James
Member
- Μηνύματα
- 1.001
- Likes
- 5.318
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Περού
Κομματάκι απρόθυμοι αφήσαμε πίσω μας την Στεμνίτσα και κατευθυνθήκαμε προς το περιβόητο Μουσείο Υδροκίνησης, το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από την Δημητσάνα.
Το Μουσείο είναι υπαίθριο και εκεί μπορεί κανείς να δει την χρήση του νερού για την παραγωγή προϊόντων, πριν βιομηχανοποιηθεί η όλη διαδικασία . Όλα αυτά έναντι μικρού αντιτίμου (2.5 ευρώ νομίζω αλλά και αυτό μην το δένεται και κόμπο!).
Η είσοδος σε άνω των 65 είναι δωρεάν, αλλά αυτό θα αργήσει ακόμα να μας απασχολήσει......
Πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα σε έναν όχι πολύ μεγάλο χώρο, όπως ρακοκάζανα, αλευρόμυλοι, βυρσοδεψεία (καθώς και αναλυτική διαδικασία της επεξεργασίας των δερμάτων), αλλά και μπαρουτόμυλοι.
Στο σημείο ήμασταν μόνοι μας, μαζί με τους υπαλλήλους οι οποίοι λίγο ακόμα και θα έψαχναν μέρος να κρεμαστούν από την βαρεμάρα.
Πρώτα από όλα έχω να πω ότι ο χώρος ήταν πολύ καθαρός και περιποιημένος και οι πινακίδες σε κάθε κιόσκι ιδιαίτερα κατατοπιστικές. Ας απολαύσετε (?) μερικές φωτογραφίες (μιας και μέχρι τώρα δεν έχω ανεβάσει καμία...)
εντυπωσιακή η δύναμη του νερού
και καταρράκτες
Φτάνουν οι φώτο, μια ιδέα την πήρατε. Ένα αξιοθέατο που αξίζει μια επίσκεψη και είναι μια ενδιαφέρουσα ματιά στο, σχετικά, πρόσφατο παρελθόν που όλα λειτουργούσαν χωρίς πολλά πολλά τεχνολογικά μέσα. Ρίξτε μια ματιά, μπορεί να σας χρειαστεί, στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον!
Επόμενος στόχος τι άλλο; Φαγητό! Η απόφαση είχε ληφθεί από πριν. Δεύτερη ευκαιρία σε Βυτίνα και φαγητό στα Κόκκινα Πυθάρια.
Μην τα ξαναλέμε. Μόνοι μας στο μαγαζί. Όλο το προσωπικό (μία κοπέλα) στις υπηρεσίες μας. Άρχοντες.
Οι τιμές το είχαν το αλάτι τους (αλμυρές) αλλά ότι δοκίμασα ήταν αρκετά καλό οπότε δεν έχω παράπονο. Κλασσικά βέβαια πήραμε γύρω στα 48 πιάτα όποτε με αλάτι ή χωρίς το 50άρικο το έχουμε για πλάκα. Για το ίδιο θέμα πρέπει να (ξανα)παραπέμψω στην ιστορία των Φούρνων.
Και το μόνο πιάτο που πρόλαβα να φωτογραφήσω. (Τα άλλα κινούνταν γρήγορα προς το στόμα μου. Μα καλά οι πατάτες πώς γλίτωσαν
Τα μανιτάρια που βλέπετε ήταν τύπου φλαμπέ, και η κοπέλα με έναν αναπτήρα προσπάθησε να τα ανάψει μόλις ήρθε. Έλα όμως που ο αναπτήρας τελείωσε! Τσακ, τσακ, τσακ, τίποτα. Επιστροφή στην κουζίνα, εύρεση νέου, πιο λειτουργικού, και επανάληψη του σκηνικού. Τα κατάφερε!
Η συμπαθητική κοπέλα όπως προείπα ήταν μόνη της οπότε αναγκαστικά ήταν μούλτιτασκ. Μας υποδέχτηκε, έστρωσε τραπέζι. Πήρε παραγγελία. Πήγε στην κουζίνα, έβαλε ποδιά και άρχισε να ετοιμάζει το φαγητό. Μόλις τέλειωνε ένα πιάτο, έβγαζε την ποδιά και ερχόταν ως σερβιτόρα πλέον στο τραπέζι μας!!
Το σκηνικό επαναλήφθηκε 48 φορές. Ξέρετε, όσα και τα πιάτα! Γενικά ήταν πολύ αστείο το θέαμα, αν και ήταν πολύ εξυπηρετική.
Να πω ότι έμεινε ιδιαίτερα εντυπωσιασμένη από το γεγονός ότι ήμασταν από Σάμο, άλλωστε μιλάμε για εντυπωσιακό νησί (από την απόσταση ήταν εντυπωσιασμένη).
Σκασμένοι, την αποχαιρετήσαμε και βολτάραμε στην Βυτίνα καταλήγοντας ότι δεν μείναμε και εντυπωσιασμένοι (σαν την κοπέλα). Μάλλον πολυδιαφημισμένη, όταν γύρω της έχει διαμαντάκια....
Η επιστροφή στη βάση μας, μας χάρισε ένα ωραίο στιγμιότυπο: την Δημητσάνα "on fire"!
Πολύ κούραση από την συνεχή περιπλάνηση και ήδη είχα αρχίσει να ονειρεύομαι τα κόκοματ στρώματα στο δωμάτιο του ξενώνα....Α! Ο ξενώνας! Ώρα νομίζω είναι να πω δύο τρία πραγματάκια πριν το ξεχάσω.
Η διαμονή στον ξενώνα Έναστρον ήταν φοβερή και σίγουρα συνίσταται. Η τιμή έχει και αυτή το...αλάτι της αλλά δικαιολογείται. Άλλωστε σε όλο το χωριό οι τιμές είναι οριακά κάτω από το τριψήφιο νούμερο.
Το δωμάτιό μας λοιπόν ήταν αρκετά μεγάλο, με τζάκι, επιδαπέδια θέρμανση, τεράστιο κρεβάτι με μαξιλάρια και στρώμα από τα οποία δεν ήθελες να σηκωθείς, τηλεόραση και ένα πολύ μεγάλο και ωραίο μπάνιο. Ρίξτε μια ματιά (μην ανησυχείτε, οι ακατάλληλες λογοκρίθηκαν)
Η υποδοχή
οδηγούσε στα δωμάτια μέσω μίας εσωτερικής σκάλας, μιας και αυτά βρίσκονταν σε διαφορετικό επίπεδο
Επιπλέον στην τιμή συμπεριλαμβανόταν το εξής πρωινό. Καφές, χυμός επί τόπου στυμμένος, ψωμί (βούτυρα και τα σχετικά), κέικ, ομελέτα (μία ο καθένας), τοστ, λουκουμάδες και χειροποίητη τυρόπιτα. Αυτά.
Χωρίς υπερβολή, δεν χρειαζόσουν μεσημεριανό. Και όλα σούπερ. Μετά και από τα δύο πρωινά, πήραμε και για τον δρόμο!
Αν προσθέσεις στην εξίσωση ότι οι ιδιοκτήτες είναι πολύ ευγενικοί και σε κάνουν να νιώσεις ευπρόσδεκτος, λες:"χαλάλι τα λεφτά!".
Λίγη υπομονή γιατί φτάνουμε στο 2) και 3) και τι άλλο θα μπορούσε να λείπει? Η αστυνομία.....!
Το Μουσείο είναι υπαίθριο και εκεί μπορεί κανείς να δει την χρήση του νερού για την παραγωγή προϊόντων, πριν βιομηχανοποιηθεί η όλη διαδικασία . Όλα αυτά έναντι μικρού αντιτίμου (2.5 ευρώ νομίζω αλλά και αυτό μην το δένεται και κόμπο!).
Η είσοδος σε άνω των 65 είναι δωρεάν, αλλά αυτό θα αργήσει ακόμα να μας απασχολήσει......
Πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα σε έναν όχι πολύ μεγάλο χώρο, όπως ρακοκάζανα, αλευρόμυλοι, βυρσοδεψεία (καθώς και αναλυτική διαδικασία της επεξεργασίας των δερμάτων), αλλά και μπαρουτόμυλοι.
Στο σημείο ήμασταν μόνοι μας, μαζί με τους υπαλλήλους οι οποίοι λίγο ακόμα και θα έψαχναν μέρος να κρεμαστούν από την βαρεμάρα.
Πρώτα από όλα έχω να πω ότι ο χώρος ήταν πολύ καθαρός και περιποιημένος και οι πινακίδες σε κάθε κιόσκι ιδιαίτερα κατατοπιστικές. Ας απολαύσετε (?) μερικές φωτογραφίες (μιας και μέχρι τώρα δεν έχω ανεβάσει καμία...)
εντυπωσιακή η δύναμη του νερού
και καταρράκτες
Φτάνουν οι φώτο, μια ιδέα την πήρατε. Ένα αξιοθέατο που αξίζει μια επίσκεψη και είναι μια ενδιαφέρουσα ματιά στο, σχετικά, πρόσφατο παρελθόν που όλα λειτουργούσαν χωρίς πολλά πολλά τεχνολογικά μέσα. Ρίξτε μια ματιά, μπορεί να σας χρειαστεί, στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον!
Επόμενος στόχος τι άλλο; Φαγητό! Η απόφαση είχε ληφθεί από πριν. Δεύτερη ευκαιρία σε Βυτίνα και φαγητό στα Κόκκινα Πυθάρια.
Μην τα ξαναλέμε. Μόνοι μας στο μαγαζί. Όλο το προσωπικό (μία κοπέλα) στις υπηρεσίες μας. Άρχοντες.
Οι τιμές το είχαν το αλάτι τους (αλμυρές) αλλά ότι δοκίμασα ήταν αρκετά καλό οπότε δεν έχω παράπονο. Κλασσικά βέβαια πήραμε γύρω στα 48 πιάτα όποτε με αλάτι ή χωρίς το 50άρικο το έχουμε για πλάκα. Για το ίδιο θέμα πρέπει να (ξανα)παραπέμψω στην ιστορία των Φούρνων.
Και το μόνο πιάτο που πρόλαβα να φωτογραφήσω. (Τα άλλα κινούνταν γρήγορα προς το στόμα μου. Μα καλά οι πατάτες πώς γλίτωσαν
Τα μανιτάρια που βλέπετε ήταν τύπου φλαμπέ, και η κοπέλα με έναν αναπτήρα προσπάθησε να τα ανάψει μόλις ήρθε. Έλα όμως που ο αναπτήρας τελείωσε! Τσακ, τσακ, τσακ, τίποτα. Επιστροφή στην κουζίνα, εύρεση νέου, πιο λειτουργικού, και επανάληψη του σκηνικού. Τα κατάφερε!
Η συμπαθητική κοπέλα όπως προείπα ήταν μόνη της οπότε αναγκαστικά ήταν μούλτιτασκ. Μας υποδέχτηκε, έστρωσε τραπέζι. Πήρε παραγγελία. Πήγε στην κουζίνα, έβαλε ποδιά και άρχισε να ετοιμάζει το φαγητό. Μόλις τέλειωνε ένα πιάτο, έβγαζε την ποδιά και ερχόταν ως σερβιτόρα πλέον στο τραπέζι μας!!
Το σκηνικό επαναλήφθηκε 48 φορές. Ξέρετε, όσα και τα πιάτα! Γενικά ήταν πολύ αστείο το θέαμα, αν και ήταν πολύ εξυπηρετική.
Να πω ότι έμεινε ιδιαίτερα εντυπωσιασμένη από το γεγονός ότι ήμασταν από Σάμο, άλλωστε μιλάμε για εντυπωσιακό νησί (από την απόσταση ήταν εντυπωσιασμένη).
Σκασμένοι, την αποχαιρετήσαμε και βολτάραμε στην Βυτίνα καταλήγοντας ότι δεν μείναμε και εντυπωσιασμένοι (σαν την κοπέλα). Μάλλον πολυδιαφημισμένη, όταν γύρω της έχει διαμαντάκια....
Η επιστροφή στη βάση μας, μας χάρισε ένα ωραίο στιγμιότυπο: την Δημητσάνα "on fire"!
Πολύ κούραση από την συνεχή περιπλάνηση και ήδη είχα αρχίσει να ονειρεύομαι τα κόκοματ στρώματα στο δωμάτιο του ξενώνα....Α! Ο ξενώνας! Ώρα νομίζω είναι να πω δύο τρία πραγματάκια πριν το ξεχάσω.
Η διαμονή στον ξενώνα Έναστρον ήταν φοβερή και σίγουρα συνίσταται. Η τιμή έχει και αυτή το...αλάτι της αλλά δικαιολογείται. Άλλωστε σε όλο το χωριό οι τιμές είναι οριακά κάτω από το τριψήφιο νούμερο.
Το δωμάτιό μας λοιπόν ήταν αρκετά μεγάλο, με τζάκι, επιδαπέδια θέρμανση, τεράστιο κρεβάτι με μαξιλάρια και στρώμα από τα οποία δεν ήθελες να σηκωθείς, τηλεόραση και ένα πολύ μεγάλο και ωραίο μπάνιο. Ρίξτε μια ματιά (μην ανησυχείτε, οι ακατάλληλες λογοκρίθηκαν)
Χωρίς υπερβολή, δεν χρειαζόσουν μεσημεριανό. Και όλα σούπερ. Μετά και από τα δύο πρωινά, πήραμε και για τον δρόμο!
Αν προσθέσεις στην εξίσωση ότι οι ιδιοκτήτες είναι πολύ ευγενικοί και σε κάνουν να νιώσεις ευπρόσδεκτος, λες:"χαλάλι τα λεφτά!".
Λίγη υπομονή γιατί φτάνουμε στο 2) και 3) και τι άλλο θα μπορούσε να λείπει? Η αστυνομία.....!