mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.280
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο (Πορεία προς Νεπάλ....)
- Κεφάλαιο 5ο (Trekking Ημέρα πρώτη!)
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο (Λιγάκι από Κατμαντού....)
- Κεφάλαιο 8ο (Από το Κατμαντού στο Βαράνασι....24 περιπετειώδεις ώρες στους δρόμους)
- Κεφάλαιο 9ο (Βαράνασι)
- Κεφάλαιο 10ο (Βαράνασι - Ημέρα 2)
- Κεφάλαιο 11ο (Καλκούτα)
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο (Κεράλα ή μαλλον Κέρλα)
- Κεφάλαιο 14ο (Goa....ο παράδεισος των χίπις!)
- Κεφάλαιο 15ο (Από τη Goa, Rajastan με μια μικρή στάση Μομβάη)
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
Εκεινη τη μερα ξυπνήσαμε χαραματα, εγω γκρινιαζοντας , για να προλαβουμε τα λεωφορεια για συνορα που φευγουν γυρω στις 7.30...Εξω εβρεχε αρκετα και η αναζητηση ταξι με τετοια βροχη ακομα δυσκολοτερη. Σε μια πλατειουλα κοντα στο ξενοδοχειο το παζαρεμα με τα ταξι ξεκινησε για αλλη μια φορα...! αυτη τη φορα υπηρχε το επιπλεον προβλημα οτι προσπαθουσαν να μας πεισουν οτι δε φευγουν λεωφορεια για συνορα απο το κεντρικο σταθμο και ο καθενας ειχε και καλα ενα φιλο με λεωφορειο η ακομα και ο ιδιος λεωφορειο και ηθελε να μας παει εκει!
Εκει που μιλουσαμε μια σακουλα σκουπιδιων εσκασε αναμεσα μας απο μεγαλο υψος και υπολειματα ψαριου με σαλτσα διακοσμησαν τα ρουχα μας! Οσο για τη μυρωδια ψαριου, μας ακολουθουσε ολη μερα! Απο τα πολλα βρηκαμε εναν ταξιτζη που να μας παει στο σταθμο! Η βροχη δυνατη και εμεις να τρεχουμε αναμεσα σε 15 λεωφορεια ψαχνοντας το πιο υποφερτο για ενα ταξιδι 9 ωρων, πραγμα κατα καποιο τροπο ασκοπο καθως τοπικο λεωφορειο και ανεση δε πανε μαζι!
Ο δρομος μου φανηκε καπως χειροτερος απο τους προηγουμενους δυο, αλλα πιθανα εφταιγε οτι το λεωφορειο σταματουσε ανα δεκα λεπτα για να παρει καποιον η να αφησει! Και τις 9 ωρες! Οσο για στασεις για κατουρημα καναμε δυο τρεις στην εξοχη, στη μεση του πουθενα! Αλλα νιωθεις πιο κοντα στη φυση οταν την κατουρας, ειναι αληθεια... Η διαδρομη παντως για αλλη μια φορα σε αποζημιωνε για την ολη ταλαιπωρια και ελλειψη ανεσεων...
το λεωφορειο μας...
Κατα τις 5 το απογευμα φτανουμε επιτελους 2-3 χιλιομετρα απο τα συνορα! Πανω απο πενηντα οδηγοι ποδηλατων ρικσο μαζευονται γυρω μας ...Στην αρχη σκεφτομασταν να περπατησουμε γιατι μας φαινοταν απανθρωπο να φορτωθουμε με τους σακους στα ποδηλατα και μπροστα ο μικροσκοπικος αδυνατος νεπαλεζος να ποδηλατει αγκομαχωντας...Αλλα απο την αλλη φαινονταν να θελουν τα χρηματα και ταξι δεν υπηρχαν κοντα. Τελικα ισομοιρασαμε οσο μπορουσαμε το βαρος 5 ανθρωπων και 5 σακων σε 3 ποδηλατα και ξεκινησαμε! Παρα το μικρο μεγεθος οι οδηγοι καταφεραν να μας πανε γρηγορα στα συνορα και μεις για πρωτη φορα δε παζαρεψαμε τιμη....τοσο κοπο εκαναν !
Ξανα σφραγισμα διαβατηριων και απο τις 2 πλευρες των συνορων και εισοδος στην Ινδια...Το ταξιδι μας ειχε αρκετη συνεχεια καθως επρεπε τωρα να παρουμε ταξι ή λεωφορειο για τη πολη Gorakhpur απο οπου εφευγε το τρενο για βαρανασι. Τα παζαρια ξεκινησαν και ολοι οι ταξιτζηδες συναννοηθηκαν και δε μας επαιρναν αν δε διναμε ενα συγκεγκριμενο ποσο.Εμεις αντισταση και ψαχναμε και εναλλακτικες.Το λεωφορειο γεμάτο ως την οροφη ,κυριολεκτικα, και ακομα και αν μπαιναμε υπηρχε περιπτωση να μη προλαβουμε το τρενο λογω χρονου...Πανω στην ωρα εμφανιζεται ενα ταξι και δεχτηκε να μας παρει για λιγοτερα χρηματα!
Το ταξιδι του τρομου μολις ξεκινουσε! Μετα απο δεκα λεπτα ταξιδιου ο συνοδηγος και φιλος του ταξιτζη βγαζει απο τη τσεπη μια γεναια ποσοτητα ινδικης κανναβης και αρχιζει να ψαχνει καπνο για να στριψει τσιγαρο...Συντομα καταλαβαινουμε οτι δε προοριζοταν για τον ιδιο αλλα για τον οδηγο μας! Τοτε προσποιηθηκαμε οτι ξεμειναμε απο καπνο και καθυστερησαμε λιγο το στριψιμο μεχρι να βρεθει "περιπτερο" για να αγορασουν...Συντομα το τσιγαρο ηταν ετοιμο και δεν αρκεστηκε στο ενα αλλα εκανε και δευτερο παρα την οποια αντιδραση μας! Ωραια ! Ινδικη οδηγηση και με μαστουρα...Ανεσυρα οτι προσευχη ηξερα απο τη μνημη μου και ευχηθηκα απλα να φτασουμε..
Οταν ειδαμε το σταθμο των τρενων επιτελους ηρεμησα! Το τελευταιο και πιο ξεκουραστο κομματι του ταξιδιου ηταν το 7ωρο τρενο για Βαρανασι! Μετα απο μια ολοκληρη μερα στους δρομους, τα ρουχα μας να βρωμανε ψαριλα και γενικα ειχαμε τα χαλια μας δε βλεπαμε την ωρα να μουμε μεσα και να ξυπνησουμε στο προορισμο μας!
Αφου βρισκουμε το βαγονι και τακτοποιουμαστε προχειρα στις θεσεις μας , αλλος πηγε για τσιγαρο, αλλος για νερα και οι υπολοιποι πιανουμε κουβεντα με τον 6ο στο κουπε μας. Ο πρωτος ινδος που γνωρισαμε και ηξερε την Ελλαδα , ιστορια της ακομα και τον Ομηρο και της Οδυσσεια. Ξαφνικα την ωρα που εφευγε το τρενο εξαφανιζεται και μαζι του και η μικρη τσαντα πλατης του Μ.! Το πηραμε ειδηση 5 λεπτα μετα, το τρενο εφευγε αρα δεν ειχαμε καν χρονο να αντιδρασουμε! Ναι, μας κλεψαν σαν βλακες και ουτε που το πηραμε ειδηση!
Το καλο της υποθεσης ηταν οτι αυτη η τσαντα ειχε τα λιγοτερα πραγματα σε σχεση με των υπολοιπων και ευτυχως διαβατηρια και καρτες ηταν στο εσωτερικο τσαντακι μου....Το κακο οτι ο Μ. εχασε το κινητο του και καποια χρηματα και επισης χασαμε τον οδηγο της Ινδιας! Και κυριως οτι μας χαλασε εντελως τη διαθεση για λιγες ωρες!
Στις 6 το πρωι μετα απο 24 ωρες στους δρομους, στεναχωρημενοι, βρωμικοι, κουρασμενοι και με λιγοτερα χρηματα και τσαντες φτασαμε επιτελους στο βαρανασι....
Εκει που μιλουσαμε μια σακουλα σκουπιδιων εσκασε αναμεσα μας απο μεγαλο υψος και υπολειματα ψαριου με σαλτσα διακοσμησαν τα ρουχα μας! Οσο για τη μυρωδια ψαριου, μας ακολουθουσε ολη μερα! Απο τα πολλα βρηκαμε εναν ταξιτζη που να μας παει στο σταθμο! Η βροχη δυνατη και εμεις να τρεχουμε αναμεσα σε 15 λεωφορεια ψαχνοντας το πιο υποφερτο για ενα ταξιδι 9 ωρων, πραγμα κατα καποιο τροπο ασκοπο καθως τοπικο λεωφορειο και ανεση δε πανε μαζι!
Ο δρομος μου φανηκε καπως χειροτερος απο τους προηγουμενους δυο, αλλα πιθανα εφταιγε οτι το λεωφορειο σταματουσε ανα δεκα λεπτα για να παρει καποιον η να αφησει! Και τις 9 ωρες! Οσο για στασεις για κατουρημα καναμε δυο τρεις στην εξοχη, στη μεση του πουθενα! Αλλα νιωθεις πιο κοντα στη φυση οταν την κατουρας, ειναι αληθεια... Η διαδρομη παντως για αλλη μια φορα σε αποζημιωνε για την ολη ταλαιπωρια και ελλειψη ανεσεων...
το λεωφορειο μας...
Κατα τις 5 το απογευμα φτανουμε επιτελους 2-3 χιλιομετρα απο τα συνορα! Πανω απο πενηντα οδηγοι ποδηλατων ρικσο μαζευονται γυρω μας ...Στην αρχη σκεφτομασταν να περπατησουμε γιατι μας φαινοταν απανθρωπο να φορτωθουμε με τους σακους στα ποδηλατα και μπροστα ο μικροσκοπικος αδυνατος νεπαλεζος να ποδηλατει αγκομαχωντας...Αλλα απο την αλλη φαινονταν να θελουν τα χρηματα και ταξι δεν υπηρχαν κοντα. Τελικα ισομοιρασαμε οσο μπορουσαμε το βαρος 5 ανθρωπων και 5 σακων σε 3 ποδηλατα και ξεκινησαμε! Παρα το μικρο μεγεθος οι οδηγοι καταφεραν να μας πανε γρηγορα στα συνορα και μεις για πρωτη φορα δε παζαρεψαμε τιμη....τοσο κοπο εκαναν !
Ξανα σφραγισμα διαβατηριων και απο τις 2 πλευρες των συνορων και εισοδος στην Ινδια...Το ταξιδι μας ειχε αρκετη συνεχεια καθως επρεπε τωρα να παρουμε ταξι ή λεωφορειο για τη πολη Gorakhpur απο οπου εφευγε το τρενο για βαρανασι. Τα παζαρια ξεκινησαν και ολοι οι ταξιτζηδες συναννοηθηκαν και δε μας επαιρναν αν δε διναμε ενα συγκεγκριμενο ποσο.Εμεις αντισταση και ψαχναμε και εναλλακτικες.Το λεωφορειο γεμάτο ως την οροφη ,κυριολεκτικα, και ακομα και αν μπαιναμε υπηρχε περιπτωση να μη προλαβουμε το τρενο λογω χρονου...Πανω στην ωρα εμφανιζεται ενα ταξι και δεχτηκε να μας παρει για λιγοτερα χρηματα!
Το ταξιδι του τρομου μολις ξεκινουσε! Μετα απο δεκα λεπτα ταξιδιου ο συνοδηγος και φιλος του ταξιτζη βγαζει απο τη τσεπη μια γεναια ποσοτητα ινδικης κανναβης και αρχιζει να ψαχνει καπνο για να στριψει τσιγαρο...Συντομα καταλαβαινουμε οτι δε προοριζοταν για τον ιδιο αλλα για τον οδηγο μας! Τοτε προσποιηθηκαμε οτι ξεμειναμε απο καπνο και καθυστερησαμε λιγο το στριψιμο μεχρι να βρεθει "περιπτερο" για να αγορασουν...Συντομα το τσιγαρο ηταν ετοιμο και δεν αρκεστηκε στο ενα αλλα εκανε και δευτερο παρα την οποια αντιδραση μας! Ωραια ! Ινδικη οδηγηση και με μαστουρα...Ανεσυρα οτι προσευχη ηξερα απο τη μνημη μου και ευχηθηκα απλα να φτασουμε..
Οταν ειδαμε το σταθμο των τρενων επιτελους ηρεμησα! Το τελευταιο και πιο ξεκουραστο κομματι του ταξιδιου ηταν το 7ωρο τρενο για Βαρανασι! Μετα απο μια ολοκληρη μερα στους δρομους, τα ρουχα μας να βρωμανε ψαριλα και γενικα ειχαμε τα χαλια μας δε βλεπαμε την ωρα να μουμε μεσα και να ξυπνησουμε στο προορισμο μας!
Αφου βρισκουμε το βαγονι και τακτοποιουμαστε προχειρα στις θεσεις μας , αλλος πηγε για τσιγαρο, αλλος για νερα και οι υπολοιποι πιανουμε κουβεντα με τον 6ο στο κουπε μας. Ο πρωτος ινδος που γνωρισαμε και ηξερε την Ελλαδα , ιστορια της ακομα και τον Ομηρο και της Οδυσσεια. Ξαφνικα την ωρα που εφευγε το τρενο εξαφανιζεται και μαζι του και η μικρη τσαντα πλατης του Μ.! Το πηραμε ειδηση 5 λεπτα μετα, το τρενο εφευγε αρα δεν ειχαμε καν χρονο να αντιδρασουμε! Ναι, μας κλεψαν σαν βλακες και ουτε που το πηραμε ειδηση!
Το καλο της υποθεσης ηταν οτι αυτη η τσαντα ειχε τα λιγοτερα πραγματα σε σχεση με των υπολοιπων και ευτυχως διαβατηρια και καρτες ηταν στο εσωτερικο τσαντακι μου....Το κακο οτι ο Μ. εχασε το κινητο του και καποια χρηματα και επισης χασαμε τον οδηγο της Ινδιας! Και κυριως οτι μας χαλασε εντελως τη διαθεση για λιγες ωρες!
Στις 6 το πρωι μετα απο 24 ωρες στους δρομους, στεναχωρημενοι, βρωμικοι, κουρασμενοι και με λιγοτερα χρηματα και τσαντες φτασαμε επιτελους στο βαρανασι....