Κίνα Νότια Κορέα Δύο εβδομάδες στις Λαϊκές Δημοκρατίες της Άπω Ανατολής

[V_C]

Ήρθε ο καιρός λοιπόν να γράψω στο forum μετά από περίπου ένα χρόνο για ένα νέο ταξίδι. Αυτή την φορά μεταφερόμαστε στην Ανατολή και πιο συγκεκριμένα στην Λαική Δημοκρατία της Κίνας και την Λαική Δημοκρατία της Κορέας (έχω πάρει σβάρνα τον "άξονα του κακού" μετά την Κούβα).

Ο τίτλος μπορεί να παραπέμπει σε ύπαρξη συνεκτικού στοιχείου ανάμεσα στις δύο χώρες (χωρίς να ισχύει), μου άρεσε σαν ιδέα, οπότε τον κρατάω.

Το ταξίδι έγινε με αφορμή την εδώ και χρόνια θέληση μου να επισκεφτώ την Β. Κορέα (αδόκιμος ο όρος στην συνέχεια θα χρησιμοποιείται το DPRK), όπως επίσης το πάθος μου για τα λεγόμενα "Θαύματα του Κόσμου" που σε αυτά συγκαταλέγω Πήλινο Στρατό και Σινικό Τείχος.

Το ταξίδι παρά τα κολλήματα των Capital Controls που παραλίγο να ακυρώσουν το σκέλος της Κορέας, έγινε με πολύ μικρές διαφοροποιήσεις από τον αρχικό σχεδιασμό.

Θα ακολουθήσω δομή με παρουσίαση ανά ημέρα και στο τέλος ένα επίλογο σχετικά με το συνολικό κόστος.

Παρασκευή 28/8, 22.20 λοιπόν στο Ελ. Βενιζέλος και ξεκινάμε...

 

[V_C]

Ημέρα 1η 28-29/8 (Ταξίδι)

Παρέα τριών ανδρών λοιπόν και τριών ηλικιακών κατηγοριών (30,40,50) συνάντηση στο Ελ. Βενιζέλος για νυχτερινή πτήση.

Η επιλογή της εταιρίας Emirates έγινε με βάση την τιμή (700 ευρώ Αθήνα - Σαγκάη, Πεκίνο - Αθήνα) και για τις βολικές σε γενικές ανταποκρίσεις που έδιναν και ένα 24ωρο stopover στην επιστροφή στο Dubai (είχα διαβάσει άπειρα σχόλια στο forum για το ότι είναι αρκετές για να πάρεις μια καλή ιδεά της πόλης).

Το αεροπλάνο Boeing 777-300 άνετο, με ωραίο φαγητό και παροχές κατά την διάρκεια της πτήσης.

Άφιξη στο Dubai και αναμονή για περίπου 5 ώρες μέχρι την πτήση για Σαγκάη. Η Emirates προσφέρει ένα γεύμα στα εστιατόρια του αεροδρομίου όταν υπάρχουν αντίστοιχες αναμονές.

Το Terminal 3 που χρησιμοποιεί η Emirates, ολοκαίνουργιο, τεράστιο και ξημερώματα να σφίζει από ζωή, γεμάτο κόσμο στα duty free.

Αλλαγή στην πύλη αναχώρησης, οπότε πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το εσωτερικό τραίνο για να μεταφερθούμε στην νέα πύλη, από εκεί και μετά προσπάθεια για ξεκούραση στα βολικά καθίσματα- ξαπλώστρες του αεροδρομίου και πρωινό με το voucher της Emirates.

Νέα πτήση για Σαγκάη με αντίστοιχες παροχές, το αεροπλάνο εδώ έδινε και την δυνατότητα σύνδεσης με wifi κατά την διάρκεια της πτήσης.

Η άφιξη στην Σαγκάη εντός της προκαθορισμένης ώρας 22.20, έλεγχος διαβατηρίων και visa (κόστος διπλής εισόδου 45 ευρώ, από πριν στην πρεσβεία) χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα και καθυστερήσεις, όσο περιμένουμε τις αποσκευές κάνουμε ελάχιστα χρήματα συνάλλαγμα σε ανταλλακτήριο με απαράδεκτη ισοτιμία.

Μετρό τέτοια ώρα δεν λειτουργεί, οπότε μονόδρομος η αναζήτηση ταξί, για την μετάβαση στο ξενοδοχείο. Ουρά στο συγκεκριμένο σημείο, η οποία όμως προχωρά πολύ γρήγορα και δίκαια (από τις λίγες ουρές που λειτουργούσαν στην Κίνα).
Κόστος για το ταξί 230¥ για να φτάσουμε στο ξενοδοχείο Chunshengjiang Hotel, κεντρικό ακριβώς πάνω στην πεζοδρομημένη Nanjing East Road και πολύ φθηνή επιλογή.

Έχουμε καταλήξει ότι δεν αξίζει αγορά κάρτας sim για αυτές της μέρες, οπότε αξιοποίηση του καλού wifi του ξενοδοχείου για επικοινωνία με Ελλάδα και ύπνος.

*Από το επόμενο Post θα υπάρχουν και οι αντίστοιχες φωτογραφίες

 

[KonstantinosAlyona]

Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους, αλλά εγώ βιάζομαι να διαβάσω κι άλλα...!!

 

[V_C]

Ημέρα 2η 30/8 Σαγκάη (Nanjing Road, Old town, Yuyuan garden, Bund)

Ξημερώνει λοιπόν η πρώτη ουσιαστικά μέρα του ταξιδιού μας στην Σαγκάη. Το πρωινό του ξενοδοχείου τυπικά κινέζικο (το ξέραμε ήδη) περιείχε ένα dumpling βραστό, ένα κυπελάκι κάτι ανάμεσα σε γάλα και γιαούρτι και ένα τσουρεκάκι. Δεν το ξανατιμήσαμε τις επόμενες ημέρες.

Κατεβαίνουμε από το δωμάτιο και βρισκόμαστε κατευθείαν στον κεντρικό πεζόδρομο Nanjing.

(Η γωνία του ξενοδοχείου με την Nanjing Road)

Περπατάμε δυτικά στην Nanjing προς την People's Square και το ομώνυμο πάρκο. Ο καιρός πολύ καλός, κάνει ακόμα μεγαλύτερη την διάθεση για περπάτημα στην πόλη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πληθαίνει ο κόσμος στον πεζόδρομο (έχουμε πέσει σε περίοδο που οι κινέζοι έχουν πάρει επιπλέον ημέρες άδειας, λόγω εορτασμών της αντιφασιστικής νίκης, και έχουν κατακλείσει τις τουριστικές μεγαλουπόλεις).

(από την πλατεία)

(το πάρκο)

(όλο το πάρκο ήταν γεμάτο με κόσμο και απλωμένες ομπρέλες, κανένας δεν κατάφερε να μας εξηγήσει τον συμβολισμό)

(το μουσείο της Σαγκάης, όπως φαντάζεστε βλέποντας την ουρά δεν το επισκεφτήκαμε)

Στην συνέχεια, πήραμε το μετρό προς την γαλλική συνοικία (λέγεται έτσι από την εποχή που η πόλη ήταν χωρισμένη σε ζώνες).
Πρόκεται για μια περιοχή με πάρκα, δρόμους με μεγάλα πεζοδρόμια και δέντρα, πολλές από τις πρεσβείες έχουν έδρα εδώ.
Δυστυχώς, το εκδοτήριο εισητηρίων για τα τρένα, παρά το ότι είχα ελέγξει το ωράριο του, ήταν κλειστό και αναγκαστηκά η αγορά μεταφέρθηκε για άλλη μέρα (με άσχημα αποτελέσματα που θα διαβάσετε στην συνέχεια).

Προχωρήσαμε προς το πάρκο Fuxing, το πιο προσεγμένο που είδαμε στην Κίνα, με πολύ όμορφα παρτέρια, ψηλά δέντρα και στο τέλος του το άγαλμα των Μαρξ- Ενγκελς.

(Fuxing park)

Τελικός στόχος της πρωινής μας εξόρμησης ήταν το κτίριο στο οποίο πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριου το Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, που έχει μετατραπεί σε μουσείο (δωρεάν είσοδος) και καλύπτει την περίοδο από την αστικοδημοκρατική επανάσταση μέχρι και την ίδρυση του ΚΚΚ.
Φτάσαμε εκεί αφού περάσαμε από την περιοχή Xintiadi, μια συνοικία με εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια και καφέ.

(Ίδρυτικό συνέδριο ΚΚΚ)

Είχαμε καλύψει αυτά που είχαμε σαν στόχο να δουμε το πρώτο πρωινό, οπότε αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς την παλαιά πόλη και τον κήπο του μανδαρίνου Γιου.

Ωραία τα κτίρια στην παλιά πόλη, ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, πολύ διαφορετική από αυτή της σύγχρονης μεγαλούπολης που είχαμε δει μέχρι στιγμής, αλλά γεμάτη τουρίστες (φυσικά οι περισσότεροι κινέζοι).

(Old town)

Ο κήπος του μανδαρίνου Γιου (40¥)παρά το πλήθος κόσμου ήταν γαλήνιος και με σημεία στα οποία οριακά βρισκόσουν σχεδόν μόνος σου να απολαύσεις το πράσινο και τα τρεχούμενα νερά.

(Yuyuan garden)

Μετά από τόσο περπάτημα ήταν επιτακτική η επιστροφή στο ξενοδοχείο (με μετρό) για λίγη ώρα ξεκούρασης, καθώς το βράδυ θέλαμε να συνεχίσουμε περπατώντας.

 

[V_C]

Ημέρα 2η 30/8 Σαγκάη (βράδυ Bund)

Ξέρω πολλοί θα σκέφτονται πως γίνεται να είμαι σχεδόν 24 ώρες στην Σαγκάη και ακόμα να μην έχω επισκεφτεί το ορόσημό της το Bund.
Να εξηγήσω εδώ οτι στα ταξίδια μου προσπαθώ να κρατώ μία διαδικασία "κορυφώσεων" όπως την έχω ονομάσει, δηλαδή να φτάνω σιγά σιγά προς τα μέρη που θέλω να επισκεφτώ ή αυτά που θέλω να κάνω περισσότερο, αρχίζοντας από άλλα που πιστεύω ότι θα με ενδιαφέρουν λιγότερο. Έτσι πιστεύω ότι καταφέρνω να κρατώ πιο ζωντανή την δίψα για νέες ανακαλύψεις.

Βγαίνουμε ξανά λοιπόν από το ξενοδοχείο στην Nanjing και αυτή την φορά προσανατολιζόμαστε προς τα ανατολικά.
Το σκηνικό που απλώνεται μπροστά μας φαντασμαγορικό, με τις έντονα φωτισμένες πινακίδες. Ο κόσμος πολύ περισσότερος από το πρωί, σε βαθμό που να νιώθω αγοραφοβία (και το εννοώ).

Γρήγορη στάση για φαγητό σε ένα δυτικού τύπου fast food (βλέπετε φυλαγόμασταν τις πρώτες μέρες στο θέμα φαγητό) και κατεβαίνουμε προς την προκυμαία.

(Nanjing road)

Όσο πλησιάζουμε προς την προκυμαία ο κόσμος γίνεται και πιο πυκνός, αλλά η τελική τοποθεσία σίγουρα αποζημιώνει.
Από την μια τα αποικιακά κτίρια και από την άλλη πλευρά του ποταμού ...το Pudong ή αλλιώς πάρκο των ουρανοξυστών.

(Bund)

(Pudong)

Το βράδυ συνεχίζεται με την πρώτη μας μπύρα στην Κίνα στο Captain's Bar. Ακριβή η μπύρα (50¥) αλλά η θέα στο Pudong αποζημιώνει.
Η μαύρη Sinkiang ήταν η καλύτερη μπύρα που ήπιαμε κατά την διαμονή μας στην Κίνα και αυτό χωρίς κοντινό συναγωνισμό.

Ολοκληρώνουμε την πρώτη μέρα με μια μικρή βόλτα στο Bund και στην συνέχεια ανεβαίνοντας την Nanjing που τέτοια ώρα είναι αρκετά πιο ήρεμη προς το ξενοδοχείο.

 

[V_C]

Ημέρα 3η 31/8 Σαγκάη (Pudong, Suzhou)

Η σημερινή μέρα ξεκινάει με έναν απόλυτο στόχο. Πρέπει να βγάλουμε εισιτήρια τρένου για τις επόμενες ημέρες, καθώς ήδη είχα αρχίσει να ανησυχώ βλέποντας τις ορδές των κινέζων τουριστών.

Έχοντας συμβουλευτεί τον lonely planet και το internet για δεύτερη φορά (δεν βάζω μυαλό), κατεβαίνουμε την Nanjing προς την προκυμαία και στρίβουμε σε ένα στενάκι που θα μας έβγαζε στο εκδοτήριο. Κοιτάμε αριστερά, κοιτάμε δεξιά, πάνω, κάτω, γύρω από τον αριθμό στον οποίο έπρεπε να βρίσκεται, εκδοτήριο πουθενά. Οι δύο συνταξιδιώτες χαλαροί μην ξέροντας την κατάσταση στα κινέζικα τρένα, εγώ όμως όλο και πιο ανήσυχος. Παρά τις πιέσεις μου να πάμε άμεσα για εισιτήρια καταλήγουμε για καφέ στα Costa Coffee στο Bund, δεν μπορώ να πω ωραία ιδέα να δούμε το Bund το πρωί.

Το πρόγραμμα της ημέρας έλεγε επίσκεψη στο Pudong ώστε να δούμε το πάρκο των ουρανοξυστών και να ανέβουμε σε κάποιο από τα παρατηρηρήρια.

Βρίσκω για 3η και φαρμακερή φορά εκδοτήριο εισιτηρίων κοντά εκεί και με μετρό μεταβαίνουμε στο Pudong. Με το που βγαίνεις από τον σταθμό του μετρό η αίσθηση της περικύκλωσης από τους ουρανοξύστες- μεγαθήρια σε κατακλύζει.

(Pudong από χαμηλά)

Το εκδοτήριο αυτή την φορά είναι ανοικτό!!! (στεγάζεται μέσα σε ένα mini market). Σε άπταιστη νοηματική καταλαβαίνω από την υπάλληλο ότι για το βραδινό τρένο που μας ενδιαφέρει για Xian υπάρχει μόνο μία κουκέτα στην τιμή των 150 ευρώ αντί για 75 που είχα υπολογίσει από πριν σε soft sleeper και μετά μόνο θέσεις καθήμενων 2nd class στα 25 ευρώ.
Συμβούλιο λοιπόν και αποφασίζουμε τον δύσκολο δρόμο, 16 ώρες βραδινό τρένο καθήμενοι. Επιστροφή στην υπάλληλο και έκπληξη δεύτερη! Δεν μιλούσε τόση ώρα για το τρένο των 16 ωρών, καθώς εκεί δεν υπάρχει ούτε μία θέση ελεύθερη αλλά για άλλο που θα έκανε μόλις ...21 ώρες (πράγμα που σήμαινε ότι η αυριανή μέρα πήγαινε σχεδόν χαμένη). Άλλη λύση δεν υπάρχει, τα αεροπορικά ήταν επίσης στα 150 ευρώ, οπότε κλείνουμε τα εισιτήρια και βγάζουμε επίσης και τα αντίστοιχα για Σιαν - Πεκίνο με το bullet train στα 75 ευρώ 2nd class.

Για να έχετε μια εικόνα: για δύο παρόμοιες χιλιομετρικά αποστάσεις (1400χμ vs 1200χμ) θα είχαμε δύο τρένα που θα είχαν μεταξύ τους διαφορά 16 ωρών (21 ώρες vs 5 ώρες).

Με τα εισιτήρια στα χέρια συνεχίζουμε την ημέρα μας στο Pudong ανεβαίνοντας στον Jin Mao Tower (120¥), όχι τον ψηλότερο αλλα σύμφωνα με τις σημειώσεις μου, αυτόν με το πιο γρήγορο ασανσερ.
Παρά την ομίχλη και το υψηλό εισιτήριο που έχουν όλα τα παρατηρητήρια, θεωρώ ότι η θέα άξιζε την διαδικασία.

(Pudong από ψηλά)

Στην συνέχεια, η μέρα έλεγε περιήγηση στην Σαγκάη, αλλά επειδή με την αλλαγή στα εισιτήρια δεν θα προλαβαίναμε την επόμενη ημέρα να δούμε το Σουτσόου, αποφασίζουμε στο πόδι να φύγουμε άμεσα για την νερόπολη.

Μετρό και Shanghai Railway Station. Το "αγγλόφωνο" γκισέ κλειστό, οπότε πάλι με νοηματική και με την υπάλληλο να μου δείχνει απευθείας την οθόνη του υπολογιστή της, κλείνουμε τα εισιτήρια για μετάβαση στο Suzhou σε μισή ώρα και επιστροφή το απόγευμα.

To Suzhou είναι μία πόλη χτισμένη πάνω σε κανάλια με όμορφους πεζοδρομημένους δρόμους στο ιστορικό κέντρο και πανέμορφους κινέζικους κήπους που συνολικά έχουν ονομαστεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την Unesco.

Εμείς λόγω περιορισμένου χρόνου επισκεφτήκαμε τον Humble Administrator's Garden, τον πιο μεγάλο και πιο κοντινό στο σταθμό του τρένου και στην συνέχεια κάναμε μια βόλτα στα στενά ανάμεσα στα κανάλια.

(άποψη από τα τείχη της πόλης)

(από το νεότερο κομμάτι της πόλης)

(Παγόδα λίγο πριν το μουσείο)

(Humble Administrator's Garden)

(από το κεντρικό κανάλι)

Επιστρέψαμε με ταξί στον σταθμό του τρένου και στην συνέχεια Σαγκάη.

Είμασταν πλέον αποφασισμένοι να δοκιμάσουμε κινέζικη κουζίνα. Κατευθυνθήκαμε στον δρόμο Wujiang, ένα δρόμο με δεκάδες φαγάδικα κοντά στην Πλατεία Λαού (από κυριλέ μέχρι street food). Ε πιλέξαμε ένα στην αρχή της οδού που είχε κατάλογο στα αγγλικά και δεν χάσαμε. Η πλειοψηφία όσων παραγγείλαμε ήταν εύγευστα και η τιμή συμπαθητική.

Κατεβήκαμε εκ νέου την Nanjing προς το ξενοδοχείο και πετύχαμε τα γυρίσματα κάποιου διαφημιστικού.

 

[V_C]

Ημέρα 4η 1/9 Σαγκάη (νυχτερινό τρένο προς Xian)

Το τρένο για Xian έφευγε από τον κεντρικό σταθμό της Σαγκάης στις 14.00. Οπότε κάναμε check out, αφήσαμε της βαλίτσες για φύλαξη στο σταθμό με μικρό αντίτιμο και στην συνέχεια είχαμε αποφασίσει να περπατήσουμε στην γύρω περιοχή και να επισκεφτούμε τον βουδιστικό ναό του Jade Buddha (είσοδος δωρεάν εκείνη την μέρα).

Ήταν η πιο ζεστή μέρα και το περπάτημα μέχρι τον ναό αρκετό, ενώ είχαμε και το άγχος για το πως θα είναι το τρένο στην συνέχεια.

(από τον ναό Jade Buddha)

Επιστροφή στον σταθμό για την αναχώρηση, το τρένο φαίνεται πως θα είναι γεμάτο καθώς είναι πολλοί αυτοί που περιμένουν μαζί μας στην αίθουσα αναμονής.

Οι ανησυχίες μας για το τρένο γίνονται πραγματικότητα όταν βλέπουμε τις θέσεις στο βαγόνι. Τρεις ενήλικες άντρες σε ένα "περίπου τριθέσιο" καναπεδάκι για 21 ώρες.
Το εντυπωσιακό είναι ότι το τρένο είχε και ορθίους, μία κοπέλα εκ των οποίων μάλιστα ταξίδεψε όλη την διαδρομή.

(hard seat Σαγκάη- Σιάν)

Το υπόλοιπο βράδυ δεν το περιγράφω. Ήταν από τις πιο ιδιαίτερες εμπειρίες του ταξιδιού αλλά πιστεύω ότι δεν θα το επαναλάμβανα. Μία φορά είναι αρκετή!

 

[V_C]

Ημέρα 5η 2/9 Σιάν (Muslim quarter)

Άφιξη στο Σιαν λοιπόν μετά από 22 ώρες ταξιδιού (μα καλά μεχρι στιγμής έλεγα 21, τί έγινε; εεε είχαμε μία ώρα καθυστέρηση στη διαδρομή!!!)

Όλα τα ταξί στο σταθμό του τραίνου αρνούνται να μας παραλάβουν για μεταφορά στο hostel, αφού τους ρίχνει ένα δολοφονικό βλέμμα, ένας κινέζος με βανάκι που μας έχει πλευρίσει αρχής εξαρχής. Δεν μένει άλλη επιλογή παρά να τον ακολουθήσουμε σε ένα ετοιμόροπο βαν, που μας μετέφερε με "μεγάλη άνεση" στο hostel.

Φτάνοντας ανακαλύπτουμε πως μας έχουν στείλει email την προηγούμενη ημέρα που αναφέρει: "δυστυχώς από λάθος μας δεν υπάρχει διαθέσιμο τρίκλινο δωμάτιο που έχετε επιλέξει, αλλά μπορείτε χωρίς επιβάρυνση να μείνεται οι τρεις σας σε ξενώνα 6 κουκετών, επίσης σας ενημερώνουμε ότι θα υπάρχει διακοπή ρεύματος ως τις 20.00".

Η κούραση δεν μας επιτρέπει κάτι περισσότερο από το να αποδεκτούμε την μοίρα μας, ο 6κλινος ξενώνας ήταν μικρότερος από το τρίκλινο, αλλά τουλάχιστον παρά την διακοπή, υπήρχε ζεστό νερό για ένα αναζωογονητικό μπάνιο, υπό το φως κεριού καθώς δεν υπήρχε παράθυρο στο μπάνιο.

(το hostel, παρά τα προβλήματα καθαρό και με ωραία ατμόσφαιρα)

(η γειτονιά μας στο Σιάν)

Μετά από το μπάνιο και ένα δίωρο ύπνο που επιβαλλόταν, βγαίνουμε για βόλτα στην πόλη με πρώτο στόχο να βρούμε τράπεζα για συνάλλαγμα (που τελείωνε). Μέχρι στιγμής συνάλλαγμα είχαμε κάνει με μεγάλη ευκολία σε μια συνοικιακή τράπεζα στη Σαγκάη, εδώ τα πράγματα δεν θα ήταν το ίδιο εύκολα.

Στα δύο πρώτα καταστήματα που σταματάμε, αρνούνται να μας εξυπηρετήσουν καθώς συνάλλαγμα από ευρώ μας αναφέρουν ότι γίνεται μόνο στα κεντρικά της Bank of China, τουλάχιστον μας δείχνουν την κατεύθυνση προς την οποία είναι. Αυτό που δεν μας αναφέρουν είναι ότι χρειάζεται περίπου μισή ώρα με τα πόδια για να φτάσεις εκεί.

Μεγάλη ουρά και αναμονή, περίπου 1,5 ώρα, αλλά τελικά 15' μετά το κανονικό ωράριο λειτουργίας της τράπεζας, έχουμε τα λεφτά στα χέρια μας (προς την τιμήν τους έμειναν για να εξυπηρετήσουν μέχρι τον τελευταίο πελάτη).

Γυρνάμε λοιπόν προς το κέντρο της πόλης από όπου ξεκινήσαμε και η διαδρομή μας αυτή την φορά χωρίς το τρέξιμο για να προλάβουμε την τράπεζα, φαίνεται πιο όμορφη.

(ο κεντρικός δρόμος του Σιάν, γεμάτος λουλούδια και κυβερνητικά κτήρια)

(παιδάκια κάνουν roller στο πάρκο πάνω από την πλατεία λαού)

Το σημερινό βράδυ είχα αποφασίσει να το περάσουμε στην μουσουλμανική συνοικία της πόλης, η οποία φημίζεται για το καλό street food και την ζωντάνια της.

Πραγματικά δεν απογοητευτήκαμε. Τα χρώματα, οι μυρωδιές, η αίσθηση της δεν μπορεί να δοθεί νομίζω μέσα από τις φωτογραφίες ή την περιγραφή. Απλά να πω, ότι πέρα από τον Πύλινο Στρατό νομίζω οτι το Σιάν αξίζει μια επίσκεψη και για αυτή την γειτονιά.

(η είσοδος στην μουσουλμανική συνοικία)

(πολύς κόσμος αλλά πλέον έχουμε συνηθίσει)

(αλμυρά)

(γλυκά)

(τα ξυλάκια από τα σουβλάκια που φάγαμε, μετά σκεφτήκαμε ότι για να τα μαζεύουν έτσι παίζει και να τα ξαναχρησιμοποιούν!)

(όσο νύχτωνε ο κόσμος πύκνωνε)

Φάγαμε σουβλάκια από αρνί στο χέρι, μια πυτούλα σαν ψωμί με σουσάμι, κάτσαμε και σε ένα ημιυπαίθριο εστιατόριο για να φάμε μαζί με τα σουβλάκια και τεράστιες μερίδες ρύζι, καλομαγειρεμένο)

Αφού πήραμε μια καλή αίσθηση της συνοικίας ξεκινήσαμε περπατώντας ανάμεσα στα τριγύρω στενά και φτάσαμε στους Drum and Bell Towers στο κέντρο, που ήταν πολύ ωραία φωταγωγημένοι.

(Bell Tower)

(Drum Tower)

Το ξενοδοχείο ήταν πολύ κοντά από αυτό το σημείο αλλά είμασταν αποφασισμένοι παρά την κούραση να πιούμε μια μπύρα για να κλείσει με τον καλύτερο τρόπο αυτή η όμορφη, βραδινή εξόρμηση στο Σιάν.

Προχωρούμε νότια από την κεντρική πλατεία ως την Νότια Πύλη των Τειχών της πόλης.

(άποψη από τα τείχη, δυστυχώς δεν τα επισκεφτήκαμε ημέρα)

Από εκεί μπήκαμε στην Defu Lane, ένα δρόμο με πολλές μπυραρίες και μπαράκια. Ήταν νωρίς 19.00 οπότε ο κόσμος ήταν λίγος και φαινόταν λίγο παρακμιακή η οδός, αλλά φαντάζομαι ότι αργότερα θα ήταν πολύ καλύτερα. Οι μπύρες και τα ποτά σε πολύ λογικές τιμές.

(Defu lane)

Επιστροφή στο ξενοδοχείο, περπατώντας (γενικά το κέντρο του Σιάν, εντός των τειχών περπατιέται εύκολα), το ρεύμα παρότι 20.30 δεν έχει έρθει ακόμα. Κανονίζουμε με την reception την αυριανή εκδρομή στο Στρατό και μας δίνουν ένα φακό. Μέχρι να μπούμε στο δωμάτιο το ρεύμα έρχεται και πανηγυρισμοί στο hostel!

 

[V_C]

Ημέρα 6η Σιάν 3/9 (Terracotta Army)

Η σημερινή ημέρα ήταν αφιερωμένη σε αυτό που θεωρούσα το highlight όλου του ταξιδιού στην Κίνα, την επίσκεψη στον Πύλινο Στρατό (τελικά ήρθε δεύτερο). Δεν θα αναφερθώ στην ιστορία του ή στα στοιχεία που μάθαμε στην ξενάγηση, απλά θα βάλω κάποιες αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες. Πιστεύω ότι είναι από τα must see στην Κίνα.

Αποφασίσαμε να κάνουμε την επίσκεψη μέσω εκδρομής που διοργάνωναν τρια γνωστά hostel καθώς δεν ήταν εκτός του budget (αφού γλυτώσαμε χρήματα από το τρένο) και επιπλέον οι προηγούμενες δύο ημέρες ήταν αρκετά κουραστικές και γεμάτες αντίστοιχα.

Η εκδρομή γινόταν με λεωφορειάκι αλλά λόγω μεγάλης συμμετοχής οι τρεις μας καταλήξαμε σε μια άνετη Buick (όχι άσχημα για αρχή). Δυστυχώς είχαν αρχίσει οι πρώτες ψιχάλες που θα μας συνόδευαν τις επόμενες ημέρες.

Το μόνο tip που έχω να πω για τον Στρατό είναι να αρχίσετε την περιήγηση από το 3ο pit, μετά 2ο και τελευταίο το 1ο που είναι και το μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό.

(η είσοδος του 1ου pit)

(οι ανασκαφές συνεχίζονται)

(οι πέντε πολεμιστές που έχουν μέχρι στιγμής διασωθεί από το 3ο pit)

(το δεύτερο pit θεωρείται το Στρατηγείο)

(30 πολεμιστές χαρακτηρίζουν τις 30 κινέζικες φυλές στο 1ο pit)

(από το 1ο pit)

Γενικά η εμπειρία ήταν απίστευτη, το μόνο που με έριξε λίγο, ήταν πως πίστευα οτι θα έχω την δυνατότητα να περπατήσω ανάμεσα στους πολεμιστές πράγμα που φυσικά δεν γινόταν.

Μετά τα 3 pit, είδαμε μια παμπάλαια ταινία για την ιστορία του μνημείου, επισκευτήκαμε τον τύμβο του αυτοκράτορα (βασικά είδαμε τον λόφο, που είναι ο τύμβος γιατί δεν έχει ανασκαφεί).

Η εκδρομή περιλάμβανε και φαγητό σε κοντινό εστιατόριο, που παρότι τουριστικό ήταν πολύ εύγευστο και από όσο κατάλαβα τυπικό της κινεζικής κουζίνας.

Το εστιατόριο είχε και τεϊοποτείο στον κάτω όροφο που μας έγινε δωρεάν ξενάγηση, γευσιγνωσία τσαγιού (4 διαφορετικά) και μας έδειξαν το παραδοσιακό τελετουργικό προετοιμασίας τσαγιού.

Γενικά η εκδρομή άξιζε τα λεφτά της (268¥)και κάθε κομμάτι της ήταν ποιοτικότερο από ότι περίμενα.

Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και το απόγευμα πήραμε το λεωφορείο για να πάμε στην Big Goose Pagoda και να απολαύσουμε το show με μουσική και συντριβάνια που γίνεται στο πάρκο ακριβώς μπροστά της.

Παρά την ψιλή βροχή υπήρχε πολύς κόσμος που είχε την ίδια σκέψη με εμάς, οπότε το πάρκο ήταν γεμάτο αλλά βρήκαμε καλή θέση καθώς πήγαμε νωρίς. Γύρω του υπάρχουν πολλά εμπορικά κέντρα.

(η παγόδα)

(Music and lights show)

Είχαμε όμως ήδη πεινάσει και κάτσαμε σε ένα κοντινό εστιατόριο το οποίο τελικά αποδείχθηκε διαμάντι. Είναι αλυσίδα ταχυφαγείων με κινέζικη κουζίνα και όλα τα πιάτα ήταν πολύ καλά, αλλά ιδιαίτερη μνεία αξίζει το γλυκόξινο χοιρινό που φάγαμε εκεί και ήταν το καλύτερο πιάτο των 2 εβδομάδων.

(εστιατόριο First noodle under the sun)

Τελικά βόλεψε το ότι κάτσαμε 2 ημέρες στο Σιάν αντί για μία που ήταν στον αρχικό σχεδιασμό. Η αλλαγή έγινε λόγω του ότι το κέντρο του Πεκίνο ήταν κλειστό αυτή την ημέρα, λόγω της στρατιωτικής παρέλασης.

Τελευταίο βράδυ στο Σιάν. Αύριο πρωί φεύγουμε για Πεκίνο!

 

[V_C]

Ημέρα 7η Πεκίνο 4/9 (Wangfujing, The Place)

Πρωινό ξύπνημα και μετάβαση, με ταξί (είπαμε να ξοδέψουμε ότι κερδίσαμε από τα εισητήρια του τρένου), στο σταθμό τραίνων Xian North για να πάρουμε το bullet train για Πεκίνο.

Ο σταθμός μεγάλος για τα δικά μας δεδομένα, αλλά μπροστά σε ότι είχαν δει τα μάτια μας στην Σαγκάη φαινόταν παιδικός.

(καινούργιος σταθμός, με πολλά πρωινά τραίνα)

(το τραίνο για Πεκίνο γεμάτο)

(βλέπει κανένας διαφορές σε σχέση με το προηγούμενο τραίνο;;; χαχαχα)

(μέγιστη ταχύτητα 300χμ/ ώρα)

Μετά από πέντε ώρες σε άνετες αεροπορικές θέσεις (παρόλα αυτά θεωρούνται και αυτές hard seat), φθάνουμε στο Δυτικό σταθμό του Πεκίνο.

Ο σταθμός έχει σύνδεση με μετρό και πηγαίνουμε προς τα εκεί. Αυτό που δεν έχω υπολογίσει είναι ότι την σημερινή ημέρα, κάποιες χιλιάδες κάτοικοι επιστρέφουν στο Πεκίνο καθώς τελειώνει το τριήμερο των διακοπών τους. Ο σταθμός του μετρό έχει 4 εισόδους ελέγχου, όπου και στις 4 έχει ουρά μερικών εκατοντάδων ανθρώπων (δυστυχώς δεν το έχω φωτογραφήσει).

Η απόφαση εύκολη, πηγαίνουμε προς την έξοδο των ταξί.
**tip στην έξοδο των ταξί, πρόκειται για υπόγειο parking, ουσιαστικά δεν υπάρχουν ταξί. Εκεί περιμένουν πολλοί επιτήδειοι που προσφέρουν μεταφορά στο κέντρο με τρελές τιμές. Μην το σκεφτείτε καν, απλά προχωρήστε 10 βήματα και θα βρεθείτε μπροστά στην ουρά των επίσημων ταξί.

Το hostel στο Πεκίνο (161 Hotel) αρκετά κεντρικό, δίπλα σε σταθμό μετρό, η περιοχή τριγύρω οικιστική, ελαφρά υποβαθμισμένη, αλλά απολύτως ασφαλής.

Στο ξενοδοχείο μας κέρδισε από την αρχή το εσωτερικό του, με πολύ όμορφους χώρους, κατάλληλους για χαλάρωση και παρότι το δωμάτιο μας ήταν ημιυπόγειο, περάσαμε αρκετή ώρα στο καφέ, οπότε μας αποζημίωσε.

(161 Hotel)

Ο καιρός ήταν βροχερός και εδώ, οπότε αποφασίζουμε (βασικά οι συνταξιδιώτες πήραν για πρώτη φορά την πρωτοβουλία) να πάμε σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο για το οποίο εγώ φυσικά και δεν ήξερα τίποτα, καθώς δεν ασχολούμε.

Το επονομαζόμενο The Place, ήταν όντως τεράστιο και για εμπορικό κέντρο το θεώρησα "όμορφο". Κατά τα άλλα εστιατόρια, καταστήματα με ρούχα και γενικά τα πάντα. Αδιάφορο για τα γούστα μου.

(The Place)

Στην συνέχεια, και με την βροχή να μην είναι ιδιαίτερο εμπόδιο παίρνουμε το μετρό για τον κεντρικό πεζόδρομο την Wangfujing.

Περπατήσαμε και χαζέψαμε την βιτρίνες και τους κάθετους δρόμους με τα φαγάδικα για καμιά ώρα περίπου, φάγαμε μετά από μέρες σε αμερικάνικο fast food και περπατήσαμε όλο τον δρόμο μέχρι πίσω στο ξενοδοχείο.

(Wangfujing Street)

Ξέχασα να αναφέρω ότι το απόγευμα πριν φύγουμε από το ξενοδοχείο, είχαμε κλείσει την αυριανή εκδρομή για το Σινικό Τείχος από παράρτημα κεντρικού πρακτορείου. Θα επισκεπτόμασταν το κομμάτι στο Mutianyu, που είναι αρκετά έξω από την πόλη και χρειαζόταν 4 αλλαγές μέσων για να φτάσουμε, οπότε είπαμε να μην ταλαιπωρηθούμε καθώς προβλεπόταν βροχή για την επόμενη ημέρα.

Ύπνος σε βολικό στρώμα και ανυπομονησία για την αυριανή εκδρομή.
(εεε ΝΑΙ τελικά το Σινικό Τείχος ήταν το highlight του ταξιδιού, παρότι δεν μου γέμιζε το μάτι στην αρχή)

 

[V_C]

Ημέρα 8η Πεκίνο 5/9 (πρωί Great Wall)

Καφές και κρουασάν στο καφέ του hostel και το εκδρομικό λεωφορείο περνά να μας πάρει. Η βροχή έχει δυναμώσει σε σχέση με τις προηγούμενες ημέρες και η ομπρέλα απαραίτητη (ήταν λογικό καθώς το μόνο που ευχόμουν πριν φύγω ήταν να μην βρέχει την ημέρα που θα πηγαίναμε στο Σινικό!!).

Η εκδρομή κόστιζε 280¥, ήταν η φθηνότερη επιλογή και περιλάμβανε μεταφορά, είσοδο και φαγητό (όχι ξενάγηση και απέφευγες τις επισκέψεις στα διάφορα τουριστικά εργαστήρια κτλ).

Η διαδρομή για να φτάσουμε μέχρι το τείχος ήταν περίπου 1,5 ώρα και αρκετά ενδιαφέρουσα με χαμηλά σπίτια και επιτέλους βουνά, που δεν είχαμε δει μεχρι στιγμής στην Κίνα.

(από την διαδρομή)

(φτάνοντας στο Σινικό, ο "ξεναγός" προσπαθεί να μας πείσει να ανέβουμε με το τελεφερίκ)

Εγώ ήμουν αποφασισμένος (φυσικά και οι άλλοι δεν το ήξεραν) να ανέβουμε το Σινικό Τείχος, όπως του πρέπει, δηλαδή με τα πόδια!

Παρά την βροχή οι συνταξιδιώτες δέχονται σχετικά εύκολα και ξεκινάμε την ανάβαση οι τρεις μας, μαζί με έναν Καναδό που είχε έρθει μόνος του και ήταν εξίσου αποφασισμένος.

Η γρήγορη ματιά που είχαμε ρίξει στον πέτρινο χάρτη δεν βοήθησε ιδιαίτερα όταν βρεθήκαμε στην πρώτη διασταύρωση. Χωρίς να το σκεφτούμε αποφασίζουμε να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε κάνοντας δεξιά.

Αυτό ήταν το καλύτερο "λάθος" που κάναμε σε όλο το ταξίδι (ίσως και σε όλα τα ταξίδια μου μέχρι στιγμής).

Αντί να ανέβουμε σε έναν από τους κεντρικούς προμαχώνες (10-12) και να κινηθούμε στα πέριξ, όπως κάνουν όλοι αλλά και το τελεφερίκ, ο δρόμος που ακολουθήσαμε μας έβγαλε στον προμαχώνα 6 (στο πιο χαμηλό όριο του τείχους δηλαδή.

Μετά απο διαδρομή λιγότερο από 30' μέσα στο πράσινο, αλλά και την βροχή...

Βλέπουμε το Σινικό Τείχος...

Και ανεβαίνοντας τα τελευταία σκαλιά... βρισκόμαστε εντελώς μόνοι μας!!!
Ψυχή δεν φαινόταν σε όλο τον ορίζοντα. Πραγματικά το αίσθημα να έχεις όλο το Σινικό Τείχος μόνος σου, νομίζω δεν συγκρίνεται. Είμασταν πολύ χαρούμενοι για το λάθος μας και όπως φαντάζεστε βγάλαμε άπειρες φωτογραφίες. Η βροχή και η ομίχλη έκανα το σκηνικό ακόμα πιο όμορφο, αλλά ας μιλήσουν καλύτερα οι εικόνες.

Δεν θα βάλω περισσότερες, να πάτε να το δείτε!

Περπατήσαμε περίπου 1,5 ώρα πάνω στο τείχος και φτάσαμε μέχρι τον προμαχώνα 15 αν θυμάμαι καλά και επιστρέψαμε πίσω. Από τον 10 και μετά φυσικά και ο κόσμος ήταν περισσότερος αλλά εμάς δεν μας πείραξε καθόλου, αφού είχαμε ζήσει το Σινικό Τείχος μόνοι μας!

(ο συνταξιδιώτης 1 κατάφερε και μετέφερε το συγκεκριμένο στην Αθήνα, το φύτεψε και έπιασε!!)

Το εστιατόριο, πολύ κοντά στο τείχος, ήταν τουριστικό αλλά το φαγητό για μια ακόμα φορά καλύτερο των προσδοκιών.

Ξεκούραση μετά την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο, ώστε να έχουμε κουράγιο για βόλτα το βραδάκι.
Καλή η ανάβαση αλλά τα πόδια μας πονούσαν 2 ημέρες στην συνέχεια!

 

[V_C]

Ημέρα 8η Πεκίνο 5/9 (βράδυ Tienanmen, Qianmen Street)

Βόλτα στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν για το βράδυ είχε το πρόγραμμα, πιστεύαμε οι αφελείς ότι θα είχε ανοίξει (είχαν περάσει και δύο μέρες από την παρέλαση).

Η πλατεία κλειστή με κιγκλιδώματα και τα μέτρα τριγύρω δρακόντεια. Περάσαμε 3 μπλόκα για να φτάσουμε όχι στην πλατεία αλλά στο απέναντι πεζοδρόμιο.

(αστυνομία και στρατός απέναντι από την Απαγορευμένη Πόλη)

(όμορφα στολισμένα παρόλα αυτά τα παρτέρια)

(ο κεντρικός δρόμος ανάμεσα στην Τιεν Αν Μεν και την Απαγορευμένη πόλη)

(Μάο και κεντρική είσοδος από πολύυυ μακριά)

(λεπτομέρειες από την στολισμένη, για τα 70 χρόνια της αντιφασιστικής νίκης, πλατεία)

(η πύλη Zhengyang, το νοτιότερο άκρο της πλατείας)

Δευτερεύον στόχος της σημερινής βραδιάς ήταν να δοκιμάσουμε την ξακουστή πάπια Πεκίνου. Είχαμε επιλέξει το εστιατόριο Quanjude στην οδό Qianmen, τον δεύτερο κεντρικό πεζόδρομο.

Δεν είχαμε κράτηση, ήταν ήδη αργά και... καταλήξαμε να τρώμε μακαρονάδα σε ένα ιταλικό στην είσοδο του πεζόδρομου, καθώς το εστιατόριο ήταν κλειστό! (καταραμένα ωράρια, δεν είναι για εμάς τους Έλληνες).

Ο πεζόδρομος συμπαθητικός αλλά μάλλον με μεγαλύτερη ζωντάνια πρωινές, απογευματινές ώρες.

(Qianmen street)

Η βροχή δυνάμωσε, η λύση ήρθε μια ακόμα φορά με ταξί για το ξενοδοχείο.
(γενικά τα ταξί στην Κίνα δεν είναι ακριβά και βολεύουν για μικρές αποστάσεις, που δεν περπατιούνται)

 

[giannoula]

ωραία η ιστορία σου και με τις φωτογραφίες σου γίνεται ακόμα καλύτερη!