James
Member
- Μηνύματα
- 1.001
- Likes
- 5.328
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Έχοντας πινακίδες πλέον, και με σύμμαχο όλα τα sites τα οποία αναφέρανε ότι "τα μπλόκα είναι ανοικτά για να μπορέσει ο κόσμος να πάει στα συλλαλητήρια", κάναμε την δήλωση 3), και κάπως έτσι παίχτηκε η τελευταία πράξη του "δράματος".
Φουλ λοιπόν για νέα εθνική για να περάσουμε θριαμβευτές από το περιβόητο μπλόκο της Νεστάνης! Αμ δε.
Τελευταίες ευτυχισμένες στιγμές στο Λεβίδι
οι οποίες σταμάτησαν λίγο πριν τα διόδια, αφού από μακριά είδα τον κυριούλη με το κλασσικό λαχανί - φωσφοριζέ μπλουζάκι.....
"Αδερφέ είναι κλειστά τα διόδια..." Μα αφού διάβασα στο ίντερνετ ότι είναι ανοικτά....
"Δεν ξέρω τι λέει το ίντερνετ, εδώ έχει τρακτέρ! Άμα μπορείς να τους πείσεις πέρνα! Μπα, δεν θα το επιχειρήσω. Άλλη διαδρομή?
"Είναι απλό, εδώ δεξιά και πας μέσω Αχλαδόκαμπου. Ε, είναι λίγο μακριά αλλά δεν έχεις και άλλη επιλογή...."
Μόλις άκουσα το Αχλαδόκαμπος κατάλαβα ότι την είχαμε άσχημα, μιας και είχα αρχίσει να υποψιάζομαι τι διαδρομή θα έπρεπε να ακολουθήσουμε....Ε, δεν το λες και λίγο μακριά.....
Ακολουθήσαμε την μοναδική μας επιλογή η οποία πρόσταζε κατεύθυνση προς Τρίπολη και από εκεί την ΕΟ Άργους Τρίπολης....Η περιπλάνηση λοιπόν συνεχίστηκε και προς την Αργολίδα.......Τα χωριά που συναντήσαμε τα άκουγα για πρώτη φορά δίνοντας στο ταξίδι (οδύσσεια) ένα ξεχωριστό γεωγραφικό τόνο. Στενό, Αγιωργίτικα, Αχλαδόκαμπος βεβαίως βεβαίως, και καλά να είναι το GPS.....Οι ώρες περνούσαν και είχα αρχίσει να νιώθω ότι περισσότερη ώρα οδηγούσα παρά ξεκουραζόμουν.
Με τα πολλά φτάσαμε στους Μύλους, έξω από το Ναύπλιο. Το τηλεφώνημα που δεχτήκαμε μας ανάγκασε να κάνουμε δεξιά για συμβούλιο.
"Στον Ισθμό υπάρχουν μπλόκα. Και στην παλιά και στην νέα εθνική. Ενώ για Σ/Κ ανακοινώνουν οι αγρότες κλιμάκωση των κινητοποιήσεων." Δηλαδή τι περισσότερο πια? Θα μας δέσουν σε κανένα τρακτέρ??
Είναι Πέμπτη, μέρα καθολικής απεργίας, εμείς έχουμε πτήση την Κυριακή για Σάμο, και για την ώρα είμαστε αποκλεισμένοι στην Πελοπόννησο. Μπίνγκο. Εγώ βέβαια δεν πτοούμαι και πετάω την ιδέα να μείνουμε Ναύπλιο, όπου βρίσκεται και το μισό σόι μου. "Και ΠΟΤΕ θα δούμε το παιδί μας??????" η ερώτηση της συζύγου...."Ούτε να το σκέφτεσαι, ξεκινάμε για Ισθμό και βλέπουμε..."
Τι να δούμε δηλαδή? Θα τους παρακαλέσουμε, "αχ κύριε αγρότη έχω παιδί, άσε με να περάσω?"....
Σκεφτήκαμε να το παίξουμε και εμείς αγρότες, αλλά μάλλον δεν θα πείθαμε. Δεν το γλιτώνουμε το ξύλο....
Η οδήγηση συνεχίστηκε και μας έφερε στον μπλοκαρισμένο Ισθμό.....Τότε νέο τηλεφώνημα έφερε νέα συνεδρίαση. "Υπάρχει η φήμη ότι κάποιο δρομάκι είναι ανοικτό και μπορείς να περάσεις αλλά μέσω Λουτρακίου....Είναι λίγο μακριά βέβαια...." Κάπου το έχω ξανακούσει αυτό.
Η σύζυγος απαίτησε να το ρισκάρουμε και δημοκρατικά ξαναξεκινήσαμε. Ω του θαύματος αυτή τη φορά οι φήμες ήταν αλήθεια, και όντως μια μικρή γεφυρούλα ήταν ανοικτή! Όλα καλά μέχρι εδώ, γιατί μετά ξεκινούσε άλλη περιπλάνηση. Η μόνη δίοδος λοιπόν προέβλεπε να περάσουμε το Λουτράκι και να συνεχίσουμε για Περαχώρα! Όσοι έχετε ήδη χαθεί, θα συμβούλευα να έχετε ανοικτό και ένα google maps όσο διαβάζετε (αν διαβάζετε).
Στο Λουτράκι είπαμε να κάνουμε μια στάση βρε αδερφέ για μία τουαλέτα και να φάμε κάτι ύστερα από 4,5 ώρες συνεχούς οδήγησης. Τα τζακποτ συνεχίστηκαν μιας και όλες οι καφετέριες ήταν κλειστές λόγω της απεργίας και για φαγητό βρέθηκε μόνο ένα σούπερ μάρκετ. Το οποίο δεν είχε τουαλέτα. Μάλιστα.
"Σφίξου" λέω στην σύζυγο, και όσον αφορά το φαγητό "καλά είναι και τα κρουασάν".
Ύστερα από το Λουτράκι λοιπόν, βρίσκεται η Περαχώρα, τα εξωτικά Πίσια, ο Σχίνος, η Μαυρολίμνη (δεν ξέρω γιατί την λένε έτσι, όταν φτάσαμε εκεί ήταν πλέον βράδυ) και τα Αλεποχώρια (άνω και κάτω). Από εκεί ο δρόμος οδηγεί Μέγαρα και μετά Αθήνα! Βέβαια κανένας δεν μπορούσε να μας εγγυηθεί ότι δεν θα πέσουμε πάνω σε άλλο μπλόκο!
Μιας και όπως αποδείχτηκε ήταν ο μόνος τρόπος για να φτάσεις στην πρωτεύουσα, όλοι όσοι ήταν στον δρόμο εκείνες τις ώρες (ΌΛΟΙ όμως) ακολούθησαν την εν λόγω πορεία. Τα χωριά που προανέφερα γνώρισαν ξαφνικά μεγάλες δόξες και άπειρη κίνηση! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που συνέβη στα Πίσια: Κάτοικοι του χωριού είχαν βγει στην κεντρική πλατεία και βοηθούσαν την κυκλοφορία παριστάνοντας τους τροχονόμους, ενώ άλλοι είχαν κολλήσει σε τοίχους χαρτόκουτα με βελάκια και την ένδειξη "Αθήνα"!!! Σουρεάλ τουλάχιστον!
Συμπληρώνοντας 6 ώρες (αντί για 2.5) πλέον στο τιμόνι του Fiesta η Αθήνα μου έμοιαζε σαν την πιο όμορφη πόλη του κόσμου......
Κάπως έτσι τελείωσε η, μακράν, πιο περιπετειώδης εκδρομή που έχω κάνει εντός και εκτός συνόρων!
Η περιοχή όπως ήδη είπα είναι υπέροχη και αξίζει οπωσδήποτε επίσκεψη, είτε χειμώνα είτε καλοκαίρι.
Τώρα αν το ταξίδι σας συμπίπτει με τίποτα νομοσχέδια που θα θέλει να περάσει κάποια κυβέρνηση του μέλλοντος και αφορούν τους αγρότες, ε αφήστε το για κάποια άλλη φορά. Ή πάρτε κανένα τρακτέρ. Μπορεί και να σας φανεί χρήσιμο......
Φουλ λοιπόν για νέα εθνική για να περάσουμε θριαμβευτές από το περιβόητο μπλόκο της Νεστάνης! Αμ δε.
Τελευταίες ευτυχισμένες στιγμές στο Λεβίδι
οι οποίες σταμάτησαν λίγο πριν τα διόδια, αφού από μακριά είδα τον κυριούλη με το κλασσικό λαχανί - φωσφοριζέ μπλουζάκι.....
"Αδερφέ είναι κλειστά τα διόδια..." Μα αφού διάβασα στο ίντερνετ ότι είναι ανοικτά....
"Δεν ξέρω τι λέει το ίντερνετ, εδώ έχει τρακτέρ! Άμα μπορείς να τους πείσεις πέρνα! Μπα, δεν θα το επιχειρήσω. Άλλη διαδρομή?
"Είναι απλό, εδώ δεξιά και πας μέσω Αχλαδόκαμπου. Ε, είναι λίγο μακριά αλλά δεν έχεις και άλλη επιλογή...."
Μόλις άκουσα το Αχλαδόκαμπος κατάλαβα ότι την είχαμε άσχημα, μιας και είχα αρχίσει να υποψιάζομαι τι διαδρομή θα έπρεπε να ακολουθήσουμε....Ε, δεν το λες και λίγο μακριά.....
Ακολουθήσαμε την μοναδική μας επιλογή η οποία πρόσταζε κατεύθυνση προς Τρίπολη και από εκεί την ΕΟ Άργους Τρίπολης....Η περιπλάνηση λοιπόν συνεχίστηκε και προς την Αργολίδα.......Τα χωριά που συναντήσαμε τα άκουγα για πρώτη φορά δίνοντας στο ταξίδι (οδύσσεια) ένα ξεχωριστό γεωγραφικό τόνο. Στενό, Αγιωργίτικα, Αχλαδόκαμπος βεβαίως βεβαίως, και καλά να είναι το GPS.....Οι ώρες περνούσαν και είχα αρχίσει να νιώθω ότι περισσότερη ώρα οδηγούσα παρά ξεκουραζόμουν.
Με τα πολλά φτάσαμε στους Μύλους, έξω από το Ναύπλιο. Το τηλεφώνημα που δεχτήκαμε μας ανάγκασε να κάνουμε δεξιά για συμβούλιο.
"Στον Ισθμό υπάρχουν μπλόκα. Και στην παλιά και στην νέα εθνική. Ενώ για Σ/Κ ανακοινώνουν οι αγρότες κλιμάκωση των κινητοποιήσεων." Δηλαδή τι περισσότερο πια? Θα μας δέσουν σε κανένα τρακτέρ??
Είναι Πέμπτη, μέρα καθολικής απεργίας, εμείς έχουμε πτήση την Κυριακή για Σάμο, και για την ώρα είμαστε αποκλεισμένοι στην Πελοπόννησο. Μπίνγκο. Εγώ βέβαια δεν πτοούμαι και πετάω την ιδέα να μείνουμε Ναύπλιο, όπου βρίσκεται και το μισό σόι μου. "Και ΠΟΤΕ θα δούμε το παιδί μας??????" η ερώτηση της συζύγου...."Ούτε να το σκέφτεσαι, ξεκινάμε για Ισθμό και βλέπουμε..."
Τι να δούμε δηλαδή? Θα τους παρακαλέσουμε, "αχ κύριε αγρότη έχω παιδί, άσε με να περάσω?"....
Σκεφτήκαμε να το παίξουμε και εμείς αγρότες, αλλά μάλλον δεν θα πείθαμε. Δεν το γλιτώνουμε το ξύλο....
Η οδήγηση συνεχίστηκε και μας έφερε στον μπλοκαρισμένο Ισθμό.....Τότε νέο τηλεφώνημα έφερε νέα συνεδρίαση. "Υπάρχει η φήμη ότι κάποιο δρομάκι είναι ανοικτό και μπορείς να περάσεις αλλά μέσω Λουτρακίου....Είναι λίγο μακριά βέβαια...." Κάπου το έχω ξανακούσει αυτό.
Η σύζυγος απαίτησε να το ρισκάρουμε και δημοκρατικά ξαναξεκινήσαμε. Ω του θαύματος αυτή τη φορά οι φήμες ήταν αλήθεια, και όντως μια μικρή γεφυρούλα ήταν ανοικτή! Όλα καλά μέχρι εδώ, γιατί μετά ξεκινούσε άλλη περιπλάνηση. Η μόνη δίοδος λοιπόν προέβλεπε να περάσουμε το Λουτράκι και να συνεχίσουμε για Περαχώρα! Όσοι έχετε ήδη χαθεί, θα συμβούλευα να έχετε ανοικτό και ένα google maps όσο διαβάζετε (αν διαβάζετε).
Στο Λουτράκι είπαμε να κάνουμε μια στάση βρε αδερφέ για μία τουαλέτα και να φάμε κάτι ύστερα από 4,5 ώρες συνεχούς οδήγησης. Τα τζακποτ συνεχίστηκαν μιας και όλες οι καφετέριες ήταν κλειστές λόγω της απεργίας και για φαγητό βρέθηκε μόνο ένα σούπερ μάρκετ. Το οποίο δεν είχε τουαλέτα. Μάλιστα.
"Σφίξου" λέω στην σύζυγο, και όσον αφορά το φαγητό "καλά είναι και τα κρουασάν".
Ύστερα από το Λουτράκι λοιπόν, βρίσκεται η Περαχώρα, τα εξωτικά Πίσια, ο Σχίνος, η Μαυρολίμνη (δεν ξέρω γιατί την λένε έτσι, όταν φτάσαμε εκεί ήταν πλέον βράδυ) και τα Αλεποχώρια (άνω και κάτω). Από εκεί ο δρόμος οδηγεί Μέγαρα και μετά Αθήνα! Βέβαια κανένας δεν μπορούσε να μας εγγυηθεί ότι δεν θα πέσουμε πάνω σε άλλο μπλόκο!
Μιας και όπως αποδείχτηκε ήταν ο μόνος τρόπος για να φτάσεις στην πρωτεύουσα, όλοι όσοι ήταν στον δρόμο εκείνες τις ώρες (ΌΛΟΙ όμως) ακολούθησαν την εν λόγω πορεία. Τα χωριά που προανέφερα γνώρισαν ξαφνικά μεγάλες δόξες και άπειρη κίνηση! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που συνέβη στα Πίσια: Κάτοικοι του χωριού είχαν βγει στην κεντρική πλατεία και βοηθούσαν την κυκλοφορία παριστάνοντας τους τροχονόμους, ενώ άλλοι είχαν κολλήσει σε τοίχους χαρτόκουτα με βελάκια και την ένδειξη "Αθήνα"!!! Σουρεάλ τουλάχιστον!
Συμπληρώνοντας 6 ώρες (αντί για 2.5) πλέον στο τιμόνι του Fiesta η Αθήνα μου έμοιαζε σαν την πιο όμορφη πόλη του κόσμου......
Κάπως έτσι τελείωσε η, μακράν, πιο περιπετειώδης εκδρομή που έχω κάνει εντός και εκτός συνόρων!
Η περιοχή όπως ήδη είπα είναι υπέροχη και αξίζει οπωσδήποτε επίσκεψη, είτε χειμώνα είτε καλοκαίρι.
Τώρα αν το ταξίδι σας συμπίπτει με τίποτα νομοσχέδια που θα θέλει να περάσει κάποια κυβέρνηση του μέλλοντος και αφορούν τους αγρότες, ε αφήστε το για κάποια άλλη φορά. Ή πάρτε κανένα τρακτέρ. Μπορεί και να σας φανεί χρήσιμο......