θέσεις και καθίσαμε. Τηλεφωνηθήκαμε με τα παιδιά και μάθαμε ότι είχαν φτάσει στο ξενοδοχείο, είχαν αφήσει τα πράγματά τους, και μόλις είχαν ξεκινήσει να έρχονται προς την Πλατεία. Ήταν ευκαιρία να ξεκουραστούμε λίγο μέχρι να έρθουν οπότε μείναμε δίπλα στο ζεστό καζάνι και περιμέναμε. Ελπίζαμε να σταματήσει πια και η βροχή για να είμαστε πιο άνετοι στη συνέχεια της βόλτας μας.
Το θαύμα έγινε, η βροχή σταμάτησε και όλοι μαζί, πλέον, περπατώντας στον πολύ κεντρικό δρόμο Suikerrui στον οποίο, επίσης, υπήρχαν ξύλινα χριστουγεννιάτικα κιόσκια, φτάσαμε στην Steenplein.
Αριστερά μας ορθωνόταν η τεράστια ρόδα.
Ανεβήκαμε τη μικρή ανηφόρα και βρεθήκαμε πάνω από τον Scheldt ποταμό.
Στο βάθος, δεξιά μας, είδαμε ένα αιολικό πάρκο,
στα αριστερά μας μια παραποτάμια διαδρομή περιπάτου,
και μπροστά μας απλωνόταν η απέναντι πλευρά της πόλης.
Κοιτάζοντας προς το κέντρο ξεχώριζε ο τεράστιος όγκος του Καθεδρικού με το πανύψηλο Καμπαναριό.
Μπροστά μας το άγαλμα της Godin Minerva, του Marcello Macherini.
Άλλη μια χριστουγεννιάτικη αγορά ήταν στημένη κατά μήκος του ποταμού, στη Steenplein.
Και εδώ τα παιδιά ανακάλυψαν ηλεκτρικά πατίνια και έριξαν τις βόλτες τους στην αγορά φτάνοντας μέχρι το Κάστρο Het Steen. Tο Het Steen, το παλαιότερο διατηρητέο κτίριο στην Αμβέρσα, χτίστηκε μεταξύ του 1200 και του 1225 ως Πύλη του τότε Κάστρου της πόλης. Κάποτε, ήταν το κέντρο της παλαιότερης γειτονιάς της Αμβέρσας-της Oude Werf-με στενά δρομάκια, πύλες, πύργους και αγορά ψαριών. Το "Steen" δηλώνει κατασκευή από πέτρα. Tο συγκρότημα του Κάστρου περιβαλλόταν από μεγάλο αμυντικό τοίχο. Άλλαξε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Χρησίμευσε ως φυλακή αλλά, το 1862, έγινε Αρχαιολογικό Μουσείο. Όταν, τον 19ο αιώνα, η πολιτεία αποφάσισε να διευρύνει το ποτάμι και να κατασκευάσει νέους τοίχους αποβάθρας κατεδαφίστηκαν περισσότερα από 500 κτίρια, ακόμα και το μεγαλύτερο μέρος του Κάστρου. Μέχρι το τέλος του 2008 το Het Steen φιλοξενούσε το Εθνικό Ναυτικό Μουσείο.
Εμείς το πετύχαμε σε ανακαίνιση. Ήταν κλειστό από παντού και γεμάτο με σκαλωσιές. Οπότε αντί να δούμε αυτό:
Φωτογραφία από το Internet
Είδαμε αυτό:
Θα ξαναλειτουργήσει το 2020 και θα είναι η Πύλη προς την Αμβέρσα εξοικειώνοντας τους επισκέπτες με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της πόλης. Για να πάρω μια φωτογραφία του διάσημου αγάλματος του Γίγαντα τρύπωσα τον φακό της μηχανής ανάμεσα στο συρματόπλεγμα. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση της Αμβέρσας, οι Γίγαντες Druon Antigoon και Lange Wapper ζούσαν στο Het Steen.
Βόρεια του Het Steen και σε απόσταση ενός, περίπου, χιλιομέτρου από αυτό γνώριζα ότι βρίσκεται το ΜΑΣ (Μουσείο στο Ποτάμι) το οποίο στεγάζεται σε έναν σύγχρονο Πύργο ανάμεσα σε δύο αποβάθρες. Το Μουσείο επικεντρώνεται στην ιστορία της πόλης από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Γνώριζα, επίσης, ότι η ταράτσα του Μουσείου, η οποία προσφέρει ωραία θέα στην πόλη, είναι ελεύθερη για επίσκεψη μέχρι αργά το βράδυ. Όμως, την Πρωτοχρονιά το Μουσείο ήταν κλειστό οπότε το αφήσαμε για την ώρα και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στην Groenplaats, σε κάποιο από τα πολλά bistro, για να τσιμπήσουμε κάτι πριν συνεχίσουμε να εξερευνούμε την πόλη.
Επιστρέφοντας προς το κέντρο.....
Last edited: