Κούβα Δυτική Κούβα- Βινιάλες

[Manos]

Πολλά ωραία πράγματα συναντά κανείς στα Δυτικά. Όλα είναι ήπια και γλυκά. Και οι δρόμοι καλοί.

Ο στόχος μας ήταν η κοιλάδα του Βινιάλες και το ομώνυμο μικρό χωριό. Μετά από αρκετά χιλιόμετρα σχετικά καλής εθνικής και μέτριου επαρχιακού οδικού δικτύου, φτάνεις στο Βινιάλες. Το τοπίο με τους – σαν τα δικά μας μετέωρα – βράχους είναι κάτι διαφορετικό, αλλά όχι και συγκλονιστικό.

Με παραξένεψε στην αρχή η πόλη με τα χαμηλά σπιτάκια και μετά την αγάπησα.



Το φως της δύσης έκανε το Βινιάλες το πιο γλυκό χωριό που είδα στην Κούβα.





Αρκετές φωτογραφίες και επιστροφή στο «σπίτι» για φαί.
Η καλή γιαγιά έχει ετοιμάσει ένα βασιλικό γεύμα.
Τόσο μεγάλο που δεν χωράει στο τραπέζι.

Ένα τραπέζι που ο αστακός υποκλίθηκε στα καλύτερα φασόλια που έχω φάει στη ζωή μου. Οι τηγανιτές μπανάνες, η βραστή γιούκα, και το ρύζι ήταν όλα εξαιρετικά. Φρούτα και στο τέλος υπέροχος καφές, άξιζαν και με το παραπάνω τα 17CUC (ούτε 15 ευρώ) που πληρώσαμε.

Το δωματιάκι στην ταράτσα γλυκό, με τις κουνιστές πολυθρόνες να σε κάνουν να κάθεσαι να χαζεύεις τις … πυγολαμπίδες. Χοχο, απίθανες – πρωτόγνωρες εικόνες που δεν ξεχνιούνται! Για κάτι τέτοια αξίζουν τα ταξίδια.



Α, να μην το ξεχάσω. Το μεγάλο πρόβλημα: Τα μπάνια και οι τουαλέτες.

Νερό που τρέχει ασθενικά από ένα ντους ψηλά (και κάνε εσύ τώρα τον φακίρη για να πλυθείς καλά ) και τουαλέτες με νερό … ασθενικό. (ας μην επεκταθώ σε λεπτομέρειες. Ένα δράμα οι τουαλέτες πάντως. Τώρα τι να πουν και αυτοί που ταξιδεύουν στην έρημο ε; ΟΚ, είπαμε, τόσα χρόνια στην Ευρώπη, έχω καλομάθει)

Μπανακι στο … Cayo Jutias και νερά τουρκουάζ ..
Ένα μέρος στα βόρεια που μοιάζει με νησάκι αλλά δεν είναι. Περνάς κάτι σαν πύλη, πληρώνεις 10CUC (5+5) και βρίσκεσαι εδώ.



Αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Είπαμε, σε αυτό η Ελλάδα υπερέχει.
Μπορεί να γυρίσει κανείς πολύ το Δυτικό άκρο, αλλά που καιρός;