Μονοήμερη εκδρομή στο Rockport
Τον Γενάρη που με επισκέφτηκε εδώ στα ξένα ο καλός μου ξεκινήσαμε και κάποιες εκδρομούλες. Το Rockport, μία παραθαλάσσια πόλη-ψαροχώρι, βρίσκεται πολύ κοντά στη Βοστόνη, περίπου στα 60 χιλιόμετρα και μπορείς να πας πολύ εύκολα με το τρένο μέσα σε 1 ώρα με μικρό κόστος. Η περίοδος που πήγαμε δεν ήταν και η καλύτερη από άποψη καιρού, αλλά τουλάχιστον δεν χιόνιζε και δεν έβρεχε. Το Rockportτο επέλεξα για 2 λόγους: Πρώτον γιατί ήθελα να φάω αστακό (η περιοχή φημίζεται για τους φρέσκους, νοστιμότατους και πάμφθηνους αστακούς) αλλά και γιατί ήθελα να δω τον Ατλαντικό και κάποιες παραλίες του από κοντά και να βρέξω το δαχτυλάκι μου στη θάλασσα…στον ωκεανό όπως με διορθώνουν οι Βοστονέζοι φίλοι μου…
Το νερό όπως ήταν αναμενόμενο ήταν παγωμένο…μπρρρρρρ . Αστακό δυστυχώς δεν φάγαμε, γιατί ήταν μόνο ένα εστιατόριο ανοιχτό στην περιοχή την χειμερινή περίοδο, και αυτό είχε κλείσει μετά το μεσημέρι από τις 2.30μμ. Την ώρα που εμείς ακόμα πίναμε καφέ…Αυτά τα ωράρια φαγητού δεν μπορώ με τίποτα να τα συνηθίσω. Και έτσι την πατήσαμε και φάγαμε στα DunkinDonuts… 
Τραγικό το ξέρω… Επίσης, μου έκαναν εντύπωση οι πάρα πολλές γκαλερί που υπήρχαν σε σχέση με την έκταση αυτής της μικρής πόλης… Πάρτε μια γεύση μέσα από τις φωτογραφίες:
Τον Γενάρη που με επισκέφτηκε εδώ στα ξένα ο καλός μου ξεκινήσαμε και κάποιες εκδρομούλες. Το Rockport, μία παραθαλάσσια πόλη-ψαροχώρι, βρίσκεται πολύ κοντά στη Βοστόνη, περίπου στα 60 χιλιόμετρα και μπορείς να πας πολύ εύκολα με το τρένο μέσα σε 1 ώρα με μικρό κόστος. Η περίοδος που πήγαμε δεν ήταν και η καλύτερη από άποψη καιρού, αλλά τουλάχιστον δεν χιόνιζε και δεν έβρεχε. Το Rockportτο επέλεξα για 2 λόγους: Πρώτον γιατί ήθελα να φάω αστακό (η περιοχή φημίζεται για τους φρέσκους, νοστιμότατους και πάμφθηνους αστακούς) αλλά και γιατί ήθελα να δω τον Ατλαντικό και κάποιες παραλίες του από κοντά και να βρέξω το δαχτυλάκι μου στη θάλασσα…στον ωκεανό όπως με διορθώνουν οι Βοστονέζοι φίλοι μου…
Το νερό όπως ήταν αναμενόμενο ήταν παγωμένο…μπρρρρρρ . Αστακό δυστυχώς δεν φάγαμε, γιατί ήταν μόνο ένα εστιατόριο ανοιχτό στην περιοχή την χειμερινή περίοδο, και αυτό είχε κλείσει μετά το μεσημέρι από τις 2.30μμ. Την ώρα που εμείς ακόμα πίναμε καφέ…Αυτά τα ωράρια φαγητού δεν μπορώ με τίποτα να τα συνηθίσω. Και έτσι την πατήσαμε και φάγαμε στα DunkinDonuts… Τραγικό το ξέρω… Επίσης, μου έκαναν εντύπωση οι πάρα πολλές γκαλερί που υπήρχαν σε σχέση με την έκταση αυτής της μικρής πόλης… Πάρτε μια γεύση μέσα από τις φωτογραφίες:
