James
Member
- Μηνύματα
- 1.001
- Likes
- 5.318
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Περού
Η κατάβαση για το κρυφό σχολειό μόλις είχε ξεκινήσει...
Η διαδρομή είναι πολύ ενδιαφέρουσα και μέσα στο πράσινο αλλά θέλει κάμποση προσπάθεια. Υπάρχουν πολλά σκαλιά (άλλοτε φυσικά, άλλοτε τεχνητά) και ειδικά στον γυρισμό θα σας βγει η γλώσσα! Οι δικές μας πάντως βγήκαν!
Μία άποψη της διαδρομής
η οποία είναι πολύ κατηφορική στην αρχή αλλά στην συνέχεια επιστρέφει σε νορμάλ επίπεδα.
Εντύπωση μου έκανε ότι υπήρχαν παντού πινακίδες για τα περιπατητικά μονοπάτια (Μenalon trail νομίζω λεγόταν), με την ακριβή σου τοποθεσία, με τις αποστάσεις από τα υπόλοιπα σημεία, οπότε και αποκλειόταν να χαθείς. Μπράβο για την προσπάθεια, μιας και πέρα από το υπέροχο τοπίο έχουν φροντίσει να το προωθήσουν σωστά, προσελκύοντας σίγουρα μπόλικο σχετικό τουρισμό. Πόιντ από εμένα.
Ύστερα λοιπόν από ένα κοπιαστικό τέταρτο φτάσαμε στο κρυφό σχολειό (ή τουλάχιστον φέρεται να ήταν) όπου βρίσκεται και η παλαιά Μονή.
Το εξωτερικό κομμάτι
αλλά και το εσωτερικό
ομολογουμένως και αυτό βρίσκεται στην μέση του πουθενά και θα έκανε μια χαρά για κρυφό σχολειό. Ούτε οι μαθητές δεν θα το έβρισκαν (αστείο).
Η θέα και από εδώ είναι άκρως εντυπωσιακή (πώς μπορούσε να είναι διαφορετικά βέβαια)
ενώ θα απολαύσετε και μερικές....αίθουσες του σχολείου
Ένα λάθος που πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγετε, είναι να κάνετε τον δρόμο της επιστροφής χωρίς καθόλου ξεκούραση. Εμείς μετά το σκαρφάλωμα στα χαλάσματα, αποφασίσαμε να γυρίσουμε αμέσως στην Μονή και το μετανιώσαμε. Αναγκαστήκαμε να κάνουμε αρκετές στάσεις καθώς η φυσική μας κατάσταση δεν είναι και επιπέδου...Ολυμπιακών (ούτε σχολικού επιπέδου αλλά οκ).
Μετά από αρκετή ώρα και ασθμαίνοντας φτάσαμε στην Μονή......Εκεί ακούσαμε την φωνή ενός άλλου μοναχού ο οποίος μα καλούσε για να μας κεράσει νερό......(γνωστά τα υπόλοιπα). Καθώς απομακρυνόμασταν πρέπει να μας ευχήθηκε "Η Παναγιά μαζί σας" γύρω στις 15 φορές. Χωρίς υπερβολή.
Όπως όλοι περιμένατε, είχε έρθει και η ώρα της μεγάλης μάχης για την ανάκτηση των πινακίδων....Επιστροφή στη Δημητσάνα με στόχο να αλλάξουμε την εικόνα του αυτοκινήτου μας
Καταφθάνοντας στο τμήμα αντικρύσαμε μπόλικο κόσμο. Μας υποδέχτηκε ο ίδιος αστυνομικός ο οποίος μου είπε ότι ο διοικητής δεν ήταν εκεί αλλά θα μας έδινε τις πινακίδες (άμα έχεις μέσον!), αρκεί να πληρώναμε την κλήση. Με ένα τηλεφώνημα έμαθε ότι ο ταχυδρόμος (!) είχε γυρίσει, οπότε το ταχυδρομείο ήταν ανοικτό. Όντως, πληρώσαμε την κλήση στα ΕΛΤΑ όπου οι υπάλληλοι με ρώτησαν αν "έχω σκοτώσει κάποιον και μου πήραν τις πινακίδες", αλλά απέφυγα να πω ότι απλά εμπόδιζα ένα τόσο δα λεωφοριάκι....
Με τις πινακίδες ανά χείρας ρώτησα πώς θα τις βιδώσω παίρνοντας την αποστομωτική απάντηση "κατσαβίδι δεν έχετε μαζί σας?".......
Ένα γειτονικό κατάστημα μου δάνεισε ένα και με σβέλτες κινήσεις (μην μου τις ξαναπάρουν) τις βίδωσα και ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση.
Έτσι απλά? Όχι.....έρχεται η φράση 3)........
Η διαδρομή είναι πολύ ενδιαφέρουσα και μέσα στο πράσινο αλλά θέλει κάμποση προσπάθεια. Υπάρχουν πολλά σκαλιά (άλλοτε φυσικά, άλλοτε τεχνητά) και ειδικά στον γυρισμό θα σας βγει η γλώσσα! Οι δικές μας πάντως βγήκαν!
Μία άποψη της διαδρομής
η οποία είναι πολύ κατηφορική στην αρχή αλλά στην συνέχεια επιστρέφει σε νορμάλ επίπεδα.
Εντύπωση μου έκανε ότι υπήρχαν παντού πινακίδες για τα περιπατητικά μονοπάτια (Μenalon trail νομίζω λεγόταν), με την ακριβή σου τοποθεσία, με τις αποστάσεις από τα υπόλοιπα σημεία, οπότε και αποκλειόταν να χαθείς. Μπράβο για την προσπάθεια, μιας και πέρα από το υπέροχο τοπίο έχουν φροντίσει να το προωθήσουν σωστά, προσελκύοντας σίγουρα μπόλικο σχετικό τουρισμό. Πόιντ από εμένα.
Ύστερα λοιπόν από ένα κοπιαστικό τέταρτο φτάσαμε στο κρυφό σχολειό (ή τουλάχιστον φέρεται να ήταν) όπου βρίσκεται και η παλαιά Μονή.
Το εξωτερικό κομμάτι
αλλά και το εσωτερικό
ομολογουμένως και αυτό βρίσκεται στην μέση του πουθενά και θα έκανε μια χαρά για κρυφό σχολειό. Ούτε οι μαθητές δεν θα το έβρισκαν (αστείο).
Η θέα και από εδώ είναι άκρως εντυπωσιακή (πώς μπορούσε να είναι διαφορετικά βέβαια)
ενώ θα απολαύσετε και μερικές....αίθουσες του σχολείου
Ένα λάθος που πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγετε, είναι να κάνετε τον δρόμο της επιστροφής χωρίς καθόλου ξεκούραση. Εμείς μετά το σκαρφάλωμα στα χαλάσματα, αποφασίσαμε να γυρίσουμε αμέσως στην Μονή και το μετανιώσαμε. Αναγκαστήκαμε να κάνουμε αρκετές στάσεις καθώς η φυσική μας κατάσταση δεν είναι και επιπέδου...Ολυμπιακών (ούτε σχολικού επιπέδου αλλά οκ).
Μετά από αρκετή ώρα και ασθμαίνοντας φτάσαμε στην Μονή......Εκεί ακούσαμε την φωνή ενός άλλου μοναχού ο οποίος μα καλούσε για να μας κεράσει νερό......(γνωστά τα υπόλοιπα). Καθώς απομακρυνόμασταν πρέπει να μας ευχήθηκε "Η Παναγιά μαζί σας" γύρω στις 15 φορές. Χωρίς υπερβολή.
Όπως όλοι περιμένατε, είχε έρθει και η ώρα της μεγάλης μάχης για την ανάκτηση των πινακίδων....Επιστροφή στη Δημητσάνα με στόχο να αλλάξουμε την εικόνα του αυτοκινήτου μας
Καταφθάνοντας στο τμήμα αντικρύσαμε μπόλικο κόσμο. Μας υποδέχτηκε ο ίδιος αστυνομικός ο οποίος μου είπε ότι ο διοικητής δεν ήταν εκεί αλλά θα μας έδινε τις πινακίδες (άμα έχεις μέσον!), αρκεί να πληρώναμε την κλήση. Με ένα τηλεφώνημα έμαθε ότι ο ταχυδρόμος (!) είχε γυρίσει, οπότε το ταχυδρομείο ήταν ανοικτό. Όντως, πληρώσαμε την κλήση στα ΕΛΤΑ όπου οι υπάλληλοι με ρώτησαν αν "έχω σκοτώσει κάποιον και μου πήραν τις πινακίδες", αλλά απέφυγα να πω ότι απλά εμπόδιζα ένα τόσο δα λεωφοριάκι....
Με τις πινακίδες ανά χείρας ρώτησα πώς θα τις βιδώσω παίρνοντας την αποστομωτική απάντηση "κατσαβίδι δεν έχετε μαζί σας?".......
Ένα γειτονικό κατάστημα μου δάνεισε ένα και με σβέλτες κινήσεις (μην μου τις ξαναπάρουν) τις βίδωσα και ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση.
Έτσι απλά? Όχι.....έρχεται η φράση 3)........